Mój chłopak nie chce pracować

[Agnom]

Ja mam 27 lat, on 30.
Jest średnio (słabo?) wykształcony, tj. ma licencjat z raczej mniejszościowej filologii obcej. Jak się poznaliśmy, od razu powiedział, że nigdy nie lubił dużo pracować, że kiedy pracował 8h dziennie to był nieszczęśliwy, nie potrafił zaakceptować, że miał mało czasu dla siebie, że nie miał ochoty do życia i postanowił że do końca życia będzie pracował tylko na pół etatu.
Od kilku lat tak pracuje - w różnych miejscach, w sklepie, prowadząc lekcje online, od dwóch miesięcy u wujka-przedsiębiorcy. Zarabia ok. 1300 zł i stać go wyłącznie na wynajem pokoju w bloku i jedzenie.
Weszłam w ten związek bo nie zdawałam sobie sprawy z czym to się wiąże. Na nic nie może sobie pozwolić. Spędzamy czas na różnych aktywnościach (oboje lubimy sport), ale wiele aktywności, na które mam ochotę, zwyczajnie odpada.

Niestety, mam tę niefajną cechę, że jestem w stanie zapraszać go do kawiarni czy na koncerty i kupować bilety dla nas obojga, ale potem zawsze mu to wypominam. Miało to miejsce tyle razy, że teraz już nie pozwala sobie nic stawiać, przez co nie możemy wyjechać nigdzie na weekend, nawet z wyjściem do kina jest problem. Jak go zmotywować żeby zdecydował się na pełen etat?

[chwast]

Napisane przez Agnom

Ja mam 27 lat, on 30.
Jest średnio (słabo?) wykształcony, tj. ma licencjat z raczej mniejszościowej filologii obcej. Jak się poznaliśmy, od razu powiedział, że nigdy nie lubił dużo pracować, że kiedy pracował 8h dziennie to był nieszczęśliwy, nie potrafił zaakceptować, że miał mało czasu dla siebie, że nie miał ochoty do życia i postanowił że do końca życia będzie pracował tylko na pół etatu.
Od kilku lat tak pracuje - w różnych miejscach, w sklepie, prowadząc lekcje online, od dwóch miesięcy u wujka-przedsiębiorcy. Zarabia ok. 1300 zł i stać go wyłącznie na wynajem pokoju w bloku i jedzenie.
Weszłam w ten związek bo nie zdawałam sobie sprawy z czym to się wiąże. Na nic nie może sobie pozwolić. Spędzamy czas na różnych aktywnościach (oboje lubimy sport), ale wiele aktywności, na które mam ochotę, zwyczajnie odpada.

Niestety, mam tę niefajną cechę, że jestem w stanie zapraszać go do kawiarni czy na koncerty i kupować bilety dla nas obojga, ale potem zawsze mu to wypominam. Miało to miejsce tyle razy, że teraz już nie pozwala sobie nic stawiać, przez co nie możemy wyjechać nigdzie na weekend, nawet z wyjściem do kina jest problem. Jak go zmotywować żeby zdecydował się na pełen etat?

Obawiam się, ze skoro związek z Tobą go do tego nie motywuje, no to masz niewielkie pole do działania. Oznacza to, ze gość wie, ze można gdzieś wychodzić, ze Ty chcesz wychodzić, ale przez niego i jego brak kasy nie możecie. Jednocześnie pasuje mu to, więc wg mnie sprawa przegrana.

Oczywiście rozumiem podejście poniekąd, bo ja tez powiedziałam sobie, ze będę robić tylko 3/4 etatu, bo inaczej nie wytrzymam xd
No ale znalazłam prace, w której pracuję ten cały etat, tylko na takie godziny, które nie wprawiają mnie w poczucie „zmarnowanego życia” i wszystko jest ok.

