Szwajcar i jego adoracja przez wiele lat

[Fragilis]

Poznaliśmy się w szkole językowej na Malcie daawno temu. Właściwie dużo wtedy nie rozmawialiśmy, ale kiedy on wyjeżdżał, dałam mu kartkę w widokami mojego miasta a on poprosił mnie o adres i tak zaczęliśmy korespondować. Najpierw listy i kartki, potem maile i smsy. Muszę powiedzieć, że ja często zaniedbywałam korespondencję, bo nie była dla mnie zbyt ciekawa. On już podczas naszego spotkania był żonaty, a więc zachowywał się bardzo grzecznie i nigdy nie pozwalał na flirt. Ja byłam panną ale też byłam grzeczna. On jest o kilkanaście lat starszy ode mnie, ale po pierwsze dobrze się trzyma (jak to Szwajcar), a po drugie zawsze podobali mi się starsi faceci. Potem ja wyszłam za mąż, korespondencja nie ustała, a nawet 1 raz, też wiele lat temu, On przyjechał odwiedzić nas do Warszawy (jego żona nie chciała jechać bo bała się "dzikiej Polski"). Był takim dobrym wujkiem dla mojego syna, zawsze przesyłał prezenty na urodziny i BNar (a nawet własny tatuś się nie fatygował). No więc tak korespondujemy już od lat. W zeszłym roku zaczęło się psuć między mną a mężem. Właściwie od dawna było niezdrowo ale ponieważ mamy syna, to znosiłam to wszystko, ale teraz mówię Dość! Napisałam do Znajomego że odchodzę od męża - i wtedy się zaczęło. Smsy typu "bardzo bym chciał być z Tobą ale ja żyje w niewidocznej klatce!" lub "Jeśli przyjedziesz zbyt blisko, to może się stać coś, że stracę Cię jako przyjacółkę!" ALE jednocześnie prawie codziennie przesyła ciągłe komplementy mojego wyglądu, charakteru, itd. Szczerze mówiąc na początku byłam w szoku bo nigdy nie myślałam o nim w kontekście seksualnym. Ale taka ciągła adoracja robi swoje i powiem że trochę uzależniłam się od jego smsów (wcześniej byłam zupełnie obojętna. Jestem sama, stęskniona uwagi mężczyzny i stąd to wszytko. Za mąż ponownie chyba nie chcę, ale zastanawiam się, czy nie zacząć z nim niezobowiązująco romansować. Czy myślicie że taka osoba jak on: typowy Szwajcar co ma wszystko przemyślane i zaplanowane może chcieć czegoś takiego? Według tego co wiem, jest bardzo obowiązkowy i raczej nie zostawi żony (ale ja tego i tak nie chce). Ale nie są bardzo bliscy emocjonalnie a chyba teraz brakuje mu takiej iskry. Dzieci nie mają (z wyboru). No i nie wiem o ile teraz posunąć się. Nie chce składać mu żadnych propozycji żeby się nie przestraszył że chce za Niego nie daj Boże wyjść. Obawiam się, że jeśli mam czekać na Jego inicjatywę, to nigdy nic nie zajdzie, bo zauważyłam, że zachodni mężczyźni teraz boją się okazywać inicjatywę a potem my obydwoje tylko będziemy żałować...

[Enia 2]

Witam, bardzo ciekawa historia. Naprawę mnie zaciekawiła. A szczerze mówiąc ja osobiście nie robiła Bym żadnego kroku,wolałabym mieć prawdziwego Przyjaciela do końca życia niż krótki i namiętny romans. Ponieważ jeśli nie wyjdzie wam w sferze uczuciowej to będzie niesmak i zerwiecie kontakt całkowicie.

