problem z określeniem zawodowym..

martynamatylda18 · 2017-03-11, 15:22

Cześć!
Postaram się zwięźle.
Mam 28 lat, z wykształcenia jestem mgr biotechnologii ze specjalnością elektroradiologia (obrazowanie medyczne: np. rtg..)
Mam problem ze znalezieniem pracy która by mnie satysfakcjonowała.
Pracowałam po studiach w różnych miejscach, najdłużej przez prawie rok. Byłam już konsultantką w telekomunikacji, asystentką ds. biurowych, koordynatorką w szpitalu, technikiem rtg (staż). Żadna z tych prac niezbyt mi się podobała, pewnie przez to nie sprawdziłam się na większości tych stanowisk- albo sama rezygnowałam, albo to ze mnie rezygnowali. Od paru lat udzielam korepetycji z języka uczniom podstawówki, sporadycznie gimnazjum.Nie jestem typem człowieka, który chce odwalić swoje albo chować się po kątach żeby nie nie robić a zarobić. Ja chciałam znaleźć sobie pracę, rozwijać się no i oczywiście zarabiać.
Ogólnie w szkole byłam jedną z lepszych uczennic, na studiach jedną z gorszych:P- bo nie wiedziałam co ze soba zrobić, nie dostałam się najpierw na medycynę (teraz wiem, że to nie dla mnie), potem nie podobał mi się mój kierunek, nie byłam przekonana do żadnego innego...generalnie przeszłam przez piekiełko. Jakimś cudem udało mi się obronić z rocznym opóxnieniem mgr, ale przedmioty pozaliczałam w terminie. Wogóle to po studiach szukałam pracy w biotechnologii, ale z racji że skończyłam tę inną specjalność, program był troche różny i nie za wiele wiem o pracy w laboratorium czy w czymkolwiek innym związanym z bio..chyba tylko tyle co nauczyłam się w liceum bo byłam w klasie biol-chem. Generalnie nie chcieli mnie przyjąć tam gdzie aplikowałam (starałam sie wybierać takie stanowiska na średnim szczeblu). Nie wiem, tkwi we mnie taka potrzeba ??( chyba, że to taka potrzeba jak z medycyną...) aby pracować w jakiś badaniach, (oczywiście na stanowisku pomocniczym itp.), chciałabym przyczynić się do powstania czegoś co mogłoby pomóc ludziom (ok, nie mówię o lekarstwie na raka). Tylko, że ja jestem typem takiej ekstrawertyczki która lubi dużo mówić, lubię przebywać wśród ludzi a laboratorium.....?? Nie wiem...Do tego jeszcze podoba mi się ten angielski..zawsze język przychodził mi łatwo, czy to ang czy francuski, umiem też przekazywać wiedzę, lubię komuś coś tłumaczyć, więc te korki mi jakoś idą, ale też róźnie, bo czasem jest 10 uczniów a czasem 3 i na chwilę obecną z korków nie utrzymam się. Jak dobrze pójdzie to będę miała ten certyfikat, ale to też tylko FCE...mogę powiedzieć, ze w zasadzie to niewiele mi brakuje do CAE, bo próbny tez zdawałam i z poślizgiem, ledwo, ale zdałam też ten wyższy (próbny). Zawsze też miałam takie ambicje aby płynnie mówić po angielsku. Myślałam teraz o filologii zaocznie. Zaocznie, bo na co dzień chcę już pracować, zarabiać, trudno, skończył się czas na studiowanie-obijanie od pon do piątku za kasę rodziców. Ale tez tak sobie myślę..o ile np. nauka gramatyki, wymawiania byłaby fajna tak czytanie literatury po ang (stosu literatury) chyba byłoby dla mnie stratą czasu...bo w tym czasie mogłabym robić coś bardziej "przyszłościowego"...Jest em strasznie niezdecydowana..acha, mówię o ang, bo mogłabym pracować w szkole prywatnej- raczej tak dodatkowo, popołudniami, czy wieczorami. tzn, z tego co wiedzę, to raczej tylko tam jest praca, w zasadzie to też ciężko tam z godzinami, tzn, to nie jest praca od 8 do 16, dużo tez szkół chce lektora dojeżdżającego na lekcje do prywatnych osób..wtedy trzeba sobie założyć własną działalność no i albo znaleźć dobre miejsce pracy albo stale szukać zleceń- męczące i niepewne..
Dobra, jeśli ktoś cos z tego załapał to już może czuc się mądrym...
Jakieś rady? Bo ja jestem całkowicie zagubiona.
Acha..tak wogóle to teraz koleżanka zrobiła ukłon w moja stronę i ściągnęła mnie do pracy swojej, gdzie uczy mnie. Jest to praca w innym mieście, w naszym zawodzie. W dłuższej perspektywnie czasowej byłaby w tym praca, w miarę dobrze płatna- powyżej średniej. Tam gdzie ona pracuje, jest raczej dobra atmosfera. Minusy- po 1) nie jestem do tego przekonana, jest to praca w prywatnej placówce medycznej przy mri, nie wiem czy czuję takie powołanie do wykonywania badań ludziom ale też boję się żeby nie zrobić czegoś źle, co prawda moje działania bezpośrednio nie sprawią, że stanie się komuś krzywda (poza małymi wyjatkami) ale ja po studiach mam naprawdę nikłą wiedzę...czuję się jakbym startowała od 0...
owszem, mam pomoc z jej strony i jestem jej wdzięczna, ale oprócz tego, że ja nie moge się ustosunkowac do tego to czeka mnie sporo nauki, żeby wykonywać tę pracę solidnie i nie wiem czy mam siły, ochotę w to wchodzić. Jestem dosyć bojaźliwa i niepewna siebie. Z ludźmi generalnie ok, lubię coś tam zagadać. Jestem tak bardzo zmęczona, zmartwiona że dosłownie nie chce mi się dbać o siebie, mam na myśli, że kiedyś bardziej przykładałam wagę do swojego wyglądu itp. Czuje się, jakbym nie żyła pełnią życia...oczywiście zycie osobiste tez nie ułozone...nie jestem jakąś brzydką dziewczyną, ale widać nie to najważniejsze...
Może ktos z Was mądrzejszy i mi podpowie....boję się zrezygnować z tej propozycji koleżanki, ale wiem tez że jeśli nie przyłożę się do tej pracy, nic nie wyjdzie bo to nie jest prosta praca do której wtsrarczy kilka dni przyuczenia....
Help:P

