ChAD - choroba afektywna dwubiegunowa

[201607040946]

To akurat odczułam dawno temu, bo wszystkie moje zachowania są mocno kompulsywne i nie chodzi tylko o jedzenie. Ja już nie rozróżniam "faz", bo mam wrażenie, że zmieniają się tak szybko, że nie nadążam. U mnie to jest wszystko albo nic. Mogę się głodzić, a potem żreć na potęgę, bo... w sumie to nie mam wyjaśnienia i nie chodzi o głód fizyczny, bo dietę mam normalną. Tak mi się po prostu chce. Kontroluję każdą dziedzinę swego życia, a potem nagle mam dość, coś pęka i rzucam się w wir przyjemności (żarcie, alkohol, narkotyki, długi, rozrzutność, seks, itp) i czuję się jak na haju. Nigdy niczego nie żałuję, bo zawsze przychodzi okres spokoju. I wtedy NAPRAWDĘ chcę żyć spokojnie, nie jest to nudne, staję się przykładowym obywatelem, myślę poważnie o przyszłości itp., a potem znowu się zaczyna
Z wagą problemy mam od 16 roku zycia, czyli to już 13 lat... I nie uczę się na błędach.
Teraz tak sobie siedzę i myślę, że jestem spokojna. Nie potrzebuję niczego, mam pracę, hobby, znajomych, wiodę spokojne życie. Do czasu. Bo się obudzę np. w środę i poczuję, że to ten dzień.I się zacznie.

[isza89]

polecam artykuł: http://www.huffingtonpost.com/2014/0..._content=Title

[201803300917]

dziewczyny, ja chciałam odswiezyc watek z jednym pytaniem, które pojawiało się pewnie milion razy ale ja jakoś nie mam jasności
mam łagodny Chad, zdiagnozowany oficjalnie jako Chad/cyklotymia ze wskazaniem raczej na to drugie. biorę depakine chrono w dawce 1000, 2 x500 rano i wieczorem. skutków ubocznych brak, lek mi służy. i pytanie do dziewczyn, które biorą sama depakine: jak u was jest z alko? lekarz udzielił mi odpowiedzi na zasadzie ,, no raczej lepiej nie, choć raz na jakiś czas można 1 piwo", w ulotce brak konkretnej informacji, w internecie piszą głownie o depakinie jako leku na padaczkę. biorąc ten lek odstawiłyście zupełnie alko, ograniczyłyście czy pijecie tak jak wcześniej? zauważyłam, że nic mi się nie dzieje szczególnego po ilości typu 2 piwa/2 kieliszki wina/2 drinki czuje się tak jak przed lekami. nie wiem tylko na ile to może mieć np długofalowe skutki, jakoś wpływać na efekty leczenia itp. na początku listopada mam kolejna wizytę to dopytam ale chciałam tez zobaczyć jak to u innych/co wam wasi lekarze mówili itp

[malovana]

Halo, czy ktoś jeszcze zagląda do tego tematu?

[skatex3]

Podejrzewam u siebie chad. Niestety ciągle przekładam wizytę u psychiatry. Mialam isc wczoraj, przelozylam na początek czerwca. Musze się jakoś zmotywować.

[201607040946]

Napisane przez skatex3

Podejrzewam u siebie chad. Niestety ciągle przekładam wizytę u psychiatry. Mialam isc wczoraj, przelozylam na początek czerwca. Musze się jakoś zmotywować.

To widocznie nie jest aż tak źle, skoro odkładasz wizytę u psychiatry.

[skatex3]

Napisane przez kaguya

To widocznie nie jest aż tak źle, skoro odkładasz wizytę u psychiatry.

