Moda na zaręczyny, parcie na ślub...

[madzia2306]

Napisane przez zagubiona89r

Tak sobie spędzając życie i będąc z zamiłowania obserwatorem, ostatnio przecieram oczęta ze zdumienia...

Ostatnio modne są np: pierścionki zaręczynowe na 18 urodziny... Bo my już AŻ 3 lata razem, bo to taki fajny PREZENT, bo ś.lub to oj tam (u tych mądrzejszych) za 5-6 lat, ale zaręczyny to NIE JEST przecież od razu ślub... No cóż... Swoje zdanie mam na ten temat, pozostawiam waszej refleksji.

Druga kwestia... Związek ledwo się zaczął, ledwo się kształtuje tak naprawdę, ledwo pare miesięcy w porywach pół roku minęło, a dziewczyna już ma parcie na zaręczyny i ślub najlepiej i się żali koleżankom, że X się zaręczyła Y się zaręczyła a ona nic a ona CHCE...


Czy mi się tylko tak zdaje czy niektórzy mówiąc delikatnie powinni się ciężkim młotkiem puknąc w główkę?

hehe wiesz jest coś w tym wszystkim... mnie tż się oświadczył po 4 latach bycia razem i nie dlatego że ja miałam parcie czy coś sam zdecydował bo wiedział że jestem gotowa no ale... zaraz jak się dowiedziała jedna koleżanka i drga potem trzecia to zaraz wszystkie chciały się zaręczać bo bo jak to tak że ja już a one jeszcze dobija mnie takie myślenie.. i parę miesięcy po naszych zaręczynach zaręczyła się drugai potem chodziła i się chwaliła jaki to ona ma drogi pierścionek druga też zaraz się zaręczyła a trzecia już suszy głowę swojemu facetowi że ma jej sie oświadczać bo my juz po zaręczynach a ona nie chce być gorsza jak to usłyszałam i to z ust tego jej faceta że cytuję"moja mi suszy glowe o zaręczyny bo wy już po zaręczynach" to myślałam że padnę... co za myślenie

[Fresa]

Napisane przez zagubiona89r

yyy.... od 2 miesięcy jestem zaręczona, mam wyznaczoną datę ślubu. I chyba dlatego tak mnie wnerwia takie "lekkie" niedojrzałe i gówniarskie podejście do zaręczyn. Z tego powodu o zaręczynach wiedzą moi najbliźsi i przyjaciółka. Na studiach mówię, że pierścionek to prezent. Bo jakoś nie mam ochoty na ochy achy i zastanawianie się a kiedy moje, a kiedy to a ILE KOSZOTWAŁ itd.

A mnie dziwi, że jesteś zaręczona a na pytania o pierścionek odpowiadasz, że to prezent i Twoja wymówka mnie nie przekonuje. Wstydzisz się pierścionka czy tego, że jesteś zaręczona?
(nie chcesz wyjść na głupiutka kobietkę o której założyłaś ten wątek - atak formą obrony? no i Twojemu narzeczonemu chyba przykro jest, że się do niego nie przyznajesz? )

Napisane przez cerveza

Szczerze mówiąc to samo pomyślałam. Wklejenie bukietu to lekkie przegięcie, takie już obgadywanie konkretnej znajomej (a wątek wydawał się bardziej teoretyczny). Nie wyobrażam sobie wrzucać na forum fotek swoich znajomych z Facebook'a na wizaż i podśmiechiwać się z nich

[cerveza]

Napisane przez zagubiona89r

Jezu ty masz jakiś problem ze mną?

No bo sorry, jeśli na poważnie twierdzisz, że kobieta, która piszczy na widok pierścionka, emocjonuje się weselem i dekoracjami i jakoś nie dostrzega, że po tej całej imprezce jest wspólne życie i JE TEŻ trzeba by było jakoś zorganizowac jest mądra.

Ba... najczęściej najpierw wrzucają zdjęcia z zaręczyn, potem ze ślubu, pojawia się stagnacja to szybko trzeba sobie dziecko zrobic i tak przez rok wszędzie wrzucac jego zdjęcia no a potem cóż... Narzeka się koleżankom: wiesz po ślubie się przekonasz (grobowa mina i cierpiętniczo-wszystkowiedzące spojrzenie).

---------- Dopisano o 19:56 ---------- Poprzedni post napisano o 19:54 ----------



To nie moja znajoma. Jakaś kuzynka przyjaciółki.

