Poradnik dla osób z niską samooceną.

[marchi]

MoniSsIaACzEek nie przejmuj się tymi docinkami.Ja również lubie kino indyjskie. Co prawda ja słysze nie wiele docinek ponieważ filmy indyjskie stają się coraz popularniejsze..

mjot mi zaglądanie w głąb siebie nie za bardzo wychodzi.. na szczęście mam partnera, który "ośmiesza" wszystkie moje wady. Jednak ne wierze w to co mówi. Kocha mnie nad życie i nie widzi jaka jestem na prawdę..

[MoniSsIaACzEek]

Napisane przez marchi

MoniSsIaACzEek nie przejmuj się tymi docinkami.Ja również lubie kino indyjskie. Co prawda ja słysze nie wiele docinek ponieważ filmy indyjskie stają się coraz popularniejsze..

dzieki juz mi przeszlo od wczoraj . znalazl sie jednak ktos to jeszcze mnie kochaa [chodzi mi o sprawy sercowe teraz] a co do kina indyjskiego to szczerze ... mam gdzies opinie innych... myslalam cala noc o tym i zdecydowalam ze nie bede sie tym przejmowac, moze nawet "odizoluje" sie od ludzi ktorzy mi dokuczaja, ze to sa jeki i w ogole ... ktos moze tego nie lubic, ale trzeba uszanowac to, ze komus jednak to sie podoba. No i masz racje ze staje sie coraz popularniejsze, przez te filmy w gazetach, wszelakie fora itp stronki pozdrawiam

[marchi]

no widzisz. ; ) kazdy lubi to co mu się podoba i nie warto się przejmować docinkami innych. A jak nadal będzie cie to bolalo to może znajdź haka na nich? ;>

[MoniSsIaACzEek]

Napisane przez marchi

no widzisz. ; ) kazdy lubi to co mu się podoba i nie warto się przejmować docinkami innych. A jak nadal będzie cie to bolalo to może znajdź haka na nich? ;>

taa juz wlasnie szukam bo jest pewna osobka ktora mnie bardzo irytuje

[mjot]

zagladanie w glab siebie jest trudne, wymaga sporo czasu. Wg mnie trzeba sie zamknac przed ludzmi i zajac sie niby czyms, ale glowe miec zaprzatnieta przede wszystkim sobą (jazda na rowerze, autem, sprzatanie samemu w domu...).

Moj TŻ szybko wyciagnal mnie z moich dziwactw, ale za to, gdy tylko cos sie psuje (jakas klotnia), wszystko ale to wszysciusienko lega w gruzach, bylo tak kilka dni temu. Wpadl do mnie jak filip z konopii, pozyczyc rower; chcial jechac do taty 4km do pracy, zeby cos mu powiedziec. Co z tego, ze jego tata za godzine wraca do domu i wtedy mu TŻ powie (ta sprawa naprawdę nie wymagała tego, żeby teraz musiał jechać do niego). Ponieważ dla mnie to było bez sensu, powiedziałam mu to, ociągając się z pożyczeniem roweru. Wściekł się, że nie może dostać go, strzelił focha i poszedł do domu.

Wieczorem przypadkiem spotkałam go niedaleko mojego bloku, zaciagnęłam go siłą do siebie, obejrzeliśmy film, cały czas próbowałam nawiązać z nim kontakt chociażby dotykając jego dłoni, ale wciąż się nawet na mnie nie patrzył, nie mówiąc o odezwaniu się.

W końcu nie wytrzymałam i mu powiedziałam, że przeprosiłam go, przyznałam się do błędu, chciałam z nim rozmawiać, a on wciąż jest obrażony i nie wiem, co mam jeszcze zrobić, żeby odpuścił sobie. Powiedział, że zachowałam się bardzo egoistycznie i basta.

Puściły mnie nerwy i łezki popłynęły. Dopiero wtedy on mnie przytulił.

Całe życie walczę z tym, żeby nikt nie mówił mi, że jestem egoistyczna, bo staram się zawsze myśleć o innych, a jak czasem spojrzę na siebie, to słyszę to...

Już nieraz mówiłam mu, że lepiej jest porzucić swoje honory i racje na korzyść NAS i relacji między nami...

