Koniec związku i nienormalna teściowa

[ciekawskanadia]

Witam was drogie wizażanki! Wiem, że potraficie ustawić do pionu, dlatego zwracam się tutaj do was z moją historią. Nie chcę was zanudzać szczegółami, bo czytałybyście do rana

Tydzień temu zerwał ze mną chłopak. W lipcu miały minąć nam 3 lata. Poznaliśmy się w 1 liceum, był wtedy chłopakiem, który nie zaznał nigdy prawdziwej miłości, jego wcześniejsze dziewczyny(starsze od niego) nie potrafiły mu jakoś pokazać, co to jest miłość. Początek związku był burzliwy - flirtował z dziewczynami i tym podobne. Po dłuższej mojej walce z tą jego słabością udało się, nie miał przede mną tajemnic, nie wyłączał facebooka, a gdy ktoś napisał to przy mnie odpisywał. Po roku związku wyleciał na rok na inny kontynent. Cały rok rozmawialiśmy tylko przez skype. Był to dla nas duży sprawdzian, jednak radziliśmy sobie super. Na początku jego wyjazdów widziałam, że znów flirtował z innymi... wtedy tłumaczyłam to tym, że czuje się tam samotny. Teraz wiem, że nie powinnam. Jednak miłość zwyciężyła, przestał to robić definitywnie. Z utęsknieniem odliczaliśmy czas do powrotu. Z jego mamą miałam świetny kontakt, często się spotykałyśmy. 2 miesiące przed jego powrotem zerwał ze mną. Jego młodsza siostra wtedy strasznie to przeżyła i pocięła się. Cała wina poszła na mnie, jego mama nie chciała mnie znać. Była wściekła. On po 3 dniach chciał do mnie wrócić, jednak powiedział, że jego mama jest tak wściekła, że nie jest to możliwe. Wrócił w wakacje ubiegłego roku. Spotkaliśmy się w dniu jego powrotu, wpadliśmy sobie w ramiona, i obiecał mi, że będzie dobrze. Po tym spotkaniu nastąpiła cisza... cały miesiąc nadrabiał zaległości, bawił się po powrocie... Pod koniec miesiąca w naszą "Rocznicę" spotkaliśmy się. Chciał do mnie wrócić. Był to cudowny dzień, jednak powiedziałam, że potrzebuję porozmawiać o tym wszystkim. No i tak się stało, że na początku września, pomimo nie akceptacji jego mamy wróciliśmy do siebie. Podsumowując ostatni ten czas od września do kwietnia: było ciężko, mama zorganizowała mu korki tak,że miał czas zjeść tylko obiad. Miał ogromną ilość zajęć pozalekcyjnych, ponieważ musiał nadrobić 2 klasę i jednocześnie uczyć się do matury. Byliśmy razem w klasie, więc chociaż widzieliśmy się codziennie w szkole. No i w weekendy Jednak jego mama nieustannie zatruwała nam życie... Potrafiła zadzwonić do niego, powiedzieć, że jest samotna i żeby wracał do domu. Jak wrócił, okazało się, że jego siostra jest w domu. Kolejna sytuacja... byliśmy u znajomych. Dzwoni jego mama i każe mu natychmiast wrócić do domu bo muszą pogadać. Okazało się, że chciała zapytać się, czy coś zjadł, bo w domu obiadu nie było... Jej humorki były okropne, bardzo często odwalała takie akcje i okropnie manipulowała nim psychicznie. Gdy raz spróbował się postawić, okropnie się na niego wydarła i zrobiła mu taką jazdę, że się przeraziłam. Raz byłam świadkiem ich rozmowy telefonicznej... Nie raz mi się żalił, że już nie ma siły przez te zajęcia. Że mama przesadza, że ciągle się czepia i robi mu wyrzuty... jednak musi to doceniać, bo oni za to płacą. Przy mnie TŻ był całkiem inną osobą. Widać było, że nie radzi sobie z tą sytuacją, i gdy tylko może to ucieka do mnie. Jednak często o godzinie 19 wracał do domu, bo mama chciała by z nimi posiedział. Ogólnie stosunek TŻ-ta do mnie był różny, jednak od lutego widziałam, że bardzo się stara. Sprawił mi niesamowitą studniówkę, spełniał moje marzenia, był przy mnie i pomimo docinek jego mamy znajdywał dla mnie czas i był ze mną. Wciąż pracowaliśmy nad związkiem i byliśmy zadowoleni z jego przebiegu, gdyż obydwoje bardzo się zmieniliśmy dzięki sobie i wciąż budowaliśmy coraz to poważniejsze fundamenty naszego związku. Wiadomo, że nigdy kolorowo w 100% nie jest. Widziałam, że mocno się stara, ale gdy wtrąca się jego mama to nawet nie może nic zrobić. Mieliśmy poważne plany. Pewnego dnia nawet okazało się, że jego siostra napisała list do mamy, bo nie miała odwagi powiedzieć tego w twarz. Napisała, że pocięła się, bo jej koleżanka tak robiła, że to nie przeze mnie. Jego mamie zrobiło się wtedy strasznie głupio i mówił, że zamierza mnie przeprosić. Byłam szczęśliwa, że w końcu wszystko idzie po naszej myśli. Jednak jak się domyślacie, przeprosin się nie doczekałam... Ta kobieta ma zbyt dużą dumę. Uważa, że jak ma pieniądze to może wszystko. Zamiast przeprosin doczekałam się tego, że okropnie zmanipulowała mojego TŻta. Chodzi o studia. On chciał jechać do Niemiec lub zostać ze mną w Polsce, gdyż nie chciał rozstania. Jego mama chciała go wysłać do Anglii, więc z jego poczty wysyłała wszystkie papierki.

