Czy to normalne zachowania u dzieci?

[Groszek bez Marchewki]

Zwróciłam uwagę ostatnio na zachowanie dzieci w rodzinie TŻta, ich zachowanie mnie trochę zdenerwowało, ale może jestem przewrażliwiona i dzieci tak mają

Pierwsza sytuacja: Pięciolatek ma urodziny. Ja i TŻ kupiliśmy mu prezent. Przy wręczaniu prezentu chciałam mu ładnie powiedzieć "wszystkiego najlepszego", uściskać itd, ale nawet nie zdążyłam otworzyć ust a on wyrwał mi paczuszkę z rąk i pobiegł przed siebie. To jest rodzina wielodzietna, do biednych raczej nie należy, w domu panuje chaos i wszędzie walają się zabawki. W tej samej rodzinie siostra tego pięciolatka dostała kiedyś od nas dość drogą i naprawdę ładną lalkę w prezencie, po 5 minutach lalka leżała w kącie

Druga sytuacja: U brata TŻta. Wychodziłam z ich domu, jednocześnie ku wyjściu zmierzali jego synowie (8 i 10 lat) i mimo, że widzieli że chcę wyjść (prawie łapałam za klamkę) to próbowali się wepchnąć przede mnie w dość chamski sposób. Kiedyś tak dzieciaki się pchały jak chodziłam do szkoły, ale jestem nauczona, że dorosłym się tak nie wpycha. A może czasy się zmieniły i dziś to jest norma?



Mam w domu niemowlaka i zależy mi na tym, aby go wychować na dziecko które potrafi się ładnie zachować. Jeśli powyższe przykłady to błędy rodziców - gdzie popełnili te błędy i jak ich samemu nie popełnić?

[Wisienki]

Napisane przez Groszek bez Marchewki

Zwróciłam uwagę ostatnio na zachowanie dzieci w rodzinie TŻta, ich zachowanie mnie trochę zdenerwowało, ale może jestem przewrażliwiona i dzieci tak mają

Pierwsza sytuacja: Pięciolatek ma urodziny. Ja i TŻ kupiliśmy mu prezent. Przy wręczaniu prezentu chciałam mu ładnie powiedzieć "wszystkiego najlepszego", uściskać itd, ale nawet nie zdążyłam otworzyć ust a on wyrwał mi paczuszkę z rąk i pobiegł przed siebie. To jest rodzina wielodzietna, do biednych raczej nie należy, w domu panuje chaos i wszędzie walają się zabawki. W tej samej rodzinie siostra tego pięciolatka dostała kiedyś od nas dość drogą i naprawdę ładną lalkę w prezencie, po 5 minutach lalka leżała w kącie

Druga sytuacja: U brata TŻta. Wychodziłam z ich domu, jednocześnie ku wyjściu zmierzali jego synowie (8 i 10 lat) i mimo, że widzieli że chcę wyjść (prawie łapałam za klamkę) to próbowali się wepchnąć przede mnie w dość chamski sposób. Kiedyś tak dzieciaki się pchały jak chodziłam do szkoły, ale jestem nauczona, że dorosłym się tak nie wpycha. A może czasy się zmieniły i dziś to jest norma?



Mam w domu niemowlaka i zależy mi na tym, aby go wychować na dziecko które potrafi się ładnie zachować. Jeśli powyższe przykłady to błędy rodziców - gdzie popełnili te błędy i jak ich samemu nie popełnić?

wybacz, że tak powiem ale pewne rzeczy wynosi się z domu, nie wszystkie dzieci tak się zachowywują

[d9dafda22031a08fb930d3c506630231eeee4640]

Kolejny zalozny przez Ciebie watek, ktory w sumie nie wiem o czym jest?

Nie wiem, czy ktos zna normy na zachowania pieciolatkow odbierajacych prezenty, czy 8/10 cio latkow, ktorzy nie wiedza co to savoir vivre

Chyba wypadaloby sie spytach rodzicow tych dzieci, to w koncu ich dzieci i oni wiedza, czy to norma, czy tez nie.

I nie pisze tego zlosliwie, ale naprawde chyba nie oczekujesz, ze ktos napisze, tak, to norma, wszystkie dzieci sie tak zachowuja. Kazdy przyjdzie i napisze to co Wisienka, ze to kwestia wychowania, ew nadpobudliwosci dziecka itp itd

[Bakteryika]

Ja jak mniej wiecej mialam 5 lat odmawialam rozpakowywania prezentow az wszystkie dostane a bylam na prawde grzecznym dzieckiem (pozniej mi odbilo)

Wydaje mi sie ze pod wplywem emocji dzieci moga robic duzo dziwnych rzeczy, ja bym przyszla 5 min pozniej, zapytala sie czy sie podobal i czy moge buziaka jako dziekuje. To samo z 8/10 lat, wrzasnelabym dla zartu ze starszyzna ma pierszenstwo i sama sie wepchala.
Ja chyba az tak na powaznie nie biore takich sytuacji. Dzieciakom czasami latwiej przemowic do rozumu jak sie zejdzie do ich 'poziomu' (mowi w ich 'jezyku') Strzelanie fochow czy oburzenie wiele nie zalatwia..

