Mało ambitny facet?

[sendenhorst]

Cześć wszystkim Chciałabym prosić Was o obiektywną poradę
Otóż; mam 24 lata, za chwilęâ˜☠kończęâ˜☠studia magisterskie, od 5 lat pracuję (wraz z bratem prowadzimy 2 firmy). Po skończeniu studiów planuję przygotowywać sięâ˜☠do egzaminu w Ministerstwie Finansów i myślę z nad kolejnym biznesem. Zawsze byłam aktywna "zawodowo" - sytuacja w domu nigdy nie była ciekawa więc byłam zmuszona "pracować" od 14 roku życia. Na początku udzielałam korepetycji, później jednocześnie dostałam pracę w sklepie. Ale do rzeczy
Spotykam się z facetem, ma on 31 lat. Dogadujemy się dobrze, mamy wspólne pasje i zainteresowania, ale co mi bardzo przeszkadza że chyba należy do typa mało ambitnego mężczyzny (?). Pracuje w policji i jak sam stwierdził, że pracuje tam bo po prostu się tam dostał (nie było to jego marzeniem ani nad wyraz celem). Nie planuje w żaden sposób się rozwijać ani szukać innej pracy (mimo, że ta nie spełnia jego oczekiwań finansowych). Zatem moje pytanie; czy waszym zdaniem ten mężczyzna jest mało ambitny i tak naprawdę wszystko m i jedno jak w jego życiu się ułoży? Czy z takimi odmiennymi oczekiwaniami wobec życia da się stworzyć związek?
Nie myślcie, że ja jestem księżniczką, mam super auto i same ekstra drogie ciuchy. Wiele razy moja rodzina była w opresji finansowej i musiałam sobie poradzić, nie oceniam też żadnej znajomości na podstawie pracy i kasy, ale sama wiem jak ciężko może być w życiu i chciałabym zrobić wszystko, by moja przyszła rodzina nie musiała cierpieć z powodu braku na podstawowe potrzeby życiowe i funkcjonowanie. Byłam już w 2 związkach, gdzie flaki sobie wypruwałam, żeby móc sięâ˜☠wspólnie wyprowadzić czy gdzieś razem wyjechać a ze strony partnera nie było większych ruchów. Dziękuję bardzo

[Frezja__]

Napisane przez sendenhorst

Cześć wszystkim Chciałabym prosić Was o obiektywną poradę
Otóż; mam 24 lata, za chwilę☠kończę☠studia magisterskie, od 5 lat pracuję (wraz z bratem prowadzimy 2 firmy). Po skończeniu studiów planuję przygotowywać się☠do egzaminu w Ministerstwie Finansów i myślę z nad kolejnym biznesem. Zawsze byłam aktywna "zawodowo" - sytuacja w domu nigdy nie była ciekawa więc byłam zmuszona "pracować" od 14 roku życia. Na początku udzielałam korepetycji, później jednocześnie dostałam pracę w sklepie. Ale do rzeczy
Spotykam się z facetem, ma on 31 lat. Dogadujemy się dobrze, mamy wspólne pasje i zainteresowania, ale co mi bardzo przeszkadza że chyba należy do typa mało ambitnego mężczyzny (?). Pracuje w policji i jak sam stwierdził, że pracuje tam bo po prostu się tam dostał (nie było to jego marzeniem ani nad wyraz celem). Nie planuje w żaden sposób się rozwijać ani szukać innej pracy (mimo, że ta nie spełnia jego oczekiwań finansowych). Zatem moje pytanie; czy waszym zdaniem ten mężczyzna jest mało ambitny i tak naprawdę wszystko m i jedno jak w jego życiu się ułoży? Czy z takimi odmiennymi oczekiwaniami wobec życia da się stworzyć związek?
Nie myślcie, że ja jestem księżniczką, mam super auto i same ekstra drogie ciuchy. Wiele razy moja rodzina była w opresji finansowej i musiałam sobie poradzić, nie oceniam też żadnej znajomości na podstawie pracy i kasy, ale sama wiem jak ciężko może być w życiu i chciałabym zrobić wszystko, by moja przyszła rodzina nie będzie musiała cierpieć z powodu braku na podstawowe potrzeby życiowe i funkcjonowanie. Byłam już w 2 związkach, gdzie flaki sobie wypruwałam, żeby móc się☠wspólnie wyprowadzić czy gdzieś razem wyjechać a ze strony partnera nie było większych ruchów. Dziękuję bardzo

Jak na luźne spotykanie się - okej, jak na poważny związek - średnio według mnie.
Zdrowe ambicje by się przydały. A rozwija chociaż jakieś swoje pasje, ma hobby? Co w sytuacji kiedy Ty stracisz możliwość zarabiania/zarabiania większych pieniędzy i on by musiał Was utrzymać?
Jemu jest dobrze tak jak jest. Chociaż sam stwierdza, że kasa marna, ale kij z tym.

