Wasze wiersze

[kalincia]

Napisane przez hexxana

jeden z wielu.....



jestem dzisiaj dla ciebie twoim najpiękniejszym podarunkiem
spełnionych marzeń.z twych oczu wyczytuję niewypowiedziane myśli
i wiem,że pragnę cię tak mocno jak ty.
dreszcz przyjemności obejmuje nasze ciała zespolone w pocałunku pełnym namiętności.rozbierasz mnie wygłodniałymi rękoma,zdzieramy gwałtownie dzielącą nas kurtynę zdarzeń i oto teraz już przedstawieniem się rozpoczyna-ekstatyczne uniesienie naszych dusz i ciał...............
dlaczego uważasz, że to jest wiersz? To tylko opis seksu w stylu harlekuina, z tych czerwonych. Musiałam kiedyś przeczytać kilkanaście, by zrobić analizę, a teraz jeszcze tutaj...
poznajesz kształty mojego ciała płynącą pieszczotą,zgłębiając tajemnicę zakamarków.w twych dłoniach staję się
poddaną,skłonną spełnić każdą obietnicę za jeszcze jeden dotyk,jeszcze jedną pieszczotę.
nasze pocałunki przepełnione dzikim pożądaniem,chciwie spijające rozkosz ze swych ust.powolne pochłanianie siebie w gorączkowej atmosferze pragnienia.
wtuleni w bezmiar siebie chłoniemy pożądanie,które czyni ogień w naszych duszach.dłonie stają się kreatorem pieszczot sunących od twarzy,karku,ramion przez miejsca szczególnie czułe.język poznaje smak skóry,znacząc wrażliwości szlak............
jestem tylko dla ciebie,twojego pragnienia.odsłaniam siebie i oddaję w twoje dłonie pełna ufności,że to co się teraz stanie będzie najcudowniejszym preludium zmysłowości.............. .....

zatapiam się w pocałunkach,chłonąc twoje pożądanie,dzikie harce języka i siła warg napierającana moje usta rozpalone,tracąc poczucie miejsca i czasu pozwalam się prowadzić w świat zaklętej baśni.............
rozpalasz pieszczotami moje ciało,gładzisz skórę rozpaloną,piersi ujmujesz w dłonie,drażnią palcami sutki.wyprężam się pełna rozkoszy,otoczona siłą twych ramion,pieszczoty intensywnieją,twoje dłonie czuję wszędzie i język pieszczący moje twarde sutki.scałowujesz moją skórę,czuję dotyk języka,sunący coraz niżej,wokół pępka i niżej,coraz niżej.otwierasz mnie łagodnie,dotyk dłoni rozpala moje zmysły,czujesz jaka jestem gorąca.......
dotykasz mnie,czujesz napływające pragnienie,ogarnia cię miękkie i ciepłe wnętrze,jesteś we mnie...........
zaczynasz pieścić mnie językiem,podrażniając miejsce najbardziej czułe,czuję jak zapadam się w ogarniającej mnie namiętności.
oddaję ci siebie
pragnąc więcej
by zatracić się bez reszty
w szaleńczej pieszczocie twojego języka
odbierając każdy,najmniejszy jego ruch.........
mruczę pełna zadowolenia i czuję oszałamiającą sile nadchodzącego spełnienia
tak,jeszcze jeden dotyk
jeszcze jedna pieszczota
i wiem
ze osiągam szczyt nazwany twoim imieniem......
przygarniasz mnie do siebie pochłaniając pocałunkiem,obejmuję twoje dłonie,czuję wciąż ten sam ogień-
pożar zmysłów szalonych,wtapiam się w twoje ciało całując aksamit skóry,smakując ciebie powoli.........
palcami gładzę twój tors,podrażniam zebrami sutki czując narastającą ich twardość,są takie naprężone gdy po raz kolejny sunę po nich językiem,
czujesz ciepło moich ust podążających wciąż niżej i niżej,ogarniam rękoma twe ciało pobudzone do granic niemożliwości,drażnię twoje zmysły dotykiem przypadkowym,
czuję jak rośnie w tobie pragnienie,twardnieje nabrzmiałe pożądanie.
dotykam cię gorącym językiem od samego czubka i sunę po sam dół,delektuję się twoim smakiem,jesteś otoczony ciepłym wnętrzem moich ust
dotykam cię dłonią
wczuwającą się w twój rytm
pozwalam sobie na dowolne tempo pieszczot próbując nasycić się tobą
dając ci przyjemność nieziemską.
jesteś taki twardy niczym skała
moje wargi pochłaniają cię chciwie
i w pewnym momencie przejmujesz kontrolę,pragniesz znaleźć się we mnie.
poddaję sie twoim dłoniom,jestem teraz pod tobą,napierasz na moje pośladki,
dłonią rozsuwasz pagórki-sycisz swój wzrok,ciepłymi palcami rozwierasz moje ciało,pochylasz sie i całujesz szczelinę,wsuwasz pode mnie dłonie i przyciągasz do siebie,tak byś mógł wtargnąć we mnie,czuję twoje wejście,wypełniasz mnie,
poruszasz się zamaszyście,uderzasz rytmicznie,zatracasz się w pożądaniu pełnym pasji.........