Twoj chłopak ma odmienne potrzeby od Twoich, tak to brzmi. Nie wiem tez po co najpierw mu coś stawiasz, a później wypominasz. Przecież wiesz, ze on nie ma kasy/nie chce jej na to mieć. Rozumiem, ze chcesz gdzieś się wybrać, ale to chyba musisz zmienić chłopaka :p

Ja bym z takim nie wytrzymała, naprawdę. Jak para ubogich emerytów…


Sent from my iPhone using Tapatalk

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Mysle ze powinnas pogodzić sie z przykrą prawda albo go akceptujesz z praca na pol etatu albo sie rozstajecie
On wie czego chce (a raczej nie chce) a ty myslisz ze twoja milosc go zmieni ,uleczy
Tak sie nie stanie,dalsze bycie w tym zwiazku bedzie tylko budzilo frustrację i nigdzie cie nie zaprowadzi
Daj mu zyc jak chce i poszukaj kogos kto bardziej ci odpowiada pod wzgledem planow na zycie z tej mąki chleba nie będzie

[Ellen_Ripley]

Tu nie ma nad czym dywagować. Akceptujesz taki stan rzeczy i jesteś stroną dokładającą, fundującą i utrzymującą pana, albo go żegnasz. Po co na siłę zmieniać kogoś takiego? Skoro gość ma takie a nie inne podejście, to nie wierzę, że i w innych sferach nie wyjdą z czasem poważne problemy i różnice.

[awia]

Napisane przez Agnom

Ja mam 27 lat, on 30.
Jest średnio (słabo?) wykształcony, tj. ma licencjat z raczej mniejszościowej filologii obcej.

Nie rozumiem, czemu piszesz ze jest slabo wykształcony. Filologia wcale nie jest takim latwym kierunkiem, zwlaszcza mniejszosciowa.

Z zwiazku z tym raczej jest niezaradny niz slabo wyksztalcony bo tlumaczeniami rzadkich jezykow mozna bez problemu dobrze zarobic, nawet nie bedac magistrem czy stricte tlumaczem.
Tak samo moze prowadzic lekcje, kursy językowe, ba moze byc testerem gier czy oprogramowania w tym języku.

Więc jak dla mnie to brak mu pomyslu na siebie i co by faktycznie chcial robic i jak to zrobic by dobrze zarabiac a nie siedziec w pracy 8-16

[0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99]

dziewczyno, facet żyje w zgodzie ze sobą, a ty chcesz go wciskać w ramki konsumpcjonizmu.

znajdź sobie kogoś bardziej pasującego do siebie.

[gryx82]

Napisane przez Agnom

...
ma licencjat z raczej mniejszościowej filologii obcej

To akurat atut.

Napisane przez awia

Filologia wcale nie jest takim latwym kierunkiem

O właśnie! Dzięki, że to napisałaś

[bceb01c221ea3319abad6ab25f068feed7228d52_657f8c47e3c47]

Twój chłopak chce pracować, tylko w innym wymiarze niż ty być chciała, żeby pracował. To jednak co innego.
Zmienić się go nie da, to dorosły facet, a nie nastolatek. Możesz albo się rozstać, albo zostać w układzie, w którym ty zarabiasz więcej i w dużej mierze sponsorujesz wspólne życie (w czym nie ma ogólnie nic złego, mnóstwo jest par gdzie facet zarabia więcej i wszystko działa, ale trzeba przeskoczyć stereotypy w swojej głowie, że może być też na odwrót).

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[niepogodna]

Napisane przez Agnom

Ja mam 27 lat, on 30.
Jest średnio (słabo?) wykształcony, tj. ma licencjat z raczej mniejszościowej filologii obcej. Jak się poznaliśmy, od razu powiedział, że nigdy nie lubił dużo pracować, że kiedy pracował 8h dziennie to był nieszczęśliwy, nie potrafił zaakceptować, że miał mało czasu dla siebie, że nie miał ochoty do życia i postanowił że do końca życia będzie pracował tylko na pół etatu.
Od kilku lat tak pracuje - w różnych miejscach, w sklepie, prowadząc lekcje online, od dwóch miesięcy u wujka-przedsiębiorcy. Zarabia ok. 1300 zł i stać go wyłącznie na wynajem pokoju w bloku i jedzenie.
Weszłam w ten związek bo nie zdawałam sobie sprawy z czym to się wiąże. Na nic nie może sobie pozwolić. Spędzamy czas na różnych aktywnościach (oboje lubimy sport), ale wiele aktywności, na które mam ochotę, zwyczajnie odpada.

