Utrata motywacji po ciąży?

[KaroleXx]

Witajcie,
Kolega polecił mi waszą stronę, bo często podobno znajduje tu wiele odpowiedzi dotyczących problemów ze swoją żona. Pomagacie zrozumiec kobiete


Otóż ze swoją narzeczoną jestem już 8 lat. Zawsze ją podziwiałem: prawdziwa kobieta biznesu, pełna pasji, a najbardziej w świecie kochała chyba sport.
Chodziła na siłownie, biegała, ćwiczyła pole dance. Ciała zazdrościła jej większość znanych mi kobiet (wysportowana sylwetka, zdobyta ciężką pracą)i tu wszystko było piękne do pewnego momentu.
Moja kochana zawsze mówiła stanowczo: "Nie chce dzieci" no i niestety niespełna półtora roku temu dowiedzieliśmy się o ciąży. Ja się ucieszyłem, a ona wpadła w rozpacz. Mówiła o usunięciu, ale na szczęście nie zrobiła tego. Trochę sobie ćwiczyła do momentu gdy okazało się, że ciąża jest zagrożona i musi się oszczędzać do tego brać jakieś leki po których przytyła.
Obecnie nie zostało nic z kobiety którą poznałem, każda próba wyciągnięcia jej na bieganie kończy się odmową, słyszę tylko jak szlocha, że straciła to na co pracowała, że nie ma siły znowu walczyć... Dziecko cóż... nie poszła nawet na macierzyński, jak tylko doszła do siebie wróciła do pracy.
Od porodu stała się zamknięta w sobie, nie ma na nic ochoty...

Czy to może być depresja? Czy zarażenie jej sportem może pomóc?

[aleks_90]

Napisane przez KaroleXx

Witajcie,
Kolega polecił mi waszą stronę, bo często podobno znajduje tu wiele odpowiedzi dotyczących problemów ze swoją żona. Pomagacie zrozumiec kobiete


Otóż ze swoją narzeczoną jestem już 8 lat. Zawsze ją podziwiałem: prawdziwa kobieta biznesu, pełna pasji, a najbardziej w świecie kochała chyba sport.
Chodziła na siłownie, biegała, ćwiczyła pole dance. Ciała zazdrościła jej większość znanych mi kobiet (wysportowana sylwetka, zdobyta ciężką pracą)i tu wszystko było piękne do pewnego momentu.
Moja kochana zawsze mówiła stanowczo: "Nie chce dzieci" no i niestety niespełna półtora roku temu dowiedzieliśmy się o ciąży. Ja się ucieszyłem, a ona wpadła w rozpacz. Mówiła o usunięciu, ale na szczęście nie zrobiła tego. Trochę sobie ćwiczyła do momentu gdy okazało się, że ciąża jest zagrożona i musi się oszczędzać do tego brać jakieś leki po których przytyła.
Obecnie nie zostało nic z kobiety którą poznałem, każda próba wyciągnięcia jej na bieganie kończy się odmową, słyszę tylko jak szlocha, że straciła to na co pracowała, że nie ma siły znowu walczyć... Dziecko cóż... nie poszła nawet na macierzyński, jak tylko doszła do siebie wróciła do pracy.
Od porodu stała się zamknięta w sobie, nie ma na nic ochoty...

Czy to może być depresja? Czy zarażenie jej sportem może pomóc?

Jej życie uległo zmianie o 180 stopni , nie chciała dzieci. Sadze że to depresja jej ciało o ktore tak walczyła po ciąży uległo zmianom. Nie poszła na macierzynski wiec kto siedzi z dzieckiem?

[KaroleXx]

Napisane przez aleks_90

Jej życie uległo zmianie o 180 stopni , nie chciała dzieci. Sadze że to depresja. Nie poszła na macierzynski wiec kto siedzi z dzieckiem?

Jej matka, trochę siostra, ja po pracy. Rano zajmują się nim jej rodzice lub siostra potem, gdy wracam odbieram je.
Dodam jeszcze, że nie karmi piersią, bo nie chce.

[201803290936]

Może mieć depresję poporodową. Też bym miała, gdybym musiała urodzić dziecko, którego nie chciałam.

[KaroleXx]

Napisane przez Doris1981

Może mieć depresję poporodową. Też bym miała, gdybym musiała urodzić dziecko, którego nie chciałam.

Teraz zaczynam żałować tego porodu. Chciałbym ją zabrać do psychologa lub psychiatry, ale wątpię, że dam radę ją przekonać.