Nie wkleiłam tu jej twarzy.

Nie dałam linka do profilu.

Potraktowałam to jako przykład.

I tyle.

Ale ta dziewczyna może przypadkowo natrafić na ten wątek i chyba jej się przykro zrobi jak zobaczy, że ktoś kopiuje i wkleja jej zdjęcia po forach.

[Fresa]

Napisane przez cerveza

Ale ta dziewczyna może przypadkowo natrafić na ten wątek i chyba jej się przykro zrobi jak zobaczy, że ktoś kopiuje i wkleja jej zdjęcia po forach.

W dodatku w jakim celu...

[_vixen_]

Napisane przez zagubiona89r

yyy.... od 2 miesięcy jestem zaręczona, mam wyznaczoną datę ślubu. I chyba dlatego tak mnie wnerwia takie "lekkie" niedojrzałe i gówniarskie podejście do zaręczyn. Z tego powodu o zaręczynach wiedzą moi najbliźsi i przyjaciółka. Na studiach mówię, że pierścionek to prezent. Bo jakoś nie mam ochoty na ochy achy i zastanawianie się a kiedy moje, a kiedy to a ILE KOSZOTWAŁ itd.

Masz 21 lat, czyli sama w bardzo młodym wieku jesteś zaręczona, masz już wyznaczoną datę ślubu, czyli de facto niczym się nie różnisz od dziewcząt z polskiej wsi głębokiej, co to w takim wieku młodym już się zaręczają i wesele planują.

Nie rozumiem zatem, skąd taki wątek i oburzenie, jak to się inni zaręczają

[madzia2306]

Napisane przez zagubiona89r

Tak sobie spędzając życie i będąc z zamiłowania obserwatorem, ostatnio przecieram oczęta ze zdumienia...

Ostatnio modne są np: pierścionki zaręczynowe na 18 urodziny... Bo my już AŻ 3 lata razem, bo to taki fajny PREZENT, bo ś.lub to oj tam (u tych mądrzejszych) za 5-6 lat, ale zaręczyny to NIE JEST przecież od razu ślub... No cóż... Swoje zdanie mam na ten temat, pozostawiam waszej refleksji.

Druga kwestia... Związek ledwo się zaczął, ledwo się kształtuje tak naprawdę, ledwo pare miesięcy w porywach pół roku minęło, a dziewczyna już ma parcie na zaręczyny i ślub najlepiej i się żali koleżankom, że X się zaręczyła Y się zaręczyła a ona nic a ona CHCE...


Czy mi się tylko tak zdaje czy niektórzy mówiąc delikatnie powinni się ciężkim młotkiem puknąc w główkę?

Napisane przez Fresa

A mnie dziwi, że jesteś zaręczona a na pytania o pierścionek odpowiadasz, że to prezent i Twoja wymówka mnie nie przekonuje. Wstydzisz się pierścionka czy tego, że jesteś zaręczona?
(nie chcesz wyjść na głupiutka kobietkę o której założyłaś ten wątek - atak formą obrony? no i Twojemu narzeczonemu chyba przykro jest, że się do niego nie przyznajesz? )

ja jak mnie ktos pyta to odpowiadam tak jestem zaręczona obejrzą pierścionek powiedzą ładny i tyle
nie wstydzę się tego bo czego tu się wstydzić...

[Ivy123]

Ja wam powiem, że wszystkie patologiczne dziewczyny, które chodziły ze mną do podstawówki, gima, są już po ślubie+dziecko, czasem dwójka.Ostatnio jedną spotkałam z wózkiem, to mi się żaliła na męża, że się kłócą non stop, że kredyt na mieszkanie i była w szoku jak powiedziałam że ja z moim facetem żyje w zgodzie i że ślubu i dzieci nie planuję w ciągu najbliższych 6 lat.

[cerveza]

Napisane przez Fresa

W dodatku w jakim celu...

Właśnie.

Napisane przez _vixen_

Masz 21 lat, czyli sama w bardzo młodym wieku jesteś zaręczona, masz już wyznaczoną datę ślubu, czyli de facto niczym się nie różnisz od dziewcząt z polskiej wsi głębokiej, co to w takim wieku młodym już się zaręczają i wesele planują.