Ostatnio po kilku cudownych dniach razem postanowił zakończyć związek. Rano jeszcze się widzieliśmy i było cudownie. Potem pojechał do domu, na angielski(jego mama go uczy). Po rozmowie z mamą jego nastawienie zmieniło się okropnie. Powiedział, że nie możemy być razem bo to zaszkodzi naszej przyszłości. Że jeśli będziemy razem, to nie pójdziemy na takie studia jakie chcemy, a on chce wyjechać. Powiedziałam, że to nie problem, że możemy widywać się chociaż co 2, 3 tygodnie i spędzać razem wszelkie wolne chwile. W końcu rok się nie widzieliśmy i uczucie przetrwało. Po za tym, to bardzo mało prawdopodobne, że tam się dostanie. Jest tam bardzo wysoki próg, a jego matury idą słabo. Powiedział, że jak zostanie w Polsce to też nam nie wyjdzie, bo ja pójdę za nim na studia i nie daj Boże się rozstaniemy i zostanę z niczym. A on nie chce mnie znowu ranić, nie chce bym cierpiała tak jak wtedy, gdy był na innym kontynencie. Boi się, że zniszczy mi życie. Ja naprawdę nie widzę problemu, przecież to nie problem studiować nawet w dwóch różnych miastach. Zostawił mnie 2 dni przed urodzinami, przed maturą... chociaż wyniki dostania się na studia dopiero w lipcu, to on woli "teraz wbić mi szpilkę raz a porządnie, niż wbijać mi ją ciągle i powoli, bym cierpiała"

W czym problem? W tym,że wiem, iż jest to sprawka jego mamy. Ta kobieta tak mu nagadała, że musi tak zrobić,bo inaczej zniszczy nam życie, że szok. Najgorsze jest to, że zdaję sobie sprawę z tego, jak ona silnie umie zmanipulować. Pewnie nagadała mu, że pocierpię i mi przejdzie i jeśli mnie naprawdę kocha, to niech mnie zostawi, bo inaczej będę cierpieć bardziej, jak wyjedzie na studia. Uważam, ba! jestem pewna, że to jej sprawka, ponieważ nikt nie kończy 3letniego związku podejmując taką decyzję w 2h. Ostatnio naprawdę byliśmy szczęśliwi, TŻ starał się jak nigdy i w końcu widziałam, że się zmienił i przy mnie jest innym, lepszym człowiekiem. Powróciło zaufanie, brak tajemnic, wzajemne wsparcie. Brak mi słów na tą bezczelną kobietę Nagadała mu, by zrobił to dla mojego dobra, bo jak nie to potem zrani mnie bardziej... Zresztą, gdy rozmawialiśmy i miałam jakieś logiczne argumenty, to nie potrafił ich odeprzeć. Następnego dnia widzieliśmy się w sprawie szkolnej, chciałam poruszyć temat. Gdy skończyłam, powiedział, że on swojej decyzji nie zmieni. Miał łzy w oczach, po tym od razu odjechał... (nie wspomniałam jeszcze, że on uważa, że kiedyś jesteśmy w stanie się odnaleźć i być razem). Muszę dodać, że TŻ zawsze uważał, że przy moich staraniach to jego są niczym. Że jestem taka dobra, kochana i wspaniała w każdej dziedzinie. W łóżku także było nam wspaniale. Tak jak mówiłam - dogadywaliśmy się w każdej sprawie. Gdy jego mama wyjeżdżała, to było cudownie. Był to czas bez żadnej kłótni! Spędzaliśmy czas od rana do wieczora, wycieczki, spacery, gotowanie, jedzenie, oglądanie filmów, spanie razem... było zawsze tak beztrosko. Był najlepszy na świecie! Potem wracała jego mama i bum...czar pryskał.

Kochane, powiedzcie mi, co ja mam robić? Odpuścić sobie? Ciężko mi odpuścić, ponieważ nie było konkretnego powodu rozpadu związku. Praktycznie... nie było wcale powodu. Poza tym widziałam, że TŻ pracuje nad sobą i pomimo utrudnień w postaci jego mamy starał się robić wszystko, by mnie uszczęśliwić. Fakt, przeszłość nie była super. Ale wydaje mi się, że przez ten czas wydoroślał i dużo rzeczy zrozumiał. Dla niego 3 lata oznaczało,że to już coś poważnego, że nie możemy traktować się jak dzieci. Dlaczego niszczyć coś, co tak długo razem zawzięcie budowaliśmy? Jestem tak bardzo zła, że jego matka ingeruje w jego życie. Od zawsze układała mu życie, tak jak ona chciała, nawet jak on był nieszczęśliwy. Odpuścić sobie walkę o związek z maminsynkiem, czy wziąć pod uwagę to, jaki charakter ma jego mama, i że ciężko mu było się temu postawić? Brać pod uwagę to, jak nam było, gdy nie było jego mamy? Przecież w naszym wspólnym życiu bylibyśmy sami, bez niej. Już nie wiem co mam robić Widzę,że bije się sam ze sobą. Martwi się, tęskni. Ale stara się stworzyć pozory takiego, któremu nie zależy, który ma mnie gdzieś. Nawet życzeń mi nie złożył w urodziny...

Ostatnio dowiedział się, że moja mama jest bardzo chora. Wypytywał mnie, co się stało, co się dzieje i widać było, że jest zmartwiony... A potem nagle przestał odpisywać. Co się okazało? Jego siostra wygadała się mojemu bratu, że usłyszała, że mama jest chora. Czyli musiał to powiedzieć swojej mamusi... tylko po co? Tak jakby chciał ją jakoś przekonać, że jednak musi być przy mnie. Po tym chciałam wykorzystać sytuację, poprosiłam go o spotkanie, ponieważ w tej sytuacji potrzebna nam rozmowa. Chciałabym z nim usiąść w spokojnym miejscu i porozmawiać z nim szczerze o tym wszystkim... Bo to jedyne rozwiązanie. Odebrał, powiedział, że w porządku, że czemu nie. Potem nagle wrócił do domu i od tamtej chwili wymiguje się od spotkania. Znowu jego mama się wtrąca... Nie wiem już co robić. Gratuluję, jeżeli któraś doczytała do końca)

[adytruu]

Napisane przez ciekawskanadia

Witam was drogie wizażanki! Wiem, że potraficie ustawić do pionu, dlatego zwracam się tutaj do was z moją historią. Nie chcę was zanudzać szczegółami, bo czytałybyście do rana