Odkładam ją, bo mam taki okres w życiu że siedzę i nic nie robię, nie mam na nic ochoty i nic nie ma dla mnie sensu. Odcięłam sie od wszystkiego i wszystkich, po raz kolejny. Trwa to już od kilku lat. Na zmianę mam depresję, po czym następuje kilka dni ''poprawy'' gdzie wszystko mnie denerwuje, a zarazem mam wrażenie, że mogę zrobić wszystko co tylko chce. Objawów w tych obydwóch okresach jest więcej, jednak nie chce o nich pisać. Na wizytę w sumie zapisala mnie mama, bo zauwazyla, że ostatnio dość mocno się okaleczyłam. Wstyd mi iść do lekarza, bo jestem ratownikiem medycznym (choć od dłuższego czasu m urlop), i nie powinnam takich rzeczy robić. Powinnam być normalna, a nie jestem i wiem, że nie jest to kwestia mojego charakteru.

[201607040946]

Napisane przez skatex3

Odkładam ją, bo mam taki okres w życiu że siedzę i nic nie robię, nie mam na nic ochoty i nic nie ma dla mnie sensu. Odcięłam sie od wszystkiego i wszystkich, po raz kolejny. Trwa to już od kilku lat. Na zmianę mam depresję, po czym następuje kilka dni ''poprawy'' gdzie wszystko mnie denerwuje, a zarazem mam wrażenie, że mogę zrobić wszystko co tylko chce. Objawów w tych obydwóch okresach jest więcej, jednak nie chce o nich pisać. Na wizytę w sumie zapisala mnie mama, bo zauwazyla, że ostatnio dość mocno się okaleczyłam. Wstyd mi iść do lekarza, bo jestem ratownikiem medycznym (choć od dłuższego czasu m urlop), i nie powinnam takich rzeczy robić. Powinnam być normalna, a nie jestem i wiem, że nie jest to kwestia mojego charakteru.

Ja poszłam, będąc w głębokiej depresji.

[thirky]

Napisane przez kaguya

Ja poszłam, będąc w głębokiej depresji.

No ale co z tego? Ty poszlas ale ona może nie mieć sił i ma do tego prawo.
Poproś mamę żeby wybrała się z tobą. Ja sama też nie zmusilabym się do ustalenia wizyty, podniesienia się z łóżka i pójścia do lekarza, na szczescie miałam pomoc. Wytłumacz mamie jak się czujesz, niech cię bierze za rękę i idźcie. Poczujesz ogromną ulgę po wizycie, gwarantuje Ci nie bój się prosić o pomoc jeśli jej potrzebujesz.

[201607040946]

Napisane przez thirky

No ale co z tego? Ty poszlas ale ona może nie mieć sił i ma do tego prawo.
Poproś mamę żeby wybrała się z tobą. Ja sama też nie zmusilabym się do ustalenia wizyty, podniesienia się z łóżka i pójścia do lekarza, na szczescie miałam pomoc. Wytłumacz mamie jak się czujesz, niech cię bierze za rękę i idźcie. Poczujesz ogromną ulgę po wizycie, gwarantuje Ci nie bój się prosić o pomoc jeśli jej potrzebujesz.

Thirky, dziewczyno, ty się w końcu przestań czepiać i zajmij się swoją terapią, nie moją, nie do ciebie pisałam i nie tobie oceniać, co miałam na myśli.

skatex, w okresach "normalności" wierzyłam, że nie potrzebuję psychoterapii, ale z każdym miesiącem było coraz gorzej. Zmiany nastrojów, euforie i doły. Ciągle i bez przerwy. Gdy w końcu zrozumiałam, że nie potrafię się już wygrzebać, zapisałam się do psychiatry. I poszłam, choć też się wahałam. Idź. Nie zwlekaj, bo szkoda czasu
Z tym że ja poszłam w głębokiej depresji (nigdy w hipomanii), ponieważ było mi tak źle, że nie już nie mogłam wytrzymać.