Nie rozumiem zatem, skąd taki wątek i oburzenie, jak to się inni zaręczają

Chyba dlatego się nie przyznaje znajomym z roku, że ma pierścionek zaręczynowy

[Ivy123]

Napisane przez _vixen_

Masz 21 lat, czyli sama w bardzo młodym wieku jesteś zaręczona, masz już wyznaczoną datę ślubu, czyli de facto niczym się nie różnisz od dziewcząt z polskiej wsi głębokiej, co to w takim wieku młodym już się zaręczają i wesele planują.

Nie rozumiem zatem, skąd taki wątek i oburzenie, jak to się inni zaręczają

To i ja teraz jestem zdziwiona, może brylant mniejszy od tego ze zdjęcia?.

[_vixen_]

Napisane przez cerveza

Chyba dlatego się nie przyznaje znajomym z roku, że ma pierścionek zaręczynowy

Też mogłabym skomentować, że zaręczyny w wieku 21 lat to gówniarstwo, a planowanie ślubu w tym wieku świadczy o braku ciekawszych perspektyw. I że ciekawe, od ilu lat jest w związku, bo w wieku 21, na dziennych studiach, to się raczej kiepskie pojęcie ma o prawdziwym życiu.
Podobnie jak autorka komentuje, jak to inni się zaręczają, tak samo przyjemnie.

A nieprzyznawania się do zaręczyn kompletnie nie rozumiem.

[zagubiona89r]

Napisane przez Fresa

A mnie dziwi, że jesteś zaręczona a na pytania o pierścionek odpowiadasz, że to prezent i Twoja wymówka mnie nie przekonuje. Wstydzisz się pierścionka czy tego, że jesteś zaręczona?
(nie chcesz wyjść na głupiutka kobietkę o której założyłaś ten wątek - atak formą obrony? no i Twojemu narzeczonemu chyba przykro jest, że się do niego nie przyznajesz? )

Wiesz co. Szkoda słów na dyskusję z Tobą. A co do zaręczyn, możem dziwna, ale to nie jest sprawa iksińskiej z mojego roku,. która przez 3 lata ze mną 2 zdania zamieniła. No nie wiem. Tym bardziej, że wiem w jakim kierunku by ta dyskusja poszła (moi bliscy zapytali o datę ślubu i pogratulowali, w tym wypadku zapytaliby o cenę pierścionka i restaurację w której kolacja była. Po prostu wiem z jakimi snobami studiuję).

Napisane przez _vixen_

Masz 21 lat, czyli sama w bardzo młodym wieku jesteś zaręczona, masz już wyznaczoną datę ślubu, czyli de facto niczym się nie różnisz od dziewcząt z polskiej wsi głębokiej, co to w takim wieku młodym już się zaręczają i wesele planują.

Jesteśmy razem prawie 2,5 roku. Ślub planujemy w 2013 akurat skończę studia. Mamy gdzie mieszkac, tż ma stałą pracę. Nie wiem gdzie widzisz COKOLWIEK z przykładów, które ja podałam.

Nie rozumiem zatem, skąd taki wątek i oburzenie, jak to się inni zaręczają

DYskusyjno refleksyjnie o głupocie ludzkiej i moim zdaniem coraz większym upadku wszelkiej wartości słowa i deklaracji.

[aktaga13]

ooo, zagubiona - dawno Cię nie widziałam
na wstępie zaznaczam, że nie czytałam innych opinii, odpowiem jedynie na pytanie

dla mnie zaręczyny oznaczają: "w najbliższej przyszłości zamierzamy wziąć ślub". czyli - zaczynamy szukać sali, sporządzamy listę gości itp. tendencję do dłuuugich zaręczyn zobaczyłam już kilka lat temu i osobiście nie podoba mi się. nie mieszam się w związki innych, to nie moja sprawa. jeśli ktoś ma potrzebę "rezerwowania" sobie partnera, cieszy go stan zapierścionkowania, albo ma w tym jakiś inny ukryty cel - jego sprawa. skłamałabym pisząc, że nie wywołuje to u mnie lekkiego uśmiechu. jednocześnie nie wyobrażam sobie przeciągającego się narzeczeństwa i szkoda mi troche, że sam akt zaręczyn tak stracił na znaczeniu.

[Ivy123]

Jakby nie patrzeć hmm hipokryzja.

