Pierwszy w Polsce ośrodek leczący anoreksję i bulimię !

[Shade666]

Nie wiem ile osób zdaje sobie z tego sprawę, ale do tej pory anorektyczki i bulimiczki na leczenie szły tak : albo kasa i na psychoterapię rodzinną, albo najpierw szpital (i to tylko przy stanie umierającym) a potem oddział w psychiatryku. Brakowało miejsca, gdzie kompulsywne zachowania takie jak bulimia czy anoreksja można by było leczyć w kameralnym ośrodku zorientowanym tylko na to.

I w końcu jest Nie dodatkowa terapia w ośrodku, gdzie leczą się także alkoholicy i narkomani. Nie psychiatryk i nie jedna pani psycholog, która leczy całą rodzinę (a potrzeba przecież jeszcze terapii indywidualnej, pomocy dietetyka..).

Tu jest strona i tu wszystko znajdziecie. Nabór od 1 września

http://www.drzewozycia.com.pl/

[dominiczkab]

no i tak powinno byc.
w polsce wiele ludzi nie zdaja sobie sprawy z wagi tych chorob.

[zgubiona]

Czy ktos moze cos wiecej napisac o tym osrodku?Osobiscie jestem zainteresowana,ale na odleglsc trudno wylapac informacje szczególowe,np warunki przyjecia itp?

[tapetka22]

Napisane przez zgubiona

Czy ktos moze cos wiecej napisac o tym osrodku?Osobiscie jestem zainteresowana,ale na odleglsc trudno wylapac informacje szczególowe,np warunki przyjecia itp?

Od 1 września zostanie otwarte pierwsze w Polsce prywatne sanatorium z programem terapeutycznym skierowanym tylko i wyłącznie do osób z chorobami żywieniowymi.

Proszę o kontakt pod numerem 664085581

System terapii oparty jest na sprawdzonym modelu „Arizona”, który powstał w Stanach Zjednoczonych w latach 80-tych. Charakterystyczną cechą tego modelu jest intensywny dzienny program terapeutyczny odbywający się w domowej atmosferze, który podnosi chęć współpracy z terapeutą.

Program terapeutyczny obejmuje psychoterapię, terapię grupową i inne specjalistyczne zajęcia terapeutyczne. Na terenie ośrodka pacjenci objęci są opieką lekarzy internistów oraz specjalistów w dziedzinie psychiatrii oraz fachowców w dziedzinie żywienia.

Pacjentom uczącym się, oferujemy możliwość kontynuacji nauki w trybie indywidualnym, pod opieką nauczycieli, w czasie trwania terapii.

Czas trwania terapii jest cechą indywidualną i zależną od stanu zdrowia pacjenta. Z reguły waha się od 4 do 10 tygodni.

Pacjenci kończący terapię w naszym ośrodku mają możliwość korzystania z nieodpłatnych konsultacji ze swoim terapeutą.

Ośrodek jest placówką prywatną i program terapeutyczny jest odpłatny. Warunkiem podjęcia terapii jest ocena kwalifikacyjna naszego lekarza specjalisty.



wystarczy poszukac

[zgubiona]

Dziekuje,ale tyle to wlasnie znalazlam,ale za bardzo nie zaspokaja to dreczacych mnie pytan,a miedzy innymi cennik i program i warunki przyjecia,ale to nic,fajna strone maja.Napisze meila moze odpisza))

[iza_wiosenna]

mam chyba jakiś dzień nieszczególny, czytam to i ryczę

Dzięki uczestnictwu w grupie wsparcia dowiesz się o:

• źródłach i przyczynach zaburzeń odżywiania
• cechach i tendencjach osób z zaburzeniami odżywiania (niskie poczucie własnej wartości, nierealistyczne oczekiwania wobec siebie, głęboka potrzebę tłumienia prawdziwej siebie, życie za maską, nadmierne i nieracjonalne poczucie odpowiedzialności i poczucie winy, ambiwalentne emocje w stosunku do rodziców, deficyty emocjonalne, negatywne schematy myślenia itp.)
• ćwiczenia na obiektywne obserwowanie siebie
• ćwiczenia na rozładowanie napięcia emocjonalnego i fizycznego
• ćwiczenia na odczuwanie siebie, rozróżniania sygnałów z ciała
• własne emocje i potrzeby, oraz nauczysz się je wyrażać
• własne granice i zbudujesz swoją autonomię
• jak budować relacje z otoczeniem i usprawnić komunikację
• jak radzić sobie z nawrotami choroby
• jak rodzina może pomoc przy nawrotach choroby
• jakie zmiany wprowadzić we własne schematy myślenia
• jak zdrowo się odżywiać
• jak się samorealizować i być szczęśliwą osobą
• a przede wszystkim jak żyć i nie koncentrować się tylko na jedzeniu

