Dziwna reakcja partnera - co o tym myśleć?

[MaryClark]

Jestem w związku z P. od ośmiu miesięcy, spotykamy się prawie rok. Jesteśmy oboje lekko po 40. Ogólnie dogadujemy się, jesteśmy dopasowani w wielu aspektach i nasza relacja układała się bardzo dobrze, książkowo. Poznałam jego rodzinę, znajomych. Nie mieszkamy razem, dzieli nas jakieś może 60 km, przebywamy stale ze sobą przez przynajmniej 3-4 dni w tygodniu. P. przyjeżdża do mnie, tutaj nocuje, stąd jeździ do pracy ponieważ właśnie wykańcza się jego nowe mieszkanie (stan deweloperski), a na razie mieszka z rodzicami (poznałam ich), żeby nie kumulować kosztów (najem + kredyt). Siłą rzeczy przebywamy głównie u mnie, czasem mamy wypad na obiad do jego rodziców (i inne pomysły na spędzanie czasu). Postanowiłam kupić mieszkanie w jego mieście (duże miasto wojewódzkie) - pozwala mi na to praca zdalna. Moja prawie dorosła córka (z która partner ma bardzo dobre relacje) bardzo chce się przeprowadzić do większej metropolii, był to jej pomysł. Oglądałyśmy mieszkania, to byłaby dobra inwestycja. Chciałabym kupić mieszkanie do remontu lub deweloperskie. I tu się pojawiły schody. Mówię do partnera o moim pomyśle, i o tym, że przecież kupując takie mieszkanie nie będę mogła się wprowadzić od razu (remont) , oczekiwałam może, że wyjdzie od niego propozycja choćby czasowego wspólnego zamieszkania (parę miesięcy, może pół roku). Nic takiego się nie stało, w zamian usłyszałam rady, że w takiej sytuacji mogę zamieszkać u siostry (w innym mieście wojewódzkim, ponad 100 km od tamtego!), lub muszę szukać mieszkania, którego stan pozwoli mi na wprowadzkę od razu. Zrobiło mi się bardzo przykro. Czy naprawdę kupując mieszkanie w mieście X, w którym zamieszka mój partner (odbiór mieszkania w listopadzie) muszę się tułać po rodzinie 100 km dalej albo rezygnować z zamiaru wykończenia mieszkania tak jak bym chciała? Czy to normalne? Zadałam mu wprost pytanie, czy nie myślał o opcji, w której czysto hipotetycznie, gdyby jednak trafiło mi się dobre mieszkanie deweloperskie, mogłabym z córką jakoś ten czas oczekiwania na remont przeczekać. On na to, że nie myślał jeszcze, bo odbiór dopiero w listopadzie, i że nie wyobraża sobie tego ze względu na nasz (mój i córki) komfort. że to nie będzie tak jak teraz w moim mieszkaniu wynajmowanym, gdzie jest dużo miejsca. Powiedziałam, że OK, rozumiem, wiem, na co się piszę, że jakoś to przetrwamy. A on na to gdzie będzie spać moja córka, bo musiałaby w salonie (tam jest salon z aneksem i sypialnia, 47 metrów). Mówię, trudno, przecież jest miejsce (ale gdyby nie zechciała to się wycofam z pomysłu). Partner wciąż miał wielkie wątpliwości i było widać, że ewidentnie tego nie chce. Tłumaczyłam mu, że przecież nie wbijam mu na chatę forever, to przejściowa sytuacja, nie stać mnie na takie kumulowanie opłat. W końcu widząc jego postawę, zdenerwowałam się, bardzo mnie to zabolało, powiedziałam, że ta reakcja pokazuje, kim dla niego naprawdę jestem. Że związek to nie tylko miłe chwile, to też różne sytuacje, mogę np. zachorować, stracić pracę, potrzebować czasem pomocy, mieć poczucie, że można na kimś polegać. Jego reakcja? Był zły, nie chciał już o tym rozmawiać, stwierdził, że pół dnia mówię, jaki to on jest zły i że specjalnie sprowokowałam taką sytuację, żeby się pokłócić. Mam żal, bo ja wyszłam do niego praktycznie ze wszystkim, jest u mnie 3-4 dni w tygodniu (u rodziców ma tylko ciasny zagracony pokój), spodziewałam się, że okresowe zamieszkanie u niego to będzie coś oczywistego. Ja tak bym postąpiła, gdyby on był w analogicznej sytuacji. Zaczynam myśleć, że coś tu jest nie tak. Jak widzicie tę sytuację z boku? Miałam czy nie miałam prawo oczekiwać, że partner mnie wesprze? Przecież ta przeprowadzka do miasta X to także ukłon w jego stronę - nie rozumiem go. Pomaga mi w oględzinach mieszkań, generalnie nie zniechęca do decyzji, ale skąd alergia na wspólne czasowe zamieszkanie? 47 metrów to chyba powierzchnia, która pomieści trzy osoby? Zdaję sobie sprawę, że tam będzie urządzone po odbiorze od razu, trzeba zrobić kuchnię, umeblować, ja pytałam go tylko teoretycznie i na wypadek GDYBY był już urządzony. Proszę o szczere opinie, może czegoś nie widzę, dla mnie ta sytuacja jest kuriozalna.

