uczeń z ADHD terroryzuje nauczycielkę...

[Anett_]

Napisane przez motyleczek

Ja to bym bardziej określiła tak ,że jeśli chłopaka z ADHD zaczną zaczepiać koledzy, to obudzi się w nim agresja, gdzie dziecko bez tego zespołu albo by nato nie zareagowało albo by to załatwiło w inny sposób.

Dziecko z ADHD łatwiej sprowokować, szybciej reaguje krzykiem, płaczem, może uderzyć.
Byłam kiedyś swiadkiem nastepującej sytuacji, w gronie dzieci w wieku przedszkolnym/ wczesnoszkolnym znajdowało sie jedno z ADHD. Do bawiącej sie grupy dzieci dołączyła nowa koleżanka, która wniosła do zabawy zestaw kolorowych, barwnych figurek. Rozłożyła je, czym natychmiast zwróciła uwagę chłopczyka z ADHA, który w mgnieniu (nim inne dzieci wogóle dostrzegły zabawki) oka znazł sie przy nich. Dotykał każdej z nich niemal jednocześnie, popiskiwał z zachytu, chwycił dwie z nich do rączek, następnie kolejną. Właścicielce zabawek nie spodobało sie to, chciała by je oddał, na co chłopiec zareagował w sposób, który można sobie łatwo wyobrazić. Uderzył w potworny krzyk, zacisnął piąstki na zabawce, niemal uderzył koleżankę. Gdyby pokazywano mu je kolejno, spokojnie, nie wszystkie na raz, sytuacja mogła przebiec inaczej.

Sytuację tę można przełożyć na środowisko szkolne i starsze dzieci. Trudno jest im współpracowac z grupą. Dziecko z ADHD jest często wrażliwe, przeczulone na swoim punkcie i łatwiej wyprowadzić je z równowagi. Co gorsza, zdarzają się sytuacje, w których rówieśnicy czynią tak nawet celowo- podpuszczają, dokuczają, naśmiewają z objawów (czasem dzieci te maja tiki, nawyki ruchowe) . Takie dziecko bywa izolowane przez klase, co pogłebia jego podatność na impulsywne reagowanie.

[windykatorka]

Mam w klasie pewnego chłopaka,które ADHD może ma,może nie(choć raczej tak) ale nikt tego nie stwierdził.I ja w sumie jestem z tego troszeczkę zadowolona,bo gdyby to ktoś stwierdził to chłopakowi wolno byłoby wszystko(a osobiście dla mnie byłby to koszmar).Nawet nie przewiduję,ze można by było go jakoś "wyrobić" poprez np. indywidualny tok nauczania.
Jestem w 3 klasie gimnazjum,oczywiście od początku z F. były problemy.Klnął,zaczepiał innych kolegów,ignorował zasady/obowiązki/nauczycieli/dyrekcję/kolegów.Nie szanował nikogo,gdy ktoś mu zalazł za skóre robił 'co do niego należało'.Naprawdę wątpię,że są gorsi.Przez te trzy lata już troche się naoglądałam.Trochę tych wyzwisk,szyderstwa,upokor zeń,popychanek czy ciosów przeżyłam.Ale co?
Cholera jasna nic! Jestem tak zła na to nasze cholerne szkolnictwo,bo wychodzi na to,że ja nie mam żadnych praw! Żadnych!
Takiemu to wolno naprawdę wszystko.Nikt nigdy nie zauważał gdy byłam przez niego nękana.Nigdy!
Oczywiście broniłam się jak mogłam,ale trudno sie bronić gdy taki debil ma jeszcze przy sobie swoich kilku bezmózgich koleżków.Te wszystkie świństwa i głupoty które on już wyczyniał! Hoho klękajcie narody.
I powiem tylko tyle-mam już tego dosyć.Nie wiem co robić,bo ani wychowawczyni ani inni nauczyciele,nawet pedagog czy dyrektor nie reagują tak jak według mnie powinni.Wątpię,że pkt minusowe,uwagi,wzywanie rodziców coś dadzą.Cholerna jakie watpię? Napewno nie dadzą!
Naprawde jestem już na skraju wyczerpania.Dzisiaj naprawde po raz pierwszy wybuchnęłam.Dostał idiota w twarz,ale wątpię,że zmądrzeje.Zauważcie,że ja mam teraz jakieś tam dziwne uczucie poczucia winy.Małe bo małe ale jednak.Po tym jak raz go porządnie uderzyłam.A on? Po tym wszystkim jeszcze nigdy nie widziałam skruchy na jego twarzy.
Oczywiście jest jeszcze parę osób które muszą(tak,tak a czy mamy wybór i ja i oni) się z nim męczyć,ale to ma dużo mniejsze natężenie niż to co on robi mi.Jeszcze ponad pół roku jesteśmy an niego skazani.Znamy już wszystkie możliwe szkolne kary-brak klasowych wycieczek/imprez,karne kartkówki,odpytyania itd.Jakoś szkoła nie potrafi poradzić sobie z nim indywidualnie,muszą cierpieć wszyscy oprócz niego.No idiotyzm do potęgi.Przecież tego chłopaka nie zmieni gorsza ocena czy brak wycieczek.

