Nieodwzajemnona(?) miłość

[NeverLetYouGo]

Etap nieszczęśliwej miłości zaczął się ponad 7 miesięcy temu. Poznałam cudownego chłopaka. Rozmawia mi się z nim rewelacyjnie, chłopak pokazał mi "lepszy świat", podbudował moje poczucie własnej wartości, dzięki niemu poczułam, że mogę w życiu coś osiągnąć. Potem zaczęły się też miłe słowa, komplementy itd. Jednak... coś nam przeszkadza...jedna rzecz... I choć dla mnie nie ma ona totalnego znaczenia, to wiem, że dla niego to dość duży kłopot. Momentami obawiałam się tego, że on tylko sobie żartuje z moich uczuć, że wie, że jestem w nim zakochana(bo rozmawialiśmy o tym) i tylko to wykorzystuje. Ale patrząc na to racjonalnie-po co miałby to robić? Po co najpierw pokazywałby mi, jak stać się szczęśliwą, a teraz po prostu...zażartowałby sobie ze mnie. Poza tym wątpie, że chciałoby mu się to robic przez tyle czasu. Podobno chciał być ze mną, gdyby nie ten jeden "problem"... Dziś jesteśmy przyjaciółmi... Tylko, że ja...od początku go kocham. I niby pogodzilam się z myslą, ze nigdy nie będziemy razem, ale wiem, że cząsta mnie wciąż łudzi się, że kiedyś coś z tego będzie... jakiś czas temu chciałam się odciąć, przestać z nim rozmawiac, bo emocjonalnie "nie wyrabiałam", ale kiedy przestaliśmy rozmawiać było jeszcze gorzej. Brakowało mi tych wszystkich rozmów... To uczucie nie chce wygasnąć, myślę o nim praktycznie nieustanie, ale daje radę normalnie funkcjonować-śmieję się itd.ale przychodzi taka sekunda, każdego dnia, że nagle łzy mi ciekną po twarzy, że uświadamiam sobie, jak silne jest to uczucie, jak wiele dla mnie znaczy, jak cudowny jest ten facet... bo imponuje mi prawie we wszystkim...Mamy tę sama pasję, słuchamy tej samej muzyki, lubimy tak samo spędzać czas, mamy ten sam pogląd na świat... Do sedna... Proszę o rady...Co zrobić, aby to uczucie wygasło, jednocześnie nie chcę tracić kontaktu z nim, bo on po prostu pokazuje mi świat z lepszej strony, wiele się od niego uczę, daje mi pełno siły, ale z drugiej strony...też cierpię...

[201803290936]

Napisane przez NeverLetYouGo

Etap nieszczęśliwej miłości zaczął się ponad 7 miesięcy temu. Poznałam cudownego chłopaka. Rozmawia mi się z nim rewelacyjnie, chłopak pokazał mi "lepszy świat", podbudował moje poczucie własnej wartości, dzięki niemu poczułam, że mogę w życiu coś osiągnąć. Potem zaczęły się też miłe słowa, komplementy itd. Jednak... coś nam przeszkadza...jedna rzecz... I choć dla mnie nie ma ona totalnego znaczenia, to wiem, że dla niego to dość duży kłopot. Momentami obawiałam się tego, że on tylko sobie żartuje z moich uczuć, że wie, że jestem w nim zakochana(bo rozmawialiśmy o tym) i tylko to wykorzystuje. Ale patrząc na to racjonalnie-po co miałby to robić? Po co najpierw pokazywałby mi, jak stać się szczęśliwą, a teraz po prostu...zażartowałby sobie ze mnie. Poza tym wątpie, że chciałoby mu się to robic przez tyle czasu. Podobno chciał być ze mną, gdyby nie ten jeden "problem"... Dziś jesteśmy przyjaciółmi... Tylko, że ja...od początku go kocham. I niby pogodzilam się z myslą, ze nigdy nie będziemy razem, ale wiem, że cząsta mnie wciąż łudzi się, że kiedyś coś z tego będzie... jakiś czas temu chciałam się odciąć, przestać z nim rozmawiac, bo emocjonalnie "nie wyrabiałam", ale kiedy przestaliśmy rozmawiać było jeszcze gorzej. Brakowało mi tych wszystkich rozmów... To uczucie nie chce wygasnąć, myślę o nim praktycznie nieustanie, ale daje radę normalnie funkcjonować-śmieję się itd.ale przychodzi taka sekunda, każdego dnia, że nagle łzy mi ciekną po twarzy, że uświadamiam sobie, jak silne jest to uczucie, jak wiele dla mnie znaczy, jak cudowny jest ten facet... bo imponuje mi prawie we wszystkim...Mamy tę sama pasję, słuchamy tej samej muzyki, lubimy tak samo spędzać czas, mamy ten sam pogląd na świat... Do sedna... Proszę o rady...Co zrobić, aby to uczucie wygasło, jednocześnie nie chcę tracić kontaktu z nim, bo on po prostu pokazuje mi świat z lepszej strony, wiele się od niego uczę, daje mi pełno siły, ale z drugiej strony...też cierpię...

