Co zrobić żeby donosić ciążę?

[il_Madrina]

Witam,
termin porodu mam wyznaczony na 15 października, więc teoretycznie mogę rodzić już dziś, bo dzieciątko jest już dobrze rozwinięte, łożysko dojrzałe. Lekarz powiedział mi dziś na wizycie, że szyjka jest już skrócona, dlatego też może dojść do porodu przed terminem.
Ja jednak (oczywiście) mam obawy z tym związane, a przede wszystkim chyba chodzi o moje psychiczne nastawienie. Dlatego zastanawiam się co mogę zrobić żeby donosić ciążę do wyznaczonego terminu?

Pozdrawiam!

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Ze skróconą szyjką możesz i 2 miesiące chodzić to tak naprawdę NIC nie znaczy.
Poza tym, za 2 tygodnie ciąża będzie całkowicie donoszona i już mowy o wcześniactwie nie ma.

A co robić? Nie przemęczać się, dużo leżeć, zero sexu.

[il_Madrina]

Dziękuję za odpowiedź!
To moja pierwsza ciąża i nie ukrywam, że strasznie się stresuję tym wszystkim.

[Starlett]

Nie stresować się! Nie schylać się/zginać w pół zbyt często. Dużo odpoczywać i zajmować miłymi rzeczami.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Nie myć okien, nie chodzić po schodach (i w ogóle ograniczyć ruch), NIE masować sutków nie pić naparu z liści malin, o ile dobrze pamiętam.

Ale spokojnie zostały ci 3-4 tygodnie, jak zaczniesz za tydzień-dwa rodzić to nic dziwnego nie będzie. Pamiętaj, że ciąża donoszona i w terminie to ta między 38 a 42 tygodniem, różnica wynika z możliwości błędnego obliczenia TP, a także z różnych przesunięć owulacyjnych.
No i najważniejsze: dziecko z wagą powyżej 2,5kg jest ciążą donoszoną, nie wcześniaczą.

[FigGa05]

no i nie stresuj się tym, bo jak tak ciągle będziesz myśleć to też nie dobrze

[il_Madrina]

Dziękuję jeszcze raz! Jesteście niezastąpione.
Trzymajcie za mnie kciuki, drogie Wizażanki!

[Marika_1987]

ja mam tp na 16 października i obecnie 4 cm rozwarcia, skróconą szyjkę, główka płodu jest przyparta do wchodu i zero skurczy. Też mogę urodzić w każdej chwili i słyszę to już od 3 tygodni, bo od tego czasu mam rozwarcie ( wtedy 2 cm). Lekarz nie widzi przeszkód we wczesniejszym porodzie, bo Młoda szacunkowo obecnie waży około 3000 gram. Kazał mi leżeć i brać Relanium (!!!). A ja chodzę, wykonuję takie rzeczy jak sprzątanie, pranie, chodzę po schodach, bo mieszkam na 2 piętrze i windy nie ma I nic prócz strasznego nacisku w dole brzucha

Widocznie Młoda jeszcze się psychicznie nie nastawiła na spotkanie

[Majciarkaa]

jmg

[il_Madrina]

No to mojemu dziecku chyba się spieszy, bo już dwa razy miałam skurcze przepowiadające. A chciałabym jeszcze donosić te 3 tygodnie.
Staram się tym wszystkim nie stresować i wmawiam sobie, że będzie dobrze i wytrzymam. Mam nadzieję, że nie wpadnę w panikę, jak przyjdzie moment wyjazdu do szpitala. Na razie zastanawia mnie to czy zdążę rozpoznać, że TO JUŻ, bo muszę mieć odpowiednio wcześnie podaną penicylinę, żeby osłonić dzieciątko przed bakterią.

[Marika_1987]

Majciarkaa
Ja Relanium nie brałam, bo uznałam, że może bardziej zaszkodzić dziecku niż pomóc. A miałam brać je na powstrzymanie skurczy, których okazało się, że nie ma.

il_Madrina

Rozpoznasz, rozpoznasz gwarantuję Ci to Ale póki co nie stresuj się za bardzo. Mogę zapytać jak wyglądają te skurcze dokładnie? Czy towarzyszą im jakieś inne dolegliwości?

