Straszny wątek cz. 2.

[ulenka2501]

Napisane przez ponury1939

A pamiętasz co do Ciebie mówił?

"wreszcie Ciebie mam" - to zapamiętałam bardzo wyraźnie, cała reszta jak przez mgłę.

Kolejna sytuacja o jakiej chciałam opowiedzieć miała miejsce w pubie, w którym pracowałam.

Poza nalewaniem trunków, do moich obowiązków należało zajmowanie się kuchnią, sprzątanie pokoi hotelowych, liczenie kasy, wszystko. Najgorsze były te pokoje, szczególnie jeden - pokój nr. 2.
Za każdym razem, kiedy go sprzątałyśmy, odłączałyśmy TV od gniazdka, a i tak po kilku h lub kolejnego dnia znów się włączał i leciał na jakimś kanale. Jak to możliwe? Do tej pory nie wiem.
Aż któregoś dnia przyjeżdżał do nas ktoś "ważniejszy", pokój miał być wysprzątany "picuś glancuś", spędziłam w nim ze 2h czyszcząc wszystko możliwe, potem znajome śmiały się ze mnie, co ja tam tyle robiłam. Goście przyjechali, druga barmanka wzięła klucze i zaprowadziła ich do pokoju. Ku ich zdziwieniu w pokoju panował bałagan jak nigdy! Pościel zdjęta z kołder i poduszek walała się po podłodze, ręczniki w łazience również wisiały i leżały gdzie popadnie. Filiżanki rozbite... Myślałam, że z wściekłości wyjdę i stanę obok. Do pokoi nie miał prawa nikt wejść, bo po 1) kierują do nich drzwi, do których klucze mają tylko goście i obsługa, po 2) wszystko widziałyśmy na kamerach, NIKT tam nie wchodził.

Po zrobieniu generalnego porządku jedyne co tam znalazłyśmy to czyjś dowód - nie był to ani gość, ani znajomy tubylców, na policji również nikt o takim nazwisku nie zgłaszał zagubienia dokumentu. Postać widmo

[Mileva_]

Gdzieś czytałam (może to wikipedia była, nie przypomnę sobie; w każdym razie nie było to lolźródło wiedzy w stylu Bravo/portal astrologiczny), że ludzki mózg w jakiś niewytłumaczalny sposób jest w stanie przewidzieć tragiczne wydarzenia. I takiej prekognicji doświadcza w ciągu życia nawet 60% ludzi. Może akurat teraz Tobie się trafia.

Ciekawa sprawa i ciekawe, czy kiedyś uda się to wytłumaczyć.

[voice_of_silence]

Napisane przez _Aneta

Nadrabiam powoli wątek, ale chciałabym poznać waszą opinię na pewną sprawę. Nie wiem, schizuje? Otóż przeprowadziliśmy się z tż ponad 2 miesiące temu do nowego mieszkania. Od tego czasu mam koszmary zwiastujace nieszczęścia. Tzn póki co taka sytuacja zdarzyła się dwa razy, no ale też więcej takich złych rzeczy nie było. W tych koszmarach nie było żadnych elementów mówiących o tym co się stanie, dotyczyły całkiem innych sytuacji, osób. Łączyło je jedno - budzilam się nagle w środku nocy śmiertelnie przerażona, ze łzami w oczach, tż mnie musiał uspokajać. Za pierwszym razem po takiej strasznej nocy wczesnym rankiem dostaliśmy telefon o śmierci dziadka tż, za drugim o tym, że mój ojciec jest w szpitalu w dość poważnym stanie. Więcej koszmarów nie było i złych nowin też nie. Wcześniej, przed przeprowadzka, mało kiedy mi się coś śniło a jesli już to jakieś głupoty. Zdarzały się czasem, bardzo rzadko koszmary ale nie aż takie - budzilam się po prostu i myślałam "dobrze, że to tylko sen". No i nic się po nich szczególnego nie działo. Teraz budzilam się autentycznie roztrzesiona. Myślicie, że to przypadek? Ja po sytuacji z dziadkiem byłam lekko zaniepokojona, teraz już sama nie wiem co o tym myśleć?

