Wychowanie dzieci bez pomocy teściów??

[Almariel]

Napisane przez Klarissa

Dla mnie kontakt z dziadkami to przyjemna wizyta, spędzenie razem weekendu, wspólny wyjazd itd. a nie, że babcia przyjeżdża gotować, prać i posprzątać żeby mama mogła poleżeć tyłkiem do góry Nawet jak jestem chora i ledwo powłóczę kończynami to jak babcia przyjedzie to tylko i wyłącznie bawić się z dziećmi, bo obiady, karmienie, sprzątanie itd. ja zapewniam. Nawet bym się źle czuła gdyby mama jedna czy druga przyszła do mnie "na służbę".

Dokladnie, ja tez tak uwazam

Napisane przez Luba

Zgadzam się.
Czym innym jest "zatrudnianie" matki czy babci na lata po 8 godzin dziennie, a czym innym sporadyczna pomoc w momencie porodu, choroby czy w innych przypadkach.
nie poczułabym się jak sprzataczka czy kucharka, gdyby dziecko poprosiło mnie o, powiedzmy, tygodniową pomoc, bo wszyscy leżą złożeni grypą.
Jeśli ktoś takiej pomocy potrzebuje a matka czy babcia ją akceptuje to nie widzę w tym niczego dziwnego.

Ale to sa wyjatkowe sytuacje jak dla mnie, co innego choroba itp. A co innego, gdy jest wszystko w porzadku, rodzice sa w domu.

Ja tez jestem glownie sama z synkiem. Moja tesciowa niezbyt chetnie z nim zostaje nawet na godzine, sama mowi, ze nie czuje sie na silach. Mama bez problemu, ale musze ja uprzedzic wczesniej, bo pracuje na zmiany. Poki co, nie bylo sytuacji, zebym musiala prosic ja o jakas wieksza pomoc, typu ugotowanie obiadu, ogarniecie domu i dziecka, ale nie wykluczam, ze taka sie przydarzy, a Mama z pewnoscia pomoze. Ale w sytuacji o jakiej pisala Dzaga, gdzie rodzice chca spedzic pierwsze chwile z dzieckiem sami, uwazam, ze pomoc babci jest zbedna. Dlaczego od razu zakladac taki scenariusz, ze rodzi sie dziecko, wiec babcia koniecznie przyjezdza, zeby pomoc. Przeciez w razie problemow, zawsze mozna sie zwrocic o pomoc.

Wysłane z mojego LG-E455 przy użyciu Tapatalka

[MamaKtosia]

Klarissa szczerze współczuje. Frustracja jak najbardziej uzasadniona. Ja z powodu komplikacji ciążowych utknęłam w domu kilka tygodni temu i też mam wrażenie, że bez kontaktu z ludźmi człowiek dziczeje, a co dopiero w Twojej sytuacji. Oby się szybko unormowało.

Dlatego mimo że mam zamiar wychować dzieci na osoby niezależne i radzące sobie w życiu to jednocześnie chce żeby nie wahały się i krępowały prosić mnie o pomoc, niezależnie od tego czy będą w połogu czy będą miały zwyczajnie dzień kiedy ma się ochotę wystawić swoje dzieci za drzwi i nigdy więcej ich nie widzieć. Mam nadzieję, że mi się to uda. Spytajcie za 20 lat

[_vixen_]

Napisane przez Klarissa

Za to teraz mam doła głębokiego jak rów mariański bo dzieci mam notorycznie chore i powiem, że bardzo bym chciała czyjejś pomocy, całymi dniami siedzę sama z dzieciakami, którym się nudzi, które się źle czują więc marudzą, nie mam już pomysłów na zabawy i rozrywki, wszystko mnie już wkurza, jestem więźniem własnego domu bo nie mogę nawet wyjść na spacer czy do sklepu, chyba dziczeję z braku kontaktu z ludźmi innymi niż mój mąż i moje szkraby, ogólnie mam dość i jak nic chciałabym, żeby któraś babcia posiedziała z nimi kilka dni. I nie ma szans na to No jedna z babć sporadycznie wpadnie na kilka godzin ale i tak nie bardzo ich samych zostawiać bo nie radzi sobie z moją dwójką jednocześnie i zawsze to dla mnie jest stres jak muszę gdzieś pójść bo wiem, że babcia nie ogarnia.

A nie możesz jakiejś koleżanki na weekend zaprosić?

