Próbki,mini zamówienia,promocje,kody - gdzie co można tanio dostać+OT cz.LVI

[Rotkohl]

Napisane przez neath

Rimmel Lasting Finish



W Superpharmie pytałam o ten w tubce, to mi powiedzieli, że jest wycofany
NC15 też muszę mocno rozjaśniać Ok. pół na pół z NC 10, a nawet NC10 więcej daję.
100 z Rimmela jest troxhę ciemniejsza niż NC15 ze Studio Fixa.

Aaa to ja myślałam, że ten mixer z nyxa jest lepszy

Uuu słabo, że wycofują, choć i tak go nie używam, ale bardzo fajny jest

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Miskaa78]

Kazary nowe se kupiłam
http://m.kazar.com/pl/sklep/11669-mu...-38.html?v=241

[maarthusia]

Napisane przez Miskaa78

Kazary nowe se kupiłam
http://m.kazar.com/pl/sklep/11669-mu...-38.html?v=241

Piękne! muszę je przymierzyć przy okazji, bo mają połówki - może będą dobre

[Malenstwo82]

Napisane przez Miskaa78

Kazary nowe se kupiłam
http://m.kazar.com/pl/sklep/11669-mu...-38.html?v=241

No wreszcie.
Do szminki będą pasować.
Jak zawsze czekam na prezentację Kazarków.

[Oktawiaaa]

Napisane przez Miskaa78

Kazary nowe se kupiłam
http://m.kazar.com/pl/sklep/11669-mu...-38.html?v=241

chcę! Obcas 10 cm, to buty dla mnie!

[AnoIi]

Napisane przez Miskaa78

Kazary nowe se kupiłam

http://m.kazar.com/pl/sklep/11669-mu...-38.html?v=241

A ja przed chwilą kupiłam lornetkę national geographic na zajączka dla młodego teraz czas na mnie

[Aabelia]

Napisane przez Miskaa78

Kazary nowe se kupiłam
http://m.kazar.com/pl/sklep/11669-mu...-38.html?v=241

Napisane przez AnoIi

A ja przed chwilą kupiłam lornetkę national geographic na zajączka dla młodego teraz czas na mnie

[lena40]

Napisane przez Miskaa78

Kazary nowe se kupiłam
http://m.kazar.com/pl/sklep/11669-mu...-38.html?v=241

Napisane przez AnoIi

A ja przed chwilą kupiłam lornetkę national geographic na zajączka dla młodego teraz czas na mnie

Zajączek musi być

[AnoIi]

Napisane przez lena40

Zajączek musi być

i pomyśleć, że niektórzy nie znają tak fajnej tradycji

[lena40]

Napisane przez AnoIi

i pomyśleć, że niektórzy nie znają tak fajnej tradycji

Pora poznać, nic straconego.
Może nową paletą BB?

https://www.douglas.pl/douglas/Makij...000081862.html

[amyz]

Napisane przez Miskaa78

Kazary nowe se kupiłam
http://m.kazar.com/pl/sklep/11669-mu...-38.html?v=241

[Malenstwo82]

Napisane przez lena40

Pora poznać, nic straconego.
Może nową paletą BB?

https://www.douglas.pl/douglas/Makij...000081862.html

'Poczuj się jak po dniu spędzonym na karaibskiej plaży lub na nocnej scenie' ...
Karaibska plażę rozumiem i ja bardzo chętnie , ale o co chodzi z nocną sceną?

[lena40]

Napisane przez Malenstwo82

'Poczuj się jak po dniu spędzonym na karaibskiej plaży lub na nocnej scenie' ...
Karaibska plażę rozumiem i ja bardzo chętnie , ale o co chodzi z nocną sceną?

Po całodniowym hopsa hopsa na rurce (sorry, ale nocna scena kojarzy mi się bardziej z tym niż z teatrem) można mieć wypieki - może o to chodzi A może o tłumy wielbicieli u stóp?