Trudno powiedzieć czy to przypadek, czy też nie zaledwie po dwóch sytuacjach. Ja miewam koszmary albo inne dziwne sny nim wydarzy się coś złego, ale nie zdarzyło się żebym śniła o czymś wprost. Z tym, że mam tak odkąd pamiętam. Moją mamę przed "złym" ostrzega we śnie jej ojciec, ale to zaczęło się dopiero po jego śmierci.

Zastanów się czy nie miałaś w swoim życiu ostatnio jakiegoś przełomowego momentu. Zmiana mieszkania pewnie takim momentem jest też, ale nie wiem jak by to się mogło mieć do "proroczych snów". Może ma to związek z nagromadzeniem jakiejś energii w obecnym miejscu zamieszkania.

[_Aneta]

Napisane przez voice_of_silence

Trudno powiedzieć czy to przypadek, czy też nie zaledwie po dwóch sytuacjach. Ja miewam koszmary albo inne dziwne sny nim wydarzy się coś złego, ale nie zdarzyło się żebym śniła o czymś wprost. Z tym, że mam tak odkąd pamiętam. Moją mamę przed "złym" ostrzega we śnie jej ojciec, ale to zaczęło się dopiero po jego śmierci.

Zastanów się czy nie miałaś w swoim życiu ostatnio jakiegoś przełomowego momentu. Zmiana mieszkania pewnie takim momentem jest też, ale nie wiem jak by to się mogło mieć do "proroczych snów". Może ma to związek z nagromadzeniem jakiejś energii w obecnym miejscu zamieszkania.

To był jedyny taki przełomowy moment, zakup mieszkania, zamieszkanie z tż. Wprawdzie w tym mieszkaniu działy się jakieś tam dziwne akcje, ale nie wiązałam tego za bardzo z tymi sytuacjami, nie wiem jaki to mogłoby mieć w związek. Poprzednim właścicielem był starszy pan, żona zmarła kilka lat temu i mieszkał sam. Podobno bardzo miły, spokojny (nie spotkałam go, bo sprzedażą mieszkania zajmowała się jego córka). Raz na jakiś czas wpadał tam mieszkać jego syn. Pomieszkal tydzień, znikał na kilka miesięcy i tak w kółko. Pobili go kiedyś i zmarł na skutek obrażeń. To wiem od tej córki. Sąsiedzi dodatkowo mówią, że typ był trochę spod ciemnej gwiazdy i że zmarł w tym mieszkaniu, ale ile w tym prawdy to nie wiem.

[Wieszczka]

Zaraz przeczytam wszystkie zaległe posty, ale najpierw opowiem wam historyjkę sprzed paru dni. Pojechałam na wycieczkę i spałam w hotelu znajdującym się w zabytkowej kamienicy niedaleko starego miasta. Położyłam się do łóżka i lekko się zamyśliłam, że to przecież kiedyś było czyjeś mieszkanie i ciekawe kto tu kiedyś mieszkał. Odprężyłam się i wtedy usłyszałam głos, jakby ktoś mi mówił prosto do ucha. Był dziewczęcy, dźwięczny jak u młodej wesołej osoby, ale z silnym naciskiem. Głos mówił po niemiecku, jako, że było to w miejscu niemiecko-języzcznym
Powiedział zdanie, które intuicyjnie zrozumiałam jako: "Ja jestem (lub ja byłam/nazywałam się) Susanne". Niestety zdania po niemiecku nie umiem napisać, bo nigdy nie uczyłam się tego języka i w rozmowie z żywą osobą niestety nic nie rozumiem.