Niestety, mam tę niefajną cechę, że jestem w stanie zapraszać go do kawiarni czy na koncerty i kupować bilety dla nas obojga, ale potem zawsze mu to wypominam. Miało to miejsce tyle razy, że teraz już nie pozwala sobie nic stawiać, przez co nie możemy wyjechać nigdzie na weekend, nawet z wyjściem do kina jest problem. Jak go zmotywować żeby zdecydował się na pełen etat?

Powiem szczerze, że ja go rozumiem. To znaczy, zdaję sobie sprawę, że w obecnych czasach tak się nie da, ale gdybym mogła, to też bym pracowała na pół etatu, a resztę dnia przeznaczała na realizację swoich pasji i hobby, dokształcała się na własną rękę, dużo czytała, robiła różne kursy itd. No ale to niemożliwe.

Wydaje mi się, że do siebie nie pasujecie, on jest minimalistą, ty chcesz więcej od życia. Zmotywuje go pewnie kryzys, inflacja i coraz bardziej rosnące ceny; w końcu na pokój i jedzenie też nie starczy. Ja już sobie teraz nie wyobrażam, jak można zarabiając 1300 miesięcznie. A żyję oszczędnie.

Jest jeszcze jedna droga. Skoro skończył mniejszościową filologię, to może pójść do dobrze płatnego korpo na pół etatu (też przyjmują). Z niszowym językiem będzie obsługiwał jakiś niszowy rynek i będzie miał wyższy dodatek językowy. Jak się postara, to może "wyciągnąć" nawet jak w innych miejscach za etat (wiem z autopsji, choć to nie moja droga życia).

---------- Dopisano o 09:09 ---------- Poprzedni post napisano o 09:05 ----------

Napisane przez awia

Nie rozumiem, czemu piszesz ze jest slabo wykształcony. Filologia wcale nie jest takim latwym kierunkiem, zwlaszcza mniejszosciowa.

Jest to prawda. Filologia to nie tylko "nauka języka" jak na kursach, że słówka czy gramatyka. To także specjalistyczne słownictwo, tłumaczenia ustne i pisemne, glottodydaktyka (uczenie języka), różne zawiłości językowe, w tym fonetyka i fonologia, budowa zdań i wyrażeń, gramatyka opisowa, nauka o dialektach, nauka o systemach i narzędziach wykorzystywanych w tłumaczeniach itd. Czasem takie studia potrafią "dać w kość" podobnie, jak kierunki ścisłe. Podczas gdy moi znajomi na studiach humanistycznych mieli zajęte ze 3 dni w tygodniu, ja przez pierwsze 3 lata studiów miałam 5 dni zajęć, nierzadko do jakiejś 19 czy 20 i kilka razy w tygodniu kolokwia z np. gramatyki czy słownictwa.

[93c415117c97e4de5dd6a9da4f68eac238056681_62f82d1ce6160]

Napisane przez Agnom

Zarabia ok. 1300 zł i stać go wyłącznie na wynajem pokoju w bloku i jedzenie.

To akurat jest spore osiągnięcie

A serio, kolega jest lebrem z pasji. Masz to w pakiecie razem z nim, więc jak chcesz mieć ciekawsze życie to musisz go wygumować i znaleźć kogoś innego, albo zaakceptować jaki jest i chodzić w miejsca, gdzie wejściówki darmowe

[Mija62]

[1=0fb2986dc06479a38c396fe 4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a 18ec99;89286772]dziewczyno, facet żyje w zgodzie ze sobą, a ty chcesz go wciskać w ramki konsumpcjonizmu.

znajdź sobie kogoś bardziej pasującego do siebie.[/QUOTE]

Dokładnie.
Żyj i pozwól żyć innym, według ich zasad.

[1=93c415117c97e4de5dd6a9d a4f68eac238056681_62f82d1 ce6160;89286821]To akurat jest spore osiągnięcie

[/QUOTE]
To samo pomyślałam.

