Co robię nie tak? Kontakty z koleżankami

[asik_25]

Jakiś czas temu wybrałam się z koleżanką na wakacje za granicę. Początkowo było wszystko ok. Zwiedzałyśmy, korzystałyśmy ze świetnej atmosfery, próbowałyśmy jedzenia...
Wszystko bylo super do chwili, kiedy mnie nagle i niespodziewanie ugodziła "strzała Amora". Po prostu facet na mnie popatrzył, ja na niego i... I nic. Zanim zdążyłam choćby się odezwać, znajoma stwierdziła, że natychmiast musimy iść. Jakby koniec świata miał zaraz nastąpić. Nie zrozumcie mnie źle: gość pracował w tym przybytku, wiedziałam, że co najwyżej wymienimy się informacją na temat imion i pogadamy minutę albo dwie... Opowie mi coś na temat wnętrza i dzieł sztuki, a potem "bye, bye".
Na zewnątrz koleżanka spytała mnie, czy mi się ten gość podobał. Powiedziałam, że owszem. A ona mi na to, że po co mi coś takiego, że i tak nie miałabym szans, a tak w ogóle to ona czuje się zmęczona, głodna i wracamy na nocleg. Zrobiło mi się przykro, bo w odwrotnej sytuacji ja bym czegoś takiego nie powiedziała...

Może się wydawać, że to tylko błaha historyjka, ale świetnie ilustruje moją sytuację. Zupełnie nie potrafię przebić się ze swoim zdaniem i walczyć, kiedy mi na czymś zależy. Nie wiem nawet, w jaki sposób ustawić się w pozycji kogoś, kto ma coś ważnego do powiedzenia.
Jak nabyć pewność siebie w takich sytuacjach?

Moja kuzynka (właścicielka tego konta zresztą) stwierdziła, że może tutaj uzyskam odpowiedź. Mam 23 lata i mimo tak zaawansowanego wieku słabo pewne rzeczy ogarniam i rozumiem.

[Natalie_Alex]

Napisane przez asik_25

Jakiś czas temu wybrałam się z koleżanką na wakacje za granicę. Początkowo było wszystko ok. Zwiedzałyśmy, korzystałyśmy ze świetnej atmosfery, próbowałyśmy jedzenia...
Wszystko bylo super do chwili, kiedy mnie nagle i niespodziewanie ugodziła "strzała Amora". Po prostu facet na mnie popatrzył, ja na niego i... I nic. Zanim zdążyłam choćby się odezwać, znajoma stwierdziła, że natychmiast musimy iść. Jakby koniec świata miał zaraz nastąpić. Nie zrozumcie mnie źle: gość pracował w tym przybytku, wiedziałam, że co najwyżej wymienimy się informacją na temat imion i pogadamy minutę albo dwie... Opowie mi coś na temat wnętrza i dzieł sztuki, a potem "bye, bye".
Na zewnątrz koleżanka spytała mnie, czy mi się ten gość podobał. Powiedziałam, że owszem. A ona mi na to, że po co mi coś takiego, że i tak nie miałabym szans, a tak w ogóle to ona czuje się zmęczona, głodna i wracamy na nocleg. Zrobiło mi się przykro, bo w odwrotnej sytuacji ja bym czegoś takiego nie powiedziała...

Może się wydawać, że to tylko błaha historyjka, ale świetnie ilustruje moją sytuację. Zupełnie nie potrafię przebić się ze swoim zdaniem i walczyć, kiedy mi na czymś zależy. Nie wiem nawet, w jaki sposób ustawić się w pozycji kogoś, kto ma coś ważnego do powiedzenia.
Jak nabyć pewność siebie w takich sytuacjach?

Moja kuzynka (właścicielka tego konta zresztą) stwierdziła, że może tutaj uzyskam odpowiedź. Mam 23 lata i mimo tak zaawansowanego wieku słabo pewne rzeczy ogarniam i rozumiem.