[taszkin]

To, że lalka leżała w kącie? - normalne. Nie jest kwestią dobrego wychowania. Nie trafiliście w gust, nie dziecka wina. To, że według Was ładna i droga- Wasz problem Czy lepiej byłoby, gdyby bawiła się nią ku Waszej uciesze, na pokaz? Dziecko w tym wieku swoje "cenne skarby" też kładzie do kąta. Nie rozumie, że kładąc na podłodze może zrobić przykrość.
Gdyby zniszczyła ją na Waszych oczach-moglibyście się zastanowić co jest grane.

Uważam, ze dziecko 5-letnie powinno ładnie podziękować za prezent, wysłuchać życzeń. Ale nie dopatrywałabym się tu jakis zaniedbań, czasem ekscytacja i radość biorą górę, do 7 czy 8 latka można by mieć już jakiś cień pretensji, choć to też zależy.

Dziecko wpycha się przed dorosłego? W ogóle wpychanie się przed kogokolwiek uważam za "nieładne". Zwłaszcza, jesli chłopak pcha się przed dziewczynę/panią. Ale ja to staroświecka jestem Zależy też jak często się to zdarza, może ścigali się "kto pierwszy do kompa" wtedy nic się nie liczy przecież. 8 i 10 latek to juz duzi chłopcy, myślę, że gdyby ktoś wcześniej zwrócił im na to uwagę byłoby inaczej. Może nie zwrócił, może w niewłaściwy sposób, może nie kładzie się w domu nacisku na takie sprawy.

Jesli chodzi o wychowanie, wiele rzeczy wyjdzie w praniu (w życiu). Nie da się zaplanować wychowania na tyle lat do przodu ciągnąc wnioski z otoczenia. Nie stresuj się zachowaniami innych dzieci o kilka lat starszych. Twoje poglądy na pewne sprawy też pewnie ulegną niejednemu przewartościowaniu.

[Patrilla]

dzieci są egocentryczne z natury, a obecne czasy bardzo to wzmacniają (moim zdaniem) wzorce pozytywne, wychowanie swoim torem, ale w wieku który opisujesz czasem zaskoczy, a czasem nie i zdarzają się sytuacje, w których nas dorosłych bulwersuje np sławne przepychanie się - wtedy trzeba zwrócić uwagę, wytłumaczyć dlaczego nie - tak utrwalamy dobre wzorce, ale jeśli dom-rodzice mają to w D**** to będzie coraz więcej małych, a potem dużych chamów
ja moją córkę uczę kultury ile mogę, ale takie cudne zachowania z przedszkola przynosi aż miło

[***luna]

tak w ogóleco to znaczy normalne?
Nie mazadnej reguly w temacie, że dzieci biegają jak dzikie i nie zwracają uwagi na innych.
Na to składa się wychowanie orazpewne indywidualne cechy dziecka.

BTW a tak niecopoza tematem:nie kazde dziecko lubi być całowane,czy obsciskiwane przez obcąosobe, nawet a może przede wszystkim w swoje własne urodziny.

powodzenia w wychowywaniu swojego super grzecznego dziecka.

[katakumba]

rzucilo mi sie w oczy z prezentami w kacie. widocznie dzieci maja taka mase zabawek ze nie zalezy im na jedenej wiecej. moi znajomi kupuja swojej corke tonami lalki i wozki, domki i inne duperszwance, przy czym nie ma tam zabawek naprawde edukacyjnych. klockow czy chocby kolorowanek. i dziecko po prostu jest znudzone

[d9dafda22031a08fb930d3c506630231eeee4640]

Co do chaosu i zabawek w kacie, to jak sie teraz rozejrze to niezly mam bajzel wokol siebie
Po prawej kojec, w nim jakies 20 nadmuchanych balonow, plastikowe domino porozrzucane, za mna na stole selekcja puzzli, ksiazek, kolorowanek, jeszcze dalej wszyskie zabawki roczniaka, czyli pchacz, jakies kule co sie kreca, kostki edukacyjne i inne, na lewo kosz z innymi zabawkami,
No chaos jest, u mnie w domu rzadko jest porzadek, (nie mylic tego z brudem), nie ma porozkladanych talerzy z resztkami jedzenia, czy brudnych ubran, ale bywa, ze pranie czeka na fotelu juz 3 dni, zebym je poskladala, zabwaki zamiast trafic do kosza z zabawkami leza cala noc pod stolem i czekaja na ranek, kiedy dzieci beda sie nimi bawic
Nie jestem perfekcyjna pania domu (coz to w ogole znaczy?), ale mam to w nosie