W tej sytuacji jest niestety albo-albo - albo ucinasz ten kontakt (bo Twoje oczekiwania względem tej znajomości są zgoła inne, niż jego), albo ciągniesz to w imię niby koleżeństwa (piszę "niby", bo to cały czas będzie podszyte Twoją nadzieją na coś więcej) i cierpisz. Niestety, tam gdzie po jednej ze stron pojawia się uczucie, namiętność, nadzieja na związek, a druga strona tego nie podziela, tam nie ma kolegowania się, czy tym bardziej przyjaźni.

[cukraktywna]

Wygląda mi to na zadurzenie, które będzie trwało, dopóki nie przestaniesz widywać tej osoby. To nie procesy myślowe, tylko chemia, która będzie się w Tobie wydzielać dopóki będziesz regularnie się z nim spotykać.

[NeverLetYouGo]

Tzn.to jest moze raczej tak, ze nie ze licze na to, bo wiem, ze tak niebedzie mimo tego, ze obydwoje cos do siebie czujemy, ale po prostu tego chce, w glebi chce z nim byc. I chce sprobowac dalej sie z nim kontaktowac i wygasic to uczicie. Staram sie nie rozpamietywac wspolnych chwil, choc czasami sie to nie udaje. Probuje znalezc zajecie, zeby nie myslec...ale mysle, choc tycku rzadziej niz kiedys, ale to nadal bardzo duzo.

---------- Dopisano o 19:40 ---------- Poprzedni post napisano o 19:37 ----------

Unikam spotkan, tteraz sie nie widujemy, ale dzwonimy/piszemy do siebie czesto, co dwa dni, bywa, ze nawet codziennie. Ale chce to zmienic i odzywac sie rzadziej, zeby to uczucie troche wygaslo.

[cukraktywna]

Napisane przez NeverLetYouGo

Tzn.to jest moze raczej tak, ze nie ze licze na to, bo wiem, ze tak niebedzie mimo tego, ze obydwoje cos do siebie czujemy, ale po prostu tego chce, w glebi chce z nim byc. I chce sprobowac dalej sie z nim kontaktowac i wygasic to uczicie. Staram sie nie rozpamietywac wspolnych chwil, choc czasami sie to nie udaje. Probuje znalezc zajecie, zeby nie myslec...ale mysle, choc tycku rzadziej niz kiedys, ale to nadal bardzo duzo.

To nie jest miłość, tylko zauroczenie. Może uświadomienie sobie tego pomoże Ci zmienić swój stosunek.

[201705250955]

Napisane przez NeverLetYouGo

Tzn.to jest moze raczej tak, ze nie ze licze na to, bo wiem, ze tak niebedzie mimo tego, ze obydwoje cos do siebie czujemy, ale po prostu tego chce, w glebi chce z nim byc. I chce sprobowac dalej sie z nim kontaktowac i wygasic to uczicie. Staram sie nie rozpamietywac wspolnych chwil, choc czasami sie to nie udaje. Probuje znalezc zajecie, zeby nie myslec...ale mysle, choc tycku rzadziej niz kiedys, ale to nadal bardzo duzo.