[ulenka2501]

Napisane przez Wieszczka

Zaraz przeczytam wszystkie zaległe posty, ale najpierw opowiem wam historyjkę sprzed paru dni. Pojechałam na wycieczkę i spałam w hotelu znajdującym się w zabytkowej kamienicy niedaleko starego miasta. Położyłam się do łóżka i lekko się zamyśliłam, że to przecież kiedyś było czyjeś mieszkanie i ciekawe kto tu kiedyś mieszkał. Odprężyłam się i wtedy usłyszałam głos, jakby ktoś mi mówił prosto do ucha. Był dziewczęcy, dźwięczny jak u młodej wesołej osoby, ale z silnym naciskiem. Głos mówił po niemiecku, jako, że było to w miejscu niemiecko-języzcznym
Powiedział zdanie, które intuicyjnie zrozumiałam jako: "Ja jestem (lub ja byłam/nazywałam się) Susanne". Niestety zdania po niemiecku nie umiem napisać, bo nigdy nie uczyłam się tego języka i w rozmowie z żywą osobą niestety nic nie rozumiem.

Jak masz możliwość wgłąb się w historię tego miejsca

[Wieszczka]

No właśnie tym razem nie mam, byłam tam tylko dwie noce, nie znalazłam żadnych informacji na temat tego budynku.

[ulenka2501]

Wielka szkoda

[f1c0d63fc5ca1c381c342967d346813606c679f4_610b1c1cbeee7]

Co taka cisza?

[Wieszczka]

Bo nic nie straszy na szczęście

[agnieszka_2612]

Napisane przez Wieszczka

Bo nic nie straszy na szczęście

DOkłanie

Mój tż ostatnio się upiera ze słyszał w nocy tak jakby ktoś podniósł jego laczek i upuścił zapewne coś mu się uroiło

[Cytruskowa6]

Może ktoś chciał w niego nim rzucić, ale nie trafił

[agnieszka_2612]

Napisane przez Cytruskowa6

Może ktoś chciał w niego nim rzucić, ale nie trafił

Może

[MartaMagda]

Z tymi upadającymi rzeczami to wcale nie jest tak śmiesznie

Parę lat temu pojechałam sama w góry na wakacje. Wynajęłam pokój w pensjonacie blisko centrum Szklarskiej Poręby. Ostatniej nocy źle się czułam, złapało mnie przeziębienie i postanowiłam skrócić pobyt i wyjechać następnego dnia. Było późno, leżałam już w łóżku, smsowałam z kolegą i czytałam książkę. W końcu stwierdziłam, że gaszę światło, bo rano nie wstanę na pociąg. Zapadła ciemność przykryłam się kołdrą i nagle słyszę głośny huk tuż przy łóżku. Odkryłam się i ręką szukam książki, bo byłam święcie przekonana, że spadła z szafki nocnej. Nie mogłam jej wyczuć, więc zapaliłam światło... Książka była na stoliku. Nic innego nie spadło...

Następne 30 minut szukałam źródła dźwięku, a że go nie znalazłam, a byłam już okropnie przerażona, zapaliłam wszystkie światła i nie spałam do rana...

Boję się nawet myśleć, że coś wydało tak głośny dźwięk, a ja do rana byłam sama w tym pokoju...

[Wieszczka]

Coś takiego zdarza się raz na jakiś czas w domu u moich rodziców, gdzie jak zawsze twierdziłam, lekko straszy i w sumie już przywykliśmy.
Ale to niesamowite, że pojechałaś sama na wakacje, mój chłopak proponował mi, że może mnie wysłać teraz zimą na wczasy, bo on musi chodzić do pracy, ale nie zgodziłam się, bo jakoś boję się sama wyjechać.

[agnieszka_2612]

Napisane przez Wieszczka

Coś takiego zdarza się raz na jakiś czas w domu u moich rodziców, gdzie jak zawsze twierdziłam, lekko straszy i w sumie już przywykliśmy.
Ale to niesamowite, że pojechałaś sama na wakacje, mój chłopak proponował mi, że może mnie wysłać teraz zimą na wczasy, bo on musi chodzić do pracy, ale nie zgodziłam się, bo jakoś boję się sama wyjechać.

NIGDY bym nie wyjechała sama.... NIGDY na samą myśl o spaniu w obcym miejscu całkiem sama mi gęsia skórka wychodzi

[MartaMagda]

Napisane przez Wieszczka

Coś takiego zdarza się raz na jakiś czas w domu u moich rodziców, gdzie jak zawsze twierdziłam, lekko straszy i w sumie już przywykliśmy.
Ale to niesamowite, że pojechałaś sama na wakacje, mój chłopak proponował mi, że może mnie wysłać teraz zimą na wczasy, bo on musi chodzić do pracy, ale nie zgodziłam się, bo jakoś boję się sama wyjechać.