[Punchdrunk]

Napisane przez sendenhorst

Cześć wszystkim Chciałabym prosić Was o obiektywną poradę
Otóż; mam 24 lata, za chwilę☠kończę☠studia magisterskie, od 5 lat pracuję (wraz z bratem prowadzimy 2 firmy). Po skończeniu studiów planuję przygotowywać się☠do egzaminu w Ministerstwie Finansów i myślę z nad kolejnym biznesem. Zawsze byłam aktywna "zawodowo" - sytuacja w domu nigdy nie była ciekawa więc byłam zmuszona "pracować" od 14 roku życia. Na początku udzielałam korepetycji, później jednocześnie dostałam pracę w sklepie. Ale do rzeczy
Spotykam się z facetem, ma on 31 lat. Dogadujemy się dobrze, mamy wspólne pasje i zainteresowania, ale co mi bardzo przeszkadza że chyba należy do typa mało ambitnego mężczyzny (?). Pracuje w policji i jak sam stwierdził, że pracuje tam bo po prostu się tam dostał (nie było to jego marzeniem ani nad wyraz celem). Nie planuje w żaden sposób się rozwijać ani szukać innej pracy (mimo, że ta nie spełnia jego oczekiwań finansowych). Zatem moje pytanie; czy waszym zdaniem ten mężczyzna jest mało ambitny i tak naprawdę wszystko m i jedno jak w jego życiu się ułoży? Czy z takimi odmiennymi oczekiwaniami wobec życia da się stworzyć związek?
Nie myślcie, że ja jestem księżniczką, mam super auto i same ekstra drogie ciuchy. Wiele razy moja rodzina była w opresji finansowej i musiałam sobie poradzić, nie oceniam też żadnej znajomości na podstawie pracy i kasy, ale sama wiem jak ciężko może być w życiu i chciałabym zrobić wszystko, by moja przyszła rodzina nie będzie musiała cierpieć z powodu braku na podstawowe potrzeby życiowe i funkcjonowanie. Byłam już w 2 związkach, gdzie flaki sobie wypruwałam, żeby móc się☠wspólnie wyprowadzić czy gdzieś razem wyjechać a ze strony partnera nie było większych ruchów. Dziękuję bardzo

Jeżeli nawet nie stara się, żeby w policji wejść na wyższy poziom, to kiepsko. Będziesz kiedyś bardzo sfrustrowana, że Ty masz dużo energii i się rozwijasz, a partner stoi w miejscu. Wiem, że policja jest bardzo upolityczniona i zhisrarchizowana, ale... można przynajmniej próbować zrobić uprawnienia eksperta kryminalistyki i pójść do laboratorium. Po czasie można odejść z policji i nadal pracować jako ekspert. Można nagabywać przełożonych, żeby skierowali na studia oficerskie. Ale potrzeba inicjatywy własnej...

[mary_poppins]

Myślę że to bardzo indywidualna obserwacja czy jest ambitny, czy nie, i czy Tobie to autorko będzie przeszkadzało, czy nie. Według mnie facet jest całkowicie przeciętnym człowiekiem pod tym względem i nie wyróznia się ani na plus, ani na minus - ma porządną pracę, stabilną choć ani nie fascynującą ani nie świetnie płatną = zyje jak większość ludzi. Rozumiem ze moze Ci to przeszkadzać albo nie pasować. Mnie by nie przeszkadzało, więc chyba nie masz co się sugerować opiniami osób trzecich.

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Może po prostu nie żyje pracą.

[stewardesa]

Przecież to Tobie ma odpowiadać.
A co jest złego w selekcji znajomych wedle tych kryteriów? Dobieranie sobie odpowiedniego towarzystwa nie równa się ocenianiu ludzi.

[201707171532]

3/4 Twojej wiadomości, Autorko, to to, co Ty zrobiłaś i zamierzasz zrobić. Patrzysz na swojego faceta pod kątem siebie, bo z góry zakładasz, że każdy chce mieć 5 firm i zdawać egzaminy co kwartał. I to nie jest nawet złe, ale wymaganie tego samego od drugiej osoby jest. Są ludzie, którzy pracują 8h żeby mieć za co opłacić mieszkanie, media i życie, bo więcej im nie trzeba. Nie każdy czuje potrzebę szukania jak najlepszego zatrudnienia.