[karawanna]

A wy w przyszłości planujecie w ogóle kiedykolwiek zamieszkać razem na stałe?

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Czyli Twojej corki jego zdaniem nie krępuje ze on mieszka w Ciebie pół tygodnia ale krepowaloby jakby mieszkała u niego? Aha.

Niezła manipulacja z tym stwierdzeniem jak teraz będziesz opowiadała jaki to on zły.

[Camillie32]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;89654545]Czyli Twojej corki jego zdaniem nie krępuje ze on mieszka w Ciebie pół tygodnia ale krepowaloby jakby mieszkała u niego? Aha.

Niezła manipulacja z tym stwierdzeniem jak teraz będziesz opowiadała jaki to on zły.[/QUOTE]


Chyba jest różnica między tym, gdy córka jest u siebie i ma swój pokój, a między spaniem w salonie u obcego dla niej mężczyzny?

Ja rozumiem jego obawy i się przychylam do nich. 8 miesięcy to z mojej perspektywy dość krótki związek, a do tego jeszcze dziecko ma na to wpływ.

[glossyzuz]

Zamieszkać razem to można w momencie jak się jest na to gotowym, a nie wtedy kiedy "los tak chciał". To jest krótki związek, co innego ze sobą pomieszkiwać, a potem wracać do siebie, a co innego mieszkać na stałe. Nawet z perspektywą w miarę szybkiej wyprowadzki.

Możesz sprzedając swoje obecne mieszkanie zaznaczyć, że wyprowadzasz się np. za trzy miesiące i w tym czasie wykończysz nowe. Jest szansa, że ktoś na to pójdzie i nie będziesz płaciła za wynajem w czasie, jak ekipy będą wykańczały Twoje mieszkanie.

[cava]

Napisane przez Camillie32

Chyba jest różnica między tym, gdy córka jest u siebie i ma swój pokój, a między spaniem w salonie u obcego dla niej mężczyzny?

Ja rozumiem jego obawy i się przychylam do nich. 8 miesięcy to z mojej perspektywy dość krótki związek, a do tego jeszcze dziecko ma na to wpływ.

Wydaje mi się ze o to może w dużej mierze chodzić.
Swoją drogą co córka na taką wizję? Ze przez kilka miesięcy nocuje na kanapie w salonie u chłopa swojej mamy, nie ma swojego miejsca, intymności?

47 m2 to bardzo nieduże mieszkanie dla 3 dorosłych osób.

