(Nie) mówienie po imieniu do bliskich

[arrabbiata]

Zauważyłyście może wśród rodziny, przyjaciół, znajomych -a może same tak robicie-taki zwyczaj NIE mówienia po imieniu do rodzeństwa, partnera? Z czego to wynika?
Przyznaję, nie pamiętam, kiedy do brata zwróciłam się inaczej niż jego ksywką...a do męża też zamiast po imieniu to tylko kochanie, słonko itp.... jakoś tak nie wiem...dziwnie mi by było zwrócić się do nich po imieniu, tak nieswojo I zauważyłam, że dużo znajomych tak ma...

Mam nadzieję że wiecie o co mi chodzi

[Ostre wasabi]

Napisane przez arrabbiata

Zauważyłyście może wśród rodziny, przyjaciół, znajomych -a może same tak robicie-taki zwyczaj NIE mówienia po imieniu do rodzeństwa, partnera? Z czego to wynika?
Przyznaję, nie pamiętam, kiedy do brata zwróciłam się inaczej niż jego ksywką...a do męża też zamiast po imieniu to tylko kochanie, słonko itp.... jakoś tak nie wiem...dziwnie mi by było zwrócić się do nich po imieniu, tak nieswojo I zauważyłam, że dużo znajomych tak ma...

Mam nadzieję że wiecie o co mi chodzi

Ja kiedyś wyczytałam, że zwracanie się do kogoś po imieniu, przykład: Monika, podaj mi proszę długopis - jest formą wyrażania dominacji ale gdzie takie przemONdre wiadomości wyczytałam to nie pamiętam

[klempaa]

Napisane przez arrabbiata

Zauważyłyście może wśród rodziny, przyjaciół, znajomych -a może same tak robicie-taki zwyczaj NIE mówienia po imieniu do rodzeństwa, partnera? Z czego to wynika?
Przyznaję, nie pamiętam, kiedy do brata zwróciłam się inaczej niż jego ksywką...a do męża też zamiast po imieniu to tylko kochanie, słonko itp.... jakoś tak nie wiem...dziwnie mi by było zwrócić się do nich po imieniu, tak nieswojo I zauważyłam, że dużo znajomych tak ma...

Mam nadzieję że wiecie o co mi chodzi

Ja tak robię, mnie w domu praktycznie nikt po imieniu nie nazywa...
Gorzej jak kiedys na zajęciach spotkałam moją mamę w szpitalu (jest lekarzem) i palnęła do mnie własnie "Miśka.......".
Moi koledzy z grupy mi to wypominają ciągle

To TŻta też zawsze Kotku albo coś
I on do mnie również

---------- Dopisano o 21:52 ---------- Poprzedni post napisano o 21:50 ----------

Napisane przez Ostre wasabi

Ja kiedyś wyczytałam, że zwracanie się do kogoś po imieniu, przykład: Monika, podaj mi proszę długopis - jest formą wyrażania dominacji ale gdzie takie przemONdre wiadomości wyczytałam to nie pamiętam

Mozliwe, że coś w tym jest - w kazdym razie ja zawsze jak TŻ do mnie powie "Aniu" (na szczęście nie zdarza sie to czesto ) mam wrażenie, że zaraz dostanę opieprz za coś/jest na mnie zły

[findsomething]

Ja również do bliskich nie zwracam się po imieniu (pełnym).
Zawsze używamy zdrobnień bądź ksywek, mojego pełnego imienia nie słyszę praktycznie w ogóle, chyba że na uczelni.

Moim zdaniem to głęboko zakorzenione "wyróżnianie" które definiuje fakt iż to MY jesteśmy sobie bliscy, a inni ludzie dzięki temu odczytują że to rodzina/przyjaciel/partner, a nie zwykły znajomy.
Tak jakby to był jakiś odłam języka/komunikacji, zarezerwowanej tylko dla nas. Podkreślanie wyjątkowości.

[Chatul]

Napisane przez arrabbiata

Zauważyłyście może wśród rodziny, przyjaciół, znajomych -a może same tak robicie-taki zwyczaj NIE mówienia po imieniu do rodzeństwa, partnera? Z czego to wynika?
Przyznaję, nie pamiętam, kiedy do brata zwróciłam się inaczej niż jego ksywką...a do męża też zamiast po imieniu to tylko kochanie, słonko itp.... jakoś tak nie wiem...dziwnie mi by było zwrócić się do nich po imieniu, tak nieswojo I zauważyłam, że dużo znajomych tak ma...