[d5f2b1fe262415f84dead746c1bee8c0d6ac2850_6340b0400d0a7]

Facet jest jaki jest i ma do tego prawo. Moim zdaniem związek z taką osobą ma rację bytu tylko jeśli drugi partner jest dobrze sytuowany i może sobie pozwolić na zapewnienie przyzwoitego standardu obojgu. Ty ewidentnie nie jesteś taką osobą, dodatkowo masz żal i wypominasz mu swoje 'gesty hojności'. Także chyba dla obojga byłoby lepiej poszukać kogoś innego.

[Krystal_26]

Pracując na pół etatu można zarobić dużo więcej niż 1300 😅 problem w tym, że facet najwyraźniej nie ma żadnych sensownych kwalifikacji ani pomysłu na życie. A wychodzenie do teatru albo na koncert, albo podróżowanie, albo pieniądze, żeby rozwijać swoje pasje, albo w przyszłości wychowywać dziecko(!) to nie jest konsumpcjonizm. Szczerze to facet jest jakimś nieudacznikiem, nudziarzem bez pasji, zainteresowań, ambicji ani pomysłu na życie, lepiej poszukaj kogoś bardziej ogarniętego

[Julie097]

A komu się dzisiaj chce pracować większość osob nie chodzi rekreacyjnie do pracy na osiem godzin tylko po prostu za coś trzeba żyć, zrobić opłatę, kupić jedzenie czy utrzymać dzieci. Dla mnie kandydat do odstrzału, jak facet jest leniwy i mało ambitny to jak zamierza w przyszłości żyć z z Tobą, utrzymać rodzine? Chyba ze chcesz być jego sponsorka to inna sprawa.

[Limonka2738]

Napisane przez niepogodna

Jest to prawda. Filologia to nie tylko "nauka języka" jak na kursach, że słówka czy gramatyka. To także specjalistyczne słownictwo, tłumaczenia ustne i pisemne, glottodydaktyka (uczenie języka), różne zawiłości językowe, w tym fonetyka i fonologia, budowa zdań i wyrażeń, gramatyka opisowa, nauka o dialektach, nauka o systemach i narzędziach wykorzystywanych w tłumaczeniach itd. Czasem takie studia potrafią "dać w kość" podobnie, jak kierunki ścisłe. Podczas gdy moi znajomi na studiach humanistycznych mieli zajęte ze 3 dni w tygodniu, ja przez pierwsze 3 lata studiów miałam 5 dni zajęć, nierzadko do jakiejś 19 czy 20 i kilka razy w tygodniu kolokwia z np. gramatyki czy słownictwa.

Ja od siebie dorzucę translatorykę. Jak ja nienawidziłam tego przedmiotu, jeżu kolczasty!

Jakie tłumaczenie jest trudne.

Posługiwanie się językiem to zupełnie inny poziom jego znajomości.

Jak dla mnie to facetowi rzeczywiście brak pomysłu na siebie i to się raczej nie zmieni. Więc albo chcesz płacić mu za różne wyjścia i nie będziesz tego wypominać, albo porą się rozstać.

W sumie nawet go podziwiam, że jemu te 1300zł starczy do szczęścia. Jeżeli nie szuka sponsora, nie wyciąga łapy po socjal, nie kradnie, nie narzeka, ot, skromnie sobie żyje, no to w sumie nikomu krzywdy nie robi.

---------- Dopisano o 11:34 ---------- Poprzedni post napisano o 11:33 ----------

Napisane przez Krystal_26

Pracując na pół etatu można zarobić dużo więcej niż 1300 problem w tym, że facet najwyraźniej nie ma żadnych sensownych kwalifikacji ani pomysłu na życie. A wychodzenie do teatru albo na koncert, albo podróżowanie, albo pieniądze, żeby rozwijać swoje pasje, albo w przyszłości wychowywać dziecko(!) to nie jest konsumpcjonizm. Szczerze to facet jest jakimś nieudacznikiem, nudziarzem bez pasji, zainteresowań, ambicji ani pomysłu na życie, lepiej poszukaj kogoś bardziej ogarniętego

UWAGA!

NIESAMOWICIE RZADKA I NIEPOPULARNA OPINIA.

TOP SECRET, PROSZĘ TEGO NIE ROZPOWIADAĆ.