"Zaawansowany wiek" brzmi jakbyś miała 90 lat

Nie do końca rozumiem, co ta sytuacja ma ilustrować. Jeśli chodzi ci o to, że koleżanka narzuca ci swoje zdanie i zawsze robicie to, co ona zaplanuje, to po prostu mów na co masz, a na co nie masz ochoty. Najwyżej sobie pójdzie, a ty sobie poszukasz innych znajomych. To nie jest kwestia powiedzenia czegoś ważnego, tylko stawiania granic.

[TheSunTheMoonTheStars]

.

[Aelora]

Możesz popracować nad pewnością siebie i spróbować mówić wyraźnie na głos to co chodzi Ci po głowie w danym momencie. Tak, żeby przychodziło to automatycznie zamiast zaczniesz racjonalizować sobie swoją wypowiedź. Np. w opisanej sytuacji skoro nie miałaś ochoty iść, Twoją automatyczną reakcją mogłoby być "zostańmy jeszcze trochę, chcę z nim porozmawiać".

Inna sprawa jest taka, że w tej konkretnej sytuacji koleżanka mogła po prostu pomyśleć, że i tak to zapowiada się najwyżej na zwykłe wakacyjne zauroczenie (Wy tylko popatrzyliście na siebie) albo bała się lub nie chciała, żeby totalnie nieznajomy facet przyczepił się do Was w obcym kraju (w sumie kieszonkowców i rozmaitych oszustów nie brakuje, zwłaszcza w turystycznych miejscowościach). Sama najlepiej znasz koleżankę i wiesz jak zachowuje się w innych sytuacjach, ale po tej opisywanej sytuacji pomyślałam, że może ona jest po prostu osobą, która twardo stąpa po ziemi i dostrzega potencjalne ryzyko w pewnych sytuacjach.

[Calla_]

Ja się koleżance nie dziwię, że jej twoje amory na wspólnym wyjeździe nie pasowały. Nie ma nic gorszego niż wspólny wyjazd za granicę i koleżanka poświecająca całą uwagę na lokalnego amanta. Nie mówię, że tak byś się zachowała, ale nie dziwię się, że koleżance sama taka opcja mogła nie pasować. Z drugiej strony była wredna w tej swojej wypowiedzi i byłoby mi przykro gdyby koleżanka tak się do mnie odezwała. W tym aspekcie twoje zachowanie jest całkowicie zrozumiałe.
Ja bym po prostu porozmawiała z nią o tej sytuacji i ogólnie na temat wyjazdu i ustaliła jakieś wspólne granice. Wspólne wakacje mogą być bardzo konfliktowe, bo trzeba zgrać swoje style podróżowania i pójść na jakiś kompromis, jeśli one są niekombatybilne.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[skara]

Ułóż sobie w głowie różne scenariusze i ćwicz swoje odpowiedzi. Nikt za Ciebie tego nie zrobi, nikt się nie odezwie ani Cię nie "obroni".

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Alegory]

Napisane przez asik_25

Na zewnątrz koleżanka spytała mnie, czy mi się ten gość podobał. Powiedziałam, że owszem. A ona mi na to, że po co mi coś takiego, że i tak nie miałabym szans, a tak w ogóle to ona czuje się zmęczona, głodna i wracamy na nocleg.

Czy ta koleżanka często Ci umniejsza, żeby poczuć się lepiej ze sobą? Jeśli tak, to warto rozważyć rozmowę na ten temat lub zmianę towarzystwa.

Spędzacie czas razem, więc powinnyście nawzajem uwzględniać swoje potrzeby i rozmawiać o tym, w jaki sposób to zrobicie. Nie powinna o tym decydować tylko jedna strona.

[axelios]

Ja nie mam żadnych koleżanek Zawsze miałam tylko takie "koleżanki" z pracy. Teraz pracuje zdalnie i mam tylko chłopaka