[mikia20]

Napisane przez _vixen_

Masz 21 lat, czyli sama w bardzo młodym wieku jesteś zaręczona, masz już wyznaczoną datę ślubu, czyli de facto niczym się nie różnisz od dziewcząt z polskiej wsi głębokiej, co to w takim wieku młodym już się zaręczają i wesele planują.

Nie rozumiem zatem, skąd taki wątek i oburzenie, jak to się inni zaręczają

Ale w tym wątku mówimy o podejściu do rzeczy czy o samym fakcie wieku w dniu ślubu?

Jeśli tak, to ja też z głębokiej wsi.

[muszynianka]

Tyle ciekawych dyskusji się w tej chwili toczy że nie mam pojęcia gdzie odpisywać ale Ivy tak ładnie i krótko to ujęła...

[_vixen_]

Napisane przez mikia20

Ale w tym wątku mówimy o podejściu do rzeczy czy o samym fakcie wieku w dniu ślubu?

Jeśli tak, to ja też z głębokiej wsi.

Nie o to chodzi.
Chodzi o to, że wszystko można skomentować i ocenić nieprzyjemnie.

[agniesikk]

Napisane przez visionAM

Każdy ma swoje podejście wg mnie jeśli 22 letni chłopak wiąże się z 17-latka to raczej niezbyt jest dojrzały.. mam kilku takich kolegów i jakoś mi się to potwierdza, więc nie dziwię się że macie takie samo zdanie. I nie piszę tego złośliwie.

A według mnie to było złośliwe jak cholera.
To najbardziej żałosna wypowiedź, jaką przeczytałam na tym forum. Na jakiej podstawie oceniasz dojrzałość mojego chłopaka? Co ma do rzeczy mój i jego wiek? Znasz nas, że oceniasz?
Zresztą z czego ja Ci się tłumaczę... Po Twoich wypowiedziach wnioskuję, że uważasz się za najmądrzejszą na świecie i pozjadałaś wszystkie rozumy Ale przyznaję, ogromnie mnie zdenerwowałaś tekstem o niedojrzałości mojego chłopaka, dlatego staję w jego i swojej obronie. Łatwo się pisze, jak się nie zna kogoś.

Moi rodzice mają IDENTYCZNE zdanie jak ja. Mój tata ma 50 lat, mama 46... Ach ta niedojrzałość

Pomyśl 5 razy, zanim palniesz coś głupiego, Forumowa Bogini Mądrości.

[awia]

Zagubiona - a na te twoje zaręczyny nie wplynal przypadkiem wypadek TZta?

Tak mi sie przypomnialo, przypadek dziewczyny ktora zerwala ze swoim chlopakiem po 2 latach (ona ma cos kolo 22 lat) bo on jej sie nie chcial oswiadczyc..

[zagubiona89r]

Napisane przez aktaga13

ooo, zagubiona - dawno Cię nie widziałam
na wstępie zaznaczam, że nie czytałam innych opinii, odpowiem jedynie na pytanie

.

Jak Ci się chce to przeczytaj, właśnie mi się obrywa od hipokrytek i wieśniar

Napisane przez Ivy123

Jakby nie patrzeć hmm hipokryzja.

Gdzie? W którym punkcie moje podejście i sytuacja jest podobne do DWÓCH przykładów i sytuacji, które podałam?

Napisane przez _vixen_

Nie o to chodzi.
Chodzi o to, że wszystko można skomentować i ocenić nieprzyjemnie.

No tak, czyli obrywa mi się, bo raczyłam miec czelnośc stwierdzic, że zaręczyny jako prezent na 18- urodziny są niedojrzałym popisem dla szpanu?

[aktaga13]

ok, doczytałam

sytuacja sprzed 2 miesięcy - miedzy kolezanka a jej facetem bardzo zle sie dzieje. ona powaznie mysli o zerwaniu. on (najprawdopodobniej wyczuwając sytuację) oświadcza się. jej reakcja? zgadza się! zapytana dlaczego, odpowiada - jakoś się ułoży...