czujemy nadchodzące spełnienie,wyprężam swoje ciało pragnąc wchłonąć cię do końca,docierasz do samego dna i jesteś we mnie z całej siły osiągając szczyt
i czując mnie odpływamy ukojeni zmysłów nasyceniem..........
no nie mogę...strasznie to banalne...

---------- Dopisano o 17:27 ---------- Poprzedni post napisano o 17:18 ----------

Napisane przez ForMyAngel

Czytam Was kochane i postanowiłam dodać coś od siebie. Nie jestem może najlepsza ale się rozwijam

Czemu los połączył nasze drogi dwie?
Czy nie wiedział Bóg że one rozdzielą się?
Po za Tobą świata nie widziałam,
że Cięstracę bardzo sie bałam.
Jedną z najszczęśliwszych par byliśmy,
często na spacery chodziliśmy,
zakochałam się w Twoich piwnych oczach,
śniłam o Tobie, o nas, po nocach.
Wiedziałam co w życiu robić chcę,
wiedziałam jak bardzo kocham Cię,
chciałam z Tobą do końca życia być,
tylko przy Twoim boku godnie żyć.
Było tak jak tego chciałam
ale na krótką chwilę Ciebie miałam.
Odszedłeś, inną dziewczynę poznałeś,
o mnie szybko zapomniałeś.
Po 3 miesiącach ona zostawiła Cię,
Może i było Ci z tym źle.
Teraz kolejną znów panne masz
ale wspominasz nadal związek nasz.
Lecz do mnie nie chcesz wrócić,
nie chcesz dla mnie jej rzucić.
Może i nie jestem Ciebie warta
ale uwierz, jestem tez bardzo uparta,
dlatego zawzięcie walczyłam o Ciebie,
chciałam mieć Cię blisko siebie
lecz Ty moja miłość odtrąciłeś
czym wielka krzywdę mi wyrządziłeś.
Przez Ciebie ronię cichutkie łzy
mimo to w moim sercu jesteś Ty.

11.02.2010r.

---------- Dopisano o 13:50 ---------- Poprzedni post napisano o 13:46 ----------

Czy Ty nie widzisz jak ona patrzy na Ciebie?
Czy Ty nie widzisz że przy tobie czuje się jak w niebie?
Czy Ty nie widzisz że za Ciebie życie by oddała?
Czy Ty nie widzisz że już wiele wycierpiała?

Edyta


---------- Dopisano o 14:08 ---------- Poprzedni post napisano o 13:50 ----------

Po prostu cudo;*

A dla mnie straszliwie banalne rymy. Przewidywalne do bólu, niestety.

[l4lena]

.

[SaJaNa]

Kochani pomóżcie mi
chcę zrobić bratu prezent i poszukuję
pięknego wierszu o bracie abym mogła mu go ofiarować
- nigdzie nie mogę znaleźć a weny nie posiadam

[Almariel]

Fajny wątek
Kiedyś mnóstwo pisałam, jak jeszcze miałam te naście lat.
Coś, co wyszperałam niedawno...
Aż mnie naszła ochota, żeby odszukać tą moją radosną twórczość sprzed lat

Życie gna
a za nim ja
spokojnie sobie kroczę
i nie żal mi straconych lat
w bezsensie zanurzonych nocy
zagryzam wargi
Life is life.
A fortuna dalej swe koło toczy

[Szymon1993]

Cześć. Jestem tu nowy i świeżo co zacząłem pisać wiersze, więc proszę o wszelkie porady i uwagi.
A o to jeden z moich wierszy:

,,Nadzieja’’

Zamykam oczy,

Słyszę Twój szept,

Czuj Twój zapach,

Moje ciało przechodzą dreszcze,

Tak jakbyś była,

Tuż obok mnie,

W moim sercu,

Tli się iskierka nadziei,

Nadziei na to,

Że spełnią się moje sny,

Bo nadzieja umiera ostatnia.

