Niszczy zabawki...

[kropka75]

Napisane przez martynka89

Na prawde tak ciezko jest zrozumiec, ze rodzic swoje dziecko powiniem pilnowac?
Ja sobie nie wyobrazam puscic corke u kogos w mieszkaniu, patrzec jak wszystko rozwala i nie reagowac. Dla mnie to jakas paranoja, ale widze, ze dla duzej grupy osob to norma.
Po drugie chyba mocno sie niektorym przelewa jak by wam nie przeszkadzalo, ze jedno i to samo dziecko ciagle cos psuje a wasze dziecko z tego powodu nie ma sie pozniej czym bawic.

Nie. Mnie jest tylko ciężko zrozumieć, że się gości ludzi, których się chronicznie nie lubi...
I to jest dla mnie paranoja.

[Patrilla]

a może wychodzą z założenia że przedszkole go wychowa
a swoją drogą najlepsze i najgorsze dla Ciebie byłoby gdyby przeczytali ten wątek

[d9dafda22031a08fb930d3c506630231eeee4640]

Napisane przez kropka75

Nie. Mnie jest tylko ciężko zrozumieć, że się gości ludzi, których się chronicznie nie lubi...
I to jest dla mnie paranoja.

Niektorzy lubia sobie zycie utrudniac, po co?

[sheryl]

Napisane przez martynka89

No wlasnie, temat przedszkola przewija sie ostatnio coraz czesciej. [B]Chlopiec po za tendencja do niszczenia zabawek lubi tez popychac i bic inne dzieci wiec tym bardziej sie dziwie, ze chca go do przedszkola dać .

To znaczy, że jak bije, popycha i niszczy zabawki to nie powinno się go do przedszkola dawać? Nie to jest kryterium wysyłania dziecka do przedszkola .
Tak szczerze mówiąc, to to przedszkole może się okazać bardzo pomocne w "ogarnięciu" dziecka jeśli rodzice nie dają z tym rady.

Co do reszty, nie zaprosiłabym ich nigdy więcej, a jeżeli oni z tych, co nie potrzebują zaproszenia to byłaby awantura za awanturą i sami by się zniechęcili.
Wkurza mnie jak rodzic ma klapki na oczach i nie widzi jak jego pociecha niszczy/bije. No cóż wtedy ja się biorę za "wychowywanie" takiego dzieciaka jak mamcia ślepa, ale nie pozwolę, żeby mi na głowę wchodził i robił co mu się podoba.
I tu nie chodzi o to, że FP przetrwa wszystko, nie wyobrażam sobie, żeby jakiś dzieciak mi walił zabawkami po ścianach czy darł książki, o czym tu w ogóle mówić.

[martynka89]

Napisane przez kropka75

Nie. Mnie jest tylko ciężko zrozumieć, że się gości ludzi, których się chronicznie nie lubi...
I to jest dla mnie paranoja.

A nie doczytalas przypadkiem, ze przychodza sobie bez zapowiedzi? Ja ich nie zapraszam. I co mam drzwiami trzasnac przed nosem na bezczelnego?
Dla mnie paranoja byloby wlasnie trzaskanie drzwiami przed nosem bez uprzedniego poszukania innego wyjscia z sytuacji a jak masz takie podejscie, ze jak za kims nie przepadasz, to zamiast zalatwic sprawe w cywilizowany sposob chlapiesz drzwiami przed nosem to gratuluje.

Nie zalozylam tu watku w celu obrobienia komus tylka (bo raczej nikogo na wizazu nie obchodzi co sie dzieje w domu u obcych ludzi), zrobilam to z nadzieja, ze ktos podsunie mi jakis pomysl na rozwiazanie problemu.

Napisane przez Patrilla

a może wychodzą z założenia że przedszkole go wychowa
a swoją drogą najlepsze i najgorsze dla Ciebie byłoby gdyby przeczytali ten wątek

Moze dobrze by bylo gdyby go przeczytali. Albo by sie obrazili i przestali przychodzic albo by zaczeli w koncu dziecka pilnowac.

Napisane przez sheryl

To znaczy, że jak bije, popycha i niszczy zabawki to nie powinno się go do przedszkola dawać? Nie to jest kryteriom wysyłania dziecka do przedszkola .
Tak szczerze mówiąc, to to przedszkole może się okazać bardzo pomocne w "ogarnięciu" dziecka jeśli rodzice nie dają z tym rady.

Co do reszty, nie zaprosiłabym ich nigdy więcej, a jeżeli oni z tych, co nie potrzebują zaproszenia to byłaby awantura za awanturą i sami by się zniechęcili.
Wkurza mnie jak rodzic ma klapki na oczach i nie widzi jak jego pociecha niszczy/bije. No cóż wtedy ja się biorę za "wychowywanie" takiego dzieciaka jak mamcia ślepa, ale nie pozwolę, żeby mi na głowę wchodził i robił co mu się podoba.
I tu nie chodzi o to, że FP przetrwa wszystko, nie wyobrażam sobie, żeby jakiś dzieciak mi walił zabawkami po ścianach czy darł książki, o czym tu w ogóle mówić.