MsLizard · 2017-03-11, 21:31

Widać po długości posta, że lubisz dużo mówić.

Moim zdaniem za dużo analizujesz i nie potrafisz się w życiu rozluźnić. Szukasz rozwiązania idealnego, a takie nie istnieje. Nie wiesz co chcesz w życiu robić, trudno, wielu ludzi tego nie wie. Bierz to co ci życie przynosi, nie nastawiaj się negatywnie do nowej pracy i zbieraj doświadczenia.
Studia z filologii to moim zdaniem zły pomysł i zwyczajna strata czasu i pieniędzy.

**201705071030** · 2017-03-12, 11:10

Szczerze?

Dorośnij.

Zastanów się, jakie masz wartości i w tym kierunku idź. Dla większości dorosłych ludzi pieniądze i możliwość utrzymania się są na przykład ważne. Jak masz blokady czy coś tam to idź do psychologa i weź się za siebie.

Na zastanawianie się "co się lubi" jest czas na studiach podczas praktyk i krótko po nich. Naiwność, która u dwudziestotrzylatki jest zrozumiała u 28latki jest dziwna. Praca, która spełnia w 100% nie istnieje.

kalija · 2017-03-14, 19:33

Ja uważam, że warto przyjąć propozycję koleżanki. Będzie to wymagało od Ciebie dużo pracy (a widzę, że Ci się nie chce) , ale w perspektywie czasu myślę, że się opłaci wysilić

W między czasie, może wpadniesz na to co chcesz w życiu robić i co sprawi Ci przyjemność. Ja osobiście nie lubię swojej pracy, tzn. pracę może i tak , ale szefowa

ale mam z tego dobre pieniądze, a rachunki i kredyty płacić trzeba. Nie znam nikogo, dla kogo praca jest pasją. Smutne, ale prawdziwe.