[Klarissa]

Napisane przez _vixen_

Znam przypadek, w którym dziadkowie (starsi, schorowani) praktycznie codziennie przyjeżdżają pomagać swojej córce w opiece nad dzieckiem. Jak ona wróci do pracy, też się dzieckiem zajmą. Nie trzeba chyba dodawać, że są skrajnie nadopiekuńczy. Dla mnie to jest chore i jestem ciekawa, co z tego dziecka będzie, skoro dwie osoby muszą je przewijać (mama i babcia), dziecko w wieku roku dostaje chleb po kawałeczku, żeby się nie zadławiło, dziadek cały spocony (nie najlepszego zdrowia, jak wspomniałam), ale dziecko dzielnie nosi. Niby ich sprawa, ale zawsze dziwi mnie taka symbioza dorosłych dzieci z rodzicami. Ja miałam dość, jak moja mama codziennie do mnie tylko dzwoniła.

Ja znam dwie takie pary. Obie mają po 2 dzieci. U jednych babcie i dziadkowie muszą się zajmować dziećmi bo rodzice "nie mają czasu dla siebie" a u drugich tę rolę pełni niania zajmująca się dziećmi całodobowo. Się zastanawiam co nimi kierowało kiedy podejmowali decyzję o dzieciach... chęć zrobienia komuś prezentu czy jak?

---------- Dopisano o 21:06 ---------- Poprzedni post napisano o 21:04 ----------

Napisane przez _vixen_

A nie możesz jakiejś koleżanki na weekend zaprosić?

Wszystkie moje koleżanki też dzietne, a kto mi ze swoim dzieckiem przyjdzie do moich chorowitków się zarazić No i w weekend mam tż-ta, który mnie odciąża, najgorzej jest w tygodniu kiedy siedzę praktycznie sama, bo tż jedzie koło 7:30 do pracy i wraca koło 18, chyba, że robi zakupy albo coś ma załatwić to później.

[Almariel]

Napisane przez Klarissa

[/COLOR]
Wszystkie moje koleżanki też dzietne, a kto mi ze swoim dzieckiem przyjdzie do moich chorowitków się zarazić No i w weekend mam tż-ta, który mnie odciąża, najgorzej jest w tygodniu kiedy siedzę praktycznie sama, bo tż jedzie koło 7:30 do pracy i wraca koło 18, chyba, że robi zakupy albo coś ma załatwić to później.

To u mnie podobnie, maz wraca kolo 18.
Nie mow, ze tak ciezko jest, bo wlasnie sie staram o drugie dziecko.

Wysłane z mojego LG-E455 przy użyciu Tapatalka

[_vixen_]

Napisane przez Klarissa

Ja znam dwie takie pary. Obie mają po 2 dzieci. U jednych babcie i dziadkowie muszą się zajmować dziećmi bo rodzice "nie mają czasu dla siebie" a u drugich tę rolę pełni niania zajmująca się dziećmi całodobowo. Się zastanawiam co nimi kierowało kiedy podejmowali decyzję o dzieciach... chęć zrobienia komuś prezentu czy jak?

W moim przypadku sytuacja wygląda trochę inaczej, to ich ukochana córeczka, wnuczka to cały świat i życie, więc wszyscy wesoło sobie w 4 spędzają czas (dziadkowie, córka i wnuczka). To generalnie dobrzy ludzie, tacy poczciwi, ale dla mnie to jakieś chore, niewiele rzeczy moim zdaniem szkodzi dziecku tak jak nadopiekuńczość, bycie wiecznie w centrum uwagi dorosłych ludzi.

[Klarissa]

Napisane przez Almariel

To u mnie podobnie, maz wraca kolo 18.
Nie mow, ze tak ciezko jest, bo wlasnie sie staram o drugie dziecko.

Wysłane z mojego LG-E455 przy użyciu Tapatalka

Ale ciężko jest nie dlatego, że dzieci jest dwoje, tylko dlatego, że są bez przerwy chore, od września ubiegłego roku nie ma miesiąca żeby nie zaliczyli przynajmniej 2 tygodniowej choroby. To zwariować można.

Napisane przez _vixen_

W moim przypadku sytuacja wygląda trochę inaczej, to ich ukochana córeczka, wnuczka to cały świat i życie, więc wszyscy wesoło sobie w 4 spędzają czas (dziadkowie, córka i wnuczka). To generalnie dobrzy ludzie, tacy poczciwi, ale dla mnie to jakieś chore, niewiele rzeczy moim zdaniem szkodzi dziecku tak jak nadopiekuńczość, bycie wiecznie w centrum uwagi dorosłych ludzi.