[sendenhorst]

Napisane przez Frezja__

Jak na luźne spotykanie się - okej, jak na poważny związek - średnio według mnie.
Zdrowe ambicje by się przydały. A rozwija chociaż jakieś swoje pasje, ma hobby? Co w sytuacji kiedy Ty stracisz możliwość zarabiania/zarabiania większych pieniędzy i on by musiał Was utrzymać?
Jemu jest dobrze tak jak jest. Chociaż sam stwierdza, że kasa marna, ale kij z tym.

Tak ma pasje, jest nią sport. Kiedyś na tym trochęâ˜☠zarabiał ale sięâ˜☠posypało i zostało to jego pasją. Właśnie nad tym się zastanawiałam, co gdy mi się noga poślizgnie i coś nie wyjdzie jakbym chciała

Napisane przez Punchdrunk

Jeżeli nawet nie stara się, żeby w policji wejść na wyższy poziom, to kiepsko. Będziesz kiedyś bardzo sfrustrowana, że Ty masz dużo energii i się rozwijasz, a partner stoi w miejscu. Wiem, że policja jest bardzo upolityczniona i zhisrarchizowana, ale... można przynajmniej próbować zrobić uprawnienia eksperta kryminalistyki i pójść do laboratorium. Po czasie można odejść z policji i nadal pracować jako ekspert. Można nagabywać przełożonych, żeby skierowali na studia oficerskie. Ale potrzeba inicjatywy własnej...

Też wiem, że policja jest upolityczniona i bardzo zhierarchizowana, ale on nie przejawia żadnych chęci by się jakoś bardziej tam rozwijać i może popracować nad swoją pozycją. Dokładnie ja się☠tego boję, że kiedyś będę☠sfrustrowana brakiem jego rozwoju gdy ja jestem aktywna i o to będziemy się kłócić...

Napisane przez mary_poppins

Myślę że to bardzo indywidualna obserwacja czy jest ambitny, czy nie, i czy Tobie to autorko będzie przeszkadzało, czy nie. Według mnie facet jest całkowicie przeciętnym człowiekiem pod tym względem i nie wyróznia się ani na plus, ani na minus - ma porządną pracę, stabilną choć ani nie fascynującą ani nie świetnie płatną = zyje jak większość ludzi. Rozumiem ze moze Ci to przeszkadzać albo nie pasować. Mnie by nie przeszkadzało, więc chyba nie masz co się sugerować opiniami osób trzecich.

Rozumiem, dzięki

Napisane przez bumblebee22

3/4 Twojej wiadomości, Autorko, to to, co Ty zrobiłaś i zamierzasz zrobić. Patrzysz na swojego faceta pod kątem siebie, bo z góry zakładasz, że każdy chce mieć 5 firm i zdawać egzaminy co kwartał. I to nie jest nawet złe, ale wymaganie tego samego od drugiej osoby jest. Są ludzie, którzy pracują 8h żeby mieć za co opłacić mieszkanie, media i życie, bo więcej im nie trzeba. Nie każdy czuje potrzebę szukania jak najlepszego zatrudnienia.

Dzięki za obiektywizm

[201803080934]

mi zależy na osiąganiu rzeczy w sferze zawodowej, więc przeszkadzałby mi totalny brak ambicji, ale twoje podejście też jest dla mnie przesadą.

ty jesteś mocno skrajna, a on tak semi skrajny, tyle że te odchylenia są w dwie różne strony.

imo, mimo moich ambicji, łatwiej byłoby zaakceptować jego, niż ciebie (więcej wspólnego czasu, możliwość skupienia się na tym co się lubi, niegonienie za pracą, etc).
w związku z tobą w końcu zżarłaby mnie frustracja, że twoje życie kręci się wokół pracy.

[201707171532]

A tak swoją drogą to zastanawiam się czasami, dlaczego jakieś własne ambicje przelewa się na partnera. Chcę się piąć po szczeblach kariery? Pnę się. Chcę czytać, uczyć się? Czytam. Czemu w to wszystko wciągać partnera, jeśli związek jest fajny? Jedno niech robi swoje w pracy, drugie niech robi swoje. A jeśli ktoś nie ma o czym rozmawiać z partnerem poza przeczytanymi książkami i relacjami z wypadów biznesowych, to też związek do bani. Trzeba mieć wspólne tematy, hobby, ale to że ja sobie robię karierę w jakiejś firmie i czytam książki to nie znaczy, że mój partner jest z miejsca skreślony, bo on pracuje na magazynie i woli pograć w gry na kompie niż czytać.
Spotkałam już tylu oczytanych tumanów, że dla mnie życiowe ambicje nie zawsze idą w parze z mądrością życiową, to są dwa osobne kryteria.