Tydzień temu zerwał ze mną chłopak. W lipcu miały minąć nam 3 lata. Poznaliśmy się w 1 liceum, był wtedy chłopakiem, który nie zaznał nigdy prawdziwej miłości, jego wcześniejsze dziewczyny(starsze od niego) nie potrafiły mu jakoś pokazać, co to jest miłość. Początek związku był burzliwy - flirtował z dziewczynami i tym podobne. Po dłuższej mojej walce z tą jego słabością udało się, nie miał przede mną tajemnic, nie wyłączał facebooka, a gdy ktoś napisał to przy mnie odpisywał. Po roku związku wyleciał na rok na inny kontynent. Cały rok rozmawialiśmy tylko przez skype. Był to dla nas duży sprawdzian, jednak radziliśmy sobie super. Na początku jego wyjazdów widziałam, że znów flirtował z innymi... wtedy tłumaczyłam to tym, że czuje się tam samotny.

dalej nie czytam. bo nie ma sensu...
wybacz, ze to pisze, ale jakos nie dziwi mnie, ze z Toba zerwał (niezaleznie czy był powod czy nie, bo dalej nie zamierzam czytac..) skoro juz na samym poczatku a pozniej w trakcie wywijał takie kwiatki jak flirtowanie z innymi laskami.. to nie wrozylo na normalny, szczery i staly zwiazek juz od samego poczatku... no i obstawiam ze nie tylko to flirtowanie Ci wywinął (oj znam ten typ..) ale nie chce Cie do reszty dołowac..
nie rozumiem jaki mozesz miec problem z tesciowa, skoro nigdy jej nie miałaś (nie byliscie malzenstwem a wasz zwiazek nie byl normalny, bo wybacz, ale flirtowanie z innymi za plecami.. ktore pewnie bylo caly czas, ale dobrze sie ukrywał) ani nie masz.

---------- Dopisano o 00:47 ---------- Poprzedni post napisano o 00:45 ----------

Napisane przez ciekawskanadia

Na początku jego wyjazdów widziałam, że znów flirtował z innymi... wtedy tłumaczyłam to tym, że czuje się tam samotny. Teraz wiem, że nie powinnam. Jednak miłość zwyciężyła, przestał to robić definitywnie. Z utęsknieniem odliczaliśmy czas do powrotu.

p.s. skad wiesz, ze przestał? byliscie z tego co przeczytałam na 2 różnych kontynentach a kontakt jedynie na skype.. pamietaj ze fb to nie bylo cale jego zycie, mial jeszcze realne, o ktorym nic nie wiedzialas, jedynie to, co on Ci mowił...

---------- Dopisano o 00:50 ---------- Poprzedni post napisano o 00:47 ----------

udało mi sie doczytać że po powrocie Cie rzucił - no to juz wszystko jasne..
dziwie sie ze w ogóle wrocilas do czlowieka ktory flirtował (i zapewne nie tylko to) za Twoimi plecami z innymi juz od poczatku zwiazku, przez ROK czekal Ci na siebie z utesknieniem czekac a po powrocie rzucil Cie jak zużyta zabawke bez powodu (tzn obstawiam jaki byl powod ale nie chce Cie bardziej dolowac) i Ty jeszcze do niego wrocilas ;o ??

teraz rzucil Cie znowu a Ty martwisz sie "tesciowa" ktorej notabene nigdy nie mialas?

nie no, brak mi slow..

[ciekawskanadia]

2 ostatnie akapity są dla mnie najważniejsze. Nie wiem co robić, ponieważ wiem i widzę, że się zmienił o 180 stopni. Nie jest to krótkotrwała i tymczasowa zmiana :/

[adytruu]

skad wiesz? przeciez on od niedawna sie tak zachowuje..
na poczatku zwiazku flirtował z innymi po czym 'milosc wygrala i misiaczek sie zmienil' a bedac za granica robil TO SAMO + jeszcze pewnie dupcył na boku, wybacz ale taka prawda..
chcesz przezyc jeszcze 10 takich rozstan? nie mowiac juz o tym ze jego matka ewidentnie Cie nienawidzi..

[ciekawskanadia]

Nie rzucił mnie po powrocie, tylko w trakcie pobytu tam. Po jego powrocie wróciliśmy do siebie. Zaznaczę, że nie miał tam możliwości zdrady fizycznej, ze względu na rygorystyczne warunki, jakie miał poprzez program, dzięki któremu wyjechał. Natomiast zdrada psychiczna, czyli pisanie, każdy ma możliwość zawsze

[adytruu]

Napisane przez ciekawskanadia

Nie rzucił mnie po powrocie, tylko w trakcie pobytu tam. Po jego powrocie wróciliśmy do siebie. Zaznaczę, że nie miał tam możliwości zdrady fizycznej, ze względu na rygorystyczne warunki, jakie miał poprzez program, dzięki któremu wyjechał. Natomiast zdrada psychiczna, czyli pisanie, każdy ma możliwość zawsze

w czasie pobytu? jeszcze gorzej. widocznie chcial miec czyste sumienie, bo bo byl wolny, wiec to juz nie zdrada. sprytnie.
rygorystyczne warunki? wybacz ale jak sie chce, to na numerek sie znajdzie czas i sily nawet pracujac dzien w dzien po 12h..
p.s. jesli ten program to cos w stylu erasmusa, to.. odnosnie braku czasu na zdrady

[ciekawskanadia]

Nie, to nie erasmus. Ani wyjazd do pracy. Szkoła-dom-szkoła, takie były warunki. Gdy jednego złapali z alkoholem, to w tym samym tygodniu został wysłany do domu. Tak samo chłopak, który jak się okazało, spiknął się z jakąś dziewczyną. Byli od razu wysyłani do domu. Gdyby za coś takiego wrócił do domu, mama by go zabiła

[adytruu]

dla chcacego nic trudnego.. wierz mi.
ale tak wybielasz jego zdrady (dla mnie flirtowanie z innymi za plecami to forma zdrady juz..) ze nawet jakbys go z inna w lozku zobaczyla, to bys szukala usprawiedliwienia dla misiaczka, bo byl samotny i zestresowany

[Azmika88]

A gdzie idziecie na studia? Wchodzi w grę to samo miasto, jeśli chłopak będzie chciał zostać w Polsce? Dużą szansą na pogodzenie się byłyby studia w tym samym mieście, nie mówię, że ten sam kierunek. Wtedy chłopak by był z dala od wpływów mamy, która chce dla niego dobrze, ale go krzywdzi...

