Czy warto w dzisiejszych czasach inwestować w wykształcenie?

[Pani_Mada]

zgadzam się z megamag w całej rozciągłości
ja mogę się wypowiadać jedynie o studiach inżynierskich, bo takowe kończyłam. i coraz bardziej widzę, że studenci chcieliby skończyć studia idąc po najmniejszej lini oporu i mieć 'fach w ręku'. i nikt z nich nie myśli o tym, że uczy się dziedziny, nie zawodu.
bo studia owszem mogą bardzo dobrze przygotować do zawodu, ale to wymaga pomysłu na siebie i bardzo dużo pracy własnej, doszkalania się, doczytywania, zainteresowania, działalności w kołach naukowych... a nie tylko zdania egzaminów nawet na 5.0.
po mojej magisterce najbardziej narzekali że nie mogą znaleźć pracy w zawodzie Ci, co tak przelecieli przez studia bez cienia zainteresowania tematem. Ci którym chciało się douczyć i zainteresować, jakoś znaleźli dobrą pracę w zawodzie całkiem szybko.
przede wszystkim trzeba mieć pomysł na siebie i pracować nad tym pomysłem a nie czekać, aż ktoś poda wszystko na srebrnej tacy.

[f72e24f8a545b7b4865f311bf1d6dcb9a4dec036]

Witam wszystkich.

Napisane przez Pani_Mada

przede wszystkim trzeba mieć pomysł na siebie i pracować nad tym pomysłem a nie czekać, aż ktoś poda wszystko na srebrnej tacy.

całkowicie się zgadzam. Dotyczy to większości dziedzin, nie tylko inżynierii. Ja o mojej dziedzinie, mogłabym powiedzieć dokładnie to samo.

Napisane przez Ondiine

Ja podjęłam taką decyzję, bo skończyłam studia, pracuję w zawodzie, a zarabiam tyle, że w wieku 26 lat nie byłabym się w stanie sama utrzymać i wciąż mieszkam z rodzicami.

Niestety to jest smutna rzeczywistość wielu osób w naszym kraju.
Wielu dziedzin. U nas bardzo słabo się zarabia w porównaniu do innych krajów.

Napisane przez aliani

Ale to od początku widać, że PinkVanille myślała, że studia licencjackie są równoległe do magisterskich. W sensie, że można wybrać albo 5-letnie magisterskie, albo 3-letnie licencjackie, na których jest łatwiejszy materiał (dlatego przekonanie, że idą tam osoby, które na studiach magisterskich by sobie nie poradziły). Nie wiem skąd to wzięła, może z koncepcji tego studium, co ktoś pisał. Wydawało mi się jednak, że na koniec zrozumiała swój błąd, ale ostatnie posty świadczą o tym, że nie, co oznacza, że ani nie ogarnęła, co tu jej wszyscy piszą, ani nawet sobie tego nie przeczytała w internecie, jak to jej parę osób polecało. Kto wie, czy o studiach inżynierskich nie myślała tak samo, że albo się robi inżyniera, albo magistra.

Wiecie co, ja myślę, że błąd Pink wyniknął stąd, że rzeczywiście przed wprowadzeniem 2 stopniowych studiów (licencjat + magisterskie) wcześniej można było zdawać albo na 5letnie magisterskie albo na licencjat, który oferowały niektóre kierunki studiów. Nie pamiętam jak formalnie wtedy był uregulowany licencjat, nie pamiętam kiedy wprowadzono nowy system. Sama skończyłam studia w 2007 roku więc troszkę dawno .
Ale przed wprowadzeniem dwustopniowego sytemu na uczelni licencjat rzeczywiście nie cieszył się dobrą opinią, a nawet pracodawcy mieli obawy zatrudniać po licencjacie. Tak było kiedyś. I chyba stąd błędne przekonanie Pink, że licencjat to nie studia wyższe. Najważniejsze, że przyznała się do błędu więc moim zdaniem można było odpuścić, ale że nadal pojawiały się posty to dziewczyna już tak się zapętliła, że zaczęła pisać głupoty - chyba pisała tylko żeby odeprzeć komentarze - niefajne zresztą dotyczące jej osiągnięć czy poczucia własnej wartości - swoją drogą nie wiem czemu ktokolwiek pozwalał sobie na takie komentarze - słabe to. Myślę, że to dobrze, że miała odwagę przyznać się do błędu. Szkoda tylko, że dyskusja zamiast skupić się na udzielaniu rady osobie, która założyła wątek skupiła się na zjeżdżaniu Wizażanki, która błąd popełniła. Ale mniejsza z tym, bo na szczęście dyskusja trochę złagodniała.
Na marginesie doczytałam się jeszcze jednej kompromitacji podczas tej dyskusji - ktoś napisał, że komornik i notariusz to nie prawnicy. To tak jakby napisać, że pediatra albo laryngolog to nie lekarze. Jak ktoś chce wypowiadać się na jakikolwiek temat to niech najpierw sprawdzi, jeśli nie wie albo nie jest pewien i dopiero potem piszę. Dotyczy to również tematu wykształcenia. Dziewczyna mogła - powinna sprawdzić, zanim coś napisała na temat licencjatu. Ale zostawmy już to.
A co do kwestii inżyniera. To przed zmianą na 2 stopniowe studia, tytuł inżyniera uzyskiwało się po 5 latach studiów. Można było jeszcze obronić magistra, ale nie każdy to robił. Moi koledzy z Politechniki np.na wszelki wypadek zrobili magistra, ale cenili tytuł inżyniera dużo bardziej Ale mój ojciec po uzyskaniu inżyniera nie zrobił już magistra, bo zaczął pracować, mieć dzieci i szczerze mówiąc brak magistra nie wpłynął na jego karierę zawodową w żaden sposób. Także wszystko zależy od dziedziny.

