Być kobietą żołnierza.

[Kotelka]

Witajcie Kobietki. Mój Luby wczoraj został wcielony do wojska. Wymarzyła mu się służba przygotowawcza, a ja średnio daję radę. Z bycia ze sobą 24 h na dobę przeszliśmy prawie do zerowego kontaktu.
Czy są tutaj kokiety mężczyzn, którzy obecnie pełnią służbę przygotowawczą? Chętnie wymienię się odczuciami z Wami i chętnie wysłucham Waszych.

Pozdrawiam Was

[Kamajlaa007]

Napisane przez Kotelka

Witajcie Kobietki. Mój Luby wczoraj został wcielony do wojska. Wymarzyła mu się służba przygotowawcza, a ja średnio daję radę. Z bycia ze sobą 24 h na dobę przeszliśmy prawie do zerowego kontaktu.
Czy są tutaj kokiety mężczyzn, którzy obecnie pełnią służbę przygotowawczą? Chętnie wymienię się odczuciami z Wami i chętnie wysłucham Waszych.

Pozdrawiam Was

Hej, jak widać jesteśmy w takiej samej sytuacji, więc melduję się w tym wątku
Mój też od wczoraj zaczął swoją przygodę z armią, jak mówią najgorsze pierwsze dni musimy być silne dla nas i Naszych chłopaków ;D a jak tam jest z kontaktem między Wami? u Twojego też zabierają już telefony?

[Kotelka]

Kontakt słaby. Wczoraj jeszcze w miarę pisał i zadzwonił przed spaniem. Dziś to już inna bajka. Kontakt prawie zerowy. Pewnie zadzwoni wieczorem. U nich można dzwonić od 21:30. Na razie nie mówi nic o zabieraniu telefonów.
Mam nadzieję, że do tego nie dojdzie, bo już całkiem sfiksuje.

A gdzie Twój Luby służy ? Mój jest w Poznaniu.

[Kamajlaa007]

Mój w Inowrocławiu, ponad 350 km Nas dzieli a do przysięgi 34 dni ;/
Wczoraj wieczorem miałam normalny kontakt ze swoim, opowiadał co u niego słychać, dzisiaj odpisuje mi co 3-4 godziny, wspominał o tym, że zaczynają zabierać telefony, gdy kogoś przyłapią, więc musi zachować ostrożność (mam nadzieję, że wieczorem nadrobimy )
A o swojego się nie martw, na pewno się odezwie, najpierw musi wybadać miejsce i lepiej się zaklimatyzować, później pewnie będzie już z górki

[Kotelka]

No właśnie pisał Byle do przysięgi. Mój ma 5 lutego. Cóż pozostaje mi uzbroić się w cierpliwość i doczekać do przysięgi. Ja do Poznania mam 180 km więc nie jest tak źle

Byle by na tej służbie przygotowawczej się skończyło.

[Kamajlaa007]

O to o tydzień wcześniej wyściskasz swojego
No niestety, jakiś czas po szkółce ćwiczenia rotacyjne ( 2 tygodnie), a później czekać na etat
A jak sobie radzisz z dodatkowym wolnym czasem? jakieś pomysły?

[Kotelka]

W przyszłym tygodniu wracam do pracy więc będę miała się czym zająć Staram się dużo czytać, wypady na giełdy staroci, za tydzień spotkanie z Wielickim więc nudzić się nie nudzę. Tylko co z tego jak ciężko mi się na tym wszystkim skupić, bo wciąż myślę co się z Nim dzieje. Czy nie chodzi głodny itd

Widzę, że Twój myśli o pracy w wojsku. Mój mam nadzieję na to nie wpadnie. Nie chcę mieć męża na ciągłych wyjazdach, poligonach itp

[Kamajlaa007]

Napisane przez Kotelka

W przyszłym tygodniu wracam do pracy więc będę miała się czym zająć Staram się dużo czytać, wypady na giełdy staroci, za tydzień spotkanie z Wielickim więc nudzić się nie nudzę. Tylko co z tego jak ciężko mi się na tym wszystkim skupić, bo wciąż myślę co się z Nim dzieje. Czy nie chodzi głodny itd

Widzę, że Twój myśli o pracy w wojsku. Mój mam nadzieję na to nie wpadnie. Nie chcę mieć męża na ciągłych wyjazdach, poligonach itp

Mój niestety zakochany w armii odkąd pamiętam
Też znam to uczucie, staram się jakoś zorganizować sobie czas ale podskakuję na najmniejszy dźwięk telefonu i myśli uciekają
Też nie uśmiecha mi się być żoną wojskowego ale w sumie nie chcę stać na drodze w jego realizowaniu się.