Też uważam, że to przesada i trochę tego nie rozumiem.

[Almariel]

Napisane przez Klarissa

Ale ciężko jest nie dlatego, że dzieci jest dwoje, tylko dlatego, że są bez przerwy chore, od września ubiegłego roku nie ma miesiąca żeby nie zaliczyli przynajmniej 2 tygodniowej choroby. To zwariować można.


Też uważam, że to przesada i trochę tego nie rozumiem.

To rzeczywiscie wyczerpujace, i pewnie non stop zarazaja sie od siebie nawzajem... zdrowka dla dzieciaczkow w takim razie !

Wysłane z mojego LG-E455 przy użyciu Tapatalka

[_vixen_]

Napisane przez Klarissa

Też uważam, że to przesada i trochę tego nie rozumiem.

To tylko potwierdza moją teorię o tym, że wiele dorosłych dzieci w Polsce jest emocjonalnie uzależnionych od rodziców, którzy nie mają swojego życia i żyją życiem tych dzieci i wnuków. Dla mnie nie do pojęcia, jak mogą 3 dorosłe osoby zajmować się jednym maluchem, jednocześnie tata pewnie zadowolony, bo niewiele musi robić przy dziecku.

[iizabelaa]

Napisane przez _vixen_

To tylko potwierdza moją teorię o tym, że wiele dorosłych dzieci w Polsce jest emocjonalnie uzależnionych od rodziców, którzy nie mają swojego życia i żyją życiem tych dzieci i wnuków. Dla mnie nie do pojęcia, jak mogą 3 dorosłe osoby zajmować się jednym maluchem, jednocześnie tata pewnie zadowolony, bo niewiele musi robić przy dziecku.

O tak. Moi rodzice mają swoje życie, tata prace, mama swoje pasje, lubią spędzać czas tylko ze sobą we dwójkę, wyjechać sobie na kilka dni.
Czym budzą zdziwienie wśród pewnego kręgu osób, że ich życie nie ogranicza się tylko do życia naszym życiem hahaha

[Julka_1976]

@niotek89:
Jeśli chcesz dziecko rok po urodzeniu "oddać" w obce ręce i nie jesteś w stanie poświecić mu co najmniej tych 2 lat będąc z nim w domu to zapomnij o zakładaniu rodziny. Przynajmniej teraz. Pierwsze 2 latka dla dziecka sa najważniejsze. Chcesz po powrocie z pracy usłyszeć jak bąbelek mówi do niani "Mamo"? Bez dziadków będzie trudno. Czasy są takie dziwne, że albo praca albo rodzina. Bardzo rzadko da się jedno z drugim pogodzić, chyba że pracuje się w żłobku lub przedszkolu.
Na początek proponuję Ci zaopiekować się przez kilka dni dzieckiem siosrty, brata, kuzyna lub kogoś innego z rodziny. Po takim teście będziesz wiedzieć co i jak.
pozdrawiam
-Julka

[ajah]

Napisane przez Julka_1976

@niotek89:
Jeśli chcesz dziecko rok po urodzeniu "oddać" w obce ręce i nie jesteś w stanie poświecić mu co najmniej tych 2 lat będąc z nim w domu to zapomnij o zakładaniu rodziny. Przynajmniej teraz. Pierwsze 2 latka dla dziecka sa najważniejsze. Chcesz po powrocie z pracy usłyszeć jak bąbelek mówi do niani "Mamo"? Bez dziadków będzie trudno. Czasy są takie dziwne, że albo praca albo rodzina. Bardzo rzadko da się jedno z drugim pogodzić, chyba że pracuje się w żłobku lub przedszkolu.
Na początek proponuję Ci zaopiekować się przez kilka dni dzieckiem siosrty, brata, kuzyna lub kogoś innego z rodziny. Po takim teście będziesz wiedzieć co i jak.
pozdrawiam
-Julka

Nie dość , że odpowiadasz na post z 2013, to jeszcze piszesz takie brednie, że az ciary przechodzą.

