Mój chłopak jest dla mnie jak brat

[91584e3a0ddee98d7bf35013566e27d0b839b1c7]

Ostatnio czuję, że mój chłopak jest dla mnie jak brat. Tzn. darzę go uczuciem bardziej przypominającym miłość braterską, niż taką partnerską. Miałam tak już kiedyś, jakieś pół roku temu, później mi się "odmieniło" i znów byłam zakochana jak wariatka a teraz znowu wróciłam do tego, co było wcześniej. Nie umiem tego wyjaśnić. Gdybym umiała, to pewnie nie pisałabym tutaj. Chodzi o to, że nie mam ochoty na seks, ba, nie mam nawet ochoty na całowanie albo przytulanie. Bardzo go lubię, to na pewno, wydaje mi się też, że kocham, więc przebywanie razem sprawia mi przyjemność, ale po prostu nie ma już tego "czegoś". Jesteśmy razem od 1,5 roku, to ja go "zdobywałąm" choć on też nie był mi obojętny od jakiegoś czasu. Jest ode mnie o 4 lata młodszy i boje się, że to w tym właśnie jest problem. Podoba mi się jego chłopięca uroda, ale jego nie-do-końca-dojrzały charakter już mniej. Na początku strasznie mnie kręciło, że jest takim "jelonkiem, który poznaje świat", który nie wie jak wysłać list na poczcie, nie umie wywiercić dziury w ścianie itp. i ja muszę mu pokazywać. Urzekało mnie nawet to, że nie przywiązuje uwago do takich pierdół, jak gdzie stoi jaka miska, gdzie się trzyma pościel i wiele innych dupereli, które teraz mnie irytują. Jest introwertykiem, wielu rzeczy też nie zauważa - widziały gały, co brały. Ale czemu teraz to mnie aż tak mierzi?

[nyana89]

Ja póki co napiszę tylko, że to nawet nie wygląda, jakbyś go uważała za brata, ale za syna...

[91584e3a0ddee98d7bf35013566e27d0b839b1c7]

Napisane przez nyana89

Ja póki co napiszę tylko, że to nawet nie wygląda, jakbyś go uważała za brata, ale za syna...

No to teraz potwierdziłaś moje najgorsze przypuszczenia. Też czasem mam takie wrażenie. I nie wiem, czy to ja go włożyłam w taką rolę, a on się dostosował, czy ze względu na jego osobowość/charakter/zachowania, ja się dostosowałam i zaczęłam pełnić rolę matki. Czy jest jakieś wyjście z takiej sytuacji?

[OldWorldBlues]

Ile macie lat?

[cholernarejestracja]

Sama sobie takiego wybrałaś, przecież napisałaś, że na początku Ci się to nawet podobało. Widocznie masz tendencje do tego, żeby matkować i takiego partnera uznałaś za atrakcyjnego. A teraz Ci się potrzeby zmieniły i już byś chciała, żeby on był ogarnięty i wiedział co z tą miską zrobić. No ale sorry - to nie było dziecko do nauczenia, tylko taki miał charakter.

Moim zdaniem jesteście niedobrani i z tej mąki chleba nie będzie.

[91584e3a0ddee98d7bf35013566e27d0b839b1c7]

Napisane przez OldWorldBlues

Ile macie lat?

ja mam 28, a on 24

Napisane przez cholernarejestracja

Sama sobie takiego wybrałaś, przecież napisałaś, że na początku Ci się to nawet podobało. Widocznie masz tendencje do tego, żeby matkować i takiego partnera uznałaś za atrakcyjnego. A teraz Ci się potrzeby zmieniły i już byś chciała, żeby on był ogarnięty i wiedział co z tą miską zrobić. No ale sorry - to nie było dziecko do nauczenia, tylko taki miał charakter.

Moim zdaniem jesteście niedobrani i z tej mąki chleba nie będzie.

Dzięki za swój osąd. Bardzo mi brakowało takiego ściągnięcia na ziemię przez kogoś, kto świetnie zna nas obojga.

Zdaję sobię sprawę, że to, co napisałam, to niewiele. Zdaję sobie sprawę z tego, że profesjonalnej porady tutaj nie dostanę, ale jakoś tak chciałam się wygadać, może zasięgnąć opinii osób z zewnątrz.
Czy potrzeby mi się zmieniły? Hmm, może i tak. Choć większość czasu te przywary, o których napisałam mi nie przeszkadzają. Tylko właśnie w tych momentach "miłości braterskiej". TO jest głównym problemem tutaj. Nie rozumiem, co się dzieje. Nie rozumiem swojego myślenia, swoich uczuć, siebie. Z poprzednim facetem, gdy miłość nam się skończyła, od razu to wiedziałam. Tak samo i teraz wiem, że nie przestałam kochać, ale ta miłość jest jakaś inna. I nawet byłabym w stanie pogodzić się z faktem, że wzajemnie sprowadziliśmy się do ról matka/siostra-brat/syn, ale dlaczego to jest tylko takie sezonowe? Jakieś zmęczenie materiału? O co cho?

[Andz126p]

24 lata i chłop nie umie wbić gwoździa w ścianę. No no. Materiał na męża jak nic.