[quietly]

Napisane przez Anett_

Na forum Chcesz rozwazać Quietly, czy istnieje coś nad czym naukowcy, psychologowie, pedagodzy, lekarze pracowali latami? ADHD to fakt, nie hipoteza.

nie, po prostu jestem ciekawa Waszych refleksji, bo osobiście znam paru ludzi, którzy 'nie uznają' tej choroby, tak jak chrób dys-. jestem po prostu ciekawa Waszych opinii.

Ojej, a skąd pochodzi ta zastraszajaca statystyka? Na jakie badania powołujesz się podając te 80% ?

ze statystyk psychologów. nie pamiętam dokładnej liczby, a nie czytałam tego w Internecie, ale w książce, więc linku podać nie mogę.

Onetowskie forum do dla Ciebie źródło wiadygodnych informacji? Na jego podstawie Chcesz formułować swoje stanowisko wobec problemu ADHD?
Jesli na onteowskim forum ktoś napisze, że najlepszą metoda walki z ADHD jest- posłużę się metaforą- umieszczenie dziecka na trzy zdrowaśki w piecu, uznasz to za metodę?
Jesli naprawdę interesuje Cię to zagadnienie, przeczytaj:

http://www.bibliotekapedagogiczna.lubsko.pl/n15.htm
http://www.dzieci.org.pl/internet/kszspec/nadpsych.html
http://www.awans.net/strony/psycholo...kolaniak2.html
http://www.vulcan.edu.pl/eid/archiwu...budliwosc.html

Poszukaj w bibiliotece opracowań prof. M. Bogdanowicz, Spionek, Żebrowskiej, a nie posiłkuj się opiniami na onetowskim forum

nie posiłkuję się forum onetu ani żadnym innym, poznałam zdanie tych ludzi i chcę poznać Wasze. nie napisałam, że zgadzam się z nimi w 100% - te wypowiedzi mnie zwyczajnie zszokowały, dlatego spytałam, czy ktoś się z nimi zgadza.

i nie rozumiem, dlaczego jesteś taka zgryźliwa.

[Anett_]

Napisane przez quietly

ze statystyk psychologów. nie pamiętam dokładnej liczby, a nie czytałam tego w Internecie, ale w książce, więc linku podać nie mogę.

Byłabym Ci wdzięczna za podanie tytułu i autorów, chętnie poznam te wyniki

i nie rozumiem, dlaczego jesteś taka zgryźliwa.

Raczej dociekliwa I przeciwna traktowaniu ważnych spraw po dyletancku. Mnie podanie przez kogoś fachowej, ciekawej literatury na temat, który mnie zainteresował, by ucieszyło, a nie zirytowało

[Luba]

Windykatorko, bardzo ci współczuję. Cisnienie mi się podnosło, kiedy przeczytałam co piszesz. Czy rozmawiałas o tym z rodzicami? Może mogliby jakoś pomóc.

[motyleczek]

Windykatorko to co opisujesz na pewno nie jest normalne i czy ten chłopak jest chory czy nie, powinnaś koniecznie coś z tym zrobić!

To on ma problem nie Ty (Wy) więc nie rozumiem dlaczego się ''poddajesz'' i pozwalasz mu na takie zachowanie. Zrozum: nie masz obowiązku "przeżywać" tego tylko dlatego, że on może być chory.