[Magiusa]

Moim zdaniem to zdecydowanie depresja.
Bardzo duzo kobiet po porodzie ma tzw.baby blues a u niektorych niestety idzie dalej w kierunku depresji. Depresja nieleczona jest niebezpieczna wiec zdecydowanie musisz zadbac o to by poszla do.psychologa lub psychiatry.

[201610130935]

Napisane przez Magiusa

Moim zdaniem to zdecydowanie depresja.
Bardzo duzo kobiet po porodzie ma tzw.baby blues a u niektorych niestety idzie dalej w kierunku depresji. Depresja nieleczona jest niebezpieczna wiec zdecydowanie musisz zadbac o to by poszla do.psychologa lub psychiatry.

To nie jest zwykłe babyblues. Mówimy o przypadku, w którym kobieta NIE chciała dziecka. Skoro jest rozpacz, nie została na macierzyńskim, to mamy tu klasyczny przypadek niechcianego dziecka i matki załamanej, że jej życie się "skończyło".

[KaroleXx]

Musze znaleźć jakoś sposób by ją przekonać. Tylko, że ona o wszystko obwinia mnie... i tutaj jest ciężko. Od przyjaciółek też się odsunęła, bo bardzo ostro ją skrytykowały za pomysł z aborcją.
Od tamtej pory nie widywała się z nimi.

Ona dokładnie to odbiera w sposób "skończenia" życia. Jest dosyć obojętna, co nie znaczy, że zaniedbuje dziecko, bo potrafi iść np na spacer, zaśpiewać na dobranoc, ale widzę brak takiej więzi matki i dziecka. Zachowuje się wobec tego dziecka bardziej jak ciotka, niż matka...

[201701121406]

Napisane przez KaroleXx

Musze znaleźć jakoś sposób by ją przekonać. Tylko, że ona o wszystko obwinia mnie... i tutaj jest ciężko. Od przyjaciółek też się odsunęła, bo bardzo ostro ją skrytykowały za pomysł z aborcją.
Od tamtej pory nie widywała się z nimi.

A naciskałeś na nią?

[cava]

Napisane przez KaroleXx

Jej matka, trochę siostra, ja po pracy. Rano zajmują się nim jej rodzice lub siostra potem, gdy wracam odbieram je.
Dodam jeszcze, że nie karmi piersią, bo nie chce.

Może ma depresję, a może jest zwyczajnie zryta zmęczeniem.
Jest półtora roku po "radosnej nowinie", czyli dziecko ma koło 9 miesiecy.
Kobieta ma prawo być jeszcze bardzo zmęczona po trudach ciąży, tym bardziej ze od razu poleciała do pracy.
Jednak urlop macierzyński to nie tylko luksus przysłowiowego " siedzenia na doopie z bejbusiem", ale to przede wszystkim czas na regenerację , odpoczynek i ułożenie życia w nowej sytuacji.


Dodam tylko, ze przejście ciazy wcale nie oznacza ruiny ciałą i jak sie sport rzeczywiscie po prostu lubi i ma dobre nawyki zywieniowe i życiowe, to powrót do doskonałej formy jest bardzo szybki. Ciało "pamięta" i o wiele łatwiej jest odbudować, niż komuś kto nigdy nie uprawiał sportu, zbudować od zera sensowna formę i figurę.

Kwesti tylko, czy jest na to siła i zcas. Bo jak kobieta jest te 9-10 godzin poza domem, potem musi ogarnac wdomu i koło dziecka, to mozę zwyczajnie nie mieć sił a nie mieć depresję.

Ja tam wiem że w internecie to kobieta zawsze nie ma nic do roboty przy dziecku bo wszytko za nią robi kto inny. W realu to jakoś raczej inaczej wyglada.

[Barbarella05]

Czemu przekonałeś ją do urodzenia dziecka?
Czy ona od początku związku mówiła,że nie chcę dzieci?

Zabierz ja koniecznie do psychologa. Depresja jeśli nieleczona może zagrażać życiu.

Zajmij się swoją kobieta, praw jej komplementy, spraw żeby odzyla. Może poradz się narazie sam specjalisty w tej sprAwie. Niech on ci podpowie co możesz zrobić.

[Magiusa]

Napisane przez CzerwonaArcyksiezniczka

To nie jest zwykłe babyblues. Mówimy o przypadku, w którym kobieta NIE chciała dziecka. Skoro jest rozpacz, nie została na macierzyńskim, to mamy tu klasyczny przypadek niechcianego dziecka i matki załamanej, że jej życie się "skończyło".