[Ellen_Ripley]

Na miejscu faceta byłabym mocno zaskoczona i skołowana takimi pomysłami. Dosłownie mu z tym "wyskoczyłaś". Jak już napisano wyżej: co innego sporadyczne nocowanie córki w osobnym pokoju, a co innego ciągłe w czyimś salonie, w niewielkim mieszkaniu (metraż mojego mieszkania, nie wyobrażam sobie takiej sytuacji na dłużej, niż tydzień).

Remonty praktycznie zawsze się przedłużają...

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

a dlaczego musialabys sie wyprowadzac do tego miasta odrazu po zakupie tego mieszkania,nie mozesz zostac tu gdzie jestes?
chcesz sama ten remont robic?
jak dla mnie mieszkanie w takim malym mieszkaniu z salonem z anexem z dorosla corka to brzmi jak przepis na katastrofe
zero prywatnosci i dla was i dla twojej corki przeciez to w koncu obcy facet dla niej tak naprawde i ona jest dla niego obca osoba
poza tym naprawde ten zwiazek jest krotki ,mi tez by nie odpowiadalo takie rozwiazanie
przez dwa dni( i dwie noce ) bylam u mojej corki ktora ma wlasnie taki rozklad wynajmowanego mieszkania ja spalam z nia w sypialni a jej chlopak w salonie na sofie i nie polecam nikomu takich rozwiazan na dluzej niz max tydzien
koszmarek

[TheSunTheMoonTheStars]

.

[0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99]

wskakiwałam na yolo w mieszkanie z chłopakami jak miałam dwadzieścia parę lat

teraz? w życiu bym nie wzięła do siebie faceta (i jego dziecka!) po tak krótkim czasie bycia razem

a już zwłaszcza dlatego, że decyzja nie wychodzi z potrzeby bycia częściej razem, tylko z tego, że ty nie masz innych fajnych opcji

jeszcze się wam w związku popsuje i będzie kwas jak nie będziesz się miała gdzie na szybko wyprowadzić


ja bym się do faceta, który by mnie tak naciskał zraziła już chyba na dobre i nic by z tego nie wyszło dalej

[Indecence]

nie bardzo rozumiem potrzebę wbicia się na chatę facetowi, chyba nie będziesz remontowała tego mieszkania własnymi rękami, tylko zatrudnisz ekipę? chcesz im siedzieć nad głową dzień, w dzień, czy jak?

druga sprawa - mozesz sprzedać dziś mieszkanie, dając sobie 3 miesiące na wyprowadzkę. znajoma tak zrobiła, znalazła chętnych, którzy zapłacili i poczekali , a ona sobie w tym czasie deweloperkę wykończyła za kasę ze sprzedaży - więc da się tak zrobić
trzecia - chłop u Ciebie pomieszkuje, czy dorzuca się do zakupów chociażby, czy go tak u siebie gościsz, bo jemu wygodnie?

[Ellen_Ripley]

Napisane przez TheSunTheMoonTheStars

A mnie się wydaje, że Ty po prostu traktujesz ten związek poważniej niż on i jesteś bardziej zaangażowana, chciałabyś pełnego zaangażowania z jego strony i jesteś gotowa na życie razem.
On - nie.
I nie dałabym sobie mydlić oczu jego odwracaniem kota ogonem. Facet ewidentnie nie myśli o waszej wspólnej przyszłości razem i nie jest zdecydowany na wspólne życie.
To chyba nie to... Ja w każdym razie też chciałabym móc na faceta liczyć w każdej sytuacji, bo sama w związku dokładnie tyle od siebie daję.
I nie wydaje mi się, żeby 8 miesięcy to było w tej sytuacji mało. Jesteście oboje dojrzali. Nie mówię, żeby teraz brać ślub i budować razem dom, ale myślę, że masz totalne prawo oczekiwać, że facet Ci pomoże w takiej sytuacji, będzie rozentuzjazmowany, a nawet zaproponuje mieszkanie razem. W sensie moim zdaniem tylko taki związek miałby sens.