[ciekawskanadia]

Tak, jest możliwość studiowania w tym samym mieście. Właśnie na to liczyłam, że po liceum uciekniemy od jego mamy, ale ona była szybsza... :/ Niestety jest on tak zaślepiony słowami mamy, że uważa, że jak będziemy nawet w jednym mieście, to jak zerwiemy kiedyś nie daj Boże to zostanę z niczym. Bo.. jego mama uważa, że ja na studia polecę za nim, a nie tam gdzie chcę. I go nastraszyla, że polecę za nim i potem zostawi mnie z niczym, a tego nie chce. Jednak te dwie rzeczy można pogodzić, mogę iść i do tego samego miasta i na kierunek, na który chcę

[Azmika88]

Napisane przez ciekawskanadia

Tak, jest możliwość studiowania w tym samym mieście. Właśnie na to liczyłam, że po liceum uciekniemy od jego mamy, ale ona była szybsza... :/ Niestety jest on tak zaślepiony słowami mamy, że uważa, że jak będziemy nawet w jednym mieście, to jak zerwiemy kiedyś nie daj Boże to zostanę z niczym. Bo.. jego mama uważa, że ja na studia polecę za nim, a nie tam gdzie chcę. I go nastraszyla, że polecę za nim i potem zostawi mnie z niczym, a tego nie chce. Jednak te dwie rzeczy można pogodzić, mogę iść i do tego samego miasta i na kierunek, na który chcę

Cokolwiek będziesz studiować i jeśli nie daj Boże zerwiecie kiedyś, to przecież nie zostaniesz z niczym, będziesz miała te studia, dziwne jest jego myślenie przez mamę.

[Lexie]

Oczywiście, że powinnaś sobie odpuścić.
Nikogo do związku nie zmusisz, a moim zdaniem gdyby on naprawdę był przekonany i Cię kochał, to by nie dał się tak matce manipulować.

Zerwał z Tobą już parę razy, chcesz tak dalej? Chcesz to przeżywać co jakiś czas, aż facet pozna kogoś innego, dziewczynę z którą już nie będzie zrywał co chwilę?
Sama przyznajesz, że to maminsynek, a jego matka Cię nie trawi. Myślę, że samo to sprawia, że ten związek nie ma szans.

Od trzech lat męczycie się wspólnie, to nie ma sensu. Jesteś młoda, wyjedziesz na studia, poznasz normalnych, bardziej samodzielnych facetów, którzy nie słuchają matki we wszystkim i nie mają z nią takich dziwnych relacji jak on. To jest prawda, że nie ma sensu byś dostosowywała swoje plany do niego, skoro w sumie od dawna układa się kiepsko - przerywnik w postaci "miesiąca miodowego" niewiele znaczy w kontekście całości. Odpuść sobie, popłacz, przebolej, zapomnij. On nie chce z Tobą być, nie chce się spotkać porozmawiać, unika Cię. Nawet jeśli to "sprawka jego matki" i jej pomysł, to on się na to godzi.

[allmode]

Tak dzielnie walczyłaś z jego słabościami, miłość zwyciężyła.... a guzik tam prawda.
Chłopak flirtował, a Ty go usprawiedliwiasz. Poza tym śmieszne jest twierdzenie, że wiesz, co chłopak robił i jesteś pewna, że "przestał definitywnie", skoro przez cały rok nie mieliście bezpośredniego kontaktu i byliście na innych kontynentach. Mógł robić, co tylko chciał.
Czy to intryga jego mamy, czy ona nim manipuluje - nie wiem, może to tylko demonizujesz, bo szukasz na siłę kogoś, kogo mogłabyś obarczyć winą za tę sytuację. Ale nawet jeśli chłopak żył pod dyktando matki i pod jej wpływem Cię zostawił, to wyraził na to zgodę. A związek z maminsynkiem to kiepski pomysł.

Skup się na sobie, na dobrze zdanej maturze i egzaminach na studia, bo to Twoja przyszłość. A z tego związku to i tak by nic nie wyszło. Chłopak zrywał z Tobą kilka razy. Podoba Ci się taki związek jak na emocjonalnej huśtawce - raz dobrze, a raz źle?

A co do tytułu - to żadna teściowa tylko mama chłopaka.

[201803290936]

Napisane przez allmode

Tak dzielnie walczyłaś z jego słabościami, miłość zwyciężyła.... a guzik tam prawda.
Chłopak flirtował, a Ty go usprawiedliwiasz. Poza tym śmieszne jest twierdzenie, że wiesz, co chłopak robił i jesteś pewna, że "przestał definitywnie", skoro przez cały rok nie mieliście bezpośredniego kontaktu i byliście na innych kontynentach. Mógł robić, co tylko chciał.
Czy to intryga jego mamy, czy ona nim manipuluje - nie wiem, może to tylko demonizujesz, bo szukasz na siłę kogoś, kogo mogłabyś obarczyć winą za tę sytuację. Ale nawet jeśli chłopak żył pod dyktando matki i pod jej wpływem Cię zostawił, to wyraził na to zgodę. A związek z maminsynkiem to kiepski pomysł.

Skup się na sobie, na dobrze zdanej maturze i egzaminach na studia, bo to Twoja przyszłość. A z tego związku to i tak by nic nie wyszło. Chłopak zrywał z Tobą kilka razy. Podoba Ci się taki związek jak na emocjonalnej huśtawce - raz dobrze, a raz źle?

A co do tytułu - to żadna teściowa tylko mama chłopaka.

Amen.

Czas dorosnąć, a dorosłość polega m.in. na tym, że rozumiesz, iż pewne sytuacje w Twoim życiu są tylko i wyłącznie efektem dokonanych przez Ciebie wyborów. Jak sobie wybierasz np. dennego faceta, to masz z nim denne życie. A usprawiedliwianie jego dennych zachowań i wmawianie samej sobie, że czarne jest jasno szare jest po prostu głupie i nie ma nic wspólnego z miłością.