[30766aa7dce2531e8b37b15ae86c8847ef0755ae_5f137ef245055]

Napisane przez Enia 2

Witam, bardzo ciekawa historia. Naprawę mnie zaciekawiła. A szczerze mówiąc ja osobiście nie robiła Bym żadnego kroku,wolałabym mieć prawdziwego Przyjaciela do końca życia niż krótki i namiętny romans. Ponieważ jeśli nie wyjdzie wam w sferze uczuciowej to będzie niesmak i zerwiecie kontakt całkowicie.

dlaczego? można się przyjaźnić z byłymi mężczyznami, w końcu to dwoje dorosłych ludzi, zależy jak każdy do tego podejdzie.
ja bym spróbowała

[Fragilis]

Może dziwnie to zabrzmi, ale to spotkanie może bardziej być potrzebne jemu: po spotkaniu on może "zejśc na ziemie", bo teraz za bardzo mnie idealizuje, co też nie wpływa dobrze na jego małżeństwo. A tak spotkalibyśmy się, on pewnie spędzi czas ze mną, zobaczy, że nie jestem idealna jak on myślał... Ja na pewno nie będę chciała za mąż. Tylko zastanawiam się, jak daleko powinnam pójść z inicjatywą (przypomnę że ja teraz jestem wolna).
Może odłożyć trochę pieniędzy i wyjechać gdzieś na kilka dni, może na Maltę, gdzie poznaliśmy się, i powiedzieć mu, że tam będę. I wtedy niech on sam decyduje. Tylko boje się, że on się nie zdecyduje przyjechać a mi będzie przykro i odpoczynek będzie zepsuty
Co jeszcze mogę zaproponować? Nie chcę po prostu pisać: przyjeżdżaj, bo o wiele fajniej kiedy do bliskości dochodzi "przypadkowo"

[LisaLisa]

Znam osobiście 3 rodziny ze Szwajcarii i żadna nie ma dzieci!!! Te szwajcarskie kobiety są już takie wygodne, że nie chcą wysilać się dosłownie na nic!
Uważam, że przynajmniej jedna z nich powinna dostać nauczkę, niech nie uważa, że wszystko jej się należy i jej mąż zawsze będzie z nią, niech trochę się przestraszy, popracuje nad sobą.
Powiedz facetowi, że będziesz w sprawach służbowych w Zurychu/Genewie/... i poproś go pokazać ci miasto. Jestem pewna że przyjedzie. No a następnym razem niech to on już płaci za hotel. Wydaje mi się, ze nie powinnaś również tak od razu odrzucać możliwości poślubienia go. Może trzeba rozważyć możliwość zrobienia dziecka

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez LisaLisa

Te szwajcarskie kobiety są już takie wygodne, że nie chcą wysilać się dosłownie na nic!
Uważam, że przynajmniej jedna z nich powinna dostać nauczkę, niech nie uważa, że wszystko jej się należy i jej mąż zawsze będzie z nią, niech trochę się przestraszy, popracuje nad sobą.

Napisane przez LisaLisa

Wydaje mi się, ze nie powinnaś również tak od razu odrzucać możliwości poślubienia go. Może trzeba rozważyć możliwość zrobienia dziecka

[sine.ira]

Takiego nagromadzenia idiotyzmów, stereotypów i umysłowej płycizny nie spotkałam na żadnym innym wątku na tym forum. A jestem tu prawie pięć lat. Bez kitu

---------- Dopisano o 12:08 ---------- Poprzedni post napisano o 12:07 ----------

Napisane przez LisaLisa

Znam osobiście 3 rodziny ze Szwajcarii i żadna nie ma dzieci!!! Te szwajcarskie kobiety są już takie wygodne, że nie chcą wysilać się dosłownie na nic!
Uważam, że przynajmniej jedna z nich powinna dostać nauczkę, niech nie uważa, że wszystko jej się należy i jej mąż zawsze będzie z nią, niech trochę się przestraszy, popracuje nad sobą.
Powiedz facetowi, że będziesz w sprawach służbowych w Zurychu/Genewie/... i poproś go pokazać ci miasto. Jestem pewna że przyjedzie. No a następnym razem niech to on już płaci za hotel. Wydaje mi się, ze nie powinnaś również tak od razu odrzucać możliwości poślubienia go. Może trzeba rozważyć możliwość zrobienia dziecka

Jesteś tutaj najlepsza.