Przyznałabym Ci rację gdyby nie to, że jednak w to równanie wpisana jest prawie dorosła córka = prawie dorosła kobieta. Wizja sypiającej w salonie przez x miesięcy osoby, w dodatku kobiety, może facetowi mocno nie leżeć. Ba, dziwię się, że Autorce to tak hurra leży. Przecież z tego mogą być nie tylko kwasy wynikające z niewielkiego - jak na 3 dorosłe osoby - metrażu mieszkania, ale i jakichś ewentualnych oskarżeń, że facet spojrzał pożądliwie itd. W dzisiejszych czasach na miejscu faceta serio byłabym ostrożna i się jego rezerwie co do tego pomysłu nie dziwię.

Chociaż i jak na dwoje dojrzałych 40-latków to 8 miesięcy to też nie tak dużo, aby zamieszkać ze sobą. Rozmawiać o tym, planować, powoli do tego dążyć? Tak, jasne. Natomiast nie w ten sposób i z tych powodów. To nie jest sytuacja podbramkowa, że się Autorce dach zawalił na głowę, a zły partner nie chce jej przyjąć. To są jej pomysły, nie do końca chyba jednak przemyślane.

[TheSunTheMoonTheStars]

.

[squirrelqa]

Ty kupujesz mieszkanie, on kupuje mieszkanie i w trakcie tych procesów nie padło pytanie, czy i gdzie będziecie razem mieszkać w niedalekiej przyszłości? Ty tego chcesz, a on? Mieszkał wcześniej ze swoją poprzednią partnerką?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[awia]

Facet jeszcze się nie zdążył wprowadzić do swojego nowego mieszkania a Ty już planujesz zwalić mu się tam na głowę i wsciekasz się że on nie zareagował entuzjastycznie. Coś, też bym nie była zadowolona.

Tak jak ktoś już pisał, rzucać się mieszkać z chłopakiem mogłam i chciałam jak miałam 20 lat, tutaj sobie człowiek kupił mieszkanie pod siebie, jeszcze nie wie jak jego życie tam będzie wyglądać (!) A Ty już mu się tam hipotetycznie pchasz.

Weź wyluzuj, daj ludziom czas do namysłu, zobacz jak to się ułoży a nie snuj wizję i plakusiaj bo " on cię nie bierze poważnie"

Jesteście dorosłymi ludźmi, z bagażem i rozwaga i ostrożność są zalecane wręcz. Zwłaszcza że twierdzisz że macie fajny związek a właśnie wrzuciłas do niego granat

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez Camillie32

Chyba jest różnica między tym, gdy córka jest u siebie i ma swój pokój, a między spaniem w salonie u obcego dla niej mężczyzny?

Ja rozumiem jego obawy i się przychylam do nich. 8 miesięcy to z mojej perspektywy dość krótki związek, a do tego jeszcze dziecko ma na to wpływ.

A ma swoj pokój? Nie wiemy tego.
Jeżeli 8 miesięcy to krotki związek to niech u Autorki nie mieszka połowy tygodnia. Niech wraca do swojego pokoiku.

---------- Dopisano o 07:47 ---------- Poprzedni post napisano o 07:43 ----------

Napisane przez Ellen_Ripley

Przyznałabym Ci rację gdyby nie to, że jednak w to równanie wpisana jest prawie dorosła córka = prawie dorosła kobieta. Wizja sypiającej w salonie przez x miesięcy osoby, w dodatku kobiety, może facetowi mocno nie leżeć. Ba, dziwię się, że Autorce to tak hurra leży. Przecież z tego mogą być nie tylko kwasy wynikające z niewielkiego - jak na 3 dorosłe osoby - metrażu mieszkania, ale i jakichś ewentualnych oskarżeń, że facet spojrzał pożądliwie itd. W dzisiejszych czasach na miejscu faceta serio byłabym ostrożna i się jego rezerwie co do tego pomysłu nie dziwię.