[Kotelka]

To nam się trafili miłośnicy wojska. Mój zbiera maski przeciwgazowe i ogólnie interesuje się wojskowością. Doskonale wiem co czujesz. Jak usłyszę sygnał sms to mam nogi połamać tak pędzę do telefonu

Niech spełniają swoje marzenia, niech się realizują tylko nie naszym kosztem, nie kosztem naszych uczuć. Na szczęście mój ma pomysł na życie i raczej zostanie przy maskach

[Kamajlaa007]

Napisane przez Kotelka

To nam się trafili miłośnicy wojska. Mój zbiera maski przeciwgazowe i ogólnie interesuje się wojskowością. Doskonale wiem co czujesz. Jak usłyszę sygnał sms to mam nogi połamać tak pędzę do telefonu

Niech spełniają swoje marzenia, niech się realizują tylko nie naszym kosztem, nie kosztem naszych uczuć. Na szczęście mój ma pomysł na życie i raczej zostanie przy maskach

Hehe, po tych 4 miesiącach całkiem Nam telefon do ręki przyrośnie
Maski wydają się dobrym pomysłem i przynajmniej będziesz miała swojego Lubego cały czas przy boku
A co do uczuć to coraz ciężej z każdym dniem, a to dopiero początek ;/
A tak z innej beczki to myślałaś już o ubiorze na przysięgę? wiem, że czasu jeszcze trochę ale wiadomo, po takiej przerwie trzeba zaprezentować się olśniewająco ;D

[Kotelka]

Napisane przez Kamajlaa007

A tak z innej beczki to myślałaś już o ubiorze na przysięgę? wiem, że czasu jeszcze trochę ale wiadomo, po takiej przerwie trzeba zaprezentować się olśniewająco ;D

Powiem Ci, że przeleciała mi taka myśl Jednak po chwili stwierdziłam, że przecież jest jeszcze sporo czasu a po drugie to środek zimy więc wielkiego wyboru nie mam
Mój M lubi gdy noszę rajstopy więc włożę jakiś ciepły dłuższy sweterek i ciepłe rajstopki

[Kamajlaa007]

No właśnie ciężko ubrać się atrakcyjnie a zarazem na tyle ciepło żeby wystać te kilkadziesiąt minut na nie daj Boże parostopniowym mrozie ;D

[ugu92]

hej jak to dobrze, że znalazłam ten wątek
mój luby od kilku dni też jest w wojsku, a ja już mam dość. I nawet nie żartujcie z tym zabieraniem telefonów, chyba wtedy już całkiem zwariuję... jak na razie dostaję od niego kilka smsów dziennie i cały czas czekam jak głupia, aż zadzwoni.
Wspierałam go w podjęciu decyzji, czy ma iść do wojska, czy nie, ale gdyby teraz mnie o to zapytał, nie byłabym już tak optymistycznie nastawiona...

[olivkova]

Drogie Panie, pozdrawiam Was serdecznie
ja przeszłam kilka znajomości z mundurem w tle, bywało różnie... wszystko zależy jaki kto ma charakter, wiadome jest, że mundurówka "dehumanizuje", zwłaszcza wojsko, choć policja nie lepsza
musicie się uzbroić w cierpliwość i być gotowe na dłuższe rozłąki - wyjazdy szkoleniowe, poligony, misje, jeśli zdecydują się być zawodowymi to mogą ich rzucić w różne miejsca Polski... ogólnie bycie kobietą wojskowego to duże wyzwanie, ale jeśli z partnerami łączy Was coś wyjątkowego to trzeba być dobrej myśli i ich wspierać

[Kotelka]

Napisane przez ugu92

hej jak to dobrze, że znalazłam ten wątek
mój luby od kilku dni też jest w wojsku, a ja już mam dość. I nawet nie żartujcie z tym zabieraniem telefonów, chyba wtedy już całkiem zwariuję... jak na razie dostaję od niego kilka smsów dziennie i cały czas czekam jak głupia, aż zadzwoni.
Wspierałam go w podjęciu decyzji, czy ma iść do wojska, czy nie, ale gdyby teraz mnie o to zapytał, nie byłabym już tak optymistycznie nastawiona...