---------- Dopisano o 09:57 ---------- Poprzedni post napisano o 09:54 ----------

Napisane przez Groszek bez Marchewki

Mam w domu niemowlaka i zależy mi na tym, aby go wychować na dziecko które potrafi się ładnie zachować.

Co to znaczy ladnie zachowywac?
ladnie nieladnie
grzecznie niegrzecznie

no litosci

[invisible_01]

Ja przyznam szczerze, że nie cierpiałam uścisków od właściwie obcych mi osób, a nawet od jakichś ciotek czy wujków, a co tu mówić o całusach. Że dzieci rzuciły zabawki w kąt? - moim zdaniem po prostu nie trafiliście w gust i tyle, dziecko nie patrzy na metki, ile co kosztowało, tylko kieruje się własnym gustem. A że Wasz jest inny - trudno, nie to ładne, co ładne, ale co się komu podoba. Po co zresztą kupowaliście lalkę, skoro sami uważacie, że w domu wala się dużo zabawek?

Moim zdaniem trochę za bardzo byś chciała, żeby te dzieci były jak z obrazka - zawsze przepuszczały w drzwiach, przy odbieraniu prezentu uściskały i pięknie podziękowały, przepuszczały w drzwiach jak gentlemani, a moim zdaniem to nie wina złego wychowania. Dziecko podekscytowane urodzinami i prezentami może nie pamiętać o zasadach savoir-vivre i ma prawo polecieć podekscytowane przed siebie. Dziecko nie myśli jeszcze (całe szczęście) jak dorosły, co wypada. Ja jako dziecko pewnie też wiele razy zachowałam się nieładnie, bo emocje wzięły górę, ale czy trochę nie przesadzasz? Mam wrażenie, że chodzisz i oceniasz te dzieci pod kątem wychowania i wytykasz im nawet małe potknięcia, a to - moim zdaniem - dopiero jest objaw małych braków w kulturze.

[alkaxy]

Nie oceniałabym dzieci po pojedynczych zachowaniach i to w dodatku w nietypowych sytuacjach, jak urodziny. Nie liczyłabym , że dziecko samo będzie wiedziało jak się zachować. Kiedy wpychały się przed Ciebie mogłaś się uśmiechnąć i powiedzieć " A cioci nie przepuścicie?"
A co do walających się wszędzie zabawek - no cóż, skoro dzieci jest sporo to trudno, żeby był idealny porządek. Przy jednym dziecku też łatwo nie jest. I nawet nie ma sensu, dziecko jest dzieckiem - niech się bawi.

[Seona]

Napisane przez Groszek bez Marchewki

Zwróciłam uwagę ostatnio na zachowanie dzieci w rodzinie TŻta, ich zachowanie mnie trochę zdenerwowało, ale może jestem przewrażliwiona i dzieci tak mają

Pierwsza sytuacja: Pięciolatek ma urodziny. Ja i TŻ kupiliśmy mu prezent. Przy wręczaniu prezentu chciałam mu ładnie powiedzieć "wszystkiego najlepszego", uściskać itd, ale nawet nie zdążyłam otworzyć ust a on wyrwał mi paczuszkę z rąk i pobiegł przed siebie. To jest rodzina wielodzietna, do biednych raczej nie należy, w domu panuje chaos i wszędzie walają się zabawki. W tej samej rodzinie siostra tego pięciolatka dostała kiedyś od nas dość drogą i naprawdę ładną lalkę w prezencie, po 5 minutach lalka leżała w kącie

Druga sytuacja: U brata TŻta. Wychodziłam z ich domu, jednocześnie ku wyjściu zmierzali jego synowie (8 i 10 lat) i mimo, że widzieli że chcę wyjść (prawie łapałam za klamkę) to próbowali się wepchnąć przede mnie w dość chamski sposób. Kiedyś tak dzieciaki się pchały jak chodziłam do szkoły, ale jestem nauczona, że dorosłym się tak nie wpycha. A może czasy się zmieniły i dziś to jest norma?



Mam w domu niemowlaka i zależy mi na tym, aby go wychować na dziecko które potrafi się ładnie zachować. Jeśli powyższe przykłady to błędy rodziców - gdzie popełnili te błędy i jak ich samemu nie popełnić?

ad.1. Chłopiec nie mógł się poprostu doczekać prezentu.