Wtedy byłam singielką, znajomi nie mogli sobie pozwolić na urlop w tym czasie, a ja nie chciałam rezygnować z wypoczynku Najbardziej mnie jednak dziwi, że to była moja 5 albo 6 noc w tym miejscu i wcześniej nic podejrzanego się nie działo.

Żeby było ciekawiej rok później pojechałam sama na kilka dni nad morze. Też wynajęłam pokój w pensjonacie, choć w ciągu dnia spotykałam się ze znajomymi z Trójmiasta, którzy nie mogli mnie przenocować. Pensjonat był nawet w porządku, trochę mnie bawiło, że nie sprawdziłam okolicy, bo był usytuowany blisko cmentarza i choć nie działo się nic podejrzanego to właściciele wyglądali identycznie jak to starsze małżeństwo z "Dziecka Rosemary"... Byli strasznie dziwni, wypytywali mnie, czy jestem sama i co robiłam. Do dzisiaj nie wiem, czy to było wścibstwo czy coś innego, ale dla pewności barykadowałam drzwi do pokoju stołem i krzesłami...

Po tych dwóch akcjach poza delegacjami nigdzie sama nie wyjeżdżam.

[Cytruskowa6]

Może duszek Cię polubił i nie chciał żebyś wyjeżdżała

Wyobraziłam sobie te barykady

[MartaMagda]

Napisane przez Cytruskowa6

Może duszek Cię polubił i nie chciał żebyś wyjeżdżała

Wyobraziłam sobie te barykady

[201703061208]

Napisane przez Mileva_

Gdzieś czytałam (może to wikipedia była, nie przypomnę sobie; w każdym razie nie było to lolźródło wiedzy w stylu Bravo/portal astrologiczny), że ludzki mózg w jakiś niewytłumaczalny sposób jest w stanie przewidzieć tragiczne wydarzenia. I takiej prekognicji doświadcza w ciągu życia nawet 60% ludzi. Może akurat teraz Tobie się trafia.

Ciekawa sprawa i ciekawe, czy kiedyś uda się to wytłumaczyć.

ciekawa sprawa Zawsze interesowało mnie, z czym związany jest dar widzenia więcej niż inni, widzenia przyszłości. Wiadomo, że większość ludzi z tym wkręca ale jednak są tacy, że ... wyjątki potwierdzające regułę.
Czekacie na to?
http://www.filmweb.pl/video/zwiastun...olski%29-34573

[renia19941]

Napisane przez Minna

Moja mama opowiadała mi historię, którą jej opowiedziała moja babcia, podobno prawdziwa.
Ponoć dwóch mężczyzn przy wódce, założyło się, że w nocą o północy jeden z nich pójdzie na stary wiejski cmentarz i przyniesie z grobu krzyż (to działo się wiele lat temu, mogiły wtedy były jeszcze najzwyczajniej ziemne, a na kopcach stawiano drewniane krzyże). Panowie mocno popili, więc wiele nie myśląc ten, który powiedział, że tego dokona ruszył w drogę. Nie minęło wiele czasu, jak pojawił się u tego drugiego w domu trzymając przed sobą stary cmentarny krzyż. Wygrał zakład.

Usiedli razem, w głowie się przewietrzyło, zrobiło się im głupio i stwierdzili, że trzeba krzyż odnieść. Ten co krzyż, przyniósł, zachęcony i podbudowany tym, że za pierwszym razem łatwo poszło, nie poczekał do rana, tylko pożegnał się z kolegą i poszedł krzyż odnieść.

Wszedł ponoć na cmentarz i po omacku (stary, nieoświetlony) przy świetle księżyca poszukał grobu, z którego krzyż zabrał.

Następnego dnia znaleziono go martwego na tym grobie, z wykrzywioną grozą twarzą, posiwiałego. Umarł z przerażenia.