[91584e3a0ddee98d7bf35013566e27d0b839b1c7]

Haha. Niby tak. Ale ja umiem, a on się może nauczyć. Raz, że role społeczne ulegają rozmyciu. Dwa, że mówię o wierceniu dziur w ścianie, co jest już kilka poziomów wyżej Trzy, że nie jest to umiejętność, której super potrzebuję u mojego faceta do bycia szczęśliwą. Ważne, że umie inne rzeczy - jest super opiekuńczy i zaradny w kwestiach życiowych. Ale po raz kolejny - to nie jest problem.

[nyana89]

Autorko, pochodzisz może z domu, w którym jeden z rodziców (przynajmniej) był dysfunkcyjny?

[Andz126p]

Może teraz nie jest, ale potem będzie. Każda z nas lubi jeśli facet faktycznie nieco lepiej się zna na pezybijaniu tego gwoździa, umie naprawić cieknacy kran czy cokolwiek innego. Nie oczekujemy mechaników czy hydraulikow, ale dobrze jest jesli cos takiego umie.

I to, ze ma 24 lata nie zwalnia od tego, abys usprawiedliwiala go ze nie wie gdzie jest pościel (itp) bo jest młodszy...
Bo to naprawdę dorosły człowiek, mężczyzna.
A jeśli mu matkujesz, to samoistnie się cofa do pozycji chłopca. Jak dorobicie się dziecka to będziesz juz miała dwójkę 😊

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

[1=91584e3a0ddee98d7bf3501 3566e27d0b839b1c7;6808449 6]Haha. Niby tak. Ale ja umiem, a on się może nauczyć. Raz, że role społeczne ulegają rozmyciu. Dwa, że mówię o wierceniu dziur w ścianie, co jest już kilka poziomów wyżej Trzy, że nie jest to umiejętność, której super potrzebuję u mojego faceta do bycia szczęśliwą. Ważne, że umie inne rzeczy - jest super opiekuńczy i zaradny w kwestiach życiowych. Ale po raz kolejny - to nie jest problem.[/QUOTE]

No chyba nie jest zaradny w kwestiach życiowych, skoro nie umie nawet wysłać listu na poczcie. Przecież średnio ogarnięty nastolatek wyśle list i wywierci dziurę w ścianie. Dla mnie wiercenie dziury i wbijanie gwoździa to ten sam poziom - poziom podstaw podstaw.
Skoro jesteście ze sobą półtora roku to już dawno powinien wiedzieć, gdzie są różne rzeczy. Przecież to jest do pokazania raz, a potem się już pamięta
To jest albo totalny leń, albo totalny nieogar, bo 24 latami na karku tego nie można tłumaczyć... Przecież to dorosły chłop, a nie dziecko.

To jest introwertyk introwertyk, czy poziom "jestem introwertykiem, siedzę w domu, gram na kompie, mamusia robiła wszystko za mnie i podtykała mi kanapki pod nos"?

Zapisz
Zapisz
Zapisz
Zapisz

[91584e3a0ddee98d7bf35013566e27d0b839b1c7]

Napisane przez nyana89

Autorko, pochodzisz może z domu, w którym jeden z rodziców (przynajmniej) był dysfunkcyjny?

Dysfunkcyjny, to mało powiedziane Ale drugi rodzić był typem tego milczącego, który chce tylko, "żeby był spokój". To ma jakiś związek?

[1=ce453443562697063682673 4dc4cc81c1d23e519_62b0fbf 266bee;68086701]No chyba nie jest zaradny w kwestiach życiowych, skoro nie umie nawet wysłać listu na poczcie. Przecież średnio ogarnięty nastolatek wyśle list i wywierci dziurę w ścianie. Dla mnie wiercenie dziury i wbijanie gwoździa to ten sam poziom - poziom podstaw podstaw.
Skoro jesteście ze sobą półtora roku to już dawno powinien wiedzieć, gdzie są różne rzeczy. Przecież to jest do pokazania raz, a potem się już pamięta
To jest albo totalny leń, albo totalny nieogar, bo 24 latami na karku tego nie można tłumaczyć... Przecież to dorosły chłop, a nie dziecko.

To jest introwertyk introwertyk, czy poziom "jestem introwertykiem, siedzę w domu, gram na kompie, mamusia robiła wszystko za mnie i podtykała mi kanapki pod nos"?

Zapisz
Zapisz
Zapisz
Zapisz

[/QUOTE]
Z jednej strony się z Tobą zgodzę, a z drugiej... byłam już z kolesiem, który prace manualne wykonywał perfetto, ale rozliczał mnie z każdej złotówki, wyliczał ziemniaki w zupie, i wciąż ciągnął ode mnie kasę. Szybko powiedziałam papa. Dla mnie warunki materialne są ważne.

Jest jakiś sposób, żeby go "dorosnąć"? Kocham, chce być z nim, jako z osobą, ale prowadzenie wspólnego gospodarstwa domowego nie jest możliwe w taki sposób. Przynajmniej dla mnie.