[korinka3]

Miśka piękne butki

[Miskaa78]

Napisane przez AnoIi

i pomyśleć, że niektórzy nie znają tak fajnej tradycji

U mnie nie ma zajączka

[Malenstwo82]

Napisane przez lena40

Po całodniowym hopsa hopsa na rurce (sorry, ale nocna scena kojarzy mi się bardziej z tym niż z teatrem) można mieć wypieki - może o to chodzi A może o tłumy wielbicieli u stóp?

No chyba do D napiszę i poproszę o oświecenie.

[AnoIi]

napisałam do S na ig, pod ich ostatnim postem, jakby ktoś dołożył swoje trzy grosze to byłoby miło. Wkurzają mnie okrutnie

[korinka3]

Napisane przez AnoIi

napisałam do S na ig, pod ich ostatnim postem, jakby ktoś dołożył swoje trzy grosze to byłoby miło. Wkurzają mnie okrutnie

[lena40]

Napisane przez AnoIi

napisałam do S na ig, pod ich ostatnim postem, jakby ktoś dołożył swoje trzy grosze to byłoby miło. Wkurzają mnie okrutnie

Mogę tylko tu Ci pobić brawo , na IG nie mogę.

Gorsza sprawa, że podoba mi się to co jest na zdjęciu obok Twojego wpisu

[AnoIi]

Napisane przez korinka3

Dzięki za poparcie. Szminkę bym kliknęła, a tu żal.pl

[AnulaQa]

Oktawia, lekarz też człowiek (trudno w to uwierzyć!), i jak to człowiek czasami coś palnie.
Nas, np. nastraszono wodogłowiem dziecka, a to dlaczego? Na podstawie błędnego pomiaru obwodu głowy. Jeden pediatra zmierzył luźno i po skosie, a drugi nad uszami i w linii prostej. Innych przesłanek i symptomów nie było aby ogłaszać wszem i wobec taką diagnozę. Proporcje twarzo-czaszki zachowane, potylica prawidłowa, dziecko aktywne, itp.
Po miesiącu okazało się, że to jednak BŁĄD POMIARU.
Także ten-tego.

Co do tematu właściwego.
Opowiem Ci swoją historię, bo widzę, że trochę na świeczniku jesteś, a to trochę krępujące i w większości prowadzi do bagatelizacji i zaprzeczania problemowi, byle już by z tego świecznika zejść.

Wiedz, że każda z nas ma jakieś doświadczenia.
I żadna z nas nie jest idealna ( no może oprócz idealnych nóg Miśki i idealnej pupy Szefowej).

Przez wiele lat stosowałam bardziej zdrowe i mniej zdrowsze diety odchudzające. Jako nastolatka schudłam do takiego stopnia, że na rok pozbawiłam się okresu. Wówczas w ogóle się tym nie przejmowałam, bo przecież liczyła się szczupła, wręcz chuda sylwetka. Poza tym uważałam, że pozbyłam się problemu, bo okres i bóle miesiączkowe nie były mi przecież do niczego potrzebne. Żołądek skurczył się do tego stopnia, że naprawdę czułam się syta po zjedzeniu połowy jabłuszka, czy trzech śliwek. Odżywiałam się samymi" zdrowymi rzeczami" , chlebem razowym, pieczywem chrupkim, owocami, warzywami, ryżem, szynką drobiową, mlekiem odtłuszczonym, surówkami, piłam kefir, jadłam orzechy, na śniadanie owsiankę, itp. Mocno zainteresowałam się dietetyką, wiedziałam ile co ma kalorii, jakie wartości odżywcze. Ćwiczyłam każdego dnia. Nie widziałam problemu! W kilka miesięcy schudłam z 51 kilogramów do 40 i wcale nie wydawało mi się, że to mało przy 158 cm wzrostu (przecież to nie 31).Czułam się dobrze.
Do czasu. Oprzytomniałam dopiero wtedy, kiedy zorientowałam się, że sylwetka jest dla mnie ważniejsza niż zdrowie, mało tego ja w głębi serca pragnęłam zachorować. Chciałam, żeby wytykano mnie palcami, o to ta która ma anoreksję, bo przecież mało kogo było stać na to. Trzeba mieć naprawdę ogromną siłę charakteru. Któregoś dnia przyszłam do szkoły z sinymi ustami, co nie umknęło uwadze chemiczce ( taaa na pewno napiłam się fenylocośtam). Ja sama nie wiedziałam, że takie mam. Odpowiedziałam, że to po chorobie. Sine, wręcz niebieskie usta i paznokcie.
Nie potrzebowałam robić żadnych badań, wiedziałam, że coś ze mną nie tak i z głową i z organizmem (włączyła się destruksyjna "twórczość" i filozoficzne, głębokie myślenie", nigdy wcześniej ani potem nie było takie wyraźne, czułam każdą synapsę, czułam się jak w stanie upojenia narkotycznego).
Rodzina niczego nie zauważyła (prócz siostry). Bratu było to na rękę, bo oddawałam mu swoje porcje słodycyz, zresztą u niego w klasie wszystkie dziewcyzny się odchudzały. Mama widziała, że przecież "zdrowo jem" i nawet się cieszyła. Nie byłam przecież skrajnie wychudzona. Dopiero wyniki badań( blilansu zdrowia) dały mnie/ nam do myślenia.