Powodzenia

2017-03-11, 15:22	#1
martynamatylda18 Przyczajenie Zarejestrowany: 2017-03 Wiadomości: 2	problem z określeniem zawodowym.. Cześć! Postaram się zwięźle. Mam 28 lat, z wykształcenia jestem mgr biotechnologii ze specjalnością elektroradiologia (obrazowanie medyczne: np. rtg..) Mam problem ze znalezieniem pracy która by mnie satysfakcjonowała. Pracowałam po studiach w różnych miejscach, najdłużej przez prawie rok. Byłam już konsultantką w telekomunikacji, asystentką ds. biurowych, koordynatorką w szpitalu, technikiem rtg (staż). Żadna z tych prac niezbyt mi się podobała, pewnie przez to nie sprawdziłam się na większości tych stanowisk- albo sama rezygnowałam, albo to ze mnie rezygnowali. Od paru lat udzielam korepetycji z języka uczniom podstawówki, sporadycznie gimnazjum.Nie jestem typem człowieka, który chce odwalić swoje albo chować się po kątach żeby nie nie robić a zarobić. Ja chciałam znaleźć sobie pracę, rozwijać się no i oczywiście zarabiać. Ogólnie w szkole byłam jedną z lepszych uczennic, na studiach jedną z gorszych:P- bo nie wiedziałam co ze soba zrobić, nie dostałam się najpierw na medycynę (teraz wiem, że to nie dla mnie), potem nie podobał mi się mój kierunek, nie byłam przekonana do żadnego innego...generalnie przeszłam przez piekiełko. Jakimś cudem udało mi się obronić z rocznym opóxnieniem mgr, ale przedmioty pozaliczałam w terminie. Wogóle to po studiach szukałam pracy w biotechnologii, ale z racji że skończyłam tę inną specjalność, program był troche różny i nie za wiele wiem o pracy w laboratorium czy w czymkolwiek innym związanym z bio..chyba tylko tyle co nauczyłam się w liceum bo byłam w klasie biol-chem. Generalnie nie chcieli mnie przyjąć tam gdzie aplikowałam (starałam sie wybierać takie stanowiska na średnim szczeblu). Nie wiem, tkwi we mnie taka potrzeba ??( chyba, że to taka potrzeba jak z medycyną...) aby pracować w jakiś badaniach, (oczywiście na stanowisku pomocniczym itp.), chciałabym przyczynić się do powstania czegoś co mogłoby pomóc ludziom (ok, nie mówię o lekarstwie na raka). Tylko, że ja jestem typem takiej ekstrawertyczki która lubi dużo mówić, lubię przebywać wśród ludzi a laboratorium.....?? Nie wiem...Do tego jeszcze podoba mi się ten angielski..zawsze język przychodził mi łatwo, czy to ang czy francuski, umiem też przekazywać wiedzę, lubię komuś coś tłumaczyć, więc te korki mi jakoś idą, ale też róźnie, bo czasem jest 10 uczniów a czasem 3 i na chwilę obecną z korków nie utrzymam się. Jak dobrze pójdzie to będę miała ten certyfikat, ale to też tylko FCE...mogę powiedzieć, ze w zasadzie to niewiele mi brakuje do CAE, bo próbny tez zdawałam i z poślizgiem, ledwo, ale zdałam też ten wyższy (próbny). Zawsze też miałam takie ambicje aby płynnie mówić po angielsku. Myślałam teraz o filologii zaocznie. Zaocznie, bo na co dzień chcę już pracować, zarabiać, trudno, skończył się czas na studiowanie-obijanie od pon do piątku za kasę rodziców. Ale tez tak sobie myślę..o ile np. nauka gramatyki, wymawiania byłaby fajna tak czytanie literatury po ang (stosu literatury) chyba byłoby dla mnie stratą czasu...bo w tym czasie mogłabym robić coś bardziej "przyszłościowego"...Jest em strasznie niezdecydowana..acha, mówię o ang, bo mogłabym pracować w szkole prywatnej- raczej tak dodatkowo, popołudniami, czy wieczorami. tzn, z tego co wiedzę, to raczej tylko tam jest praca, w zasadzie to też ciężko tam z godzinami, tzn, to nie jest praca od 8 do 16, dużo tez szkół chce lektora dojeżdżającego na lekcje do prywatnych osób..wtedy trzeba sobie założyć własną działalność no i albo znaleźć dobre miejsce pracy albo stale szukać zleceń- męczące i niepewne.. Dobra, jeśli ktoś cos z tego załapał to już może czuc się mądrym... Jakieś rady? Bo ja jestem całkowicie zagubiona. Acha..tak wogóle to teraz koleżanka zrobiła ukłon w moja stronę i ściągnęła mnie do pracy swojej, gdzie uczy mnie. Jest to praca w innym mieście, w naszym zawodzie. W dłuższej perspektywnie czasowej byłaby w tym praca, w miarę dobrze płatna- powyżej średniej. Tam gdzie ona pracuje, jest raczej dobra atmosfera. Minusy- po 1) nie jestem do tego przekonana, jest to praca w prywatnej placówce medycznej przy mri, nie wiem czy czuję takie powołanie do wykonywania badań ludziom ale też boję się żeby nie zrobić czegoś źle, co prawda moje działania bezpośrednio nie sprawią, że stanie się komuś krzywda (poza małymi wyjatkami) ale ja po studiach mam naprawdę nikłą wiedzę...czuję się jakbym startowała od 0... owszem, mam pomoc z jej strony i jestem jej wdzięczna, ale oprócz tego, że ja nie moge się ustosunkowac do tego to czeka mnie sporo nauki, żeby wykonywać tę pracę solidnie i nie wiem czy mam siły, ochotę w to wchodzić. Jestem dosyć bojaźliwa i niepewna siebie. Z ludźmi generalnie ok, lubię coś tam zagadać. Jestem tak bardzo zmęczona, zmartwiona że dosłownie nie chce mi się dbać o siebie, mam na myśli, że kiedyś bardziej przykładałam wagę do swojego wyglądu itp. Czuje się, jakbym nie żyła pełnią życia...oczywiście zycie osobiste tez nie ułozone...nie jestem jakąś brzydką dziewczyną, ale widać nie to najważniejsze... Może ktos z Was mądrzejszy i mi podpowie....boję się zrezygnować z tej propozycji koleżanki, ale wiem tez że jeśli nie przyłożę się do tej pracy, nic nie wyjdzie bo to nie jest prosta praca do której wtsrarczy kilka dni przyuczenia.... Help:P