[nilla]

Napisane przez mjot

zagladanie w glab siebie jest trudne, wymaga sporo czasu. Wg mnie trzeba sie zamknac przed ludzmi i zajac sie niby czyms, ale glowe miec zaprzatnieta przede wszystkim sobą (jazda na rowerze, autem, sprzatanie samemu w domu...).


Całe życie walczę z tym, żeby nikt nie mówił mi, że jestem egoistyczna, bo staram się zawsze myśleć o innych, a jak czasem spojrzę na siebie, to słyszę to...

Już nieraz mówiłam mu, że lepiej jest porzucić swoje honory i racje na korzyść NAS i relacji między nami...

Hmmm, patrząc na to, co napisałaś dotarło do mnie, że ja cały czas jestem sama ze sobą. Zamykam się przed ludźmi przez cały rok akademicki - sama mieszkam, robie zakupy, spedzam weekendy. I to mi tylko przeszkadza w samoakceptacji, zamiast pomagać

Z tym egoizmem mam podobnie. Ja uważam, że myślę dużo o innych, staram się pomóc, jeśli jest to możliwe. Natomiast, jeśli tylko zrobiłam coś myśląc o sobie, mój ex tylko na to zwracał uwagę. Faceci są honorowi, przynajmniej ci, z którymi ja miałam do czynienia. Rzadko porzucali swoje honory...

[marchi]

ja często słysze,że jestem egoistką tylko od rodziny. Mój TŻ niestety nie potrafi mnie wyciągnąć z moich problemow.. W dodatku jestem od niego uzależniona

[mjot]

nilla, hmm, no teraz to nie namawiam do spedzania czasu samej zdaje sobie sprawe, jak ciezko jest znalezc znajomych, ktorzy wplyna na Ciebie pozytywnie, ale moze takich masz... Tylko ich nie dostrzegasz na pierwszy rzut oka...

[Agula 88]

Niska samoocena mam a może miałam .Pogodziłam się z tym ze na świecie nie chodzą same ideały i ja na pewno nie nie należę do nich,

[Miśka84]

Napisane przez mjot

zagladanie w glab siebie jest trudne, wymaga sporo czasu. Wg mnie trzeba sie zamknac przed ludzmi i zajac sie niby czyms, ale glowe miec zaprzatnieta przede wszystkim sobą (jazda na rowerze, autem, sprzatanie samemu w domu...).

Moj TŻ szybko wyciagnal mnie z moich dziwactw, ale za to, gdy tylko cos sie psuje (jakas klotnia), wszystko ale to wszysciusienko lega w gruzach, bylo tak kilka dni temu. Wpadl do mnie jak filip z konopii, pozyczyc rower; chcial jechac do taty 4km do pracy, zeby cos mu powiedziec. Co z tego, ze jego tata za godzine wraca do domu i wtedy mu TŻ powie (ta sprawa naprawdę nie wymagała tego, żeby teraz musiał jechać do niego). Ponieważ dla mnie to było bez sensu, powiedziałam mu to, ociągając się z pożyczeniem roweru. Wściekł się, że nie może dostać go, strzelił focha i poszedł do domu.

Wieczorem przypadkiem spotkałam go niedaleko mojego bloku, zaciagnęłam go siłą do siebie, obejrzeliśmy film, cały czas próbowałam nawiązać z nim kontakt chociażby dotykając jego dłoni, ale wciąż się nawet na mnie nie patrzył, nie mówiąc o odezwaniu się.

W końcu nie wytrzymałam i mu powiedziałam, że przeprosiłam go, przyznałam się do błędu, chciałam z nim rozmawiać, a on wciąż jest obrażony i nie wiem, co mam jeszcze zrobić, żeby odpuścił sobie. Powiedział, że zachowałam się bardzo egoistycznie i basta.

Puściły mnie nerwy i łezki popłynęły. Dopiero wtedy on mnie przytulił.

Całe życie walczę z tym, żeby nikt nie mówił mi, że jestem egoistyczna, bo staram się zawsze myśleć o innych, a jak czasem spojrzę na siebie, to słyszę to...

