Sama nie wiem czego w życiu chcę.. A może jestem pusta?

[Duniaaa]

--

[Aninek]

Napisane przez Duniaaa

Hej Wizażanki!
Czemu właściwie piszę? Żeby się wygadać, wypisać i poznać Waszą opinię. Otóż sytuacja jest następująca. Jestem w miarę ładną dziewczyną, wielu znajomych mówi mi, że mam coś co przyciąga facetów. No ale z moim "szczęściem" gdy poznaję, zaczynam się spotykać z jakimś 'ideałem' (ahh.. te jego zachowanie, ten wygląd), to się wszystko psuje. I to nie z mojej winy, zazwyczaj trafiam na facetów dla których ja jestem 'tą drugą' na boku lub na facetów którzy sami nie wiedzą czego chcą. Po prostu już mam dosyć takich sytuacji Ale nie w tym rzecz. Chodzi mi o sytuację, z którą ostatnio się 'zmagam'. Doszłam do wniosku, ze sama nie wiem czego w życiu chcę. Mam grupkę dobrych znajomych i wśród nich jest S. Z częścią tej ekipy trzymam od 1,5 roku.. część znam 0,5 roku. No i S. znam krócej. Od początku miałam wrażenie że wpadłam mu w oko... No ale on mi nie :/ Chłopak jest naprawdę sympatyczny, uprzejmy, mogę z nim gadać, żartować, spacerować godzinami, tematów nie brakuje i jest naprawdę miło. Ostatnio te jego zabiegi znacznie się wzmogły (szczególnie mam na myśli wyjazd z ekipą na majówkę na 4 dni). Potrafił się przytulić, objąć.. patrzec w oczy jak wcześniej nie patrzył. Ja się staram dystansować do tego wszystkiego, żeby nie ranić. Alee.. pojawiły mi się w głowie myśli: 'a może jednak spróbować?' urzeka mnie swoimi zabieganiami, po części osobowością. I tu zaczynają się schody. Po pierwsze: za dwa miesiące wyjeżdżam z kraju na pół roku. Po drugie: Jest zupełnie nie w moim typie wizualnie. Zupełnie nie pociąga mnie fizycznie, nie wyobrażam sobie z nim np seksu. Czy naprawdę jestem aż tak pusta, że wizualizacja i brak pociągu może być przeszkodą? Z jednej strony wiem, że byłoby mi z nim dobrze, dbałby o mnie i zapewniał szczęście. No ale z drugiej strony.. Nie jestem przekonana. Więc myślę że nic na siłę. A wiec czemu pojawiają sie te głupie mysli 'a może jednak'? Grrr.. Jak ja nie lubię takich sytuacji

Jeśli myślisz o byciu z S.tylko pod kątem tego,że może jednak się uda,że jest taki miły,bo o Ciebie zabiega...to daj sobie spokój.Nie myśl tylko o sobie,o swojej wygodzie i swoim pragnieniu bycia z kimś bez uczucia.

[guess17]

bycie tylko z kims dlatego że wydaje ci sie że było by ci z nim dobrze jest bynajmniej nie na miejscu... po pewnym czasie stwierdzisz że ty tak nie dasz rady juz dłuzej i zranisz faceta któremu wcześniej dałas nadzieje..

[kinghah]

Napisane przez Duniaaa

Hej Wizażanki!
Czemu właściwie piszę? Żeby się wygadać, wypisać i poznać Waszą opinię. Otóż sytuacja jest następująca. Jestem w miarę ładną dziewczyną, wielu znajomych mówi mi, że mam coś co przyciąga facetów. No ale z moim "szczęściem" gdy poznaję, zaczynam się spotykać z jakimś 'ideałem' (ahh.. te jego zachowanie, ten wygląd), to się wszystko psuje. I to nie z mojej winy, zazwyczaj trafiam na facetów dla których ja jestem 'tą drugą' na boku lub na facetów którzy sami nie wiedzą czego chcą. Po prostu już mam dosyć takich sytuacji Ale nie w tym rzecz. Chodzi mi o sytuację, z którą ostatnio się 'zmagam'. Doszłam do wniosku, ze sama nie wiem czego w życiu chcę. Mam grupkę dobrych znajomych i wśród nich jest S. Z częścią tej ekipy trzymam od 1,5 roku.. część znam 0,5 roku. No i S. znam krócej. Od początku miałam wrażenie że wpadłam mu w oko... No ale on mi nie :/ Chłopak jest naprawdę sympatyczny, uprzejmy, mogę z nim gadać, żartować, spacerować godzinami, tematów nie brakuje i jest naprawdę miło. Ostatnio te jego zabiegi znacznie się wzmogły (szczególnie mam na myśli wyjazd z ekipą na majówkę na 4 dni). Potrafił się przytulić, objąć.. patrzec w oczy jak wcześniej nie patrzył. Ja się staram dystansować do tego wszystkiego, żeby nie ranić. Alee.. pojawiły mi się w głowie myśli: 'a może jednak spróbować?' urzeka mnie swoimi zabieganiami, po części osobowością. I tu zaczynają się schody. Po pierwsze: za dwa miesiące wyjeżdżam z kraju na pół roku. Po drugie: Jest zupełnie nie w moim typie wizualnie. Zupełnie nie pociąga mnie fizycznie, nie wyobrażam sobie z nim np seksu. Czy naprawdę jestem aż tak pusta, że wizualizacja i brak pociągu może być przeszkodą? Z jednej strony wiem, że byłoby mi z nim dobrze, dbałby o mnie i zapewniał szczęście. No ale z drugiej strony.. Nie jestem przekonana. Więc myślę że nic na siłę. A wiec czemu pojawiają sie te głupie mysli 'a może jednak'? Grrr.. Jak ja nie lubię takich sytuacji