[skatex3]

Napisane przez kaguya

Thirky, dziewczyno, ty się w końcu przestań czepiać i zajmij się swoją terapią, nie moją, nie do ciebie pisałam i nie tobie oceniać, co miałam na myśli.

skatex, w okresach "normalności" wierzyłam, że nie potrzebuję psychoterapii, ale z każdym miesiącem było coraz gorzej. Zmiany nastrojów, euforie i doły. Ciągle i bez przerwy. Gdy w końcu zrozumiałam, że nie potrafię się już wygrzebać, zapisałam się do psychiatry. I poszłam, choć też się wahałam. Idź. Nie zwlekaj, bo szkoda czasu
Z tym że ja poszłam w głębokiej depresji (nigdy w hipomanii), ponieważ było mi tak źle, że nie już nie mogłam wytrzymać.

Jestem zapisana na 2 czerwca i pójdę na sto procent. Muszę. Co do tego, że ty poszlas do psychiatry w głębokiej depresji - jak spojrzę na to z boku to mi chyba jednak latwiej byloby mi sie zmotywować tez w stanie depresji niż manii. W depresji faktycznie nic mi się nie chce - ale przeszkadza mi to, utrudnia mi życie, wszystko niszczy. W depresji piszę te posty, w depresji w ogóle myślę o leczeniu. W manii czasem mam wrażenie, że wszystko ze mną w porządku. Czuje się nawet lepsza od innych
.
Boje się tej wizyty. Lekarz jest podobno ''doswiadczony, ale małomówny ''. Nie wiem jak zaczac z nim rozmowę? Czy powiedzieć mu, że się samookaleczałam? Jak w ogóle wygląda taka pierwsza wizyta? Chciałabym zostać dobrze zdiagnozowana, a wiem, że z tym czasem bywa ciężko.

[thirky]

Napisane przez kaguya

Thirky, dziewczyno, ty się w końcu przestań czepiać i zajmij się swoją terapią, nie moją, nie do ciebie pisałam i nie tobie oceniać, co miałam na myśli.

skatex, w okresach "normalności" wierzyłam, że nie potrzebuję psychoterapii, ale z każdym miesiącem było coraz gorzej. Zmiany nastrojów, euforie i doły. Ciągle i bez przerwy. Gdy w końcu zrozumiałam, że nie potrafię się już wygrzebać, zapisałam się do psychiatry. I poszłam, choć też się wahałam. Idź. Nie zwlekaj, bo szkoda czasu
Z tym że ja poszłam w głębokiej depresji (nigdy w hipomanii), ponieważ było mi tak źle, że nie już nie mogłam wytrzymać.

ale kogo ja się czepiam? i czemu "w końcu"? po prostu takie twierdzenia są demotywujące.

[201607040946]

Napisane przez skatex3

Jestem zapisana na 2 czerwca i pójdę na sto procent. Muszę. Co do tego, że ty poszlas do psychiatry w głębokiej depresji - jak spojrzę na to z boku to mi chyba jednak latwiej byloby mi sie zmotywować tez w stanie depresji niż manii. W depresji faktycznie nic mi się nie chce - ale przeszkadza mi to, utrudnia mi życie, wszystko niszczy. W depresji piszę te posty, w depresji w ogóle myślę o leczeniu. W manii czasem mam wrażenie, że wszystko ze mną w porządku. Czuje się nawet lepsza od innych
.
Boje się tej wizyty. Lekarz jest podobno ''doswiadczony, ale małomówny ''. Nie wiem jak zaczac z nim rozmowę? Czy powiedzieć mu, że się samookaleczałam? Jak w ogóle wygląda taka pierwsza wizyta? Chciałabym zostać dobrze zdiagnozowana, a wiem, że z tym czasem bywa ciężko.

Bo to chyba tak jest. W hipo/manii nie myślisz o leczeniu, bo idziesz zbawiać świat i masz dużo roboty Ach, ja tyle tworzyłam w hipo...