[ciekawskanadia]

Wiem, że to związek z maminsynkiem to kiepski pomysł, jednak miałam ciągle nadzieję, że po liceum się od niej uwolnimy. Chciałam to osiągnąć, bo za każdym razem jak ona wyjeżdżała, to było cudownie. Widać różnicę w jego zachowaniu, gdy decyduje sam za siebie, a gdy decyduje gdy jest przy nim mama... W tej pierwszej sytuacji jest cudowny, w drugiej czasami nie do zniesienia. Poza tym obecnie jego mama nie ma powodu do nie trawienia mnie, zabrakło jej odwagi by przeprosić Bo sama mu przyznała, że jest jej głupio,że tak się zachowała wobec mnie..

[madana]

Ale zrozum, problemem nie jest matka chłopaka, ale sam chłopak: słaby, daremny, którego Ty ciągle tłumaczysz ze skoków w bok, chociażby emocjonalnych tylko. Usprawiedliwiasz jego złe zachowania, w jego matce winy upatrując.
Serio myślisz, że jak wyjedziecie na studia, Ty wszystko jemu podporządkujesz, będzie cudownie? Gucio będzie, jeśli to taki typ, jak to tutaj opisałaś. No ale tkaj iluzje dalej.

[201803290936]

Napisane przez ciekawskanadia

Wiem, że to związek z maminsynkiem to kiepski pomysł, jednak miałam ciągle nadzieję, że po liceum się od niej uwolnimy. Chciałam to osiągnąć, bo za każdym razem jak ona wyjeżdżała, to było cudownie. Widać różnicę w jego zachowaniu, gdy decyduje sam za siebie, a gdy decyduje gdy jest przy nim mama... W tej pierwszej sytuacji jest cudowny, w drugiej czasami nie do zniesienia. Poza tym obecnie jego mama nie ma powodu do nie trawienia mnie, zabrakło jej odwagi by przeprosić Bo sama mu przyznała, że jest jej głupio,że tak się zachowała wobec mnie..

A jego matka jest poważnie chora i niebawem umrze, że liczysz na uwolnienie się od niej? Jego matka kazała mu w przeszłości flirtować z innymi? Jego matka ma jakiegoś pilota, za pomocą którego steruje biedaczkiem? Naprawdę widzisz winę głównie w jego matce, a w nim to już nie? I jak jego matka nie miała być wcześniej mocno obecna w jego życiu - życiu nastolatka? Bo Twój facet nie ma 25 lat, a około 20, jak się poznaliście to miał około 17.

Na jakiej podstawie twierdzisz, że się zmienił - na podstawie "chciałabym, aby tak było", "wydaje mi się", czy jakichś faktów, konkretów? Bo to, co opisałaś, to były miłe wakacje (robienie samych milutkich, słodko-pierdzących rzeczy, kompletna beztroska, a wtedy zawsze jest miło), przerywnik w prawdziwym życiu, a nie przeżycie razem normalnej, często szarej rzeczywistości, jakichś problemów, stresów. Nadal nie rozumiesz, że jemu z Tobą po prostu nie jest po drodze i argumenty (znikąd rozsądne) swojej matki przyjął z ulgą i chętnie? A z miłego przerywnika z Tobą chętnie skorzystał.

[ciekawskanadia]

Napisane przez Doris1981

Na jakiej podstawie twierdzisz, że się zmienił - na podstawie "chciałabym, aby tak było", "wydaje mi się", czy jakichś faktów, konkretów? Bo to, co opisałaś, to były miłe wakacje (robienie samych milutkich, słodko-pierdzących rzeczy, kompletna beztroska, a wtedy zawsze jest miło), przerywnik w prawdziwym życiu, a nie przeżycie razem normalnej, często szarej rzeczywistości, jakichś problemów, stresów. Nadal nie rozumiesz, że jemu z Tobą po prostu nie jest po drodze i argumenty (znikąd rozsądne) swojej matki przyjął z ulgą i chętnie? A z miłego przerywnika z Tobą chętnie skorzystał.

Niee, to nie były wakacje, tylko rok szkolny. Nie mam tu na myśli tylko tej beztroski i słodko-pierdzących rzeczy. Gdy miałam problem, to nie raz ratował mi tyłek, pomagał mi jak tylko mógł. Gdy się nie dało, pocieszał. I w drugą stronę. Pomimo nie akceptacji jego mamy wciąż potrafił dzielić czas tak, by mieć go dla mnie. Potrafił się nie raz wykazać, a gdy brakowało czasu w dzień, to zmęczony po całym dniu przyjeżdżał o 21, by dać zwykłego buziaka i się przytulić, lub wygadać. Także tą normalną rzeczywistość i problemy przechodziliśmy wspólnie. A gdy nam zdarzał się problem to siadaliśmy i rozmawialiśmy, aż stało się dla nas wszystko jasne. Bardzo przejmował się tym, co dzieje się w moim życiu. Planował już moje urodziny, wszystko miał gotowe, zorganizowane. W maju mieliśmy wyjechać nad morze, śmiałam się, bo pisał non stop do ludzi, by wszystko dopiąć na ostatni guzik. W żartach miał pretensje, że śmieję się z tego, bo chce mi zorganizować wyjazd, byśmy odpoczęli w końcu po tym napiętym roku. Napiętym przez masę jego zaliczeń w szkole, mało czasu dla siebie i jego matkę.

[Lexie]

Napisane przez allmode

Czy to intryga jego mamy, czy ona nim manipuluje - nie wiem, może to tylko demonizujesz, bo szukasz na siłę kogoś, kogo mogłabyś obarczyć winą za tę sytuację.

Też mi to przyszło na myśl.

