Głupota !!!

[acideve]

Piszę to jako przestrogę dla wszystkich mam które wchodząc z jakiś powodów w nowy związek ukryły fakt, że mają dziecko !!!

Synka urodziłam mając 21 lat i będąc na 2 roku studiów, dzięki pomocy rodziców skończyłam je znalazłam dobrą pracę i stałam się w 100% niezależna. Ojciec dziecka nie zostawił mnie rozstaliśmy się 2 lata temu gdy Olek skończył 4 lata, odeszłam Ja !!!

Jakiś czas temu poznałam chłopaka, inteligentny, przystojny o niesamowitym poczuciu humoru ( ja również wpadłam mu w oko ) zaprosił mnie na kawę. Spotkanie miało trwać godzinę gdyż spieszyłam się na spotkanie służbowe finał był taki, że przegadaliśmy ponad 3 po czym zaprosił mnie na urodziny swojego kolegi. Było cudownie, pierwszy pocałunek itp. Nasze spotkania to była magia żadnemu z nas nie spieszyło się oboje byliśmy trochę niedostępni i chyba to nas w sobie fascynowało. W końcu na którejś randce powiedział, że jestem jego ...
Było nam razem cudownie, ale Ja głupia zataiłam najważniejszy fakt w moim życiu moje dziecko mojego Kochanego synka ... Przez cały ten czas czułam sie fatalnie .. Pojechalismy na wspolny weekend nad morze i tam chciałam wyjawić mu prawdę ale nie umiałam nie dlatego, że się bałam ale dlatego, że byliśmy tam tak szczęśliwi a Ja wiedziałam, że to sie już nie powtórzy ...
Powiedziałam mu w ten poniedziałek będąc na wyjeździe służbowym przez telefon , wiem infantylnie ale chciałam mu dać czas by ochłoną ...
W głębi siebie wiedziałam, że odejdzie ale cały czas miałam nadzieje, że może jednak da nam szansę ...
W środę spotkaliśmy się .. Powiedział, że jestem dla niego niezwykle ważna, że zależy mu na mnie itp, ale to go przerosło nie kłamstwo ale fakt, że mam dziecko. Nasze rozstanie było okropne oboje płakaliśmy, mówiliśmy jak będziemy tęsknić i jak nam było dobrze ze sobą, nie chciał mnie puścić gdy chciałam uciec już do domu ..
Co czuje Ja ?? Chyba złość oczywiście na siebie, że nie powiedziałam mu wprost może i nie było by tych chwil ale zaoszczędziłabym łez i sobie i jemu.
Chwilami mam nadzieje, ze może jeszcze wróci , że nie będzie umiał o mnie zapomnieć po czym za chwilę myślę, że gdyby mu naprawdę zależało to by nie odszedł chociaż wiem, że traktował mnie poważnie. Tęsknie za nim cały czas o nim myślę i cały czas mam nadzieję , chociaż pewnie złudną ...

Morał jest taki, że mam nauczkę na całe życie!!!
Pewnie zapytacie dlaczego mu nie powiedziałam ?? Sama sobie zadaję to pytanie codziennie .. nie wiem .. może strach ..

[klara86]

Hmm, ten strach był naturalny, choć na drugi raz, gdy poznasz kogoś i będzie widać, że jest jakaś chemia, to lepiej od razu wyjąć karty na stół i powiedziec: "Mam dziecko". To moze byc bardzo trudne, ale zobaczysz, że taka uczciwosc i szczerosc przed samą sobą i przed mężczyzną będzie procentować. Jesli facet juz po takiej informacji zwinie manatki, tzn. że i tak nie ma co płakać po nim, bo nie miał ochoty brać odpowiedzialności za Twoje dziecko. Trzymaj się!

[leniwca]

Napisane przez acideve

Piszę to jako przestrogę dla wszystkich mam które wchodząc z jakiś powodów w nowy związek ukryły fakt, że mają dziecko !!!

Synka urodziłam mając 21 lat i będąc na 2 roku studiów, dzięki pomocy rodziców skończyłam je znalazłam dobrą pracę i stałam się w 100% niezależna. Ojciec dziecka nie zostawił mnie rozstaliśmy się 2 lata temu gdy Olek skończył 4 lata, odeszłam Ja !!!