To normalne, że się boisz. Póki nie spróbujesz, nie dowiesz się mów o wszystkim, co jest twoim zdaniem nie tak.
Jak trafiłam po raz pierwszy, to dopiero w końcu wizyty opowiedziałam o jazdach. Jakoś tak się rozkręciłam, że zupełnie o nich zapomniałam. Skupiałam się na tych negatywnych odczuciach depresyjnych. Z tym że ja miałam do tego przewlekłe napięciowe bóle głowy
powiedz o zmianach nastrojów, bo to jest bardzo istotne. Okaleczanie się - spoko, myślę, że psychiatra sam spyta, czy to robisz (mnie pytał).

---------- Dopisano o 22:21 ---------- Poprzedni post napisano o 22:18 ----------

Napisane przez thirky

ale kogo ja się czepiam? i czemu "w końcu"? po prostu takie twierdzenia są demotywujące.

To było do skatex, bo zwykle osoby w hipo/manii nie idą do lekarza idą właśnie w depresji.

[thirky]

Napisane przez skatex3

Boje się tej wizyty. Lekarz jest podobno ''doswiadczony, ale małomówny ''. Nie wiem jak zaczac z nim rozmowę? Czy powiedzieć mu, że się samookaleczałam? Jak w ogóle wygląda taka pierwsza wizyta? Chciałabym zostać dobrze zdiagnozowana, a wiem, że z tym czasem bywa ciężko.

Nie masz czego się bać Psychiatrzy dbają o odpowiednią atmosferę w czasie wizyty- jest spokojnie, intymnie, czujesz się bezpiecznie. Na początku po prostu zapyta z jakim problemem przychodzisz i co Ci dolega i będziesz mogła się spokojnie wygadać będzie pewnie zadawał Ci pytania w trakcie jak będziesz mówiła a na koniec powie jak widziałby leczenie w Twoim przypadku. Koniecznie powiedz o okaleczaniu się.
Zobaczysz że poczujesz dużą ulgę po wizycie, ja uwielbiam wizyty u swojej psychiatry, dobrze pogadać z kimś mądrym, znającym się na chorobie i doświadczonym

---------- Dopisano o 23:23 ---------- Poprzedni post napisano o 23:21 ----------

Napisane przez kaguya

To było do skatex, bo zwykle osoby w hipo/manii nie idą do lekarza idą właśnie w depresji.

Aha, rozumiem. Wybacz, po prostu zrozumiałam to jako "ja miałam gorzej a dałam radę" na co jestem uczulona bo non stop słyszałam ten tekst sąsiadowi matka zmarła a nie puacze jak ty.
Ale ja się ciągle kogoś czepiam? Bo nie rozumiem.

[201607040946]

Napisane przez thirky

Aha, rozumiem. Wybacz, po prostu zrozumiałam to jako "ja miałam gorzej a dałam radę" na co jestem uczulona bo non stop słyszałam ten tekst sąsiadowi matka zmarła a nie puacze jak ty.
Ale ja się ciągle kogoś czepiam? Bo nie rozumiem.

Poczytaj swoje posty za jakieś kilka lat, to zrozumiesz
Nie, nie chciałam, żeby to tak zabrzmiało.

[malovana]

Kurcze jak dobrze, że jednak jesteście!
Ja mam spory problem, gdyż leczę się od września a tak na prawdę to nie mam jeszcze postawionej diagnozy. Lekarz powiedział mi, że jestem "wyjątkowym przypadkiem", nie bardzo mnie ta wyjątkowość buduje ;/.

We wrześniu po pierwszym wywiadzie przepisał mi kwetaplex, czyli z grubej rury. Wtedy najbardziej stawiał na ChAD. Po pierwszych tygodniach stosowania było super, bo nie miałam już tego kocioła w głowie, ale po 8 dostałam takiej depresji, że nie wyszłam z łóżka chociażby po to żeby się umyć nawet przez święta. Oczywiście sama odstawiłam ten lek, bo nie mogłam zmusić się, żeby do niego zadzwonić i skonsultować całą sytuację.

