Jak wywołać paranormalność!?

[5helga]

Od bardzo dawna zmagam sie z czymś czego nie potrafię pojąć. Jestem osobą życzliwą innym, pomocną i rzetelną w cenie wzajemnego szacunku. Nie 'obwijam w bawełnę' czasem po prostu nie da się opisać o co w ogóle chodzi! Wierzę że jestem wartościowym człowiekiem, tak też chcę być traktowana, jak każdy który czuje sie wartościowo!
Mam uczucie jakbym była potępieńcem skazanym na czeluści. Tu mi zimno i bywa strasznie. Opuszczona przez wszystkich, pozostawiona wiedźmą, strzygą i bałwanom na całkowite oskubanie z praw do życia jako pełnowartościowego człowieka. Traktowana jak mało pojętny potwór, a to przecież nie Ja nim jestem. Ja właśnie jestem skazana na obcowanie z nimi. Nie mam do kąd uciekać. Nie pozwalają mi na uwierzytelnienie swoich ambicji. Obumieram w katuszach niegodziwości.
Jakiej to mocy ode mnie wymagają, że nie czują obowiązku informowania/pytania o moją wersję, że nie biorą pod uwagę moich potrzeb, moich warunków bytu. Wymagają ode mnie różności, karcą kiedy chcą za cokolwiek co przychodzi im do głowy. W najtrudniejszych momentach życia nie krzepią, nie wspierają, dają wiarę w to że Ja wszystkiemu jestem winna. Mydlą się mną by być i czuć się wspaniale a Ja w brudzie żyję, żywią się mną!
W okół opowiadają jak bardzo się ze mną męczą, ale osobiście mi nic nie powiedzą. Nie rozmawiają ze mną, ale o mnie chętnie coś pokręcą. Sami lekarze często w opis wrzucają że jestem truta ale i tak mnie skazują! Nie robią nic by mnie od nich uwolnić wręcz zniewalają z taką obojętną bezczelnością, że już sami mnie pytają czemu jeszcze żyję?
Policja nie pyta, nie robi dochodzenia, ale uczestniczy w zamęcie. Wykonuje rozkazy bezpodstawnych, paranoidalnych, nieźle obmyślonych narzekań opiekunów. Czemu Ja się nie liczę? Że żeby dowiedzieć się o co chodzi, na co te prześladowania ze strony rzekomej rodziny, musiałabym założyć proces i szpitalowi i policji za współpracę w naciskach do samobójstwa.
Sam SuperMan ma wspaniałe moce, wykorzystuje je by zwalczyć zło, ale jest bezsilny pod wpływem kryptonitu! Z czym Ja walczę? Dlaczego taka opuszczona czuję sie w tej walce? Wy nie twierdzicie że te wszystkie stworzone pomówienia na mój temat są bezpodstawne, ale jednocześnie nie macie ochoty weryfikować plot! z bezpośrednim źródłem. Jeśli to co was motywuje to zazdrość - czy moja śmierć wyleczy ją - ile osób musi umrzeć by tych spiskowców wyleczyć z nadmiaru wrogości?

[Lemirka]