Chociaż i jak na dwoje dojrzałych 40-latków to 8 miesięcy to też nie tak dużo, aby zamieszkać ze sobą. Rozmawiać o tym, planować, powoli do tego dążyć? Tak, jasne. Natomiast nie w ten sposób i z tych powodów. To nie jest sytuacja podbramkowa, że się Autorce dach zawalił na głowę, a zły partner nie chce jej przyjąć. To są jej pomysły, nie do końca chyba jednak przemyślane.

Przecież on u niej mieszka 4 dni w tygodniu.
Już może patrzeć pożądliwie na córkę Autorki. Ma okazję żeby to robić.

[cava]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;89654721]A ma swoj pokój? Nie wiemy tego.
Jeżeli 8 miesięcy to krotki związek to niech u Autorki nie mieszka połowy tygodnia. Niech wraca do swojego pokoiku.

---------- Dopisano o 07:47 ---------- Poprzedni post napisano o 07:43 ----------



Przecież on u niej mieszka 4 dni w tygodniu.
Już może patrzeć pożądliwie na córkę Autorki. Ma okazję żeby to robić.[/QUOTE]




No raczej ma, bo :
"nie wyobraża sobie tego ze względu na nasz (mój i córki) komfort. że to nie będzie tak jak teraz w moim mieszkaniu wynajmowanym, gdzie jest dużo miejsca."




W punkt on mówi o co mu chodzi, o ścisk i brak prywatności/komfortu.
Powinien jedynie dodać że o jego komfort tez chodzi jednak. Bo owszem tez ma do niego prawo.



Ja sobie serio nie wyobrazam sytuacji, ze idę sobie mieszkać do mieszkania nowego partnera, na 47 m2 z moją nastoletnią córką i ta córka mieszka w salonie, moze jeszcze połacznym z kuchnią.
Albo ona zajmuje sypialnię, a my w salonie z kuchnią na sofie.
W drugą stronę tez nie - że do mnie się tak wprowadza partner z nastolatkiem- czyli praktycznie drugim, obcym dla mnie mężczyzną. :/
Nawet jesli bym go lubiła, to co innego go lubić a co innego cisnąc się z nim w małym mieszkaniu. I musiec np. widywac jego wzwody poranne, jak się z nimi wygrzebuje z tej kanapy rano jak ja wstałam bo do roboty musze na 7 i mu nad głowa jajecznice sobie smażę.



Przeciez to jest dodatkowa dorosła osoba, nie bedąca w związku. To nie jest malutkie dziecko które nic jeszcze nie rozumie , mało miejsca zajmuje.
Ta dziewczyna ma pewnie kupę rzeczy ale tez potrzebuje prywatności.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez cava

No raczej ma, bo :
"nie wyobraża sobie tego ze względu na nasz (mój i córki) komfort. że to nie będzie tak jak teraz w moim mieszkaniu wynajmowanym, gdzie jest dużo miejsca."
W punkt on mówi o co mu chodzi, o ścisk i brak prywatności/komfortu.
Powinien jedynie dodać że o jego komfort tez chodzi jednak. Bo owszem tez ma do niego prawo.
Ja sobie serio nie wyobrazam sytuacji, ze idę sobie mieszkać do mieszkania nowego partnera, na 47 m2 z moją nastoletnią córką i ta córka mieszka w salonie, moze jeszcze połacznym z kuchnią.
Albo ona zajmuje sypialnię, a my w salonie z kuchnią na sofie.
Przeciez to jest dodatkowa dorosła osoba, nie bedąca w związku. To nie jest malutkie dziecko które nic jeszcze nie rozumie , mało miejsca zajmuje.
Ta dziewczyna ma pewnie kupę rzeczy ale tez potrzebuje prywatności.

Ja to rozumiem, natomiast ladnie ta cała sytuacja pokazuje charakter faceta. Miło mu się korzysta z mieszkania Autorki ale sam niechętnie da coś od siebie. Tym bardziej że zarzucił jej że specjalnie doprowadziła do tej kłótni. Autorka powiedziała sprawdzam i dostała informacje zwrotną. Tym bardziej że jak napisała wcale do tego zamieszkania u niego może nie dojść. Chciała się upewnić że w razie czego może liczyć na jego wsparcie. No nie może na niego liczyć.