Mam nadzieję że wiecie o co mi chodzi

U mnie wszyscy w rodzinie ze strony mojego taty mają ksywki i jak do nich mówię, to używam właśnie ksywki Do TŻ-a mówię „kochanie”, „Kocurku” itd., a on do mnie albo też „kochanie”, albo „Kotku”. A welu moich znajomych mówi do mnie „Kocie”

[mln]

Ja z kolei do rodzeństwa prawie zawsze mówię po imieniu, tak samo jak do przyjaciół. U mnie wynika to z tego, że nie lubię przezwisk, a słoneczka i misie są dla mnie takie oklepane.

[a298662d510bb0f537bc3b0c2466fe273199e5e8_64a898f2369c4]

Mój mąż twierdzi, że gdy zwracam się do niego po imieniu, wie że zbliżają się kłopoty i rzeczywiście, robię to tylko wtedy gdy chodzi o coś poważnego, tak na co dzień posługujemy się tylko ksywkami.

[Sumi]

Ja mówię po imieniu do wszystkich, imiona bliższych zdrabniam a wobec TŻta używam pieszczotliwych określeń gdy jesteśmy sami. Mówiąc o kimś mogę użyć ksywki, ale zwracając się do tej osoby już nie, wg mnie zwracanie się po imieniu zdrobniale jest pewną oznaką bliskości, zresztą zrabnianie wychodzi samo naturalnie jak się z kimś lubi. Po niku to się odzywam do osób, których praktycznie nie znam i znam tylko ich ksywę.

[chwast]

Ja kiedyś panicznie bałam się mówienia po imieniu do mojego faceta i starałam się tak prowadzić rozmowę by tego nie robić

[klempaa]

[1=a298662d510bb0f537bc3b0 c2466fe273199e5e8_64a898f 2369c4;34253760]Mój mąż twierdzi, że gdy zwracam się do niego po imieniu, wie że zbliżają się kłopoty i rzeczywiście, robię to tylko wtedy gdy chodzi o coś poważnego, tak na co dzień posługujemy się tylko ksywkami.[/QUOTE]

czyli moja teoria się sprawdza!

ps. gratuluję zamążpójścia

[Chatul]

[1=a298662d510bb0f537bc3b0 c2466fe273199e5e8_64a898f 2369c4;34253760]Mój mąż twierdzi, że gdy zwracam się do niego po imieniu, wie że zbliżają się kłopoty i rzeczywiście, robię to tylko wtedy gdy chodzi o coś poważnego, tak na co dzień posługujemy się tylko ksywkami.[/QUOTE]

Coś w tym jest. Jak moja mama była na mnie zła, to zawsze zwracała się do mnie pełnym imieniem. W żadnej innej sytuacji tego nie robiła.

[JustShe]

Jak zaczynam mówić do mojego tż po imieniu to on wie że to będzie poważna rozmowa

[a298662d510bb0f537bc3b0c2466fe273199e5e8_64a898f2369c4]

Napisane przez klempaa

czyli moja teoria się sprawdza!

ps. gratuluję zamążpójścia

Dziękuję każdy mówi, że to w sumie nic nie zmienia w życiu, ale ja po ślubie czuję się tak.. błogo. Nawet nie wiem jak to uczucie nazwać, pierwszy raz tego doświadczam

[21kasia21]

Napisane przez arrabbiata

Zauważyłyście może wśród rodziny, przyjaciół, znajomych -a może same tak robicie-taki zwyczaj NIE mówienia po imieniu do rodzeństwa, partnera? Z czego to wynika?
Przyznaję, nie pamiętam, kiedy do brata zwróciłam się inaczej niż jego ksywką...a do męża też zamiast po imieniu to tylko kochanie, słonko itp.... jakoś tak nie wiem...dziwnie mi by było zwrócić się do nich po imieniu, tak nieswojo I zauważyłam, że dużo znajomych tak ma...

Mam nadzieję że wiecie o co mi chodzi

Nie wyobrażam sobie do mamy, taty, babci czy dziadka mówić po imieniu, nie mówiąc już o używaniu określeń- stary, staruszek, jakoś przeraża mnie to i uważam, że to brak szacunku.
Do rodzeństwa zwracam się po imieniu, bądź ksywce.
Do znajomych normalnie, po imieniu.
Do męża rzadko kiedy mówię po imieniu, nie używam też słów typu- skarbie, kochanie, misiaczki- dla mnie to infantylne.