---------- Dopisano o 19:40 ---------- Poprzedni post napisano o 19:37 ----------

Unikam spotkan, tteraz sie nie widujemy, ale dzwonimy/piszemy do siebie czesto, co dwa dni, bywa, ze nawet codziennie. Ale chce to zmienic i odzywac sie rzadziej, zeby to uczucie troche wygaslo.

Ale to niemożliwe. Musiałabyś poznać kogoś innego, ale do póki jesteś z kimś tak emocjonalnie związana i zadurzona to będzie ci ciężko.

[NeverLetYouGo]

Napisane przez cukraktywna

To nie jest miłość, tylko zauroczenie. Może uświadomienie sobie tego pomoże Ci zmienić swój stosunek.

Zauroczenie czulam do innych chlopakow. Do niego poczulam cos znscznie silniejszego, co trwa juz tak dlugoodkad sie znamy nie ma dnia, zebym o nim nie myslala, a jakikolwiek sms od niego sam maluje mi usmiech na twarzy...

[mary_poppins]

Napisane przez NeverLetYouGo

Zauroczenie czulam do innych chlopakow. Do niego poczulam cos znscznie silniejszego, co trwa juz tak dlugoodkad sie znamy nie ma dnia, zebym o nim nie myslala, a jakikolwiek sms od niego sam maluje mi usmiech na twarzy...

Czyli typowe zauroczenie, być może mocniejsze niż poprzednie, ale zauroczenie. A to ma to do siebie, że mija, choć często potrzeba na to czasu. Pomaga zwłaszcza całkowite zerwanie kontaktu.

[cukraktywna]

Napisane przez NeverLetYouGo

Zauroczenie czulam do innych chlopakow. Do niego poczulam cos znscznie silniejszego, co trwa juz tak dlugoodkad sie znamy nie ma dnia, zebym o nim nie myslala, a jakikolwiek sms od niego sam maluje mi usmiech na twarzy...

...No tak, ale przecież gdy byłaś na etapie bycia w tamtych poprzednich zauroczoną, to też byłaś przekonana, że to "prawdziwa" miłość
Zrozum, że właśnie jeżeli obsesyjnie o nim myślisz z bananem na twarzy i szukasz sobie zajęcia dla umysłu żeby normalnie funkcjonować to wygląda to na 100% zauroczenie. Miłość dojrzała i partnerska polega na czymś innym. Takie zadurzenie jak Twoje może przerodzić się w szczęśliwą i pełną miłość, ale sama piszesz, że koleś nie czuje tego samego, więc nie pielęgnuj w sobie tych fal hormonów - zerwij kontakt.

[laisla]

Teraz to głównie daje Ci cierpienie właśnie. Czas na radykalny ruch, a gdy dojdziesz do siebie, za jakiś długi czas może łatwiej będzie utrzymywać znajomość bez podtekstów, o ile jest tak wartościowym człowiekiem.

[Powstaniec]

Lepiej znajdź sobie kogoś nowego, bo jedynie będziesz się smucić i tracić czas. Jeśli wyczuwasz brak szans - odpuść go sobie natychmiast.

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

A co to za rzecz/klopot, ktory mu az tak bardzo przeszkadza w byciu z Toba?