Ja bym próbowała porozmawiać z rodzicami jak wspomniała już Luba a także z wychowawcą, psychologiem w szkole, dyrektorem??
To że go karają, nie znaczy że wiedzą jak się zachowuje w stosunku do kolegó/koleżanek.
A jeśli już próbowałaś rozmawiać z nauczycielami i mimo wszystko to nie podziałalo, ja bym Ci radziła wspólnie z rodzicami napisać oficjalne pismo do dyrekcji....na pewno musi coś poskutkować, przecież chole..ra nie może tak być!!!:/

Próbuj, i walcz nie poddawaj się, bo masz do tego prawo, to on nie prawa tak postepować...
i przede wszystkim - nie czuj się winna, naprawdę! nie obwiniaj się za to, że on taki jest, i że Cie krzywdzi

A swoją drogą zawsze zaskakujące jest to, jak się czują ludzie "dobrzy' w takich sytuacjach..czują się winni!....ja naszczęście starałam się z tego "wyleczyć" ...Tobie też radzę

pozdrawiam Cie serdecznie

[kate1991]

Napisane przez paula78

mysle ze w 90% stwierdzonych przypadków ADHD to zwykly brak dyscypliny ,autorytetów ,brak zainteresowania w domu i błędy wychowawcze rodziców podobnie jak dys-funkcje ,kiedys to nazywano :"lenistwo" teraz jednostke chorobowa.

za łatwo rzuca sie tymi hasami bo tak jest proscieji wygodniej tlumaczyc wszytsko.

nic dodać, nic ująć.

[Anett_]

Napisane przez windykatorka

(...)

Windykatorko, rozumiem Twoje zdenerwowanie i przykro mi, że Masz takie doświadczenia. Istnieje wiele przejawów i powodów złego zachowania. Kolega z Twojej klasy może mieć problem z właściwą socjalizacją, być poprostu niewłaściwie wychowany, mieć ubytki w kulturze, jego agresja, opryskliwość i trudności w przystosowaniu do funkcjonowania w grupie - klasie, szkole, może mieć wiele przyczyn. Brak autorytetu rodziców, powazne błędy wychowacze, niewłaściwa atmosfera domowa, nadmierna bezkarność, poczucie zagrożenia i poszukiwanie poklasku i uznania przez zastraszenie innych, etc, etc. Piszesz, że wtóruje mu kilku innych kolegów, tworzą grupę, której jest "liderem", to typowy schemat. To przykra sprawa, ale niesubordynacja i naganne zachowanie wynikające z patologicznego zachowania typowego chuligana to nie to samo co ADHD. Niestety- zbyt pochopnie wydawane opinie na temat tego zespołu prowadzą do tworzenia sztywnych, krzywdzących stereotypów i przed nimi też trzeba się bronić.

[windykatorka]

Anett nie stwierdziłam,ze chłopak ten ma ADHD(choć to bardzo prawdopodobne,bo kilku pedagogów w naszej szkole bylibyło takiego zdania).
Jestem przeciwna tworzeniu tego typu stereotypów(wogóle każdego rodzaju),ale jakoś już niewiele tego typu argumentów do mnie przemawia.Moge przeprosić za moją stereotypowość,ale nie za to,że ja nie mam już świeżego i prawego umysłu w tej sprawie.
Dzięki dziewczyny za tak pozytywne reakcje.

Powoli zaczynam jednak przechodzić w znieczulicę choć sprawa bezpośrednio dotyczy mnie(sic!).Spróbuje jeszcze coś zdziałać-ale nie wierzę w cuda.
Poprostu jestem wykończona.

P.S.-ciekawe co zrobić jeśli nawet dyrektorka naszej szkoły oficjalnie mówi,że bardzo lubi F.,i jest skłonna tolerować jego zachowanie

[Anett_]

Napisane przez windykatorka

Moge przeprosić za moją stereotypowość,ale nie za to,że ja nie mam już świeżego i prawego umysłu w tej sprawie.