---------- Dopisano o 12:14 ---------- Poprzedni post napisano o 12:08 ----------

Napisane przez Fragilis

Co jeszcze mogę zaproponować? Nie chcę po prostu pisać: przyjeżdżaj, bo o wiele fajniej kiedy do bliskości dochodzi "przypadkowo"

Ale napisz i najlepiej zaproponuj mu trójkąt. Niech z żoną przyjedzie i się zabawicie we troje skoro ci nie przeszkadza, że jest żonaty. Pobrykacie sobie w małej grupce i wszyscy będą zadowoleni. Pamiętaj, że nie ma takiego wagonika, którego nie da się odczepić.
Taką mam radę pasującą do poziomu tego wątku.

[julianna-p]

Napisane przez LisaLisa

Znam osobiście 3 rodziny ze Szwajcarii i żadna nie ma dzieci!!! Te szwajcarskie kobiety są już takie wygodne, że nie chcą wysilać się dosłownie na nic!
Uważam, że przynajmniej jedna z nich powinna dostać nauczkę, niech nie uważa, że wszystko jej się należy i jej mąż zawsze będzie z nią, niech trochę się przestraszy, popracuje nad sobą.
Powiedz facetowi, że będziesz w sprawach służbowych w Zurychu/Genewie/... i poproś go pokazać ci miasto. Jestem pewna że przyjedzie. No a następnym razem niech to on już płaci za hotel. Wydaje mi się, ze nie powinnaś również tak od razu odrzucać możliwości poślubienia go. Może trzeba rozważyć możliwość zrobienia dziecka

a potem sie dziwia jak ludzie mowia, ze polki to glupie baby lapiace facetow na ciaze
jesli nie jestes trollem to wybacz, ale ty tez nie powinnas miec dzieci

[Goshia]

Napisane przez LisaLisa

Znam osobiście 3 rodziny ze Szwajcarii i żadna nie ma dzieci!!! Te szwajcarskie kobiety są już takie wygodne, że nie chcą wysilać się dosłownie na nic!
Uważam, że przynajmniej jedna z nich powinna dostać nauczkę, niech nie uważa, że wszystko jej się należy i jej mąż zawsze będzie z nią, niech trochę się przestraszy, popracuje nad sobą.
Powiedz facetowi, że będziesz w sprawach służbowych w Zurychu/Genewie/... i poproś go pokazać ci miasto. Jestem pewna że przyjedzie. No a następnym razem niech to on już płaci za hotel. Wydaje mi się, ze nie powinnaś również tak od razu odrzucać możliwości poślubienia go. Może trzeba rozważyć możliwość zrobienia dziecka

To chyba jakiś żart

[zubi89]

Autorko wątku ja na Twoim miejscu bym się poważnie nad tym zastanowiła i postawiła na miejscu jego żony chciałabyś, żeby Twój mąż Cię zdradził ?? Dla Ciebie to przelotny romans który jest nie zobowiązujący. A on żonie przysięgał, że w jego życiu będzie jedyną. Masz sumienie, żeby wejść i rozwalić im małżeństwo? nie będziesz miała wyrzutów sumienia gdy się okazało, że jego żona się o tym dowiedziała? Chciałabyś być na jej miejscu wtedy? Nie czyń bliźniemu tego co Tobie nie miłe! to moje zdanie... Zrozumiałabym jeszcze gdybyś się w nim strasznie zakochała i chciała coś więcej...

Pozdrawiam

[Oliath]