Co o nim sądzicie?

[klubpisarzy]

GLOSARIUM TWEGO CIAŁA.
Artystyczny nieład filuternych loków
Bajecznie namieszał na skroniach
Czmycham tedy dłońmi z meandrów w popłochu
Dlań przetom gotów lęk pokonać
Elf nos Twój, stopami zadziera do nieba
Frant psotnik temperament zdradza
Gwiazd galeria oczu niejako heban
Horyzontem pragnień, potężna władza
Ilekroć spozieram, w otchłani przepadam
Jako, że akt ust dech w piersi zapiera
Korsarzem być dla nich pragnę i marzę
Ledwo nuty usłucham, mowę odbiera
Mym weselem podbródek karesami oprawić
Niech smukłość szyi kierunek wskaże
Od ramion stoków do gron piersi dojrzałych
Piorunem pejzażu rażon, zechciej mnie zbawić
Równiną brzucha galopem przez dzień cały
Stukał rytm serc wtulonych będę co sygnał dały
Tany rozpocząć, dwa cienie jednym cieniem
Ułożę z ciał ornament, łoże w ołtarz zmienię
W cichości nogami uwiedź, przyprzyj do łona
Zakochaj ażebym raju zaznał nim skonam

---------- Dopisano o 18:00 ---------- Poprzedni post napisano o 17:56 ----------

Post jest dosyć stary i zapewne nikt z rozpoczynających nie zagląda już...
Zapraszam tym nie mniej wszystkich chętnych do wzięcia udziału w WYDANIU SWOICH WIERSZY DRUKIEM.
Proszę zajrzeć na stronę: www.klubpisarzy.vgh.pl
Niestety podany adres należy wpisać do głównego paska na górze, ponieważ google nie odnajdują strony.
Pozdrawiam.

[Kingulaaa]

Napisane przez klubpisarzy

GLOSARIUM TWEGO CIAŁA.
Artystyczny nieład filuternych loków
Bajecznie namieszał na skroniach
Czmycham tedy dłońmi z meandrów w popłochu
Dlań przetom gotów lęk pokonać
Elf nos Twój, stopami zadziera do nieba
Frant psotnik temperament zdradza
Gwiazd galeria oczu niejako heban
Horyzontem pragnień, potężna władza
Ilekroć spozieram, w otchłani przepadam
Jako, że akt ust dech w piersi zapiera
Korsarzem być dla nich pragnę i marzę
Ledwo nuty usłucham, mowę odbiera
Mym weselem podbródek karesami oprawić
Niech smukłość szyi kierunek wskaże
Od ramion stoków do gron piersi dojrzałych
Piorunem pejzażu rażon, zechciej mnie zbawić
Równiną brzucha galopem przez dzień cały
Stukał rytm serc wtulonych będę co sygnał dały
Tany rozpocząć, dwa cienie jednym cieniem
Ułożę z ciał ornament, łoże w ołtarz zmienię
W cichości nogami uwiedź, przyprzyj do łona
Zakochaj ażebym raju zaznał nim skonam

Coś w moim stulu. Bardzo mi się podoba. Ciekawy pomysł zaczynając każdy wers kolejną literą alfabetu.

[kalincia]

Napisane przez Judyskaa

Witam Was moje drogie
szukałam wątku w którym mogłabym to napisać ale tylko ten znalazłam
Potrzebuję wiersz i właśnie tu jest dziura bo nauczycielka mi tylko powiedziała że nie pamięta autora ani tytułu ale to był jakiś wiersz o dzieciach z domu dziecka, coś niby tam było ' buciki w jednym rządku ustwione' czy coś podobnego.
Nie bądźcie złe że tutaj to pisze ale naprawdę przeszukałam wszystko i nic nie umie znaleźć
Może akurat któraś zna ten wiersz lub podobny baaaardzo bym prosiła.
Nawet na pw pisze błagam

To już pewnie dawno nieaktualne, ale to Wisława Szymborska. Tytułu nie pamiętam. "Sierociniec"?

