[Keisha]

Ja na początku bardzo skupiałam się na znakach, innych autkach, pieszych itp i zawsze z dużym stresem wsiadałam w autko. Bez osoby siedzącej obok, czyli osobistego "nawigatora", nie umiałam nigdzie dojechać (a mieszkam w małym mieście). Z czasem zaczęłam sama jeździć, mniej się skupiam na analizie "co który znak i czy na pewno dobrze?", mam czas żeby patrzeć "szerzej" na drogę i widzieć gdzie jadę, gdzie mam zjechać itp. Oczywiście nieraz zdarza mi się zgubić, no ale jakoś docieram do celu wcześniej lub trochę później. Są sytuacje, gdy skacze mi ciśnienie i potem na spokojnie w domu analizuję, czy ja źle coś zrobiłam czy jednak to ktoś mi wymusił, zajechał itp. Nie lubię też dużych miast, byłam 2 razy we Wrocławiu i kosztowało mnie to naprawdę sporo nerwów.
Jeszcze wiele przede mną nauki, ale zdecydowanie przyjemniej już się jeździ, bez tego mega stresu przed każdą jazdą. Jak bardzo się boisz, to na początku zabieraj kogoś ze sobą, poznasz lepiej trasy którymi jeździsz i zobaczysz, że ani się obejrzysz, a będziesz sama wsiadać do autka z uśmiechem.