Nie, nie chodzi mi o to, ze jak bije i niszczy to nie powinno sie dziecka oddawac do przedszkola, chodzi mi o to, ze lepiej by bylo dla nich gdyby tego nie robili bo niestety jak w przedszkolu nawywija, to beda za to ponosic odpowiedzialnosc.
Co do "pomocnosci" przedszkola, to nie wiem czy moga mu tam pomoc. Jakis czas chodzil do grupy dzieciecej i tam na poczatku tez byl grzeczny a pozniej dzieci bil. W koncu przestali go tam prowadzac bo wybuchaly konflikty pomiedzy rodzicami chlopca i rodzicami bitych dzieci.

[***luna]

Napisane przez martynka89

A nie doczytalas przypadkiem, ze przychodza sobie bez zapowiedzi? Ja ich nie zapraszam. I co mam drzwiami trzasnac przed nosem na bezczelnego?
Dla mnie paranoja byloby wlasnie trzaskanie drzwiami przed nosem bez uprzedniego poszukania innego wyjscia z sytuacji a jak masz takie podejscie, ze jak za kims nie przepadasz, to zamiast zalatwic sprawe w cywilizowany sposob chlapiesz drzwiami przed nosem to gratuluje.

Nie zalozylam tu watku w celu obrobienia komus tylka (bo raczej nikogo na wizazu nie obchodzi co sie dzieje w domu u obcych ludzi), zrobilam to z nadzieja, ze ktos podsunie mi jakis pomysl na rozwiazanie problemu.


Moze dobrze by bylo gdyby go przeczytali. Albo by sie obrazili i przestali przychodzic albo by zaczeli w koncu dziecka pilnowac.


Nie, nie chodzi mi o to, ze jak bije i niszczy to nie powinno sie dziecka oddawac do przedszkola, chodzi mi o to, ze lepiej by bylo dla nich gdyby tego nie robili bo niestety jak w przedszkolu nawywija, to beda za to ponosic odpowiedzialnosc.
Co do "pomocnosci" przedszkola, to nie wiem czy moga mu tam pomoc. Jakis czas chodzil do grupy dzieciecej i tam na poczatku tez byl grzeczny a pozniej dzieci bil. W koncu przestali go tam prowadzac bo wybuchaly konflikty pomiedzy rodzicami chlopca i rodzicami bitych dzieci.

Ja bym do domu nie wpuscila, jakby ktos przyszedl bez zapowiedzi i nie chcialabym sie z kims spotkac.
I tak, zamknelabym im drzwi, ale zanim to by nastapilo: powiedzialabym, ze jestem w danym momencie zajeta.
Generalnie nie lubie niezapowiedzianych nalotow, i nie liczac wyjatkow uwazam je za zwykly brak szacunku.
I mozna to przeprowadzic w sposob kulturalny

[sheryl]

Napisane przez martynka89

Co do "pomocnosci" przedszkola, to nie wiem czy moga mu tam pomoc. Jakis czas chodzil do grupy dzieciecej i tam na poczatku tez byl grzeczny a pozniej dzieci bil. W koncu przestali go tam prowadzac bo wybuchaly konflikty pomiedzy rodzicami chlopca i rodzicami bitych dzieci.

Przedszkole z dobrą kadrą pedagogiczną jest w ten sposób pomocne, że dziecko tam jest uczone zasad współżycia w grupie, właściwego zachowania oraz konsekwencji. Tam panie mają tak duże doświadczenie, że potrafią sobie z różnymi dziećmi radzić. I nie raz taki diabełek w przedszkolu chodzi jak w zegarku. Często panie w przedszkolu lepiej radzą sobie z tymi dziećmi niż rodzice.
Tylko, że mam na myśli przedszkole ( z dobra kadrą pedagogiczną), a nie grupy dziecięce czy klubiki.

A, i jak dziecko bije się z innymi w grupie czy stwarza konflikty, to nie trzyma się go "w klatce" czy z dala od innych, tylko właśnie trzeba coś zrobić, żeby go tego współżycia z innymi i zasad umiejętnie nauczyć.

[martynka89]

Napisane przez sheryl

Przedszkole z dobrą kadrą pedagogiczną jest w ten sposób pomocne, że dziecko tam jest uczone zasad współżycia w grupie, właściwego zachowania oraz konsekwencji. Tam panie mają tak duże doświadczenie, że potrafią sobie z różnymi dziećmi radzić. I nie raz taki diabełek w przedszkolu chodzi jak w zegarku. Często panie w przedszkolu lepiej radzą sobie z tymi dziećmi niż rodzice.
Tylko, że mam na myśli przedszkole ( z dobra kadrą pedagogiczną), a nie grupy dziecięce czy klubiki.

A, i jak dziecko bije się z innymi w grupie czy stwarza konflikty, to nie trzyma się go "w klatce" czy z dala od innych, tylko właśnie trzeba coś zrobić, żeby go tego współżycia z innymi i zasad umiejętnie nauczyć.