[Ewcia11]

Śmiech. Tylko on dociera do moich uszu.
Czemu się śmiejecie? Przestańcie!
Ten odgłos zdaje sie wypełniać głowę, niczym echo.
Jak pełzający potwór próbuje wedrzeć się do mojego zbolałego serca.
Boję się. Co ja wam takiego zrobiłam? Czemu nie dacie mi spokoju?
Lęk z każdą sekundą wzmaga się.
Nieodparta chęć zamknięcia się w szklanej kuli zdaje się zawładać mną do końca.
Kulo, gdzie jesteś? Błagam, weź mnie do siebie!
Strach jest tak paraliżujący, że sztywnieją mi mięśnie.
Niczym jad węża dociera do najgłębszych zakątków mojej przyszłości i nie pozwala mi się ruszyć.
Teraz czuję tylko łzy, spływające po moim policzku.
Nagle moim oczom ukazuje sie ręka wyciągnięta w moją stronę.
Chwytam ją.
Nie czuję już strachu, nie słyszę śmiechów, zmysły zanikają.
Ręka, która wyciągnęła mnie z przerażającej sytuacji nagle luzuje uścisk.
Ostatkiem sił próbuję krzyczeć żeby zostałą ze mną, pomogła mi.
Do mojej świadomości dociera to co zaraz się stanie.
Powoli, spokojnie i bez odwrotu spadam w przepaść.
Zatrzymuje się w dziwnym położeniu.
Pode mną zauważam stos rąk, które próbują złapać mnie w swoje sidła,
ale nie obchodzi mnie to, teraz słyszę tylko jeden, jedyny dobrze mi znany dźwięk- ludzki śmiech.

[karola1601]

Aż wstyd mi dodawać moje "coś" przy waszych wierszach!

Choć serce rwie
w miłości stronę.
I dusza się wyrywa,
by spotkać Romea
na swej drodze życia.
To rozum podpowiada,
że do szczęścia,
miłości nie potrzeba.
Lecz jak trwać
bez zauroczenia?
Co sądzicie..? ; )

[joaska2323]

Troszkę abstrakcyjne, ale może ktoś zgadnie o jakie miasto chodzi w tej mojej małej paskudce

Prezentuj wymowo miejskie utwory,
Piel lokalizacjo centralne wybory,
Edytuj klasyfikacjo parkowe zbory,
Znajduj aglomeracjo polskie zbiory.

[klaudia1994]

`Anioł Śmierci`

Odwiedzi mnie kiedyś nieproszony gość.
Wejdzie po cichu.Na palcach skradnie się do mego łoża.
Będzie doskonale wiedział,że nikogo nie cieszy jego wizyta
Jak zawsze samotnie wzniesie oczy w niebiosa
i ukradkiem wytrze ociekającą łzę.
Czujący potrzebę ludzkich uczuć postanowi wziąć ze sobą jedną duszę,
Daleko do krainy wiecznie wschodzącego słońca,
Gdzie na źdźbłach trawy będzie ociekająca jeszcze rosa,
Tam gdzie nie ma zmartwień
A woda występuje tylko w postaci mórz i oceanów.
Żadnych łez...

[neta12345]

Witam wszystkich,
Czy znacie jakies wiersze o dzieciach wojny , o dzieciństwie czasu okupacji itp, potrzebuje jakies ladne motto do mojej pracy mgr ale ciezko cokolwiek znalezc, a ja niestety nie lubialam nigdy poezji wiec nie znam takich...