No a co ja napisalam?
Przeciez napisalam ze to zdecydowanie dspresja

[KaroleXx]

Napisane przez Meagara

A naciskałeś na nią?

Mówiłem po prostu żeby nie usuwała ciąży, że to nie jest legalne, żeby urodziła.

Ona jako nastolatka mówiła już, że nie chce dzieci, że by chciała być bezpłodna, że aborcja powinna być legalna.


Przekonałem ją, bo uznałem aborcje za zabicie również mojego dziecka.

[Magiusa]

Napisane przez cava

Może ma depresję, a może jest zwyczajnie zryta zmęczeniem.
Jest półtora roku po "radosnej nowinie", czyli dziecko ma koło 9 miesiecy.
Kobieta ma prawo być jeszcze bardzo zmęczona po trudach ciąży, tym bardziej ze od razu poleciała do pracy.
Jednak urlop macierzyński to nie tylko luksus przysłowiowego " siedzenia na doopie z bejbusiem", ale to przede wszystkim czas na regenerację , odpoczynek i ułożenie życia w nowej sytuacji.


Dodam tylko, ze przejście ciazy wcale nie oznacza ruiny ciałą i jak sie sport rzeczywiscie po prostu lubi i ma dobre nawyki zywieniowe i życiowe, to powrót do doskonałej formy jest bardzo szybki. Ciało "pamięta" i o wiele łatwiej jest odbudować, niż komuś kto nigdy nie uprawiał sportu, zbudować od zera sensowna formę i figurę.

Kwesti tylko, czy jest na to siła i zcas. Bo jak kobieta jest te 9-10 godzin poza domem, potem musi ogarnac wdomu i koło dziecka, to mozę zwyczajnie nie mieć sił a nie mieć depresję.

Ja tam wiem że w internecie to kobieta zawsze nie ma nic do roboty przy dziecku bo wszytko za nią robi kto inny. W realu to jakoś raczej inaczej wyglada.

Wiesz co to nie jest raczej zmeczenie.
Mam 2ke synow. Tez bylam zmeczona. Wstawalam x razy w nocy a w dzidn latalam.by ogarnac dziecko, dom etc. I raczej zmeczenie nie wiaze sie z taka obojetnoscia i niechecia.
Przynajmniej takie jest moje zdanie.

[201701121406]

Napisane przez KaroleXx

Mówiłem po prostu żeby nie usuwała ciąży, że to nie jest legalne, żeby urodziła,

Pomijając (bardzo prawdopodobną) depresję nie dziwię się wcale, że jest nieszczęśliwa, skoro tak naprawdę poddała się naciskowi twojemu i otoczenia (koleżanek). Ona tego dziecka nie chciała.





Edit:

Napisane przez KaroleXx

Ona jako nastolatka mówiła już, że nie chce dzieci, że by chciała być bezpłodna, że aborcja powinna być legalna.



.

[cava]

Napisane przez Magiusa

Wiesz co to nie jest raczej zmeczenie.
Mam 2ke synow. Tez bylam zmeczona. Wstawalam x razy w nocy a w dzidn latalam.by ogarnac dziecko, dom etc. I raczej zmeczenie nie wiaze sie z taka obojetnoscia i niechecia.
Przynajmniej takie jest moje zdanie.

No ludzie różnie mają. U mnie jak poziom zmęczenia jest powyżej jakiejś tam granicy, to przestaje mnie obchodzić cokolwiek poza leżeniem i narzekaniem na wszytko. Tylko że u mnie wtedy na ogół dochodzi do kompletu anemia.

[cleopadra]

Po pierwsze to za duzo ludzi kreci sie po Waszym domu.Po urodzeniu dziecka pewnie twoja zona czuje sie jak gosc we wlasnym domu.
Zatrudnij osobe ktore pomoze w domu,przy dziecku i ogranie inne sprawy,i niech to bedzie jedna osoba na stale.
Ja tez jestem mloda mama i na poczatku to mialam ochote wyjsc z domu i nie wracac bo ciagle ktos przychodzil,doswiadczone mamusie dawaly mi same dobre rady.Po 2 tyg myslalam ze zwariuje,bo moj dom to byl jak hotel,maz zobaczyl co sie ze mna dzieje i ustali z rodzina i znajomymi ze dzien odwiedzin to tylko i wylacznie sobota

[zakonna]

Nie wiem po co tej kobiecie psycholog. Ona potrzebuje wizyty u psychiatry, a nie żadnego psychologa. A psychiatra zdecyduje o leczeniu i skierowaniu na psychoterapię.