Autorko, starasz się z całych sił podkreślać jak było super, no ale fakty są takie, że ten facet już Cię w przeszłości zostawiał, ma też na koncie jakieś krzywe akcje z innymi (do tego też mama go namówiła?), a teraz (zakładając, że to prawda) uległ namowom matki i zostawił Cię ZNOWU. Nie uważasz, że może doszedł do wniosku, że jednak nie całkiem mu po drodze z Tobą, pójdzie na studia, czy w kraju czy za granicą, pozna wiele nowych osób, wiele dziewczyn, z którymi znów byłoby fajnie poflirtować... Albo po prostu trzyma go przy Tobie sentyment i przyzwyczajenie, a wyjazd na studia widzi jako okazję, która w pewien sposób naturalnie to zakończy.

Prawda jest taka, że jesteście na dość przełomowym etapie życia, czekają Was zmiany, a on najwyraźniej nie chce Ciebie w tych zmianach. Zresztą często licealne związki rozpadają się właśnie na tym etapie, ludzie idą na studia, zmieniają środowisko, zmieniają się, często poznają kogoś odpowiedniejszego dla siebie.

Staram się postawić siebie w Twojej sytuacji, rozumiem że paskudnie się czujesz, ale nawet jeśli Twoja wersja jest prawdziwa i to matka chłopaka wszystko tu psuje - to jakie widzisz rozwiązanie? Skoro on się na to zgadza i daje sobie robić wodę z mózgu? Będziesz mu tłumaczyć, zarzekać się że nie jest tak jak on sądzi? Będziesz prosić, błagać o rozmowy, będziesz przeciągać go na swoją stronę? Nie uważasz, że to upokarzające? Pomijając już, że mało skuteczne, bo to on musiałby sobie wyhodować jaja i nauczyć się decydować za siebie i samodzielnie myśleć.

Chyba jedyną szansą byłoby jego odcięcie się od matki w dużym stopniu, usamodzielnienie się by ograniczyć jej wpływy. Ale zgaduję, że to nie nastąpi. Wymarzyłaś sobie, że wyjedziecie na studia, ale nie wiem czy mieliście na to w ogóle jakiś konkretny plan? Np. że idziecie na zaoczne/wieczorowe studia, szukacie pracy, zaczynacie żyć na własny rachunek? Bo jeśli on miałby być na garnuszku matki, to ona dalej by miała na niego wpływ, tak czy siak.
Poza tym na pewno nie zaprzestałaby manipulacji, wzywania go do domu jak najczęściej. Jeśli Cię nie lubi, to dalej by Cię nie lubiła - może nawet bardziej.

Myślę, że jedyne co możesz ewentualnie zrobić, to przekazać mu (powiedzieć, napisać) to co sądzisz o tym wszystkim, że chcesz być z nim, że możecie wyjechać razem, żyć samodzielnie, że dajesz temu tę ostatnią szansę i ma Ci dać odpowiedź w ciągu powiedzmy 7 dni na co się decyduje. Że nie akceptujesz żadnego bredzenia, że "może kiedyś się odnajdziecie", albo chce być z Tobą albo nie, a jak nie, to nie chcesz kontaktów z nim, wypytywania o Twoją matkę i tak dalej. Wóz albo przewóz. Niech się ogarnie i zdecyduje czego chce, bo Ty nie jesteś zabaweczką, którą może odkładać na półkę kiedy tak mu pasuje.

Niestety muszę Cię uprzedzić, że musisz przygotować się, że możesz się srogo rozczarować jego postawą. Istnieją faceci, którzy nie chcą być z kobietą, ale mimo wszystko jak zachowają kontakt - będą jej dawać różne dziwne sygnały, przejawiać troskę, interesować się... co nie zmienia faktu, że związku nie zechcą. Taka sytuacja może się babrać i babrać, dlatego lepsze już jest czyste cięcie, brak kontaktu, odcierpienie swojego i ruszenie dalej (zamiast łudzenia się nadzieją i wpadania w doły na zmianę - chyba, że tak lubisz). Może on do takich facetów należy.

[hawaii123]

Ten chłopak to za przeproszeniem jakaś pipa, jeśli nie umie się postawić matce. Powinien się jakoś uniezależnić, bo to żeby matka mu wybierała studia, pracę, dziewczynę to już lekka przesada. Ja bym nie chciała mieć takiego chłopaka.

[nadijka]

Wiesz, szczerze to przez kilka akapitów opisujesz faceta, który Cię zdradza/porzuca/manipuluje etc., Ty stwarzasz sobie jakąś iluzję związku, w której ciągle musisz o coś walczyć, a i tak suma sumarum oskarżasz jego mamę o to, że Wam psuje związek... Mieliście po naście lat, gdy się poznawaliście, a już musiałaś (tak, tylko Ty!) ciągle coś wybaczać, budować, naprawiać, zmieniać. Normalne, zdrowe związki nie polegają na wiecznej walce o każdy dobry dzień.
Może matka Twojego TŻ przejrzała swojego syna szybciej niż Ty i stąd to organizowanie mu życia i namawianie na rozstanie - możliwe, że wiedziała o tym, jak on się Tobą bawi (bo inaczej nie można nazwać flirtów z innymi dziewczynami, rozstań i powrotów...), że nie myśli poważnie o życiu. To oczywiście tylko domysły, ale jakikolwiek by nie był powód jej wtrącania się, to TŻ przez te 3 lata dostarczył Ci tyle powodów do rozstania, że jej zachowanie ma marginalne znaczenie.

[ciekawskanadia]

Czyli uważacie, że nie powinna brać pod uwagę zmiany, która się w nim dokonała? Wiem, że jego zachowanie 3 lata temu przekraczało wszelkie granice, jednak wyszło jak wyszło i wciąż walczyłam. Przez ostatni prawie rok widać było, że zmienił swój stosunek do życia i traktuje wszystko poważniej. Większość z was komentuje tutaj jego zachowanie 3 lata temu... czyli powinnam patrzeć na teraźniejszość przez pryzmat przeszłości? Jej powodem wtrącania się jest "Troska o jego przyszłość" . Dlatego nie wiem, czy mam patrzeć na tą sytuację przez pryzmat 3 lat, czy brać pod uwagę to, że przez ostatni rok widać było wyraźną zmianę w jego zachowaniu. To już nie ten sam człowiek. Za to pokazał swoją inną wadę - bycie maminsynkiem. Uważacie, że nie da się tego pogodzić, porozmawiać wspólnie a następnie porozmawiać z jego mamą, w czym ma problem? Bo kobieta wymyśla, a tak naprawdę powód przestała mieć, ponieważ sytuacja z siostrą się wyjaśniła. Odpuścić czy nie...