[malinka_86]

neta dużo jest w internecie... ale chyba jedną z najbardziej znanych jest Elegia o chłopcu polskim K.K.Baczyńskiego
http://www.baczynski.art.pl/wiersze/158-W.html
także Jan Janiczek "Najmłodsi"
Tadeusz Szyma - Najmłodszym żołnierzom

jak już coś polecam blog http://requiem1944.bloog.pl/?ticaid=6c7c3 pewnie coś znajdziesz odpowiedniego
pewnie jest i dużo więcej ale ja jakoś opierałam się o to zawsze. jeśli to pomoże to dobrze jeśli nie napisz spróbuję coś poszukać więcej

[neta12345]

malinka_86 dzieki bardzo mi pomoglas ale to troche za malo aby umiescic cytaty potrezbuje conajmniej siedem wierszy do kazdego rozdzialu i podrozdzialu wiec jakbys jeszcze jakies znala to byłoby super

[karola1601]

Coś, co napisałam półgodziny temu i już zdążyłam pokochać! ; )

"Pamięć książki"

Dziś księga otwarta,
Na kolanach spoczywa.
Okładka otwarta,
A on znów czyta.

Oczami pieści,
Linijki tekstu.
Czuje boleści,
Autorów kontekstu.

Kartki przerzuca,
W pośpiechu niezmiernym.
Ducha wyrzuca,
Bohaterom bezimiennym.

Dłońmi drżącymi,
Księgę zamyka.
Żegnając odważnymi,
Łzami płomyka.

Choć tekst się kończy,
Kurtyna opada.
Dziś nie zapomni,
I tak przez lata.

[colourfulskys]

Zaczarowany świat, zaczarowane dni,
W tym wszystkim brakuje tylko mi,
Zaklętego anioła, który by wszystkie złe myśli rozwiał dookoła.

Taki króciutki, pierwszy mój wiersz, napisałam mając 10lat
_________________________ ___
Mówisz, że masz dość? To spójrz na tego pijaka pod sklepem, który ma tylko butelkę, która ma na etykiecie jakieś procenty i tylko w tym widzi sens. Spójrz na te wszystkie samotne, opuszczone dzieci, umierające z głodu. Spójrz na otaczający Cię świat, a dopiero później mów, że nie masz siły by żyć.

17.04.2010r

[rudoblond]

To może ja też się zaprezentuję

[rudoblond]

Mój pierwszy i bardzo osobisty. Pewnie nikt z Was i tak go nie zrozumie

Ze snu, wyrwał mnie dźwięk telefonu,
to Twój anioł stróż Cię znowu ochronił,
zbiegam na dół,
patrzę,
krew na podłodze,
a Ty leżysz, bez duszy?
Czy Ci jeszcze pomogę?!
Pojemnik po tabletkach,
pusty… oczywiste…
patrzę w Twe oczy,
są nijakie, mgliste…
mój krzyk niesie się echem,
biję Cię po twarzy…
nie pozwolę Ci zasnąć,
nie mogę Cię stracić…
trzymam twą rękę i sobie uświadamiam…
jak bardzo Cię kochałam i nie doceniałam…
że, dopiero, gdy się traci, można poznać cenę…
że twa obecność jest niezbędna, na moje istnienie…
twa ręka, taka słaba…
świeży ślad po żyletce..
W końcu słyszę w oddali, coś jakby karetkę…
wreszcie przychodzi pomoc…
już powinno być dobrze…
zabierają Cię ode mnie, a ja chcę być przy Tobie…
Boże, daj nam drugą szansę, nigdy Jej nie zostawię…
Panie Najmiłosierniejszy, daj nam czas na poznanie…
przecież jest taka młoda a nie zna swojej ceny,
nie może tak odejść nie wiedząc jak bardzo Jej potrzebujemy…

[Kolor Bzu]

O szczęściu się nie pisze.
Szczęście się ukrywa, jak skarb
W plątaninie neuronów.
Tylko ze smutku można się spowiadać
Pożółkłym kartkom papieru
I ludziom przypadkowo spotkanym na ulicy.
Pokazać go i powiedzieć
"Patrz- jest taki cały mój i rozkoszny.
Możesz go wziąć na ręce i pogłaskać"

[wanda164]

Napisane przez Kolor Bzu

O szczęściu się nie pisze.
Szczęście się ukrywa, jak skarb
W plątaninie neuronów.
Tylko ze smutku można się spowiadać
Pożółkłym kartkom papieru
I ludziom przypadkowo spotkanym na ulicy.
Pokazać go i powiedzieć
"Patrz- jest taki cały mój i rozkoszny.
Możesz go wziąć na ręce i pogłaskać"

[Kolor Bzu]

