Co ze mną nie tak?!

[myquestion]

Właściwie to nie wiem po co piszę, mam już dosyć, dosyć starania się bo i tak mi nie wychodzi. Ja się chyba już nigdy szczęśliwie nie zakocham..
Całe życie tak jest - interesują się mną faceci, którzy nie interesują mnie.
Albo na odwrót - ja jestem zainteresowana, a facet nie.
23 lata i zero związków na koncie. Super.
Próbowałam nawet dawać szanse facetom nie w moim typie, ale nie wychodziło, nie potrafiłam się zmusić.
A jak kilka miesięcy temu zauroczyłam się w jednym facecie, to się pobawił i zniknął.
Wokół same śluby, rodzina wiecznie rzuca aluzje w moją stronę.
I nie jest tak, że jestem zdesperowana, tzn. teraz już chyba tak, ale długo nie byłam, mam swoje życie, studia, zainteresowania i zawsze myślałam, że kiedyś to przyjdzie samo... ale nie przychodzi.
No po prostu nie mam już siły, więc pytam... co jest ze mną nie tak?!

[Cerveza_]

Wychodzisz do ludzi? Masz znajomych? 90% moich ex-chłopaków poznawałam na imprezach, czy tam na mieście Jesteś jeszcze młoda, więc spokojnie.

[klaki]

A co możemy Ci doradzić?
Twój wyśniony ideał mężczyzny ma swój własny wyśniony ideał kobiety, którym nie jesteś Ty.

Poczekaj, ktoś się znajdzie może masz po prostu pecha, na pewno nie pchaj się w związek z kims kto nie jest w Twoim typie

[charming_and_charming]

Mam tak samo jak Ty...

[Arsonist]

.

[violonczelistka]

,,Lepiej być samemu niz z byle kim" - bardzo dobrze, ze wyznajesz ta zasadę.
Na pocieszenie powiem Ci, ze ja jestem w identycznej sytuacji. Mam 20 lat i od dwóch lat sama. Poznałam kilka chłopaków jednak albo trafiałam na zwyczajnych prostaków albo na takich, którzy mają zupełnie inne poglądy, styl życia i nie rozumieją mnie a ja ich. Nie czułam niczego wiecej. Nie zmuszajmy się i nie szukajmy na siłę, bo nic nie wyjdzie .
Po prostu bywaj tam gdzie sa interesujący dla Ciebie ludzie. Trzeba bywać w odpowiednich miejscach

[Arsonist]

dubel.

[Arsonist]

Napisane przez violonczelistka

Na pocieszenie powiem Ci, ze ja jestem w identycznej sytuacji. Mam 20 lat i od dwóch lat sama.

Violonczelistko, to nie jest to samo. pomijam różnicę wieku, która właściwie jest nieistotna. wiem, że chciałabyś znaleźć miłość tak samo, jak autorka wątku (i pewnie jak każdy), ale przynajmniej masz już za sobą jakieś doświadczenie, wiesz, że jesteś zdolna do bycia z kimś.

[violonczelistka]

Napisane przez Arsonist

Violonczelistko, to nie jest to samo. pomijam różnicę wieku, która właściwie jest nieistotna, chociaż ja osobiście w wieku 20 lat dużo mniej się przejmowałam brakiem faceta niż teraz, 2 lata później. wiem, że chciałabyś znaleźć miłość tak samo, jak autorka wątku (i pewnie jak każdy), ale przynajmniej masz już za sobą jakieś doświadczenie, wiesz, że jesteś zdolna do bycia z kimś. ja na przykład nigdy nie miałam chłopaka i coraz częściej myślę, że po prostu jestem niezdolna do stworzenia tak bliskiej relacji

Dziekuję Ci bardzo. Pocieszyłas mnie. Wiem, ze z wiekiem jest coraz trudnej.
Jestem zdolna, ale obawiam się, ze nie bedzie mi dane spotkac odpowiedniej osoby, którą pokocham. Czasem wydaje mi się, iz wciąż będę poznawać nieodpowiednich facetów.
Co do przejmowania się i wieku to ja zawsze się zamartwiałam. Nawet jak miałam 15 lat. Kiedyś robiłam sobie test osobowości i wyszło mi, że jestem oddana i strasznie potrzebuje bliskości drugiej osoby i związku. Dlatego mi ciężko samej.