Jakiś czas temu poznałam chłopaka, inteligentny, przystojny o niesamowitym poczuciu humoru ( ja również wpadłam mu w oko ) zaprosił mnie na kawę. Spotkanie miało trwać godzinę gdyż spieszyłam się na spotkanie służbowe finał był taki, że przegadaliśmy ponad 3 po czym zaprosił mnie na urodziny swojego kolegi. Było cudownie, pierwszy pocałunek itp. Nasze spotkania to była magia żadnemu z nas nie spieszyło się oboje byliśmy trochę niedostępni i chyba to nas w sobie fascynowało. W końcu na którejś randce powiedział, że jestem jego ...
Było nam razem cudownie, ale Ja głupia zataiłam najważniejszy fakt w moim życiu moje dziecko mojego Kochanego synka ... Przez cały ten czas czułam sie fatalnie .. Pojechalismy na wspolny weekend nad morze i tam chciałam wyjawić mu prawdę ale nie umiałam nie dlatego, że się bałam ale dlatego, że byliśmy tam tak szczęśliwi a Ja wiedziałam, że to sie już nie powtórzy ...
Powiedziałam mu w ten poniedziałek będąc na wyjeździe służbowym przez telefon , wiem infantylnie ale chciałam mu dać czas by ochłoną ...
W głębi siebie wiedziałam, że odejdzie ale cały czas miałam nadzieje, że może jednak da nam szansę ...
W środę spotkaliśmy się .. Powiedział, że jestem dla niego niezwykle ważna, że zależy mu na mnie itp, ale to go przerosło nie kłamstwo ale fakt, że mam dziecko. Nasze rozstanie było okropne oboje płakaliśmy, mówiliśmy jak będziemy tęsknić i jak nam było dobrze ze sobą, nie chciał mnie puścić gdy chciałam uciec już do domu ..
Co czuje Ja ?? Chyba złość oczywiście na siebie, że nie powiedziałam mu wprost może i nie było by tych chwil ale zaoszczędziłabym łez i sobie i jemu.
Chwilami mam nadzieje, ze może jeszcze wróci , że nie będzie umiał o mnie zapomnieć po czym za chwilę myślę, że gdyby mu naprawdę zależało to by nie odszedł chociaż wiem, że traktował mnie poważnie. Tęsknie za nim cały czas o nim myślę i cały czas mam nadzieję , chociaż pewnie złudną ...

Morał jest taki, że mam nauczkę na całe życie!!!
Pewnie zapytacie dlaczego mu nie powiedziałam ?? Sama sobie zadaję to pytanie codziennie .. nie wiem .. może strach ..

Niestety, musisz być przygotowana, że nie każdy facet ma ochotę na związek z dzieciatą kobietą. Nie tyle kwestia nieodpowiedzialności, co priorytetów na dany moment. W takiej znajomości nie ma takiego pola manewru, co do np. spontanicznych wyjazdów, całonocnych wyjść czy spędzania ze sobą jak najwięcej wolnego czasu. Nie każdy chce zaczynać związek pomijając ten beztroski etap, szczególnie, gdy sam jest młody i ma wiele planów. I nie każdy jest w stanie zaakceptować i wychowywać cudze dziecko.

Na przyszłość, staraj się zachować większy dystans co do potencjalnego partnera, przynajmniej dopóki nie określi, że dziecko mu nie przeszkadza. Bo znowu się zakochasz i będziesz cierpieć, jak się okaże, że dla faceta dziecko to bariera nie do przekroczenia na dany moment.

[8c5e47fe6e48fd89bc9c227f1239fe5b9f79e095_5edd71729ccf0]

Napisane przez acideve

Piszę to jako przestrogę dla wszystkich mam które wchodząc z jakiś powodów w nowy związek ukryły fakt, że mają dziecko !!!

Synka urodziłam mając 21 lat i będąc na 2 roku studiów, dzięki pomocy rodziców skończyłam je znalazłam dobrą pracę i stałam się w 100% niezależna. Ojciec dziecka nie zostawił mnie rozstaliśmy się 2 lata temu gdy Olek skończył 4 lata, odeszłam Ja !!!

