Randki przez Internet cz. 4.

[oh Mandy]

Wróciłam do randkowania i pisania na portalu randkowym i takie doświadczenia z tego miesiąca...

- facet (37 lat) umówił się ze mną na kawę, dodał przy kasie, że "jest staroświecki i zapłaci", a potem okazało się, że nie można płacić blikiem, więc zapytał, czy ja mogę zapłacić? Powiedziałam, że mogę zapłacić wyłącznie za siebie Poszedł więc do bankomatu... Następnie zadawał pytania o moich byłych i gdy już z nudów ja go zapytałam o poprzednie związki, powiedział, że "czekał aż zapytam";

- z innym umówiłam się na spacer, oczywiście skłamał co do wzrostu i był równy ze mną (180 cm w opisie to zawsze ryzyko, że w rzeczywistości jest to 170 ), zaczął opowiadać, że z uwagi na ceny prądu, polubił świece i nie ogrzewa mieszkania w ramach oszczędności;

- inny kurtuazyjnie powiedział kelnerowi: proszę podzielić rachunek na pół w międzyczasie, gdy dowiedział się, czym się zajmuje, zaczął opowiadać o sprawie sądowej "kolegi' z wyraźnymi szczegółami, treściami wniosków o zabezpieczenie itd., a w mojej ocenie takie szczegółowe zorientowanie na sprawę osoby spoza branży świadczy wyłącznie o tym, że sprawa była jego, a nie kolegi. Dodatkowo zapytał, czy prawnik "kolegi" nie wziął za dużo pieniędzy za prowadzenie sprawy i jakie są stawki;

- facet, który po 3 spotkaniach NIGDY nie zapytał, czy wróciłam bezpiecznie do domu

- Brazylijczyk, podczas kolacji, nalewający wodę wyłącznie sobie...

- pisałam z Panem psychologiem. Dostałam wiadomości typu "jakiego faceta szukasz?" - odpisałam zatem co ogólnie cenię w ludziach, jakie wartości, na co on "posiadam te wszystkie cechy, a nawet więcej" Następnie głosił teorie "prawnicy nie mają czasu na związki", a gdy nie odpisywałam 2 godziny, bo byłam ze znajomymi, dostałam wiadomość w niemiłym tonie, że on nie zamierza mi przeszkadzać itd., gdy odpisałam, że na mnie tego typu forma manipulacji nie działa i nie wiem, co próbuje tym osiągnąć, zablokował mnie.

[Krystal_26]

Nie wiem, czy to smutne czy śmieszne 😅 Punkt dla ciebie, jak powiedziałaś, że możesz zapłacić tylko za siebie - taki staroświecki facet, że płaci tylko blikiem? 🤣



Tylko z jednym się zastanawiam, że może jesteś trochę zbyt krytyczna jak ktoś nie zapytał, czy bezpiecznie wróciłaś do domu. Mi takie pytanie by się wydawało przesłodzone albo zbyt protekcjonalne - w końcu normalnie jeździ się regularnie do centrum, żeby się spotkać z koleżankami albo do pracy i nagle jakieś dziwne pytania, czy w ogóle bezpiecznie wróciłam? Nie przesadzajmy, wypad do centrum czy do kawiarni to nie jest nic niebezpiecznego

[oh Mandy]

Napisane przez Krystal_26

Nie wiem, czy to smutne czy śmieszne 😅 Punkt dla ciebie, jak powiedziałaś, że możesz zapłacić tylko za siebie - taki staroświecki facet, że płaci tylko blikiem? 🤣



Tylko z jednym się zastanawiam, że może jesteś trochę zbyt krytyczna jak ktoś nie zapytał, czy bezpiecznie wróciłaś do domu. Mi takie pytanie by się wydawało przesłodzone albo zbyt protekcjonalne - w końcu normalnie jeździ się regularnie do centrum, żeby się spotkać z koleżankami albo do pracy i nagle jakieś dziwne pytania, czy w ogóle bezpiecznie wróciłam? Nie przesadzajmy, wypad do centrum czy do kawiarni to nie jest nic niebezpiecznego

Miałam na myśli pytanie o bezpieczny powrót do domu, gdy drinkowaliśmy do późna, albo seans w kinie zakończył się przed północą.

Ze znajomymi mamy zasadę, że zawsze wracając późno dajemy sobie znać, czy wszystko ok. Nie mówię o powrocie o 20

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez oh Mandy

- z innym umówiłam się na spacer, oczywiście skłamał co do wzrostu i był równy ze mną (180 cm w opisie to zawsze ryzyko, że w rzeczywistości jest to 170 )

Ryzyko? Ja to traktuję jako pewnik, że trzeba odejmować z tego wzrostu co najmniej 5 cm, jak nie 10 właśnie To nigdy nie jest prawda. Moja ostatnia randka miała mieć 168 cm, oczywiście równy ze mną - 162, ale w ogóle mnie to nie zdziwilo, cieszyłam się, że nie niższy Moja teoria jest taka, że ludzie naprawdę wierzą, że tyle mają, kobiety też sobie zawyżają.

Napisane przez oh Mandy

- Brazylijczyk, podczas kolacji, nalewający wodę wyłącznie sobie...