Taka mała ściągawka dotycząca skurczów

- skurcze Alvareza - pojawiają się po 20 tygodniu ciąży, sa praktycznie nieodczuwalne przez kobietę i nie stanowią powodu do niepokoju, przygotowują macicę, maja małą częstotliwość

- skurcze Braxtona-hicksa - pojawiają się 1-2 razy na godzinę i są odczuwalne przez kobietę, są najczęściej bezbolesne ale kobieta może odczuwać dyskomfort związany z napięciem brzucha, trwają około 30 sekund i nie są skurczami porodowymi

- skurcze przepowiadajace - mogą pojawić się nawet 3 tygodnie przed porodem, jesli są nieregularne to nie ma powodu do niepokoju,

- skurcze porodowe - regularne, obejmujące cały obszar brzucha, występujące w regularnych odstępach czasowych, bolesne

[il_Madrina]

U mnie te skurcze - tak jak mówiłam - pojawiły się już dwa razy.
Za pierwszym razem, dwa tygodnie temu w niedzielę, były to dość silne bóle brzucha, które trwały przez jakąś godzinę. Oczywiście nie non stop, bo najpierw pojawiały się co 10-15 min., później odstępy czasu się wydłużały. Do tego wystąpiły zimne poty i silna potrzeba oddawania moczu - tak więc co 10 min. biegałam do toalety.
W czwartek przyszła kolejna fala skurczy, również bolesnych, które obejmowały dolne partie brzucha (tak jak za pierwszym razem były bardzo podobne do bólów menstruacyjnych). Nieregularne odstępy czasu, ale trwało to o wiele krócej niż dwa tyg. temu. Do tego mdłości i bóle w krzyżu.
Wcześniej miałam tylko bezbolesne skurcze, ale dość odczuwalne - cały brzuch się naprężał i po minucie uczucie ustępowało.

[Marika_1987]

Myślę, że nie powinnaś się stresować Wiem, że takie napinanie brzucha może być bolesne, ale raczej nie jest zwiastunem porodu. Zwłaszcza, że zdarzyło się to nieregularnie (2 razy).

Teraz powinnaś dużo leżeć, odpoczywać, możesz popijać melisę i jeśli nic się nie dzieje to po prostu cierpliwie czekać. Jak dzieciątko będzie gotowe to po prostu przyjdzie na świat. To jest 37 tydzień i jeśli maluch ma odpowiednią wagę, a lekarz nie widzi przeciwwskazań to nie stresuj się i czekaj
Albo po prostu idź do lekarza i on pewnie rozwieje wątpliwości

Ja, powiem szczerze, wolałabym już urodzić. U mnie poród może przebiec w błyskawicznym tempie Także czekam, czekam i się doczekać nie mogę

[il_Madrina]

Staram się nie myśleć zbyt wiele o porodzie, bólu, itd., nie chcę się "nakręcać", bo wiem, że nic dobrego z tego nie wyjdzie, a raczej nikt nie jest w stanie przewidzieć jak będzie wyglądać mój poród. Lekarz mówi, że przecież nie ja pierwsza i nie ostatnia.

Marika_1987,
Miejmy nadzieję, że będzie wszystko dobrze z naszymi Dzieciaczkami - i ich Mamusiami. Trzymam za Was kciuki! Musisz koniecznie dać znać, jak już będzie "po".

[Marika_1987]

Ja po jednym dniu w szpitalu jestem. Słabe ruchy na szczęście się unormowały. Lekarka chciała wywołać poród "ręcznie". Makabra. Tak wiec nadal czekam. Rozwarcie 5 cm i zero skurczy.

[il_Madrina]

Ty właśnie nie myślałaś o wywołaniu, skoro masz już takie rozwarcie?

[Marika_1987]

Tak szczerze to myślałam ale jednak wolę całkowicie naturalnie, kiedy przyjdzie czas i Lilka będzie gotowa. Teraz waży 3000 g + - 10% a jeszcze 2 tygodnie do terminu zostały. Jednym słowem zdam się na naturę. Zresztą poród, zdaniem lekarki, może być błyskawiczny także czekamy.