Windykatorko Myślę, że umysł Masz bardzo świeży i otwarty, co potwierdza treść Twojej wypowiedzi i stwierdzenie, którego użyłaś ("Jestem przeciwna tworzeniu tego typu stereotypów(wogóle każdego rodzaju)"). O stereotypach pisałam ogólnie, nie pierwszy raz w tym wątku zresztą. Rozumiem Twoje rozżalenie, sytuacja, którą Opisałaś jest niedopuszczalna, a już szczególnie niepokojące jest stanowisko pani dyrektor, które przedstawiłaś. To do profesjonalistów, nauczycieli, dyrekcji, pedagoga przy współpracy z rodzicami, należy interwencja i działanie w tej sytuacji, to im zależeć powinno na tym, problemowym uczniu, oraz na wszystkich innych, na których ma on wpływ. Dla innego ucznia- choćby miał najpiękniejsze intencje, to walka z wiatrakami.

[windykatorka]

Napisane przez Anett_

Dla innego ucznia- choćby miał najpiękniejsze intencje, to walka z wiatrakami.

No niestety człowiek by chciał,ale nie potrafi
Porozmawiam z rodzicami,być może jakaś petycja czy coś takiego dałoby przynajmniej dyrekcji do myślenia,że nie wszystkim pobyt F. w tej szkole(albo przynajmniej w tej klasie) jest tak obojętny.Nie wiem tylko czy to coś da,w końcu to ostatni rok.
Jestem tylko rozżalona,że tyle to już trwa a wszyscy mają to od początku w nosie.

[karolca]

Napisane przez quietly

słyszałyście o tym wydarzeniu? co o tym sądzicie? czy według Was jest w ogóle taka choroba jak ADHD czy to tylko brak skórzanego pasa?

ja wiem co to jest ADHD. choroba wcale nie taka straszna jak wszyscy chcą to pokazac ale jednak.
Po pierwsze ADHD to nadpopudliwosc psycho-ruchowa (psycho-fizyczna). Na czym polega? Ano na tym, ze dziecko mając zadane coś zrobic (np. pokolorowac kolorowanke) nie potrafią skupić się na tym zadaniu, szybko sie dekoncentrują szukajac innego zajęcia. A co za tym idzie - potrafi zaczepiac, przeszkadzac innym. Dziecko z tą chorobą powinno miec albo odpowiednią terapię (!) albo specjalny tok nauczania + odpowiednie traktowanie w domu. Niestety, ale złagodzenie tej choroby lekami uspokajającymi daje tylko krótkie efekty. To jest dluga, ciezka i mozolna praca rodzica nad dzieckiem. Później może to minąć aczkolwiek objawiać sie, lecz zdecydowanie lagodnie. A to, ze dziecko terroryzuje nauczycieli, rodziców i wszystko dookoła to wyłącznie wina rodziców i ich popieprzonego bezstresowego wychowywania. ADHD jest świetną podkładką dla takiego małego terrorysty i jego rodziców. Ale niestety. Aby dostać odpowiednie papierki na stwierdzenie tej choroby nalezy udać się na specjlaistyczne badania do poradni psychologiczno-pedagogicznej.

[Luba]

Napisane przez Anett_

Dziecko z ADHD łatwiej sprowokować, szybciej reaguje krzykiem, płaczem, może uderzyć.
Byłam kiedyś swiadkiem nastepującej sytuacji, w gronie dzieci w wieku przedszkolnym/ wczesnoszkolnym znajdowało sie jedno z ADHD. Do bawiącej sie grupy dzieci dołączyła nowa koleżanka, która wniosła do zabawy zestaw kolorowych, barwnych figurek. Rozłożyła je, czym natychmiast zwróciła uwagę chłopczyka z ADHA, który w mgnieniu (nim inne dzieci wogóle dostrzegły zabawki) oka znazł sie przy nich. Dotykał każdej z nich niemal jednocześnie, popiskiwał z zachytu, chwycił dwie z nich do rączek, następnie kolejną. Właścicielce zabawek nie spodobało sie to, chciała by je oddał, na co chłopiec zareagował w sposób, który można sobie łatwo wyobrazić. Uderzył w potworny krzyk, zacisnął piąstki na zabawce, niemal uderzył koleżankę. Gdyby pokazywano mu je kolejno, spokojnie, nie wszystkie na raz, sytuacja mogła przebiec inaczej.
Sytuację tę można przełożyć na środowisko szkolne i starsze dzieci. Trudno jest im współpracowac z grupą. Dziecko z ADHD jest często wrażliwe, przeczulone na swoim punkcie i łatwiej wyprowadzić je z równowagi. Co gorsza, zdarzają się sytuacje, w których rówieśnicy czynią tak nawet celowo- podpuszczają, dokuczają, naśmiewają z objawów (czasem dzieci te maja tiki, nawyki ruchowe) . Takie dziecko bywa izolowane przez klase, co pogłebia jego podatność na impulsywne reagowanie.