Ad.2. Lalka mogła spodobać się Tobie, nie dziecku, więc nic dziwnego, że zaraz leżała w kącie.

---------- Dopisano o 11:29 ---------- Poprzedni post napisano o 11:24 ----------

Napisane przez invisible_01

Po co zresztą kupowaliście lalkę, skoro sami uważacie, że w domu wala się dużo zabawek?

Moim zdaniem trochę za bardzo byś chciała, żeby te dzieci były jak z obrazka - zawsze przepuszczały w drzwiach, przy odbieraniu prezentu uściskały i pięknie podziękowały, przepuszczały w drzwiach jak gentlemani, a moim zdaniem to nie wina złego wychowania. Dziecko podekscytowane urodzinami i prezentami może nie pamiętać o zasadach savoir-vivre i ma prawo polecieć podekscytowane przed siebie. .

Ad.1. Dla takich starszych dzieci fajnym pomysłem są np. bilety na teatrzyk czy do kina, dla całej rodziny lub tylko dla dzieci, rodzic sobie kupi jak dziecko ma dużo zabawek to nie cieszy je kolejna. Tu coś innego trzeba.

Ad. 2.

[invisible_01]

Napisane przez Groszek bez Marchewki

W tej samej rodzinie siostra tego pięciolatka dostała kiedyś od nas dość drogą i naprawdę ładną lalkę w prezencie, po 5 minutach lalka leżała w kącie

W ogóle to ten fragment mnie rozwalił. "Dość droga", więc ma się spodobać i skandal, że dziecko rzuciło w kąt? Bo ładne, to jak pisałam już, pojęcie względne. Na przyszłość radzę przy wręczaniu prezentu zaznaczyć, że był on drogi, to świetna droga do tego, żeby dziecko kierowało się ceną, a nie gustem, tak jak Wy byście chyba chcieli

[Seona]

Poza tym Groszku, przez te Twoje wątki to mi się wydaje, że Ty masz taką utopijną wizję macierzyństwa i dzieci, że dla mnie szok, że coś takiego może mieć dorosła kobieta!! Ja nawet jako dziecko nie miałam takich wyobrażeń, jak bawiłam się lalkami

Dzieci stojące w rządku, mówiące wszystkim dziękuję, do widzenia, w domu porządek, zabawki w pudłach, w pokoju czysto, żadnego okrucha, rozlanego soczku, dzieci jedzą przy stole widelcem i nożem, niemowlęta karmione jedynie piersią i wodą mineralną

Naprawdę szczerze Ci życzę aby u Ciebie tak było i oby Tobie wszystkie te założenia udało się wcielić w życie

Life is brutal. Szukając jednej zabawki potrafią wysypać wszystkie. Np. specjalnie potrafią łamać kredki, żeby je później strugać I resztki ze strugaczki walają się wszędzie. Potrafią np. zrobić obrazek z plasteliny na szafce Ponaklejać naklejki na panele i wiele innych dziwnych rzeczy. Ostatnio znalazłam pieska do zabawy w zamrażarce Dzieci płaczą, brudzą, łażą z jedzeniem, nie usiedzą przy posiłku, a jak już to coś im spadnie z talerza na podłogę, coś się rozleje, one w to wejdą, rozniesie się to po domu itp.

[Silpe]

Napisane przez Groszek bez Marchewki

Zwróciłam uwagę ostatnio na zachowanie dzieci w rodzinie TŻta, ich zachowanie mnie trochę zdenerwowało, ale może jestem przewrażliwiona i dzieci tak mają

Pierwsza sytuacja: Pięciolatek ma urodziny. Ja i TŻ kupiliśmy mu prezent. Przy wręczaniu prezentu chciałam mu ładnie powiedzieć "wszystkiego najlepszego", uściskać itd, ale nawet nie zdążyłam otworzyć ust a on wyrwał mi paczuszkę z rąk i pobiegł przed siebie. To jest rodzina wielodzietna, do biednych raczej nie należy, w domu panuje chaos i wszędzie walają się zabawki. W tej samej rodzinie siostra tego pięciolatka dostała kiedyś od nas dość drogą i naprawdę ładną lalkę w prezencie, po 5 minutach lalka leżała w kącie

Druga sytuacja: U brata TŻta. Wychodziłam z ich domu, jednocześnie ku wyjściu zmierzali jego synowie (8 i 10 lat) i mimo, że widzieli że chcę wyjść (prawie łapałam za klamkę) to próbowali się wepchnąć przede mnie w dość chamski sposób. Kiedyś tak dzieciaki się pchały jak chodziłam do szkoły, ale jestem nauczona, że dorosłym się tak nie wpycha. A może czasy się zmieniły i dziś to jest norma?