Jakiś czas temu poznałam chłopaka, inteligentny, przystojny o niesamowitym poczuciu humoru ( ja również wpadłam mu w oko ) zaprosił mnie na kawę. Spotkanie miało trwać godzinę gdyż spieszyłam się na spotkanie służbowe finał był taki, że przegadaliśmy ponad 3 po czym zaprosił mnie na urodziny swojego kolegi. Było cudownie, pierwszy pocałunek itp. Nasze spotkania to była magia żadnemu z nas nie spieszyło się oboje byliśmy trochę niedostępni i chyba to nas w sobie fascynowało. W końcu na którejś randce powiedział, że jestem jego ...
Było nam razem cudownie, ale Ja głupia zataiłam najważniejszy fakt w moim życiu moje dziecko mojego Kochanego synka ... Przez cały ten czas czułam sie fatalnie .. Pojechalismy na wspolny weekend nad morze i tam chciałam wyjawić mu prawdę ale nie umiałam nie dlatego, że się bałam ale dlatego, że byliśmy tam tak szczęśliwi a Ja wiedziałam, że to sie już nie powtórzy ...
Powiedziałam mu w ten poniedziałek będąc na wyjeździe służbowym przez telefon , wiem infantylnie ale chciałam mu dać czas by ochłoną ...
W głębi siebie wiedziałam, że odejdzie ale cały czas miałam nadzieje, że może jednak da nam szansę ...
W środę spotkaliśmy się .. Powiedział, że jestem dla niego niezwykle ważna, że zależy mu na mnie itp, ale to go przerosło nie kłamstwo ale fakt, że mam dziecko. Nasze rozstanie było okropne oboje płakaliśmy, mówiliśmy jak będziemy tęsknić i jak nam było dobrze ze sobą, nie chciał mnie puścić gdy chciałam uciec już do domu ..
Co czuje Ja ?? Chyba złość oczywiście na siebie, że nie powiedziałam mu wprost może i nie było by tych chwil ale zaoszczędziłabym łez i sobie i jemu.
Chwilami mam nadzieje, ze może jeszcze wróci , że nie będzie umiał o mnie zapomnieć po czym za chwilę myślę, że gdyby mu naprawdę zależało to by nie odszedł chociaż wiem, że traktował mnie poważnie. Tęsknie za nim cały czas o nim myślę i cały czas mam nadzieję , chociaż pewnie złudną ...

Morał jest taki, że mam nauczkę na całe życie!!!
Pewnie zapytacie dlaczego mu nie powiedziałam ?? Sama sobie zadaję to pytanie codziennie .. nie wiem .. może strach ..

Życie, ale jak można nie powiedzieć że ma się dziecko. Gdzie ono było gdy ty się bawiłaś? Czy nie lepiej zająć się dzieckiem niż umawiać z facetami? Skoro dziecko nie ma ojca to niech ma chociaż matkę.

[cherry_flamme]

[1=8c5e47fe6e48fd89bc9c227 f1239fe5b9f79e095_5edd717 29ccf0;40411098]Życie, ale jak można nie powiedzieć że ma się dziecko. Gdzie ono było gdy ty się bawiłaś? Czy nie lepiej zająć się dzieckiem niż umawiać z facetami? Skoro dziecko nie ma ojca to niech ma chociaż matkę.[/QUOTE]

Zgadzam się. Autorka jest wyrodną matką, bo zamiast poświęcać się dla dziecka, wpadła na jakiś irracjonalny pomysł ułożenia sobie życia. Biedny chłopczyk pewnie do dwudziestki się nie pozbiera

Gdybym miała dziecko z poprzedniego związku, to chyba nie powiedziałabym o tym na pierwszym spotkaniu. Taki fakt raczej będzie odstraszał i spowoduje, że randka nie będzie swobodna. Oczywiście nie twierdzę, że trzeba ukrywać dziecko, ale lepiej przygotować mężczyznę na taką wiadomość. W przypadku Autorki powiedziałabym przed wyjazdem nad morze.

[acideve]

Nie jestem wyrodną matką i nie napisałam tego byście to oceniały !!!!! Ale uważam, że każdy ma prawo do szczęścia nawet samotna matka !!!! Popełniłam błąd i mam nauczkę !!!
Moje dziecko ma ojca !!