Już nieraz mówiłam mu, że lepiej jest porzucić swoje honory i racje na korzyść NAS i relacji między nami...

Z tego co piszesz masz bardzo niską samoocenę i chyba jesteś młodziutka. Musisz nauczyć się wlaczyć o siebie i nie ulegać nikomu, nawet Tż. Nie ma nic gorszego niż poświecająca się kobieta, którą w końcu facet zaczyna traktować jak szmatke... No i zdrowy egozim jest potrzebny i wręcz konieczny, aby mieć wysoką samoocenę i nnie uzależniać jej od nic nieznaczących sytuiacji Ja też często sobie wypomnam, że mogłabym zrobić coś dla innych ludzi i dążę do ideału. Ale człowiek jest tylko człowiekiem i nikt nie jest idealny. Trzeba to zaakceptować.

[caipirinha]

Napisane przez mjot

zagladanie w glab siebie jest trudne, wymaga sporo czasu. Wg mnie trzeba sie zamknac przed ludzmi i zajac sie niby czyms, ale glowe miec zaprzatnieta przede wszystkim sobą (jazda na rowerze, autem, sprzatanie samemu w domu...).

Ale po co niby zamykać się przed ludźmi?

[mjot]

Miśka84, no juz nie mam naście ale psychicznie jeszcze jestem dzieckiem dla najblizszych (sercem, nie korzeniami), bo chce odbić sobie lata dorastania, których nie mogłam mieć (rozwód i gospodarowanie całym domem od 15. roku zycia).

właśnie mój problem jest taki, że jak zauważę, że ktoś się dla mnie stara, to ja dla niego staram się jeszcze bardziej, prowadzę nieświadomie niezdrową rywalizację, że chce być jak najlepsza i pewnego dnia to się odbija na mnie, bo ta druga osoba się rozleniwia i ja wtedy muszę wypić piwo, które sama sobie naważyłam...

caipirinha, nie izolować się od ludzi, przecież czas dla siebie może trwać w ciągu dnia nawet godzinę. chodzi o to, by móc w spokoju pomyśleć o sobie i się zastanowić, co Cie uszczęśliwia, co nie; co chciałabyś robić, a co sprawia Ci tylko nudę itp. i wg tych myśli żyć tak, aby się częściej cieszyć.

[marchi]

Napisane przez mjot

Miśka84, no juz nie mam naście ale psychicznie jeszcze jestem dzieckiem dla najblizszych (sercem, nie korzeniami), bo chce odbić sobie lata dorastania, których nie mogłam mieć (rozwód i gospodarowanie całym domem od 15. roku zycia).

właśnie mój problem jest taki, że jak zauważę, że ktoś się dla mnie stara, to ja dla niego staram się jeszcze bardziej, prowadzę nieświadomie niezdrową rywalizację, że chce być jak najlepsza i pewnego dnia to się odbija na mnie, bo ta druga osoba się rozleniwia i ja wtedy muszę wypić piwo, które sama sobie naważyłam...

caipirinha, nie izolować się od ludzi, przecież czas dla siebie może trwać w ciągu dnia nawet godzinę. chodzi o to, by móc w spokoju pomyśleć o sobie i się zastanowić, co Cie uszczęśliwia, co nie; co chciałabyś robić, a co sprawia Ci tylko nudę itp. i wg tych myśli żyć tak, aby się częściej cieszyć.

tez juz nie mam nascie lat. W miare udane dziecinstwo, a samoocena została taka jak byla kiedys. Ja cos czuje,ze nawet po urodzeniu dziecka ta niepewnosc mi nie minie.

[mjot]

Ilu ludzi, tyle dróg szczęścia...

[Miśka84]

Napisane przez Agula 88

Niska samoocena mam a może miałam .Pogodziłam się z tym ze na świecie nie chodzą same ideały i ja na pewno nie nie należę do nich, jeszcze w życiu żaden facet oprócz mojego nie powiedział mi że jest ładna.W okresie dojrzewania miałam psiapsióle która była naprawdę śliczna i ja byłam jej cieniem, przez jakiś czas byłam zdołowana do tego moje problemy z wagą-wszystko przyczyniło się do tego że nie jestem pewna siebie szukam pracy i tak naprawdę w duchu myślę i tak jej nie dostane na rozmowie się skończy i tak siedzę od 2 miesięcy.Często spotkały mnie przykrości ze strony ludzi i boje się z ludźmi rozmawiać a w śród swoich jest na luzie.