No to moja droga jesteśmy w tej samej sytuacji. Przez pierwsze dni myślałam że sfiksuje. Na dźwięk smsa dostawałam takiego przyspieszenia jak nigdy. Na tą chwilę nie jest tak źle. Telefony wciąż mają. Wczoraj nawet godzinę pogadaliśmy. Gdzie Twój się szkoli?

---------- Dopisano o 11:28 ---------- Poprzedni post napisano o 11:24 ----------

Napisane przez olivkova

Drogie Panie, pozdrawiam Was serdecznie
ja przeszłam kilka znajomości z mundurem w tle, bywało różnie... wszystko zależy jaki kto ma charakter, wiadome jest, że mundurówka "dehumanizuje", zwłaszcza wojsko, choć policja nie lepsza
musicie się uzbroić w cierpliwość i być gotowe na dłuższe rozłąki - wyjazdy szkoleniowe, poligony, misje, jeśli zdecydują się być zawodowymi to mogą ich rzucić w różne miejsca Polski... ogólnie bycie kobietą wojskowego to duże wyzwanie, ale jeśli z partnerami łączy Was coś wyjątkowego to trzeba być dobrej myśli i ich wspierać

Dziękuje za Twój głos. Mój poszedł na przeszkolenie właśnie po to żeby móc starać się o etat w wojsku. Teraz już o tym nie mówi. Słyszę tylko, że więcej mnie na tak długo nie zostawi więc łudzę się, że to nie jest powodowane tęsknotą tylko już podjął decyzje, że armia to nie jego powołanie. Mam taką nadzieję, bo nie jestem typem kobiety, które wciąż czeka i czeka. Jak się poznaliśmy nie było mowy o pracy w wojsku. Pozdrawiam Cię serdecznie

[ugu92]

Napisane przez Kotelka

No to moja droga jesteśmy w tej samej sytuacji. Przez pierwsze dni myślałam że sfiksuje. Na dźwięk smsa dostawałam takiego przyspieszenia jak nigdy. Na tą chwilę nie jest tak źle. Telefony wciąż mają. Wczoraj nawet godzinę pogadaliśmy. Gdzie Twój się szkoli?

Eh, ja rozmawiałam z nim tylko raz i to chyba przez 5 minut... Chciałabym z nim wreszcie dłużej pogadać...
M jest w Gliwicach i 5.02 ma przysięgę.

Napisane przez Kotelka

Mój poszedł na przeszkolenie właśnie po to żeby móc starać się o etat w wojsku. Teraz już o tym nie mówi. Słyszę tylko, że więcej mnie na tak długo nie zostawi więc łudzę się, że to nie jest powodowane tęsknotą tylko już podjął decyzje, że armia to nie jego powołanie. Mam taką nadzieję, bo nie jestem typem kobiety, które wciąż czeka i czeka. Jak się poznaliśmy nie było mowy o pracy w wojsku.

Widzę, że u mnie podobnie, tylko niestety mojemu się ciągle podoba... Chyba bym się popłakała ze szczęścia teraz, jakby mi powiedział, że już mnie na tak długo nie zostawi. Ale wydaje mi się to nierealne niestety

[Kotelka]

Napisane przez ugu92

Eh, ja rozmawiałam z nim tylko raz i to chyba przez 5 minut... Chciałabym z nim wreszcie dłużej pogadać...
M jest w Gliwicach i 5.02 ma przysięgę.



Widzę, że u mnie podobnie, tylko niestety mojemu się ciągle podoba... Chyba bym się popłakała ze szczęścia teraz, jakby mi powiedział, że już mnie na tak długo nie zostawi. Ale wydaje mi się to nierealne niestety

Mój M też ma przysięgę 5.02 jest w Poznaniu. Daleko masz do Gliwic?
Współczuję Ci, bo ja dostaję smsy co kilka godzin i każdego dnia od 21:30 rozmawiamy ok godziny. Po przysiędze będzie lepiej będą mieć więcej swobody. Trzeba wytrzymać. Ja się popłakałam gdy dostałam dziś zdjęcie mój M w mundurze Nie mogę się na Niego napatrzeć
Życzę Ci dużo siły i cierpliwości. Damy radę

[ugu92]

Musimy dać radę, innej opcji nie ma
Z Rzeszowa do Gliwic jakieś 280 km. Jest kawałek, ale co to za różnica, czy bliżej, czy dalej, skoro na razie i tak nie wyjdą z jednostki...
Dzisiaj rozmawiałam z M, opowiadał mi co tam robią i w ogóle, no i mówił, że mają mega wypełniony czas i że nie bardzo ma jak dzwonić... Ale widzę, że ogólnie jest zadowolony.
Eh, oni pojechali robić to, co chcieli i to, co lubią, a my tu biedne czekamy i tęsknimy. Swoją drogą, nie przypuszczałam, że tak mi go będzie brakowało