[il_Madrina]

Oby był błyskawiczny, jak mówi lekarka. Ja też nie chciałabym się męczyć godzinami. 1,5 mies. temu moje maleństwo ważyło 2800 g, a jak jest teraz? Nie wiem.

[Marika_1987]

Syna rodziłam łącznie 9 godzin i to był horror, a najgorsze było szycie po nacięciu krocza. Mam nadzieję, że tym razem będzie lepiej.

Oj to Twoje Maleństwo będzie spore raczej teraz już może ważyk około 3500 a do końca jeszcze teoretycznie 2 tygodnie więc może "dobić" do 4 kg

[il_Madrina]

Mnie właśnie nacinanie krocza strasznie przeraża. Byłoby cudownie gdyby udało się bez tego. Tylko nie wiem czy waga dziecka ma na to jakiś wpływ? Znajoma urodziła dużą i silną dziewczynkę (pierwsze dziecko), a krocza nie miała nacinanego - może to jakieś specjalne umiejętności położnej?

[Marika_1987]

Ja urodziłam w sobotę o 1:25. Bardzo szybki poród. Od pierwszego skurczu do pojawienia się Lilki na swiecie minęła niecała godzina Do szpitala dotarłam pół godziny od pierwszego skurczu, z rozwarciem pełnym ( lekarz nie chciał uwierzyć). Skurcze od początku co 2 minuty i co minutę i nawet nie były bolesne. Niestety mimo, że Mała ważyła 2560 g. musiałam być nacięta i założyli mi 3 szwy. I nawet ich nie czuję 3 parcia i po sprawie Będę dobrze wspominać ten poród

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Oooo gratuluję serdecznie

[il_Madrina]

Gratulacje! Cudownie, że wszystko dobrze poszło i nie musiałaś się męczyć, jak przy pierwszym porodzie. Musisz być szczęśliwa, że już po wszystkim.

Pozdrowienia dla Ciebie i Maluszka!

[Marika_1987]

Jestem bardzo szczęśliwa. Lilka grzeczna bardzo jest. Ale niestety ma problem z bioderkami i małą przepuklinę pępkową więc trzeba w porę reagować.

[FigGa05]

gratuluję Mam nadzieje, że z córeczką będzie wszytko dobrze

[fankapsychiatrii]

Napisane przez Marika_1987

Ja urodziłam w sobotę o 1:25. Bardzo szybki poród. Od pierwszego skurczu do pojawienia się Lilki na swiecie minęła niecała godzina Do szpitala dotarłam pół godziny od pierwszego skurczu, z rozwarciem pełnym ( lekarz nie chciał uwierzyć). Skurcze od początku co 2 minuty i co minutę i nawet nie były bolesne. Niestety mimo, że Mała ważyła 2560 g. musiałam być nacięta i założyli mi 3 szwy. I nawet ich nie czuję 3 parcia i po sprawie Będę dobrze wspominać ten poród

Gratuluję! Jak to nie chciał uwierzyć, to raczej dziwne, że zdążyłaś Biorąc pod uwagę,że wyżej pisałaś, że masz już 5 cmm,a dziecko małe...

[il_Madrina]

Na pewno będzie wszystko dobrze, bo przecież rozwój stawów biodrowych u takiego dzieciątka trwa jeszcze wiele miesięcy, a jeśli już teraz wiadomo, że pojawił się jakiś problem, to można odpowiednio zareagować.