Nie, nie i jeszcze raz nie! Nie rań!

[Duniaaa]

--

[Maddelaina]

Napisane przez kinghah

Nie, nie i jeszcze raz nie! Nie rań!

Dokładnie

[suszarka]

nie jesteś pusta. to normalne. i przyłącze się do reszty - daj sobie spokój, jeśli na początku coś nie pasuje, później jest jeszcze gorzej.

[70026de27bfb6c51fbab4e7dd9ae9b7f0dc3e2c9_600772df80eb9]

skoro teraz juz masz takie watpliwosci, to nie ma co w to dalej brnac

[Kaza86]

Nie jesteś pusta. To widocznie nie jest "ten"... Kiedyś trafisz na odpowiedniego faceta i nie będziesz miała wątpliwości.

[LadyMakbet18]

Napisane przez Duniaaa

Hej Wizażanki!
Czemu właściwie piszę? Żeby się wygadać, wypisać i poznać Waszą opinię. Otóż sytuacja jest następująca. Jestem w miarę ładną dziewczyną, wielu znajomych mówi mi, że mam coś co przyciąga facetów. No ale z moim "szczęściem" gdy poznaję, zaczynam się spotykać z jakimś 'ideałem' (ahh.. te jego zachowanie, ten wygląd), to się wszystko psuje. I to nie z mojej winy, zazwyczaj trafiam na facetów dla których ja jestem 'tą drugą' na boku lub na facetów którzy sami nie wiedzą czego chcą. Po prostu już mam dosyć takich sytuacji Ale nie w tym rzecz. Chodzi mi o sytuację, z którą ostatnio się 'zmagam'. Doszłam do wniosku, ze sama nie wiem czego w życiu chcę. Mam grupkę dobrych znajomych i wśród nich jest S. Z częścią tej ekipy trzymam od 1,5 roku.. część znam 0,5 roku. No i S. znam krócej. Od początku miałam wrażenie że wpadłam mu w oko... No ale on mi nie :/ Chłopak jest naprawdę sympatyczny, uprzejmy, mogę z nim gadać, żartować, spacerować godzinami, tematów nie brakuje i jest naprawdę miło. Ostatnio te jego zabiegi znacznie się wzmogły (szczególnie mam na myśli wyjazd z ekipą na majówkę na 4 dni). Potrafił się przytulić, objąć.. patrzec w oczy jak wcześniej nie patrzył. Ja się staram dystansować do tego wszystkiego, żeby nie ranić. Alee.. pojawiły mi się w głowie myśli: 'a może jednak spróbować?' urzeka mnie swoimi zabieganiami, po części osobowością. I tu zaczynają się schody. Po pierwsze: za dwa miesiące wyjeżdżam z kraju na pół roku. Po drugie: Jest zupełnie nie w moim typie wizualnie. Zupełnie nie pociąga mnie fizycznie, nie wyobrażam sobie z nim np seksu. Czy naprawdę jestem aż tak pusta, że wizualizacja i brak pociągu może być przeszkodą? Z jednej strony wiem, że byłoby mi z nim dobrze, dbałby o mnie i zapewniał szczęście. No ale z drugiej strony.. Nie jestem przekonana. Więc myślę że nic na siłę. A wiec czemu pojawiają sie te głupie mysli 'a może jednak'? Grrr.. Jak ja nie lubię takich sytuacji

Powody dla których chcesz z nim byc są conajmiej bezsensowne.
Po co Ci zwiazek w którym niue ma obustronnej chemii?
Chyba, że chcesz sie meczyc, no jak uwazasz.

[koKOro]

to co napisałaś świadczy, że nie jesteś pusta. Nie bawisz się jego uczuciami, wręcz mam wrażenie, że chciałabyś się "zlitować'. To się nie uda, chemia też jest ważna, musi być coś co przyciąga. Jeszcze jak wyjeżdżasz to po co mu robić nadzieje, on tu będzie wzdychał przez pół roku,a Ty może tam kogoś poznać. Nie chciej być miła i nie ranić jego uczuć, w przyszłości to mogłabyś go dopiero skrzywdzić. A to, że z tymi co Ci sie podobali się nie udawało to wcale jeszcze nie świadczy, że ten z którym masz być ma się nie podobać. Po prostu nie trafił sie ten właściwy