[20e6ad78eac783f5bf2c2aaa836e9e1e07b2d6f9_61d4dfb026b9e]

Napisane przez bumblebee22

A tak swoją drogą to zastanawiam się czasami, dlaczego jakieś własne ambicje przelewa się na partnera. Chcę się piąć po szczeblach kariery? Pnę się. Chcę czytać, uczyć się? Czytam. Czemu w to wszystko wciągać partnera, jeśli związek jest fajny? Jedno niech robi swoje w pracy, drugie niech robi swoje. A jeśli ktoś nie ma o czym rozmawiać z partnerem poza przeczytanymi książkami i relacjami z wypadów biznesowych, to też związek do bani. Trzeba mieć wspólne tematy, hobby, ale to że ja sobie robię karierę w jakiejś firmie i czytam książki to nie znaczy, że mój partner jest z miejsca skreślony, bo on pracuje na magazynie i woli pograć w gry na kompie niż czytać.
Spotkałam już tylu oczytanych tumanów, że dla mnie życiowe ambicje nie zawsze idą w parze z mądrością życiową, to są dwa osobne kryteria.

Zgadzam się .Ja nigdy nie czułam potrzeby zakładania firmy ,pracy na kierowniczym stanowisku czy robienia kariery w przemyślę zbrojeniowym jako biznes woman .Skończyłam studia, mam w miarę dobrą ,stabilną prace ,stać mnie na życie i drobne przyjemność .Co niby jeszcze miałabym chcieć od życia ?Ja bardziej cenie sobie życie rodzinne i założenie własnego gniazda w przyszłość niż szukanie coraz to lepszej perspektywy zatrudnienia i zarobków.


Oczywiście Autorko możesz chcieć partnera jakiego sobie tylko wymarzysz -jednak naprawdę nie każdy musi mieć takie potrzeby jak Ty sama.

[Frezja__]

[1=20e6ad78eac783f5bf2c2aa a836e9e1e07b2d6f9_61d4dfb 026b9e;74725361]Zgadzam się .Ja nigdy nie czułam potrzeby zakładania firmy ,pracy na kierowniczym stanowisku czy robienia kariery w przemyślę zbrojeniowym jako biznes woman .Skończyłam studia, mam w miarę dobrą ,stabilną prace ,stać mnie na życie i drobne przyjemność .Co niby jeszcze miałabym chcieć od życia ?Ja bardziej cenie sobie życie rodzinne i założenie własnego gniazda w przyszłość niż szukanie coraz to lepszej perspektywy zatrudnienia i zarobków.


Oczywiście Autorko możesz chcieć partnera jakiego sobie tylko wymarzysz -jednak naprawdę nie każdy musi mieć takie potrzeby jak Ty sama.[/QUOTE]

No to Ty tak chcesz. Ludzie mają różne potrzeby. Uważam, że ciągnie swój do swego i tyle.

[201803290936]

Napisane przez bumblebee22

3/4 Twojej wiadomości, Autorko, to to, co Ty zrobiłaś i zamierzasz zrobić. Patrzysz na swojego faceta pod kątem siebie, bo z góry zakładasz, że każdy chce mieć 5 firm i zdawać egzaminy co kwartał. I to nie jest nawet złe, ale wymaganie tego samego od drugiej osoby jest. Są ludzie, którzy pracują 8h żeby mieć za co opłacić mieszkanie, media i życie, bo więcej im nie trzeba. Nie każdy czuje potrzebę szukania jak najlepszego zatrudnienia.

Amen.

Skoro Ci tak przeszkadza jego "brak ambicji", to nie ciągnij tego. Proste jak budowa cepa.

[sendenhorst]

Dzięki wszystkim za zaangażowanie i odpowiedź

bumblebee22 - nie przelewam ambicji na partnera, nie wychodzę też z założenia że każdy musi mieć otwartą działalność. Jedni są dobrymi specjalistami i bardzo dobrze się sprawdzają pracując u kogoś, a drudzy wolą pracować sami/mają pomysł i go realizują.