Co do zaś pytania z tytułu wątku: czy warto inwestować w wykształcenie?
Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. Wiele zależy od branży w jakiej będziemy pracować. I co najważniejsze jaki jest nasz plan na naszą karierę. Do czego dążymy itd.Wykształcenie to nie tylko studia. Kształcić się można już konkretnie w swoim zawodzie i niekoniecznie w ramach uczelni.
Są zawody, w których to praktyka uczy najwięcej i kolejny papierek nic nie zmieni. Ale są zawody, w których uzyskanie kolejnego tytułu np. magistra jest konieczne, żeby iść dalej, awansować, rozwijać się albo nawet w ogóle pracę wykonywać.
Odpowiedź czy warto robić magistra w dziedzinie, którą zajmuje się konkretnie założycielka wątku najlepiej udzielą osoby pracującej w tej branży.
Warto też interesować się co w trawie puszczy w sensie w naszej dziedzinie, jakie są tendencje, jakie wymagania na poszczególne stanowiska. W naszym kraju często są różne zmiany, również w zakresie uprawnień zawodowych. Ktoś tu podał dobry przykład pielęgniarek. W pewnym momencie była zmiana i wiele z nich musiało szybko się doszkolić, żeby utrzymać pracę. Warto więc również rozważać doszkalanie się z tej perspektywy.

Na pewno poszerzanie horyzontów, a to zawsze daje nauka, nikomu jeszcze nie zaszkodziła. Jednakże warto inwestować w naukę mądrze, żeby nie mieć poczucia straty czasu albo pieniędzy.

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez Ondiine

W większym mieście znajdziesz pracę lepiej płatną, ale większa jest konkurencja, trzeba skończyć naprawdę ekstra szkołę, żeby dostać dobrą pracę na start i godnie zarobić, często nawet uczelnia załatwi Ci pracę, w przeciwnym razie najczęściej zaczniesz od najniższej.

No zaczniesz od najniższej. Trudno, żeby zaczynać od najwyższej.
Teraz młodzi ludzie to by wszystko chcieli od razu. Spokojnie, jak ktoś jest dobry, to w dobrej firmie szybko go docenią.

Napisane przez megamag

Myślę, że takie myślenie często jest powodem rozczarowań. W sensie traktowanie studiów jak zawodówki. "Jakie studia się najbardziej opłacają", "po jakich dostanę dobrą pracę". Wiele osób ma w głowie jeszcze taki model z PRL-u. Kończysz studia, państwo kieruje Cię do pracy. Wielu męczy te studia, zapisuje się do pośredniaka... a tu klops.

Tak naprawdę bardzo niewiele zawodów wygląda tak, że trzeba skończyć konkretne studia, żeby je wykonywać. Jak się nie chce być lekarzem, prawnikiem, weterynarzem czy nauczycielem w szkole publicznej czy czymś w tym rodzaju, to tak naprawdę kierunek nie ma większego znaczenia. Wiedza zdobyta na danym kierunku, czy nawet zwykłe poszerzenie horyzontów albo zdobycie kontaktów z interesującymi ludźmi, może się mniej lub bardziej przydać w danym zawodzie, ale ten zawód trzeba sobie zwykle zdobyć osobno. I tu wiele osób polega bo raz, że nie było na to przygotowanych, a dwa, że nie ma pojęcia, co to miałby być za zawód.

Nawet nasze Ministerstwo Pracy myśli w ten archaiczny sposób kierunek studiów = praca. W ich barometrze zawodów możemy na przykład przeczytać, że w większości województw jest za dużo kulturoznawców. No paść można, bo niby od kiedy kulturoznawstwo to zawód. Kulturoznawca może sobie być wykładowcą, copywriterem, project managerem albo producentem muzycznym. To jest zawód. Kulturoznawstwo to dziedzina wiedzy. Myślę, że gdyby nasze społeczeństwo wreszcie załapało, że uniwersytet to nie zawodówka, mniej by było rozczarowanych, którzy przecież zainwestowali w edukację, a teraz nie mają roboty.

Dokładnie, zgadzam się ze wszystkim.

---------- Dopisano o 11:34 ---------- Poprzedni post napisano o 11:31 ----------

[1=f72e24f8a545b7b4865f311 bf1d6dcb9a4dec036;8500940 1]
U nas bardzo słabo się zarabia w porównaniu do innych krajów.