[201701121406]

Ale o czym wy mówicie? Ona tego dziecka nie chciała. To nie jest zmęczenie, skoro chciała być bezpłodna.

[Belet]

Napisane przez KaroleXx

Mówiłem po prostu żeby nie usuwała ciąży, że to nie jest legalne, żeby urodziła.

Ona jako nastolatka mówiła już, że nie chce dzieci, że by chciała być bezpłodna, że aborcja powinna być legalna.


Przekonałem ją, bo uznałem aborcje za zabicie również mojego dziecka.

Tylko psychiatra i ewentualnie równolegle terapia psychologiczna. Ty jesteś tu poniekąd źródłem bólu, który też musi przepracować z Tobą czy bez Ciebie.
Ja, mając bliźniacze podejście do Twojej narzeczonej plus jeszcze uważając, że ciąża to jest absolutnie najgorsza tragedia jaka mogłaby mnie w życiu spotkać, Mojego poinformowałam jasno i bez ogródek - jeżeli byłaby wpadka i zmusiłby mnie do utrzymania ciąży i porodu to to jest koniec nas.
Generalnie wpadka to byłby koniec nas bo on raczej nie przeżyłby aborcji swojego dziecka (bo ogólnie za prawem do niej to niby jest) więc jak mówiłam - wizja ciąży równa się u mnie wizji największej życiowej tragedii i nawet nie masz pojęcia jak bardzo współczuje Twojej narzeczonej.

[zakonna]

Napisane przez Meagara

Ale o czym wy mówicie? Ona tego dziecka nie chciała. To nie jest zmęczenie, skoro chciała być bezpłodna.

pewnie zaraz się okaże, że jak już została matką to nie ma prawa do depresji czy tego żeby nie mieć instynktu macierzyńskiego więc może być tylko zmęczona.

[KaroleXx]

Napisane przez cleopadra

Po pierwsze to za duzo ludzi kreci sie po Waszym domu.Po urodzeniu dziecka pewnie twoja zona czuje sie jak gosc we wlasnym domu.
Zatrudnij osobe ktore pomoze w domu,przy dziecku i ogranie inne sprawy,i niech to bedzie jedna osoba na stale.
Ja tez jestem mloda mama i na poczatku to mialam ochote wyjsc z domu i nie wracac bo ciagle ktos przychodzil,doswiadczone mamusie dawaly mi same dobre rady.Po 2 tyg myslalam ze zwariuje,bo moj dom to byl jak hotel,maz zobaczyl co sie ze mna dzieje i ustali z rodzina i znajomymi ze dzien odwiedzin to tylko i wylacznie sobota

Co do żona to nie jest nią, bo nie chce. To kobieta, która nie uznaje też ślubu: "bo po co?".
Dodam, że w poniedziałek wylatuje, bo ma jakieś szkolenie w Dublinie i nie będzie jej 3 miesiące. (czasem może wpadnie)
Chciałbym opiekunkę, a nawet mieliśmy taka przez 3 tyg : studentkę... Uznała, że nie chce jakiejś obcej w domu, chyba że mi sie podoba to możemy we dwójke razem z dzieciakiem stworzyć rodzinę... I ciągle słyszę podobnie.


Wojna była też o jej piercing, bo musiała kilka kolczyków się pozbyć i ostatnio powiedziała, że skoro teraz jest gruba to może sie pożegnać z kolczykami i dziarami.

A jeszcze jej gruba to 75 kg przy prawie 170 cm wzrostu.

[Magiusa]

Prawda jest taka ze ona postapila wbrew temu co chciala. I to nie jakies widzimisie tylko od lat byla przekonana i pewna ze nie chce dziecka.
Z powodu nacisku ( czy tez potepienia) urodzila dziecko wbrew sobie. I w tej sytuacji to nikt procz psychiatry jej nie pomoze chyba. Nie wiem czy kiedykolwiek pokocha swoje dziecko , ale przynajmniej sama stanie na nogi i odzyska siebie.

[201610130935]

Napisane przez Magiusa

Prawda jest taka ze ona postapila wbrew temu co chciala. I to nie jakies widzimisie tylko od lat byla przekonana i pewna ze nie chce dziecka.
Z powodu nacisku ( czy tez potepienia) urodzila dziecko wbrew sobie. I w tej sytuacji to nikt procz psychiatry jej nie pomoze chyba. Nie wiem czy kiedykolwiek pokocha swoje dziecko , ale przynajmniej sama stanie na nogi i odzyska siebie.