Grin - może to wyglądać, że żyję tylko pracą ale tak nie jest Mam rodzinę o którą bardzo dbam (babcia, którą się opiekuję oraz rodzice z którymi jestem w nieustającym kontakcie). Mam grono przyjaciół i znajomych, uprawiam sport bo to bardzo lubię, trochę może mi brakuje czasu na inne pasje ale jeszcze zdążę Zakładając biznesy parę lat temu, myślę że mieliśmy więcej szczęścia niż rozumu ale jak widać to też się bardzo liczy
Ja chyba po prostu chciałabym, by w razie niepowodzenia w mojej pracy (co oczywiście będę minimalizować) lub gdy zaszłabym w ciążę (wtedy zrezygnuję na jakiś czas w pełnym wymiarze z pracy) czuć że nasz świat się nie zawali a pieniędzy nam wystarczy by móc żyć. Nie chciałabym abym to znowu ja wkładała wszystkie swoje pieniądze, czas i energię by zapewnić dobrą przyszłość potencjalnej rodzinie.

[201803080934]

Napisane przez sendenhorst

Grin - może to wyglądać, że żyję tylko pracą ale tak nie jest Mam rodzinę o którą bardzo dbam (babcia, którą się opiekuję oraz rodzice z którymi jestem w nieustającym kontakcie). Mam grono przyjaciół i znajomych, uprawiam sport bo to bardzo lubię, trochę może mi brakuje czasu na inne pasje ale jeszcze zdążę Zakładając biznesy parę lat temu, myślę że mieliśmy więcej szczęścia niż rozumu ale jak widać to też się bardzo liczy
Ja chyba po prostu chciałabym, by w razie niepowodzenia w mojej pracy (co oczywiście będę minimalizować) lub gdy zaszłabym w ciążę (wtedy zrezygnuję na jakiś czas w pełnym wymiarze z pracy) czuć że nasz świat się nie zawali a pieniędzy nam wystarczy by móc żyć. Nie chciałabym abym to znowu ja wkładała wszystkie swoje pieniądze, czas i energię by zapewnić dobrą przyszłość potencjalnej rodzinie.

studia, dwie firmy, egzaminy, opieka nad babcią i ciągły kontakt z rodzicami, do tego grono przyjaciół i znajomych, sport i pęd żeby jeszcze zdążyć z innymi pasjami - gdzie w tym wszystkim miejsce dla partnera..?

[lola23]

Napisane przez sendenhorst

Cześć wszystkim Chciałabym prosić Was o obiektywną poradę
Otóż; mam 24 lata, za chwilę☠kończę☠studia magisterskie, od 5 lat pracuję (wraz z bratem prowadzimy 2 firmy). Po skończeniu studiów planuję przygotowywać się☠do egzaminu w Ministerstwie Finansów i myślę z nad kolejnym biznesem. Zawsze byłam aktywna "zawodowo" - sytuacja w domu nigdy nie była ciekawa więc byłam zmuszona "pracować" od 14 roku życia. Na początku udzielałam korepetycji, później jednocześnie dostałam pracę w sklepie. Ale do rzeczy
Spotykam się z facetem, ma on 31 lat. Dogadujemy się dobrze, mamy wspólne pasje i zainteresowania, ale co mi bardzo przeszkadza że chyba należy do typa mało ambitnego mężczyzny (?). Pracuje w policji i jak sam stwierdził, że pracuje tam bo po prostu się tam dostał (nie było to jego marzeniem ani nad wyraz celem). Nie planuje w żaden sposób się rozwijać ani szukać innej pracy (mimo, że ta nie spełnia jego oczekiwań finansowych). Zatem moje pytanie; czy waszym zdaniem ten mężczyzna jest mało ambitny i tak naprawdę wszystko m i jedno jak w jego życiu się ułoży? Czy z takimi odmiennymi oczekiwaniami wobec życia da się stworzyć związek?
Nie myślcie, że ja jestem księżniczką, mam super auto i same ekstra drogie ciuchy. Wiele razy moja rodzina była w opresji finansowej i musiałam sobie poradzić, nie oceniam też żadnej znajomości na podstawie pracy i kasy, ale sama wiem jak ciężko może być w życiu i chciałabym zrobić wszystko, by moja przyszła rodzina nie będzie musiała cierpieć z powodu braku na podstawowe potrzeby życiowe i funkcjonowanie. Byłam już w 2 związkach, gdzie flaki sobie wypruwałam, żeby móc się☠wspólnie wyprowadzić czy gdzieś razem wyjechać a ze strony partnera nie było większych ruchów. Dziękuję bardzo

Domyślam się że jesteś typem nadambitnej perfekcjonistki. Włączył ci się tryb osiągania, zarabiania, wykazywania, zabezpieczania na przyszłość. Piszesz, że w poprzednich związkach faceci ambicjami ci nie dorównywali i w tym też jest podobnie. Zastanów się nad tym. Co jest że wybierasz takich facetów, bo to ty ich wybierasz a potem męczysz d.. że są nie tacy jak byś chciała. Pewnie żaden nie będzie, bo jesteś bardzo krytyczna w stosunku do siebie, a do innych jeszcze bardziej. Masz wolny wybór, wybierz takiego który będzie ci imponował poziomem ambicji i zarobków a tego nie męcz.