Napisane przez 5helga

Od bardzo dawna zmagam sie z czymś czego nie potrafię pojąć. Jestem osobą życzliwą innym, pomocną i rzetelną w cenie wzajemnego szacunku. Nie 'obwijam w bawełnę' czasem po prostu nie da się opisać o co w ogóle chodzi! Wierzę że jestem wartościowym człowiekiem, tak też chcę być traktowana, jak każdy który czuje sie wartościowo!
Mam uczucie jakbym była potępieńcem skazanym na czeluści. Tu mi zimno i bywa strasznie. Opuszczona przez wszystkich, pozostawiona wiedźmą, strzygą i bałwanom na całkowite oskubanie z praw do życia jako pełnowartościowego człowieka. Traktowana jak mało pojętny potwór, a to przecież nie Ja nim jestem. Ja właśnie jestem skazana na obcowanie z nimi. Nie mam do kąd uciekać. Nie pozwalają mi na uwierzytelnienie swoich ambicji. Obumieram w katuszach niegodziwości.
Jakiej to mocy ode mnie wymagają, że nie czują obowiązku informowania/pytania o moją wersję, że nie biorą pod uwagę moich potrzeb, moich warunków bytu. Wymagają ode mnie różności, karcą kiedy chcą za cokolwiek co przychodzi im do głowy. W najtrudniejszych momentach życia nie krzepią, nie wspierają, dają wiarę w to że Ja wszystkiemu jestem winna. Mydlą się mną by być i czuć się wspaniale a Ja w brudzie żyję, żywią się mną!
W okół opowiadają jak bardzo się ze mną męczą, ale osobiście mi nic nie powiedzą. Nie rozmawiają ze mną, ale o mnie chętnie coś pokręcą. Sami lekarze często w opis wrzucają że jestem truta ale i tak mnie skazują! Nie robią nic by mnie od nich uwolnić wręcz zniewalają z taką obojętną bezczelnością, że już sami mnie pytają czemu jeszcze żyję?
Policja nie pyta, nie robi dochodzenia, ale uczestniczy w zamęcie. Wykonuje rozkazy bezpodstawnych, paranoidalnych, nieźle obmyślonych narzekań opiekunów. Czemu Ja się nie liczę? Że żeby dowiedzieć się o co chodzi, na co te prześladowania ze strony rzekomej rodziny, musiałabym założyć proces i szpitalowi i policji za współpracę w naciskach do samobójstwa.
Sam SuperMan ma wspaniałe moce, wykorzystuje je by zwalczyć zło, ale jest bezsilny pod wpływem kryptonitu! Z czym Ja walczę? Dlaczego taka opuszczona czuję sie w tej walce? Wy nie twierdzicie że te wszystkie stworzone pomówienia na mój temat są bezpodstawne, ale jednocześnie nie macie ochoty weryfikować plot! z bezpośrednim źródłem. Jeśli to co was motywuje to zazdrość - czy moja śmierć wyleczy ją - ile osób musi umrzeć by tych spiskowców wyleczyć z nadmiaru wrogości?

że co:co nfused: piszesz jakąś książkę i to jej fragment?

[5helga]

Żeby książkę napisać trzeba mieć jakieś doświadczenie życiowe. Nawet te z półek sci-fi są oparte o jakąś prawdę w życiu realnym opowiedzianą w przenośni lub metaforze. Ale nie wiem może właśnie fragment po fragmencie uzbiera się na pamiętnik cierpiętnika. dzięki

---------- Dopisano o 09:29 ---------- Poprzedni post napisano o 09:16 ----------

Tym czasem zbieram dowody i swoje żale, by w końcu zabrać się za ten proces, bez tego pewnie marny mój los.

[KosmetyczkaPielegniarki]