[ChodzmyNaSpacer]

Może ta właściwa osoba jest tak blisko, że nawet jej nie zauważacie? Może wystarczy otworzyć oczy.

[violonczelistka]

Nie, w moim przypadku na pewno nie jest blisko. Chociaż może ktoś obserwuje mnie z ukrycia na korytarzach uczelni (tak jak mój były) i czai się żeby zagadać. Ale coś wydaje mi sie, ze drugi raz takie zaskoczenie mnie nie spotka
Aż trudno mi uwierzyć, ze przez pare miesięcy byłam pod obstrzałem i dokładną analizą troche to straszne

[201608251020]

Kobiety, no co z wami?! 20-parę lat na koncie i nie wiem, no... Starymi pannami się już widzicie? Moja sis znalazła faceta w wieku 25 lat. Nie wspomnę o mamie która wyszła za tatę w wieku 29 (poznała rok wcześniej) i babci która poznała dziadka jak miała 30. Nosz matko jedyna każdy ma "swój" czas. Wokół mnie były same pary jak miałam 16-17 i też mi do głowy uderzało co ze mną nie tak. Ano nic, musiałam poczekać do 22 i tyle. Powiem tylko że naprawdę mało kto czeka na próżno, mały odsetek osób ma "pisane być wiecznie samemu", zdecydowana większość trafia na swoich amatorów

[violonczelistka]

Lubię ten wątek i Wasze wpisy. Są takie pocieszające

[Arsonist]

Napisane przez paollino

Kobiety, no co z wami?! 20-parę lat na koncie i nie wiem, no... Starymi pannami się już widzicie? Moja sis znalazła faceta w wieku 25 lat. Nie wspomnę o mamie która wyszła za tatę w wieku 29 (poznała rok wcześniej) i babci która poznała dziadka jak miała 30. Nosz matko jedyna każdy ma "swój" czas. Wokół mnie były same pary jak miałam 16-17 i też mi do głowy uderzało co ze mną nie tak. Ano nic, musiałam poczekać do 22 i tyle. Powiem tylko że naprawdę mało kto czeka na próżno, mały odsetek osób ma "pisane być wiecznie samemu", zdecydowana większość trafia na swoich amatorów

akurat co do ślubów to jestem ich zdecydowaną przeciwniczką i nawet nie wyobrażam sobie w ogóle myśleć o takich poważnych decyzjach przed 30-tką, zresztą mnie nawet idea stałego, wieloletniego związku z perspektywami "razem się zestarzeć" wciąż trochę przeraża. bardziej brakuje mi emocji typowych dla zauroczenia, zakochania.

[myquestion]

Dzięki dziewczyny za odpowiedzi, wychodzę do ludzi, może nie imprezuję zbyt często, bo nie przepadam, ale nie jest też tak, że zamykam się w 4 ścianach. Nie czekam też na księcia z bajki, naprawdę nie wymagam ideału, po prostu chciałabym, żeby była ta chemia, to zauroczenie. Próbowałam bez tego spotykać się z facetami, w nadziei, że coś poczuję po dłuższym czasie, no ale niestety.. Ja już naprawdę nie wiem co robić, boję się, że przegram życie...

[violonczelistka]

Napisane przez myquestion

Dzięki dziewczyny za odpowiedzi, wychodzę do ludzi, może nie imprezuję zbyt często, bo nie przepadam, ale nie jest też tak, że zamykam się w 4 ścianach. Nie czekam też na księcia z bajki, naprawdę nie wymagam ideału, po prostu chciałabym, żeby była ta chemia, to zauroczenie. Próbowałam bez tego spotykać się z facetami, w nadziei, że coś poczuję po dłuższym czasie, no ale niestety.. Ja już naprawdę nie wiem co robić, boję się, że przegram życie...

Spokojnie... obie wiemy, ze z chemią nie jest tak łatwo szczególnie jeśli dziewczyna ma duże wymagania. A czasem warto je mieć .
Bardzo dobrze że wychodzisz, ja też nie jestem typem imprezowiczki.
Tez próbowałam kiedyś dać szansę jednemu facetowi, nawet się z nim związałam, ale nic z tego nie wyszło, uczucie się nie pojawiło i zerwałam. Chemia, zakochanie, fascynacja (jak kto woli to nazywać) pojawia się od razu to przywiązanie przychodzi z czasem, a więc nie ma sensu dawac facetowi 10 szans z nadzieją, że zaiskrzy, ale tak do 2 dłuższych spotkań warto. Dla upewnienia się. Chyba, ze nie dostrzegasz żadnych zalet. Do tego dochodza jeszcze rozmowy na gg, można sobie wyrobić w miare jasny obraz człowieka