Napisane przez Fragilis

Poznaliśmy się w szkole językowej na Malcie daawno temu. Właściwie dużo wtedy nie rozmawialiśmy, ale kiedy on wyjeżdżał, dałam mu kartkę w widokami mojego miasta a on poprosił mnie o adres i tak zaczęliśmy korespondować. Najpierw listy i kartki, potem maile i smsy. Muszę powiedzieć, że ja często zaniedbywałam korespondencję, bo nie była dla mnie zbyt ciekawa. On już podczas naszego spotkania był żonaty, a więc zachowywał się bardzo grzecznie i nigdy nie pozwalał na flirt. Ja byłam panną ale też byłam grzeczna. On jest o kilkanaście lat starszy ode mnie, ale po pierwsze dobrze się trzyma (jak to Szwajcar), a po drugie zawsze podobali mi się starsi faceci. Potem ja wyszłam za mąż, korespondencja nie ustała, a nawet 1 raz, też wiele lat temu, On przyjechał odwiedzić nas do Warszawy (jego żona nie chciała jechać bo bała się "dzikiej Polski"). Był takim dobrym wujkiem dla mojego syna, zawsze przesyłał prezenty na urodziny i BNar (a nawet własny tatuś się nie fatygował). No więc tak korespondujemy już od lat. W zeszłym roku zaczęło się psuć między mną a mężem. Właściwie od dawna było niezdrowo ale ponieważ mamy syna, to znosiłam to wszystko, ale teraz mówię Dość! Napisałam do Znajomego że odchodzę od męża - i wtedy się zaczęło. Smsy typu "bardzo bym chciał być z Tobą ale ja żyje w niewidocznej klatce!" lub "Jeśli przyjedziesz zbyt blisko, to może się stać coś, że stracę Cię jako przyjacółkę!" ALE jednocześnie prawie codziennie przesyła ciągłe komplementy mojego wyglądu, charakteru, itd. Szczerze mówiąc na początku byłam w szoku bo nigdy nie myślałam o nim w kontekście seksualnym. Ale taka ciągła adoracja robi swoje i powiem że trochę uzależniłam się od jego smsów (wcześniej byłam zupełnie obojętna. Jestem sama, stęskniona uwagi mężczyzny i stąd to wszytko. Za mąż ponownie chyba nie chcę, ale zastanawiam się, czy nie zacząć z nim niezobowiązująco romansować. Czy myślicie że taka osoba jak on: typowy Szwajcar co ma wszystko przemyślane i zaplanowane może chcieć czegoś takiego? Według tego co wiem, jest bardzo obowiązkowy i raczej nie zostawi żony (ale ja tego i tak nie chce). Ale nie są bardzo bliscy emocjonalnie a chyba teraz brakuje mu takiej iskry. Dzieci nie mają (z wyboru). No i nie wiem o ile teraz posunąć się. Nie chce składać mu żadnych propozycji żeby się nie przestraszył że chce za Niego nie daj Boże wyjść. Obawiam się, że jeśli mam czekać na Jego inicjatywę, to nigdy nic nie zajdzie, bo zauważyłam, że zachodni mężczyźni teraz boją się okazywać inicjatywę a potem my obydwoje tylko będziemy żałować...

A, no to skoro satysfakcjonuje Cie bycie iskra, go for it.
Z tego, co napisalas, wynika, ze trudno byloby Wam utrzymac szczesliwe, zdrowe zwiazki skoro od lat trwacie w tej dziwnej symbiozie smsowo-mailowo-listowo-prezentowej. Stad nie ma co sie litowac nad panem szwajcarem, ze mu brakuje tego, o co wczesniej sam w czas nie zadbal
Moze i on Tobie przeznaczony, moze to love story Waszego zycia, aczkolwiek jak sie tak pokusic na spojrzenie z dystansem, to nad wyraz oslizgly ten Szwajcar sie jawi. I chyba masz racje, jestes sama, spragniona uwagi mezczyzny - i stad to wszystko...

[Nutka]

Dla faceta ktory pieknie pisze i pieknie mowi,ktorego praktycznie nie znasz tylko wyobrazenie o nim chcesz przekreslic wszystko???
sukcesu!

[LisaLisa]

Ale CO ona straci nie rozumiem? Jest sama. Najwyżej zdobędzie ukochanego.

[4e9f92519f0a2c998a884c2af4c543da9bfeb435_5ffce6a84e16b]

Napisane przez LisaLisa

Ale CO ona straci nie rozumiem?

Godnosc?