Wystraszyłam się. Autentycznie. Powiedziałam sobie :dość!

Skończyłam z "drakońską" ale przecież "zdrową?" dietą.
Ćwiczyłam, bo lubiłam, ale już nie każdego dnia.
Po kilku miesiącach wrócił okres, poprawiły się wyniki krwi.
Zmieniła się też sylwetka- nie da się ukryć "że spuchłam", ale wiadomo choć okres powrócił, ale regulował się przez dwa lata. Hormony szalały. Ważyłam 58 kilo. Udziec miałam jak u ... no wiecie. Dobijało mnie to! Uporczywe myśłi powracały.
Dopiero na 3 roku studiów "wszystko" wróciło do normy. Choć nie było łatwo. Zakochałam się i przestałam skupiać się na sobie. Pilnować wagi, pilnować tego, żeby nie wpędzić się w chorobę. Schudłam samoistnie do 50-52 kg, potem przez kilka lat waga utrzymywała się na poziomie 47-49 kg i tak jest do dziś.
Wyluzowałam.
Nie liczę niczego.
Odnalazłam w sobie "umiar".
Jem praktycznie wszystko ale częściej sięgam po dania mało przetworzone i różnorodne. Nie szkodzi mi gluten, laktoza, kazeina, itp. Nie rozsadza mi brzucha po zjedzeniu małej porcji zupy. Żołądek maltretowany przez wiele miesięcy, lat wrócił do siebie, bóle brzucha i niestrawność minęła.
Raz zjem więcej innym razem mniej, wszystkie tabele wyrzuciłam z głowy. Organizm wie co dla nas dobre o ile odtoksycznimy umysł.
Samo się wyrównuje.
Wróóóć...
jednyne co mi szkodzi, to masło na sklerozę.

Lubię pobiegać, ale nie robię tego wyczynowo. Sport jest dla mnie, a nie ja dla sportu.
Jestem sobie zwyczajną kobietką z... płaską pupą.
O... nad tym to bym mogła popracować.
Ale jest dobrze, jest naprawdę bardzo dobrze.

Także Oktawio, moja prośba,to taka, spróbuj wyrzucić z głowy te wszystkie tabele. Masz duże skłonności do analizy, drobiazgowości, skrupulatności. Popuść trochę i...
spal ten stanik!!!
Żyj po prostu. Ćwicz jak lubisz (może nie co dziennie) jedz co lubisz( stopniowo przyzwyczajaj żołądek do troszkę większych, bardziej kalorycznych porcji). Ale przede wszystkim, przestań tak wszystko kontrolować i analizować!
My tu wszystkie martwimy się o Ciebie, bo problem jest i to złożony, ale Ty go ciągle wypierasz.
Przesłanki?
- drobiazgowe blinase kaloryczne
- wzmożone interesowanie się dietetyką, "zdrowym" odżywianiem się
- problemy rodzinne (teściowa jak z koszmarów i szwagierki jak siostry Kopciuszka, nieporozumienia małżeńskie, problemy zdrowotne mamy)
- niedogodności w pracy (szefostwo, kierownictwo, praca niezgodna z zainteresowaniem)
- skłonności do analizy
- problemy ginekologiczne
- niska waga
- wypadające włosy tudzież wyrastające w nietypowych miejscach
- młody wiek i wrażliwość
- dążenie do ideału
- chęć kontroli nad wszystkim.