Nikt nie wie co tak naprawdę się stało, ale domyślono się tego i owego. Mężczyzna ten miał na sobie jakiś długi płaszcz (kapotę), prawdopodobnie w ciemności, nie zauważył co robi i przygwoździł rąbek płaszcza tym krzyżem, wbijając go w ziemię. Potem chciał odejść, ale poczuł, że coś go trzyma. Było ciemno, wpadł w panikę i najprawdopodobniej dostał ataku serca.

W każdym razie tak go następnego dnia znaleziono, martwego, przyczepionego krzyżem do grobu.

To urban legend, też słyszałam tą historię ale w moim przypadku to był znajomy znajomego

[Wieszczka]

Napisane przez aisha21

ciekawa sprawa Zawsze interesowało mnie, z czym związany jest dar widzenia więcej niż inni, widzenia przyszłości. Wiadomo, że większość ludzi z tym wkręca ale jednak są tacy, że ... wyjątki potwierdzające regułę.
Czekacie na to?
http://www.filmweb.pl/video/zwiastun...olski%29-34573

Ten dar mógłby mieć każdy, jakby się w siebie wsłuchał. Wystarczy intensywnie myśleć o kimś/czymś a następnie na jawie lub poprzez sen posłuchać odpowiedzi, obrazów, na które jak się otworzymy to popłyną same. Wszystko na świecie jest ze sobą związane. Z ziemi wszystko wyrasta i do ziemi wraca, gdy zakończy swoją egzystencję przecież. Podobno wszyscy mieliśmy wspólnego przodka, podobno wszyscy z niebieskimi oczami pochodzą od jednej osoby sprzed 10 tysięcy lat w prostej linii, tak mówi nauka. W nas są te same pierwiastki, które są w gwiazdach, w odległych galaktykach.
Także jak chcecie wiedzieć co wydarzy się u was albo u osoby, która jest daleko, albo której nawet osobiście nie znacie, to skupcie się i otwórzcie i pozwólcie obrazom docierać do was

[rambo_mila]

Napisane przez Wieszczka

Ten dar mógłby mieć każdy, jakby się w siebie wsłuchał. Wystarczy intensywnie myśleć o kimś/czymś a następnie na jawie lub poprzez sen posłuchać odpowiedzi, obrazów, na które jak się otworzymy to popłyną same. Wszystko na świecie jest ze sobą związane. Z ziemi wszystko wyrasta i do ziemi wraca, gdy zakończy swoją egzystencję przecież. Podobno wszyscy mieliśmy wspólnego przodka, podobno wszyscy z niebieskimi oczami pochodzą od jednej osoby sprzed 10 tysięcy lat w prostej linii, tak mówi nauka. W nas są te same pierwiastki, które są w gwiazdach, w odległych galaktykach.
Także jak chcecie wiedzieć co wydarzy się u was albo u osoby, która jest daleko, albo której nawet osobiście nie znacie, to skupcie się i otwórzcie i pozwólcie obrazom docierać do was

A ja uważam, że to dar, który otrzymują nieliczni.

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[f1c0d63fc5ca1c381c342967d346813606c679f4_610b1c1cbeee7]

Ja ostatnio o nim myslalam. Ogladalyscie program ktory kiedys lecial na tvn Nie Do Wiary? Ostatnio obejrzalam jeden odcinek na youtube pt. : Wybrani. Chodzilo w nim o to, ze ufo zabieralo trojke ludzi na rozne eksperymenty. Ludzie byli zdani na łaske tych ufoludkow. Ja w to uwierzylam, ale rodzina mnie wysmiala, ze w to wierze i twierdza, ze tvn zaplacil tym swiadkom, aby tak mowili. Czy widzialyscie ten odcinek?