bardzo mnie boli to co przeżyłam i brak wsparcia w pewnym (za długim) okresie choroby.
cholera, mam tak zjechaną psychikę przez niektóre zachowania bliskich/tych,którzy deklarowali pomoc, że moze mi byc trudno budować w przyszłości relacje z ludzmi nie na przeszlosci...a relacje z ww osobami jeszcze trudniej.
tak cholernie dużo zależy od tego kogo spotkamy na naszej drodze.

[nicka01]

Napisane przez iza_wiosenna

.
tak cholernie dużo zależy od tego kogo spotkamy na naszej drodze.

---------- Dopisano o 10:08 ---------- Poprzedni post napisano o 10:05 ----------

ej, nie mogę znaleźć info w jakiej to jest miejscowości

[ktmk]

O ile się nie mylę to Rzeszów

[nicka01]

Witam,
Nasz osrodek znajduje sie w Malawie, kolo Rzeszowa. Kompleksowe leczenie w klinice wynoszi 8000zl na miesiac pobytu. Czas pobytu od 6 tygodnii do 12 tu od zaleznosci pacjenta. W kosztach leczenia pacjent jest kwalifikowany na 6 miesiecy terapii dalszej po wyjscia z osrodku.
Pozdrawiam,
Barbara Matus

I jak się wyrwać na terapie pracując, ucząc się etc.
Skąd wziąśc pieniądze?

[Tinkerbell_]

o miłe zaskoczenie, w końcu w pobliżu Rzeszowa otworzona taką klinikę

Ja też borykam sie z ED ale cały czas wmawiam sobie, że jeszcze nie jest ze mna tak żle ... przynajmniej nie tak aby zamykać sie w ośrodku ...

Fizycznie nie jest zle ale psychicznie ...

[Shade666]

Napisane przez nicka01

Witam,
Nasz osrodek znajduje sie w Malawie, kolo Rzeszowa. Kompleksowe leczenie w klinice wynoszi 8000zl na miesiac pobytu. Czas pobytu od 6 tygodnii do 12 tu od zaleznosci pacjenta. W kosztach leczenia pacjent jest kwalifikowany na 6 miesiecy terapii dalszej po wyjscia z osrodku.
Pozdrawiam,
Barbara Matus

I jak się wyrwać na terapie pracując, ucząc się etc.
Skąd wziąśc pieniądze?

Jak pracujesz, to pewnie studiujesz - urlop zdrowotny jest przyznawany przez dziekana a do pracy L4 i goł. Na 6 tygodni da się wywalczyć. Gorzej z kasą, ale z wymiany meili wiem, że Panie które założyły ośrodek walczą o dofinansowanie. A na razie jest jak jest. Dobrze że jest przynajmniej jakiś wybór...

Sadzę,że największy udział będą mieli zrozpaczeni rodzice, których pociechy rękami i nogami będą się bronić przed terapią. Oni znajdą metodę, żeby dziecko uniknęło zamkniętego zakładu na rzecz prywatnego, kameralnego ośrodka.
Tyle z doświadczenia a życie zweryfikuje

[zgubiona]

Moze i tak ale w Polsce sa potrzebne osrodki które skupia sie na pomocy osobom z ED,bo to jeszcze temat troche tabu.Ja osobiscie leczylam sie w osrodku uzaleznien,bardziej od prochów,ale tez na ED,ale zadnych skutków pozytywnych tylko ostro po kieszeni bo tez w osrodku prywatnym.Chorobie lat przybywa i coraz trudniej sie z nia rozstac bedzie.

[Shade666]

Tia..tylko wiesz, że ośrodki od wszystkiego to ośrodki od niczego ? Gdzie prochy, gdzie anoreksja ? Takie jest w każdym razie moje zdanie Dorzuciłabym do tego wytężoną pracę po wyjściu z ośrodka, gdzie zazwyczaj zostajesz sama i łatwo o nawrót. A tu masz jeszcze później wsparcie.