Tego bym się akurat nie czepiała, przecież mam ręce. Dla mnie takie gesty to już trochę niańczenie, chyba sama wiem, czy chcę sobie dolac wody, czy może już w ogóle nie chcę. No i chyba to różnica kulturowa też.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[suomi98]

[1=578537b29e2e39e1d6e3dc9 dfc9821e485b809af_64582d7 210082;89531854]Wiesz, gdybym była na Twoim miejscu, chyba zaczęłabym od szukania takich zwykłych znajomych. Żebyś miał z kim pogadać, spotkać się w weekend, wyjść po pracy lub szkole/studiach do kawiarni, do kina, pochodzić po sklepach chociażby.[/QUOTE]
Na tym też się skupiam, właśnie na tym mi nawet bardziej zależy, gdybym miał tych znajomych, to pewnie nie zależałoby mi aż tak na dziewczynie.

Są grupy zainteresowań na Facebooku, ludzie w pracy/szkole/na studiach/sąsiedzi, osoby, z którymi chodziłeś do szkoły, ludzie chodzący na siłownię, basen, kursy, szkolenia, wspomniane wyżej wolontariaty.

Szukam na grupach zainteresowań, chodzę na kursy i szkolenia. Na studiach nie mam znajomych, w szkole też nie miałem, a na siłownię ludzie chodzą ćwiczyć, sam chodziłem przez kilka miesięcy i nie widziałem, by ludzie się poznawali.

Próbujesz się jakoś zbliżać do ludzi, poznawać, podtrzymywać kontakty? Interesujesz się nimi, zagadujesz, wiesz, co u kogo słychać?

Tak, próbuję, zawsze to ja przejmowałem inicjatywę i zagadywałem, ale nic z tego nie wychodziło.

Przyszło mi na myśl, kiedy wspomniałeś o braku znajomych, że to bardzo ważna kwestia, być może kluczowa. Przebywając z kimś innym niż rodzina, człowiek się trochę otwiera, przystosowuje do życia w społeczeństwie, a przede wszystkim uczy się rozmawiać z innymi i uczy się samego siebie, przełamywania różnych nieśmiałości, obaw, strachów i lęków.

Oczywiście. Ja jestem otwarty, nie boję się rozmawiać z ludźmi, tylko nie mam z kim.

Mówiąc wprost, kobieta to też człowiek. Więc może warto postawić sobie za cel najpierw nauczenie się ogólnie kontaktów z ludźmi, zamiast tylko z dziewczynami?

Oczywiście.

Żebyś miał łatwość rozmowy, zagadywania, otwartość.

Zagadanie i otwartość nie jest problemem, tylko otrzymanie odpowiedzi. Za granicą normalnie nawiązywałem znajomości, mam też kilku znajomych mieszkających kilkaset kilometrów ode mnie, poznanych przez internet.

[emiliais]

Napisane przez oh Mandy

Wróciłam do randkowania i pisania na portalu randkowym i takie doświadczenia z tego miesiąca...

- facet (37 lat) umówił się ze mną na kawę, dodał przy kasie, że "jest staroświecki i zapłaci", a potem okazało się, że nie można płacić blikiem, więc zapytał, czy ja mogę zapłacić? Powiedziałam, że mogę zapłacić wyłącznie za siebie Poszedł więc do bankomatu... Następnie zadawał pytania o moich byłych i gdy już z nudów ja go zapytałam o poprzednie związki, powiedział, że "czekał aż zapytam";

- z innym umówiłam się na spacer, oczywiście skłamał co do wzrostu i był równy ze mną (180 cm w opisie to zawsze ryzyko, że w rzeczywistości jest to 170 ), zaczął opowiadać, że z uwagi na ceny prądu, polubił świece i nie ogrzewa mieszkania w ramach oszczędności;

- inny kurtuazyjnie powiedział kelnerowi: proszę podzielić rachunek na pół w międzyczasie, gdy dowiedział się, czym się zajmuje, zaczął opowiadać o sprawie sądowej "kolegi' z wyraźnymi szczegółami, treściami wniosków o zabezpieczenie itd., a w mojej ocenie takie szczegółowe zorientowanie na sprawę osoby spoza branży świadczy wyłącznie o tym, że sprawa była jego, a nie kolegi. Dodatkowo zapytał, czy prawnik "kolegi" nie wziął za dużo pieniędzy za prowadzenie sprawy i jakie są stawki;

- facet, który po 3 spotkaniach NIGDY nie zapytał, czy wróciłam bezpiecznie do domu

- Brazylijczyk, podczas kolacji, nalewający wodę wyłącznie sobie...

- pisałam z Panem psychologiem. Dostałam wiadomości typu "jakiego faceta szukasz?" - odpisałam zatem co ogólnie cenię w ludziach, jakie wartości, na co on "posiadam te wszystkie cechy, a nawet więcej" Następnie głosił teorie "prawnicy nie mają czasu na związki", a gdy nie odpisywałam 2 godziny, bo byłam ze znajomymi, dostałam wiadomość w niemiłym tonie, że on nie zamierza mi przeszkadzać itd., gdy odpisałam, że na mnie tego typu forma manipulacji nie działa i nie wiem, co próbuje tym osiągnąć, zablokował mnie.

Nie twierdzę, że ci faceci nie byli lewi, ale mam wrażenie, że Ty też się trochę za bardzo czepiasz tych panów, masz jakieś swoje bardzo konkretne, wręcz ciasne wyobrażenie na temat tego, jak facet powinien się zachowywać i w ogóle nie bierzesz pod uwagę, że ludzie są z różnych środowisk i nie każdy odgadnie, czego akurat Ty oczekujesz.

