[kochajacatweoczy]

Mam dopiero 18 lat i już nie radzę sobie ze swoim życiem postaram się streścić swój problem. Dwa lata temu umarł mój ojciec, wszystko jakoś przeżyłam, nawet niezbyt boleśnie, potem zaczęłam Liceum, pojawiły się problemy z matmą Ciągle płakałam, zdawało mi się, że jestem nikim, że nie ma dla mnie miejsca tutaj więc postanowiłam wszystko skończyć raz a dobrze, ale nie aż tak dobrze bo od tabletek tylko bolało mnie serce. Potem wyszłam na prostą- ze sobą, ze szkołą. Zapomniałabym dodać w między czasie był romans z pewnym żonatym- moją pierwszą miłością dziś na szczęście już tego nie ma choć dalej się kolegujemy. Kilka dni po rozpoczęciu roku szkolnego znów wpadłam w dół. Wstawałam z płaczem, nic mi się nie chciało...A teraz? Wpadam w złość z byle powodu, na niczym mi nie zależy, wszystkim się dostaje- mamie, siostrze, koleżankom, nawet temu żonatemu bo dziś tylko mnie dotknął a ja od razu dałam mu z liścia. Nikt nie wie co się ze mną dzieje, tak naprawdę chyba nawet ja tego nie wiem. Tydzień temu moja siostra wyprowadziła się do Wawy ze swoim facetem i zostałyśmy z mamą całkiem same, teraz to już naprawdę nie mam się do kogo odezwać, chociaż kontakt z mamą mam bardzo dobry a ona tak raptem się wyniosła...I pomyśleć, że jeszcze dwa lata temu ten dom był pełen ludzi. Znowu nadeszły dni kiedy najchętniej skończyłabym ze sobą. Żonaty uważa, że potrzebny mi ktoś na stałe ale mówi, że muszę się zmienić, bo niedawno byłam zupełnie inna. Co się ze mną w ogóle dzieje? Bo ja sama nie umiem tego wyjaśnić