Mam w domu niemowlaka i zależy mi na tym, aby go wychować na dziecko które potrafi się ładnie zachować. Jeśli powyższe przykłady to błędy rodziców - gdzie popełnili te błędy i jak ich samemu nie popełnić?

Ty chyba sama juz sobie odpowiedziałaś czego nie chcesz u swojego dziecka
Nie podoba ci sie zachowanie tych dzieci , bo wyniosłaś z domu rodzinnego inne priorytety - wpajaj je swojemu dziecku a nie patrz na cudze .
Banalny problem jak dla mnie ...
Ja proponuje zając sie edukacją własnego dziecka wg własnego widzimisie a nie zakładac takie tematy bez sensu
Dziecko samo samo Ci sie nie wychowa , podczas gdy Ty bedziesz wrecz nałogowo pisac na Wizażu

[Seona]

Napisane przez Groszek bez Marchewki

Mam w domu niemowlaka i zależy mi na tym, aby go wychować na dziecko które potrafi się ładnie zachować. Jeśli powyższe przykłady to błędy rodziców - gdzie popełnili te błędy i jak ich samemu nie popełnić?

Poprostu do znudzenia powtarzać i pokazywać na sobie. Wchodzisz do sklepu, mów głośno dzień dobry i powiedz do dziecka: "Jasiu powiedz dzień dobry", tak samo na do widzenia.

Jak przychodzi ciocia to łap dziecko za rękę i powiedz do dziecka: "powiedz cioci dzień dobry", "podziękuj za prezent" itp.

Jak dziecko rzuci zabawkę w kąt a wiesz, że masz rodzinę na tyle wrażliwą i uczuciową to powiedz dziecku: "nie rzucaj zabawki na podłogę. Połóż ją do szafki".

Jak widzisz, że dzieci pchają się do wyjścia to powiedzieć im: "Nie wolno się pchać, powiedz przepraszam". Ale jak dzieci w tej chwili w głowie mają już zabawę na podwórku to nic z takiej lekcji nie wyniosą i to lepiej na spokojnie kiedy indziej.

U mnie sprawdzają się takie rozmowy przed spaniem lub przy obiedzie. Zagajam temat i rozmawiamy.

A poza tym opisane przez Ciebie przypadki to być może sporadyczne zachowanie, rzadko ich odwiedzasz i akurat coś takiego narobili i Ty na to trafiłaś? I od razu, że dzieci niewychowane a rodzice popełnili błędy wychowawcze.

[Layla79]

a moim zdaniem począwszy od teściowej, to cała rodzina tżta Ciebie denerwuje i zaczynają Cię denerwować już nawet drobiazgi. każdy przecież bierze poprawkę na dzieci. a dzieci to generalnie odbicie nas samych, jacy sami jesteśmy, takie są nasze dzieci. jeżeli będziesz mówiła-przywitaj się z ciocią, przepuść panią w drzwiach, powiedz dziękuję, a sama będziesz się zachowywać zupełnie inaczej, np. mrucząc pod nosem.. ale wredna ciotka, a kij jej w ucho czy coś takiego, to nie można potem dziwić się, że dziecko będzie niegrzeczne. krótko mówiąc - jaki dajemy przykład na codzień, takie będziemy mieć dzieci.

[iizabelaa]

A w swojej rodzinie też zauważasz takie rzeczy, czyli tylko u tż-a?

Napisane przez Groszek bez Marchewki

Pierwsza sytuacja: Pięciolatek ma urodziny. Ja i TŻ kupiliśmy mu prezent. Przy wręczaniu prezentu chciałam mu ładnie powiedzieć "wszystkiego najlepszego", uściskać itd, ale nawet nie zdążyłam otworzyć ust a on wyrwał mi paczuszkę z rąk i pobiegł przed siebie.

ja mam piecioletnią siostrzenicę, bardzo spokojna dziewczynka,
wysłucha życzeń, powiedzieć dziekuję czasami zapomni,
ale jak składa jej życzenia to widać, że tylko patrzy na prezent i oczy jej świecą, żeby dorwać i rozpakować

także nie dziwi mnie powyższe zachowanie

Napisane przez Groszek bez Marchewki

W tej samej rodzinie siostra tego pięciolatka dostała kiedyś od nas dość drogą i naprawdę ładną lalkę w prezencie, po 5 minutach lalka leżała w kącie

to przecież normalka, pewnie jej się nie podobała

Napisane przez Groszek bez Marchewki

Druga sytuacja: U brata TŻta. Wychodziłam z ich domu, jednocześnie ku wyjściu zmierzali jego synowie (8 i 10 lat) i mimo, że widzieli że chcę wyjść (prawie łapałam za klamkę) to próbowali się wepchnąć przede mnie w dość chamski sposób. Kiedyś tak dzieciaki się pchały jak chodziłam do szkoły, ale jestem nauczona, że dorosłym się tak nie wpycha. A może czasy się zmieniły i dziś to jest norma?