Owszem tylko watpie, ze samo przedszkole zda egzamin. Bo co z tego, ze w przedszkolu dziecko bedzie uczone dyscypliny jak w domu nie bedzie uczone niczego.
W takim wypadku chyba tylko wspolpraca pomiedzy przedszkolem a rodzicami by pomogla.

Moja znajoma ma 7 latka, ktory w przedszkolu/ szkole od zawsze byl grzeczny a w domu podnosi reke na matke. Z tego powodu ma tez problem z szukaniem pomocy dla dziecka u psychologa.
Byla u lekarza pierwszego kontaktu, ktory skontaktowal sie ze szkola, panie ze szkoly powiedzialy, ze dziecko grzeczne, nie rozrabia. Wiec lekarz stwierdzil, ze do psychologa dziecka nie odesle bo gdyby cos bylo z nim nie tak to w szkole tez bylby niegrzeczny a nie tylko w domu.
Ostatecznie kobieta "dorobila sie" jedynie wizyt opieki spolecznej.

[sheryl]

Napisane przez martynka89

Owszem tylko watpie, ze samo przedszkole zda egzamin. Bo co z tego, ze w przedszkolu dziecko bedzie uczone dyscypliny jak w domu nie bedzie uczone niczego.
W takim wypadku chyba tylko wspolpraca pomiedzy przedszkolem a rodzicami by pomogla.

Moja znajoma ma 7 latka, ktory w przedszkolu/ szkole od zawsze byl grzeczny a w domu podnosi reke na matke. Z tego powodu ma tez problem z szukaniem pomocy dla dziecka u psychologa.
Byla u lekarza pierwszego kontaktu, ktory skontaktowal sie ze szkola, panie ze szkoly powiedzialy, ze dziecko grzeczne, nie rozrabia. Wiec lekarz stwierdzil, ze do psychologa dziecka nie odesle bo gdyby cos bylo z nim nie tak to w szkole tez bylby niegrzeczny a nie tylko w domu.
Ostatecznie kobieta "dorobila sie" jedynie wizyt opieki spolecznej.

Samo przedszkole nie, nikt za rodziców dziecka nie wychowa. Ale jeśli chodzi o przedszkole, zetknięcie się z nim i jego zasadami może mu wyjść bardziej na korzyść niż na niekorzyść.



Na miejscu tej mamy to bym poszła bezpośrednio do psychologa, nie przez lekarza ogólnego czy szkołę....

[Lady_Daga]

Według mnie do dziecka w każdym wieku (mam nadzieję że wiadomo o co chodzi) trzeba po prostu mówić i tłumaczyć wszystko, co wolno a czego nie, i konsekwentnie się tego trzymać! A sposób mówienie dostosowywać do wieku. I zdecydowanie jest winą rodziców, że nie reagują w żaden sposób... nie wiem co to ma na celu, dziecko sobie oni sobie.
Co do niespodziewanych wizyt...nie rozumiem takiego zachowania, jakiś szacunek się należy gospodarzom, tym bardziej, że chyba nie są jacyś "głupi" za przeproszeniem i wiedzą że dzieciak sprawia problemy... nie rozumiem takich ludzi

[ewi83]

Ja mam ten sam problem z siostrzencem. Kiedy widze ze cos zaczyna psocic- poprostu zabieram zabawke i tlumacze ,ze nie wolno. Przy min duzo zalezy od mojego tonu glosu.

[Klarissa]

Gdy byłam dzieckiem miałam taki sam problem z kuzynką, która wszystko mi psuła. Poprosiłam tatę o zrobienie zamka z kluczem do pokoju, i gdy przyjeżdżała do mnie kuzynka zamykałam mój pokój na klucz i tyle. Może i ciotka się obrażała, nie wiem, ale przynajmniej uratowałam swoje zabawki

Zróbcie to samo - zamontuj sobie zamki w drzwiach, zostaw 2-3 zabawki takie, co ci nie zależy a resztę zamknij i tyle. Jak nie zrozumieją tego przesłania (chociaż chyba tylko debil by nie zrozumiał) to trudno, ale przynajmniej ocalisz swoje rzeczy. No i w swoim domu powinnaś być trochę bardziej asertywna gościnność też ma swoje granice.

[Kwaśna truskawka]

Napisane przez sheryl

Samo przedszkole nie, nikt za rodziców dziecka nie wychowa. Ale jeśli chodzi o przedszkole, zetknięcie się z nim i jego zasadami może mu wyjść bardziej na korzyść niż na niekorzyść.



Na miejscu tej mamy to bym poszła bezpośrednio do psychologa, nie przez lekarza ogólnego czy szkołę....

Zgadzam się
Tak naprawdę nawet jeśli dziecko pod wpływem nauczycielek w przedszkolu będzie się dobrze zachowywało, to powrót do domu i do rodziców, którzy nie reagują na złe zachowania zaprzepaszczą to, co nauczycielki w przedszkolu wypracowały z dzieckiem.
Musi istnieć współpraca rodziców z nauczycielkami i konsekwencje w postępowaniu.