[gnishu]

Chcesz całe życie być z maminsynkiem? Nie, on się nie zmieni. On będzie całe życie na zawołanie mamusi, nieważne czy będziecie na studiach, po ślubie czy na drugim końcu świata.

[201803290936]

Przecież to nie jego matka Cię rzuciła, ale facet. Więc o co jeszcze Ci chodzi? Łańcuchem się chcesz przykuć do jego kaloryfera, czy co? I podtrzymuję: to co ostatnio mieliście między sobą, to były miłe wakacje, nic więcej. Nieważne, czy to był lipiec, grudzień, ferie, czy rok szkolny. Wakacje w sensie tego, że nie przeżyliście w sumie ani żadnych problemów, ani nie żyliście prawdziwie wspólnym życiem, bo takie spotkanka na wspólną zabawę, spanie i inne takie, to jest miłe, jasne, ale co to ma wspólnego z prozą życia (rachunki, zakupy, domowe obowiązki - nie, nie słodkie obiadki, ale pranie gaci chociażby)? Facet skorzystał i tyle. Było miło i się skończyło, gdy tylko pojawiła się pierwsza przeszkoda, to uznał, że czas kończyć.

[nadijka]

Napisane przez ciekawskanadia

Czyli uważacie, że nie powinna brać pod uwagę zmiany, która się w nim dokonała? Wiem, że jego zachowanie 3 lata temu przekraczało wszelkie granice, jednak wyszło jak wyszło i wciąż walczyłam. Przez ostatni prawie rok widać było, że zmienił swój stosunek do życia i traktuje wszystko poważniej. Większość z was komentuje tutaj jego zachowanie 3 lata temu... czyli powinnam patrzeć na teraźniejszość przez pryzmat przeszłości? Jej powodem wtrącania się jest "Troska o jego przyszłość" . Dlatego nie wiem, czy mam patrzeć na tą sytuację przez pryzmat 3 lat, czy brać pod uwagę to, że przez ostatni rok widać było wyraźną zmianę w jego zachowaniu. To już nie ten sam człowiek. Za to pokazał swoją inną wadę - bycie maminsynkiem. Uważacie, że nie da się tego pogodzić, porozmawiać wspólnie a następnie porozmawiać z jego mamą, w czym ma problem? Bo kobieta wymyśla, a tak naprawdę powód przestała mieć, ponieważ sytuacja z siostrą się wyjaśniła. Odpuścić czy nie...

Ale jaka zmiana? Facet Cię rzucił kolejny raz, tym razem niby z powodu mamy, ale wciąż sytuacja się powtarza. Nie boisz się, że potem rzuci Cię np. podczas studiów w Niemczech, bo będziecie za daleko? Ciągle podkreślasz, że to Ty walczysz/starasz się, a on jedynie co, to zachowuje się poprawnie. Jesteście oboje bardzo młodzi, co będzie, gdy przyjdą prawdziwe problemy - wychowanie dzieci, choroba, kryzysy finansowe? Jeśli teraz dajesz z siebie 200%, to ile dasz potem?

[201701300929]

Napisane przez ciekawskanadia

Jego mama chciała go wysłać do Anglii, więc z jego poczty wysyłała wszystkie papierki.

Wierzysz w to ? A zreszta nawet jakby wyslala za niego to jakby nie chcial to by nie jechal,

a testy ,ze ''zostawiam Cie dla Twojego dobra'' to juz w ogole brak jaj, niestety potem naiwne dziewczyny probuja chlopakowi udowodnic, ze to nie dla ich dobra-a wcale nie o to chodzi, on po prostu nie wie jak inaczej zerwac...zwlaszcza,ze juz sie rozstawaliscie kilka razy...

dziwne tez dlaczego jego matka uwazala,ze to Twoja wina,ze jego siostra sie pociela bo zerwaliscie-zaden normalnie myslacy czlowiek nie zobaczylby tu zwiazku przyczyno-skutkowego...

tak czy inaczej- jestes mloda dziewczyna, i choc teraz ciezko Ci w to moze uwierzyc to mysle,ze jeszcze wielka milosc przed Toba, szkoda walczyc o tego faceta(zwlaszcza ze niedojrzaly-matce sie nie postawi z innymi flirtuje..), poza tym wiesz licealne milosci rzadko sa w stanie przetrwac probe czasu...to jednak nie to samo co zwiazek doroslych osob-bo nie wiesz jaki bedzie w zyciu i we wlasnej rodzinie...choc na razie wychodzi,ze bedzie sluchal matki bardziej ( o ile to nie jakas wymowka(przynajmniej czesciowo)) niz ewentualnej zony/dziewczyny

[new woman in town]

Twoje zachowanie, sposób postrzegania całej sytuacji usprawiedliwia jedynie młody wiek. Na szczęście jest szansa, że z tego wyrośniesz a życie, jak to życie, nauczy Cię odsiewać ziarno od plew.

Twój chłopak od samego początku prezentuje ciekawą postawę. Ty zresztą podobnie - cieszysz się, że chwilami udawało ci się go trzymać krótko na smyczy i z kagańcem. Czas, w którym wyrywał się z rąk wytłumaczyłaś sobie w najlepszy z możliwych sposobów. Teraz też tłumaczysz, że zła matka stoi wam na drodze do szczęścia. Tylko zapominasz, że chłopiec wielokrotnie cię olewał, zostawiał - z różnych powodów. Teraz bodźcem mogła być jego rodzicielka, ale nie musiała. Może to dobra wymówka? Ma cię z głowy a do tego całą sytuacja ma coś z Romea i Julii, więc jest tragicznie i romantycznie.

Szczerze? Ogarnij się i zacznij myśleć. Jeśli do tej pory umiał przeciwstawiać się matce, to znaczy, że ona nie była i nie jest problemem.