[/QUOTE]


Powiedz to Ukraińcom na przykład.

---------- Dopisano o 11:35 ---------- Poprzedni post napisano o 11:34 ----------

Napisane przez Timon i Pumba

Treść usunięta

Nawet jeżeli to co z tego ? Wyluzuj.

[MsLizard]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;8501157 1]No zaczniesz od najniższej. Trudno, żeby zaczynać od najwyższej.
Teraz młodzi ludzie to by wszystko chcieli od razu. Spokojnie, jak ktoś jest dobry, to w dobrej firmie szybko go docenią.







Dokładnie, zgadzam się ze wszystkim.

---------- Dopisano o 11:34 ---------- Poprzedni post napisano o 11:31 ----------




Powiedz to Ukraińcom na przykład.

---------- Dopisano o 11:35 ---------- Poprzedni post napisano o 11:34 ----------




Nawet jeżeli to co z tego ? Wyluzuj.[/QUOTE]

Dokładnie, w dobrej. Chyba nie tak prosto znaleźć dobrą firmę, zazwyczaj chodzi o znalezienie taniego pracownika a przy tym bardzo lojalnego i pracowitego, czyli jednym słowa "łosia". A takich ludzi nie brakuje, w każdym razie warto szukać i się nie poddawać.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez MsLizard

Dokładnie, w dobrej. Chyba nie tak prosto znaleźć dobrą firmę, zazwyczaj chodzi o znalezienie taniego pracownika a przy tym bardzo lojalnego i pracowitego, czyli jednym słowa "łosia". A takich ludzi nie brakuje, w każdym razie warto szukać i się nie poddawać.

Wiadomo, że jest różnie.
Na szczęście obowiązująca (jeszcze) Konstytucja gwarantuje nam swobodę wyboru zawodu i miejsca pracy.

[Ondiine]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;8501157 1]No zaczniesz od najniższej. Trudno, żeby zaczynać od najwyższej.
Teraz młodzi ludzie to by wszystko chcieli od razu. Spokojnie, jak ktoś jest dobry, to w dobrej firmie szybko go docenią.[/QUOTE]

No i tu się nie zgodzę. Trudno? Wcale nie. To naturalne. Wynagrodzenie powinno być adekwatne do rynku, do kosztów utrzymania, a nie z zasady, ze zaczynamy od najniższej. I zgadzam się z kimś, kto pisze powyżej, ze teraz wszyscy szukają pracownika TANIEGO i wcale nie są skorzy do podnoszenia wynagrodzenia.
Od nowego roku wzrosło minimalne wynagrodzenie, mam do czynienia z około setką pracodawców, niewielu z nich ma takich pracowników, którzy zarabiają powyżej najniższej. Wiesz ile było narzekania, ze trzeba podnieść wynagrodzenie? Nawet pracownikom, którzy są zatrudnieni od lat. Gdyby nie był to dobry pracownik to by go nie trzymali, a ze sam pracownik nie ma innej perspektywy, bo wszędzie jest tak samo to tkwi w tym układzie za najniższa. Twoim zdaniem „jak ktoś jest dobry to go docenią”? W zdecydowanej większości to nieprawda. Chyba, ze żyjemy w jakichś innych realiach

A młodzi by chcieli być samodzielni i niezależni. Godną najniższą, która pozwalałaby się im utrzymać. Wtedy by mogli czekać na docenienie tyle by chcieli młodzi.

Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[61a08125505a341f1365cc627294330b05bf0ff7_5eb5e47234ae2]

Napisane przez Timon i Pumba

Treść usunięta

Zgłosiłam, ale pewnie założyła konto z innego IP

[Hultaj]

A co do kwestii inżyniera. To przed zmianą na 2 stopniowe studia, tytuł inżyniera uzyskiwało się po 5 latach studiów. Można było jeszcze obronić magistra, ale nie każdy to robił. Moi koledzy z Politechniki np.na wszelki wypadek zrobili magistra, ale cenili tytuł inżyniera dużo bardziej

nie wiem w jakich czasach i kiedy, naprawdę. Już od dawna nim podzial na system bolonski stal się obowiązkowy na wielu politechnikach studia nie były jednolite; nie mowiąc o tym że inzynier a magister to moze byc znaczna rożnica w uprawnieniach. Jak zyję nie slyszałam o robieniu inzyniera 5 lat chyba ze zaocznie i mowa o tzw. solidnych branzach (a ta obrona magistra to tak z marszu jako wianuszek czy po kolejnych latach i dawniej wg ciebie studia to minimum 7 lat ??).

Ale mój ojciec po uzyskaniu inżyniera nie zrobił już magistra, bo zaczął pracować, mieć dzieci i szczerze mówiąc brak magistra nie wpłynął na jego karierę zawodową w żaden sposób. Także wszystko zależy od dziedziny.

raczej od uprawnien wlasnie. Kiedys to i technik/mistrz mógł dużo.

