Studia, praca, samodzielność

[Rena]

Napisane przez emememsik

Rena, co do Francji - już sama nie wiem. chyba jednak pomyślę o tym dużo, dużo później, a teraz skupię na usamodzielnieniu w Polsce - łatwiej.

ja wlasnie z Francja mam bardzo podobnie - tez marze aby tam zamieszkac, ale z drugiej strony jestem zakochana w moim rodzinnym mieście. nie powiedzialabym ze zycie w Krakowie jest latwe - utrzymuje sie sama, i zarabiam jak na nasz kraj rzec można przyzwoicie, a wcale nie jest i łatwo i ciągle tylko odkładam zakup mieszkania, bo zwyczajnie nie mam za co.
Ja sie ciagle waham i zastanawiam jak pojechac do Francji i pracowac w zawodzie.

Napisane przez emememsik

ślub? ja już w to nie wierzę.. jeśli ślub, to gdzieś daleko i bez wesela - rodzinna popijawka za moje (nie zapłaciliby mi, uwierz..) pieniądze, to nie to, o czym marzę.

wierze, moi tez by nie zaplacili. Zreszta nie musisz robic "na wsi wesele" na 300 osob. Mozesz zrobic przyjecie na 20 osob po prostu w domu.

Napisane przez emememsik

zresztą, po tym, co ostatnio obserwuję, wcale nie jestem pewna, czy kiedykolwiek sformalizuję mój związek (jakikolwiek). nie chcę być uzależniona od męża, nie chcę skończyć, kłócąc się w sądzie o podział majątku - a może po prostu obserwuję tylko te małżeństwa, które się źle kończą..?
no, mam jeszcze co najmniej rok. trochę może się pozmieniać..

wiec zakladasz ze wogole moglabys wejsc w taka sytuacje w obecnym tz? ja mysle, ze zle koncza sie glownie malzenstwa zawierane z przymusu, bo wypada, bo sasiadka, kolezanka sa mezatkami wiec "musze", etc - a potem sa sady i kwasy.

[emememsik]

no właśnie, mój ślub byłby głównie "bo wypada". a ja już go sobie wymarzyłam, dawno dawno temu, ale zanim będzie mnie stać na coś takiego, minie trochę czasu
wiesz, ile par bierze ślub tylko po to, żeby poczuć, że już się kogoś ma i nie trzeba się starać? no i tak to się potem kończy..

[Rena]

Napisane przez emememsik

no właśnie, mój ślub byłby głównie "bo wypada". a ja już go sobie wymarzyłam, dawno dawno temu, ale zanim będzie mnie stać na coś takiego, minie trochę czasu
wiesz, ile par bierze ślub tylko po to, żeby poczuć, że już się kogoś ma i nie trzeba się starać? no i tak to się potem kończy..

e tam bo wypada - bylby raczej "legalizacja faktycznego stanu rzeczy, w ramach usatysfakcjonowania rodziny i spoleczenstwa" to nie jest zle podejscie.
wiem, ile par bierze slub, zeby tylko nie byc samemu klasyka gatunku "cale studia bylismy razem, wiec tuz przed obrona sie zareczylismy" (to autentyczny cytat, para ma siebie naprawde dosc) albo "jak teraz nie wyjde za maz, to potem bedzie mi ciezko" (tez cytat - potem kolezanka przychodzila do mnie na internet, aby wyszukiwac info o rozwodzie )
"najlepszy wiek do rodzenia dzieci to dwadziescia pare lat" (znow cytat, kobieta jest fatalna matka).
presja presja presja

[emememsik]

no tak ja postanowiłam nigdy nie robić niczego na siłę i nie próbować swoim życiem uszczęśliwić innych.
a co do dzieci - strasznie chciałabym już teraz.. no i kolejne "zanim będzie mnie na to stać.."
bo do wszystkiego będę musiała dojść sama.

[Ivvonka]

Czytajac ten watek, pomyslalam: nie jestem sama. I dodalo mi to otuchy. Ja tez mam problemy typu: starsza, niesamodzielna siostra faworyzowana przez rodzicow, praca, studia... I wiem, jak to potrafi czasem dolowac.