[normalnyFacet]

Zajmij się sobą póki co bo lepiej być samemu niż z pierwszą lepszą osobą poza tym masz dużo czasu na zastanowieniu się czego tak naprawdę chcesz i co oczekujesz od przyszłego faceta

[Personal_Jesus]

Napisane przez paollino

Kobiety, no co z wami?! 20-parę lat na koncie i nie wiem, no... Starymi pannami się już widzicie? Moja sis znalazła faceta w wieku 25 lat. Nie wspomnę o mamie która wyszła za tatę w wieku 29 (poznała rok wcześniej) i babci która poznała dziadka jak miała 30. Nosz matko jedyna każdy ma "swój" czas. Wokół mnie były same pary jak miałam 16-17 i też mi do głowy uderzało co ze mną nie tak. Ano nic, musiałam poczekać do 22 i tyle. Powiem tylko że naprawdę mało kto czeka na próżno, mały odsetek osób ma "pisane być wiecznie samemu", zdecydowana większość trafia na swoich amatorów

Mądrze piszesz

[cyanide sun]

Napisane przez violonczelistka

,,Lepiej być samemu niz z byle kim" - bardzo dobrze, ze wyznajesz ta zasadę.
Na pocieszenie powiem Ci, ze ja jestem w identycznej sytuacji. Mam 20 lat i od dwóch lat sama. Poznałam kilka chłopaków jednak albo trafiałam na zwyczajnych prostaków albo na takich, którzy mają zupełnie inne poglądy, styl życia i nie rozumieją mnie a ja ich. Nie czułam niczego wiecej. Nie zmuszajmy się i nie szukajmy na siłę, bo nic nie wyjdzie .
Po prostu bywaj tam gdzie sa interesujący dla Ciebie ludzie. Trzeba bywać w odpowiednich miejscach

nie jestes w identycznej sytuacji - piszesz bzdury. autorka pisze ze ma zero zwiazkow na koncie a ty jakis tam mialas. pozatym jestes 3 lata mlodsza. zupelnie inna sytuacja.

[201608251020]

Napisane przez myquestion

Dzięki dziewczyny za odpowiedzi, wychodzę do ludzi, może nie imprezuję zbyt często, bo nie przepadam, ale nie jest też tak, że zamykam się w 4 ścianach. Nie czekam też na księcia z bajki, naprawdę nie wymagam ideału, po prostu chciałabym, żeby była ta chemia, to zauroczenie. Próbowałam bez tego spotykać się z facetami, w nadziei, że coś poczuję po dłuższym czasie, no ale niestety.. Ja już naprawdę nie wiem co robić, boję się, że przegram życie...

Nie obraź się ale ... nie masz czasem słabszej psychiki? Bo widzisz, ja jestem w Twoim wieku i nie chodzi wcale o mojego TŻa (bo z nim czy bez) ale czuję że właśnie otwiera się przede mną życie. Kończę studia, zacznę szukać pracy, może jakaś mała kariera, może podróże na które jako studentkę nie było mnie stać? Czemu całe życie uzależniasz od tempa w jakim znajdziesz partnera?

[Sandra86]

Myquestion może spróbuj kogoś poznać poprzez portal randkowy albo agencje matrymonialną.

[201608251020]

Napisane przez Sandra86

Myquestion może spróbuj kogoś poznać poprzez portal randkowy albo agencje matrymonialną.

dziewczynie 23-letniej proponujesz pisanie do "Mirtowej gałązki"??

[nynka_1987]

Napisane przez paollino

Kobiety, no co z wami?! 20-parę lat na koncie i nie wiem, no... Starymi pannami się już widzicie? Moja sis znalazła faceta w wieku 25 lat. Nie wspomnę o mamie która wyszła za tatę w wieku 29 (poznała rok wcześniej) i babci która poznała dziadka jak miała 30. Nosz matko jedyna każdy ma "swój" czas. Wokół mnie były same pary jak miałam 16-17 i też mi do głowy uderzało co ze mną nie tak. Ano nic, musiałam poczekać do 22 i tyle. Powiem tylko że naprawdę mało kto czeka na próżno, mały odsetek osób ma "pisane być wiecznie samemu", zdecydowana większość trafia na swoich amatorów

[sine.ira]

Napisane przez paollino

Nie obraź się ale ... nie masz czasem słabszej psychiki? Bo widzisz, ja jestem w Twoim wieku i nie chodzi wcale o mojego TŻa (bo z nim czy bez) ale czuję że właśnie otwiera się przede mną życie. Kończę studia, zacznę szukać pracy, może jakaś mała kariera, może podróże na które jako studentkę nie było mnie stać? Czemu całe życie uzależniasz od tempa w jakim znajdziesz partnera?