[7719e1289fd8f2cabe4d2763ed6d1b81d4eb2186]

[1=61a08125505a341f1365cc6 27294330b05bf0ff7_5eb5e47 234ae2;85019891]Zgłosiłam, ale pewnie założyła konto z innego IP [/QUOTE]

kto to?

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

[1=7719e1289fd8f2cabe4d276 3ed6d1b81d4eb2186;8502008 1]kto to?[/QUOTE]

laska od licencjatu zapewne.

[61a08125505a341f1365cc627294330b05bf0ff7_5eb5e47234ae2]

[1=7719e1289fd8f2cabe4d276 3ed6d1b81d4eb2186;8502008 1]kto to?[/QUOTE]
Zbanowana tymczasowo PinkVanille.

[Hultaj]

Nawet jeżeli to co z tego ? Wyluzuj.

z chęcią się dowiem jak wyjasniłaby moje tu wyzej wątpliwości, ileż to lat temu studiowanie na polibudzie na inzyniera wynosilo 5 lat; może w okresie miedzywojennym itp.?
bo mam wrażenie że nowa stara Pink dalej nie zna tematu o którym z taką pasją rozprawia.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez Ondiine

No i tu się nie zgodzę. Trudno? Wcale nie. To naturalne. Wynagrodzenie powinno być adekwatne do rynku, do kosztów utrzymania, a nie z zasady, ze zaczynamy od najniższej. I zgadzam się z kimś, kto pisze powyżej, ze teraz wszyscy szukają pracownika TANIEGO i wcale nie są skorzy do podnoszenia wynagrodzenia.
Od nowego roku wzrosło minimalne wynagrodzenie, mam do czynienia z około setką pracodawców, niewielu z nich ma takich pracowników, którzy zarabiają powyżej najniższej. Wiesz ile było narzekania, ze trzeba podnieść wynagrodzenie? Nawet pracownikom, którzy są zatrudnieni od lat. Gdyby nie był to dobry pracownik to by go nie trzymali, a ze sam pracownik nie ma innej perspektywy, bo wszędzie jest tak samo to tkwi w tym układzie za najniższa. Twoim zdaniem „jak ktoś jest dobry to go doceniąâ€? W zdecydowanej większości to nieprawda. Chyba, ze żyjemy w jakichś innych realiach

A młodzi by chcieli być samodzielni i niezależni. Godną najniższą, która pozwalałaby się im utrzymać. Wtedy by mogli czekać na docenienie tyle by chcieli młodzi.

Nie wiem w jakich rzeczywistościach żyjemy, ale raczej w tej samej.
Jak zaczynałam pracę po studiach, to bezrobocie sięgało kilkunastu procent (bliżej dwudziestu), a najniższe wynagrodzenie wynosiło z 800 zł brutto. Tak zarabiałam przez trzy czy cztety lata w pierwszej pracy. Potem pracę zmieniłam i mając doświadczenie znalazłam lepiej płatną i jakoś poszło. Parę razy przeprowadzałam się do innego miasta za lepszą pracą i płacą.

Nie wiem co to jest 'godna najniższa' dla każdego to oznacza co innego. Prawda jest taka, że koszty pracy są w Polsce ogromne i małe firmy muszą się nieźle nagimnastykować żeby utrzymać załogę i ciągłość pracy dla niej. Nie każdy pracodawca to cwaniak i janusz patrzący jak tu pracownika oszwabić. Tzn. są i tacy, ale raczej rzadko rozwijają biznes na wyższy poziom, bo zwykle odpychają dobrych pracowników.
Nie ma lekko. Trzeba też brać poprawkę na to, że nasz kraj cały czas wygrzebuje się z komuny. 20 lat temu tutaj było jak teraz na Ukrainie, nie ma sensu porównywać się do poziomu życia na Zachód czy Północ od Polski, bo wobec tych krajów mamy parę dekad zapóźnienia pod względem gospodarczym.

[7719e1289fd8f2cabe4d2763ed6d1b81d4eb2186]

Ja tez uwazam, ze to normalne, ze zaczyna sie od niskiej pensji. Moze nie 3-4 lata, ale pierwszy rok powiedzialabym na pewno. Gorzej jak nie ma mozliwosci wskoczyc na wyzszy poziom po kilku latach, ale wtedy chyba powinno sie jednak rozwazyc przekwalifikowanie albo nabycie innych kwalifikacji.

[Ondiine]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;8502299 1]Nie wiem w jakich rzeczywistościach żyjemy, ale raczej w tej samej.
Jak zaczynałam pracę po studiach, to bezrobocie sięgało kilkunastu procent (bliżej dwudziestu), a najniższe wynagrodzenie wynosiło z 800 zł brutto. Tak zarabiałam przez trzy czy cztety lata w pierwszej pracy. Potem pracę zmieniłam i mając doświadczenie znalazłam lepiej płatną i jakoś poszło. Parę razy przeprowadzałam się do innego miasta za lepszą pracą i płacą.

