[m0niSk4]

Napisane przez Kasik_M

Macie rację, dziewczyny. Pomału dojrzewam chyba do decyzji żeby się odsunąć albo i odejść ostatecznie. Jest mi strasznie ciężko i będę potrzebować czasu żeby dojść do siebie i odzyskać spokój, ale nie mogę myśleć tylko o sobie; im jest na pewno trudniej niż mnie bo to oni będą rodzicami. Szkoda dziecka (mimo że podejrzewam że nie będę chciała go nigdy zobaczyć), szkoda nerwów i zdrowia jej i moich, żeby komplikować sytuację swoim udziałem.

W przewidywanym miesiącu porodu skończę 21 lat i mimo że już trochę za mną, to nieporównywalnie więcej mnie w życiu czeka, wiem o tym. Mam przyjaciół, dam sobie radę.

A po nim widzę, że jest coraz bardziej zrezygnowany i bez siły, ale może to moje wrażenie.

Dziękuję Wam za rady, mądre z Was babska Jakby co odezwę się tu czasem i skrobnę jak się sprawy mają.

dasz radę, jestem pewna)
nie jeden facet na świecie.. a skoro on jest zrezygnowany to dlaczego Ty masz być pełna wiary i siły???
to normlane, że będzie Ci źle jakiś czas z tym, ale im szybciej z tego wyjdziesz, tym szybcieji ławiej się wyleczysz
zbliżają się wakacje... wyjedziesz, odpoczniesz od tego i wrócisz jak nowo nardzona

3mam kciuki, żebyś jak najszybciej sobie z tym poradziła