[DagmaraRose2000]

Napisane przez Wieszczka

Ten dar mógłby mieć każdy, jakby się w siebie wsłuchał. Wystarczy intensywnie myśleć o kimś/czymś a następnie na jawie lub poprzez sen posłuchać odpowiedzi, obrazów, na które jak się otworzymy to popłyną same. Wszystko na świecie jest ze sobą związane. Z ziemi wszystko wyrasta i do ziemi wraca, gdy zakończy swoją egzystencję przecież. Podobno wszyscy mieliśmy wspólnego przodka, podobno wszyscy z niebieskimi oczami pochodzą od jednej osoby sprzed 10 tysięcy lat w prostej linii, tak mówi nauka. W nas są te same pierwiastki, które są w gwiazdach, w odległych galaktykach.
Także jak chcecie wiedzieć co wydarzy się u was albo u osoby, która jest daleko, albo której nawet osobiście nie znacie, to skupcie się i otwórzcie i pozwólcie obrazom docierać do was

Ale pięknie napisane

[Wieszczka]

Nie widziałam, ale kompletnie w to nie wierzę.

[jaksy]

Znowu weszłam na wątek i znowu żałuję
Będę się bała iść do łazienki.

Napisane przez lilka_vanilka

:-D czy to się tyczy
tez dzieci? Moj 4 mies. synek mnie ostatnio przeraził podczas karmienia. Wypuscil piers i smial się do sufitu :-\ trwalo to dluzsza chwilę. Az się przezegnalam i majac w pamieci rady z tego wątku porosiłam 'proszę odejdź, nie strasz mnie i mojego dziecka'. Niestety wczoraj bylo to samo...

No wiesz, kiedyś uważano dzieci za medium a tak poważnie to myślę, że miał tzw głupawkę

Napisane przez ulenka2501

cześć!
1) Przez rok z TŻ wynajmowaliśmy pokój, na przeciwko domu stoi stara, opuszczona, spustoszała drukarnia, która od początku przyprawiała mnie o dreszcze. Zaczęło się niewinnie, po prostu miałam jakieś lęki przed przebywaniem w pokoju sama (mimo, że w pozostałych 4 pokojach były obecne inne osoby). Śniły mi się koszmary, ale to nic nowego, bo od dziecka miewam ich wiele - tylko to uczucie czyjejś obecności... To było najgorsze.
Postanowiliśmy kupić chomika, o tak o. Nic większego mieć nie mogłam, a przynajmniej coś brzdąkałoby w klatce i nie czułabym się taka osamotniona, kiedy TŻ był w pracy.
Pierwsze co spotykało mnie : kiedy TŻ wychodził do pracy, ok. 5 rano, a ja starałam się usypiać, spotykał mnie tak jakby sen na jawie. Słyszałam jak otwierają się drzwi do pokoju, jak ktoś wchodzi, czułam zimno i czyjś dotyk, słyszałam co do mnie ten ktoś mówi (po polsku, a w domu mieszkali sami Anglicy!). Chciałam odpychać to coś, otworzyć oczy, wstać i uciec, ale nie mogłam nic zrobić. Dosłownie nic. Oczy miałam tylko lekko otwarte, przez mgłę widziałam czyjąś postać, ale dopiero po kilku minutach dochodziłam do siebie. Kiedy w końcu udało mi się przebudzić byłam cała spocona, serce waliło mi jak szalone, ręce się telepały. No i takie sytuacje miały miejsce wiele razy. W końcu, kiedy TŻ wychodził do pracy starałam się już nie zasypiać. Włączałam TV, brałam się za sprzątanie, byle tylko nie przeżywać tego od początku.

Tym akurat się nie przejmuj zbytnio, to częste zjawisko, ja przechodziłam przez to kilka razy w życiu. To jest połowicznie przebudzenie, mózg wychodzi z fazy snu, a ciało jeszcze śpi, dlatego nie można ruszać kończynami i stąd dziwne rzeczy których się wówczas doświadcza. Na początku też byłam zes**na, ale potem się dowiedziałam o co chodzi. Teraz jak mnie to spotyka (na szczęście od dawna nie), zamykam oczy i staram się powrócić do spania. Zwykle mija i budzę się już normalnie.

Napisane przez voice_of_silence

Nigdy, przenigdy nie zostawiam otwartych drzwi od pokoju, gdy jestem sama w domu. Na noc też je zawsze zamykam. Mam jakąś wewnętrzną obawę, że kiedyś się obudzę i zobaczę kogoś w progu.