Dodam jeszcze, że 8 miesięcy to krótko żeby zmieniać miejsce zamieszkania dla faceta. I pytanie czy on chce żeby przeprowadziła się do jego miejscowosci.

[Norluka]

Pytanie czy wy rozmawialiście o przyszłości, czy zamierzacie w ogóle razem mieszkać?
Bo to brzmi trochę tak, jakbyś kupując mieszkanie w jego mieście chciała trochę za jego plecami bardziej wepchnąć się do jego życia.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez Norluka

Pytanie czy wy rozmawialiście o przyszłości, czy zamierzacie w ogóle razem mieszkać?
Bo to brzmi trochę tak, jakbyś kupując mieszkanie w jego mieście chciała trochę za jego plecami bardziej wepchnąć się do jego życia.

Może mu to nie odpowiada

[Ellen_Ripley]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;89654721]
(...)
Przecież on u niej mieszka 4 dni w tygodniu.
Już może patrzeć pożądliwie na córkę Autorki. Ma okazję żeby to robić.[/QUOTE]

Ale w jej mieszkaniu córka jest u siebie, ma swój pokój, tak? Obstawiam, że ma, bo chyba Autorka by go w innej sytuacji nie nocowała. Poza tym nawet max te 4 noce w tygodniu to nie jest 24 h na dobę 7 dni w tygodniu.

[Norluka]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;89654735]Może mu to nie odpowiada[/QUOTE]

No mi kiedyś jeden facet próbował tak zrobić i tez mi nie odpowiadało. Jeśli chodzi o to, że chce być częścią jego życia w większym stopniu, to należało najpierw pogadać z nim, a nie startować z grubej rury od kupna mieszkania.

[PumpkinEyes]

Napisane przez MaryClark

47 metrów to chyba powierzchnia, która pomieści trzy osoby? Zdaję sobie sprawę, że tam będzie urządzone po odbiorze od razu, trzeba zrobić kuchnię, umeblować, ja pytałam go tylko teoretycznie i na wypadek GDYBY był już urządzony. Proszę o szczere opinie, może czegoś nie widzę, dla mnie ta sytuacja jest kuriozalna.

Moim zdaniem to tak średnio. Mieszkam z partnerem na niewiele mniejszym metrażu, też pokój + salon z aneksem i nawet jak kogoś mam przenocować w gości na kanapie to jednak nie jest to komfortowe, a co dopiero jakby ktoś miał u mnie siedział tygodniami czy miesiącami. Także jak dla mnie słaby pomysł. A o kupnie mieszkania jakiej wielkości ty myslałaś?

[rejczeI]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;89654591]a dlaczego musialabys sie wyprowadzac do tego miasta odrazu po zakupie tego mieszkania,nie mozesz zostac tu gdzie jestes?
chcesz sama ten remont robic?
jak dla mnie mieszkanie w takim malym mieszkaniu z salonem z anexem z dorosla corka to brzmi jak przepis na katastrofe
zero prywatnosci i dla was i dla twojej corki przeciez to w koncu obcy facet dla niej tak naprawde i ona jest dla niego obca osoba
poza tym naprawde ten zwiazek jest krotki ,mi tez by nie odpowiadalo takie rozwiazanie
przez dwa dni( i dwie noce ) bylam u mojej corki ktora ma wlasnie taki rozklad wynajmowanego mieszkania ja spalam z nia w sypialni a jej chlopak w salonie na sofie i nie polecam nikomu takich rozwiazan na dluzej niz max tydzien
koszmarek[/QUOTE]

Napisane przez awia

Facet jeszcze się nie zdążył wprowadzić do swojego nowego mieszkania a Ty już planujesz zwalić mu się tam na głowę i wsciekasz się że on nie zareagował entuzjastycznie. Coś, też bym nie była zadowolona.