Myslalm nad tym co tu napisalas.
Piszesz, ze nalezalo pokazywac zabawki kolejno, nie wszystkie na raz. Ale trudno wymagac od wszystkich dzieci aby dostosowywaly sie do jednego dziecka. Tego z ADHD. Dziewczynka, ktora miala zabawki zareagowala jak dziecko. Trudno od niej wymagac, zeby miala wiedze na temat ADHD i pokazywala zabawki tak, zeby nie zdenerwowac innego dziecka.

W szkole tez nie mozna wszystkiego i wszystkich dostosowywac do dziecka z ADHD. Sa tez inne dzieci w klasie. Wszystkie sily i uwaga nauczyciela nie moze byc skierowana tylko na dziecko z ADHD, bo ono wymaga szczegolnej uwagi.

windykatorko, bardzo sie ciesze, ze postanowilas wciagnac w cala sprawe rodzicow.

[Anett_]

Napisane przez Luba

Myslalm nad tym co tu napisalas.
Piszesz, ze nalezalo pokazywac zabawki kolejno, nie wszystkie na raz. Ale trudno wymagac od wszystkich dzieci aby dostosowywaly sie do jednego dziecka. Tego z ADHD. Dziewczynka, ktora miala zabawki zareagowala jak dziecko. Trudno od niej wymagac, zeby miala wiedze na temat ADHD i pokazywala zabawki tak, zeby nie zdenerwowac innego dziecka.

W szkole tez nie mozna wszystkiego i wszystkich dostosowywac do dziecka z ADHD. Sa tez inne dzieci w klasie. Wszystkie sily i uwaga nauczyciela nie moze byc skierowana tylko na dziecko z ADHD, bo ono wymaga szczegolnej uwagi.

Oczywiście Lubo, dziewczynka zareagowała naturalnie Ale nie była tam sama. Była tam także nauczycielka, która wiedziała, że w grupie jest chłopiec z ADHD i mogła łatwo przewidzieć jego reakcję i zapobiec wynikłej sytuacji. Uchronić zarówno dziewczynkę, jak i chłopca, jak i całą grupę, która była świadkiem histerycznej reakcji, przez co mogła zrazić sie do chłopca, przestaraszyć go. Pedagog po to posiada wiedzę, by korzystać z niej pomagając dzieciom- świadomie. Każdemu dziecku.
Prawidłowa reakcja daje sygnał dzieciom, które naturalnie ją przyswajają i uczą sie, że nie każde z nich jest takie samo, nie każde reaguje identycznie i uczy jak współdziałac w grupie. Uczy akceptacji dzieci- wzajemnej, wobec siebie.
Opisana sytuacja służyła opisowi reakcji dziecka z ADHD, zilustrowaniu często typowych dla niego zachowań, które są przewidywalne.
Nie przewidzimy wszystkiego- to oczywiste, ale im więcej nam się uda, im bardziej postępujemy świadomie- od dzieciństwa dziecka z ADHD, tym mniejsze ryzyko późniejszych, smutnych skutków, o których mowa choćby w tym wątku.

[Luba]

Napisane przez Anett_

Oczywiście Lubo, dziewczynka zareagowała naturalnie Ale nie była tam sama. Była tam także nauczycielka, która wiedziała, że w grupie jest chłopiec z ADHD i mogła łatwo przewidzieć jego reakcję i zapobiec wynikłej sytuacji. Uchronić zarówno dziewczynkę, jak i chłopca, jak i całą grupę, która była świadkiem histerycznej reakcji, przez co mogła zrazić sie do chłopca, przestaraszyć go. Pedagog po to posiada wiedzę, by korzystać z niej pomagając dzieciom- świadomie. Każdemu dziecku.
Prawidłowa reakcja daje sygnał dzieciom, które naturalnie ją przyswajają i uczą sie, że nie każde z nich jest takie samo, nie każde reaguje identycznie i uczy jak współdziałac w grupie. Uczy akceptacji dzieci- wzajemnej, wobec siebie.
Opisana sytuacja służyła opisowi reakcji dziecka z ADHD, zilustrowaniu często typowych dla niego zachowań, które są przewidywalne.
Nie przewidzimy wszystkiego- to oczywiste, ale im więcej nam się uda, im bardziej postępujemy świadomie- od dzieciństwa dziecka z ADHD, tym mniejsze ryzyko późniejszych, smutnych skutków, o których mowa choćby w tym wątku.