Pod koniec grudnia trafiłam do niego znowu. Teraz mam Trittico i Tianesal typowo na depresje i lęki, po których jeszcze do niedawna czułam się o niebo lepiej, ale ostatnimi dniami znów obserwuję u siebie raczkujące jeszcze co prawda objawy choroby i serio zaczynam się bać.

Na ostatniej wizycie lekarz powiedział, że skoro działają na mnie leki które mam obecnie to skłania się ku chorobie afektywnej (no ale zaraz, dwu czy jednobiegunowej?), a dwa miesiące wcześniej przytaknął kiedy stwierdziłam, że może to jakaś postać nerwicy ;/ kiedy zaczynałam leczenie, mówił, że istnieje wiele przesłanek które mogą definiować mnie jako osobę o zaburzeniach osobowości (konkretnie borderline).

To kiedy ja się do cholery w końcu dowiem co mi jest? Może jednak powinnam zmienić lekarza? Dodam, że chodzę prywatnie.

[vyenna]

Polecacie jakiegoś psychiatrę w Warszawie?

[distant-girl]

Najlepszy specjalista w chorobie afektywnej dwubiegunowej - prof. dr hab. n.med. Łukasz Święcicki, trzeba dzwonić do niego bezpośrednio do szpitala w Warszawie i prosić do telefonu. Pracuje w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie, jest ordynatorem Oddziału Chorób Afektywnych.[COLOR="Silver"]

[vyenna]

Napisane przez distant-girl

Najlepszy specjalista w chorobie afektywnej dwubiegunowej - prof. dr hab. n.med. Łukasz Święcicki, trzeba dzwonić do niego bezpośrednio do szpitala w Warszawie i prosić do telefonu. Pracuje w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie, jest ordynatorem Oddziału Chorób Afektywnych.[COLOR="Silver"]

Nie mogę znaleźć do niego kontaktu, masz może?

[201708160922]

Napisane przez vyenna

Nie mogę znaleźć do niego kontaktu, masz może?

Kiedyś można się było z nim skontaktować przez portal tacyjakja.

[skatex3]

Czekam w kolejce do lekarza. Mam taką pustkę w głowie, że nie wiem od czego zacząć mu opowiadać po co w ogóle przyszłam.

[201708160922]

Napisane przez skatex3

Czekam w kolejce do lekarza. Mam taką pustkę w głowie, że nie wiem od czego zacząć mu opowiadać po co w ogóle przyszłam.

Może spróbuj to sobie napisać? Jak wejdziesz do gabinetu, to będzie z górki. Powodzenia.

[skatex3]

Juz po wizycie. Facet faktycznie małomówny.
Powiedział, że to ChAD. Przepisał mi dwa leki. Jak wrócę do domu napisze wam jakie.

Mialam ''szczescie'', że dziś akurat naszlo mnie silne przygnębienie. Jeszcze wczoraj czułam sie ''dobrze''. Zauważyłam, że w okresie manii staje się strasznie chamska i uciążliwa. Czuje się lepsza od innych. Widać to nawet w moich postach na forum.
Powinni mi odcinać wtedy Internet.

Edit: jeden to absenor a drugi pramolan

[201803071142]

Na prośbę wizażanek tworzę nowy wątek dla dwubiegunowców.

Sama diagnozę mam od niecałego roku, a leczę się od lat dzewięciu. Większość czasu na depresję, ponieważ moje ChAD jest typu II (lekkie manie (hipomanie) i przewaga epizodów depresyjnych).

Poza tym jestem DDD (DDA) z rozbitej rodziny. Jestem nadwrażliwa, nadreaktywna, wieczorami często mam zachowania kompulsywne. Kompulsywnie też jem i wydaję pieniądze.

Dwa razy w życiu miałam manię, raz jako 18latka, drugi raz na przełomie 2015-2016 roku. Wówczas dostałam karbamazepinę, którą brałam cztery miesiące do czasu wpadnięcia w stan depresyjny. Nie biorę żadnych stabilizatorów, tylko antydepresanty i leki na hipersomnię. Nie jestem obecnie na terapii.