[cherry_flamme]

Napisane przez acideve

Nie jestem wyrodną matką i nie napisałam tego byście to oceniały !!!!! Ale uważam, że każdy ma prawo do szczęścia nawet samotna matka !!!! Popełniłam błąd i mam nauczkę !!!
Moje dziecko ma ojca !!

http://sjp.pl/sarkazm Proszę, bo to słowo jest Ci chyba obce

[acideve]

Moja droga wiem co to sarkazm, a odp, nie tyczyła się Ciebie !

[Lea_ny]

Napisane przez cherry_flamme

Gdybym miała dziecko z poprzedniego związku, to chyba nie powiedziałabym o tym na pierwszym spotkaniu. Taki fakt raczej będzie odstraszał i spowoduje, że randka nie będzie swobodna. Oczywiście nie twierdzę, że trzeba ukrywać dziecko, ale lepiej przygotować mężczyznę na taką wiadomość. W przypadku Autorki powiedziałabym przed wyjazdem nad morze.

Mój mąż powiedział mi, że ma dziecko, jeszcze przed pierwszą randką - za co jestem mu bardzo wdzięczna, bo mogłam od razu zdecydować czy w ogóle chcę się spotykać z dzieciatym facetem. Nie wiem jak potoczyłyby się nasze losy, gdyby wyjawił mi to później.

Co do naskakiwania, że jesteś wyrodną matką, to się nie zgodzę (przynajmniej na podstawie tego co napisałaś)... dziwi mnie jednak, że facet niczego nie zauważył Twoje dziecko ma już 6 lat - nigdy nie zadzwoniło do Ciebie jak byłaś na randce, a tym bardziej jak wyjechałaś nad morze? Podczas tego wspólnego weekendu Ty też do niego ani razu nie zadzwoniłaś? Twój chłopak nie zwrócił uwagi, że masz mało czasu na spotkania?
Pytam, bo patrząc na relacje mojego męża z synem, to choćby chciał, nie sądzę aby był w stanie ukryć fakt jego istnienia.

[acideve]

Zauważył - mam bliznę po cesarskim cięciu ale nie zapytał powiedział mi to dopiero gdy się przyznałam. Co do czasu spędzanego razem to oboje dużo pracujemy ja często wyjeżdżam On również i widywaliśmy się głownie w weekendy gdy moje dziecko było u ojca lub u dziadków. Zaraz mi napiszecie , że nie poświęcam czasu mojemu dziecku, a tak wcale nie jest grunt to dobra organizacja i chęci. Gdy byliśmy nad morzem mój Olek przebywał za granicą z dziadkami i kontaktowaliśmy się przez smsy a On w mój telefon nigdy nie patrzył.
Bardzo żałuję tego co zrobiłam mam w pełni świadomość tego, że zachowałam się nieodpowiedzialnie bo zraniłam nie tylko siebie ale przede wszystkim jego. Nigdy nie zapomnę jego łez gdy się żegnaliśmy facet który miał problem z okazywaniem tego co czuje płakał jak dziecko i nie umiał się ze mna rozstać.
Wiem też, że nigdy nie zachowam się podobnie. Zresztą na tą chwilę nie mam ochoty na poznawanie kogokolwiek nie jestem typem kobiety która musi kogoś miec za wszelką cenę jestem obyta ze swoją samotnością. Tęsknie za nim i sądzę , że On za mną również. Nie żyje złudzeniami nie wierzę w przeczucia. Skupiam się na synku i brnę do przodu.
Zakładając ten temat chciałam uczulić dziewczyny w podobnej sytuacji do mojej by nigdy nie popełniały tego błędu. By nigdy nie zatajały czegokolwiek dziecka, byłego męża, sytuacji materialnej, choroby itp, bo nawet najgorsza prawda jest lepsza niż najsłodsze kłamstwo.

[201803111829]

Ej dobra, kobieto, weź przestań się nad sobą tak użalać, bo co się stało to się nie odstanie i tyle, trzeba się wziąć w garść i albo zacząć umawiać się z innymi albo odpuścić facetów. ten nie był jeden jedyny na świecie, a następnym razem powiesz innemu, że masz syna.
A ja w każdym Twoim poście w tym wątku "zrobiłam taką głupotę, teraz bardzo tego żałuję, już tak nie postąpię, postąpiłam nieodpowiedzialnie bla bla bla" - tak, postąpiłaś, masz nauczkę, następnym razem po prostu powiedz facetowi, że masz syna z poprzedniego związku.
A teraz odpuść sobie, bo się zamartwisz na śmierć

[acideve]

Przespałam się z tym wszystkim .. Zawalczę o niego !!