Nauczyciel czy wychowawca w przedszkolu jest jeden na ok 30 dzieci. I tu jest moim zdaniem najwiekszy problem. Ze nauczyciel nie moze ogarnac takiej licznej grupy i zajac sie wszystkim tak, jak powinien. Czasami nauczyciel nie reaguje, bo nie widzi co sie dzieje, bo jest zajety przy innym dziecku.
Szkola ma wielkie zadanie przed soba, ale ja nadal uwazam, ze najwiecej powinni tu robic rodzice. A jakos w wiekszosci wypadkow rodzice zadowalaja sie "papierkiem" i nawet nie pomysla o terapii.
Moja siostra jest nauczycielka, byla wychowawczynia w klasie gdzie bylo dziecko z ADHD. Do rodzicow tego chlopca nie docieralo, ze nalezy z dzieckiem pracowac nie tylko w szkole ale i w domu. Trzeba moim zdaniem przede wszystkim uswiadamiac rodzicow takiego dziecka z ADHD.

[obca]

nie wiem czy chodzi dokładnie o tą sytuację - ale w TV ostatnio dość często pokazywane było nagranie rozrabiającego w klasie chłopca - i może coś źle zrozumiałam ale słyszałam tam taki głos: "podnieś ławkę, podnieś ławkę" - czyli tak jakby ktoś podjudzał go do takich zachowań

myślę, że mimo wszystko nie można dopuszczać do sytuacji, gdy jeden uczeń jest zagrożeniem dla innych, jest agresywny, rozrabia ciągle na lekcjach, przeszkadza innym - powinien mieć ciągły kontakt z jakimś specjalistą, w razie konieczności powinien brać jakieś leki
izolacja (czyli indywidualne nauczanie lub specjalne małe klasy) tylko w absolutnej ostateczności

[Anett_]

Napisane przez Luba

Nauczyciel czy wychowawca w przedszkolu jest jeden na ok 30 dzieci. I tu jest moim zdaniem najwiekszy problem. Ze nauczyciel nie moze ogarnąc takiej licznej grupy i zajac sie wszystkim tak, jak powinien. Czasami nauczyciel nie reaguje, bo nie widzi co sie dzieje, bo jest zajety przy innym dziecku.
Szkola ma wielkie zadanie przed soba, ale ja nadal uwazam, ze najwiecej powinni tu robic rodzice. A jakos w wiekszosci wypadkow rodzice zadowalaja sie "papierkiem" i nawet nie pomysla o terapii.
Moja siostra jest nauczycielka, byla wychowawczynia w klasie gdzie bylo dziecko z ADHD. Do rodzicow tego chlopca nie docieralo, ze nalezy z dzieckiem pracowac nie tylko w szkole ale i w domu. Trzeba moim zdaniem przede wszystkim uswiadamiac rodzicow takiego dziecka z ADHD.

Poruszasz kolejną istotną kwestię. Współpraca szkoły z rodzicami. Nie każdy rodzic jest pedagogiem czy psychologiem, nie każdy posiada świadomą, fachową wiedzę na temat potrzeb (specyficznych- wynikających ze specyfiki rozwoju jego dziecka) i optymalnego z nim postępowania. (Ściślej rzecz ujmując- nie wie jak postępować z dzieckiem np. z omawianym ADHD). Nauczyciel ( przedmiotowy) łatwiej dostrzega i łatwiej mu przypuszczać, jaki problem dotyczy danego dziecka, które uczy i warunkach szkolnych obserwuje. Tak, posiada 30 osobową klasę, mnóstwo z nią pracy (dlatego nie wymaga się od niego by podejmował terapię), sam też posiada wiedzę ogólną dotyczacą zagadnień takich jak ADHD (jego domeną jest nauczany przedmiot i to w nim jest przecieżfachowcem) i dlatego tutaj ważna jego rola- skonsultowac sią z pedagogiem- terapeutą. Razem powinni podjąć pracę nad dzieckiem (np. omówic wskazania do pracy, o których powinni wiedziec wszyscy nauczyciele dziecka) - bezwzględnie właczając w proces rodzinę dziecka. To jego podstawowe środowisko, mające determinujący, największy wpływ na dziecko. Nie zawsze jednak to środowisko jest świadome specjalnych potrzeb, które ma jego dziecko. Trudności z nauką traktujac jako lenistwo, brak zdolności, kłopoty z koncentracją, rozkojarzenie jako złe zachowania. Współpraca- dziecko- terapeuta- szkoła jest fundamentalnym warunkiem pomocy dziecku.
Niestety to problem nadal otwarty. To dlatego prowadzone są szeroko zakrojone kampanie ukazujące właściwą istotę takich zjawisk jak : ADHD, dysleksja ( i jej odmiany), ale też Autyzm i wiele innych.