Nie wiem co to jest 'godna najniższa' dla każdego to oznacza co innego. Prawda jest taka, że koszty pracy są w Polsce ogromne i małe firmy muszą się nieźle nagimnastykować żeby utrzymać załogę i ciągłość pracy dla niej. Nie każdy pracodawca to cwaniak i janusz patrzący jak tu pracownika oszwabić. Tzn. są i tacy, ale raczej rzadko rozwijają biznes na wyższy poziom, bo zwykle odpychają dobrych pracowników.
Nie ma lekko. Trzeba też brać poprawkę na to, że nasz kraj cały czas wygrzebuje się z komuny. 20 lat temu tutaj było jak teraz na Ukrainie, nie ma sensu porównywać się do poziomu życia na Zachód czy Północ od Polski, bo wobec tych krajów mamy parę dekad zapóźnienia pod względem gospodarczym.[/QUOTE]
Mi się wydaje, że idziesz tokiem myślenia "ja nie miałam łatwo to niech inni też nie mają" a to nie o to (chyba) chodzi

Wiem, że koszty utrzymania pracownika są wysokie. Dlatego mówię o całokształcie i o tym, że powinno się ułatwiać młodym start.


Dla mnie godna najniższa to taka, gdzie człowiek kończąc studia może sobie pozwolić na wyprowadzkę od rodziców i utrzymać się nie walcząc o przetrwanie. Tylko tyle. Wtedy mogę sobie żyć spokojnie, nie latać z jednego etatu na drugi i skupiać się na swojej karierze, rozwoju i faktycznie czekać na te podwyżki.



Teraz też dostaję podwyżkę co roku, a razem z nią rosną ciągle koszty utrzymania, bo wszystko drożeje. Podwyżka 100 zł brutto rocznie, na większą nikt liczyć nie może.

Albo - to już całkiem śmiech na sali - 50 gr na godzinę jak ostatnio podnieśli ludziom najniższego szczebla w zakładzie niedaleko nas.

To właśnie dla mnie nie jest godziwe wynagrodzenie

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez Ondiine

Mi się wydaje, że idziesz tokiem myślenia "ja nie miałam łatwo to niech inni też nie mają" a to nie o to (chyba) chodzi

Bynajmniej. Zdaję sobie jednak sprawę z tego w jakim kraju żyję, z jaką przeszłością i jaką przyszłością. Trzeba się trzymać ziemi, a nie snuć fantasmagorie, że coś by się chciało, bo w innym kraju tak mają. Niestety, takie rzeczy to nie tutaj. Jeszcze długo nie. A nawet - teraz biorąc pod uwagę co wyprawia obecna władza - jeszcze dłużej nie.

Napisane przez Ondiine

Wiem, że koszty utrzymania pracownika są wysokie. Dlatego mówię o całokształcie i o tym, że powinno się ułatwiać młodym start.

A ktoś Ci utrudnia ? Masz bezpłatną naukę, tanie kredyty studenckie, masz dofinansowanie do firmy jak chcesz otworzyć i parę innych rzeczy też by się znalazło.

Napisane przez Ondiine

Dla mnie godna najniższa to taka, gdzie człowiek kończąc studia może sobie pozwolić na wyprowadzkę od rodziców i utrzymać się nie walcząc o przetrwanie. Tylko tyle. Wtedy mogę sobie żyć spokojnie, nie latać z jednego etatu na drugi i skupiać się na swojej karierze, rozwoju i faktycznie czekać na te podwyżki.

Ale czyja to wina, że tak nie jest ? Skąd się to bierze Twoim zdaniem ?

Mamy tak w kraju jak chcemy mieć.
Pracujący opodatkowani są w sposób zbójecki, składki na ubezpieczenia i inne koszty pracy są nakładane na jednych bardziej niż na innych, mniejszość tyra na większość (wskaźnik zatrudnienia jest w Polsce kiepski), to jest jak jest. Do kogo ten żal ? Trzeba głosować mądrzej i w ogóle - głosować. Bo póki co to o losach kraju cały czas decyduje mniejszość, bo mniejszość w ogóle włącza się do życia publicznego, czy interesuje nim.

Napisane przez Ondiine

Teraz też dostaję podwyżkę co roku, a razem z nią rosną ciągle koszty utrzymania, bo wszystko drożeje. Podwyżka 100 zł brutto rocznie, na większą nikt liczyć nie może.

A będzie jeszcze gorzej. To dopiero początki wzrostu inflacji. Lepiej już było.