A autorce wątku radziłabym zwrócić uwagę rodzicom dziecka. Jeśli to nie poskutkuje, to porozmawiaj z TŻ żeby to on na nich wpłynął ( w końcu to jego rodzina). Chowaj zabawki przed ich przyjściem- jeśli się nie zapowiadają a przyjdą, to powiedz, że nie jesteś przygotowana na gości- powinni Cię uprzedzić. Jak dziecko popsuje zabawkę z premedytacją, to wręczasz ją rodzicom i mówisz, że prosisz o zwrot kosztów lub nową i tyle.
I tłumacz dziecku, jak coś popsuje czy psoci, że nie wolno tak, jakby się czuł gdyby ktoś popsuł jego zabawkę itp.

[Glodomorek]

Napisane przez martynka89

(generalnie jest tak rozpieszczony, ze nie usiedzi na miejscu nawet minuty).

A co jedno z drugim ma wspólnego? Są dzieci, które od urodzenia nie usiedzą w jednym miejscu np moja córka to taka wierci-pupka interesuje ją ruch, chodzenie, bieganie, rzucanie piłką - nie usiedzi z klockami, książeczką dłużej niż minutę (baaardzo rzadko). Za to bierze klocki i roznosi je po całym mieszkaniu. I co? Rozpieszczona jak dziadowski bicz? No proszę

Napisane przez martynka89

Sprawa wyglada tak, ze ich nie zapraszam. Gdyby przychodzili na zaproszenie, to nie byloby problemu bo po prostu zaprosilabym ich raz na dluuugi czas.
Mieszkaja w tym samym miescie wiec sprawa wyglada tak, ze przychodza bez zapowiedzi. W dodatku dosyc czesto.
Moze sie myle ale czasem odnosze wrazenie, ze oni przychodza z nim zeby u nas sie "wybiegal" i pozniej maja w domu chwile spokoju.
Kilka razy maly chcial spac, to matka mowila do niego "nie spij, bo pozniej mi w domu nie bedziesz spal".

Jak nie pasują ci wizyty, to albo spotykajcie się w parku albo u nich w domu albo w ogóle. To taki problem nie otwierać drzwi i nie wpuszczać? A potem im powiedz, że zawsze jak chcą przyjść to mają wcześniej zapytać, czy mogą, bo macie inne plany. Do mnie nikt nie przychodzi bez zapowiedzi (oprócz listonosza), zawsze umawiamy się minimum dzień wcześniej. Mam czas wcześniej ugotować obiad, posprzątać w domu itp.

Napisane przez sheryl

Na miejscu tej mamy to bym poszła bezpośrednio do psychologa, nie przez lekarza ogólnego czy szkołę....

Dokładnie Tylko ta mamusia pewnie chciała "leczyć" dziecko a nie siebie Albo potrzebowała papierka, że dziecko ma "problemy".

[martynka89]

Napisane przez sheryl

Samo przedszkole nie, nikt za rodziców dziecka nie wychowa. Ale jeśli chodzi o przedszkole, zetknięcie się z nim i jego zasadami może mu wyjść bardziej na korzyść niż na niekorzyść.



Na miejscu tej mamy to bym poszła bezpośrednio do psychologa, nie przez lekarza ogólnego czy szkołę....

Matka w UK mieszka. Tu do psychologa na wlasna reke isc nie mozna, wszystko najpierw musi "przejsc" przez lekarza pierwszego kontaktu. Polskiego psychologa u nas nie ma nawet jak by chciala isc prywatnie a na lokalnego ja nie stac bo po za wizyta musialaby jeszcze zaplacic tlumaczowi (ma problemy z angielskim).

Napisane przez Lady_Daga

Według mnie do dziecka w każdym wieku (mam nadzieję że wiadomo o co chodzi) trzeba po prostu mówić i tłumaczyć wszystko, co wolno a czego nie, i konsekwentnie się tego trzymać! A sposób mówienie dostosowywać do wieku. I zdecydowanie jest winą rodziców, że nie reagują w żaden sposób... nie wiem co to ma na celu, dziecko sobie oni sobie.
Co do niespodziewanych wizyt...nie rozumiem takiego zachowania, jakiś szacunek się należy gospodarzom, tym bardziej, że chyba nie są jacyś "głupi" za przeproszeniem i wiedzą że dzieciak sprawia problemy... nie rozumiem takich ludzi

Wiedza, ze sprawia problemy i moze sie myle ale czasem odnosze wrazenie, ze chodza z nim po domach, zeby wyzyl sie u innych ludzi. Bo nie tylko ja mam przechlapana. Matka z chlopcem chodzi tez do innych znajomych (ale rzadziej niz do nas) i tam mlody tez rozrabia.