[NatalieMcCool]

Napisane przez suomi98

Na tym też się skupiam, właśnie na tym mi nawet bardziej zależy, gdybym miał tych znajomych, to pewnie nie zależałoby mi aż tak na dziewczynie.

Szukam na grupach zainteresowań, chodzę na kursy i szkolenia. Na studiach nie mam znajomych, w szkole też nie miałem, a na siłownię ludzie chodzą ćwiczyć, sam chodziłem przez kilka miesięcy i nie widziałem, by ludzie się poznawali.

Jeśli ani na studiach ani w szkole nie miałeś znajomych, to problem jest głębszy moim zdaniem. U mnie w szkole tańca jest taki chłopak, któremu bardzo śmierdzi z ust, w dodatku też dużo się poci i nie używa dezodorantu. To przykre, bo nikt mu o tym nie mówi, bojąc się sprawić mu przykrość a jednocześnie nikt nie będzie z nim rozmawiał, bo jest to nieprzyjemne. Może poproś rodzinę o szczerość w tej sprawie?

[suomi98]

Napisane przez NatalieMcCool

Jeśli ani na studiach ani w szkole nie miałeś znajomych, to problem jest głębszy moim zdaniem. U mnie w szkole tańca jest taki chłopak, któremu bardzo śmierdzi z ust, w dodatku też dużo się poci i nie używa dezodorantu. To przykre, bo nikt mu o tym nie mówi, bojąc się sprawić mu przykrość a jednocześnie nikt nie będzie z nim rozmawiał, bo jest to nieprzyjemne. Może poproś rodzinę o szczerość w tej sprawie?

Rodzina nie jest w stanie mi podpowiedzieć, oni nie zauważają niczego dziwnego.

To nie jest tak, że w ogóle z nikim nie rozmawiam, ale po prostu nie mam z kim wyjść na piwo czy ogólnie się spotkać.

[oh Mandy]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;89532042]Ryzyko? Ja to traktuję jako pewnik, że trzeba odejmować z tego wzrostu co najmniej 5 cm, jak nie 10 właśnie To nigdy nie jest prawda. Moja ostatnia randka miała mieć 168 cm, oczywiście równy ze mną - 162, ale w ogóle mnie to nie zdziwilo, cieszyłam się, że nie niższy Moja teoria jest taka, że ludzie naprawdę wierzą, że tyle mają, kobiety też sobie zawyżają.

Tego bym się akurat nie czepiała, przecież mam ręce. Dla mnie takie gesty to już trochę niańczenie, chyba sama wiem, czy chcę sobie dolac wody, czy może już w ogóle nie chcę. No i chyba to różnica kulturowa też.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

Pewnie różnica kulturowa. Ale to nie było dolewanie, tylko nalanie do pustej szklanki :P

A co do wzrostu, to fakt, kobiety zawyżają, ile razy słyszałam od koleżanek, że mają ok. 175 cm, a były niższe ode mnie (ja mam 170:P).

Napisane przez emiliais

Nie twierdzę, że ci faceci nie byli lewi, ale mam wrażenie, że Ty też się trochę za bardzo czepiasz tych panów, masz jakieś swoje bardzo konkretne, wręcz ciasne wyobrażenie na temat tego, jak facet powinien się zachowywać i w ogóle nie bierzesz pod uwagę, że ludzie są z różnych środowisk i nie każdy odgadnie, czego akurat Ty oczekujesz.

Tak, po toksycznym związku, zwracam uwagę na każdy drobny szczegół i mam prawo mieć swoje oczekiwania. Jeśli tobie takie zachowania odpowiadają, to bardzo proszę.

[Krystal_26]

Czyli ewidentnie masz problem z nawiązywaniem znajomości. Nie jesteś wcale takiej otwartej jak ci się wydaje, co najwyżej bezkrytyczny wobec siebie :/ faktycznie zacznij na początek od znalezienia znajomych z którymi po prostu można wyskoczyć gdzieś po południu, pogadać i spędzić czas. Rodzina często (szczególnie rodzice!) Mogą patrzeć na ciebie bezkrytycznie i nie zauważać problemów, które istnieją. Nie zaliczałabym do znajomych jakichś ludzi poznanych przez internet, którzy mieszkają kilkaset kilometrów stąd i się z nimi w ogóle nie widujesz na co dzień. To nie jest kwestia braku dziewczyny, tylko ogólnie problemów najwyraźniej w kontaktach z ludźmi. Jak nie jesteś w stanie znaleźć sobie żadnych znajomych ani w pracy, ani w grupach na FB ani na żadnych sekcjach sportowych, klubach zainteresowań, to przydałaby się pomoc psychologa Bo najwyraźniej masz problemy w kontaktach z ludźmi, tylko próbujesz udawać sam przed sobą, że jest inaczej. Poza tym brak jakichkolwiek znajomych i jakiegokolwiek życia też może zniechęcić potencjalną partnerkę

[suomi98]

Napisane przez Krystal_26

Czyli ewidentnie masz problem z nawiązywaniem znajomości. Nie jesteś wcale takiej otwartej jak ci się wydaje, co najwyżej bezkrytyczny wobec siebie :/ faktycznie zacznij na początek od znalezienia znajomych z którymi po prostu można wyskoczyć gdzieś po południu, pogadać i spędzić czas. Rodzina często (szczególnie rodzice!) Mogą patrzeć na ciebie bezkrytycznie i nie zauważać problemów, które istnieją. Nie zaliczałabym do znajomych jakichś ludzi poznanych przez internet, którzy mieszkają kilkaset kilometrów stąd i się z nimi w ogóle nie widujesz na co dzień. To nie jest kwestia braku dziewczyny, tylko ogólnie problemów najwyraźniej w kontaktach z ludźmi. Jak nie jesteś w stanie znaleźć sobie żadnych znajomych ani w pracy, ani w grupach na FB ani na żadnych sekcjach sportowych, klubach zainteresowań, to przydałaby się pomoc psychologa Bo najwyraźniej masz problemy w kontaktach z ludźmi, tylko próbujesz udawać sam przed sobą, że jest inaczej. Poza tym brak jakichkolwiek znajomych i jakiegokolwiek życia też może zniechęcić potencjalną partnerkę

Brak znajomych nie oznacza braku życia. Realizuję swoje pasje, mam co robić w wolnym czasie.