[normalnyFacet]

Napisane przez acideve

Przespałam się z tym wszystkim .. Zawalczę o niego !!

Walczyć to możesz w ciemnej ulicy z dresami...


Autorko on sam powiedział. Tu nie chodzi o KŁAMSTWO i zatajenie prawdy lecz o to, że FAKT iż masz dziecko nie jest mu na rękę.

Więc czy powiedziałabyś od razu czy potem to jego stanowiska nie zmieniłoby.. a co za tym idzie wątek nie ma przesłania właśnie z tego powodu.

[pcx99q]

Napisane przez normalnyFacet

Walczyć to możesz w ciemnej ulicy z dresami...


Autorko on sam powiedział. Tu nie chodzi o KŁAMSTWO i zatajenie prawdy lecz o to, że FAKT iż masz dziecko nie jest mu na rękę.

Więc czy powiedziałabyś od razu czy potem to jego stanowiska nie zmieniłoby.. a co za tym idzie wątek nie ma przesłania właśnie z tego powodu.

O, to to.
Acideve, problem nie leży po twojej stronie choć w tej sprawie masz swoje za uszami bo nie powiedziałaś mu od razu. Problem w dużej mierze leży w tym, że facet jeśli nie chce mieć z jakichś powodów dziecka na utrzymaniu/wychowaniu, to go nie zmusisz. Są tacy, i nie jest to rzadkie, którzy rozstają się z dziewczyną powiedzmy po długim związku, potem przechodzą z tą samą dziewczyną na seks przyjacielski, a potem zabezpieczenie zawodzi/kobieta działa z rozmysłem i dochodzi do ciąży. Sam znam taki przypadek, gdzie związek tak właśnie się zakończył bo dziewczyna myślała że dzieckiem da się go zatrzymać. I co? Jak tylko zaszła w ciążę, chłop czmychnął do innej. Takie to dla facetów niektórych odstraszające. Więc walczyć możesz i powodzenia życzę, ale obstawiam klapę. Lepiej znajdź odpowiedzialniejszego. Tego kwiatu jest pół światu!

[normalnyFacet]

Napisane przez pcx99q

O, to to.
Acideve, problem nie leży po twojej stronie choć w tej sprawie masz swoje za uszami bo nie powiedziałaś mu od razu. Problem w dużej mierze leży w tym, że facet jeśli nie chce mieć z jakichś powodów dziecka na utrzymaniu/wychowaniu, to go nie zmusisz. Są tacy, i nie jest to rzadkie, którzy rozstają się z dziewczyną powiedzmy po długim związku, potem przechodzą z tą samą dziewczyną na seks przyjacielski, a potem zabezpieczenie zawodzi/kobieta działa z rozmysłem i dochodzi do ciąży. Sam znam taki przypadek, gdzie związek tak właśnie się zakończył bo dziewczyna myślała że dzieckiem da się go zatrzymać. I co? Jak tylko zaszła w ciążę, chłop czmychnął do innej. Takie to dla facetów niektórych odstraszające. Więc walczyć możesz i powodzenia życzę, ale obstawiam klapę. Lepiej znajdź odpowiedzialniejszego. Tego kwiatu jest pół światu!

No ok ale przytłaczasz nam inna historię. Trzymajmy się wątku. Autorka poznała NOWEGO, ten przestraszył się tego, że ma dziecko. To, że nie chce z nią być (bo ma dziecko) o NICZYM nie świadczy i na pewno nie stawia go w złym świetle. Po prostu NIE i już, miał do tego prawo nie ma co mieć pretensji itp.

[pcx99q]

Napisane przez normalnyFacet

No ok ale przytłaczasz nam inna historię. Trzymajmy się wątku. Autorka poznała NOWEGO, ten przestraszył się tego, że ma dziecko. To, że nie chce z nią być (bo ma dziecko) o NICZYM nie świadczy i na pewno nie stawia go w złym świetle. Po prostu NIE i już, miał do tego prawo nie ma co mieć pretensji itp.

