Nie daję już rady, pomocy...

[brunie]

Dziekuje za odpowiedzi które bardzo mnie zmotywowaly

[Ostre wasabi]

Napisane przez brunie

Założyłam to konto specjalnie po to by napisać ten wątek, może doradzicie mi coś dobrego...wesprzecie. Pół roku temu zostałam zostawiona przez chłopaka w bardzo chamski i raniący sposób. Nigdy nie przeżywałam związków, jestem młoda, myślałam - jak nie ten to ten, całe życie przede mną. Teraz było inaczej. Byłam i z resztą jestem zupełnie załamana. Zaczęłam się objadać, super napady, oczywiście im więcej - tym lepiej, więcej i więcej by później żałować i jeszcze bardziej się dołować. Wymiotować. Pojawił się trądzik, zaczęły wypadać włosy w wielkich ilościach. Dermatolodzy, badania, przychodnie, specjaliści, antybiotyki, diety, nerwy. Przed tym wszystkim ważyłam 50kg, miałam ładną cerę wręcz bardzo ładną, bardzo gęste zdrowe włosy chwalone przez innych. Teraz ważę 63kg, mam jedną trzecią zniszczonych włosów i przebarwienia po trądziku. Czuję się okropnie, a im więcej się denerwuję tym bardziej mi to szkodzi. Byłam u psychologa ale nie mogę się przekonać, bardziej się denerwuję, mam wrażenie że bardzo chce mi pokazać jak to ona się zna, DOKŁADNIE wie co czuję. Nienawidzę patrzeć na stare zdjęcia, jaka byłam szczęśliwa, teraz wszystko kręci się wokół diet i głodówek, lekarzy, mama ze mną nie wytrzymuje, przyjaciółka też. Dziękuję jeżeli ktokolwiek to przeczyta

Niedawno byłam na konsultacji u terapeuty - kondycja psychiczna ma duży wpływ na to jak wyglądamy. Skóra, włosy, waga - one cierpią gdy jest nam źle. Ja z kolei chudnę gdy jest mi źle, również wypadają mi włosy. Myślę, że powinnaś szukać pomocy u specjalistów, gdyż przedłużająca się "żałoba" po rozstaniu czy śmierci kogoś bliskiego jest już początkiem depresji a nie zwykłego doła "po".

[mazena111]

Napisane przez brunie

Założyłam to konto specjalnie po to by napisać ten wątek, może doradzicie mi coś dobrego...wesprzecie. Pół roku temu zostałam zostawiona przez chłopaka w bardzo chamski i raniący sposób. Nigdy nie przeżywałam związków, jestem młoda, myślałam - jak nie ten to ten, całe życie przede mną. Teraz było inaczej. Byłam i z resztą jestem zupełnie załamana. Zaczęłam się objadać, super napady, oczywiście im więcej - tym lepiej, więcej i więcej by później żałować i jeszcze bardziej się dołować. Wymiotować. Pojawił się trądzik, zaczęły wypadać włosy w wielkich ilościach. Dermatolodzy, badania, przychodnie, specjaliści, antybiotyki, diety, nerwy. Przed tym wszystkim ważyłam 50kg, miałam ładną cerę wręcz bardzo ładną, bardzo gęste zdrowe włosy chwalone przez innych. Teraz ważę 63kg, mam jedną trzecią zniszczonych włosów i przebarwienia po trądziku. Czuję się okropnie, a im więcej się denerwuję tym bardziej mi to szkodzi. Byłam u psychologa ale nie mogę się przekonać, bardziej się denerwuję, mam wrażenie że bardzo chce mi pokazać jak to ona się zna, DOKŁADNIE wie co czuję. Nienawidzę patrzeć na stare zdjęcia, jaka byłam szczęśliwa, teraz wszystko kręci się wokół diet i głodówek, lekarzy, mama ze mną nie wytrzymuje, przyjaciółka też. Dziękuję jeżeli ktokolwiek to przeczyta

Też bym z tobą nie wytrzymała. Po pierwsze psycholog, w twojej sytuacji to mus. Drugie: ćwicz regularnie i zmień dietę. Przebarwienia ukryj pod podkładem. Jednak przede wszystkim przestań się nad sobą użalać, przestań rozpamiętywać w kółko przeszłość, wez się za siebie wreszcie.

[iveriin]

Masz jakieś hobby? Ulubione zajęcia?
Zatopienie się w jakichś czynnościach to najlepsza droga do zaprzestania rozmyślań o tym co się stało i w końcu wyleczenia się z tego. Trzeba tylko wstać, rozejrzeć się, popytać ludzi, jest tyle rzeczy do roboty Jeżeli nie hobby, to może jakiś wolontariat? Teraz taka piękna pogoda, biegaj! Słuchaj wesołej muzyki, zacznij pisać bloga, cokolwiek. Zrobisz pierwszy krok i dalej pójdzie. Ja w Ciebie wierzę

[AgaGiraffe]

Dobrze to znam, pewnie część Wizażanek również- uwierz, jest tyle ludzi, którzy jakoś sobie z tym poradzili- Ty nie dasz rady?!

Ja zakończyłam swój związek 8 miesięcy temu. Podobnie jak w Twoim przypadku, to on potraktował mnie totalnie po chamsku i bez szacunku. Do dziś czuję się naprawdę podle, i nie jestem jeszcze do końca gotowa na nowy związek. Być może ten proces trwałby krócej, gdyby nie moje naiwne nadzieje i spotkania z nim po zerwaniu- mimo, że było to zupełnie wbrew moim poglądom, po prostu był to naoczny dowód na to, że się nie szanuję (teraz dobrze rozumiem powiedzenie "miłość jest ślepa").

Teraz wiem, że to właśnie czas dla mnie- wróciłam do biegania (które regularnie uprawiałam do czasu właśnie zakończenia związku, kiedy to straciłam zupełnie motywację do wszystkiego), zaczęłam znów dbać o siebie. Spójrz z tej strony: masz teraz czas na wszystko. To właśnie teraz możesz się rozwijać, pomyśleć o sobie, poznać siebie. Wykorzystaj ten czas na właśnie takie czynności, które pozwolą Ci odkryć siebie- to co lubisz, z czego czerpiesz przyjemność. Nie marnuj tego na dalsze rozterki, gdybanie, wracanie do wspomnień. To zatruwa, naprawdę. Sama przeszłam przez to i jest o niebo lepiej, choć nadal czuję wielką gorycz, gdy tylko myślę o tych dobrych chwilach, rozmyślam jeszcze czasem, czy mogłam temu jakoś zapobiec, jakoś przywrócić to co było. Musisz jakoś stanąć na nogi, bo nikt inny nie zrobi tego za Ciebie.
Trzymam kciuki, żeby Ci się udało, musisz być silna

Mogę spytać ile byliście razem i co się stało?