Wszystko rozkładasz na czynniki pierwsze, skupiasz się na zdrowym trybie życia, a jednak "coś jest nie tak".
Zadbaj o siebie!
I pamiętaj, nadgroliwość gorsza niż faszyzm.

[maarthusia]

Napisane przez AnoIi

napisałam do S na ig, pod ich ostatnim postem, jakby ktoś dołożył swoje trzy grosze to byłoby miło. Wkurzają mnie okrutnie

Korinka dla Ciebie też

100 lat nie wchodziłam na IG

[BigMama]

Napisane przez AnoIi

napisałam do S na ig, pod ich ostatnim postem, jakby ktoś dołożył swoje trzy grosze to byłoby miło. Wkurzają mnie okrutnie

He,he -
wybrac 3 z 3 jeszcze się da
najweselej jest, jak ktoś kupi perfune za pińcet i ma do wyboru 5 z 3


przegapiłam promołszyn -30% w sklepie dr.G
dziady - nie poinformowali mnie osobiście



nie mam IG - nie mogie powalczyć

[AnoIi]

Napisane przez lena40

Mogę tylko tu Ci pobić brawo , na IG nie mogę.



Gorsza sprawa, że podoba mi się to co jest na zdjęciu obok Twojego wpisu

dobrze, że ja nie szukam matu, bo też w pierwszej chwili mi w oko wpadł

[Oktawiaaa]

Napisane przez AnulaQa

Oktawia, lekarz też człowiek (trudno w to uwierzyć!), i jak to człowiek czasami coś palnie.
Nas, np. nastraszono wodogłowiem dziecka, a to dlaczego? Na podstawie błędnego pomiaru obwodu głowy. Jeden pediatra zmierzył luźno i po skosie, a drugi nad uszami i w linii prostej. Innych przesłanek i symptomów nie było aby ogłaszać wszem i wobec taką diagnozę. Proporcje twarzo-czaszki zachowane, potylica prawidłowa, dziecko aktywne, itp.
Po miesiącu okazało się, że to jednak BŁĄD POMIARU.
Także ten-tego.

Co do tematu właściwego.
Opowiem Ci swoją historię, bo widzę, że trochę na świeczniku jesteś, a to trochę krępujące i w większości prowadzi do bagatelizacji i zaprzeczania problemowi, byle już by z tego świecznika zejść.

Wiedz, że każda z nas ma jakieś doświadczenia.
I żadna z nas nie jest idealna ( no może oprócz idealnych nóg Miśki i idealnej pupy Szefowej).