Z tymi znajomymi z daleka jednak dość regularnie podróżuję, więc wprawdzie nie są to znajomi, z którymi mogę się na co dzień widywać, to jednak mam z nimi dobre relacje.

U psychologów byłem, również niczego odbiegającego od normy nie zauważyli. Nie próbuję niczego udawać przed sobą, wiem, że nie mam znajomych, ale gdyby ludzie nie odrzucali mnie na wstępie, to tych znajomych bym miał.

[NatalieMcCool]

Czyli klasycznie, cały świat jest winny tylko nie Ty rodzina nie widzi problemu, psycholog też. Trudno Ci coś podpowiedzieć tak naprawdę, znajomości w szkole de facto przygotowują nas do życia w społeczeństwie i uczą interakcji i budowania więzi z innymi. Moim zdaniem trzeba się mocno postarać, żeby nie mieć nikogo, nawet najwięksi outsiderzy znajdują zazwyczaj jakiegoś weirdo do pary.

Ale skoro masz tych znajomych na odległość to może ich poproś o szczerą opinię co ewentualnie może w Tobie odstraszać innych ludzi? Ludzie też są świadomi swoich wad i zalet, przeczuwam że podejrzewasz co może być nie tak ale nie jesteś do końca szczery

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_64582d7210082]

Napisane przez Krystal_26

Czyli ewidentnie masz problem z nawiązywaniem znajomości. Nie jesteś wcale takiej otwartej jak ci się wydaje, co najwyżej bezkrytyczny wobec siebie :/ faktycznie zacznij na początek od znalezienia znajomych z którymi po prostu można wyskoczyć gdzieś po południu, pogadać i spędzić czas. Rodzina często (szczególnie rodzice!) Mogą patrzeć na ciebie bezkrytycznie i nie zauważać problemów, które istnieją. Nie zaliczałabym do znajomych jakichś ludzi poznanych przez internet, którzy mieszkają kilkaset kilometrów stąd i się z nimi w ogóle nie widujesz na co dzień. To nie jest kwestia braku dziewczyny, tylko ogólnie problemów najwyraźniej w kontaktach z ludźmi. Jak nie jesteś w stanie znaleźć sobie żadnych znajomych ani w pracy, ani w grupach na FB ani na żadnych sekcjach sportowych, klubach zainteresowań, to przydałaby się pomoc psychologa Bo najwyraźniej masz problemy w kontaktach z ludźmi, tylko próbujesz udawać sam przed sobą, że jest inaczej. Poza tym brak jakichkolwiek znajomych i jakiegokolwiek życia też może zniechęcić potencjalną partnerkę

W punkt. Nic więcej nie trzeba dodawać

---------- Dopisano o 13:37 ---------- Poprzedni post napisano o 13:35 ----------

Napisane przez oh Mandy

Tak, po toksycznym związku, zwracam uwagę na każdy drobny szczegół i mam prawo mieć swoje oczekiwania.

Zgadzam się na milion procent Super też skwitowałaś tego faceta z blikiem

[natalcia250]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;89532042]Ryzyko? Ja to traktuję jako pewnik, że trzeba odejmować z tego wzrostu co najmniej 5 cm, jak nie 10 właśnie To nigdy nie jest prawda. Moja ostatnia randka miała mieć 168 cm, oczywiście równy ze mną - 162, ale w ogóle mnie to nie zdziwilo, cieszyłam się, że nie niższy Moja teoria jest taka, że ludzie naprawdę wierzą, że tyle mają, kobiety też sobie zawyżają.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

a to ciekawe, bo ja się chyba nigdy nie spotkałam z tym, żeby facet tak wprost kłamał ze wzrostem. zazwyczaj Ci co go w ogóle nie podawali okazywali się niscy (a mi było głupio pytać, zakładałam że skoro ja mam wzrost podany w opisie to przynajmniej nie są niżsi, w 90 procentach przypadków jednak byli ). z tym, że ja też mam tak, że tak do 10 cm różnicy odbieram wizualnie jako bycie równym ze mną tzn. jak szliśmy obok siebie i widziałam gościa kątem oka to ta różnica wzrostu wydawała mi się dużo mniejsza niż to jak wyglądaliśmy np. w odbiciu witryny sklepowej

edit: chodzi mi, że jak facet jest do 10 cm wyższy

[aninudy]