[Marika_1987]

Dziękuję wszystkim

Fankapsychiatrii

no malutka jest ale w szpitalu straciła na wadze 5% w pierwszej dobie, a w drugiej juz zaczęła przybierać więc myślę, że chwila moment i wszystko się unormuje. A co do porodu to zdążyłam dojechać ( w moim miasteczku nie ma szpitala), nawet dokumentów nie wypełniali na izbie przyjęć ( o dziwo, bo przecież formalności i papiery najważniejsze), na porodówkę, 3 skurcze co minutę i faza parcia i po sprawie. A najgorsze było chyba szycie, bo skurcze i parcie mnie nie bolało praktycznie ( pewnie zadziałała adrenalina )

[il_Madrina]

Już w domu, razem z maluszkiem!
15 października pojawiłam się w Izbie Przyjęć ze skurczami - co 7 min. Wypełnianie formalności, badanie przez "bardzo miłą" panią doktór i na porodówkę. Tam ponowne badanie przez położną, KTG, o 19:30 ostatni skurcz i decyzja o przeniesieniu na patologię ciąży. Zero wyjaśnień, zero odpowiedzi. Non stop pod kontrolą - ciśnienie, KTG, USG, badanie moczu, morfologia, itd. Skurcze wciąż się nie pojawiały. Wszystko dobrze z dzieckiem, ale jednak nikt nic nie mówi aż do środy, kiedy dostaję informację, że będzie prowokacja dnia następnego.
No i przychodzi czwartek, młody pan doktór, który po badaniu stwierdza, że... wszystko jest "tam" tak pozamykane, że nawet kroplówka nie pomoże i nie ma opcji, że urodzę. Ale skoro docent przepisał, to on nie może nic zrobić. Pod kroplówką leżałam 3 godz., odzywały się pojedyncze skurcze i na tym koniec. Następnego dnia pojawił się docent, który mnie zbadał i potwierdził słowa młodszego kolegi - moje ciało jeszcze nie jest przygotowane do porodu. No ale kroplówka znów podłączona na kilka godz., kurczliwość macicy, ruchy płodu i tętno monitorowane non stop. W końcu nie wytrzymałam psychicznie, byłam już tak zmęczona pobytem w szpitalu, badaniami, lekarzami, innymi pacjentkami i tą bezradnością, że beczałam przez godzinę jak bóbr. Zadecydowałam, że trzeba porozmawiać z docentem, bo jaki jest sens leżenia w szpitalu, kiedy nic nie wskazuje na szybki poród? Byłam wykończona psychicznie i fizycznie, gdyby faktycznie zaczęła się jakaś akcja porodowa, to nie miałabym nawet sił żeby urodzić dzieciątko. Docent zbadał mnie ponownie i dał wypis ze szpitala - oczywiście z pouczeniem, że jeśli pojawią się skurcze, plamienie, nie będę czuć ruchów, to mam się pojawić jak najszybciej w Izbie Przyjęć.
O godz. 22:00 byłam już w domu, przy mężu, w naszym łóżku. Mogłam odpocząć i zrelaksować się, aż do godz. 2:00, kiedy pojawił się pierwszy skurcz. Powiedziałam sobie, że nie ma opcji - nie pojadę znów do szpitala po to żeby leżeć tam kolejne X dni czekając na rozmowę z docentem, czy kimkolwiek innym, który zechciałby mi coś powiedzieć. Po godz. 6:00, podczas porannej toalety, zauważyłam plamienie. Skurcze były coraz częstsze, więc nie zastanawiając się dłużej zebraliśmy się z mężem do szpitala. I znów Izba Przyjęć, badania, papierkologia. Na porodówce dowiedziałam się, że jest rozwarcie, ale bez kroplówki nie dam rady, skurcze zanikały.
Ok. 13:30 zaczęły się pojawiać regularnie i często, a o 17:15 urodziłam cudowną dziewczynkę! 3800 g, 58 cm, 10 pkt. Bez pomocy męża, który był przy mnie cały czas i studentki z położnictwa chyba nie dałabym rady. Te wszystkie straszne historie o porodzie, których się nasłuchałam i które wydawały mi się mocno przesadzone, teraz nabierają zupełnie innego światła.
Wczoraj wróciłam ze szpitala z moim maleństwem. Chociaż strasznie obolała i niesamowicie zmęczona, jestem naprawdę szczęśliwa.

[alli78]

No i super, kolejne mamusie szczęśliwe wracają do domku Ja już też mam swoją córeczkę od 10 dni, co prawda było CC ale najważniejsze że malutka jest zdrowa jak rybka WSZYSTKIM MŁODYM MAMOM GRATULUJĘ!