Nie każdy musi chcieć dziecko.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[skara]

Ja bym się ewakuowała ze związku. Nie lubię dużych dysproporcji w żadną stronę, a poza tym jestem ciekawa jaką on ma wizję siebie za 20 lat czy na emeryturze. Też będzie wynajmować pokój? Przecież nawet na to nie będzie go stać.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99]

Napisane przez Krystal_26

A wychodzenie do teatru albo na koncert, albo podróżowanie, albo pieniądze, żeby rozwijać swoje pasje, albo w przyszłości wychowywać dziecko(!) to nie jest konsumpcjonizm.

nie musi, ale może być. są ludzie, którzy wybierają minimalizm; są tacy, którzy nie potrzebują teatrów, koncertów, podróży czy dzieci.

Szczerze to facet jest jakimś nieudacznikiem, nudziarzem bez pasji, zainteresowań, ambicji ani pomysłu na życie, lepiej poszukaj kogoś bardziej ogarniętego

lecisz wyzwiskami jak jakiś frustrat.

[93c415117c97e4de5dd6a9da4f68eac238056681_62f82d1ce6160]

Napisane przez Limonka2738

UWAGA!

NIESAMOWICIE RZADKA I NIEPOPULARNA OPINIA.

TOP SECRET, PROSZĘ TEGO NIE ROZPOWIADAĆ.

Nie każdy musi chcieć dziecko.

W katolickiej Polszy to jest niedopuszczalne. Przecież nawet księża mają na boku jakieś dzieci xd

[minttee]

Ale po co chcesz go zmieniać? Facet od początku postawił sprawę jasno- nie chce pracować na pełen etat bo ma jakieś tam swoje powody i tyle. Zarabia ile zarabia, wynajmuje pokój i widocznie takie życie mu odpowiada. To, że zdecydowałaś się na ten związek bo nie wiedziałaś z czym to się wiąże, to już jakby nie jego wina. No teraz już wiesz, nie odpowiada Ci to, to się z nim po prostu rozstań zamiast bawić się w trenera personalnego.
Ludzie są różni dlatego trzeba dobierać sobie partnerów pod kątem własnych preferencji. Lubisz chodzić do kawiarni, na koncerty, gdzieś tam, co wiąże się z dodatkowymi wydatkami, to znajdź sobie faceta, który będzie Ci pod tym kątem odpowiadał.

[limonka1983]

Nie każdy czuje potrzebę zarabiania wiele, rozwijania się itd. Jedni lubią wegetować - mieć gdzie spać, za coś zjeść, żeby na głowę nie kapało i nie było zimno... I ok. Tylko musisz się zastanowić, czy taka osoba Ci odpowiada. Taki człowiek może być szczęśliwy, jeśli znajdzie drugą osobę o podobnych preferencjach. Jednak jeśli planujesz zakładać kiedyś rodzinę, mieć dzieci, itd. to jest to nie do przyjęcia. Sama jestem człowiekiem, który nie potrzebuje luksusów, na wakacje wybieram miejsce, gdzie mogę się umyć, przespać i coś samej ugotować, jednak mam dzieci, które mają większe potrzeby, czasem chorują, itd, do tego muszę je odebrać z różnych miejsc rozsianych po mieście, więc auto jest niezbędne, jeśli nie chcę spędzić połowy dnia na podróżach autobusem. No więc zwyczajnie muszę na to wszystko zarobić... Do tego kredyt na mieszkanie sam się nie spłaci, itd, itp. Jeśli facet nie ma wygórowanych potrzeb, żyje z dnia na dzień, to chyba ciężko będzie to zmienić.

---------- Dopisano o 12:25 ---------- Poprzedni post napisano o 12:23 ----------

Zwłaszcza, że to nie jest nastolatek, tylko facet, który ma jakieś ugruntowane podejście do życia...