Ja przez całe życie miałam przyjaciólki - ślicznotki, przy których wyglądałam jak brzydkie kaczątko, ale dorosłam i wyszłam z cienia, i teraz to za mną oglądają się faceci, a nie za nimi hehe Mnie setki razy spotykały przykrości, ale ludzie są różni i nie ma co zamykać się przed nimi, ja już zrozumiałam, że kto nie ryzykuje ten nie ma
Co do pracy - to mam podobny problem, co prawda rozmowy kwalifikacyjne mnie już nie przerażają, ale nie mam ochoty roznosić cv i prosić się o pracę...grrryyy... Zwłąszcza, ze jeżeli chodzi o pracę w moim zawodzie to jest tragedia. Ale jest mnóstwo prazy dla np. ekspedientek i każdego przyjmują. No i każdy może iść na staż - lepsze to niż siedzenie w domu

[marchi]

mam podobnie z pracą co wy.. tylko ja strasznie boje sie tego jak zostane w pracy odebrana!

[Miśka84]

Napisane przez marchi

mam podobnie z pracą co wy.. tylko ja strasznie boje sie tego jak zostane w pracy odebrana!

Zdrowy egoizm polega na tym, by nie zastanawiać się, jak inni mnie odbiorą, ale raczej jak JA ich odbiore Oczywiście ciężko sie powstrzymać od analizowania swojego zachowania, bo każdy chce być lubiany. Ale musi być jakaś zdrowa równowaga. Ja cały czas sobie mówię - czemu to ja mam być zawsze tą miłą, fajną i super w porządku, niech tym razem to inni się postarają, abym to ja ich polubiła Ktoś inny też musi coś z siebie dać, aby relacja była fajna

[marchi]

tak.. tylko ja dużo daje i oczekuje tego samego wzamian ;/ nie zawsze to otrzymam i wten sposób odsuwam się od ludzi.. Tak samo w pracy czy szkole.

[nilla]

Hmmm, a ja znowu stwierdziłam, że jestem dziwna. Byłam na weekendzie ze znajomymi w domku nad jeziorkiem i wszystko było super, ale tak, jakbym oglądała film, w którym nie biorę udziału.
Wszyscy się śmieją, świetnie bawią, pływają, wrzucają do wody, robią grilla. Niby jestem koło nich, śmieję się z nimi, a mimo to dystans między mną a nimi jest tak widoczny.. Nie wiem, dlaczego nie potrafię po prostu się bawić, nie analizować. Być częścią jakiejś grupy. Mam z tym straszny problem=/

[marchi]

mi czasami też się tak zdarza.. zastanawiam się czy nie udać się do psychologa.

[*piękna]

Napisane przez marchi

tak.. tylko ja dużo daje i oczekuje tego samego wzamian ;/ nie zawsze to otrzymam i wten sposób odsuwam się od ludzi.. Tak samo w pracy czy szkole.

Pamiętaj że dobro darowane do Ciebie wróci na pewno, ale najprawdopodobniej z innej strony, od kogos innego.

[*piękna]

Napisane przez nilla

Hmmm, a ja znowu stwierdziłam, że jestem dziwna. Byłam na weekendzie ze znajomymi w domku nad jeziorkiem i wszystko było super, ale tak, jakbym oglądała film, w którym nie biorę udziału.
Wszyscy się śmieją, świetnie bawią, pływają, wrzucają do wody, robią grilla. Niby jestem koło nich, śmieję się z nimi, a mimo to dystans między mną a nimi jest tak widoczny.. Nie wiem, dlaczego nie potrafię po prostu się bawić, nie analizować. Być częścią jakiejś grupy. Mam z tym straszny problem=/

to chyba jest jakis głebiej zakotwiczony problem może porozmawiaj o tym z psychologiem? albo spróbuj sama zaobserwowac skad to sie bierze i kiedy nasila?