[Ondiine]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;8502555 1]Bynajmniej. Zdaję sobie jednak sprawę z tego w jakim kraju żyję, z jaką przeszłością i jaką przyszłością. Trzeba się trzymać ziemi, a nie snuć fantasmagorie, że coś by się chciało, bo w innym kraju tak mają. Niestety, takie rzeczy to nie tutaj. Jeszcze długo nie. A nawet - teraz biorąc pod uwagę co wyprawia obecna władza - jeszcze dłużej nie.[/QUOTE]
Dlatego coraz mniej się dziwię młodym opuszczającym kraj i racja, nie ma co snuć fantasmagorii, trzeba ruszyć i nie liczyć na swój kraj


[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;8502555 1] A ktoś Ci utrudnia ? Masz bezpłatną naukę, tanie kredyty studenckie, masz dofinansowanie do firmy jak chcesz otworzyć i parę innych rzeczy też by się znalazło. [/QUOTE]
Utrudnia. Bo wszystko wraca do punktu wyjścia i tej godnej niegodnej najniższej. To raczej nie jest wymarzony start w przyszłość na kredycie studenckim. Wtopa jak jednak po zakończeniu studiów nie znajdziesz tej pracy, bo jako nieświadoma 18-latka wybrałaś zły, nierokujący zbyt dobrze kierunek studiów. Albo będziesz wciąż pracować za tą nieszczęsną najniższą i jeszcze spłacać kredyt. To same ciekawe perspektywy takiego biednego studenta czekają.

Zresztą, nie chodzi tu o mnie. Bo ja akurat powalczę o lepszą przyszłość, ale nie wszyscy tacy są. I to nie jest powód, żeby ich wykluczyć na wstępie, bo nie rozpychają się łokciami. Nie każdy potrafi. I nie każdy musi.


[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;8502555 1]
Mamy tak w kraju jak chcemy mieć.
Pracujący opodatkowani są w sposób zbójecki, składki na ubezpieczenia i inne koszty pracy są nakładane na jednych bardziej niż na innych, mniejszość tyra na większość (wskaźnik zatrudnienia jest w Polsce kiepski), to jest jak jest. Do kogo ten żal ? Trzeba głosować mądrzej i w ogóle - głosować. Bo póki co to o losach kraju cały czas decyduje mniejszość, bo mniejszość w ogóle włącza się do życia publicznego, czy interesuje nim.[/QUOTE]
Tu akurat mam takie samo zdanie. I z przerażeniem patrzę na to wszystko.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez Ondiine

Dlatego coraz mniej się dziwię młodym opuszczającym kraj i racja, nie ma co snuć fantasmagorii, trzeba ruszyć i nie liczyć na swój kraj

No to ruszać. I radzę takim ludziom nigdzie nie liczyć na żaden kraj, a tylko na siebie.

Zresztą - o dziwo - ludzie szybko się tego uczą jak wyjadą, tylko u siebie wieczne roszczenia i daj mi kraju.

Napisane przez Ondiine

Utrudnia. Bo wszystko wraca do punktu wyjścia i tej godnej niegodnej najniższej. To raczej nie jest wymarzony start w przyszłość na kredycie studenckim. Wtopa jak jednak po zakończeniu studiów nie znajdziesz tej pracy, bo jako nieświadoma 18-latka wybrałaś zły, nierokujący zbyt dobrze kierunek studiów. Albo będziesz wciąż pracować za tą nieszczęsną najniższą i jeszcze spłacać kredyt. To same ciekawe perspektywy takiego biednego studenta czekają.

Są kraje, w których nie ma określonej najniższej i te gospodarki mają się bardzo dobrze, a pracujący ludzie nie klepią biedy. Wszystko zależy od stanu gospodarki i układu politycznego w danym państwie; określenie minimalnego wynagrodzenia nie jest na nic lekarstwem tak naprawdę (jak rypnie gospodarka, to można sobie będzie to wszystko wsadzić głęboko - jak pokazał przykład Grecji parę lat temu).


Jak się źle wybrało studia, to trzeba będzie się zorientować kogo na rynku pracy brakuje i przekwalifikować się. Nikt nikomu niczego nie zagwarantuje. A już na pewno nie pewności i stałości zatrudnienia. W PRLu próbowali, ale tylko kilka dekad, potem wszystko sie wy*rało.

Napisane przez Ondiine

Zresztą, nie chodzi tu o mnie. Bo ja akurat powalczę o lepszą przyszłość, ale nie wszyscy tacy są. I to nie jest powód, żeby ich wykluczyć na wstępie, bo nie rozpychają się łokciami. Nie każdy potrafi. I nie każdy musi.

Ale kogo się wyklucza na wstępie ?

No pewnie, że nie każdy musi. W ogóle nic w życiu nie trzeba. Każdego wybór. Z tym, że każdy wybór niesie za sobą konsekwencje.

[pannajoanna71]

Najniższa krajowa podniesiona, dobre sobie. Może i podnieśli o parę zł, ale co z tego skoro to i tak jest głodowa pensja, po odliczeniu opłat, mieszkania (a ceny idą ciągle w górę, nawet za taki pokój w większym mieście trzeba zapłacić ok 700 zł), nie mówiąc już o zakupach spożywczych. Może i państwo pomaga na poczatku- faktycznie tak jak wymieniała Macintosh, ale kredyt trzeba później jakoś spłacić. Nie chodzi mi tu o to, że oczekuję żeby ktoś dał podwyżki płac za nic, albo żeby absolwent zaraz po studiach zarabiał kokosy, ale rząd podniósł płacę minimalną z taką pompą jakby co najmniej rozdawał darmowe m2 dla każdego

U mnie w oświacie również były podwyżki, jakoś w okolicach kwietnia. Podeszła do mnie pani z kadr żebym podpisała do tego dokument. Myślę sobie, że super, coś ruszyło. Pytam, kiedy przyjdzie w takim razie wyrównanie, a ona do mnie, że już weszło razem z wypłatą. Nawet nie zauważyłam, takie grosze...