[Kamajlaa007]

Napisane przez ugu92

hej jak to dobrze, że znalazłam ten wątek
mój luby od kilku dni też jest w wojsku, a ja już mam dość. I nawet nie żartujcie z tym zabieraniem telefonów, chyba wtedy już całkiem zwariuję... jak na razie dostaję od niego kilka smsów dziennie i cały czas czekam jak głupia, aż zadzwoni.
Wspierałam go w podjęciu decyzji, czy ma iść do wojska, czy nie, ale gdyby teraz mnie o to zapytał, nie byłabym już tak optymistycznie nastawiona...

Witam serdecznie, cieszę się, że jest Nas tu coraz więcej, przynajmniej wsparcie większe, a wiadomo, że kobiety muszą się wygadać ;D
Co do wspierania to ja od samego początku podzielałam Jego entuzjazm, bo Jego szczęście = moje ale podczas pożegnania na dworcu walczyłam sama ze sobą żeby nie poprosić Go o zostanie ;D ehh, my kobietki

---------- Dopisano o 18:15 ---------- Poprzedni post napisano o 18:12 ----------

Napisane przez olivkova

Drogie Panie, pozdrawiam Was serdecznie
ja przeszłam kilka znajomości z mundurem w tle, bywało różnie... wszystko zależy jaki kto ma charakter, wiadome jest, że mundurówka "dehumanizuje", zwłaszcza wojsko, choć policja nie lepsza
musicie się uzbroić w cierpliwość i być gotowe na dłuższe rozłąki - wyjazdy szkoleniowe, poligony, misje, jeśli zdecydują się być zawodowymi to mogą ich rzucić w różne miejsca Polski... ogólnie bycie kobietą wojskowego to duże wyzwanie, ale jeśli z partnerami łączy Was coś wyjątkowego to trzeba być dobrej myśli i ich wspierać

Wspominasz o kilku znajomościach z mundurowymi, więc zakładam, że odpowiesz mi na pytanie, które chodzi za mną od pewnego czasu a mianowicie - czy faceci bardzo zmieniają się przez wojsko? Chodzi mi o negatywne kwestie, bo się nasłuchałam od znajomych

[Kotelka]

Dziś do mnie dotarło, że do przysięgi praktycznie miesiąc i cała siła się ulotniła
Zastanawiam się nawet nad odwiedzinami w niedziele. Skoro jest taka możliwość to dlaczego nie skorzystać? Może to mi pomoże choć na chwilę.

Ja się nasłuchałam od mojego ojca, że życie z wojskowym to udręka, że wojsko strasznie zmienia psychikę. Ja myślę, że wszystko zależy od człowieka. Jeden jest podatny, a drugi nie.

[ugu92]

Napisane przez Kotelka

Dziś do mnie dotarło, że do przysięgi praktycznie miesiąc i cała siła się ulotniła
Zastanawiam się nawet nad odwiedzinami w niedziele. Skoro jest taka możliwość to dlaczego nie skorzystać? Może to mi pomoże choć na chwilę.

Ja się nasłuchałam od mojego ojca, że życie z wojskowym to udręka, że wojsko strasznie zmienia psychikę. Ja myślę, że wszystko zależy od człowieka. Jeden jest podatny, a drugi nie.

Nie panikuj :P wcale nie miesiąc, tylko 26 dni, a to przecież różnica, bo te kilka dni już przeżyłyśmy i jakoś dałyśmy radę zadzwoń do swojego wieczorem, wypytaj go o wszystko, mi to wczoraj bardzo pomogło
Jak to jest możliwość odwiedzin? Skąd wiesz? Mój mówił, że można ich odwiedzać dopiero po przysiędze...
Nie martw się na zapas tym, jak wygląda życie z wojskowym. Tak jak piszesz, wszystko zależy od człowieka i każdy inaczej to przechodzi. Ja na razie skupiam się tylko, żeby dać radę przez te 4 miesiące, a potem nie wiadomo co to będzie i jak się życie ułoży

[Kotelka]

Napisane przez ugu92

Jak to jest możliwość odwiedzin? Skąd wiesz? Mój mówił, że można ich odwiedzać dopiero po przysiędze...