[znikajac]

Napisane przez Shade666

Tia..tylko wiesz, że ośrodki od wszystkiego to ośrodki od niczego ? Gdzie prochy, gdzie anoreksja ? Takie jest w każdym razie moje zdanie Dorzuciłabym do tego wytężoną pracę po wyjściu z ośrodka, gdzie zazwyczaj zostajesz sama i łatwo o nawrót. A tu masz jeszcze później wsparcie.

Moje tez.
Żałuję, że ten ośrodek jest tak daleko ode mnie; ale z drugiej strony nie wiem czy bym się zdecydowała, ze względu na cenę, która jednak po mimo wszystko odgrywa sporą rolę.

[zgubiona]

Niby tak,ale trudno jest znalesc osrodek który zajmuje sie jednoczesnie jednym i drugim.Jesli chodzi o wsparcie po wyjsciu to jest wazne,mi go brakuje i pewnie dlatego ciagle wracam do chorych zachowan i jest trudniej wyjsc.Cena tego osrodka rzeczyswiscie przeraza(((

[gosiulla16]

Cześc dziewczyny!
Stwierdzono u mnie zaburzenia łaknienia (A) , myślę ,że nie muszę uściślać o co chodzi , 160 cm i 44,5 kg . Wiem ,że wcale nie musi wydawać się to tragedią , bo jestem niska . Skierowano mnie do ośrodka ,ale tam przyjmują tylko do 18 roku życia , a ja mam 19 lat . Poszłam więc do psychologa , niestety pani nie potrafiła mi pomóc bo nie miała specjalizacji w tej dziedzinie. Więc przestałam szukać mimo ,że w Krk w szpitalu Kopernika podobno jest specjalista ... ale skąd mam wiedzieć czy pomoże ?
Ostatnio byłam u lekarki i wzieła mnie na wage 45,5 kg. Jestem ciągle zdenerwowana i męczą mnie wyrzuty sumienia , nie moge patrzec na siebie, wiec wszystko zaczynam od nowa. Błędne koło ...
mam nadzieję ,że innym idzie lepiej.
pozdr.

[iza_wiosenna]

Napisane przez gosiulla16

Cześc dziewczyny!
Stwierdzono u mnie zaburzenia łaknienia (A) , myślę ,że nie muszę uściślać o co chodzi , 160 cm i 44,5 kg . Wiem ,że wcale nie musi wydawać się to tragedią , bo jestem niska . Skierowano mnie do ośrodka ,ale tam przyjmują tylko do 18 roku życia , a ja mam 19 lat . Poszłam więc do psychologa , niestety pani nie potrafiła mi pomóc bo nie miała specjalizacji w tej dziedzinie. Więc przestałam szukać mimo ,że w Krk w szpitalu Kopernika podobno jest specjalista ... ale skąd mam wiedzieć czy pomoże ?
Ostatnio byłam u lekarki i wzieła mnie na wage 45,5 kg. Jestem ciągle zdenerwowana i męczą mnie wyrzuty sumienia , nie moge patrzec na siebie, wiec wszystko zaczynam od nowa. Błędne koło ...
mam nadzieję ,że innym idzie lepiej.
pozdr.

jesteś zainteresowana psychologiem refundowanym przez nfz czy masz mozliwosci finansowe do tego by leczyć się prywatnie?
jeśli nfz, to dzwoń na kopernika, ale nie wiem, czy Cię przyjmą, bo nie jestem pewna, ale chyba przyjmują tam do 18. r.ż., potem terapię można przedłużyć. przygotuj się jednak na długie czekanie...
jeśli prywatnie, otwiera się przed Tobą całą gama specjalistów od ed, wystarczy poszukać.
zresztą, jesteś z krakowa, to duże miasto, poradni psychologicznych jest tu naprawdę wiele.

[zgubiona]

Dokladnie,wiekszosc osrodków dla ED sa dla osób nie wyzej niz 18 lat.Co jest troche dolujace,bo co maja zrobic osoby powyzej tej granicy wiekowej jak im leczenie ambulatoryjne nie pomaga a nie stac ich prywatnie,chyba im zostaje chorowac i chodzic do psychologa który mysli ze jest w stanie pomóc.Bezsens tego wszystkiego.Moze kiedys stworza osrodek dla osób powyzej 18 i na NFZ.