Nie wiem czy takie pytanie powinno paść w tym temacie, ani czy padło kiedyś na forum (osobiście nie znalazłam takiego tematu). Pisuję wiersze od jakiś 10 lat - głównie do szuflady bo nie mam śmiałości by je ujawniać Ale ostatnio zaświtała mi myśl, że koniec z tym ukrywaniem i chciałabym spróbować coś gdzieś opublikować. Niestety jak zaczęłam przeglądać ile jest prasy literackiej to aż mnie skołowało od nadmiaru dobrego Czy któraś z Was wizażanek może polecić gazetę/wydawnictwo, które zainteresuje się i da choć ułamek szansy samorodnej wierszokletce?Z góry dziękuję za wszystkie odpowiedzi

[trupiegi]

Tadaaam, a to wiersz o małomiasteczkowym polskim kapitalizmie.

"Pozdrowienia z wakacji"

Zalumpeksiałe oczy, żyła w złocie, brązowa spódnica
suną po chodniku
Z paszczy różowej kamienicy wychyla się łysiejący reumatyzm
Rude nadciśnienie i cukrzyca z wałkami


Jak papierosy to tylko najtańsze


Zbiedronkowaciałe żołądki, E-jelita
Kredyt na kredyt, kredyt na życie
życie na gorąco, parówka na gorąco i chwila dla ciebie


Środkowoeuropejski kapitalizmie od dawna już jesteś pełnoletni
Mówi matka żyjąca od pierwszego do TVN-u
Wyprowadzaj się wreszcie i zacznij żyć na własny rachunek

[justmine2]

Napisane przez Kolor Bzu

Nie wiem czy takie pytanie powinno paść w tym temacie, ani czy padło kiedyś na forum (osobiście nie znalazłam takiego tematu). Pisuję wiersze od jakiś 10 lat - głównie do szuflady bo nie mam śmiałości by je ujawniać Ale ostatnio zaświtała mi myśl, że koniec z tym ukrywaniem i chciałabym spróbować coś gdzieś opublikować. Niestety jak zaczęłam przeglądać ile jest prasy literackiej to aż mnie skołowało od nadmiaru dobrego Czy któraś z Was wizażanek może polecić gazetę/wydawnictwo, które zainteresuje się i da choć ułamek szansy samorodnej wierszokletce?Z góry dziękuję za wszystkie odpowiedzi

Teraz podobno trochę z tym krucho, żeby zainteresować sobą jakiegoś wydawcę, ale gdybyś nie mogła znaleźć żadnego wydawnictwa i jeżeli zależy Ci przede wszystkim na publikacji, to są też takie, które oferują wydanie utworu na koszt autora. Najpierw trzeba im zapłacić, a jeżeli sprzeda się ileś tam egzemplarzy (nie jest wymagana jakaś zawrotna ilość), to zwracają całą sumę. Albo możesz wysłać na jakiś konkurs? Czasami częścią nagrody jest publikacja zwycięskich utworów.

[Nadine94]

Szukałam tego watku pracowicie ponieważ coś mnie dziś napadło i napisałam pierwsze w życiu wierszydło. Byłybyście może tak miłe i jakoś go oceniły? Krytykę przyjmę na klatę

Nieczucie


Mroźna twa dusza i głuche twe serce

Wiesza na szańcach jedwabne motyle

Wspomnień utkanych z Jego obrazu

Bezbrzeżne morze trwożące cię wielce.



O dumna! Niepomna!

Nie przyznasz ty nigdy

Duszy swej uczuć ciepłych i ludzkich

Zamkniesz człowiecze twe wszystkie przymioty

W skrzyni przepastnej, ciemnej i zimnej



Boisz się kochać? Nie kochaj, więc wcale!

Nie płacz, lecz później, że pragniesz miłości

Ciepła, bliskości i piękna nie łaknij

Gdy boisz się sięgnąć po to, co obce.



Nie miej też żalu do tych poległych

W boju o światło na twej ciemnej drodze

Dziękuj im, przeto za to poświęcenie

Wybacz, daj pokój tym, którzy odchodzą



Stróż twój szeptał ci będzie niepewnie

O drodze powrotu nie wiecznie możliwej

To czy nią pójdziesz zależy od ciebie

Nie marnuj, więc czasu, zawróć, żyj szczęśliwie.