faktycznie nieładnie się zachowali, rodzice powinni im zwrócić uwagę

[Seona]

Napisane przez iizabelaa

faktycznie nieładnie się zachowali, rodzice powinni im zwrócić uwagę

ale może rodzice później zwrócili im uwagę? To też nie fajne, tak "przy ludziach" narobić dzieciom wstydu, "nakrzyczeć na nich" a chłopcy już duzi, kumaci. Może później otrzymali burę, ale Groszek już wydał sąd

Tak samo z tą rzuconą lalką: może rodzice nawet nie zauważyli, że prezent wala się po podłodze? Sama pisała, że rodzina wielodzietna, nie zawsze ma się czas tak szybko wszystko podnieść, schować, odłożyć itp.

Dzisiaj dałam bratanicy prezent. Widziałam, że zaglądnęła tylko i strasznie miała ochotę obejrzeć co jej dałam: ale był obiad rodzinny, wspólne siedzenie przy stole itp. a ona jest "dobrze wychowana" Ale jak zostałyśmy same w pokoju to powiedziałam jej, żeby obejrzała sobie prezent to normalnie jaka radość Dałam jej 2 koszulki i krótkie spodenki z Kappahl

[NibyNic]

Napisane przez Layla79

a moim zdaniem począwszy od teściowej, to cała rodzina tżta Ciebie denerwuje i zaczynają Cię denerwować już nawet drobiazgi. każdy przecież bierze poprawkę na dzieci. a dzieci to generalnie odbicie nas samych, jacy sami jesteśmy, takie są nasze dzieci. jeżeli będziesz mówiła-przywitaj się z ciocią, przepuść panią w drzwiach, powiedz dziękuję, a sama będziesz się zachowywać zupełnie inaczej, np. mrucząc pod nosem.. ale wredna ciotka, a kij jej w ucho czy coś takiego, to nie można potem dziwić się, że dziecko będzie niegrzeczne. krótko mówiąc - jaki dajemy przykład na codzień, takie będziemy mieć dzieci.

zgadzam sie z tym

co do zachowan tych dzieci
pieciolatek mogl z wielu powodow wlvsnie tak sie zachowac:
1)nie mogl doczekac sie prezentu
2) bylbardzo podekscytowany
3) chcial szybko spradzic co jest w srodku i zapomnial o konwenansach
4) zawstydzil sie
5) boi sie Was i waszych krytycznych spojrzen
6) chcial wypasc dobrze i z tych nerwow sie pogubil
7) nie lubi Was
8) rodzice mu nie powiedzieli ja trzeba sie zvchowvc
9) spieszyl sie siku
itd. itd. wg mnie to zvchowanie u dziecka w takim wieku jest dosc powszechne

co do tej lalki - to ze rzucona w kont wcale nie znvczy ze sie nie spodobala, moze zaaferowalo dziewczynke w tym momencie cos innego, a dzieci juz tak maja ze o odlozeniu rzeczy na swoje miejsce trzeba wielokrotnie przypominac a ta lalka nowa jeszcze swego miejsca nie miala, rodzice zajeci przyjmowaniem gosci nie zwrocili na to uwagi - goscie wydali sie im moze wazniejsi niz to co sie dzieje z lalka ich corki

chlopcy przepychajacy sie w drzwiach, no to juz tak mniej normalnie moze ale dwoch chlopcow pewnie bylo bardziej zajetych swoimi zvwodami niz ciotka ktora przyjechala do ich rodzicow

to wszystko na wytłumaczenie tych dzieci, ale równie dobrze może to być po prostu zle wychowanie
ciezko jst ocenic dzieci po jednym jakims wybryku, przeciez to tez ludzie, moga miec swoje humory, nastroje, dobre i zle dni tyle ze dzieci niepotrafia zakladac masek i udawvc ze wszystko jest dobrze gdy cos im nie pasuje

to tak jakby trafic na dwie ziewajace ekspedientki w sklepie i pytac czy to normalne zachowanie u tej grupy zawodowej

[***luna]