Tak jak ktoś już pisał, rzucać się mieszkać z chłopakiem mogłam i chciałam jak miałam 20 lat, tutaj sobie człowiek kupił mieszkanie pod siebie, jeszcze nie wie jak jego życie tam będzie wyglądać (!) A Ty już mu się tam hipotetycznie pchasz.

Weź wyluzuj, daj ludziom czas do namysłu, zobacz jak to się ułoży a nie snuj wizję i plakusiaj bo " on cię nie bierze poważnie"

Jesteście dorosłymi ludźmi, z bagażem i rozwaga i ostrożność są zalecane wręcz. Zwłaszcza że twierdzisz że macie fajny związek a właśnie wrzuciłas do niego granat

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Tak bardzo się zgadzam. Ja bym kupiła mieszkanie gotowe lub jeśli do remontu godziła remont z mieszkaniem w nim. Przecież teraz role się odwrócą, to Ty będziesz pomieszkiwać u faceta przez 3-4 dni, Twoja córka będzie miała większy luz bez Twojej ciągłej obecności i same możecie też ogarnąć że kilka miesięcy spać w 1 pokoju, remontować drugie i potem zmiana. Oficjalnie, nieoficjalnie i tak będziesz u faceta. W ogóle się facetowi nie dziwię, nie dość że w koncu się doczekał wymarzonego M to od razu na głowie i to po krótkim związku od razu w pakiecie z dorosłą córką i ze wspólnym mieszkaniem. I co teraz pomieszkacie pół roku czy rok razem a potem się wyprowadzicie, kiedy jednak kolej rzeczy jest tak, że związki idą ku temu by mieszkać razem - brzmi logicznie. Jeśli o Tobie myśli poważnie czego się obawiasz, że nie, słusznie przewiduje, że mu robisz przyspieszony kurs z etapu mieszkanie razem. Ogólnie zareagowałabym dość podobnie do niego, jego reakcji nie uważam za dziwną, tylko powiedziałabym do tego wszystkiego że chcę w końcu pomieszkać też trochę sama, i że to jest takie tylko gadanie nic nieznaczące że to nie jest od razu mieszkanie razem, bo takie się staje. Jak tego nie rozumiesz uznałabym że Ty masz problem bo jesteście w tym wieku kiedy ludzie przestają starać się za wszelką cenę uszczęśliwić innych a myślą też o swoim komforcie. Plus wolałabym żebyś miała mieszkanie w którym da się być żebys na wypadek rozstania miała gdzie się przenieść a nie wisieć kolejne tygodnie nad głową bo nie masz gdzie mieszkać. Nie zakładam tego ale ludzie się rozstają z różnych powodów a 8msc to żaden hurra staż.
A to że udostępniasz Wam całe Twoje mieszkanie przez 3-4 dni to także jeśli nie przede wszystkim Twój komfort, po pierwsze dalej nie mieszkacie w trójkę, tylko on bywa, po 2 chciałabyś siedzieć u jego rodziców w ciasnym pokoju po 40? No chyba jednak niezbyt.

[cava]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;89654731]Ja to rozumiem, natomiast ladnie ta cała sytuacja pokazuje charakter faceta. Miło mu się korzysta z mieszkania Autorki ale sam niechętnie da coś od siebie. Tym bardziej że zarzucił jej że specjalnie doprowadziła do tej kłótni. Autorka powiedziała sprawdzam i dostała informacje zwrotną. Tym bardziej że jak napisała wcale do tego zamieszkania u niego może nie dojść. Chciała się upewnić że w razie czego może liczyć na jego wsparcie. No nie może na niego liczyć.

Dodam jeszcze, że 8 miesięcy to krótko żeby zmieniać miejsce zamieszkania dla faceta. I pytanie czy on chce żeby przeprowadziła się do jego miejscowosci.[/QUOTE]




Ale jaki charakter? Ze sobie nie daje wejść na głowę?
No to przynajmniej ma jakiś charakter, to raczej pozytywne.