trudno mi się wypowiadać zagubiona, bo ja jestem raczej z tych, które nie wiedziałyby co powiedzieć widząc pierścionek. bałabym się takiej "niespodzianki", tym bardziej, że odrzucenie zaręczyn rozumiane jest jako koniec związku w ogóle my pomimo długiego stażu nie czujemy się gotowi. nie mamy ani kapitału, ani poważnej pracy. wciąż studiujemy. w takim stanie nie wyobrażam sobie ani zaręczyn, ani tym bardziej ślubu. JEDNAK to jest indywidualna kwestia. gratuluję Wam też mi przyszło na myśl, czy nie wpadliście na ten pomysł po wypadku.. nie wnikam, bo to wasze życie, wy macie się czuć z tą decyzją dobrze. nie rozumiem jednak dlaczego ukrywasz prawdziwe pochodzenie pierścionka? rozumiem, że nie chcesz szumu, ale to mimo wszystko kłamstwo.. nigdy nie zapytałabym nikogo "ile kosztował", ale z chęcią uściskałabym zaręczoną koleżankę

[zagubiona89r]

Napisane przez awia

Zagubiona - a na te twoje zaręczyny nie wplynal przypadkiem wypadek TZta?

Nie. Powiedzmy, że wspólną przyszłośc planowaliśmy już przed owym wypadkiem. Myśleliśmy nad tym czy wybrac 2012 czy 2013 ostatecznie stawiając na 2013 bo to pewniejsza data, i jeśli cos nam w planach nie wyjdzie to mamy czasowy zapas na wyprostowanie tego co nie wyszło. Natomiast chcieliśmy się zaręczyc dopiero wtedy gdy faktycznie ruszą przygotowania w sensie poszukiwania sali itd itp.

A jeśli wypadek miał na to jakiś wpływ, i wszystko to co było po nim, to co musieliśmy przetrwac to tylko nas to utwierdziło w tym, że chcemy byc ze sobą i na dobre i na złe.

[paula78]

Odnośnie mieszkania przed slubem ,chyba para ktora jest ze sobą nie ustala a teraz zamieszkamy ze soba na próbę ,tylko jest to naturalny krok.

odnosnie ciazy i slubu ,,jelsi para byla ze soba i zaciążyła to jeszcze przełknę ale jesli ciaza wynika z zauroczenia,głupoty lub jednonocnej przygody to po co ?

Są związki które od początku nie rokuja i widza to osoby z zewnątrz ,znam takie 2 związki które dla mnie były porażka i jakimś tworem sztucznym ,oba się rozpadły po 10 latach małżeństwa ,oba z powodu zdrady partnerów ,zdrady tez nie biorą się ot tak.

co do rozwodów ,j.w plus są dla ludzi gdyby ktos wiedział ,że się rozwiedzie czy brałby
ślub ?


Nie miałam zaręczyn a jestem po ślubie może dlatego ,że nie mam całego pakietu ślubnego i wszystko w odwrotnej kolejnośći to i rozwód mnie ominie ?

Nie mam nic przeciwko zaręczynom chcoiaż to dla mnie głupi i bezsensowny zwyczaj ,w koncu pobierają sie dorosle osoby) slubom,rozwodom dopóki robi się te uroczystości,szopki za swoją kasę i z klasą.

[zagubiona89r]

Napisane przez aktaga13

nie mamy ani kapitału, ani poważnej pracy. wciąż studiujemy. w takim stanie nie wyobrażam sobie ani zaręczyn, ani tym bardziej ślubu. JEDNAK to jest indywidualna kwestia. gratuluję Wam

Widzisz gdyby Tż nie miał stałej pewnej pracy, ja studiów wtedy na wylocie, i niemielibyśmy gdzie mieskzac to byśmy się nie zdecydowali. Po prostu mamy taką możliwośc.

też mi przyszło na myśl, czy nie wpadliście na ten pomysł po wypadku.. nie wnikam, bo to wasze życie, wy macie się czuć z tą decyzją dobrze.

Patrz wyżej.

nie rozumiem jednak dlaczego ukrywasz prawdziwe pochodzenie pierścionka? rozumiem, że nie chcesz szumu, ale to mimo wszystko kłamstwo.. nigdy nie zapytałabym nikogo "ile kosztował", ale z chęcią uściskałabym zaręczoną koleżankę

Może uściślę. Na moich studiach, szczególnie w mojej grupie, są ludzie, których nie znoszę. Zresztą u nas nikt się nie lubi, traktują siebie nawzajem jak konkurencję, którą trzeba zwalczac. W dodatku trafili mi się w owej grupie tak snobistyczni ludzie... że szkoda słów. Nie rozmawiam z nimi niemal wcale, a na pewno nie wdaję się w dyskusje o życiu prywatnym. Stąd taka postawa. Reszta znajomych, bliższych dalszych a nawet z liceum jak kogoś spotkam i zapyta noł problem. To taki wyjątek od reguły.