Napisane przez 5helga

Od bardzo dawna zmagam sie z czymś czego nie potrafię pojąć. Jestem osobą życzliwą innym, pomocną i rzetelną w cenie wzajemnego szacunku. Nie 'obwijam w bawełnę' czasem po prostu nie da się opisać o co w ogóle chodzi! Wierzę że jestem wartościowym człowiekiem, tak też chcę być traktowana, jak każdy który czuje sie wartościowo!
Mam uczucie jakbym była potępieńcem skazanym na czeluści. Tu mi zimno i bywa strasznie. Opuszczona przez wszystkich, pozostawiona wiedźmą, strzygą i bałwanom na całkowite oskubanie z praw do życia jako pełnowartościowego człowieka. Traktowana jak mało pojętny potwór, a to przecież nie Ja nim jestem. Ja właśnie jestem skazana na obcowanie z nimi. Nie mam do kąd uciekać. Nie pozwalają mi na uwierzytelnienie swoich ambicji. Obumieram w katuszach niegodziwości.
Jakiej to mocy ode mnie wymagają, że nie czują obowiązku informowania/pytania o moją wersję, że nie biorą pod uwagę moich potrzeb, moich warunków bytu. Wymagają ode mnie różności, karcą kiedy chcą za cokolwiek co przychodzi im do głowy. W najtrudniejszych momentach życia nie krzepią, nie wspierają, dają wiarę w to że Ja wszystkiemu jestem winna. Mydlą się mną by być i czuć się wspaniale a Ja w brudzie żyję, żywią się mną!
W okół opowiadają jak bardzo się ze mną męczą, ale osobiście mi nic nie powiedzą. Nie rozmawiają ze mną, ale o mnie chętnie coś pokręcą. Sami lekarze często w opis wrzucają że jestem truta ale i tak mnie skazują! Nie robią nic by mnie od nich uwolnić wręcz zniewalają z taką obojętną bezczelnością, że już sami mnie pytają czemu jeszcze żyję?
Policja nie pyta, nie robi dochodzenia, ale uczestniczy w zamęcie. Wykonuje rozkazy bezpodstawnych, paranoidalnych, nieźle obmyślonych narzekań opiekunów. Czemu Ja się nie liczę? Że żeby dowiedzieć się o co chodzi, na co te prześladowania ze strony rzekomej rodziny, musiałabym założyć proces i szpitalowi i policji za współpracę w naciskach do samobójstwa.
Sam SuperMan ma wspaniałe moce, wykorzystuje je by zwalczyć zło, ale jest bezsilny pod wpływem kryptonitu! Z czym Ja walczę? Dlaczego taka opuszczona czuję sie w tej walce? Wy nie twierdzicie że te wszystkie stworzone pomówienia na mój temat są bezpodstawne, ale jednocześnie nie macie ochoty weryfikować plot! z bezpośrednim źródłem. Jeśli to co was motywuje to zazdrość - czy moja śmierć wyleczy ją - ile osób musi umrzeć by tych spiskowców wyleczyć z nadmiaru wrogości?

Hmm... Domyślam się, że rozterki 15latki?

[5helga]

W tym ból i gorączka, (szewska pasja), że dojrzała kobieta ze mnie!. Jestem w takiej sytuacji że jak nie u mamusi, która mnie porostu nęka jak widać z opisu, to bym musiała 'dawać d.pę' za mieszkanie w burdelu, bo mnie nie stać na wynajem. A o pracę staram się już od 4 lat. Przypadkowego ulicznego partnera też nie zamierzam obdarzyć swoim ciałem! A o miłość choć nawet te udawaną trudno!

[Elfir]

nie idzie przez to przebrnąć, a to tylko kilka wersów

[5helga]

Też się zgadzam, dopiero zaczynam, może za wtórym razem będzie lżej się czytało moje wypociny,ćwiczę.
A może to bardziej zainteresuje?:
http://forum.gazeta.pl/forum/w,25352...e_to_nic_.html

[Elfir]

Przydałyby się znaki interpunkcyjne we właściwych miejscach, prawidłowa odmiana wyrazów przez przypadki - to ułatwia czytanie.

Ok, rozumiem na czym polega twój problem i ból istnienia.
Ale IMHO lepiej byłoby gdybyś pisała blog w stylu dziennika, zamiast opowiadania. To ci bardziej pomoże w rozpoznaniu własnych emocji, które tobą targają.

Poza tym zastanów się obiektywnie - czy sytuacja w twojej rodzinie jest naprawdę taka zła? Jeśli tak - zawsze możesz porozmawiać z psychologiem na niebieskiej linii: http://www.niebieskalinia.pl lub telefonu zaufania dla młodzieży: http://www.116111.pl/mlodziez
Na razie nawet anonimowo, by pomóc uporać się z emocjami, nie musi być od razu donos na matkę. Specjalista cię pokieruje, co robić dalej.
Nie jesteś bezbronna i skazana na rodzinę, jeśli uważasz, że ona cię krzywdzi.