[yennefer184]

Napisane przez nilla

Hmmm, a ja znowu stwierdziłam, że jestem dziwna. Byłam na weekendzie ze znajomymi w domku nad jeziorkiem i wszystko było super, ale tak, jakbym oglądała film, w którym nie biorę udziału.
Wszyscy się śmieją, świetnie bawią, pływają, wrzucają do wody, robią grilla. Niby jestem koło nich, śmieję się z nimi, a mimo to dystans między mną a nimi jest tak widoczny.. Nie wiem, dlaczego nie potrafię po prostu się bawić, nie analizować. Być częścią jakiejś grupy. Mam z tym straszny problem=/

Ja też tak często miałam...Byłam ze znajomymi i niby uczestniczyłam we wszystkim ale tak jakbym stała obok...tak jak napisałaś oglądała film...i dałąbym sobie rękę uciąć,że jakbym sobie poszła nikt by nie zauważył...Myślę,że tu problem tkwi przedewszyskim w nas.Niska samoocena lęk też przed całkowitą otwartością takim totalnym wrzuceniem na luz.Ja postawiłam na odwagę.Teraz staram się brać duży udział w każdym spotkaniu chce żeby było wszędzie mnie pełno.sama zaczynam temat dużo opowiadam i nawet jak komuś to się nie podoba dalej nawijam.kiedyś się bałam,że to co powiem zostanie wyśmiane czy coś...i dlatego przedewszyswtkim byłam w cieniu.CZasami też wystarczy zmienić towarzystwo wybierać osoby takie z którymi zawsze dobzre się bedziesz bawić i które Cię zauważają

[Miśka84]

Napisane przez nilla

Hmmm, a ja znowu stwierdziłam, że jestem dziwna. Byłam na weekendzie ze znajomymi w domku nad jeziorkiem i wszystko było super, ale tak, jakbym oglądała film, w którym nie biorę udziału.
Wszyscy się śmieją, świetnie bawią, pływają, wrzucają do wody, robią grilla. Niby jestem koło nich, śmieję się z nimi, a mimo to dystans między mną a nimi jest tak widoczny.. Nie wiem, dlaczego nie potrafię po prostu się bawić, nie analizować. Być częścią jakiejś grupy. Mam z tym straszny problem=/

Ja mogę myć nieśmiałą na co dzień, ale w weekendy jestem imprezowym potworem i zawsze pierwszą do robienia zwariowanych rzeczy, w weekend nigdy nie zamulam, nawet w jeden jedyny, to chyba u mnie jakiś mechanizm obronny przed nieśmiałością i strachem przed nieumiejętnością nawiązywania kontaktów, jaki miałam przez laaata.

A co z alkoholem? Jeżeli się jest pijanym raczej nie myśli sie o takich rzeczach Tylko szaleje i jest się 100% wyluzowanym

[Miśka84]

Napisane przez yennefer184

Ja też tak często miałam...Byłam ze znajomymi i niby uczestniczyłam we wszystkim ale tak jakbym stała obok...tak jak napisałaś oglądała film...i dałąbym sobie rękę uciąć,że jakbym sobie poszła nikt by nie zauważył...Myślę,że tu problem tkwi przedewszyskim w nas.Niska samoocena lęk też przed całkowitą otwartością takim totalnym wrzuceniem na luz.Ja postawiłam na odwagę.Teraz staram się brać duży udział w każdym spotkaniu chce żeby było wszędzie mnie pełno.sama zaczynam temat dużo opowiadam i nawet jak komuś to się nie podoba dalej nawijam.kiedyś się bałam,że to co powiem zostanie wyśmiane czy coś...i dlatego przedewszyswtkim byłam w cieniu.CZasami też wystarczy zmienić towarzystwo wybierać osoby takie z którymi zawsze dobzre się bedziesz bawić i które Cię zauważają

Dokładnie
No i towarzystwo też dużo robi, jeżeli znajomi Cię nie dostrzegają, ignoruja jakby automatycznie spychają Cię w cień i czujesz się tą gorszą, bezwartościową...
Ja zaczęłam miec tylko takich znajomych, którzy naprawdę mnie lubią i słuchają tego, co mówię
.