Odszedłem ot głównego motywu nie tak znowu daleko w tym sensie, że albo ktoś jest gotów na dziecko, albo nie. Nikogo nie mam zamiaru potępiać. Rozumiem i autorkę wątku, i faceta. Po prostu na danym etapie dziecko stanowi barierę nie do przeskoczenia. Ot i wszystko.

[acideve]

ehh no stanowi jak widać .. Jak człowiek zakochany to myśli mało racjonalnie ( chęć odzyskania Go ) może i będzie to klapa może nawet nie podejmę tej próby tylko zapomnę za jakiś czas ...

[KiniaaxD]

Napisane przez acideve

ehh no stanowi jak widać .. Jak człowiek zakochany to myśli mało racjonalnie ( chęć odzyskania Go ) może i będzie to klapa może nawet nie podejmę tej próby tylko zapomnę za jakiś czas ...

Autorko! Próbuj o niego zawalczyć, tym bardziej że mieliście ciężkie rozstanie, może z tego nic nie wyjdzie, a może wrócicie do siebie, bo on sobie wszystko przemyślał i nóż widelec dziecko jemu nie przeszkadza.
Nie spróbujesz zawalczyć o niego to będziesz żałować baaaaaaaaaaardzo długo... Także powodzenia

[201803111829]

Napisane przez KiniaaxD

Autorko! Próbuj o niego zawalczyć, tym bardziej że mieliście ciężkie rozstanie, może z tego nic nie wyjdzie, a może wrócicie do siebie, bo on sobie wszystko przemyślał i nóż widelec dziecko jemu nie przeszkadza.
Nie spróbujesz zawalczyć o niego to będziesz żałować baaaaaaaaaaardzo długo... Także powodzenia

Kiedy on jej wyraźnie powiedział, że nie chce z nią być bo ma dziecko. I to nie jest sprawa, w której może nagle zmienić zdanie. Ja mu się wcale nie dziwię. Mało który facet zdecydowałby się na adopcję dziecka swojej dziewczyny. Ja nie związałabym się z facetem, który ma dziecko, i opiekuje się nim (w sensie 24 godz na dobę). Jeśli chcę zacząć życie z kimś kogo kocham, to niekoniecznie z balastem w postaci jego dziecka. Według mnie niech autorka go sobie odpuści, bo on raczej zdania nie zmieni.

[acideve]

Odezwał się dziś sam. Powiedział, że jest mu mega ciężko. Zaprosił na spacer umówiliśmy się na piątek. Nie wiem co z tego wyniknie ale może 1% nadziei jest ..

[agolka89]

Powodzenia Ja znam taką parę gdzie dziewczyna miała dziecko w dość młodym wieku, a teraz jest z mężczyzną który to zaakceptował. Więc takie rzeczy się zdarzają

[THart]

Ze słów "bo ma dziecko" niekoniecznie wynika, że dla tego mężczyzny problem leży w tym, że to dziecko istnieje gdzieś na świecie (domyślam się, że wychowuje je ojciec) i że wynikają z tego jakieś zobowiązania. Niestety, ale dla mężczyzny, który chce poważnie traktować kobietę, fakt, posiadania przez nią dziecka + jej rozwód + zostawienie dziecka przez matkę na wychowywanie u ojca, może nie być obojętny w dokonaniu oceny tej kobiety-matki, która może być dla niego potencjalną kandydatką do spędzenia z nią życia.
Dziecko to odpowiedzialność. I istnieją mężczyźni - pomimo wielu wyjątków - którzy są tego świadomi i jest to dla nich ważne. A co za tym idzie, ich wybór życiowej partnerki będzie u nich nieco zawężony.

[shirleyyy]

nawet ja jako kobieta nie potrafiłabym przekonać się do faceta z dzieckiem....czułabym się obco pośród tych dwoje więc nie dziwie się facetowi. Każdy ma prawo do szcześcia z dzieckiem czy ale nic na siłę.

[acideve]

Jutro się z nim widzę i zobaczymy co z tego wyniknie ..