[iza_wiosenna]

Napisane przez zgubiona

Dokladnie,wiekszosc osrodków dla ED sa dla osób nie wyzej niz 18 lat.Co jest troche dolujace,bo co maja zrobic osoby powyzej tej granicy wiekowej jak im leczenie ambulatoryjne nie pomaga a nie stac ich prywatnie,chyba im zostaje chorowac i chodzic do psychologa który mysli ze jest w stanie pomóc.Bezsens tego wszystkiego.Moze kiedys stworza osrodek dla osób powyzej 18 i na NFZ.

wydaje mi się, że kiedyś (czyt. kilka lat temu) na ed chorowały w większości dziewczyn..ki w wieku 14-16 lat. Stąd rozwój terapii systemowej i powstawanie ośrodków dla osób do 18.roku życia. Mam nadzieję, że nfz dostosuje się do tego, że teraz na zaburzenia odżywiania zapada dużo więcej dorosłych osób i albo stworzy nowe ośrodki, albo przesunie w górę granicę wieku,do której chorym przysługuje refundowana hospitalizacja. (nie tylko w przypadku wagi zagrażającej życiu bo wszystkie chyba wiemy, że bardzo niska waga nie jest najgorszym co może przytrafić się osobie z ed. psychicznie bardziej wykańcza co innego..)

[znikajac]

Hm, w moim rejonie (zachodniopomorskie) byl raczej problem z ośrodkiem, w którym leczą ab osób do 18 lat. Za to pełno było takich, w których leczą od 18 lat.

[iza_wiosenna]

Napisane przez znikajac

Hm, w moim rejonie (zachodniopomorskie) byl raczej problem z ośrodkiem, w którym leczą ab osób do 18 lat. Za to pełno było takich, w których leczą od 18 lat.

na ed?
ale fajnie. serio

[znikajac]

Ośrodki/poradnie w których w gabinecie psychologicznym leczą anoreksję i bulimię,ale i nie tylko. Nie jest to ośrodek leczący tylko i wyłącznie te choroby, skupiające się tylko na nich, niestety...

[201705250937]

moja mama mnie tam wysyła

[ktmk]

Nie chcesz jechać?

[201705250937]

Napisane przez ktmk

Nie chcesz jechać?

Raczej nie. nie przekonują mnie lekarze i ch sposoby metody. Miałam juz paru psychologow i psychiatrow z długim stażem pracy i specjalnościa w leczeniu ed i mysle że 15 tysięcy mozna wyda na inny leczniczy cel, ktory ma szanse pomoc. Popzatym to nowość, dopiero pierwsze testy itak dalej będą na mnie. więc jaka mam płacic za takie testy tyle, to podziekuję.

[Shade666]

Kasacja

[NaomiClark]

Hmm nie rozumiem dlaczego owy ośrodek reklamuje się jako "fundacja z misją".
Nie neguję słuszności powstania tej placówki -jednak leczenie ma cholernie drogie i jak dla mnie ten system z fundacją ma niewiele wspólnego.

[iza_wiosenna]

Napisane przez Shade666

Na dzień dzisiejszy, jako założycielka tematu, mogłabym tylko lecieć po całości, bo goryczy we mnie jest równie duża ilość, jak i żółci, natomiast postaram się zachować minimum chociaż przyzwoitości i nie oceniać wszystkiego po tym, jak mnie tam uprzejmie potraktowano.

W lipcu pisałam, że chętnie pomogę jako wolontariuszka, bo sama przez ten cały syf przechodziłam, teraz specjalizuje się w kierunku jego leczenia i pewnie znajdzie się coś DO POMOCY.
Mając na myśli pomoc chodziło mi o pomoc przy zajęciach, jakie na co dzień są w ośrodku, bo w takiej formie pracują wolontariusze.
Widać było, że pani nie miała doświadczenia z wolontariatem, co rozumiałam, ale myślałam, że skoro jest zainteresowana współpracą to sama mi wskaże, z czym jest największy problem i dokładnie powie, czym mam się zająć, żebym niczego nie spartoliła, trzymała się programu, nie zrobiła przypadkiem krzywdy dziewczynom itp.