Może załączę listę książek, z drugiego wątku, które w jakiś sposób mi pomogły.

Związki, uzależnienie od miłości, niedojrzałośc emocjonalna, romantyczna miłośc, nierealne oczekiwania:

Chcę być kochana tak jak chcę - Katarzyna Miller
Kup Kochance męża kwiaty (nowy tytuł to Nie bój się zdrady) - Katarzyna Miller
Kobiety, które kochają za bardzo - Robin Norwood
Toksyczni Mężczyźni - Lilian Glass (typy i charakterystyka zachowan facetów, przed którymi nalezy wiać)

Na rozstanie:
Mity o szczęściu - Sonja Lubomirsky

Nadwrażliwośc emocjonalna:
Nie bierz tego do siebie - Wardetzki

DDD/DDA:
Czas na wyleczenie - podecznik i przewodnik - Timmen L. Cermak
DDD Dorosłe dziewczynki z rodzin dysfunkcyjnych - Eugenia Herzyk
Wsparcie dla dorosłych dzieci alkoholików - Tommy Hellsten

Wyuczona bezradność:
To nie moja wina - Townsend, Cloud

Przeniesienie, projekcja:
Jak wykorzystać ciemną stronę - Debbie Ford

Równowaga psychiczna, oswajanie wstydu:
Twój umysł na detoksie - Santandreau

Książki z ciekawymi pytaniami:
Jak ruszyć z miejsca - Kalinowska
Jak spełnić marzenia, 9 pytań, które zmienią Twoje zycie - Harder

Wewnętrzny krytyk, ataki lęków, PTSD:
Lęk i fobia - Edmund J. Bourne

Dobry opis podstaw terapii Behawioralno - poznawczej:
Pokonaj depresję, stres i lęk, czyli terapia poznawczo-behawioralna w praktyce - Stephen Briers

Psychologia z życiową filozofią:
Dzieci szczęścia - Herman Scherer
EGOrcyzmy - Grzesiak
Sukces w relacjach międzyludzkich - Barszczewski
Coaching, czyli restauracja osobowosci - Bennewicz

Rozwojowo - zawodowe:
Filozofia Kaizen - Maurer
Jak o pieniądzach myslą bogaci - Andrzej Mańka
Kto zabrał mój ser - spencer Johnson
Success and Change - Grzesiak

Opisy toksycznych matek i wpływ ich wychowania na dzieci:
Mamo, to moje zycie - Townsend, Cloud

[201708160922]

https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=558087

[hpv2]

Moi Drodzy,

Zdiagnozowano u mnie Chad (blisko 5 lat leczenia farmakologicznego) Uczeszczam na psychoterapie od 2 lat
Od dawna...bardzo dawna towarzysza mi sny jakich nie miewałem przed rozpoczeciem leczenia.
Moje sny sa pelne leku,smutku, bliskich osob zdarzen z przeszlosci i obecnych, powtarzaja sie motywy i osoby w nich uczestniczace. Sa bardzo przytlaczajace bywaly okresy, ze wstawalem jak z seansu filmowego. Sny sa jak moje drugie nocne zycie. Sen daje mi oczywiscie wypoczynek fizyczny, ale niestety nie psychiczny.
To bardzo meczace, ale wartosciowe tresci, które wiem, ze czekają na 'wyjaśnienie'.

Przyjmuje Tegretol Cr 200, Velafax XL, Lamilept (obecnie dawki sa pomniejszone -sny dalej trwaja)
Po odstawieniu Ketrelu ktory bralem na noc, czulem wiecej energii.
Leki wyciszają, tłumią objawy, ale nie leczą przyczyny-tym zajmuje sie terapia. Podejrzewam, ze wszystkie te rzeczy wychodzą podczas snów, ponieważ zostały spacyfikowane. Zaobserwowaliście, ze więcej śnicie, ze są to dziwne i niezrozumiałe sny? Ciekaw jestem Waszych doświadczeń w tym obszarze.