A sam powód zerwania, który przedstawił powinno się wpisać na listę najgłupszych wymówek podczas zerwania (czyt. kłamstewek).

[Hultaj]

tak jasne, wszystkiemu winna mamusia, rzucił cię bo mamusia go pouczyła, że zmarnuje Ci życie, mamusia była szybsza, i w ogóle ach ta mamusia.
Dopiero co byl wątek dziewczyny, której facet płakał w rękaw, że tak ją kocha ale musi wrócić do byłej żony (co się z nią 5 lat temu rozwiódł...) i co, poleciał tak szybko aż się kurzyło a dziewczyny nawet nie raczył poinformować o tym, że ją porzucił. Tak ją kochał, tak cierpiał i tak pognał do eks. To tak na marginesie.
Poza tym dla mnie facet który rzuca dziewczynę (czy dziewczyna faceta) przed super ważnym wydarzeniem (Ty masz zaraz maturę) żeby miala co przeżywac zamiast móc się porządnie skupić na tym, co masz do zrobienia (bo Ciebie uwalenie matury może kosztować rok przerwy w planach na przyszłość) jest totalnym dupkiem pozbawionym minimum empatii i nie jest wart funta kłaków.

[ciekawskanadia]

Szczerze? Tak, bałabym się, że kiedyś znowu mnie zostawi, bo coś tam... Poza tym, przy zerwaniu dodał też, że on nie chce, by osoba, którą kocha, była tak daleko od niego. On chce móc codziennie się przytulić, nie chce byśmy przeżywali drugi raz to samo. Jak widać nie robi mu różnicy, kogo będzie przytulał, tylko czy w ogóle będzie. Nie bałabym się pod warunkiem, że teraz by ze mną pogadał, powiedział, że to przez jego mamę, po czym pojechalibyśmy do niej i załatwili sprawę, a on w końcu pokazałby, że jest facetem. Ale na to się w żadnym wypadku nie zapowiada.

Przy zerwaniu nawet usłyszałam, że kocha mnie, ale tak musi zrobić. Jak kocha, to nie ma żadnego ale... Poza tym co jak co, ale tego, że to jego mama, to jestem pewna. Ponieważ rano było wszystko super, z zapałem planował moje urodziny, dzwoniliśmy po znajomych odnośnie wyjazdu pomaturalnego. Wszystko było super, potem pojechał do domu, pogadał z mamą i po tym zerwał. A gdy miałam jakieś pytania podczas rozmowy, argumenty, to nie potrafił ich odeprzeć, tak jakby mama mu nie powiedziała, co ma powiedzieć w takiej sytuacji... I skąd łzy w oczach następnego dnia?

Trapi mnie jeszcze jedna sytuacja, ta z mamą. Niech przypomnę. Dowiedział się o chorobie mamy, zmartwił się, wypytał i cisza. Chciał się nawet spotkać. A potem jego młodsza siostra pisze do mojego brata jak czuje się nasza mama, bo usłyszała, że idzie do szpitala. Czyli TŻ rozmawiał z swoją mamą na temat mojej mamy. Tylko po co ? W jakim celu? Nie rozmawiałby z nią na mój temat bez powodu, bo to by ją jeszcze bardziej rozdrażniło. Gdy rozmawialiśmy sami, chciał się spotkać. A potem nagle mu się odwidziało.

Chciałabym mu to wszystko wygarnąć, wyrzucić z siebie, ale o spotkanie z nim to ja bym chyba musiała prosić jego mamusię. Irytuje mnie też fakt, że on uważa, że kiedyś jeszcze będziemy razem. Szczerze? Daje mu kilka dni na to, aż się do mnie odezwie. Nie wiem czy to taki moment, czy co, ale zapałałam właśnie do niego nienawiścią. Po tym wszystkim, co przeszliśmy zostawił mnie bez praktycznego powodu, przed takimi wydarzeniami w życiu. Widzę, że bije się sam ze sobą, raz chce się spotkać, raz się martwi, a potem przypomina sobie, że tak nie może i znów "zimny drań" :/

A co do pytania jednej z was. Jego mama uważała, że pocięła się przeze mnie, ponieważ młoda tak powiedziała. Powiedziała, że pocięła się, bo byłam dla niej jak starsza siostra, a jej brat debil ze mną zerwał i go nie znosi. Druga z was nie wierzy w to, że to jego matka wysyłała... Owszem, ona. Gdyż nie raz wchodził przy mnie na pocztę, i dokumenty był wysyłane w momencie gdy był ze mną, lub w szkole. Poza tym, mam dostęp do jego poczty i nie raz brałam z niej jakieś dokumenty i też to widziałam. On nic z tym nie robił, bo nie chciał powiedzieć mamie, że nie chce wyjechać, bo zaraz by mu zrobiła awanturę, że daje mu takie możliwości, wszystko opłaca, a on nie korzysta. Liczył na to, że doczeka wyników, nie dostanie się i nie będzie musiał mówić mamie, że nie chce tam jechać. Poza tym, jak mówiłam, szansa, że tam się dostanie jest bardzo nikła. Co za tym idzie? Zostanie w Polsce i pewnie uświadomi sobie dopiero wtedy, że faktycznie to nie stoi na przeszkodzie i będzie próbował do mnie wrócić...

Zastanawia mnie jeszcze jedna rzecz. Przez cały ten czas miałam z jego siostrą super kontakt. To ja zawsze dowiadywałam się o jej problemach, mi się żaliła, mówiła mi więcej niż komukolwiek innemu. A teraz, po tym zerwaniu przestała się do mnie odzywać. Mama jej zabroniła, tylko dlaczego? To wszystko jest zbyt pokręcone.

[Nigella damascena]

to wszystko jest tak pokręcone, że najlepiej dla Ciebie, jak dałabyś sobie z tym wszystkim spokój i odcięła się całkowicie od tej rodzinki. Szukasz winy w jego matce, a tymczasem wielu facetów ma matki zaborcze, niemiłe, zazdrosne itd., a mimo to trwa przy swoich wybrankach. Gdyby ten chłopak chciał z Tobą być, to po prostu by był.