[201604181004]

o_o a ja mówię do wszystkich po imieniu poza rodzicami i babciami...
do mojego faceta często kotku kiti skarbie ale po imieniu to tak normalnie, do rodzeństwa i ich partnerów po imieniu, do chrzestnych też... jestem w szoku że tylko ja to praktykuję

[sandrina]

Generalnie do wszystkich mówię po imieniu (tzn znajomych, rodzeństwa, kuzynów).
Z TŻ nie używamy swoich imion - mamy takie nasze ksywki (nie zboczone ani nie przesłodzone) i tylko ich używamy. Doszło nawet do tego, że w rozmowie z mamą musiałam się zastanowić jak mój TŻ ma na imię

[Asji]

Napisane przez mln

Ja z kolei do rodzeństwa prawie zawsze mówię po imieniu, tak samo jak do przyjaciół. U mnie wynika to z tego, że nie lubię przezwisk, a słoneczka i misie są dla mnie takie oklepane.

Właściwie mogę się podpisać. Do rodzeństwa mówię po imieniu, do większości znajomych też (kilku ma ksywki i czasem też ich używam). Wiele imion często zdrabniam, wiadomo, do koleżanki Aleksandry powiem Ola, Olka, Oluś, itd
Do mnie większość osób zwraca się po imieniu, ale panuje tu duża dowolność formy, bo akurat od mojego imienia można ich wiele utworzyć.
Gdy spotykałam się z facetem zwracałam się do niego przede wszystkim jego imieniem, ale też kochanie, kotku, itp.

[waitandbleed]

Nie umiałabym mówić do swojego chłopaka po imieniu. W ogóle dziwnie się czuję jak On to robi Zdecydowanie wolę określenia typu: Misiu, Kotku, Kochanie, Skarbie... Do rodzeństwa zwracam się po imieniu, do przyjaciół w sumie też, chociaż zdarza mi się też powiedzieć do nich zdrobniale czy też po ksywce

[Ketamina]

Napisane przez sandrina

Generalnie do wszystkich mówię po imieniu (tzn znajomych, rodzeństwa, kuzynów).
Z TŻ nie używamy swoich imion - mamy takie nasze ksywki (nie zboczone ani nie przesłodzone) i tylko ich używamy. Doszło nawet do tego, że w rozmowie z mamą musiałam się zastanowić jak mój TŻ ma na imię

Też mówię po imieniu do rodziny - takiej w podobnym/młodszym wieku , znajomych
Do TŻ też zazwyczaj, czasami Kochanie, albo coś w tym stylu. On z kolei do mnie rzadko mówi po imieniu (mam duuużo ksyw ) Coś w tym jest, że jak słyszę od niego swoje pełne imię, to wiem że coś się dzieje
Do mnie w domu i w rodzinie wszyscy po imieniu

[meggykotka]

Wszystko zależy od wychowania. Ja do wszystkich krewnych starszych ode mnie zwracam się z szacunkiem czyli: mamo, tato, babciu, ciociu, wujku, dziadku. I nie wyobrażam sobie mówić inaczej, chyba że ktoś sam się do mnie zwróci żebym mówiła po imieniu, bo nie czuję się np tak staro.
A do rodzeństwa czy znajomych najczęściej mówię po imieniu, często je zdrabniam lub lekko modyfikuję np do kuzynki 10 lat młodszej mówię zamiast Justyna -Justka.

[sine.ira]

No to ładnie. Z tą dominacją Bo ja do chuopa zawsze po imieniu i to jeszcze je tak zgrubiam (intonacją za to nadrabiam mam nadzieję ), a on z kolei do mnie zawsze per tiu tiu tiu...czasem to go pytam czy jeszcze pamięta jak mam na imię. No to wyszło szydło z wora
Z kolei do brata tylko ksywą, do taty -tato, do cioć i wujków tylko per ciocia i wujek, podobnie było z babciami i dziadkami.
Natomiast zauważyłam, że teraz ta rodzinna gówniarzeria ma dozwolone do tych wszystkich cioć i wujków mówic po imieniu Poszaleli na stare lata i im się nagle styl wychowania odmienił Mnie to drażni jak 6 letni szkrab wali do swojego 60 letniego wujka po imieniu. Dziwne to jest jak dla mnie. Do mnie mówią per ciocia.

[Chatul]

Napisane przez meggykotka

Ja do wszystkich krewnych starszych ode mnie zwracam się z szacunkiem czyli: mamo, tato, babciu, ciociu, wujku, dziadku.