Napisane przez natalcia250

a to ciekawe, bo ja się chyba nigdy nie spotkałam z tym, żeby facet tak wprost kłamał ze wzrostem. zazwyczaj Ci co go w ogóle nie podawali okazywali się niscy (a mi było głupio pytać, zakładałam że skoro ja mam wzrost podany w opisie to przynajmniej nie są niżsi, w 90 procentach przypadków jednak byli ). z tym, że ja też mam tak, że tak do 10 cm różnicy odbieram wizualnie jako bycie równym ze mną tzn. jak szliśmy obok siebie i widziałam gościa kątem oka to ta różnica wzrostu wydawała mi się dużo mniejsza niż to jak wyglądaliśmy np. w odbiciu witryny sklepowej

edit: chodzi mi, że jak facet jest do 10 cm wyższy

Ja już na pierwszym spotkaniu tak miałam, że wzrost się nei zgadzał. Jak ktoś jest niewiele wyżyszy to też mi się wydaje, że tej różnicy jak się rozmawia nie widać za bardzo (przynajmniej ja tego nie poznaje). Aleee facet miał podane 170, a mój brat ma tyle i wiedizałam, że ten gość jest sporo niższy od moejgo brata.
Ja jestem niska i podaje prawdziwy wzrost, nei ściemniam bo wiem, że potem to rozczarowuje. Po co już na początku ściemiać? Wiadomo, zę jest presja, że facet ma być wysoki, ale jak ktoś jest szczery pod tym względem i podaje prawidzy wzrost to tylko na plus.

---------- Dopisano o 15:32 ---------- Poprzedni post napisano o 15:25 ----------

Napisane przez NatalieMcCool

Czyli klasycznie, cały świat jest winny tylko nie Ty rodzina nie widzi problemu, psycholog też. Trudno Ci coś podpowiedzieć tak naprawdę, znajomości w szkole de facto przygotowują nas do życia w społeczeństwie i uczą interakcji i budowania więzi z innymi. Moim zdaniem trzeba się mocno postarać, żeby nie mieć nikogo, nawet najwięksi outsiderzy znajdują zazwyczaj jakiegoś weirdo do pary.

Ale skoro masz tych znajomych na odległość to może ich poproś o szczerą opinię co ewentualnie może w Tobie odstraszać innych ludzi? Ludzie też są świadomi swoich wad i zalet, przeczuwam że podejrzewasz co może być nie tak ale nie jesteś do końca szczery

Byłam gnębiona w gimanzjum i miałam wtedy 3 koleżanki tylko. W liceum było lepeiej, ale bo gimazjalne doświdczenie sprawiło, że w kontaktach była trochę "dzika" bo właśnie nie nauczyłam się w "kontakty" w gimnazjum. Jakoś przebrnęłam liceum i na studiach zaczełam psychoterapię bo ta "dzikość" mnie nadal blokowała. Czasami się tego nie widzi, dopiero ktoś z boku może podpowiedzieć. Czasami potrzebny jest pschulog czy terapeuta bo czasami zzewnątrz problemu nie wiadać, ale jest w środku i ja tak miałam bo budwałam tylko powierzchowne relacje, a to utrudnia związki itp. żeby jednak nad tym pracować trzeba się przed kimś otworzyć i trzeba być szczerym, nie ściemniać terapuecie bo inaczej nie pomoże. Także też wątpie, że suomi98 nie ma żadnego problemu. Pewnie ma inny niż ja, ale na pewno jakiś jest.

---------- Dopisano o 15:41 ---------- Poprzedni post napisano o 15:32 ----------

Napisane przez oh Mandy

- facet (37 lat) umówił się ze mną na kawę, dodał przy kasie, że "jest staroświecki i zapłaci", a potem okazało się, że nie można płacić blikiem, więc zapytał, czy ja mogę zapłacić? Powiedziałam, że mogę zapłacić wyłącznie za siebie Poszedł więc do bankomatu... Następnie zadawał pytania o moich byłych i gdy już z nudów ja go zapytałam o poprzednie związki, powiedział, że "czekał aż zapytam";

- pisałam z Panem psychologiem. Dostałam wiadomości typu "jakiego faceta szukasz?" - odpisałam zatem co ogólnie cenię w ludziach, jakie wartości, na co on "posiadam te wszystkie cechy, a nawet więcej" Następnie głosił teorie "prawnicy nie mają czasu na związki", a gdy nie odpisywałam 2 godziny, bo byłam ze znajomymi, dostałam wiadomość w niemiłym tonie, że on nie zamierza mi przeszkadzać itd., gdy odpisałam, że na mnie tego typu forma manipulacji nie działa i nie wiem, co próbuje tym osiągnąć, zablokował mnie.

Nigdy nie kuamąłm tego gadania o bylych od początku. Swoje przeszłe historie przepracowałam i już mi się nie chce o nich nawijać, no chyba, że jakieś anegdoki tak dla śmiechu
A już jak ktoś mi opwoiada o byłych to też mi się nei chce słuchać, nie jestem plasterkiem, aleee jak ktoś tylko narzeka na swoje byłe jakie to złe były i tylko ich winy wspmina to przynajmniej od razu wiadomo, że temu panu możńa podziękować. Niech idzie lizać rany i swój brak refleksji nad sobą do przyjaciół albo do terapeuty.

Ten psycholog to aż STRACH. Mam nadzieje, że nie pracuje jako terapeuta tylko jako tam kołcz biznesu czy ktoś tam.

Współczuję oh Mandy
trzymam kciuki, żeby w końcu się udało trafić na pasującego normalsa.