[201803290936]

Napisane przez sendenhorst

(...)
Byłam już w 2 związkach, gdzie flaki sobie wypruwałam, żeby móc się☠wspólnie wyprowadzić czy gdzieś razem wyjechać a ze strony partnera nie było większych ruchów. Dziękuję bardzo

Autorko, masz zaledwie 24 lata, a już zdążyłaś być w 2 na tyle poważnych związkach, że było myślenie o zamieszkaniu ze sobą? Sorry, zabójcze tempo. Zrozum, że nie każdy takie przetrwa.

[201803071142]

Autorko, nie wiem ile on Ci mówi o pracy w policji, ale z tego co powiedział mój znajomy policjant... tam się nie wolno wychylać. Jeśli masz innowacyjne pomysły, proponujesz zmiany, jesteś równany z ziemią. Przynajmniej tak to ponoć działa w moim mieście.

Tak jak dziewczyny piszą, dobrą opcją jest spotykanie się z kimś równie przedsiębiorczym co Ty.

PS. Twój obecny chłopak za 4 lata dostanie emeryturę i będzie mógł iść do innej pracy

[sendenhorst]

Napisane przez lola23

Domyślam się że jesteś typem nadambitnej perfekcjonistki. Włączył ci się tryb osiągania, zarabiania, wykazywania, zabezpieczania na przyszłość. Piszesz, że w poprzednich związkach faceci ambicjami ci nie dorównywali i w tym też jest podobnie. Zastanów się nad tym. Co jest że wybierasz takich facetów, bo to ty ich wybierasz a potem męczysz d.. że są nie tacy jak byś chciała. Pewnie żaden nie będzie, bo jesteś bardzo krytyczna w stosunku do siebie, a do innych jeszcze bardziej. Masz wolny wybór, wybierz takiego który będzie ci imponował poziomem ambicji i zarobków a tego nie męcz.

Perfekcjonistki na pewno nie, nadambitnej - może, temu nie będęâ˜â˜â˜â˜â˜â˜☠przeczyć . Wolę chuchać na zimne niż spotkać się z takim losem, z którym moja rodzina przez wiele lat musiała się borykać. Co do poprzednich związków - jeśli facet proponował wspólną wyprowadzkę ja sięâ˜â˜â˜â˜â˜☠godziłam i ustalamy, że musimy odkładać przez jakiśâ˜â˜â˜â˜â˜☠czas pieniądze na start, a on tego nie robi, tylko marnotrawi kase na inne sprawy i myśli, że wszystko ja zasponsoruje (zwłaszcza, że wtedy dopiero powoli wszystko się rozwijało i nie zarabiałam tyle co teraz) ? To jest Twoim zdaniem niedorównanie ambicji ? Czy po prostu niedojrzałość i wygodnictwo ze strony partnera? I daruj sobie takie ocenianie, że jestem krytyczna wobec siebie to wobec innych jeszcze bardziej. Życzę Ci, abyś pomogła tylu ludziom ile ja zdołałam do tej pory i nie patrzałam na nich jeszcze bardziej krytycznie niż na samą siebie

Napisane przez Doris1981

Autorko, masz zaledwie 24 lata, a już zdążyłaś być w 2 na tyle poważnych związkach, że było myślenie o zamieszkaniu ze sobą? Sorry, zabójcze tempo. Zrozum, że nie każdy takie przetrwa.

Z perspektywy czasu uważam, że były mało poważne ale wtedy byłam zakochana na zabój. Czy to takie dziwnie, mieć 24 lata i 2 związki o których sięâ˜â˜â˜â˜â˜â˜☠myślało że są poważne? Znam ludzi, którzy mają 24 lata, dziecko i już są nawet po rozwodzie Żeby Ci jeszcze wyjaśnić, nie ja byłam inicjatorką wspólnego zamieszkania - tylko partner, a że byłam zakochana to też mi to odpowiadało.

Napisane przez Toblerone

Autorko, nie wiem ile on Ci mówi o pracy w policji, ale z tego co powiedział mój znajomy policjant... tam się nie wolno wychylać. Jeśli masz innowacyjne pomysły, proponujesz zmiany, jesteś równany z ziemią. Przynajmniej tak to ponoć działa w moim mieście.