Moje dziecko czasami zachowuje się niegrzecznie.
Głównie w szkole i już go tam zaszufladkowali.
Moje dziecko bywa istnym aniołem i zachowuje się tak pozytywnie, że sama zbieram szczękę z podłogi, bo uwierzyć nie mogę.
Naszym zamiarem było i jest wychować człowieka myślącego, dobrego, kulturalnego.
Jak się okazuje nie zawsze jest łatwo to wszystko ze sobą poączyć, zwłaszcza w przypadku nadwrażliwca z pewnymi cechami (jeszcze nie zdiagnozowanymi).
Moje dziecko nawet jak ma dobry dzień, w okolicach 20 i 8 rano jest drażliwe i niespokojne. Moje dziecko wtedy ignorowane, irytuje się szybko, a czasami zaczyna krzyczeć i lekko swirować- mówiąc delikatnie. Ale istnieją tego, przyczyny, o których ja wiem, moja rodzina, wielu znajomych, ale też nie wszyscy. Zrwesztą tym, którym wiedzą trzeba tłumaczyć czasami 1000 razy.

Moje dziecko upatrzyło sobie sandały ze światłami w sklepie. Powiedział, ze innych nie założy i basta. Założył, po skutecznej rozmowie ze mna. Ale do tej pory prosi o światełka przy butach.

Był czas, ze jadł tylko z jednego talerza i określonym jednym widelcem czy łyżką.
Źle wychowany, niegrzeczny, czy co z nim jest?


Człowiekiem jest. Jeszcze nie ukształtowanym, jeszcze nie wtłoczonym w te wszystkie zasady i konwenanse. Uczy się. Przyswaja te zasady, ale czasami jego natura i niedojrzałość biora górę.

[kropka75]

Kiedyś rodzic widział, co dziecko robi. Krzyczał, strofował, za ucho wytargał. To tak nie było.

Dzisiaj czytam posty o tym, że dzieci mają się same sobą zajmować na placu zabaw, czy gdzie tam, że sobie dadzą radę, że muszą nauczyć się przepychać. Czytam ironiczne uwagi o matkach, która ma placu zabaw nie plotkują, tylko pilnują dziecka.

A potem taki efekt jak piszesz.

___________

Ja wczoraj na placu zabaw zostałam zastrzelona hasłem trzylatka: "nie wejdziesz tu, nie wpuścimy Cię" - słowa skierowane do mojego syna, stojącego przed schodami na zjeżdżalnię.
A za nim hasło jego, sześcioletniego brata: "nie wpuszczaj go".

Matka siedziała z koleżanką na ławce i nawet nie odwróciła głowy.

[***luna]

Napisane przez kropka75

Kiedyś rodzic widział, co dziecko robi. Krzyczał, strofował, za ucho wytargał. To tak nie było.

Dzisiaj czytam posty o tym, że dzieci mają się same sobą zajmować na placu zabaw, czy gdzie tam, że sobie dadzą radę, że muszą nauczyć się przepychać. Czytam ironiczne uwagi o matkach, która ma placu zabaw nie plotkują, tylko pilnują dziecka.

A potem taki efekt jak piszesz.

___________

Ja wczoraj na placu zabaw zostałam zastrzelona hasłem trzylatka: "nie wejdziesz tu, nie wpuścimy Cię" - słowa skierowane do mojego syna, stojącego przed schodami na zjeżdżalnię.
A za nim hasło jego, sześcioletniego brata: "nie wpuszczaj go".

Matka siedziała z koleżanką na ławce i nawet nie odwróciła głowy.

Pozyczyłam kiedyś dzieciakom na placu piłkę.
Po jakimś czasie szliśmy do domu i poprosiłam o zwrot. Sześciolatek odpowiedział, że nie odda, mogę sobie kupić nową; a tak poza tym na pewno mam w domu więcej piłek.

A targanie za ucho i inne takie, to były rozwiązania krótkoterminowe
Zresztą z tego co pamiętam starsze dzieciaki, od 6 roku życia wzwyż latały same po placu zabaw. Nikt z nimi nie siedział, nikt za nimi nie chodził.

[kropka75]

Napisane przez ***luna

A targanie za ucho i inne takie, to były rozwiązania krótkoterminowe
Zresztą z tego co pamiętam starsze dzieciaki, od 6 roku życia wzwyż latały same po placu zabaw. Nikt z nimi nie siedział, nikt za nimi nie chodził.

Ja nie mówię na co to jest rozwiązanie i na ile. Mówię, że inaczej się dzieci traktowało i one inaczej się zachowywały.

Dziś jest moda na szacunek wobec dziecka. I super. Tyle że niektórzy rodzice zachłystują się nowym wzorcem wychowania, bo mają wolne. Pod pozorem szacunku, nie bicia, nie wychowują wcale. Dzieci robią co chcą.