[tynka888]

Byłam w związku w którym było podobnie, rozstałam się, dla mnie był za duży zgrzyt, z facetem nawet w kinie nigdy nie byłam, ciągle mu brakowało, ciągle nie miał pieniędzy, jemu to nie przeszkadzało i ok, ale mi się nie chciało bawić w sponsorkę

[Agnom]

Napisane przez Krystal_26

Pracując na pół etatu można zarobić dużo więcej niż 1300 😅 problem w tym, że facet najwyraźniej nie ma żadnych sensownych kwalifikacji ani pomysłu na życie. A wychodzenie do teatru albo na koncert, albo podróżowanie, albo pieniądze, żeby rozwijać swoje pasje, albo w przyszłości wychowywać dziecko(!) to nie jest konsumpcjonizm. Szczerze to facet jest jakimś nieudacznikiem, nudziarzem bez pasji, zainteresowań, ambicji ani pomysłu na życie, lepiej poszukaj kogoś bardziej ogarniętego

Ma dużo pasji, ale niskobudżetowych Dużo czyta itp.
Można zarobić więcej niż 1300? Jak konkretnie? To bym się może jakoś zastanowiła nad tym, fajnie by było gdyby chociaż miał 500 zł miesięcznie na różne wyjścia. Dzieci i tak nie planujemy, zresztą dziecko tym bardziej uniemożliwia taki styl życia jaki mi odpowiada, czyli czeste wizyty w restauracjach, wyjazdy itp.

---------- Dopisano o 13:43 ---------- Poprzedni post napisano o 13:37 ----------

[1=93c415117c97e4de5dd6a9d a4f68eac238056681_62f82d1 ce6160;89286821]To akurat jest spore osiągnięcie

A serio, kolega jest lebrem z pasji. Masz to w pakiecie razem z nim, więc jak chcesz mieć ciekawsze życie to musisz go wygumować i znaleźć kogoś innego, albo zaakceptować jaki jest i chodzić w miejsca, gdzie wejściówki darmowe [/QUOTE]
Ej, to jest świetny pomysł z tymi darmowymi wyjściami. Nie pomyślałam o tym a to faktycznie byłoby coś.
Nie planuję raczej rozstania bo to by było dość płytkie, zostawić kogoś bo za mało 'konsumpcyjnie' żyjemy; raczej myślę żeby albo go zmotywować do etatu, albo jakoś inaczej zaspokoję moje potrzeby. Kiedyś chodziłam na terapię z innym problemem (byłam na 4 sesjach, terapia była do bani) i terapeutka powiedziała, że muszę się nauczyć spędzać czas sama, więcej wychodzić sama. Ale na razie nie umiem tego zaakceptować.

[chwast]

Płytkie to jest zmuszanie kogoś do życia pod swoje dyktando.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[Agnom]

Napisane przez skara

Ja bym się ewakuowała ze związku. Nie lubię dużych dysproporcji w żadną stronę, a poza tym jestem ciekawa jaką on ma wizję siebie za 20 lat czy na emeryturze. Też będzie wynajmować pokój? Przecież nawet na to nie będzie go stać.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Rozmawialiśmy o tym wielokrotnie, mówi że najwyżej wyjedziemy za granicę. Jego plan na życie jest taki, że całe życie będzie wynajmował pokój. Zaczyna mi przypominać mojego wujka, który żył identycznie i skończył jako bezdomny Oczywiście trochę żartuję, ale trochę nie.

[chwast]

Napisane przez Agnom

Rozmawialiśmy o tym wielokrotnie, mówi że najwyżej wyjedziemy za granicę. Jego plan na życie jest taki, że całe życie będzie wynajmował pokój. Zaczyna mi przypominać mojego wujka, który żył identycznie i skończył jako bezdomny Oczywiście trochę żartuję, ale trochę nie.

A jaki jest Twój plan na życie?


Sent from my iPhone using Tapatalk

[Agnom]

Napisane przez chwast

Płytkie to jest zmuszanie kogoś do życia pod swoje dyktando.

Masz rację, zresztą boję się że jak będę go za bardzo naciskać to odejdzie. Są dni kiedy jestem bardzo sfrustrowana i powstają małe sprzeczki, nie jestem z tego dumna. Też jestem w stanie dużo znieść i dużo zaakceptować.

[niepogodna]

Napisane przez Agnom

Rozmawialiśmy o tym wielokrotnie, mówi że najwyżej wyjedziemy za granicę. Jego plan na życie jest taki, że całe życie będzie wynajmował pokój. Zaczyna mi przypominać mojego wujka, który żył identycznie i skończył jako bezdomny Oczywiście trochę żartuję, ale trochę nie.