Życze duzo zdrowia

[201708160922]

Napisane przez hpv2

Moi Drodzy,

Zdiagnozowano u mnie Chad (blisko 5 lat leczenia farmakologicznego) Uczeszczam na psychoterapie od 2 lat
Od dawna...bardzo dawna towarzysza mi sny jakich nie miewałem przed rozpoczeciem leczenia.
Moje sny sa pelne leku,smutku, bliskich osob zdarzen z przeszlosci i obecnych, powtarzaja sie motywy i osoby w nich uczestniczace. Sa bardzo przytlaczajace bywaly okresy, ze wstawalem jak z seansu filmowego. Sny sa jak moje drugie nocne zycie. Sen daje mi oczywiscie wypoczynek fizyczny, ale niestety nie psychiczny.
To bardzo meczace, ale wartosciowe tresci, które wiem, ze czekają na 'wyjaśnienie'.

Przyjmuje Tegretol Cr 200, Velafax XL, Lamilept (obecnie dawki sa pomniejszone -sny dalej trwaja)
Po odstawieniu Ketrelu ktory bralem na noc, czulem wiecej energii.
Leki wyciszają, tłumią objawy, ale nie leczą przyczyny-tym zajmuje sie terapia. Podejrzewam, ze wszystkie te rzeczy wychodzą podczas snów, ponieważ zostały spacyfikowane. Zaobserwowaliście, ze więcej śnicie, ze są to dziwne i niezrozumiałe sny? Ciekaw jestem Waszych doświadczeń w tym obszarze.

Życze duzo zdrowia

Nie łączysz tego z wenlafaksyną? Ja na wenli miałam dziwne sny.

[hpv2]

Napisane przez CzasKomety

Nie łączysz tego z wenlafaksyną? Ja na wenli miałam dziwne sny.

Chyba stracilem rachube w trakcie brania lekow ... i nie wpadlem na to, ze moze to być sciśle okreslony skutek uboczny jednego z lekow. Myslalem, ze to efekt combo ich wszystkich
Masz racje, w ulotce Velafaxu jest o nietypowych snach. Dzieki za naprowadzenie!

Bierzesz jeszcze wenlafaksyne? Jeżeli tak jak długo? Jeżeli nie ile czasu bralas i jakie były te sny. Napisz cos wiecej jeżeli pamietasz

[201708160922]

Napisane przez hpv2

Chyba stracilem rachube w trakcie brania lekow ... i nie wpadlem na to, ze moze to być sciśle okreslony skutek uboczny jednego z lekow. Myslalem, ze to efekt combo ich wszystkich
Masz racje, w ulotce Velafaxu jest o nietypowych snach. Dzieki za naprowadzenie!

Bierzesz jeszcze wenlafaksyne? Jeżeli tak jak długo? Jeżeli nie ile czasu bralas i jakie były te sny. Napisz cos wiecej jeżeli pamietasz

Wiesz, wtedy brałam większą dawkę, 225 i odczuwałam skutki uboczne (dokładnie trzy: spadek wagi, poty nocne, dziwne sny). Teraz po kilku latach przerwy biorę 150 i nie czuję żadnych skutków ubocznych.

Szczerze nie pamiętam, jak to było. Pamiętam, że były dziwne.

[Zzoo]

Ciężki wieczór. U mojego młodszego brata właśnie zdiagnozowano ChAD. Macie jakieś wskazówki dla starszej siostry? Nie mieszkamy razem, brat mieszka sam. Od dawna mam wrażenie, że walczy o każdy kolejny dzień normalności (pobudka, śniadanie, praca, powrót), od dziś wiem już dlaczego to dla niego walka. Z góry dzięki za pomoc

Wysłane z mojego Lenovo K53a48 przy użyciu Tapatalka