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_64582d7210082]

Napisane przez natalcia250

a to ciekawe, bo ja się chyba nigdy nie spotkałam z tym, żeby facet tak wprost kłamał ze wzrostem

Ja kiedyś byłam w szoku, gdy spotkałam się z mężczyzną, który wg opisu na portalu randkowym miał jakieś 185 cm (dokładnie nie pamiętam, ale miał być tak z 15-20 cm wyższy ode mnie), a na spotkaniu okazało się, że jest niższy niż ja (mam 169 cm). W sensie: po co tak w ogóle kłamać.
Potem się jeszcze okazało, że jest o 15 lat starszy niż pisał na portalu randkowym.
I naprawdę szukał związku, był miły, kulturalny, więc nie wiem, po co ta cała szopka. Przecież to są takie twarde dane, których nie da się zmienić. Gdyby pisał, że jest szczupły, a byłby otyły, zrozumiałabym, że może planował schudnąć i tak sobie życzeniowo, z góry, wpisał smuklejszą sylwetkę, licząc, że kiedyś ją osiągnie. Tak samo gdyby pisał, że ma już jakieś wykształcenie, a byłby dopiero w trakcie jego zdobywania.
Ale kłamać w czymś, co jest totalnie oczywiste, niezmienne i widoczne dosłownie od razu na pierwszy rzut oka? Yyy.

[aninudy]

[1=578537b29e2e39e1d6e3dc9 dfc9821e485b809af_64582d7 210082;89532427]Ja kiedyś byłam w szoku, gdy spotkałam się z mężczyzną, który wg opisu na portalu randkowym miał jakieś 185 cm (dokładnie nie pamiętam, ale miał być tak z 15-20 cm wyższy ode mnie), a na spotkaniu okazało się, że jest niższy niż ja (mam 169 cm). W sensie: po co tak w ogóle kłamać.
Potem się jeszcze okazało, że jest o 15 lat starszy niż pisał na portalu randkowym.
I naprawdę szukał związku, był miły, kulturalny, więc nie wiem, po co ta cała szopka. Przecież to są takie twarde dane, których nie da się zmienić. Gdyby pisał, że jest szczupły, a byłby otyły, zrozumiałabym, że może planował schudnąć i tak sobie życzeniowo, z góry, wpisał smuklejszą sylwetkę, licząc, że kiedyś ją osiągnie. Tak samo gdyby pisał, że ma już jakieś wykształcenie, a byłby dopiero w trakcie jego zdobywania.
Ale kłamać w czymś, co jest totalnie oczywiste, niezmienne i widoczne dosłownie od razu na pierwszy rzut oka? Yyy.[/QUOTE]

No to jest robienie sobie pod górkę. Przecież te kłamtwa wyjdą na jaw i traci się czas na kogoś kto i tak nas odrzuci bo wiek nie ten itp.
zostałaś na tym spotkaniu z tym o 15 lat starszym czy wyszłaś wcześńiej? Ja bym chyba kombinowała jak się tutaj wywinąć z tego spotkania.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez oh Mandy

(...)
Tak, po toksycznym związku, zwracam uwagę na każdy drobny szczegół i mam prawo mieć swoje oczekiwania. Jeśli tobie takie zachowania odpowiadają, to bardzo proszę.

Absolutnie Cię rozumiem. Pewne rzeczy się wyczuwa i podświadomie "wie". I nawet drobne gesty mogą jednak odmalować jakiś obraz człowieka i zniechęcić. Na siłę nie musisz samej siebie przekonywać, że ktoś jest fajny jeżeli czujesz, że nie do końca.

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_64582d7210082]

Napisane przez aninudy

No to jest robienie sobie pod górkę. Przecież te kłamtwa wyjdą na jaw i traci się czas na kogoś kto i tak nas odrzuci bo wiek nie ten itp.
zostałaś na tym spotkaniu z tym o 15 lat starszym czy wyszłaś wcześńiej? Ja bym chyba kombinowała jak się tutaj wywinąć z tego spotkania.

Z tymi 15 latami więcej okazało się dopiero w trakcie rozmowy. Szczerze mówiąc, ani jego prawdziwy wzrost, ani wiek, mi wtedy nie przeszkadzały, tylko to, że skłamał. Uznałam, że skoro jest taki miły i kulturalny, to przymykam oko. Spotkaliśmy się potem jeszcze, ale kompletnie nic z tego nie wyszło w sensie miłości. Natomiast do dziś utrzymujemy kontakt i jesteśmy znajomymi, wiemy, co się u kogo dzieje itp. Także wyszło z tego koleżeństwo

---------- Dopisano o 16:37 ---------- Poprzedni post napisano o 16:36 ----------

Napisane przez Ellen_Ripley

Absolutnie Cię rozumiem. Pewne rzeczy się wyczuwa i podświadomie "wie". I nawet drobne gesty mogą jednak odmalować jakiś obraz człowieka i zniechęcić. Na siłę nie musisz samej siebie przekonywać, że ktoś jest fajny jeżeli czujesz, że nie do końca.

Bardzo mądre słowa.

[oh Mandy]

Napisane przez Ellen_Ripley

Absolutnie Cię rozumiem. Pewne rzeczy się wyczuwa i podświadomie "wie". I nawet drobne gesty mogą jednak odmalować jakiś obraz człowieka i zniechęcić. Na siłę nie musisz samej siebie przekonywać, że ktoś jest fajny jeżeli czujesz, że nie do końca.

Bardzo mądre słowa. Ponadto, po ostatnim związku wiem już, że wolę zrezygnować ze znajomości po pierwszym, czy drugim spotkaniu, niż udawać, że czegoś nie widzę.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez oh Mandy

Bardzo mądre słowa. Ponadto, po ostatnim związku wiem już, że wolę zrezygnować ze znajomości po pierwszym, czy drugim spotkaniu, niż udawać, że czegoś nie widzę.