Przez wiele lat stosowałam bardziej zdrowe i mniej zdrowsze diety odchudzające. Jako nastolatka schudłam do takiego stopnia, że na rok pozbawiłam się okresu. Wówczas w ogóle się tym nie przejmowałam, bo przecież liczyła się szczupła, wręcz chuda sylwetka. Poza tym uważałam, że pozbyłam się problemu, bo okres i bóle miesiączkowe nie były mi przecież do niczego potrzebne. Żołądek skurczył się do tego stopnia, że naprawdę czułam się syta po zjedzeniu połowy jabłuszka, czy trzech śliwek. Odżywiałam się samymi" zdrowymi rzeczami" , chlebem razowym, pieczywem chrupkim, owocami, warzywami, ryżem, szynką drobiową, mlekiem odtłuszczonym, surówkami, piłam kefir, jadłam orzechy, na śniadanie owsiankę, itp. Mocno zainteresowałam się dietetyką, wiedziałam ile co ma kalorii, jakie wartości odżywcze. Ćwiczyłam każdego dnia. Nie widziałam problemu! W kilka miesięcy schudłam z 51 kilogramów do 40 i wcale nie wydawało mi się, że to mało przy 158 cm wzrostu (przecież to nie 31).Czułam się dobrze.
Do czasu. Oprzytomniałam dopiero wtedy, kiedy zorientowałam się, że sylwetka jest dla mnie ważniejsza niż zdrowie, mało tego ja w głębi serca pragnęłam zachorować. Chciałam, żeby wytykano mnie palcami, o to ta która ma anoreksję, bo przecież mało kogo było stać na to. Trzeba mieć naprawdę ogromną siłę charakteru. Któregoś dnia przyszłam do szkoły z sinymi ustami, co nie umknęło uwadze chemiczce ( taaa na pewno napiłam się fenylocośtam). Ja sama nie wiedziałam, że takie mam. Odpowiedziałam, że to po chorobie. Sine, wręcz niebieskie usta i paznokcie.
Nie potrzebowałam robić żadnych badań, wiedziałam, że coś ze mną nie tak i z głową i z organizmem (włączyła się destruksyjna "twórczość" i filozoficzne, głębokie myślenie", nigdy wcześniej ani potem nie było takie wyraźne, czułam każdą synapsę, czułam się jak w stanie upojenia narkotycznego).
Rodzina niczego nie zauważyła (prócz siostry). Bratu było to na rękę, bo oddawałam mu swoje porcje słodycyz, zresztą u niego w klasie wszystkie dziewcyzny się odchudzały. Mama widziała, że przecież "zdrowo jem" i nawet się cieszyła. Nie byłam przecież skrajnie wychudzona. Dopiero wyniki badań( blilansu zdrowia) dały mnie/ nam do myślenia.


Wystraszyłam się. Autentycznie. Powiedziałam sobie :dość!

Skończyłam z "drakońską" ale przecież "zdrową?" dietą.
Ćwiczyłam, bo lubiłam, ale już nie każdego dnia.
Po kilku miesiącach wrócił okres, poprawiły się wyniki krwi.
Zmieniła się też sylwetka- nie da się ukryć "że spuchłam", ale wiadomo choć okres powrócił, ale regulował się przez dwa lata. Hormony szalały. Ważyłam 58 kilo. Udziec miałam jak u ... no wiecie. Dobijało mnie to! Uporczywe myśłi powracały.
Dopiero na 3 roku studiów "wszystko" wróciło do normy. Choć nie było łatwo. Zakochałam się i przestałam skupiać się na sobie. Pilnować wagi, pilnować tego, żeby nie wpędzić się w chorobę. Schudłam samoistnie do 50-52 kg, potem przez kilka lat waga utrzymywała się na poziomie 47-49 kg i tak jest do dziś.
Wyluzowałam.
Nie liczę niczego.
Odnalazłam w sobie "umiar".
Jem praktycznie wszystko ale częściej sięgam po dania mało przetworzone i różnorodne. Nie szkodzi mi gluten, laktoza, kazeina, itp. Nie rozsadza mi brzucha po zjedzeniu małej porcji zupy. Żołądek maltretowany przez wiele miesięcy, lat wrócił do siebie, bóle brzucha i niestrawność minęła.
Raz zjem więcej innym razem mniej, wszystkie tabele wyrzuciłam z głowy. Organizm wie co dla nas dobre o ile odtoksycznimy umysł.
Samo się wyrównuje.
Wróóóć...
jednyne co mi szkodzi, to masło na sklerozę.

Lubię pobiegać, ale nie robię tego wyczynowo. Sport jest dla mnie, a nie ja dla sportu.
Jestem sobie zwyczajną kobietką z... płaską pupą.
O... nad tym to bym mogła popracować.
Ale jest dobrze, jest naprawdę bardzo dobrze.