A kiedyś żadne nie mówiło do obcej, dorosłej osoby takich rzeczy, jak dzisiejsze dzieci.
I akurat nie o 6ciolatkach mówię.

[katakumba]

Napisane przez kropka75

Dziś jest moda na szacunek wobec dziecka. I super. Tyle że niektórzy rodzice zachłystują się nowym wzorcem wychowania, bo mają wolne. Pod pozorem szacunku, nie bicia, nie wychowują wcale. Dzieci robią co chcą.

A kiedyś żadne nie mówiło do obcej, dorosłej osoby takich rzeczy, jak dzisiejsze dzieci.
I akurat nie o 6ciolatkach mówię.

Sie zgadzam. Wiele rodziców twierdzi że dziecku Nie powinno się mówić nie, że zakazy i nakazy to przeżytek. A na hasło granice i jakieś zasady jeża się bo ich złote dziecko to umie samo z siebie się zachować

Kropka co do syna i hasła na placu zabaw-miałam to samo,tyle że moja ma 3.5 roku czyli już wie o co chodzi. A tatuś panienki co Nie chciala mojej wpuszczać tylko patrzył. Ją też patrzylam przez te 5 min chcąc zobaczyć jąk moja pierworodna sobie poradzi. A ona oo prostu poszla gdzie indziej,ale ją czułam niesmak ze jednak Nie reagowalam

[***luna]

Napisane przez kropka75

Ja nie mówię na co to jest rozwiązanie i na ile. Mówię, że inaczej się dzieci traktowało i one inaczej się zachowywały.

Dziś jest moda na szacunek wobec dziecka. I super. Tyle że niektórzy rodzice zachłystują się nowym wzorcem wychowania, bo mają wolne. Pod pozorem szacunku, nie bicia, nie wychowują wcale. Dzieci robią co chcą.

A kiedyś żadne nie mówiło do obcej, dorosłej osoby takich rzeczy, jak dzisiejsze dzieci.
I akurat nie o 6ciolatkach mówię.

Traktowało się inaczej. Tylko, ze wg mnie nie jest to związane z tym, by szanowac potrzeby dzieci. W kazdym badź razie nie tylko.
Uważam, że zyjemy w swiecie bylejakości: szybkie żarcie, szybkie płytkie relacje i podobne wychowywanie dzieci: oparte na tym co mogę dziecku dać i zapewnić.
Na rasztę już chęci nie ma, jest lenistwo.
Zwrócenie swojem dziecku uwagi to często potrzeba ciężkiej pracy z własnym dzieckiem, tłumaczenia. A po co? skoro się nie chce, to mozna problem przesnąć gdzie indziej.



Katakumbo ja po 'takich' sytuacjach instruuję dziecko jak powinoo się zachować I generalnie działa.

[iizabelaa]

Napisane przez katakumba

Sie zgadzam. Wiele rodziców twierdzi że dziecku Nie powinno się mówić nie, że zakazy i nakazy to przeżytek. A na hasło granice i jakieś zasady jeża się bo ich złote dziecko to umie samo z siebie się zachować

zgadzam się z tobą

edit tak mi się przypomniało, ze był wątek w którym było hasło, że nie wolno dziecku zwrócić uwagi/powiedzieć jak ma się zachować,
tylko powinno samo do tego dojść, obserwując rodziców

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Luna, ale tu synek Kropki ma 2 lata i jest chory, więc instruowanie odpada na razie. Tzn. inaczej, można instruować, ale niewiele to raczej da. A niereagowanie może przynieść taki skutek, że dziecko będzie się bało kontaktu z innymi i tyle.

Ogólnie fajną teraz toczycie dyskusję, każda ma rację i trzeba wnioski wyciągać

[***luna]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;34371378]Luna, ale tu synek Kropki ma 2 lata i jest chory, więc instruowanie odpada na razie. Tzn. inaczej, można instruować, ale niewiele to raczej da. A niereagowanie może przynieść taki skutek, że dziecko będzie się bało kontaktu z innymi i tyle.

Ogólnie fajną teraz toczycie dyskusję, każda ma rację i trzeba wnioski wyciągać [/QUOTE]

Jasne. Dlatego mówiłam do katakumby, która ma starsze dziecko.

Taki plac zabaw to istna dżungla jest. I dla dzieci i dla rodziców.
Tak a propos reagowania mi się przypomniało: kiedyś syn koleżanki uderzł mojego w głowę. Zwróciłam uwagę, koleżanka się smiertelnie obraziła. (tak mnie ta sytuacja wtedy zastanowiła, że założyłam watek).

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Pamiętam go!
W szoku byłam, szczerze mówiąc.