Napisane przez Glodomorek

A co jedno z drugim ma wspólnego? Są dzieci, które od urodzenia nie usiedzą w jednym miejscu np moja córka to taka wierci-pupka interesuje ją ruch, chodzenie, bieganie, rzucanie piłką - nie usiedzi z klockami, książeczką dłużej niż minutę (baaardzo rzadko). Za to bierze klocki i roznosi je po całym mieszkaniu. I co? Rozpieszczona jak dziadowski bicz? No proszę

Moja roczna tez grzecznie na tylku nie siedzi ale mi chodzi o samo bieganie po domu ale o bieganie i rozwalanie. Gdyby tylko biegal i sobie klocki roznosil, to by mi to w ogole nie przeszkadzalo.

Napisane przez Glodomorek

Jak nie pasują ci wizyty, to albo spotykajcie się w parku albo u nich w domu albo w ogóle. To taki problem nie otwierać drzwi i nie wpuszczać? A potem im powiedz, że zawsze jak chcą przyjść to mają wcześniej zapytać, czy mogą, bo macie inne plany. Do mnie nikt nie przychodzi bez zapowiedzi (oprócz listonosza), zawsze umawiamy się minimum dzień wcześniej. Mam czas wcześniej ugotować obiad, posprzątać w domu itp.

Widzisz sa ludzie i ludziska. Kiedys byl problem innego typu. Nie z dzieckiem ale z samymi doroslymi bo gdy wracali do domu z gosciny u innych znajomych potrafili przyjsc o 21 albo 22 bo "swiatlo sie swiecilo". Byla z nimi rozmowa na ten temat i na jakis czas pomoglo ale nie na dlugo. A mnie juz czasem sil na takich ludzi braknie bo nawet jak im kilka slow powiem, to po dwoch trzech miesiacach chyba dochodza do wniosku, ze zapomnialam o sprawie.

O obiedzie to nawet nie wspominaj bo jak wpadna z mlodym w porze obiadowej, to po ich wyjsciu mycie wykladziny gwarantowane. Kiedys plyn do dywanow kupowalam "od swieta", teraz mam go w domu przez caly czas


Jedyne rozsadne wyjscie, to chyba przeprowadzka w takie miejsce zeby nie mieli ani blisko ani "po drodze".

[hecate]

Napisane przez martynka89

Jedyne rozsadne wyjscie, to chyba przeprowadzka w takie miejsce zeby nie mieli ani blisko ani "po drodze".

Martynko - mysle, ze jednak chocbyscie sie do lesnej chaty wyprowadzili, to i tak sie zagonia.
Rozwiazaniem bedzie asertywnosc i konsekwencja. Nie masz ochoty na niezapowiedziane naloty, nie otwierasz drzwi. Co z tego, ze swiecilo sie swiatlo? Moze akurat w gaciach byliscie. Telefon teraz to chyba ma kazdy - nie jest to wielki wysilek zadzwonic i zapytac, czy moga przyjsc.

[sheryl]

Napisane przez martynka89

Jedyne rozsadne wyjscie, to chyba przeprowadzka w takie miejsce zeby nie mieli ani blisko ani "po drodze".

Jedyne wyjście to asertywność. Powiedzieć stanowczo, że nie i koniec, macie inne plany, itd... a nie, będziecie uciekać przed nimi na drugi koniec miasta.


A nuż się obrażą i będziecie mieć święty spokój?

[traicionera]

Padłam Przeprowadzać sie, żeby mieć spokój od natrętnych gości? Chyba prościej jest otworzyć i powiedzieć, ze nie ma się w tej chwili czasu/ochoty na wizytę. Nasi znajomi na szczęście nigdy nie wpadają bez zapowiedzi, ale gdyby się tacy zdarzyli i byli namolni, to nie wahałabym się wytłumaczyć im, ze lubie takich spontanicznych odwiedzin,

[martynka89]

Napisane przez traicionera

Padłam Przeprowadzać sie, żeby mieć spokój od natrętnych gości? Chyba prościej jest otworzyć i powiedzieć, ze nie ma się w tej chwili czasu/ochoty na wizytę. Nasi znajomi na szczęście nigdy nie wpadają bez zapowiedzi, ale gdyby się tacy zdarzyli i byli namolni, to nie wahałabym się wytłumaczyć im, ze lubie takich spontanicznych odwiedzin,

Specjalnie to bym sie nie przeprowadzala, ale juz od jakiegos czasu mamy z ZTtem w planach zmiane mieszkania. Licze wiec na to, ze jak juz sie przeprowadzimy w bardziej odlegle miejsce to moze chociaz troche sie uspokoi.
Pech chcial, ze niektorzy ludzie sa niereformowalni. Mowisz a po nich splywa jak po kaczce. To akurat taki przypadek jest. Mialam juz z nimi rozmowy w przeszlosci. Na dlugo nie podzialalo. A jak mnie obgadali to juz wole nie wspominac ale akurat to mnie nie rusza

Sprobuje "grozniejszym" tonem z nimi porozmawiac bo spokojna rozmowa nic tu nie pomoze. A w pokoju chyba faktycznie zamek z kluczem zamontuje, to mi mlody tam wlazil nie bedzie. A jak sie obraza, to przynajmniej spokoj bedzie.