Skończyło się na tym, że jak zaproponowałam pewiem 2 dniowy termin, na który musiałam jechać 3 godziny za własne pieniądze, to do przedednia nie dostałam odpowiedzi, czy mam przyjeżdżać więc zrozumiałam, że nie. A w dniu, był to poniedziałek, odebrałam rano telefon, czy będę (z pretensją w głosie) a na meila było odopowiadane wczoraj.
Dodam - na koncie miałam 2zł a i nie czułam obowiązku dodzwaniania się i dopominania o zaklepanie terminu.
Ustaliłam, że dziś już nie zdążę, będę jutro i sprawdziłam skrzynkę. Żadnego meila tam nie było. A nawet jakby był - nie wiem czy myślały, że ja do ostatniej chwili będę dybać na ich odpowiedź, ustawiając pod to wszystkie moje plany studyjno-rodzinne ? Może.

Na miejscu nie mogłam trafić, bo pomimo otrzymania wskazówek pani musiała źle mnie zrozumieć, od której strony Malawy wjechałam. Jak potem pytałam czemu po prostu na stronie nie ma adresu dostałam oburzoną odpowiedź, że kto chce ten trafi po wskazówkach, nikt poza mną nie miał z tym problemu a nikt postronny nie musi wiedzieć gdzie dziewczyny i ośrodek się znajdują.
Mogę rozumieć, ale i tak się z taką odpowiedzią nie zgadzam.

Prosiłam o plan dnia - usłyszałam oburzoną odpowiedź, że nie ma, wszystko w rozsypce, a poza tym czemu ja nie przyjechałam od razu z jakimiś pomysłami na zajęcia, bo jak nic nie mam to o czym my tu mówimy ?! Rozpisałam na szybko na kartce zajęcia warsztatowe, które miałam na studiach. Pokazałam, w moim mniemaniu pani rzuciła na to ledwie okiem, mruknęła że może być i gdzieś pojechała. Gdzie ? Nie wiem. Przez cały dzień siedziałam sama na zmianę z dwójką dziewczyn a ona z psychoterapeutką wpadała i wypadała, nie mówiąc gdzie jedzie i kiedy wraca, musiałam dzwonić i się dopytywać.

Nie roztkliwiając się nad tym, jak słyszałam od dziewczyn, że wiele im daje mój przykład i rozmowa ze mną, bo to nie tematy na publiczne forum, ale tak było. Za to wedle ich słów przez ten czas nie miały praktycznie nic, przez 2 tygodnie może z 5 spotkać z psychoterapeutą i raz z dietetykiem i tyle, więc nawet przy chęciach - jak mają się wyleczyć ?

W każdym razie pod wieczór usłyszałam, że proszenie o plan dnia to absurd, że przecież sama ułożyłam plan to czemu się go nie trzymam (nadmieniam - dziewczyny mówiły, że mogą robić brzuszki, a ja nie wiedziałam, że jedna z nich ze względu na stan zdrowia nie może, że mają pisać w zeszycie co jedzą dowiedziałam się od nich. Czy mogły jeść to co jadły - też nie miałam pojęcia. Kim one były, jaka jest historia ich choroby, co z tego co mówią to prawda a co nie - nic nie wiedziałam, bo przez cały dzień nie miałam z nikim poza nimi kontaktu). Że one kłamią, że mają dokładny plan dnia, że to tylko tak dzisiaj, że wszystko mają co do godziny, indywidualną terapię, grupową terapię, arteterapie (prowadzoną przez pielęgniarkę, która tego dnia przyszła na rozmowę o pracę i o nie zapomniano, też musiała dzwonić i się przypominać).