Na mocy ustawy tej i tej bla bla bla, świstka tego i tego zastrzegam sobie prawa autorskie do tego czegoś zwanego wierszem

[Sikorson]

Jest południe,
Godzina dwunasta.
Słońce góruje
Na bezchmurnym niebie.
Gorący piasek
Wiatr rozdmuchuje.
Falujące powietrze
I nagrzana ziemia
Upał i skwar.
Nigdzie śladu cienia.
Temperatura przekroczyła już 30 stopni.
Kolorowe parasolki i parawany
Oblegają morskie wybrzeże
Od falochronu odbijają się fale
Tam dziadek wnuczka strzeże
By za kolana do wody nie wchodził.
Tam piłka plażowa z impetem uderza
W zamek z piasku monumentalny
Z daleka słychać chłopca z lodami
To wszystko na plaży
W ten dzień piękny, upalny.

Jest południe,
Godzina dwunasta.
Słońce góruje
Na bezchmurnym niebie.
Gorący piasek
Wiatr rozdmuchuje.
Falujące powietrze
I nagrzana ziemia
Upał i skwar.
Nigdzie śladu cienia.
Temperatura przekroczyła już 30 stopni.
Słomiane daszki i brudne lepianki
Oblegają wnętrze pustyni.
Kozy stadkiem biegną przed siebie.
Tam dalej stoją Beduini
I strzegą by nie wybiegły daleko.
Tam chłopiec z impetem o ziemię uderza
Śmierć głodna skręca mu ciało.
Z daleka słychać krzyk matki.
To czysta rozpacz,
By się powiedzieć chciało
W ten dzień nie tak piękny, aczkolwiek upalny.

[Mimoza95]

Namalowany obraz na potęge tej chwili ,
by zapełnić mroczną czerń kart .
Nieporozumienie , które trwa
podsycone żarem co tworzy płomień
i podmuch wiatru nie może go zgasić
Zamyślony on , który rozum schował głęboko
w kieszeni , by słuchać seca rad .
I ona , która kończy żywot superbohatera ,
na rzecz marzeń , które nigdy
nie spełnione zalegać będą w
szufladzie ,, na kiedyś " .


Nieprzytomnie marząc o niebieskich migdałach
tworząc wyimaginowane słowa zawarte w piśmie
zniewalając serce do uniżonego sługi , by
kolejna myśl dorównywała pięknem Helenie .
Marząc o miłości nieprzeciętnej , co
przenosi góry sto metrów nad ziemią
i intymnie patrzy w oczy lubemu
by nocą rozbierać jego twardą skorupę
mdlejąc na widok zalety kochanka
na miesiąc .

Klęcze modląc się o mnogie szczęście ,
które opuściło mnie z chemią w atmosferę
Modlę się o lepsze jutro ,
które nie przyszło jeszcze ani razu
mimo gorączkowych próśb .
Błagam o wiedzę , której nie mam ,
by uchronić się przed niewiedzą .
Przede wszystkim jednak proszę o
wyrozumiałość .
Popełniam błedy bezpośrednio ,
milczę gdy mam za nie płacić .

Perfekcyjne loki zebrane ciasno ,
czerwienią zaplamione wargi ,
policzki różanych płatków ,
biel skóry oblana potem .
Ciche westchnienie rozkoszy dostojnej ,
zawinięte w srebrny papier sumienia ,
melodyjny chichot małego grzechu ,
zniewolenia cichego marzenia orgazmu .


Pisanie nocą wydaje się potokiem ,
lekko zanurzam pióro ,
przelewam atrament na stronę .
Myśli tak łatwo układam w zdania ,
tak lekko wypowiadam formułki .
Wydaje się minuta czekanie .
Nie muszę dłgo czekać .
Natchnienie pozwala mi przekraczać granicę .


Dajmy sobie czas ,
wymarzmy chwile gumką ,
Łatwiej .....
Zamknijmy powieki w geście desperacji ,
zanurzmy sie w otchłani katharsis .
Za kilka lat miniemy się bez słowa ,
grzebiąc kolejne błędy ,
zanurzymy sie w biegu życia ,
łamiąc dawne obietnice .