I nie, nie żalę się, ani nic z tych rzeczy, po prostu jestem przerażona dokąd to wszystko zmierza.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez pannajoanna71

ale rząd podniósł płacę minimalną z taką pompą jakby co najmniej rozdawał darmowe m2 dla każdego

To u nich normalne.

Napisane przez pannajoanna71

I nie, nie żalę się, ani nic z tych rzeczy, po prostu jestem przerażona dokąd to wszystko zmierza.

Dryfujemy w stronę Grecji (u nas mniej słońca), ewentualnie Białorusi (mniej dyktatury i lizania butów Putinowi - ale to się zmieni) albo Wenezueli (mniej ropy naftowej).
I mówię to zupełnie poważnie.

[skara]

Jestem pewnie sporo starsza od większości wypowiadających się tu w wątku, bo pisałam starą maturę, zdawałam egzaminy na studia (wtedy na socjologię było 21 osób na miejsce) i studiowałam w systemie 5-letnim, bo innego nie było. I zawsze z zazdrością patrzę na młodych ludzi, którzy mogą bez większych formalności poprawiać maturę, nie muszą zdawać egzaminów na studia (jaka to była logistyka z jazdą między miastami, a nie daj bóg terminy się pokrywały, nie mówiąc o tym, że prawo wtedy zezwalało na posługiwanie się tylko oryginałem świadectwa i maksymalnie dwoma odpisami, więc więcej niż 3 wariantów awaryjnie nie dało się obstawić). Braliśmy z reguły opcję awaryjną byle gdzie, żeby nie siedzieć rok w domu. A facetom to w dodatku wojsko groziło. To było okropne, przez jeden gorzej napisany egzamin (z różnych powodów: nie trafiły ci się tematy, bolała cię głowa, miałaś matkę w szpitalu, wreszcie pociąg się spóźnił i nie dotarłaś na czas), przez rok nie było szansy na studia. Zazdroszczę studiów dwustopniowych, bo uważam, że nauczyłabym się o wiele więcej, ciekawie połączyła dwa kierunki, miała więcej możliwości. W większości przypadków jestem za kontynuacją studiów, ale na innym kierunku. Da to bardziej interdyscyplinarną wiedzę i poszerzy horyzonty.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[Pani_Mada]

Napisane przez Timon i Pumba

Treść usunięta

w niektórych miastach w Anglii (bo jest straszny rozrzut kosztów życia).
ja z TŻem w jednym z większych miast, opłacaliśmy mieszkanie (mikroskopijne co prawda, ale jednak), wyżywienie d;a dwóch osób na cały miesiąc (bez szaleństw, ale też nie kanapki z pasztetem 3x dziennie), dojazd do pracy (własnym malutkim samochodem) i skromnie chemia, kosmetyki, ubrania. szła nam na to jedna cała pensja (minimalna) i w zależności od szaleństw ubraniowych i wyjść na miasto do od 1/3 do 1/2 drugiej pensji minimalnej.
a więc myślę, że jedna osoba dałaby spokojnie radę za jedną pensję wyżyć. zwłaszcza współwynajmując mieszkanie, bo umówmy się... mieszkanie całkiem samemu w samodzielnym mieszkaniu to już jest raczej luksus niż skromne życie. niemniej jednak w zależności od wielkości mieszkania, jego położenia i wyposażenia - dałoby się i w jedną osobę wynająć mieszkanie.
no ale ja żyłam w mieście ponoć bardzo tanim do życia i np w takim Londynie czy Liverpoolu to nie byłoby szans.

[7719e1289fd8f2cabe4d2763ed6d1b81d4eb2186]

Napisane przez Timon i Pumba

Treść usunięta

2. Jasne, ze nie musi. Ale jednak pensja bez doswiadczenia zawsze bedzie nizsza niz taka z doswiadczeniem. To nie mui byc minimalna, moze byc po prostu niska pensja.
1. Tak, w Niemczech, jesli nie mieszkasz w jednym z zabojczych miast pod wzgledem czynszu (np. Monachium), to mieszkanie dostaniesz za 500-600 euro (male), zostaje ci ok. 600 na zycie. Malo, bo bilet 100, prad 100 i juz masz tylko 400, ale zyc za to mozna. Pewnie sa miejsca, w ktorych kawalerke dostanie sie i za 300.