ps. I jeszcze zdanie, które też nawiązuje do cytowanej wypowiedzi. Liczebność klas- oczywiscie, bardzo utrudnia zindywidualizowane podejście do dziecka, zrozumienie jego potrzeb. Kolejny problem, który stanowi komponent przyczyniający się do tego, ze dzieci traktowane są masowo, a ich kłopoty nie sa dostrzegane w porę- dopiero wtedy, gdy urastaja do rozmiarów nagłaśnianych przez media, jako sensacje.

[karolca]

Napisane przez Anett_

ps. I jeszcze zdanie, które też nawiązuje do cytowanej wypowiedzi. Liczebność klas- oczywiscie, bardzo utrudnia zindywidualizowane podejście do dziecka, zrozumienie jego potrzeb. Kolejny problem, który stanowi komponent przyczyniający się do tego, ze dzieci traktowane są masowo, a ich kłopoty nie sa dostrzegane w porę- dopiero wtedy, gdy urastaja do rozmiarów nagłaśnianych przez media, jako sensacje.

sa szkoly gdzie tak nie jest. sama chodzilam do takiego ogolniaka. najliczebniejsza klasa liczyla moze 14 osob. srednio w kalsach bylo po 7 osob. moj brat chodził do klasy 9- osobowej, którą rozbito na dwie mniejsze!! bo bylo za duzo dzieci. Owszem, w przypadku podstawówki i ówczesnego naboru przyjeto duzo dzieci niewidomych itp i jeden nauczyciel + dwoch pomocników to było za mało na te 9 osób. Sa przeciez szkoly, ktore zajmują sie dzieciakami z ADHD, maja odpowiednią kadrę i w ogole. tylko trzeba CHCIEĆ!! a to kosztuje mniej niz to, co sie dzieje z dzieckiem.

[marcelina73]

Podoba mi się taka rzeczowa dyskusja, jaką prowadzi tu Luba i Anett_

Myślę, że trzeba rozdzielić dwie sprawy - jedna to problem (który poruszyła m.in. Luba) z łobuzami, którzy orzeczenie o ADHD traktują jako swoisty immunitet. Nie znam skali zjawiska, ale pewnie ono, tak jak pisałyście, istnieje.
Kto i na jakiej podstawie wydaje takie orzeczenie? Czy tak łatwo je uzyskać?

Druga kwestia to dzieci faktycznie z ADHD - myślę, że takich jest jednak większość no - zgaduję). Absolutnie potrzebny jest konkretny projekt pomocy takim dzieciom, obejmujący konkretne rozwiązania, kształcenie nauczycieli, kampanie społeczne - uświadomienie społeczeństwa co to takiego ADHD itd.

Dla zilustowania wagi problemu - tego, do czego może doprowadzić brak kompetencji nauczycieli oraz zwykła (chyba) niechęć czy niewiedza w udzieleniu fachowej pomocy dziecku z ADHD albo po prostu chęć pozbycia się problemu podam przykład z własnego miasta.
Chłopak z ADHD pod opieką najlepszych specjalistów w tej dziedzinie, współparcujacych z rodzicami i usiłujących współdziałać ze szkołą. Ta jednak na współdziałanie nie miała ochoty - mimo zapadłej między zainteresowanymi decyzji o indywidualnym toku nauczania od kolejnego roku szkolnego, po niewyrażeniu zgody przez rodziców na przeniesienie dziecka do innej szkoły - "bo ta szkoła ma już dość problemu" skierowała sprawę do Sądu.