[lilith8]

Jestem w bardzo podobnej sytuacji! Przyjaciel, którego kocham od dawna. On o tym doskonale wie, jednak jak to mówi "nie jest mi w stanie w tej chwili nic zaoferować". Oboje jesteśmy sami, przez co spędzamy ze sobą bardzo dużo czasu. Rozmawia mi się z nim jak nigdy z nikim, bawię się z nim najlepiej. Bez niego byłabym samotna, smutna i znudzona. Nie miała gdzie ani z kim wyjść. Nie żebym nie miała innych znajomych. Ale niestety - mamy wspólną grupę znajomych. Odcięcie się od niego = odcięcie się od znajomych = samotność, smutek i żal!
Co mam zrobić? Na co dzień jest nieźle. Najgorsze są sytuacje gdy pojawia się jakaś inna dziewczyna w której upatruję " konkurencję", jestem cholernie zazdrosna a wiem że nie mam do tego prawa! Rozklejam się mam ochotę ryczeć i zawsze robię coś głupiego! Tak dłużej być nie może, wiem o tym. Ale nie jestem w stanie się odciąć (raz próbowałam - wytrzymałam 2 miesiące! )

[zawizieta]

Napisane przez lilith8

Jestem w bardzo podobnej sytuacji! Przyjaciel, którego kocham od dawna. On o tym doskonale wie, jednak jak to mówi "nie jest mi w stanie w tej chwili nic zaoferować". Oboje jesteśmy sami, przez co spędzamy ze sobą bardzo dużo czasu. Rozmawia mi się z nim jak nigdy z nikim, bawię się z nim najlepiej. Bez niego byłabym samotna, smutna i znudzona. Nie miała gdzie ani z kim wyjść. Nie żebym nie miała innych znajomych. Ale niestety - mamy wspólną grupę znajomych. Odcięcie się od niego = odcięcie się od znajomych = samotność, smutek i żal!
Co mam zrobić? Na co dzień jest nieźle. Najgorsze są sytuacje gdy pojawia się jakaś inna dziewczyna w której upatruję " konkurencję", jestem cholernie zazdrosna a wiem że nie mam do tego prawa! Rozklejam się mam ochotę ryczeć i zawsze robię coś głupiego! Tak dłużej być nie może, wiem o tym. Ale nie jestem w stanie się odciąć (raz próbowałam - wytrzymałam 2 miesiące! )

no widzisz 2 mce to dużo jak na początek. niestety nie ma lekarstwa innego na to jak zerwać znajomosc, skoro koleś mowi ze sorry ale nie da rady. po co sie tak samemu okaleczać, kiedy już mogłyscie poznać TYCH facetów, zamiast tkwić w tej próżni...

[lilith8]

To nie jest takie proste. Po tych 2 miesiącach "wróciliśmy" do siebie bo spotkaliśmy się na urodzinach naszej wspólnej znajomej. Tak będzie zawsze. Nie ma opcji, żeby nie spotkać się już nigdy!

Ja ciągle chyba mam nadzieję, że on też coś jednak do mnie czuje, ale boi się albo nie zdaje sobie z tego sprawy. Po tych 2 miesiącach "posuchy" było znowu cudownie, jakby nigdy nic. Jaki może być powód dla którego on chce spędzać ze mną cały swój wolny czas? Nie ma żadnej dziewczyny. Zupełnie tego nie rozumiem :-( Czy może takie coś w przyjaźni jest normalne?

[zawizieta]

a powiedział Ci dlaczego z jego strony nie bedzie niczego wiecej poza przyjaźnią ?

[lilith8]

Napisane przez zawizieta

a powiedział Ci dlaczego z jego strony nie bedzie niczego wiecej poza przyjaźnią ?

Nie bardzo. On nawet nie powiedział, że nic nie będzie. Powiedział tyle ile napisałam "w tej chwili nie mogę ci zaoferowac nic więcej". Koniec kropka. Niby wszystko jasne na tą chwilę. Powiedziałam że jeśli się coś zmieni ma mi dac znać wprost bo nie mam zamaiaru się zadręczać rozważać doszukiwać czegoś czego nie ma. Nawet ludzie z zewnątrz biorą nas za parę i dziwią się że nią nie jesteśmy. Sama nie wiem, może jestem dla niego za mało atrakcyjna?

[zawizieta]

a moze po prostu jestes na wyciągniecie ręki dlatego nie chce wziąć ?
faceci lubią gonić króliczka...