[aktaga13]

no i fajnie w czym więc rzecz? zawsze wydawało mi się, że tworzycie stabilny i dojrzały związek, wierzę, że wasza decyzja jest przemyślana. i cieszę się razem z wami a to, że ktoś swoją radość okazuje zdjeciami na "fejsie" - jego brocha nie mi oceniać (zwłaszcza, że jestem pierwsza w kwestii emocjonowania się jakimiś wydarzeniami i uwierz - trzymałabym Cię za ten opierścionkowany paluch i pewnie szczerzyła zęby lub - co gorsza - piszczała radośnie ). nie nam oceniać, czy związki "zaręczonych koleżanek" to coś poważnego, czy przelotnego. szkoda mi, że "zaręczyny" to już nie to co kiedyś... ale co zrobić?

[agniesikk]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;22719673]Wiesz, jeśli człowiek NAPRAWDĘ chce się uczyć, to i ślub, i dziecko mu nie przeszkodzą Fakt, wymaga to większego wysiłku i jednak pomocy bliskich (bądź dalszych), ale da się.
[/QUOTE]
Oczywiście Moja mama kończyła studia będąc mężatką z dwójką dzieci.
Mnie raczej chodziło o podkreślenie faktu, że dziewczyna miała wysokie ambicje (samo to, że chciała studiować w Cambridge), a studiuje zaocznie na niewiele znaczącej uczelni (nie chcę tutaj pisać, co to za uczelnia) i ogólnie jak tak rozmawia z moim chłopakiem, to widać, że żałuje, że tak szybko założyła rodzinę. Toć to młoda dziewczyna... 23 lata zaledwie. Moim zdaniem to bardzo wcześnie. Po prostu był taki czas, że miała kociokwik na punkcie dzieci i pospieszyło jej się do własnego. No i przyszła szara rzeczywistość matki i żony i się okazuje, że założenie rodziny to nie są same uniesienia... Zresztą na pewno jest jakiśżal, że się pewnych rzeczy nie zrobiło i nie da już zrobić- np. wyjazd z domu na studia dzienne i studencki lajf :P Po prostu choćby się chciało, to za żadne skarby się nie da.

[visionAM]

Napisane przez eyo

urocza wybiórczość, naprawdę - pogratulować
było całość mojej wypowiedzi zacytować a nie wybrałaś sobie fragmencik i przekomobinowywujesz idee

mnie śmieszą tylko panienki i faceci którzy z wywalonymi jęzorkami co rok czy dwa szukają "gniazdka" do wynajęcia żeby misia przetestować i tak kilka razy w ciagu 5 lat bo się nikt nie sprawdził (co tudzież nie dziwi - bo jak ktoś co roku zmienia partnera do mieszkanka nawet nie orientując sie w niczym o tej osobie to co tu się dziwić że taka parka polegnie po miesiacu czy trzech posiadania siebie na głowie);D komedia istna
a już ludzie którzy po roku uznają, że trzeba sprawdzić żeby rzucić za wczasu to czad ;D

ja uważam, że mieszkać razem powinni ludzie na coś takiego gotowi a nie szczeniaki (mniejsi i wieksi) którzy koniecznie muszą zrobić test i ewentualnie misia/misiową za drzwi wywalić i za miesiąc kolejnego gniazdka szukać

zacytowałam to, do czego się odniosłam i tyle, nie wyrwałam tego z kontekstu...