Bo jak chce żyć zgodnie z typowym, polskim szablonem, to zostało jej raptem siedem lat (bo tyle brakuje jej do "magicznej" 30tki), w ciągu których powinna:
- skończyć studia,
- zrobić ze dwie podyplomówki,
- błyskawicznie rozwinąć tzw. karierę,
- nazwiedzać się świata i napoznawać ludzi,
- kupić mieszkanie (może być na kredyt, bo przecież tylko durnie wynajmują),
- umeblować je,
- kupić samochód,
- znaleźć miłość swego życia,
- pomieszkać z tą miłością przed ślubem min. parę lat,
- wziąć ślub,
- spłodzić i urodzić co najmniej jedno dziecko,
- założyć dla tegoż dziecka lokatę i wybrać mu przedszkole kiedy jeszcze będzie siedziało w brzuchu i w ogole - całą karierę jego określić, bo ono przecież też nie będzie miało za dużo czasu na szukanie własnej drogi życiowej,
itd. itp.
Także jej czas powoli mija, kiedy się z tym wszystkim wyrobi skoro teraz ma już 23 lata i zero odhaczonych punktów z ww. listy ? No, mądralo ?

[myquestion]

Napisane przez paollino

Nie obraź się ale ... nie masz czasem słabszej psychiki? Bo widzisz, ja jestem w Twoim wieku i nie chodzi wcale o mojego TŻa (bo z nim czy bez) ale czuję że właśnie otwiera się przede mną życie. Kończę studia, zacznę szukać pracy, może jakaś mała kariera, może podróże na które jako studentkę nie było mnie stać? Czemu całe życie uzależniasz od tempa w jakim znajdziesz partnera?

Tak, masz rację... chyba mam słabszą psychikę. Nie uzależniam całego życia od znalezienia partnera, ale po prostu dosyć mam już ciągłego bycia samej, chciałabym się w końcu szczęśliwie zakochać..

[201608251020]

Napisane przez sine.ira

Bo jak chce żyć zgodnie z typowym, polskim szablonem, to zostało jej raptem siedem lat (bo tyle brakuje jej do "magicznej" 30tki), w ciągu których powinna:
- skończyć studia,
- zrobić ze dwie podyplomówki,
- błyskawicznie rozwinąć tzw. karierę,
- nazwiedzać się świata i napoznawać ludzi,
- kupić mieszkanie (może być na kredyt, bo przecież tylko durnie wynajmują),
- umeblować je,
- kupić samochód,
- znaleźć miłość swego życia,
- pomieszkać z tą miłością przed ślubem min. parę lat,
- wziąć ślub,
- spłodzić i urodzić co najmniej jedno dziecko,
- założyć dla tegoż dziecka lokatę i wybrać mu przedszkole kiedy jeszcze będzie siedziało w brzuchu i w ogole - całą karierę jego określić, bo ono przecież też nie będzie miało za dużo czasu na szukanie własnej drogi życiowej,
itd. itp.
Także jej czas powoli mija, kiedy się z tym wszystkim wyrobi skoro teraz ma już 23 lata i zero odhaczonych punktów z ww. listy ? No, mądralo ?

Och, zepsułaś mi cały dzień, teraz będę siedzieć i myśleć kiedy ja to zrobię...



---------- Dopisano o 18:14 ---------- Poprzedni post napisano o 18:13 ----------

Napisane przez myquestion

Tak, masz rację... chyba mam słabszą psychikę. Nie uzależniam całego życia od znalezienia partnera, ale po prostu dosyć mam już ciągłego bycia samej, chciałabym się w końcu szczęśliwie zakochać..