[201803290936]

Chcesz, żeby był nieco inny, niż jest na obecnym etapie życia. Albo go tego życia ucz, jak przedszkolanka i wymagaj tylko tego, czego nauczyłaś, albo daj sobie i jemu siana. Facet się nagle nie zmieni. To potrwa kilka lat. Masz cierpliwość?

[linka_18]

E to nie jest duza roznica wieku 4 lata.
Moze terapia??
Moze rozmowa?.Choc po twoim poscie stwierdzam ze chyba juz uczucie do niego Ci się wypalilio.

[nyana89]

[1=91584e3a0ddee98d7bf3501 3566e27d0b839b1c7;6809235 6]Dysfunkcyjny, to mało powiedziane Ale drugi rodzić był typem tego milczącego, który chce tylko, "żeby był spokój". To ma jakiś związek?[/QUOTE]

Po prostu zastanawiam się, czy to nie jest wpływ takiej sytuacji, iż jednemu z rodziców nie potrafiłaś pomóc, więc teraz masz niejako zakodowane, żeby mieć przy swoim boku sierotkę, którą będziesz uczyła życia i chroniła przed całym światem... W ramach takiej rekompensaty. Nawet nieświadomie możesz sobie partnerów według tego schematu dobierać, dzięki czemu jakoś zaspokoisz swoją potrzebę, że wreszcie masz kontrolę nad życiem kogoś bliskiego, masz na niego wpływ. A to jest bardzo, bardzo niedobre

[91584e3a0ddee98d7bf35013566e27d0b839b1c7]

Napisane przez nyana89

Po prostu zastanawiam się, czy to nie jest wpływ takiej sytuacji, iż jednemu z rodziców nie potrafiłaś pomóc, więc teraz masz niejako zakodowane, żeby mieć przy swoim boku sierotkę, którą będziesz uczyła życia i chroniła przed całym światem... W ramach takiej rekompensaty. Nawet nieświadomie możesz sobie partnerów według tego schematu dobierać, dzięki czemu jakoś zaspokoisz swoją potrzebę, że wreszcie masz kontrolę nad życiem kogoś bliskiego, masz na niego wpływ. A to jest bardzo, bardzo niedobre

Jak sobie z tym poradzić????!!!!

[patusiaa23]

Naprawdę przez 2 LATA nic się nie zmieniło? Ciągnie się to od 2016?

[kalor]

[1=91584e3a0ddee98d7bf3501 3566e27d0b839b1c7;8352047 1]Jak sobie z tym poradzić????!!!![/QUOTE]

Dalej masz problem z tym kolesiem czy powtarzasz schemat z innym?

Nie będę odkrywcza - radzę terapię bo widać trzyma cię to, skoro po 2 latach wracasz z problemem... Ulatw sobie życie i daj sobie pomoc

[Mijanou]

Szczerze mówiąc, to i ja się zdziwiłam.
Przez tak długi czas sytuacja nie uległa żadnej zmianie?

[TaeJun]

Roztaczając matczyną aurę opieki nad swoim chłopakiem sprawiasz że:
a) on sam staje się dysfunkcyjny.
b) nie postrzegasz go już jako faceta.
c) krzywdzisz go tym samym.

Fakt że ktoś jest introwertykiem w żaden sposób nie przeszkadza w samorozwoju i nauce.
Tylko tutaj jest pytanie.
Czy Twój partner posiada jakiekolwiek ambicje, cele które sobie w życiu postawił i je realizuje?
Czy żyje z dnia na dzień i oczekuje że go we wszystkim wyręczysz i poprowadzisz za rękę?
Może uważa że póki ma Ciebie to nie musi się za bardzo wysilać bo zawsze mu matkujesz i pomagasz jak Cię potrzebuje.

Chyba czas najwyższy odciąć pępowinę.
Daj mu się wykazać i stawiaj przed nim wyzwania.
Wy powinniście się razem wzajemnie uzupełniać.

Radziłbym Ci też droga Magdo skorzystać z porady psychologa może dzięki terapii lepiej zrozumiesz siebie i to czego chcesz.

Pozdrawiam TaeJun

[PoPoo]

Napisane przez TaeJun

Chyba czas najwyższy odciąć pępowinę.
Daj mu się wykazać i stawiaj przed nim wyzwania.
Wy powinniście się razem wzajemnie uzupełniać.

Radziłbym Ci też droga Magdo skorzystać z porady psychologa może dzięki terapii lepiej zrozumiesz siebie i to czego chcesz.

Pozdrawiam TaeJun

Może juz się nauczył gdzie lezy pościel :P

[Hanako]

Napisane przez Andz126p

Może teraz nie jest, ale potem będzie. Każda z nas lubi jeśli facet faktycznie nieco lepiej się zna na pezybijaniu tego gwoździa, umie naprawić cieknacy kran czy cokolwiek innego. Nie oczekujemy mechaników czy hydraulikow, ale dobrze jest jesli cos takiego umie.

Ja wiem, że to jest odpowiedź sprzed dwóch lat, ale nie mogę się powstrzymać...
...jak ja uwielbiam, po prostu uwielbiam, kiedy obcy człowiek z internetu tłumaczy mi, czego oczekuję od swojego faceta.