Im więcej spotkań, tym potem ciężej.

[Farfalla97]

Mam taką zagwozdkę. Założyłam tindera pierwszy raz na początku lutego, ale usunęłam po 10 dniach. Wróciłam jakoś tydzień później (na tym samym numerze telefonu). Na początku wpadało mi dużo par (przez kilka dni), a teraz już wcale nie wpadają. To możliwe, że dostałam bana za założenie konta tak szybko drugi raz?

[aninudy]

Napisane przez Farfalla97

Mam taką zagwozdkę. Założyłam tindera pierwszy raz na początku lutego, ale usunęłam po 10 dniach. Wróciłam jakoś tydzień później (na tym samym numerze telefonu). Na początku wpadało mi dużo par (przez kilka dni), a teraz już wcale nie wpadają. To możliwe, że dostałam bana za założenie konta tak szybko drugi raz?

Nie, ta apka tak działa. U mnie też tak było

[Mikry_Mike]

Napisane przez Farfalla97

Mam taką zagwozdkę. Założyłam tindera pierwszy raz na początku lutego, ale usunęłam po 10 dniach. Wróciłam jakoś tydzień później (na tym samym numerze telefonu). Na początku wpadało mi dużo par (przez kilka dni), a teraz już wcale nie wpadają. To możliwe, że dostałam bana za założenie konta tak szybko drugi raz?

Bardziej shadow bana.
Nie jest to ban w rozumieniu jakie funkcjonuje powszechnie, tylko z faktu, że Twój numer został przypisany w ich bazie, za każdą instancją "nowego" konta, algorytm będzie powtarzał dla Ciebie ten sam przebieg.
Ergo, spadniesz w kolejności wyświetlania dla potencjalnych kandydatów. Co niemal wskazuje byś albo siedziała non-stop, albo wydał prawdziwe pieniądze na wszelkie boosty - które w Twoim przypadku ustawią Ciebie, jakby w statusie całkowicie świeżego konta.


Tinder działa jak narkotyk.

[suomi98]

Napisane przez NatalieMcCool

Czyli klasycznie, cały świat jest winny tylko nie Ty

Nie wmawiaj mi czegoś, czego nie powiedziałem. Nie twierdzę, że cały świat jest winny, ale nadal nie potrafię znaleźć przyczyny niepowodzeń.

rodzina nie widzi problemu, psycholog też.

Tak po prostu jest, co więcej mogę powiedzieć?

Trudno Ci coś podpowiedzieć tak naprawdę, znajomości w szkole de facto przygotowują nas do życia w społeczeństwie i uczą interakcji i budowania więzi z innymi. Moim zdaniem trzeba się mocno postarać, żeby nie mieć nikogo, nawet najwięksi outsiderzy znajdują zazwyczaj jakiegoś weirdo do pary.

No rozumiem. W szkole, nawet jeśli pojedyncze osoby ze mną gadały, to te znajomości nie wychodziły poza szkołę. W gimnazjum byłem prześladowany, ale z drugiej strony, miałem jednego znajomego, który dołączył później, jednak po szkole wyjechał za granicę i w sumie nie mamy ze sobą kontaktu. W technikum niby większość ludzi ze mną rozmawiała, ale też nic z tego nie wynikało, byłem głównie potrzebny do pomagania w zadaniach.

przeczuwam że podejrzewasz co może być nie tak ale nie jesteś do końca szczery

Gdybym podejrzewał, to nie byłoby mnie tutaj, tylko pracowałbym nad rozwiązaniem tego problemu.

[Pedro94]

Napisane przez suomi98

Nie wmawiaj mi czegoś, czego nie powiedziałem. Nie twierdzę, że cały świat jest winny, ale nadal nie potrafię znaleźć przyczyny niepowodzeń.

Tak po prostu jest, co więcej mogę powiedzieć?

No rozumiem. W szkole, nawet jeśli pojedyncze osoby ze mną gadały, to te znajomości nie wychodziły poza szkołę. W gimnazjum byłem prześladowany, ale z drugiej strony, miałem jednego znajomego, który dołączył później, jednak po szkole wyjechał za granicę i w sumie nie mamy ze sobą kontaktu. W technikum niby większość ludzi ze mną rozmawiała, ale też nic z tego nie wynikało, byłem głównie potrzebny do pomagania w zadaniach.


Gdybym podejrzewał, to nie byłoby mnie tutaj, tylko pracowałbym nad rozwiązaniem tego problemu.

To musiałeś być u jakiegoś bardzo słabego psychologa byczq. Bo nie wyobrażam sobie żeby jakikolwiek specjalista do człowieka który nigdy przez swoje życie nie nawiązał przyjaźni mógł powiedzieć, że nie widzi problemu.
A co do tindera to sprawa jest prosta - jak nie masz par i kobiety ci nie odpisują to chodzi tylko o wygląd, bo tylko to liczy się na tej aplikacji. Przecież żadna magicznie nie zna twojej osobowości dopóki nie zaczniecie rozmawiać

[chacaos]

Napisane przez Pedro94

To musiałeś być u jakiegoś bardzo słabego psychologa byczq. Bo nie wyobrażam sobie żeby jakikolwiek specjalista do człowieka który nigdy przez swoje życie nie nawiązał przyjaźni mógł powiedzieć, że nie widzi problemu.