Tak jak dziewczyny piszą, dobrą opcją jest spotykanie się z kimś równie przedsiębiorczym co Ty.

PS. Twój obecny chłopak za 4 lata dostanie emeryturę i będzie mógł iść do innej pracy

Co do pracy powiedział mi, że poszedł tam bo w sumie nie za bardzo wiedział co chce robić i jak już wcześniej wspomniałam, że nie było to jego celem nad wyraz ani marzeniem aby się dostać. A praca mówił, że jest spokojna i nie musi zbyt wiele się starać i robić. Został policjantem w wieku 29 lat, więc jeszcze troszkęâ˜â˜â˜â˜â˜â˜☠trzeb a odczekać do tych jak dobrze kojarzę 15 lat a ja nie chcę zmieniać mu przekonań skoro jest mu tam dobrze

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi

[201803290936]

Napisane przez sendenhorst

(...)
Z perspektywy czasu uważam, że były mało poważne ale wtedy byłam zakochana na zabój. Czy to takie dziwnie, mieć 24 lata i 2 związki o których sięâ˜â˜â˜â˜â˜â˜☠myślało że są poważne? Znam ludzi, którzy mają 24 lata, dziecko i już są nawet po rozwodzie Żeby Ci jeszcze wyjaśnić, nie ja byłam inicjatorką wspólnego zamieszkania - tylko partner, a że byłam zakochana to też mi to odpowiadało.
(...)

I to naprawdę jest dobry przykład, wart przywoływania? Dojrzałość nie polega na tym, żeby łapać co popadnie i stawać na rzęsach, aby szybko zaklepać, zamieszkać, jeszcze się hajtnąć niesieni falą zauroczenia. A zdaje się, że chcesz być postrzegana jako poważna i dojrzała osoba. Może czas przestać z tym parciem na faceta? Bo tak to trochę jednak wygląda. Co kandydat, to już go chcesz wpasować do układanki, nawet na siłę. Tak związku nie zbudujesz.

[9b3c663057ffbc82ae9019b87931eb18768d1240]

Nie przelewaj ambicji na partnera, poważnie.
Jeśli on pracuje w policji i póki co nie ma z tym problemów - niech tak zostanie.
Mam wrażenie, że za wszelką cenę chcesz, aby partner miał 100 firm, tak jak ty.
Najlepiej jest robić coś dla siebie, rozwijać się SAMEMU, a nie przelewać na kogoś swoich ambicji.

Jeśli jednak Cię to boli i bodzie, to znajdź takiego, który właśnie żyje takim tempem jak ty. Choć pewnie po czasie byście się zagryźli - kto ma lepszy plan finansowy, kto wejdzie szybciej na rynek, kto osiągnie sukces...dlatego dla mnie dwie osoby powinny się różnić. Ale to moje zdanie.

COŚ jednak w tym policjancie Cię ujęło, skoro w nim jesteś?

Ja tu tylko czuję jakieś niespełnione ambicje z dzieciństwa (nieambitny ojciec? chęć posiadania ambitnego faceta, by pokazać rodzinie? - mogę tylko strzelać)

[kalija]

Autorko, z drugiej strony. Jeśli Twój tż byłby bardzo ambitny - założył firmę i poświęcał jej 90% czasu, to też pewnie byś narzekała - bo misiu nie ma czasu posiadanie własnej firmy to też duże ryzyko finansowe , nie każdy biznes jest żyłą złota, a comiesięczna pensja jednego z partnerów na etacie to jednak jakiś margines bezpieczeństwa w tym wypadku.

Moim zdaniem, robisz z igły widły , ale jeśli czujesz, że musisz mieć partnera z osiągnięciami, bo to Cię kręci , to chyba lepiej rozejrzeć się za kimś innym.

[GdyKochamy]

Nie rozumiem po co tak naskakujecie na autorkę. To nic złego, że chce mieć ambitnego chłopaka, skoro sama taka jest. Fakt, mogła z nim wcale w związek nie wchodzić, ale chyba każda z nas wie, że na początku przymyka się oko na wiele wad...

Autorko, jeżeli nie potrafisz zaakceptować braku ambicji chłopaka, to ciężko wam będzie ten związek utrzymać... Pewnie chciałabyś mieć kogoś z kogo będziesz mogła być dumna i nie będziesz się martwiła czy da radę utrzymać rodzinę jak będziecie mieć dzieci, nie? Ale go nie zmienisz...

