[Lil B]

dołączam się...... czasami sie tak nad tym wszystkim zastanawiam i sobie myśle co rodzi w ludziach taką nienawisc??? Moja mama urodziła się w patalogicznej rodzinie. nigdy nie chciała o tym opowiadac,ale póżniej chyba uznała ,ze brudów nie powinno się ukrywać w rodzinie tylko je tępić... udało mi sie usłyszeć tylko kilka historii i mniej wiecej wiem co sie u niej w domu działo.Nie znam żadnych szczegolow. Ale wiem ze cierpiala. Wszystko przez alkohol? brak pieniedzy? zamarzniete uczucia? Nie wiem...
Wiem tylko i kilka członków naszej dalszej rodziny mi to potwierdziło ,ze nienawiść zrodziła się i wszystko działo sie na podłozu psychicznym. moja mama jest wspaniałą kobietą, silną i madrą ,ale czasami widzę w jej oczach ,że przypomina sobiei dziecinstwo i cierpienie gdzies jeszcze tam w niej siedzi. Przez to wiele rzeczy w mojej rodzinie nie moze byc normalnie, niektorych uczuc mama po prostu nie potrafi nam dać. Mojemu młodszemu rodzenstwu jeszcze tak, ale mi nie. Nie pamietam ,zeby kiedyś powiedziala ,że mnie kocha, przytuliła gdy płakałam.. Rozmawia ze mna ,ale nie wiem czy odwazylabym sie pojsc do niej z problemem z nadzieją ze mi pomoze, pocieszy i nie bedzie bagatelizowac tego co zle zrobilam. Choć wiem ,ze chce dla mnie dobrze, czasami mam wrażenie ,że jest za mało tolerancyjna.
uchodzimy za idealna, kochającą sie rodzinę... Chamstwo, oziębłość, niechęć , brak opieki i brak chęci do pomocy - z tym mam spotykałą sie kiedys i często teraz wśród ludzi. . Do tego rodzina taty nigdy jej nie akceptowala - babcia jest skąpa i złosliwa. mama Jest skłocona z połową rodziny Mamą taty, większoscia jego rodziny, swoja siostrą a z bratem mimo ,ze blisko mieszka nie ma prawie kontaktu. To hamuje takze moje kontakty z nimi. Moge pomarzyc by wyjechać do cioci,zobaczyc sie z kuzynami, kuzynką, o wspolnych swietach...
Nie uzalam sie nad sobą. to wszytko wykształtowało we mnie i moim rodzenstwie wielką wrazliwosc na ludzkie cierpienie a w szczegolnosci dzieci. I kiedy slyszę o takich przypadkach jak Oskar czy teraz ta dziewczynka... wlasciwei niewiadomo co sie z nia stało. Ściska mnie w żoładku i wiem ,ze ja będę nade wszystko kochac i chronic swoje dzieci... Choc mam 16 lat.... to juz wiem ,ze nie chce zyc w świecie przemocy jaką zgotował nam los