Wierzę ale nie mów że przegrasz życie, bo jesteś dopiero na STARCIE

[201803290936]

Napisane przez sine.ira

Bo jak chce żyć zgodnie z typowym, polskim szablonem, to zostało jej raptem siedem lat (bo tyle brakuje jej do "magicznej" 30tki), w ciągu których powinna:
- skończyć studia,
- zrobić ze dwie podyplomówki,
- błyskawicznie rozwinąć tzw. karierę,
- nazwiedzać się świata i napoznawać ludzi,
- kupić mieszkanie (może być na kredyt, bo przecież tylko durnie wynajmują),
- umeblować je,
- kupić samochód,
- znaleźć miłość swego życia,
- pomieszkać z tą miłością przed ślubem min. parę lat,
- wziąć ślub,
- spłodzić i urodzić co najmniej jedno dziecko,
- założyć dla tegoż dziecka lokatę i wybrać mu przedszkole kiedy jeszcze będzie siedziało w brzuchu i w ogole - całą karierę jego określić, bo ono przecież też nie będzie miało za dużo czasu na szukanie własnej drogi życiowej,
itd. itp.
Także jej czas powoli mija, kiedy się z tym wszystkim wyrobi skoro teraz ma już 23 lata i zero odhaczonych punktów z ww. listy ? No, mądralo ?

Zacznij prowadzić bloga, plisss.

[findsomething]

Spoko, też tak miałam.
W wieku 19 lat nagle jak grom z jasnego nieba "znalazłam" IDEAŁ, który mnie suma sumarum olał ;p
stop, pauza, cancel, exit, delete.

teraz mam 21 i wciąż nie mogę znaleźć nikogo kto mnie interesuje pod kątem związku. Nikogo.

Ale nie chce nic na siłę, nie umiem udawać że cieszę się z kogoś kto nie jest dla mnie wystarczający. Wiem, to brzmi troche egoistycznie, przedmiotowo, ale nie zwiążę się z byle kim, to nie w moim stylu.

Moje koleżanki mają byle kogo i nie są szczęśliwe, ciągle "szukają" na boku, na imprezach, rozglądają się. Tak jak ja. Tylko że ja nie mam "tymczasowego koła ratunkowego" bo go nie potrzebuję

[WhiteCherry]

Napisane przez sine.ira

bo jak chce żyć zgodnie z typowym, polskim szablonem, to zostało jej raptem siedem lat (bo tyle brakuje jej do "magicznej" 30tki), w ciągu których powinna:
- skończyć studia,
- zrobić ze dwie podyplomówki,
- błyskawicznie rozwinąć tzw. Karierę,
- nazwiedzać się świata i napoznawać ludzi,
- kupić mieszkanie (może być na kredyt, bo przecież tylko durnie wynajmują),
- umeblować je,
- kupić samochód,
- znaleźć miłość swego życia,
- pomieszkać z tą miłością przed ślubem min. Parę lat,
- wziąć ślub,
- spłodzić i urodzić co najmniej jedno dziecko,
- założyć dla tegoż dziecka lokatę i wybrać mu przedszkole kiedy jeszcze będzie siedziało w brzuchu i w ogole - całą karierę jego określić, bo ono przecież też nie będzie miało za dużo czasu na szukanie własnej drogi życiowej,
itd. Itp.

przegrałam życie ! ! !

[tinpanalley]

Napisane przez myquestion

Tak, masz rację... chyba mam słabszą psychikę. Nie uzależniam całego życia od znalezienia partnera, ale po prostu dosyć mam już ciągłego bycia samej, chciałabym się w końcu szczęśliwie zakochać..

ja znalazłam mojego Jedynego jak miałam 26 lat. do tego czasu tak jak Ty, płakałam, że pisany mi los starej panny, co ma kota i wszyscy mówią: patrzcie to ta stara panna, wariatka, co ma kota!
Spotykałam róznych facetów, fajnych i niefajnych. Jestem dość urodziwa, ale do czasu spotkania mojego TŻ byłam nieśmiała, co faceci brali za naiwność. Ja wkurzałam się na takie traktowanie i byłam wiecznie nieszczęśliwa. I zjawił się ON. Nagle, łup! Normalny, prosty facet. Teraz gdybym mogła cofnąć czas, to każdego jednego, w którym kochałam się zanim poznałam Go, pogoniłabym gdzie pieprz rośnie i siedziałabym na dupsku i czekała na Niego.
Zobaczysz, przyjdzie też ten Twój Jedyny i odgoni wszystkie Twoje lęki i smutki.