[nilla]

Napisane przez Miśka84

A co z alkoholem? Jeżeli się jest pijanym raczej nie myśli sie o takich rzeczach Tylko szaleje i jest się 100% wyluzowanym

Z alkoholem? Hmmm, różnie. Akurat tym razem piłyśmy z dziewczynami wino (ale nie, żeby się upić, po prostu dla dobrego humoru). Śmiałyśmy się, było sympatycznie. Ale mój mechanizm obronny zachowuje się inaczej niż u Ciebie.. W dzień np. biorę książkę i zaszywam się na pomoście nad jeziorkiem. Albo idę do jakiegoś grona, siadam przy nich i się przysłuchuję. Oczywiście, też się włączam, ale umiarkowanie, wolę słuchać. Nigdy sama nie wychodzę ze zwariowanymi pomysłami, a w sumie, nawet mi takie nie przychodzą do głowy. Nie flirtuję, nie robię słodkich oczek. A jak już robię, nie czuję się przy tym naturalna, nie czuję, że to ja. Jak już ktoś do mnie dotrze, pozna, to wie, że taka jestem. I albo to akceptuje, albo nie. Moi znajomi już się chyba przyzwyczaili.
Ale ja nie chcę taka być. Bo czuję, że to męczące i dla mnie i dla otoczenia. Chcę też być spontaniczna, wesoła, a nie tylko uśmiechająca się z boku. Ale nic takiego nawet mi nie wpada do głowy.

*piękna --> myślałam o psychologu, bo czuję, że coś jest nie tak. Ale mam wrażenie, że skoro tyle czasu nie potrafiłam się zmienić, to to po prostu nie nastąpi. Problem nasila się zazwyczaj w większym towarzystwie. A zdecydowanie wśród facetów. Jestem wtedy tak strasznie ostrożna i ważę słowa, albo po prostu milczę. Uśmiecham się, słucham. Nie wiem czy oni widzą mnie normalnie, bo też się śmieję, żartuję czasami. Ale nie potrafię czuć się przy tym swobodnie.
Kiedy jest jedna, dwie, trzy koleżanki, alkohol i plotki - nie ma problemu. Choć też w 90% słucham, a nie mówię. Ludzie to chyba wyczuwają, bo zawsze mi dużo opowiadają, zwierzają się, często nie dopuszczają wręcz do słowa. Nie czuję się jakaś fizycznie nieatrakcyjna, nie rozumiem dlaczego tak mam.

[*piękna]

jesli boisz sie ze mozesz powiedziec, zrobic cos głupiego to nie przejmuj sie, zdarza sie, trzeba obrocic w zart. spróbuj znalezc kiedys ciekawy dla Ciebie temat do rozmowy i opowiadaj tak by inni słuchali, abys Ty była w centrum, nie wstydz sie tego, musisz przyzwyczajac sie do towarzystwa, publicznosci. i przede wszystkim nie mozesz myslec ze nie uda Ci sie tego zmienic. Trzeba wierzyc i działac

[Miśka84]

A ja jestem za tym, aby się ostro upić I puścić hamulce
Na mnie tak zawsze działał i taniec, i alkohol - wszelkie zahamowania - nieśmiałość, brak pomysłu na cos ciekawego, brak chęci na nawiązanie rozmowy - znikały I im więcej było ludzi, tym lepiej
Też mam gdzies w sobie duszę samotnika, i staram się to zaakceptować w sobie, nie jestem osobą, która na co dzień uwielbia mnóstwo towarzystwa, lubię się czasem zakmnąć z książką w ręce i odpoczywać, sam na sam ze sobą. I wrecz mnie denerwuje, gdy ktoś wpadnie niezapowiedzianie i zakłoci mój spokój Ale czasem uwielbiam się bawić, całkowicie wyluzować i być w centrum uwagi. Jest czas na odpoczynek i na zabawę

[marchi]

no ale dziewczyny ile sie mozna upijac

[*piękna]

alkohol jest rozwiazaniem na jdna impreze:P i to dosc watpliwym bo nie kazdy po alkoholu zachowuje sie tak samo