Ale jest jedna rzecz. Gdyby nie było tego tekstu, jaki nastąpił po tej rozmowie - nie byłoby tego postu.
Nie chodzi o to, że z własnej woli promowałam ośrodek na portalach.
Nie chodzi o to, że postanowiłam dojeżdżać 3 godziny, oddać swój wolny czas i pracować za darmo na rzecz ośrodka.
Nie chodzi o to, że cały dzień wszystko do mnie było mówione tonem zawierającym pretensję i złość.
Nie chodzi o to, że nikt nie raczył mnie poinformować o pracy ośrodka, historii dziewcząt i innych istotnych rzeczach, na których mogłabym oprzeć zajęcia, które de facto powinien prowadzić terapeuta zajęciowy, a nie wolontariusz, nawet z takim wykształceniem, ale nadal niepełnym (więc nie mam uprawnień).
Nie chodzi o to, że nikogo z kadry nie widziałam przez cały dzień (jedynie założycielki) a jedynie słyszałam, że takowi są a jednego widziałam na jedynych 2 godzinnych zajęciach grupowych tego dnia. Więc czemu miałam nie wierzyć dziewczynom, że tak nie jest codziennie ?
Nie chodzi o to, że na moje stwierdzenie, że dziewczyny uważają, że mają za dużo wolnego czasu kazano mi im grać w gry planszowe (18 i 19 latce). Ani o to, że na moje pytanie, co mogę z nimi robić dowiedziałam się, że cokolwiek, bo wszystko w rozsypce, to niech robią cokolwiek, byle jadły i nie myślały o jedzeniu (?).
Nie chodzi o to, że anorektyczki często właśnie szukają sobie jak największej ilości zajęć, byleby tylko uniknąć najistosniejszego, czyli terapii i jedzenia.
Nie chodzi o to, że jedno słyszałam od dziewczyn a drugie od założycielki i zamiast spokojnie mi wytłumaczyć że coś może się nie zgadzać - zostałam niemalże zwołana. Może nawet nie miała świadomości, że to tak odbiorę, zdarza się.
Nie chodzi też o to, że tak to wszystko wyglądało, bo dzień był inny niż zwykle, wyniknęło zawożenie jednej z dziewczyn na badania, do drugiej przyjechali rodzice. Bywa - dzień był zły, program się posypał. Można mi to było powiedzieć spokojnie, nie dało się - trudno, emocje niekiedy ludzi ponoszą.
Nie chodzi nawet o to, że nikt mnie nie poinformował, że dziewczyny mogą mnie okłamać.

Chodzi o to, że usłyszałam na sam koniec, że nie dziwne że trzymam ich stronę (chodziło że PRZEKAZAŁAM co mi mówiły PYTAJĄC o co w tym chodzi, a nie BRONIĄC tych informacji), BO JESTEM TAKA SAMA JAK I ONE.
To znakomicie że poświęcasz się dla kogoś, rozmawiasz cały dzień od serca z tymi dziewczynami, a na koniec słyszysz, że jako wyleczona osoba jesteś nadal zakłamana, jakaś taka głupsza i w ogóle nie można na tobie polegać.

Dziękuję za szybkie przekazanie mi tejże opinii i zafundowanie mi całodziennego nawrotu b. , bo czułam się jak śmieć a złość przyszła teraz. Z takim nastawieniem - naprawdę życzę dużo szczęścia w dalszej pracy.

Szczerze też powiem, że posta niedługo skasuje, bo nie chcę mieć telefonów od ośrodka, jaka to jestem zła, mylę się i w ogóle. Piszę go żebym mogła się w końcu uspokoić a jeśli przeczyta to ktoś z Ośrodka, to żeby dostrzegł błędy, których może nie dostrzega.

A poza tym nie wiem komu mam wierzyć więc dziewczyny - dokładnie się upewnijcie co do planu dnia, terapeutów, ich kwalifikacji i metod oraz tego, jakim tonem jest to wszystko Wam przekazywane.

ten post jest potrzebny

[nicka01]

No to jestem w szoku

[Shade666]

No Iza to mnie wkopujesz, naprawdę. Przecież ja wiem, jak to się skończy, jeśli ktoś z fundacji to przeczyta. Zostanę objechana jako kłamca, że nic nie rozumiem (to akurat prawda, bo brakowało jakiegoś konstruktywnego dialogu) i w ogóle zaraz się piekło rozpęta. Wolałam to wrzucić na kilka dni i wyrzucić, żeby tylko niewielka grupa osób mogła to przeczytać, a nie żeby zostało na stałe.
Poza tym nie zaprzeczam, że tam może i jest program i kadra dochodząca, na pewno panie mają dużo dobrej woli i chęci, zaczynają, gubią się, podejmują decyzje dobre i mniej korzystne - tak zawsze jest na początku. Gdybym nie została tak objechana na sam koniec i tak potraktowana w ogóle to bym to wszystko wzięła pod uwagę a je pod obronę.
Ale było inaczej.
Każdy ma prawo do błędów, każdemu trafiają się sytuacje, których nie przewidział. Naprawdę jestem osobą lojalną i wyrozumiałą.
Do momentu, kiedy szacunek płynie z obu stron, a nie tylko z jednej.

Poza tym jak można kogoś leczyć a osobie wyleczonej powiedzieć, ze między nią a osobami chorymi nie ma żadnej różnicy ?! To ja przepraszam - jaki sens ma to leczenie ?