[traicionera]

Jak po dobroci nie skutkuje, to trzeba rzeczywiście ostrzej, niektórzy są zbyt gruboskórni

[Glodomorek]

Napisane przez martynka89

Widzisz sa ludzie i ludziska. Kiedys byl problem innego typu. Nie z dzieckiem ale z samymi doroslymi bo gdy wracali do domu z gosciny u innych znajomych potrafili przyjsc o 21 albo 22 bo "swiatlo sie swiecilo". Byla z nimi rozmowa na ten temat i na jakis czas pomoglo ale nie na dlugo. A mnie juz czasem sil na takich ludzi braknie bo nawet jak im kilka slow powiem, to po dwoch trzech miesiacach chyba dochodza do wniosku, ze zapomnialam o sprawie.

O 21 to ja wyganiam gości z domu, bo mała idzie spać i potrzebuje spokój. Jakby mi ktoś o 22 pukał do drzwi to co najwyżej tasak by zobaczył

Naucz się mówić NIE Będziesz spać i żyć dużo spokojniej.

[Bafi@Home]

Martynko, ja miałam podobny problem z kolega mojej córki. W swoim domu i ogrodzie potulny jak baranek. I ostatnio była sytuacja, jego tato (a nasz sąsiad) poprosił nas czybyśmy się nim zajęli miał dość poważna robotę na ogrodzie i nie miał jak się zająć synem ( że to rozpieszczone to się zając sobą nie potrafi). Zgodziliśmy się (bo wiele razy córka też do nich przychodziła), to co on wyrabiał to było totalne przegięcie np. zbierał suche liście i wrzucał mi je do kominka bez pozwolenia, gdy do niego mówiłam on najnormalniej w świecie udawał że mnie nie słyszy, grzebał mi po lodówce, szafkach. Non stop hokery ustawiał na najwyższej wysokości. Wrzucał mi wiadra na drzewa albo wieszał się na gałęziach. Gdy rozmawiałam z sąsiadką to on przerzuca do jej ogrodu przez siatkę nasze drewno kominkowe. I mimo, że 1000x zwróciłam uwagę to nie docierało. Nie mówię już o rozrzucaniu papierków po gumach czy cukierkach, albo wytarciu rąk o ręcznik po czym rzuceniu go na podłogę. Bo synuś rozpieszczony przez babcie i mamę. Ojciec jego jeszcze jakoś go dyscyplinuje, ale nie wiele może bo jest tylko jeden a ich jest 3. Skończyło się na tym, że poinformowaliśmy w obecności jego taty o jego zachowaniu i synkowi było głupio. Moja córa gdy tam do nich idzie, takich rzeczy nie robi, bo wie że nie wolno. Skończyło się na tym, że ograniczyłam kontakty i kiedy córka chciała go zaprosić powiedziałam, że z nim może bawić się tylko w przedszkolu.

[patusia1230]

Napisane przez Lady_Daga

Myślę, że zdecydowanie rozmowa z rodzicami dziecka. Byc może robi tak samo u siebie w domu, a Oni nie zwracają na to uwagi. Fakt dziecko w tym wieku, może nie od razu zrozumie, ale nie mozna tego bagatelizować. chyba że w ten sposób dzieciak chce zwrócic na siebie uwagę i oczekuję reakcji, po tym jak widzi że działa robi tak dalej.... trudno ocenić z opisu;/

kochana rozumiem Twój problem ! u mnie jestem jednak tą drugą stroną, w której to dziecko wszystko niszczy, u siebie w domu i u znajomych wszyscy maja takie pretensje jak ty! u nas w domu robi to samo, to nie jest tak że my nie reagujemy, prosimy , błagamy, damy klapsa, okrzyczymy, wyprosimy, robimy co się da i nic ... wszystko jest psute, kredki zgryzione, koldra po tych pluciach cala w kredkach, krzyk pisk , nadpopudbliwosc nerwica histeria i u dziecka i u nas, nie mamy pojecia jak temu zapobiec, rozmowy, wyjasnienia nie pomagaja, szantaz, wymuszanie tak jak on tez nie ani prosby ani krzyki, nie dajemy sobie rady z tym malym potworkiem choc tak bardzo go kochamy.. u nas jest gorzej bo to moj syn a nie mojego męża, on stara sie byc ojcem najlepiej jak umie i mu to wychodzi ale z wychowaniem nie dajemy sobie rady .. boje sie ze jak urosnie bedzie to wykorzystywal i mowil przykrosci do męża typu "nie masz wlasnego dziecka a ja nie jestem twoim synem to nie masz prawa tego i tamtego" nie mamy pojecia jak zaradzic tym upartoscia.. jak sie denerwuje rzuca przedmiotami, mowi brzydkie slowa ktorych nie szczedzi mu nawet "przyszywana babcia" bo mama mojego męża.. uwielbia rzucać Ku***mi i innymi.. to samo z jedzeniem.. Natuś pojedzony idzie i stęka że jest głodny.. ona nie patrzy że jadl wcześniej mięso wcale nie pyta.. daje mu tymbarka mase słodyczy, serek , jogurcik i inne.. potem my zbieramy "owoc " tej mieszanki w postaci rozwolnienia.. nikogo to nie interesuje.. dziecko ma 3 lata i ma zęby jak ja na komuni .. czyli 8 zepsutych ! to jest paranoja a przez co ? nigdy mu nie pokazalam slodyczy.. dopoki tesciowa nie zaczela kupowac, wujkowie, babciowie, wszyscy od strony męza FASZERUJĄ go slodyczami, wpajaja ze to jest nagroda a ja potem mam przesrane... warto spojrzec nie z góry że wychowanie to wina rodzicow.. bo moze rodzice zabraniaja psuc zabawek a dziadkowie olewaja mowiac "to nic sie nie stalo ze zepsules jutro bedziesz mial nowe" .....