[lady666macbeth]

Autorko przesadzasz.
Myślę że skoro Ty żyjesz karierą zawodową, to nie znaczy że facet z którym się spotykasz też ma żyć pracą. Jest policjantem, ma stałą pracę-i chyba ta stabilizacja jest ważna no nie?

[Hultaj]

ja bym sobie zadala pytanie czy ten facet jest dla mnie interesujący jako mężczyzna, czy nam się nie nudzi, mamy o czym rozmawiać, czy on ogólnie jest fajny, dobrze z nim spędza się czas, czy nadaje się na ojca (ufasz temu, że by się sprawdził), i czy nie jest dla niego przeszkodą to, że tak bardzo aktywna jestem , na tylu płaszczyznach i czy on uważa za normalny związek partnerski czy oczekuje obskakiwania wokół swojej osoby. Bo przy takim trybie życia jak Twój to jest oczywiste że wiele domowych obowiązków powinien wykonywać on, jako bardziej dyspozycyjny np.

leniwe książeta mają to do siebie, że lubią gdy kobieta udaje żonę ze stepford.
(ale to że facet nie robi Kariery jeszcze nie znaczy, że jest leniwy czy ''przegrany'', może właśnie takie woli życie)

to po 1.


po 2 kwestia tego czy oczekuję że facet będzie mi imponował 5 biznesami i czterema kabrio.
jeśli tego oczekujesz, bez tego facet dla Ciebie jest niemęski to tego nie przeskoczysz.

po 3. finanse. co jest złego w tym, gdy jedna strona zarabia więcej niż druga.
patrz pkt wyżej.


a tak w ogóle uważam że jak człowiek przychodzi do internetu pytać się, czy powinien w związku być czy nie być to jest to jednak jakaś równia pochyła.
jak dla mnie sensowny związek to taki gdy nie pytasz się ludzi czy ich zdaniem powinnaś z kimś być. takie rzeczy powinno się samemu wiedzieć. jeśli pytasz, no to nie chcesz.

[dori7]

Napisane przez sendenhorst

Cześć wszystkim Chciałabym prosić Was o obiektywną poradę
Otóż; mam 24 lata, za chwilęâ˜☠kończęâ˜☠studia magisterskie, od 5 lat pracuję (wraz z bratem prowadzimy 2 firmy). Po skończeniu studiów planuję przygotowywać sięâ˜☠do egzaminu w Ministerstwie Finansów i myślę z nad kolejnym biznesem. Zawsze byłam aktywna "zawodowo" - sytuacja w domu nigdy nie była ciekawa więc byłam zmuszona "pracować" od 14 roku życia. Na początku udzielałam korepetycji, później jednocześnie dostałam pracę w sklepie. Ale do rzeczy
Spotykam się z facetem, ma on 31 lat. Dogadujemy się dobrze, mamy wspólne pasje i zainteresowania, ale co mi bardzo przeszkadza że chyba należy do typa mało ambitnego mężczyzny (?). Pracuje w policji i jak sam stwierdził, że pracuje tam bo po prostu się tam dostał (nie było to jego marzeniem ani nad wyraz celem). Nie planuje w żaden sposób się rozwijać ani szukać innej pracy (mimo, że ta nie spełnia jego oczekiwań finansowych). Zatem moje pytanie; czy waszym zdaniem ten mężczyzna jest mało ambitny i tak naprawdę wszystko m i jedno jak w jego życiu się ułoży? Czy z takimi odmiennymi oczekiwaniami wobec życia da się stworzyć związek?
Nie myślcie, że ja jestem księżniczką, mam super auto i same ekstra drogie ciuchy. Wiele razy moja rodzina była w opresji finansowej i musiałam sobie poradzić, nie oceniam też żadnej znajomości na podstawie pracy i kasy, ale sama wiem jak ciężko może być w życiu i chciałabym zrobić wszystko, by moja przyszła rodzina nie musiała cierpieć z powodu braku na podstawowe potrzeby życiowe i funkcjonowanie. Byłam już w 2 związkach, gdzie flaki sobie wypruwałam, żeby móc sięâ˜☠wspólnie wyprowadzić czy gdzieś razem wyjechać a ze strony partnera nie było większych ruchów. Dziękuję bardzo

Moim zdaniem to się nie uda, bo już widać u Ciebie frustrację. Zamęczysz siebie i jego. To nic złego, że oczekujesz od faceta pracowitości i zaradności - choć mam wrażenie, że na Wizażu ostatnio jest moda na facetów pracujących byle jak, byle gdzie i nie wolno na nich narzekać, bo od razu dostaje się etykietkę wstrętnej baby i materialistki