2017-03-11, 21:31	#2
MsLizard Zadomowienie Zarejestrowany: 2014-02 Wiadomości: 1 296	Dot.: problem z określeniem zawodowym.. Widać po długości posta, że lubisz dużo mówić. Moim zdaniem za dużo analizujesz i nie potrafisz się w życiu rozluźnić. Szukasz rozwiązania idealnego, a takie nie istnieje. Nie wiesz co chcesz w życiu robić, trudno, wielu ludzi tego nie wie. Bierz to co ci życie przynosi, nie nastawiaj się negatywnie do nowej pracy i zbieraj doświadczenia. Studia z filologii to moim zdaniem zły pomysł i zwyczajna strata czasu i pieniędzy.

2017-03-12, 11:10	#3
201705071030 Konto usunięte Zarejestrowany: 2015-06 Wiadomości: 166	Dot.: problem z określeniem zawodowym.. Szczerze? Dorośnij. Zastanów się, jakie masz wartości i w tym kierunku idź. Dla większości dorosłych ludzi pieniądze i możliwość utrzymania się są na przykład ważne. Jak masz blokady czy coś tam to idź do psychologa i weź się za siebie. Na zastanawianie się "co się lubi" jest czas na studiach podczas praktyk i krótko po nich. Naiwność, która u dwudziestotrzylatki jest zrozumiała u 28latki jest dziwna. Praca, która spełnia w 100% nie istnieje. Edytowane przez 201705071030 Czas edycji: 2017-03-12 o 11:11

2017-03-14, 19:33	#4
kalija Zadomowienie Zarejestrowany: 2005-05 Wiadomości: 1 614	Dot.: problem z określeniem zawodowym.. Ja uważam, że warto przyjąć propozycję koleżanki. Będzie to wymagało od Ciebie dużo pracy (a widzę, że Ci się nie chce) , ale w perspektywie czasu myślę, że się opłaci wysilić W między czasie, może wpadniesz na to co chcesz w życiu robić i co sprawi Ci przyjemność. Ja osobiście nie lubię swojej pracy, tzn. pracę może i tak , ale szefowa ale mam z tego dobre pieniądze, a rachunki i kredyty płacić trzeba. Nie znam nikogo, dla kogo praca jest pasją. Smutne, ale prawdziwe. Powodzenia __________________ *"Nigdy nie rezygnuj z celu tylko dlatego, że osiągnięcie go wymaga czasu. Czas i tak upłynie".* H. Jackson Brown Jr

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)