Koronkową serwetkę puszczę na wiatr ,
na jej brzegu własną krwią napiszę wiadomość ,
odczytasz ją gdy będzie za pózno ,
co najlepszym wypadku wyszepczesz :
Przykro mi ......
Miłość polega na tym , by nigdy nie mówić przykro mi ,
ale o czym ja mówię .
nie kochasz mnie .
Serwetka znajdzie swe miejsce w koszu ,
krew wyschnie i zniknie jak Ty .

Nie zapomnę Cię ,
obiecuję po stokroć ,
jesteś jak płomyk szczęścia ,
myśląc o tobie czuję .
Ból .
Gorycz .
Rozczarowanie
Uczucia te mają kształt cierni ,
myśląc o Tobie wiem , że żyję .
Jestem człowiekiem .
Ból po odejściu
pozwala mi walczyć , ,
znajduję nowe pasje ,
cicho wierząc , że nie znikniesz .
Jestem człowiekiem .
Nie chcę kochac ,
miłość rani ,
zabiera ten łuk triumfalny naszych serc

[Kolor Bzu]

To ta chwila,
w której można jeszcze napisać,
zanim oblepi nas wstyd,
że nikt tak pięknie
nie umiał spier*olić sobie życia.
A może mógł?
I robili tak inni.
Równie smutni i zagubieni,
w jednym bucie
z niedopałkiem w zębach
siedzieli na rozstajach dróg
aż zdechli.
I tylko kruki poniosły dalej ich oczy.

[LadyBlood]

Pięknie tu piszecie i bardzo emocjonalnie, mam nadzieję, że się nie obrazicie, jeśli wrzucę tu mój grafomański "wiersz". Ale to niezły sposób żeby wyładować frustrację. Inspiracją był dziesiejszy upał

Świeci słońce, grzeje mocno
Wołam cicho- tęsknie wiosno!
Płynie pot jak rzeka bystro
Skóra jak spalony węgiel
Ziema jak piaski Sahary
Wciąż powtarzam- nie do wiary!
Ręka szuka kropli wody
Oazy-a w niej swobody
Odrobinę ukojenia
Trochę cienia do schronienia.
Płonę, lecz nie z podniecenia
Usycham, lecz nie z tęsknoty
Wszystko, wszystko z tej duchoty!

[VVolvi93]

Jak mi trudno, jak mi źle,
gdy moje oko głodne staje się,
taki moment często przytłacza mnie,
w takiej chwili pragnę, aby zabrano mnie,
od zła, które tak nagle ogarnęło mnie,

Jak mi trudno, jak mi źle,
gdy moje oko głodne staje się,
ja nieświadom utrapienia swego,
gdy moje oko patrzy na istotę dobrego,
pod tym kryje się plan pana złego,
i zapominam, że ukochana stoi u boku mego,
kolejny ranek, myślę o Tobie kochana,
i zadaje pytania, jak? po co? dlaczego?

Och! Jak mi jest trudno i jak źle,
mężczyzna słabą istotą staje się,
i ucieka, jak zwierzyna przed lwem,
bezbronny i otumaniony, chowa się.

Wiem pierwsze, że nie ma miejsca gdzie skryję się,
Wiem drugie, gdy oko patrzy w grzech - poddaję się,

Wiem trzecie, że moja miłość do niej nigdy nie skończy się,
Wiem czwarte, że przed panem Bogiem przysięgać chcę,
Wiem piąte, że każdego ranka mogę całować usta Twe,
a plan złego pana szybko rozmyje się.

Mężczyzna jest tak twardym skur.wy.synem ile jest w nim miłości
i potrafi dostrzec swoje błędy, przyznawać się do winy, by w przyszłości
ukochana nie dostała mdłości.
Więc czas przeprosić za wszystkie niedogodności, bo chcę Ci wyznać akt mej miłości, czasami brakuje mi sił by wyjąć z Twego serca ości, które nieświadomie, wbiłem w pierś przepełnioną eliksirem miłości.
Mężczyzna sprawia ból, lecz ile razy go sprawi, zawsze przyjemnością
w przód naprawi. Chciałbym do Ciebie tak pisać lecz w poezję nie chcę nosa wtykać, i tyle mam do powiedzenia! Kocham Cię, bo chcę spełniać Twoje marzenia.

Dla Doroty od Bartka.