Po części zgadzam się z Tobą. Ja osobiście nie mieszkam z moim chłopakiem po to aby go posprawdzać. Zamieszkaliśmy razem, bo było nam tak wygodniej i oboje tego chcieliśmy. Mieszkamy już 2 lata i mamy plany na przyszłość, zamieszkując razem także je mieliśmy. Ale na początku było bardzo ciężko, często się kłóciliśmy i docieraliśmy jednak przeszliśmy przez to wszystko dzielnie i mimo różnych sprzeczek i trudności nadal ze sobą jesteśmy. I wiem, że nigdy bym nie poznała mojego TŻ tak dobrze jak podczas wspólnego mieszkania... wiem też, że sporo mnie i jego kosztowało pójście na kompromis w pewnych sprawach. I cieszę się, że doszliśmy do tego teraz, gdy żyjemy w konkubinacie, a nie dopiero po ślubie... bo bywa różnie... równie dobrze nawet po 5 latach super udanych randek i niby-świetnego związku może się okazać, że po ślubie, gdy para zamieszka razem, misiaczek już nie będzie taki słodki i kochany na codzień. A problemy dnia codziennego, płacenie rachunków itp. mogą przerosnąć. Znam kilka takich przypadków i niestety jeden zakończył się rozwodem, w innym jakoś się dogadali po około roku wojny, a w jeszcze innym oboje zdradzają się na prawo i lewo, ale rozwodu nie biorą, bo "nie wypada" więc bywa różnie, różni są ludzie, różne sytuacje... ja cieszę się, że mieszkam z moim TŻ. Czy ślub kiedyś weźmiemy tego nie wiem - teraz nas nie stać, po prostu. I nie czujemy potrzeby. Zaręczeni też nie jesteśmy, bo nie uznajemy latania z pierścionkiem kilka lat, po co skoro i tak razem jesteśmy i nam dobrze, czy z pierścionkiem czy bez

A według mnie to było złośliwe jak cholera.
To najbardziej żałosna wypowiedź, jaką przeczytałam na tym forum. Na jakiej podstawie oceniasz dojrzałość mojego chłopaka? Co ma do rzeczy mój i jego wiek? Znasz nas, że oceniasz?
Zresztą z czego ja Ci się tłumaczę... Po Twoich wypowiedziach wnioskuję, że uważasz się za najmądrzejszą na świecie i pozjadałaś wszystkie rozumy Ale przyznaję, ogromnie mnie zdenerwowałaś tekstem o niedojrzałości mojego chłopaka, dlatego staję w jego i swojej obronie. Łatwo się pisze, jak się nie zna kogoś.

Moi rodzice mają IDENTYCZNE zdanie jak ja. Mój tata ma 50 lat, mama 46... Ach ta niedojrzałość

Pomyśl 5 razy, zanim palniesz coś głupiego, Forumowa Bogini Mądrości.

wyraziłam po prostu swoje zdanie. A po moich wypowiedziach to sobie możesz wnioskować co tylko chcesz ale na wszelki wypadek się uspokój, bo cię tylko ponosi, ja cię nie obrażam, za to ty mnie owszem

[panierrka]

Dla mnie związek powinien się w jakiś sposób rozwijać i w pewnym momencie naturalne u większości osób jest to, że pojawia się pragnienie jakichś deklaracji. Zaręczyny są właśnie taką deklaracją i w ten sposób to postrzegam: niekoniecznie "za rok ślub", ale "chcemy być ze sobą do końca życia i zaczynamy nie tylko snuć plany, ale je realizować - szybciej lub wolniej".

Z drugiej mańki, to kiedyś miałam takie parcie, bo było zgodne z moją wizją Na szczęście chociaż jedno z Nas było rozsądne Nie jestem ze wsi ani nie zakończyłam procesu kształcenia na LO, po prostu byłam niedojrzała. Na szczęście z tego się wyrasta, wcześniej czy później.

[Fresa]

Napisane przez _vixen_

Masz 21 lat, czyli sama w bardzo młodym wieku jesteś zaręczona, masz już wyznaczoną datę ślubu, czyli de facto niczym się nie różnisz od dziewcząt z polskiej wsi głębokiej, co to w takim wieku młodym już się zaręczają i wesele planują.

Nie rozumiem zatem, skąd taki wątek i oburzenie, jak to się inni zaręczają

Napisane przez _vixen_

Też mogłabym skomentować, że zaręczyny w wieku 21 lat to gówniarstwo, a planowanie ślubu w tym wieku świadczy o braku ciekawszych perspektyw. I że ciekawe, od ilu lat jest w związku, bo w wieku 21, na dziennych studiach, to się raczej kiepskie pojęcie ma o prawdziwym życiu.
Podobnie jak autorka komentuje, jak to inni się zaręczają, tak samo przyjemnie.

A nieprzyznawania się do zaręczyn kompletnie nie rozumiem.

Dokładnie jest tak jak piszesz

[Lady in Blue]

Gdy miałam 21 lat także nosiłam pierścionek zaręczynowy i zastanawiałam się z ex nad datą ślubu No cóż nie wyszło na szczęście (dojście do takiego wnisku zajeło mi sporo czasu).