Wlasciwe z domu wyprowadzilam sie juz w zeszlym roku. Studiowalam dziennie, wiec zylo mi sie beztrosko. Dostawalam pieniadze od rodzicow na wynajmowanie wspolnie z kolezankami mieszkanie i ogolnie na zycie. Studiowalo mi sie lekko i mialam duzo czasu na wyjscia do kina,klubow i tym podobne przyjemnosci. I wtedy naszla mnie refleksja, co bedzie ze mna za 5 lat? Bede magistrem bez doswiadczenia, nigdy nie pracujacym - przeciez nie bede miala zadnych szans na ciekawa i dobrze platna prace! Przerazilam sie. Zmienilam studia na zaoczne i postanowilam sie usamodzielnic. Wakacje spedzilam w domu z rodzicami i to mnie jeszcze bardziej przekonalo, ze musze na dobre wyniesc sie z domu i zaczac zarabiac na siebie. Cos tam kombinowalam, nie wyjezdzalam nigdzie, wiec uzbieralam troche pieniedzy na wyprowadzke. Od miesiaca mieszkam w miescie, w ktorym studiuje, 150 km od rodzinnego domu. Szukam pracy. Powysylalam/porozdawalam chyba z 60 CV, jak nie wiecej. Odbylam juz 6 rozmow kwalifikacyjnych, jutro mam dwie, w srode kolejna. Jutro ide tez na probe do pracy do jednego z firmowych butikow. Mam nadzieje, ze juz niedlugo znajde ciekawa prace, z ktorej bede mogla oplacic mieszkanie (wynajmuje na spolke) i zycie. Rodzice pomagaja mi o tyle, ze oplacaja mi studia. Oplacali mojej siostrze, wiec wymusilam na nich choc taka sprawiedliwosc. Z jednej strony aprobuja to, ze chce sie usamodzielnic, ale z drugiej strony twierdza ze "mieszkam na stryszku [bardzo ladnie zaadopotowane poddasze w kamienicy] i niewiadomo co studiuje [a studiuje na ASP]". Doluje mnie to, ze we mnie nie wierza. Wiem, ze chcieliby mnie tez zatrzymac w domu. Jednak bedac w nim na goszych prawach niz siostra, nie czuje sie do konca szczesliwa. Dlatego tak jak ktos juz stwierdzil w tym watku: wole sie odciac i zyc po swojemu.

Teraz za 5 lat widze sie juz jako doswiadczona, usamodzielniona kobietke, ktora moze juz bedzie miala szanse wziac mieszkanie w kredyt?

[sanetka]

tak sobie czytam ten watek i mi trochę wstyd a to dlatego że ja studiuję zaocznie i siedzę na garnuszku mamy...to jest świadoma decyzja.rok temu studiowałam dziennie lecz niestety nie dałam sobie rady.dlatego postanowiłam że przez ten rok zajme się tylko nauka.po prostu nie jestem w stanie jednocześnie pracowac i studiować(a kierunek studiów dość ciężki jest).
na początku mama i chłopak gonili mnie do pracy ale chyba w końcu i oni zrozumieli ze tak będzie lepiej.
ale jak przetrwam ten pierwszy semetr to na wiosnę i lato pracy poszukam.planujemy zamieszkac razem z chłopakiem.on pracuje ale na razie nie zarabia na tyle dużo zeby utrzymac nas oboje.na dodatek splaca kredyt(z mysla o przyszlosci zaczyna juz kupowac sprzety do mieszkania).do pracy na pasowałoby iśc zeby zacząc odkładac na budowe domu(bo nie wyobrażamy sobie mieszkania w bloku).a wtedy każdy grosz sie przyda...

[Nektarynka]

Napisane przez Malla

A nic, byłam tylko ciekawa jak aktywnie spędzasz czas. Lepiej przez tydzień harować i mieć weekend dla siebie niż przez tydzień się obijać i przez weekend ganiać jak szalona

Ja w tyg. dużo sił wydaję na szkołę i w weekendy też Taki kierunek sobie obrałam, że nie mogę wszystkiego zostawiać na ostatnią chwilę bo zwyczajnie nie wyrabiam się z czasem a jeśli mam trochę wolnego czasu to przeznaczam na te rzeczy o których wspominałam wcześniej. Może Was to zdziwić, ale tak jest, zwłaszcza gdy zajęcia kończy się o 18:15, a w dniu są tylko 1-2 okienka.
Ty nie odpowiedziałaś mi co robisz w weekendy

[Malla]

Nektarynka - pracuję 24/7, więc nieraz w weekend siedzę na słuchawkach lub wręcz biorę nocki. Wieczorami często nadrabiam zaległości filmowe. Poza tym wypada wtedy porobić coś w związku ze studiami, jakieś prezentacje czy artykuły. No i TŻem trzeba się pozajmować, co zazwyczaj kończy się na długim wypadzie na zakupy i wspólnym gotowaniu do wieczora. Czasem idę na wystawę, do kina lub knajpy. Bardzo rzadko gdzieś wyjeżdżam. Zdarza się, że gdy wszyscy wokół są zajęci, a ja nie mam książki do czytania i się nudzę, to po prostu odsypiam.

[emmos]

A ja z moim TZ wyjechalismy do UK na wakacje, zarobilimy kazde po 9 tys.i teraz z tego sie utrzymujemy. Mam nadzieje, ze do czerwca wystarczy. A potem znowu tam pojedziemy. Szkoda mi troche wakacji, ale bardzo mi zalezalo, zeby pomoc mojej mamie, ktora wczesniej ze swojej pensji dawala kase na studia mnie, mojemu bratu, no i jej musialo na zycie starczac. Studiuje 200km od domu i jak przyjade raz na 3 tygodnie, to naprawde zal wyjezdzac i zostawiac mame sama