A ja się mówi po ksywce czy po imieniu to się nie zwraca do tych osób z szacunkiem?

[Ostre wasabi]

Napisane przez Chatul

A ja się mówi po ksywce czy po imieniu to się nie zwraca do tych osób z szacunkiem?

Wg mnie właśnie to o takiej bliskości świadczy jak można komuś po ksywce mówić, a nie tak oficjalnie- po imieniu

---------- Dopisano o 09:19 ---------- Poprzedni post napisano o 09:17 ----------

Znaczy nie mówię tu o "tykaniu" się bo to też jakiś stopień poznania jest

[lara]

haha, a myślałam że tylko ja tak mam

Nie powiem że nigdy nie mówiłam po imieniu do swoich facetów, ale jednak dziwnie się wtedy czułam wolałam jakieś pieszczotliwe określenia. Do rodzeństwa mówię używając zdrobnień ich imion - w całości wydają mi się zbyt poważne. Ogólnie to zależy od imienia: Pawła nie nazwę Pawełkiem, ale Agnieszkę - Agą - już tak.

[visionAM]

W rodzinie to oczywiście mamo, tato, ciociu, wujku itp.

Natomiast do TŻta mówię po imieniu, a właściwie to używam zdrobnienia jego imienia. Bardzo lubię jego imię, on też lubi jak ktoś mówi do niego po imieniu, bo niewiele jest takich osób. Koledzy/koleżanki używają jego pseudonimu, rodzina też nie mówi po imieniu tylko używa swojego rodzinnego pseudonimu więc jestem jedną z nielicznych osób, która zwraca się do niego po imieniu.

Do mnie w domu tato mówi "młoda" albo "żaba"
Mam mówi jakoś tak bez imienia i bez żadnych zwrotów. Znajomi tak samo Ludzie rzadko używają mojego imienia, pseudonimu też nie mam... kurcze w sumie rzadko słyszę swoje imię...

TŻ zwraca się do mnie skarbie itp. itd. i też rzadko używa mojego imienia. A w sumie jak to robi to bardzo to lubię, bo w jego ustach brzmi jakoś tak... fajnie

[HoneyIlove]

ja do mamy, taty, babci, dziadka zwracam się z formą grzecznościową chociaż jak nieraz mówię do mamy a ona mnie nie słucha to zdarzy mi się powiedzieć jej po imieniu ale to tylko jak same jesteśmy przy rodzinie nigdy, jeśli chodzi o wujków i ciocie to zależy - do rodzeństwa mojej mamy zwracam się ciociu, wujku a do rodzeństwa mojego taty to zależy z racji tego że mój tata pochodzi z wielodzietnej rodziny a konkretnie samego rodzeństwa było 10 i część z nich jest o 5-6-7-8 lat starsza ode mnie to zwracam się do nich po imieniu zwłaszcza że mój tż też jest w ich wieku więc nie żeby się też nie krępował mówiąc do moich cioć w jego wieku - ciociu ;p zresztą oni mówili że tak czują się młodziej... a do swojego rodzeństwa mówię po imieniu... do mojego tż powiem czasem "dziubek" ale tak też mówię po imieniu... za to nienawidzę jak ktoś do mnie mówi ''kochanie, skarbie, słoneczko... itp. '' -- po prostu bym zabiła kogoś za takie słowa... źle mi się kojarzą...

[moiko]

ja z siostrami juz dawno temu, nawet nie wiem kiedy wymyśliłysmy sobie starodowne imiona i mowimy do siebie ich zdrobnieniami do rodziców zwracam się normalnie "mamo , mamusiu" i "tato, tatusiu" z Tż nie mowimy do siebie po imieniu, chybą, że... jedno do drugiego ma prośbę i wtedy zdrobnieniami

[Ketamina]

Część moich wujków i cioć chce żeby się do nich zwracać po imieniu.. ale jakoś mi to przez gardło nie przechodzi

[Kolor Bzu]

Do rodziny zwracam się normalnie- mamo, tato, baciu itd.
Do TŻ-a zwracam się zawsze jego ksywką. Do znajomych też zazwyczaj ksywkami.
Sama niemal nie słyszę swojego imienia, bo ludzie lubią mnie dziwnie nazywać (nie dorobiłam się nigdy ksywki). Nawet w rodzinie zazwyczaj zwracają się do mnie jakąś żabką albo ropuchą

[ulinkaaa]

Ja nie mam problemu z mówieniem po imieniu do tż. Mój tato odkąd pamiętam mówi do mamy ksywką taki postępowy człowiek