[95b84f0cb57718c1b68287b1ccb1b977c909159a_5f790273693ad]

Napisane przez Julka_1976

@niotek89:
Jeśli chcesz dziecko rok po urodzeniu "oddać" w obce ręce i nie jesteś w stanie poświecić mu co najmniej tych 2 lat będąc z nim w domu to zapomnij o zakładaniu rodziny. Przynajmniej teraz. Pierwsze 2 latka dla dziecka sa najważniejsze. Chcesz po powrocie z pracy usłyszeć jak bąbelek mówi do niani "Mamo"? Bez dziadków będzie trudno. Czasy są takie dziwne, że albo praca albo rodzina. Bardzo rzadko da się jedno z drugim pogodzić, chyba że pracuje się w żłobku lub przedszkolu.
Na początek proponuję Ci zaopiekować się przez kilka dni dzieckiem siosrty, brata, kuzyna lub kogoś innego z rodziny. Po takim teście będziesz wiedzieć co i jak.
pozdrawiam
-Julka

Napisane przez ajah

Nie dość , że odpowiadasz na post z 2013, to jeszcze piszesz takie brednie, że az ciary przechodzą.

ajah

Wychowywaliśmy dziecko (od 6 mies do 3 lat- przedszkole) bez żadnej pomocy dziadków ani nikogo innego z rodziny.
Praca na część etatu, czyli dziecko zostawało samo z opiekunką 3x w tygodniu po kilka godzin, więc nie zaczęło do niej mówić mamo- ulubiony stereotyp krytykantów wyrodnych, bo pracujących rodziców.

[wika82]

Napisane przez ajah

Nie dość , że odpowiadasz na post z 2013, to jeszcze piszesz takie brednie, że az ciary przechodzą.

Goooorzej..

[ZamyslonaRoztargniona]

[1=95b84f0cb57718c1b68287b 1ccb1b977c909159a_5f79027 3693ad;51696737]ajah

Wychowywaliśmy dziecko (od 6 mies do 3 lat- przedszkole) bez żadnej pomocy dziadków ani nikogo innego z rodziny.
Praca na część etatu, czyli dziecko zostawało samo z opiekunką 3x w tygodniu po kilka godzin, więc nie zaczęło do niej mówić mamo- ulubiony stereotyp krytykantów wyrodnych, bo pracujących rodziców.[/QUOTE]
Moje dziecko w wieku 7 miesięcy poszło do żłobka. Na 10h dziennie.
Pracowałam na pełny etat, chętnych dziadków czy innych członków rodziny do współudziału w opiece nad dzieckiem nie było.
Dziecko doskonale wie kto jest mamą, kto tatą, że panie w żłobku to ciocie, a panie w przedszkolu gdzie chodzi na adaptację to "panie".
Raz mu się zdarzyło, że opowiadając mi coś w emocjach po wyjściu ze żłobka powiedział do mnie ciociu.

[CDN2015]

Napisane przez Julka_1976

@niotek89:
Jeśli chcesz dziecko rok po urodzeniu "oddać" w obce ręce i nie jesteś w stanie poświecić mu co najmniej tych 2 lat będąc z nim w domu to zapomnij o zakładaniu rodziny. Przynajmniej teraz. Pierwsze 2 latka dla dziecka sa najważniejsze. Chcesz po powrocie z pracy usłyszeć jak bąbelek mówi do niani "Mamo"? Bez dziadków będzie trudno. Czasy są takie dziwne, że albo praca albo rodzina. Bardzo rzadko da się jedno z drugim pogodzić, chyba że pracuje się w żłobku lub przedszkolu.
Na początek proponuję Ci zaopiekować się przez kilka dni dzieckiem siosrty, brata, kuzyna lub kogoś innego z rodziny. Po takim teście będziesz wiedzieć co i jak.
pozdrawiam
-Julka

Podzielam twoje zdanie. Uważam, że dziecku są bardzo potrzebne dobre relacje z dzieckiem. Zwłaszcza z matką. W dzisiejszym świecie wielerodzicow nie zwraca na to uwagi. Słyszałem kiedyś wypowiedź faceta , który ubolewał, że kiedy syn był mały bez przerwy pracował i teraz ma z nim bardzo kiepskie relacje. Ja nawet jak pracowałem za granicą bardzo często przyjeżdżałem do swego syna. Uważam też, że dobre relacje z dziadkami mają dobry wpływ na późniejszy stosunek dziecka do rodziny. Jego uczuciowość i postawę społeczną

[nina129]

ja niestety nie jestem z tej grupy bo moge zawsze liczyc na teściową a pozatym mój synek 2 letni chce tylko zeby ona sie nim zajmowała tylko bo uwielbia z nia ukladac puzzle piankowe typu <ciach> wiec nianie odpadają ale najlepsze sa takie po znajomości.