Czasem zaglądam do działu ślubnego, do tematu ile lat ma się w dniu ślubu i zastanawiam się z po co się tak śpieszyć, i tak wcześnie brac ślub. Często są to bardzo młode pary, ktore dopiero przekroczyły próg 20stki, często są dla siebie jedynymi partnerami, zaczeli być razem w wieku nastoletnim...

Ja tego nie pojmuję, ale cóż bywa

[eyo]

Napisane przez _vixen_

Generalnie zasada jest taka: im biedniejsze społeczeństwo, im mniej perspektyw życiowych, tym mniejsze wczesne parcie na zaręczyny i ślub. Parcie załącza się zwłaszcza w przypadkach, kiedy zaręczyny, a potem organizacja wesela stają się największa atrakcją w życiu danej osoby. Kiedy ktoś ma dobre studia, satysfakcjonującą prace, życie towarzyskie, kulturalne, to nie spieszy mu się specjalnie do ślubu i dzieci, bo chce ten czas wykorzystać w inny sposób, np jadąc na studia na Erasmusa do Hiszpanii zamiast wybierać krem na torcie. Jesteśmy społeczeństwem niezamożnym, nieco zacofanym , dlatego wiele dziewczyn ma wielkie parcie na ślub, bo potem to szare życie w małżeństwie, dzieci, kredyty i ogólnie nic specjalnego. A wesele, wiadomo, jeden dzień w życiu, gdy się jest w centrum uwagi i wygląda jak księżniczka.

Znam paru młodych Anglików, oni ani myślą o stałych związkach i ślubach. Na to pewnie przyjdzie czas po 30. Na razie podróżują po świecie i pracują sobie np. w Australii, wykorzystują czas na zdobywanie doświadczenia, znajomości i zabawę.

Osobiście żal mi 21 czy 22 letnich chłopaczków gonionych niemal siłą przed ołtarz. A potem wielki żal, że mąż woli kolegów i imprezy niż siedzenie z żoną i bawienie dzieciaka. A kiedy ten chłopak miał się wybawić, jak najpierw pod fartuchem mamusi, a potem żona życie organizuje?

idealnie oddałaś całą sprawę według mnie
ludzie jak mają co robić, mają się jak rozwijać, mają plany "na siebie" to o ślubie, dzieciach itp nie myślą po prostu
jasne - przychodzi kiedyś taki moment u większości, że im się rodziny zaczyna marzyć ale to często jest po tym jak się wypłenią w temacie ambicji, zawodu

a taka dziewczyna która po liceum postanowiłam do końca życia pracować w sklepie spożyczym czy coś co ma robić ? No rodzinę sobie zakłada i już..
(tak tak wiem jestem okropna, że to napisała i że tak generalizuję ;D)

Napisane przez Ivy123

Ja wam powiem, że wszystkie patologiczne dziewczyny, które chodziły ze mną do podstawówki, gima, są już po ślubie+dziecko, czasem dwójka.Ostatnio jedną spotkałam z wózkiem, to mi się żaliła na męża, że się kłócą non stop, że kredyt na mieszkanie i była w szoku jak powiedziałam że ja z moim facetem żyje w zgodzie i że ślubu i dzieci nie planuję w ciągu najbliższych 6 lat.

haha dobre to jest, mam tak samo
ostatnio zaczęłam myśleć czy ja oby się stara nie robię, no powaga
mnóstwo koleżanek po ślubie, dzieci ma - te które nie mają oczywiście zaobrączkowane, daty wyznaczone
jak sobie pomyślę, że mam 22 lata to się zaczynam zastanawiać czy to ze mną jest coś nie halo czy z innymi...

fajna sprawa swoją drogą - tutaj z jednej strony parcie przed ołtarz etc a z kolei na studiach znajomi luzik, bez parcia, bez durnych pytań
normalnie jak dwa różne światy to jest

mam wrażenie, że ludzie którzy nie poszli na studia albo poszli na zaoczne to się nagle w 30 latków przeobrazili a ludzie na studiach dziennych bimbają sobie jak w liceum (plus częśc z nich na siebie zarabia, z dużym zaznaczeniem "na siebie")

Napisane przez muszynianka

Tyle ciekawych dyskusji się w tej chwili toczy że nie mam pojęcia gdzie odpisywać ale Ivy tak ładnie i krótko to ujęła...