[sanetka]

to moze jednak napisze, lepiej mi sie zrobi:

mam stany depresyjne, jezdze do psychiatry. nie biore lekow bo nie chcialam, mam nadzieje ze jakos sie ulozy. przez to zrezygnowalam na razie z terapii grupowej (najpierw jedno trzeba naprostowac, pozniej zajme sie reszta).
od ponad miesiaca ciagnie sie za mna wielki dol:utrata radosci,lek,klopoty z koncentracja,smutek, placzliwosc, pustka i objawy fizyczne. ostatnie 2 tygodnie to czarna dziura ( ale moze to dobrze). w tym tygodniu troche odzylam(wiecie to slonce, no i staram sie czyms zajmowac zeby zajac mysli np. wlasnie wzielam sie za mycie okien). ale i tak noce sa najgorsze. zaczelam zawalac studia (ale moze uda sie to jeszcze naprawic), o tym jak wyglada zwiazek z TZem szkoda gadac (znaczy staramy sie oboje ale dla obojga jest to trudny okres).

wczoraj TZ oberwal za primaaprilisowy zart porzadnie. rozpowiadal u siebie w rodzinie ze jestem w ciazy a wszyscy moje zachowanie (znaczy zlosc na niego i zawstydzenie) wzieli za potwierdzenie. od rana dostaje smsy z pytaniami co i jak. juz mnie to wkurza

a zamiast wymarzonej Chorwacji w maju jedziemy na tydzien w gory. ale moze to i lepiej