Także Oktawio, moja prośba,to taka, spróbuj wyrzucić z głowy te wszystkie tabele. Masz duże skłonności do analizy, drobiazgowości, skrupulatności. Popuść trochę i...
spal ten stanik!!!
Żyj po prostu. Ćwicz jak lubisz (może nie co dziennie) jedz co lubisz( stopniowo przyzwyczajaj żołądek do troszkę większych, bardziej kalorycznych porcji). Ale przede wszystkim, przestań tak wszystko kontrolować i analizować!
My tu wszystkie martwimy się o Ciebie, bo problem jest i to złożony, ale Ty go ciągle wypierasz.
Przesłanki?
- drobiazgowe blinase kaloryczne
- wzmożone interesowanie się dietetyką, "zdrowym" odżywianiem się
- problemy rodzinne (teściowa jak z koszmarów i szwagierki jak siostry Kopciuszka, nieporozumienia małżeńskie, problemy zdrowotne mamy)
- niedogodności w pracy (szefostwo, kierownictwo, praca niezgodna z zainteresowaniem)
- skłonności do analizy
- problemy ginekologiczne
- niska waga
- wypadające włosy tudzież wyrastające w nietypowych miejscach
- młody wiek i wrażliwość
- dążenie do ideału
- chęć kontroli nad wszystkim.

Wszystko rozkładasz na czynniki pierwsze, skupiasz się na zdrowym trybie życia, a jednak "coś jest nie tak".
Zadbaj o siebie!
I pamiętaj, nadgroliwość gorsza niż faszyzm.

Jezuuu jakbym końcówkę o sobie czytała Tak serio, naprawdę jak nie mam wszystkiego pod kontrolą, jestem chora. Robię listy wszystkiego co mam zrobić, kupić, nieraz po kilka razy, bo na jednej coś źle napiszę
Chyba czas pomyśleć o tym....
AnulaQa, dzięki

No i przyznaję, chce już zejść ze świecznika, chcę już iść do domu, zaszyć się w pokoju i rozpłakać.

[AnoIi]

Napisane przez AnulaQa

Oktawia, lekarz też człowiek (trudno w to uwierzyć!), i jak to człowiek czasami coś palnie.

Nas, np. nastraszono wodogłowiem dziecka, a to dlaczego? Na podstawie błędnego pomiaru obwodu głowy. Jeden pediatra zmierzył luźno i po skosie, a drugi nad uszami i w linii prostej. Innych przesłanek i symptomów nie było aby ogłaszać wszem i wobec taką diagnozę. Proporcje twarzo-czaszki zachowane, potylica prawidłowa, dziecko aktywne, itp.

Po miesiącu okazało się, że to jednak BŁĄD POMIARU.

Także ten-tego.



Co do tematu właściwego.

Opowiem Ci swoją historię, bo widzę, że trochę na świeczniku jesteś, a to trochę krępujące i w większości prowadzi do bagatelizacji i zaprzeczania problemowi, byle już by z tego świecznika zejść.



Wiedz, że każda z nas ma jakieś doświadczenia.

I żadna z nas nie jest idealna ( no może oprócz idealnych nóg Miśki i idealnej pupy Szefowej).



Przez wiele lat stosowałam bardziej zdrowe i mniej zdrowsze diety odchudzające. Jako nastolatka schudłam do takiego stopnia, że na rok pozbawiłam się okresu. Wówczas w ogóle się tym nie przejmowałam, bo przecież liczyła się szczupła, wręcz chuda sylwetka. Poza tym uważałam, że pozbyłam się problemu, bo okres i bóle miesiączkowe nie były mi przecież do niczego potrzebne. Żołądek skurczył się do tego stopnia, że naprawdę czułam się syta po zjedzeniu połowy jabłuszka, czy trzech śliwek. Odżywiałam się samymi" zdrowymi rzeczami" , chlebem razowym, pieczywem chrupkim, owocami, warzywami, ryżem, szynką drobiową, mlekiem odtłuszczonym, surówkami, piłam kefir, jadłam orzechy, na śniadanie owsiankę, itp. Mocno zainteresowałam się dietetyką, wiedziałam ile co ma kalorii, jakie wartości odżywcze. Ćwiczyłam każdego dnia. Nie widziałam problemu! W kilka miesięcy schudłam z 51 kilogramów do 40 i wcale nie wydawało mi się, że to mało przy 158 cm wzrostu (przecież to nie 31).Czułam się dobrze.