[julianna-p]

Napisane przez LisaLisa

Ale CO ona straci nie rozumiem? Jest sama. Najwyżej zdobędzie ukochanego.

nie wiem sama, moze GODNOSC bo trzeba diabelnie nisko upasc by niszczyc czyjs zwiazek dla chwili zabawy ( a o to autorce chodzi). pomijam juz dwulicowosc obiektu zainteresowania . moze i "sa siebie warci", ALE ja jakos nie chcialabym niszczyc czyjegos zycia i niewazne czy jest w nim iskra/zar czy lodowkowy klimat.

[LisaLisa]

Przecież napisała, że on JUŻ jest zauroczony i idealizuje ją. Więc takie spotkanie chyba otrzeźwiłoby go a nie rozwaliło małżeństwo.
Zresztą sama nie wiem - wydaje mi się, że nie powinna być natarczywa. Jak zależy mu - sam znajdzie sposób.

[noemi4]

Napisane przez julianna-p

nie wiem sama, moze GODNOSC bo trzeba diabelnie nisko upasc by niszczyc czyjs zwiazek dla chwili zabawy ( a o to autorce chodzi). pomijam juz dwulicowosc obiektu zainteresowania . moze i "sa siebie warci", ALE ja jakos nie chcialabym niszczyc czyjegos zycia i niewazne czy jest w nim iskra/zar czy lodowkowy klimat.

W pełni popieram wypowiedź julianny

[Fragilis]

Ostatnio mój Szwajcar zrobił się zbyt wylewny. Sytuacja stała się dla mnie zbyt krępująca - ani to romans ani nic - takie smsowanie to nie dla mnie. W końcu napisałam że powinniśmy zrobić przerwę, tym bardziej, że ma rocznicę ślubu i powinien sie skupić na tej właściwej.
On wpadł w szał, zupełnie nie spodziewałam się tego po tym zrównoważonym człowieku, może źle mnie zrozumiał, i myślał że chcę zupełnie zerwać, po prostu błagał tego nie robić, mówił, że nie zabieram uwagi jego żonie, że jego małżeństwo jest zaaranżowanym związkiem 2 ludzi z taką samą ogromną ilością problemów (cokolwiek to znaczy). Uspokoiłam go jak mogłam, że muszę ułożyć sobie życie, a nie mogę tego zrobić jesli będę zaangażowana emocjonalnie.
I jeszcze jedno, będę miała w listopadzie służbowy wyjazd do Zurychu gdzie on mieszka. Czy wtedy odezwać się do niego? Czy takie spotkanie na kawę będzie dobre, czy lepiej nie robić tego? Bo takie spotkania starych przyjaciół są dla mnie zupełnie normalne, a ciągłe smsowanie to już niekoniecznie.

[zora]

ale ściema ...

[tarji]

weszłam na ten wątek, sądząc, że to jakaś słodka opowiastka, a tymczasem historia taka jak inne.

Napisane przez Fragilis

Ostatnio mój Szwajcar zrobił się zbyt wylewny. Sytuacja stała się dla mnie zbyt krępująca - ani to romans ani nic - takie smsowanie to nie dla mnie. W końcu napisałam że powinniśmy zrobić przerwę, tym bardziej, że ma rocznicę ślubu i powinien sie skupić na tej właściwej.
On wpadł w szał, zupełnie nie spodziewałam się tego po tym zrównoważonym człowieku, może źle mnie zrozumiał, i myślał że chcę zupełnie zerwać, po prostu błagał tego nie robić, mówił, że nie zabieram uwagi jego żonie, że jego małżeństwo jest zaaranżowanym związkiem 2 ludzi z taką samą ogromną ilością problemów (cokolwiek to znaczy). Uspokoiłam go jak mogłam, że muszę ułożyć sobie życie, a nie mogę tego zrobić jesli będę zaangażowana emocjonalnie.
I jeszcze jedno, będę miała w listopadzie służbowy wyjazd do Zurychu gdzie on mieszka. Czy wtedy odezwać się do niego? Czy takie spotkanie na kawę będzie dobre, czy lepiej nie robić tego? Bo takie spotkania starych przyjaciół są dla mnie zupełnie normalne, a ciągłe smsowanie to już niekoniecznie.

litości. gdzie są jakieś zasady moralne?