Wiem to od mojego M, a on od swojego przełożonego. W każdą niedzielę od 10:00 do 20:00 są odwiedziny. Tylko nie wiem ile czasu takie spotkanie może trwać. Jeśli nie będę mogła wytrzymać skorzystamy z tej możliwości. Mój Luby na szczęście zrezygnował już z pomysłu pracy w armii. Przynajmniej nie będę musiała Go przekonywać, że nie ma sensu zostawiać tego co udało mu się stworzyć w cywilu

[ugu92]

Ojej, ale Ci dobrze to już możesz być spokojniejsza, bo wiesz, że po tych 4 miesiącach Twój mężczyzna wróci stęskniony i będziesz go miała dla siebie. Zazdroszczę

A co do tych odwiedzin, to bardzo fajna sprawa, zawsze to jakieś rozwiązanie i pocieszenie, gdy już jest naprawdę źle. Muszę dopytać M, może oni też tak mają, tylko on o tym nie wie. No albo tam są jakieś inne przepisy...

[Kotelka]

Napisane przez ugu92

A co do tych odwiedzin, to bardzo fajna sprawa, zawsze to jakieś rozwiązanie i pocieszenie, gdy już jest naprawdę źle. Muszę dopytać M, może oni też tak mają, tylko on o tym nie wie. No albo tam są jakieś inne przepisy...

Zapytaj. Mój M mi opowiadał, że jego kolega z plutonu miał takie spotkanie z żoną i pobyli razem 2 godziny.
Czy u Twojego M też tak gonią i wydzierają się na nich?
Wiem, że wojsko to nie kolonie, ale to co słyszę od M to jakiś cyrk.

[Kamajlaa007]

Napisane przez Kotelka

Zapytaj. Mój M mi opowiadał, że jego kolega z plutonu miał takie spotkanie z żoną i pobyli razem 2 godziny.
Czy u Twojego M też tak gonią i wydzierają się na nich?
Wiem, że wojsko to nie kolonie, ale to co słyszę od M to jakiś cyrk.

Odwiedziny w niedziele to super sprawa ale wydaję mi się, że to zależy od jednostki, bo mój opowiadał, że w niedziele faktycznie mają mniej zajęć ale wtedy idą do kościoła, później do sklepu a przez resztę dnia ćwiczą do przysięgi i uczą się piosenek ;p

[ugu92]

Napisane przez Kamajlaa007

Odwiedziny w niedziele to super sprawa ale wydaję mi się, że to zależy od jednostki, bo mój opowiadał, że w niedziele faktycznie mają mniej zajęć ale wtedy idą do kościoła, później do sklepu a przez resztę dnia ćwiczą do przysięgi i uczą się piosenek ;p

To dokładnie jak u mojego. Wczoraj mi pisał, że mieli jakiś konkurs piosenek i jego drużyna wygrała, więc w nagrodę oglądali film. Jak dla mnie to już nawet to to cyrk :P

Czy u Twojego M też tak gonią i wydzierają się na nich?
Wiem, że wojsko to nie kolonie, ale to co słyszę od M to jakiś cyrk.

No chyba też nie mają lekko, bo coś mi tam opowiadał, używając dość brzydkich słów, że ich gonią. Ale w sumie to nie wiem, bo nie mam zbyt wielu informacji. Ogólnie to mój mi mało mówi i pisze ;(

[Kotelka]

Ja mam to szczęście, że mój pisze dość często i dzwoni każdego wieczoru.
Od 21:30 do 22:20 spokojnie rozmawiamy. Dziś kończy się szkolenie zapoznawcze więc czuję, że od tej pory będzie gorzej.

Wiele osób między innymi z plutonu mojego M napisało już kwity do cywila
Teraz siedzi na wykładach więc cały czas piszemy. Chciałabym żeby to się już skończyło.

[ugu92]

Ja już też bym chciała, żeby to się skończyło, a tu jeszcze tyle do końca. I martwi mnie to, że tak mało rozmawiam z M

Dobrze, że zbliża mi się sesja, to przynajmniej mam się czym zająć, ale i tak nie bardzo mogę się skupić na nauce. Eh, ciężkie życie

[Pako_]

E tam, kiedyś była obowiązkowa służba dwuletnia i telefonów komórkowych nie było, a ludzie jakoś żyli.

[ugu92]

Napisane przez Pako_

E tam, kiedyś była obowiązkowa służba dwuletnia i telefonów komórkowych nie było, a ludzie jakoś żyli.

No my też jakoś żyjemy :P