[meta_morfoza]

patusia wybacz, ale jednak będę się upierać, że wychowanie zalezy od rodziców!
moja teściowa i generalnie rodzina od strony męża, też uwielbiaja dawać mojemu synowi słodycze, nie mają umiaru w jedzeniu czy piciu, uwazają że litrowy kubus dla dziecka do posiłku to normalny dodatek...
jednak ich zapędy nie ujanwiły sie teraz, gdy syn ma 3 lata, ale byly widoczne już od baaardzo dawna, dlatego też, mając własne zasady, ciągle tłukliśmy im, że tego czy tamtego nie aprobujemy. Teściowa ma mnie chwilami za świra, bo jak to może być, że ona ine może dziecku dać całej czekolady na raz itp ale trudno.
Oboje z mężem zawsze bronimy swojego zdania i nie ma, że "a bo babci będzie przykro", no trudno, takie życie!! Syn nigdy nie został z nimi sam! A po tak długim czasie i zapędy babci się trochę zmniejszyły. I np jak swoim pozostałym wnukom zawozi torbę słodyczy, to nas się pyta wcześniej co mogłaby kupić naszemu synkowi (jak kiedyś przywiozła cała siatkę żelków, gum, czekoladek itp to mój mąż podziękował i powiedział że chętnie we dwójkę to zjemy :P bo nasz syn raczej niewiele z tego dostanie)

Jesteś dorosła osobą a nie bezwolnym dzieckiem, to od Ciebie zależy dalszy rozwój Twojego dziecka, nie zwalaj winy na babcie czy ciocie bo to wg mnie nie jest wytłumaczenie!
Jak mają zły wpływ na dziecko to zwracajcie im uwagę i ograniczcie wizyty!

[vilet784]

Napisane przez meta_morfoza

patusia wybacz, ale jednak będę się upierać, że wychowanie zalezy od rodziców!
moja teściowa i generalnie rodzina od strony męża, też uwielbiaja dawać mojemu synowi słodycze, nie mają umiaru w jedzeniu czy piciu, uwazają że litrowy kubus dla dziecka do posiłku to normalny dodatek...
jednak ich zapędy nie ujanwiły sie teraz, gdy syn ma 3 lata, ale byly widoczne już od baaardzo dawna, dlatego też, mając własne zasady, ciągle tłukliśmy im, że tego czy tamtego nie aprobujemy. Teściowa ma mnie chwilami za świra, bo jak to może być, że ona ine może dziecku dać całej czekolady na raz itp ale trudno.
Oboje z mężem zawsze bronimy swojego zdania i nie ma, że "a bo babci będzie przykro", no trudno, takie życie!! Syn nigdy nie został z nimi sam! A po tak długim czasie i zapędy babci się trochę zmniejszyły. I np jak swoim pozostałym wnukom zawozi torbę słodyczy, to nas się pyta wcześniej co mogłaby kupić naszemu synkowi (jak kiedyś przywiozła cała siatkę żelków, gum, czekoladek itp to mój mąż podziękował i powiedział że chętnie we dwójkę to zjemy bo nasz syn raczej niewiele z tego dostanie)

Jesteś dorosła osobą a nie bezwolnym dzieckiem, to od Ciebie zależy dalszy rozwój Twojego dziecka, nie zwalaj winy na babcie czy ciocie bo to wg mnie nie jest wytłumaczenie!
Jak mają zły wpływ na dziecko to zwracajcie im uwagę i ograniczcie wizyty!

Wy zjecie żelki, a dziecko nie dostanie, wy możecie całą tabliczkę czekolady, a dziecko nie... Zawsze myślałam że takie zasady obowiązują wszystkich a nie tylko jedną wybraną osobę . Jak to tlumaczycie dziecku, mama i tata mogą bo są duzi? Hipokryzja

Oczywiście nie jestem za faszerowaniem dziecka słodyczami, trzeba takim babciom tłumaczyć co jest dobre dla ich wnuków, one chcą dobrze tylko za ich czasów było inaczej

Wysłane z mojego C5303 przy użyciu Tapatalka

[meta_morfoza]

Napisane przez vilet784

Wy zjecie żelki, a dziecko nie dostanie, wy możecie całą tabliczkę czekolady, a dziecko nie... Zawsze myślałam że takie zasady obowiązują wszystkich a nie tylko jedną wybraną osobę . Jak to tlumaczycie dziecku, mama i tata mogą bo są duzi? Hipokryzja

Oczywiście nie jestem za faszerowaniem dziecka słodyczami, trzeba takim babciom tłumaczyć co jest dobre dla ich wnuków, one chcą dobrze tylko za ich czasów było inaczej

Wysłane z mojego C5303 przy użyciu Tapatalka

Jeśli jemy czekoladę, to po kostce albo 2 a nie po tabliczce- i dotyczy to wszystkich, nie tylko dziecka zapas jaki ona nam potrafiła robić wystarczał naprawdę na baaardzo długi czas.