No dokładnie, każdy człowiek, nawet mający mnóstwo relacji, mógłby znaleźć cokolwiek do przepracowania, a tu nagle jeden żuczek, z którym nie ma żadnego problemu. Jasne.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez chacaos

No dokładnie, każdy człowiek, nawet mający mnóstwo relacji, mógłby znaleźć cokolwiek do przepracowania, a tu nagle jeden żuczek, z którym nie ma żadnego problemu. Jasne.

Dlatego, jakby to powiedzieć, nie do końca kupuję to, co pisze ten użytkownik.

[Miss_Suze]

Skąd u was tyle jadu na suomi Mam wrażenie, że niektórzy traktują forum, żeby poczuć się lepiej myślą, że ja to mam lepiej niż ktoś XYZ z wizażu. Zrozumiałam jego post w ten sposób, że psycholog stwierdził, że nie ma on problemów z nawiązywaniem kontaktów międzyludzkich, stąd niewiadomo z czego taki stan w jego życiu wynika. A nie, że suomi jest nieskazitelny, idealny i nie ma nic w nim do poprawy. Dla mnie stwierdzenie, że ktoś nie ma znajomych to musi być z tą osobą coś nie tak jest krzywdzące, mocno. Pamiętam jak chodziłam do liceum to stałam się kozłem ofiarnym, nikt ze mną nie gadał, nikt ze mną nie chciał siedzieć, każdy się wyśmiewał. Nawet nie mieli jakiegoś powodu za bardzo, tak dla zasady. Miałam wtedy swoich znajomych poza szkołą co prawda, ale co gdybym miała pecha i tak by mi przeleciały całe lata szkoły? No niektórzy tak mają i cóż. Nie uważam, że to była moja wina, te gnębienie w szkole. Potem oczywiście byłam opryskliwa i chamska dla tych ludzi, ale za to jak mnie traktowali to nie zależało mi na wkupienie się w ich łaski. Może autor nie miał takiej przystani w życiu jak ja, gdzie faktycznie poznał tych ludzi, którzy byli dla niego życzliwi, a zawsze był tym idealnym materiałem na ofiarę. No i bach, lata minęły, a żadne znajomości się nie utrzymały. U mnie też większość znajomości nie wychodziło poza szkołę, obecnie mam kontakt jedynie z dwoma osobami. Są to bliskie przyjaciółki. Myślę, że mało osób ma kontakt z większością ludzi z klasy. W międzyczasie poznawało się różnych ludzi, niektóre znajomości się rozpadły, na ich miejsce wpadły nowe, i cóż tak wygląda życie.

[chacaos]

Napisane przez Miss_Suze

Skąd u was tyle jadu na suomi Mam wrażenie, że niektórzy traktują forum, żeby poczuć się lepiej myślą, że ja to mam lepiej niż ktoś XYZ z wizażu. Zrozumiałam jego post w ten sposób, że psycholog stwierdził, że nie ma on problemów z nawiązywaniem kontaktów międzyludzkich, stąd niewiadomo z czego taki stan w jego życiu wynika. A nie, że suomi jest nieskazitelny, idealny i nie ma nic w nim do poprawy. Dla mnie stwierdzenie, że ktoś nie ma znajomych to musi być z tą osobą coś nie tak jest krzywdzące, mocno. Pamiętam jak chodziłam do liceum to stałam się kozłem ofiarnym, nikt ze mną nie gadał, nikt ze mną nie chciał siedzieć, każdy się wyśmiewał. Nawet nie mieli jakiegoś powodu za bardzo, tak dla zasady. Miałam wtedy swoich znajomych poza szkołą co prawda, ale co gdybym miała pecha i tak by mi przeleciały całe lata szkoły? No niektórzy tak mają i cóż. Nie uważam, że to była moja wina, te gnębienie w szkole. Potem oczywiście byłam opryskliwa i chamska dla tych ludzi, ale za to jak mnie traktowali to nie zależało mi na wkupienie się w ich łaski. Może autor nie miał takiej przystani w życiu jak ja, gdzie faktycznie poznał tych ludzi, którzy byli dla niego życzliwi, a zawsze był tym idealnym materiałem na ofiarę. No i bach, lata minęły, a żadne znajomości się nie utrzymały. U mnie też większość znajomości nie wychodziło poza szkołę, obecnie mam kontakt jedynie z dwoma osobami. Są to bliskie przyjaciółki. Myślę, że mało osób ma kontakt z większością ludzi z klasy. W międzyczasie poznawało się różnych ludzi, niektóre znajomości się rozpadły, na ich miejsce wpadły nowe, i cóż tak wygląda życie.

Ale właśnie choćby to, że ktoś miał epizod bycia prześladowanym w szkole, wspomina to po dziś dzień mimo że upłynęło wiele lat, przez to mniej ufa ludziom, może zrobił z bycia ofiarą część swojej tożsamości - to może być ten problem do przepracowania, nikt nie mówi, że musi chodzić o jakąś wrodzoną skazę na charakterze. Ja nie wierzę, że idziesz do psychologa, opowiadasz, że jesteś całe życie odrzucana, byłaś prześladowana wtedy i wtedy, byli jacyś znajomi, ale nazwali Cię zem i się odcięli itd itp, a psycholog na to: tak trzymaj byku, nie ma z tobą problemu. Jeśli tak, to albo do dupy specjalista, albo nie usłyszał całej prawdy.
Psycholog nie jest od ,,no niewiadomo, niewiadomo, miły chłopak przecież'' tylko od drążenia tak, żeby znaleźć powód.