Ona zachowuje się jak kobieta, która dziecka nie kocha.

[zakonna]

Napisane przez Magiusa

Prawda jest taka ze ona postapila wbrew temu co chciala. I to nie jakies widzimisie tylko od lat byla przekonana i pewna ze nie chce dziecka.
Z powodu nacisku ( czy tez potepienia) urodzila dziecko wbrew sobie. I w tej sytuacji to nikt procz psychiatry jej nie pomoze chyba. Nie wiem czy kiedykolwiek pokocha swoje dziecko , ale przynajmniej sama stanie na nogi i odzyska siebie.

autorze, weź sobie wydrukuj ten post i zastosuj się do rady, która padła już kilka razy. PSYCHIATRA JEST POTRZEBNY NA CITO.

[cava]

Napisane przez Meagara

Ale o czym wy mówicie? Ona tego dziecka nie chciała. To nie jest zmęczenie, skoro chciała być bezpłodna.

Kurde, chciała, to mogła robić jak uważała.
Teraz też może coś zrobić ze swoja sytuacją.
Np. rozwieść się i zostawić dziecko marudnemu ojcu, albo nie rozwodzić tylko wyprowadzić i zyć na "dochodne". Jest milion mozliwości, ale oczywiście trzeba sie uczepić tylko tej, ze ktoś jej najpierw dzieciaka siłą w brzuch wcisnął, a potem bidulinka nie miała wyboru i na dokładkę, nie ma go nadal.
Ma wybór.
W tych czasach, ma milion możliwości, tym bardziej ze nie jest to bezradna lelija uczepiona najniższej krajowej męża.

Może ma depresje, moze jest wykończona bo w realu autor wątku i stado rodziny do pomocy wcale nie jest taki święty jak opisuje, a moze autor jest zwyczajnie trolem, co osobiscie obstawiam.

[KaroleXx]

A czy ktoś ma jakiegoś polecanego psychiatrę nawet na drugim końcu świata?

Wykazuje wobec dziecka obojętność. Bierze je na ręce, jeśli jest potrzeba, ale z większą miłością zwraca się do naszego psa.


Dlaczego każdy kto prosi o pomoc jest uważany za trola? Czy dla ciebie zabranie kogoś do psychiatry jest takie proste? To dlaczego uzależnieni nie idą od razu na leczenie?
Może ona nie widzi problemu? Nie uważa się za "chorą psychicznie"?

Pamiętajmy, że żyjemy w kraju gdzie aborcja nie jest legalna. Do tego mogła zrobić to z miłości, kiedyś powiedziała, że rodzi tylko dla mnie. Sama wpadka była dziwna,bo gdy się dowiedziała o ciąży była już w 3 miesiącu: okres miała normalnie i to się zdarza wg. lekarza.

[aleks_90]

Depresja. A Ciebie ma za tego ktory zniszczył jej życie. Teraz wiesz że namawiac kobiete na ciążę i bycie matka to zły pomysł chyba że sam chcesz być i matką i ojcem. Nie wiem jak można kogos namawiac do tak poważnej decyzji zmieniającej najbardziej jej życie a nie tego kto namawia. Dziecko może sie przez tą sytuacje źle rozwijać bo czuje że ona je chłodno traktuje. Sadze zę tą aborcje juz by lepiej zniosła i była potem szczesliwsza. Chciałeś dziecka to teraz sie nim zajmuj.

[zakonna]

Napisane przez KaroleXx

A czy ktoś ma jakiegoś polecanego psychiatrę nawet na drugim końcu świata?

Wykazuje wobec dziecka obojętność. Bierze je na ręce, jeśli jest potrzeba, ale z większą miłością zwraca się do naszego psa.

Weź człowieku wejdź w google i poszukaj informacji o psychiatrach w twojej okolicy.

[201803111829]

Napisane przez KaroleXx

Mówiłem po prostu żeby nie usuwała ciąży, że to nie jest legalne, żeby urodziła.

Ona jako nastolatka mówiła już, że nie chce dzieci, że by chciała być bezpłodna, że aborcja powinna być legalna.


Przekonałem ją, bo uznałem aborcje za zabicie również mojego dziecka.

Rozstancie się, weź dziecko ze sobą.