Napisane przez voice_of_silence

O nie, tak też bym się bała. To jak ograniczenie ewentualnej ucieczki Acha, no i krzesło zawsze wsuwam pod biurko. Nie może w żadnym wypadku stać zwrócone do łóżka, żebym przez sen nie zobaczyła czasem jak ktoś na nim siedzi i się na mnie gapi.

Aaaaaaa ja też! Tylko ja przymykam drzwi, bo zamknięte na samą klamkę wywołują u mnie poczucie klaustrofobii i właśnie odcięcia od ucieczki
I z tym krzesłem! Zawsze odwracam na noc krzesło od komputera tyłem. Nawet jak o tym pomyślę to mam dreszcze. Tż za to ma ubaw.
Albo jak mieszkaliśmy na parterze i mieliśmy zejście z balkonu do ogródka. Przez jakiś czas mieliśmy w oknach tylko firanki i to takie krótkie, które przysłaniały drzwi balkonowe do połowy. Nie przeszkadzało nam to zbytnio, bo za oknami były krzaczory i generalnie nie było za wiele widać. Do czasu, aż zaczęłam mieć ciągle wrażenie wieczorami, że na tym balkonie ktoś stoi Przeszło jak założyłam długie zasłony i dokładnie zaciągałam je na noc.

Napisane przez MartaMagda

Z tymi upadającymi rzeczami to wcale nie jest tak śmiesznie

Parę lat temu pojechałam sama w góry na wakacje. Wynajęłam pokój w pensjonacie blisko centrum Szklarskiej Poręby. Ostatniej nocy źle się czułam, złapało mnie przeziębienie i postanowiłam skrócić pobyt i wyjechać następnego dnia. Było późno, leżałam już w łóżku, smsowałam z kolegą i czytałam książkę. W końcu stwierdziłam, że gaszę światło, bo rano nie wstanę na pociąg. Zapadła ciemność przykryłam się kołdrą i nagle słyszę głośny huk tuż przy łóżku. Odkryłam się i ręką szukam książki, bo byłam święcie przekonana, że spadła z szafki nocnej. Nie mogłam jej wyczuć, więc zapaliłam światło... Książka była na stoliku. Nic innego nie spadło...

Następne 30 minut szukałam źródła dźwięku, a że go nie znalazłam, a byłam już okropnie przerażona, zapaliłam wszystkie światła i nie spałam do rana...

Boję się nawet myśleć, że coś wydało tak głośny dźwięk, a ja do rana byłam sama w tym pokoju...

Moja matka ma dużo takich historii własnych i z życia swojej rodziny, ale już nie pamiętam i nie chcę chyba sobie przypominać Np. z nawiedzaniem przez zmarłych członków rodziny. Ale pamiętam też sytuację, że z ojcem jednocześnie słyszeli w domu ten sam dźwięk tłuczonego szkła - ojciec będąc w kuchni słyszał z pokoju, matka będąc w pokoju słyszała z kuchni- spotkali się w przedpokoju zdziwieni. Nie potrafię tego wyjaśnić i chyba takie rzeczy najbardziej robią na mnie wrażenie, jak ludzie w jakiejś kompletnie przypadkowej sytuacji, doświadczają tego samego niewyjaśnionego zjawiska. Coś się potem wydarzyło niedobrego w rodzinie, ale nie pamiętam już co (czy to było przed śmiercią babci, czy wypadkiem).

[agnieszka_2612]

Nie wierzę w ufo Nie wiedziałam ich więc cóż
w jedyne w co wierzę z takich paranormalnych rzeczy to w 'kuszenie'

[nikita343]

Może nie straszna historia,ale jednak dziwna bo zawsze w te same dni mamy z mamą koszmary. Przeważnie w trakcie dnia w czasie rozmowy dowiadujemy się, że w podobnych godzinach nie mogłysmy spać bo miałyśmy koszmary. Może jakaś telepatia nie wiem jak to wyjaśnić.