[megamag]

Napisane przez skara

Jestem pewnie sporo starsza od większości wypowiadających się tu w wątku, bo pisałam starą maturę, zdawałam egzaminy na studia (wtedy na socjologię było 21 osób na miejsce) i studiowałam w systemie 5-letnim, bo innego nie było. I zawsze z zazdrością patrzę na młodych ludzi, którzy mogą bez większych formalności poprawiać maturę, nie muszą zdawać egzaminów na studia (jaka to była logistyka z jazdą między miastami, a nie daj bóg terminy się pokrywały, nie mówiąc o tym, że prawo wtedy zezwalało na posługiwanie się tylko oryginałem świadectwa i maksymalnie dwoma odpisami, więc więcej niż 3 wariantów awaryjnie nie dało się obstawić). Braliśmy z reguły opcję awaryjną byle gdzie, żeby nie siedzieć rok w domu. A facetom to w dodatku wojsko groziło. To było okropne, przez jeden gorzej napisany egzamin (z różnych powodów: nie trafiły ci się tematy, bolała cię głowa, miałaś matkę w szpitalu, wreszcie pociąg się spóźnił i nie dotarłaś na czas), przez rok nie było szansy na studia. Zazdroszczę studiów dwustopniowych, bo uważam, że nauczyłabym się o wiele więcej, ciekawie połączyła dwa kierunki, miała więcej możliwości. W większości przypadków jestem za kontynuacją studiów, ale na innym kierunku. Da to bardziej interdyscyplinarną wiedzę i poszerzy horyzonty.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Też uważam, że tamten system, w którym można było wybrać tak małą liczbę uniwersytetów, był nieludzki. Do tego te egzaminy to była trochę loteria, teraz sobie człowiek może sprawdzić progi z ubiegłych lat i jakoś realnie ocenić swoje szanse. Obstawić uniwerki, na które rzeczywiście ma szanse się dostać. (Nie mówię już nawet o tym, że egzaminy wstępne to było pole do korupcji. Przecież dużo osób chodziło przed nimi na kursy przygotowawcze do wykładowców z tejże uczelni i zyskiwało przewagę nad tymi, którzy nie mieli takiej możliwości). Teraz jak komuś bardzo zależy, może sobie obstawić nawet wszystkie szkoły, które mają dany kierunek. Do tego matura jest dla wszystkich taka sama i nikt nie ma o niej wcześniej przecieków. Co więcej, stara matura to było trochę marnowanie czasu i energii, bo i tak nikt tego potem nigdzie nie uznawał i trzeba było dodatkowo zdawać te egzaminy wstępne. Jest jeszcze kwestia studiów za granicą. Z nową maturą może sobie iść na dowolny uniwersytet na świecie, starej nigdzie nie uznawali. Jak ktoś chciał studiować za granicą, musiał chodzić do liceum, w którym była matura międzynarodowa, a takich jest może kilkanaście w kraju. Także ta reforma dała nam sporą wolność, choć oczywiście ma też swoje minusy.


A co do najmu, to ona akurat naprawę w Polsce jest drogi w porównaniu do innych krajów UE. Za Eurostatem:

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Dodajmy jeszcze, że ta na tej Bardzo Trudnej Prestiżowej Maturze ściąganie śmigało aż miło.

(Naturalnie nie mówię, że wszyscy, wszędzie i bez wyjątków, no ale nie oszukujmy się - kto z nas nie zna choć jednej opowieści, jak to mama/tata/wujek/szwagier albo sami poszli odpowiednio 'przygotowani' i wyposażeni, albo opowiadali o swoich kolegach czy koleżankach).

[MsLizard]

Megamag pokazała statystyki i niestety tak jest, wynajem jest drogi w Polsce w porównaniu do zarobków. Jedyne osoby samotne, które znam i które wynajmują samodzielnie kawalerkę/mieszkanie to programiści, których zarobki są rzędu 3k i wyżej. Reszta mieszka w wynajmowanym pokoju albo u rodziców. Chociaż uważam, że na pokój w średnim standardzie też trzeba trochę kasy wybulić.

[pannajoanna71]

Napisane przez MsLizard

Megamag pokazała statystyki i niestety tak jest, wynajem jest drogi w Polsce w porównaniu do zarobków. Jedyne osoby samotne, które znam i które wynajmują samodzielnie kawalerkę/mieszkanie to programiści, których zarobki są rzędu 3k i wyżej. Reszta mieszka w wynajmowanym pokoju albo u rodziców. Chociaż uważam, że na pokój w średnim standardzie też trzeba trochę kasy wybulić.

Z ciekawości zerknelam na pokoje w moim mieście. Żeby dostać jedynkę (10-14 m2) o w miarę dobrej lokalizacji i średnim standardzie, trzeba zapłacić ok 700-900 zł, jeśli pokój jest większy (15m i w górę) pokoje już są traktowane jako dwuosobowe i cena za jedną osobę to mniej więcej 600 zł plus opłaty (czyli razy dwa). Najgorsze jest to, że ile by nie wołali za pokoje i tak znajdzie się ktoś kto to wynajmie. Nawet pokoje przechodnie mają kosmiczne ceny. Jestem nauczycielem po studiach, 3 lata doświadczenia- wynajem pokoju, podkreślam, pokoju, to ok 60% całej wypłaty.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Timon i Pumba]

Treść usunięta