Studia: nie potrafię się odnaleźć.

[whatisthepointofthis]

Dziękuję za tak ogromny odzew . Szczególnie dziewczynom, które opisały swoją właśnie sytuację, dużo mi to dało do myślenia.
Nie przejmuję się utratą roku, bo rok to tak naprawdę niewiele a nie myślę o tym jako o stracie właściwie. Chodzi bardziej o to, że nie ma dobrej decyzji w tej sytuacji i miotam się od jednej strony do drugiej.
Studia są trudne, nie mam z tym problemu, to, co mnie trzyma z boku i jest największym argumentem, żeby zrobić sobie chociaż przerwę to to, że muszę ćwiczyć codziennie rehabilitację, a gdy wracam zmęczona do domu nie mam już kompletnie na to siły + mam jeszcze bardzo dużo pracy związanej z uczelnią. Przez te kilka miesięcy mówiłam sobie, że to tylko lenistwo i dlatego czasem nie ćwiczę, ale teraz widzę, że chyba rzeczywiście nie daję rady. Fizycznie czasem nie mam siły już ćwiczyć a potem niszczy mnie to psychicznie, bo wiem, że muszę. I tak w kółko.
Z jednej strony chciałabym zrezygnować, ale z drugiej byłaby to bardzo niepopularna decyzja, moi rodzice z uporem pytają mnie "co potem w takim razie" itd, itd. I kręcę się w kółko.