Teraz przestraszyłam, że z moimi ambicjami skończę jak twój wujek i nie mówię tego ironicznie.

Piszesz, że facet ma dużo niskobudżetowych pasji. A gdyby jedną z nich uczynił sposobem na życie? Wiem, że to ciężkie, sama próbuję i mam nadzieję, że jestem "w procesie". Jestem też w stanie zrozumieć osobę, która ma różne pasje, że woli pracować na pół etatu i mieć czas na to, co lubi najbardziej. Bo generalnie nie każdy ma taki mindset, że życie jest od A do Z, trzeba żyć tak i tak, pracować tu i tu, zarabiać tyle i tyle. Tylko że wiem, że takim osobom jest trudniej... To jest twoja decyzja, czy to zaakceptujesz, bo możecie się nie dogadać najzwyczajniej w świecie.

[kici88]

Dziewczyno, weź ty pogoń tego leniwego pasożyta i zacznij żyć jak normalny człowiek. Dobre sobie, niuniuś jest nieszczęśliwy, że nie ma czasu dla siebie, bo trzeba zarobić na życie - skąd się takie ulungi w ogóle biorą?!

[Agnom]

Napisane przez chwast

A jaki jest Twój plan na życie?

Ja zmarnowałam 5 lat na studia, które mi nic nie dały i na rynku pracy mam to samo, co moje koleżanki ze średnim wykształceniem Ale mam w miarę lekką, choć nisko płatną pracę, nie jestem zadowolona z tego, co jest, ale też nie bardzo mam pomysł żeby to zmienić. Mogłabym się nauczyć jakiegoś języka, ale to trwa latami, a jak przychodzę po 8h (plus dojazdy) do domu i zrobię trening to nie umiem już się zmusić do żadnej nauki. Jeśli chodzi o daleką przyszłość to bym chciała wspólnie zamieszkać i chociaż kilka razy pojechać za granicę, bo właściwie nigdzie nie byłam odkąd skończyłam szkołę

[niepogodna]

Napisane przez kici88

Dziewczyno, weź ty pogoń tego leniwego pasożyta i zacznij żyć jak normalny człowiek. Dobre sobie, niuniuś jest nieszczęśliwy, że nie ma czasu dla siebie, bo trzeba zarobić na życie - skąd się takie ulungi w ogóle biorą?!

Może z tego, że niektórzy ludzie chcą więcej, niż tylko zaiwaniać i widzą pewne niesprawiedliwości systemu, np. ewidentny brak work-life balance w większości firm? Gdyby pracodawcy dbali o pracowników, nie przeciążali ich psychicznie, mobbingiem, wszystkim na asap za słabą płacę, a Polska nie byłaby jednym z krajów taniej siły roboczej dla Zachodu, to pewnie takie "ulungi" pracowałyby na etat, bo nie czułyby się wyczerpane. Nie każdy jest rekinem biznesu i rekinem pracy w ogóle, ludzie mają czasem potrzeby większej ilości spokoju i mniejszej ilości bodźców.

Jestem generalnie pro-zachodnia, pro-europejska i pro-postępowa, ale kultura pracy w naszym kraju, zwłaszcza w świecie korporacji (który dominuje) to dla mnie jakiś żart. Bo jestem też neuroatypowa, na spektrum. I dla mnie 8h w pracy to zdecydowanie za dużo, potrzebuję o wiele mniejszej ilości zadań/bodźców dziennie, dużo czasu na przetwarzanie rzeczy i sytuacji w swojej głowie, a także dużo czasu na rozwijanie swoich pasji i hobby, których jest mnóstwo. I nie traktuję tego jako lenistwa, tylko taką mam budowę mózgu. Nie wszyscy są tacy sami.

Tak, pracuję normalnie 8h dziennie, nie biorę ulg ani orzeczeń o niepełnosprawności, bo "mam autyzm". Czy jest ciężko? Bywa. Czy planuję to zmienić i przejść na inny tryb pracy? W perspektywie na pewno. Czy ludzie, którzy chcą się rozwijać poza pracą są wg mnie do odstrzału albo mało ambitni? Absolutnie nie.