Do czasu. Oprzytomniałam dopiero wtedy, kiedy zorientowałam się, że sylwetka jest dla mnie ważniejsza niż zdrowie, mało tego ja w głębi serca pragnęłam zachorować. Chciałam, żeby wytykano mnie palcami, o to ta która ma anoreksję, bo przecież mało kogo było stać na to. Trzeba mieć naprawdę ogromną siłę charakteru. Któregoś dnia przyszłam do szkoły z sinymi ustami, co nie umknęło uwadze chemiczce ( taaa na pewno napiłam się fenylocośtam). Ja sama nie wiedziałam, że takie mam. Odpowiedziałam, że to po chorobie. Sine, wręcz niebieskie usta i paznokcie.

Nie potrzebowałam robić żadnych badań, wiedziałam, że coś ze mną nie tak i z głową i z organizmem (włączyła się destruksyjna "twórczość" i filozoficzne, głębokie myślenie", nigdy wcześniej ani potem nie było takie wyraźne, czułam każdą synapsę, czułam się jak w stanie upojenia narkotycznego).

Rodzina niczego nie zauważyła (prócz siostry). Bratu było to na rękę, bo oddawałam mu swoje porcje słodycyz, zresztą u niego w klasie wszystkie dziewcyzny się odchudzały. Mama widziała, że przecież "zdrowo jem" i nawet się cieszyła. Nie byłam przecież skrajnie wychudzona. Dopiero wyniki badań( blilansu zdrowia) dały mnie/ nam do myślenia.





Wystraszyłam się. Autentycznie. Powiedziałam sobie :dość!



Skończyłam z "drakońską" ale przecież "zdrową?" dietą.

Ćwiczyłam, bo lubiłam, ale już nie każdego dnia.

Po kilku miesiącach wrócił okres, poprawiły się wyniki krwi.

Zmieniła się też sylwetka- nie da się ukryć "że spuchłam", ale wiadomo choć okres powrócił, ale regulował się przez dwa lata. Hormony szalały. Ważyłam 58 kilo. Udziec miałam jak u ... no wiecie. Dobijało mnie to! Uporczywe myśłi powracały.

Dopiero na 3 roku studiów "wszystko" wróciło do normy. Choć nie było łatwo. Zakochałam się i przestałam skupiać się na sobie. Pilnować wagi, pilnować tego, żeby nie wpędzić się w chorobę. Schudłam samoistnie do 50-52 kg, potem przez kilka lat waga utrzymywała się na poziomie 47-49 kg i tak jest do dziś.

Wyluzowałam.

Nie liczę niczego.

Odnalazłam w sobie "umiar".

Jem praktycznie wszystko ale częściej sięgam po dania mało przetworzone i różnorodne. Nie szkodzi mi gluten, laktoza, kazeina, itp. Nie rozsadza mi brzucha po zjedzeniu małej porcji zupy. Żołądek maltretowany przez wiele miesięcy, lat wrócił do siebie, bóle brzucha i niestrawność minęła.

Raz zjem więcej innym razem mniej, wszystkie tabele wyrzuciłam z głowy. Organizm wie co dla nas dobre o ile odtoksycznimy umysł.

Samo się wyrównuje.

Wróóóć...

jednyne co mi szkodzi, to masło na sklerozę.



Lubię pobiegać, ale nie robię tego wyczynowo. Sport jest dla mnie, a nie ja dla sportu.

Jestem sobie zwyczajną kobietką z... płaską pupą.

O... nad tym to bym mogła popracować.

Ale jest dobrze, jest naprawdę bardzo dobrze.



Także Oktawio, moja prośba,to taka, spróbuj wyrzucić z głowy te wszystkie tabele. Masz duże skłonności do analizy, drobiazgowości, skrupulatności. Popuść trochę i...

spal ten stanik!!!

Żyj po prostu. Ćwicz jak lubisz (może nie co dziennie) jedz co lubisz( stopniowo przyzwyczajaj żołądek do troszkę większych, bardziej kalorycznych porcji). Ale przede wszystkim, przestań tak wszystko kontrolować i analizować!