[cherry_flamme]

W takim razie powodzenia i daj jutro znać

[mimbi]

Ja jestem po rozwodzie, mam dziecko, spotykalam sie do tej pory z dwoma facetami i od razu na pierwszym spotkaniu mowilam, ze mam corke. Ale to nie tak, ze siadamy w kawiarni i wale prosto z mostu, ze mam dziecko. Raczej wynikalo z rozmowy. I szczerze Wam powiem, ze nigdy nie odczulam, zeby to dla kogos byl jakis problem. Wrecz przeciwnie, mam wrazenie, ze niektorym facetom to odpowiada, bo dziecko w takim wieku, ze mozna sie pobawic i pogadac, a juz nie trzeba w nocy wstawac z mlekiem Ani troche nie czuje sie gorsza przez to, ze mam dziecko i nie wyobrazam sobie byc z kims, dla kogo moje dziecko bedzie jakims problemem. Teraz jestem w fajnym zwiazku z facetem, ktory kocha moja corke bardziej, niz jej rodzony ojciec
Zatajenie faktu o dziecku byloby dla mnie czyms strasznym i nie dziwie sie, ze facet z posta sie przestraszyl. pewnie tu nie chodzi o dziecko tylko o to, ze tak dlugo go oklamywalas. Nie powiedzialas mu o najwazniejszej osobie w zyciu? Dlaczego? Balas sie, ze uzna, ze jestes puszczalska czy jak? Nawet gdyby - jesli on nie akceptuje Twojego dziecka, to jest jego problem, nie Twoj. Zycze Wam jednak duzo radosci, moze jak sie otrzasnie z tej informacji to ja zaakceptuje. Fakt - niefajnie to rozegralas, ale moze jakos z tego wybrniesz...? Powodzenia

[acideve]

Tak jak napisałam w pierwszym poście popełniłam błąd, chyba się bałam bo ten facet jest niesamowity , inteligentny, zabawny, niesamowicie przystojny ... Jak będzie zobaczymy za 4 h sie widzimy nie napalam się podchodzę na spokojnie jak do spotkania z kolegą chociaż w głębi siebie mam ochotę rzucić mu się na szyję ..
Ja nigdy wczesniej nie bylam w związku z żadnym mężczyznom po rozstaniu z ojcem mojego dziecka, jakies randki byly i o dziwo każdy z tych mężczyzn wiedział, że mam dziecko i nie bali sie tego to raczej ja nie bylam gotowa na to by wchodzic z kims w głębszą relację. A gdy już nadszedł ten czas pięknie to z☠☠☠ałam ale nie użalam się nad sobą tylko ide dalej .. Oby dzisiejszy wieczór był tak piękny jak wszystkie dni którę spędziłam z Nim. Miłego

[acideve]

Spotkanie udane .. Dajemy sobie czas będziemy się spotykać ale na zasadzie bardziej jako koledzy i zobaczymy co z tego wyniknie chociaz wczoraj przytulał całował i mówił, że nie mógł sie powstrzymać.. Ja takiej relacji nie chce i wprost mu powiedziałam, ze jak bedzie gotowy to ma powiedzieć ale ja sie z kolegami nie całuję . A jak bedzie to zobaczymy. Dziekuje wszystkim za rady !!

[kalincia]

[1=8c5e47fe6e48fd89bc9c227 f1239fe5b9f79e095_5edd717 29ccf0;40411098]Życie, ale jak można nie powiedzieć że ma się dziecko. Gdzie ono było gdy ty się bawiłaś? Czy nie lepiej zająć się dzieckiem niż umawiać z facetami? Skoro dziecko nie ma ojca to niech ma chociaż matkę.[/QUOTE]
Nie lepiej. Lepiej umieć to pogodzić, niż, jak byś ty chciała, robić z siebie matkępolkę niemającą własnego życia.

[THart]

Napisane przez kalincia

Nie lepiej. Lepiej umieć to pogodzić, niż, jak byś ty chciała, robić z siebie matkępolkę niemającą własnego życia.

Pogodzić jedno z drugim - to jest dobra recepta. Ale tu sytuacja jest inna. Autorka napisała, że ona odeszła gdy dziecko miało 4 lata - z czego można wnioskować, że dziecko wychowuje ojciec. Tu nie ma godzenia jednego drugim czyli 1. życia matki z dzieckiem z 2. czasem na przyjemności matki. Autorka nigdzie nie napisała, że dziecko absorbuje jej czas, jakkolwiek wpływa na planowanie spotkań z mężczyzną, który jest punktem centralnym tego wątku - więc można przypuszczać, że pkt nr 1 na stałe tu nie występuje i matka nie ma problemów z nieposiadaniem życie własnego.