[limonka1983]

Napisane przez andzia1989r

Usiąść wprost wyłożyć obie strony kawę na ławę, porozmawiać, zastanowić się.

Nie ma co tematu odkładać, zamieciony pod dywan spod niego wyjdzie, a nawet zamieciony będzie Cię męczył.

Dokładnie. Dotyczy to nie tylko pracy, czy mieszkania. Np. ja musiałam rozstać się z facetem, gdyż okazało się, że on w ogóle nie chce mieć dzieci, ślubu i nie widzi potrzeby zamieszkania razem. Byliśmy razem 7 lat z przerwą, a tu klops. Podczas studiów nie rozmawialiśmy o dzieciach, bo wiadomo, że wpierw skończenie szkoły i znalezienie pracy, ale dla mnie było oczywistym, że później się hajtniemy, itd. A on nie musi się przeprowadzać, bo ma gdzie mieszkać (zawsze mogę mieszkać z nim i jego mamusią), ślubu nie potrzebuje (ja nalegałam choćby za względu na nabycie kilku praw), a do dzieci jeszcze nie dorósł, może za 10 lat (gdy ja już będę miała lat 38. Cudowny wiek na 1 dziecko). Temat nie istniał, póki nie pokończyliśmy studiów, itd. A potem, gdy już "przeszkody" zostały pokonane okazało się, że facet od początku miał kompletnie inne plany, co do naszej przyszłości, niż ja i żadna siła nie jest w stanie go przekonać, by zmienił zdanie. Związek skończył się paskudnie, ja poczułam się po części oszukana... 7 lat mogę sobie wsadzić w tyłek. Lepiej porozmawiajcie sobie od razu, bo "problem" nie zniknie i kiedyś ta rozmowa wraz z ewentualną decyzją, co dalej, będą musiały się pojawić.