Nigdzie nie napisałam, że my się objadamy a on nie może. chyba nie wyobrażasz sobie że siadamy przed dzieckiem, wyciągamy torbę słodyczy i wpierniczamy a on się patrzy Ale jeżeli powtarzam komus (tutaj akurat teściowej) że nie dajemy dziecku słodyczy w takich ilościach jakie ona serwuje, że wystarczy 1 wafelek a nie 10. Że nie jada np żelków. Że jeśli chce mu coś kupic, to niech to będą np herbatniki albo paluszki czy chrupki kukurydziane albo nawet ten wafelek, ale 1 czy 2 a nie cała wielka paczka, to co w tym jest niezrozumiałego? kiedyś się nie szanowało zdania innych?

Wszystko jest dla ludzi, ale w jakichś rozsądnych ilościach.

[vilet784]

Napisane przez meta_morfoza

Jeśli jemy czekoladę, to po kostce albo 2 a nie po tabliczce- i dotyczy to wszystkich, nie tylko dziecka zapas jaki ona nam potrafiła robić wystarczał naprawdę na baaardzo długi czas.

Nigdzie nie napisałam, że my się objadamy a on nie może. chyba nie wyobrażasz sobie że siadamy przed dzieckiem, wyciągamy torbę słodyczy i wpierniczamy a on się patrzy Ale jeżeli powtarzam komus (tutaj akurat teściowej) że nie dajemy dziecku słodyczy w takich ilościach jakie ona serwuje, że wystarczy 1 wafelek a nie 10. Że nie jada np żelków. Że jeśli chce mu coś kupic, to niech to będą np herbatniki albo paluszki czy chrupki kukurydziane albo nawet ten wafelek, ale 1 czy 2 a nie cała wielka paczka, to co w tym jest niezrozumiałego? kiedyś się nie szanowało zdania innych?

Wszystko jest dla ludzi, ale w jakichś rozsądnych ilościach.

Zabrzmiało tak ze dziecku dajecie 2 rzeczy z tej torby a resztę zjadacie
Ale jak dzielicie równo to ok

Wysłane z mojego C5303 przy użyciu Tapatalka

[meta_morfoza]

teraz już teściowa się opamiętała, więc dostawy toreb się zakończyły
ale zwykle to było po prostu tak, że to co się dla niego nadawało, to odkładaliśmy i powoli ubywało, ale np żelki to zjadalam sama <lol> ale nie na widoku jemu żal nie było bo miał wtedy 1,5 roku, teraz to by już była inna bajka bo by się zaciekawił cóż to takiego i że on też chce

[vilet784]

Napisane przez meta_morfoza

teraz już teściowa się opamiętała, więc dostawy toreb się zakończyły
ale zwykle to było po prostu tak, że to co się dla niego nadawało, to odkładaliśmy i powoli ubywało, ale np żelki to zjadalam sama <lol> ale nie na widoku jemu żal nie było bo miał wtedy 1,5 roku, teraz to by już była inna bajka bo by się zaciekawił cóż to takiego i że on też chce

Mój ma 9 mięsiecy ale już myślę jak się będę musiała ograniczać mały ma alergie wiec na razie "mam spokój" bo to ja ogarniam prowiant, a babcie się nie wracają bo po prostu słodyczy nie może one są od ubrań i zabawek.

Wysłane z mojego C5303 przy użyciu Tapatalka

[meta_morfoza]

to może tak im już zostanie

moja teściowa od zawsze wiedziała lepiej, począwszy od kwestii kp, poprzez chęć podania 3miesięcznemu dziecku ogórka kiszonego (niech sobie chociaż pociamka), po wciskanie za moimi plecami różnych rzeczy (wystarczyło że na chwilę została z nim sama w pokoju i juz mu coś do ręki wkładała). Do tego niestety żadne prośby nie skutkowały, każda wizyta, a widywaliśmy się często, to była ciągła szarpanina, brzydko mówiąc, ciągłe pretensje do nas, że jak to ona nie może dziecku dać jeszcze jednego kawałka ciasta/cukierka/soczku?
na każdy problem rozwiązaniem jest jedzenie "nudzisz się? a może byś coś zjadł?" "ojeju płacze, a może ciasteczko?" "uderzyłeś się? masz tu cukierki".

po ograniczeniu wizyt napięcie opadło, teściowa też się już trochę opanowała a poza tym syn sam jej potrafi powiedzieć "nie chcę babciu teraz czekoladki, bo zaraz będzie zupka"