My tu wszystkie martwimy się o Ciebie, bo problem jest i to złożony, ale Ty go ciągle wypierasz.

Przesłanki?

- drobiazgowe blinase kaloryczne

- wzmożone interesowanie się dietetyką, "zdrowym" odżywianiem się

- problemy rodzinne (teściowa jak z koszmarów i szwagierki jak siostry Kopciuszka, nieporozumienia małżeńskie, problemy zdrowotne mamy)

- niedogodności w pracy (szefostwo, kierownictwo, praca niezgodna z zainteresowaniem)

- skłonności do analizy

- problemy ginekologiczne

- niska waga

- wypadające włosy tudzież wyrastające w nietypowych miejscach

- młody wiek i wrażliwość

- dążenie do ideału

- chęć kontroli nad wszystkim.



Wszystko rozkładasz na czynniki pierwsze, skupiasz się na zdrowym trybie życia, a jednak "coś jest nie tak".

Zadbaj o siebie!

I pamiętaj, nadgroliwość gorsza niż faszyzm.

Współczuję tego, co przechodziliście
Ja posiwiałam przez m.in przez takie pseudodiagnozy jak porażenie mózgowe, potem jakiś dziwny zanik mięśni, potem autyzm. Nic się nie sprawdziło. I choć lekko nie jest, to młody funkcjonuje bez żadnych orzeczeń i opinii. Nawet wstrętna matka nie załatwiła mu opinii o tym, że może wolniej pracować (choć inne (wg mnie bezproblemowe) dzieci w klasie mają)

A za drugą część Twojego posta

---------- Dopisano o 11:04 ---------- Poprzedni post napisano o 11:03 ----------

Napisane przez Oktawiaaa

Jezuuu jakbym końcówkę o sobie czytała Tak serio, naprawdę jak nie mam wszystkiego pod kontrolą, jestem chora. Robię listy wszystkiego co mam zrobić, kupić, nieraz po kilka razy, bo na jednej coś źle napiszę
Chyba czas pomyśleć o tym....
AnulaQa, dzięki

No i przyznaję, chce już zejść ze świecznika, chcę już iść do domu, zaszyć się w pokoju i rozpłakać.

Będzie dobrze

[KiLaNeCzKa]

AnulaQa jak Ty coś przeanalizujesz, to nie ma bata, sama prawa

Chcę wyjść letnie buty, ale nie mogę. Skitrane na zimę są w kanapie, ale na niej śpi kot i robi tak słodko i uroczo, że nie chce jej budzić... Wiem, wiem, to jest problem

[AnulaQa]

Napisane przez Oktawiaaa

Jezuuu jakbym końcówkę o sobie czytała :brzydal: Tak serio, naprawdę jak nie mam wszystkiego pod kontrolą, jestem chora. Robię listy wszystkiego co mam zrobić, kupić, nieraz po kilka razy, bo na jednej coś źle napiszę
Chyba czas pomyśleć o tym....
AnulaQa, dzięki

No i przyznaję, chce już zejść ze świecznika, chcę już iść do domu, zaszyć się w pokoju i rozpłakać.

Oktawia, ja wcale nie muszę mieć racji, mogę trafić jak kulą w płot.
Oceniam wedle swojego przypadku.
Mam tylko prośbę, abyś odrobinę wyluzowała i nabrała oddechu. Od razu zrobi się lepiej. Jesteś suuuper babką z... super ogrodem.
I pamiętaj wszystkie tu mamy nie równo pod sufitem.
Będzie dobrze.

[AnoIi]

Napisane przez KiLaNeCzKa

AnulaQa jak Ty coś przeanalizujesz, to nie ma bata, sama prawa

Chcę wyjść letnie buty, ale nie mogę. Skitrane na zimę są w kanapie, ale na niej śpi kot i robi tak słodko i uroczo, że nie chce jej budzić... Wiem, wiem, to jest problem

Zrób fotkę i pokaż i nam tego słodziaka

[KiLaNeCzKa]

Napisane przez AnoIi

Zrób fotkę i pokaż i nam tego słodziaka

Już znalazłam na nią sposób. Otworzyłam okno i sobie poszła