Autorka nie zachorowała nagle , tylko ma kiepski pomysł.
To żadne sprawdzam, to raczej zdrowy objaw ze się nie brnie w _niekonieczne_ sytuacje, mega niekomfortowe dla wszystkich.




On tam u niej pomieszkuje bo najwyraźniej obojgu to bardziej pasuje, a wiec _jej_ też, niż ciśnięcie się w pokoiku przy jego rodzicach i równoległe jej jeżdżenie i jej zostawianie córki nastolatki bez dozoru na każde pół tygodnia.

[rejczeI]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;89654731]Ja to rozumiem, natomiast ladnie ta cała sytuacja pokazuje charakter faceta. Miło mu się korzysta z mieszkania Autorki ale sam niechętnie da coś od siebie. Tym bardziej że zarzucił jej że specjalnie doprowadziła do tej kłótni. Autorka powiedziała sprawdzam i dostała informacje zwrotną. Tym bardziej że jak napisała wcale do tego zamieszkania u niego może nie dojść. Chciała się upewnić że w razie czego może liczyć na jego wsparcie. No nie może na niego liczyć.

Dodam jeszcze, że 8 miesięcy to krótko żeby zmieniać miejsce zamieszkania dla faceta. I pytanie czy on chce żeby przeprowadziła się do jego miejscowosci.[/QUOTE]
A to on też mów sprawdzam. Autorka wpada na genialny pomysł zmiany życia po 40 i ogarnięcia nowego mieszkania wykorzystując fakt że od paru miesięcy z kimś jest. Albo to się umie zrobić bez faceta albo nie. Też bym uznała że a co jeśli to może krypto pasożyt który moim kosztem postanawia coś tam sobie kombinować. Naciągacze w kokcu istnieją, moze jej intencje nie są szczere. A jeszcze w sytuacji gdzie facet tak naprawdę nie mieszkał sam bo z rodzicami, w koncu doczekał się swojego domu a w dokach już czekają 2 dorosłe panie by mu się władować i to jeszcze do opcji rozkładana kanapa w kuchnio-salonie. Wielkie nie.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez Norluka

No mi kiedyś jeden facet próbował tak zrobić i tez mi nie odpowiadało. Jeśli chodzi o to, że chce być częścią jego życia w większym stopniu, to należało najpierw pogadać z nim, a nie startować z grubej rury od kupna mieszkania.

Facet Autorki wie że ona planuje zakup mieszkania ..... Ale czy oni o tym rozmawiali? Czy planowali to wspolnie? Może facet chce się pospotykac, miło spędzić czas, zobaczyc co z tego wyniknie, a nie czuć sie odpowiedzialnym za przeprowadzkę jego dziewczyny z córka, przecież to cakowita zmiana życia dla Autorki.

[rejczeI]

A to czy ona chce się przeprowadzić do jego miasta (pisała że jest duże, ma ochotę na tą zmianę) to już jest szczerze mówiąc nie jego broszka. Nie jest gościu właścicielem całego miasta.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez rejczeI

A to on też mów sprawdzam. Autorka wpada na genialny pomysł zmiany życia po 40 i ogarnięcia nowego mieszkania wykorzystując fakt że od paru miesięcy z kimś jest. Albo to się umie zrobić bez faceta albo nie. Też bym uznała że a co jeśli to może krypto pasożyt który moim kosztem postanawia coś tam sobie kombinować. Naciągacze w kokcu istnieją, moze jej intencje nie są szczere. A jeszcze w sytuacji gdzie facet tak naprawdę nie mieszkał sam bo z rodzicami, w koncu doczekał się swojego domu a w dokach już czekają 2 dorosłe panie by mu się władować i to jeszcze do opcji rozkładana kanapa w kuchnio-salonie. Wielkie nie.

Jak dla mnie to facet pasożytuje na Autorce. U rodziców ma zagracony pokoik więc miło spędzać czas w znacznie większym mieszkaniu. Pewnie jest traktowany jak gość a nie jak domownik więc same plusy.