[elena_100]

A ja przeszłam rozmowę generalną. Powiedziałam jeszcze raz mojemu TŻ (tak się zastanawiam od czego ten skrót ) ile znaczy dla mnie on jako człowiek i dlaczego tak zależy mi na ślubie, wygarnęłam mu, że prawie się oświadczyłam i jak bardzo jest mi wstyd, że to ja o tym wszystkim mówię. Powiedziałam mu także, że skoro nie czuje tego co ja to powinniśmy się rozstać póki czas. I że jak dla mnie to zabrnęliśmy już tak daleko, że nie ma powrotu a ja juz nawet ślubu nie chcę, ani wogóle nie chcę od niego nic.
Hoho jakby piorunem go trafiło. Prawie mi zasłabł na spacerze. A zrobił się taki rozmowny, że nie ma mowy o rozstaniu, że tyle przeszliśmy ciężkich chwil itd...a tak przy tym pięknie mówił, że się w nim na nowo zakochałam. W prawdzie pierścionka nie mam, ale w poniedziałek jak się uda idziemy do księdza. Dzwonimy do siebie, piszemy smsy i aż mi się gęba sama uśmiecha. Tylko tak czasem się zastanawiam, czy to aby wszystko nie za piękne.