Jak przepracowujecie problemy?

[201611290914]

.

[201605300922]

Napisane przez NaturalnaWodaMineralna

Często słyszałam, że problemy trzeba przepracowywać, bo inaczej nie można pójść dalej. Tylko jak to się właściwie robi?
Aktualnie mam taki problem, z którym nie mogę sobie poradzić. Bliska osoba bardzo ograniczyła kontakty ze mną, a mówiąc dosłownie olała mnie. Jest mi strasznie przykro z tego powodu, bo byłam z tą osobą bardzo blisko i mimo, że minęło już sporo czasu dalej jest mi przykro, dalej się wkurzam gdy dowiem się czegoś na jej temat i generalnie dalej mam z tym problem. Tłumaczę sobie, że ta osoba nie jest warta moich nerwów, że nie jest dobrym przyjacielem, bo widziałam wielokrotnie jakie podejście ma do innych, więc nie powinnam się dziwić, że w końcu tak potraktowała i mnie. Wiem, że nie jestem w stanie jej do niczego zmusić i muszę zaakceptować jej decyzję. A mimo wszystko dalej jest mi przykro. Jak to rozwiązać?

Ja zwykle żal, smutek staram się zamienić na złość. Mniej ona we mnie zalega, niż smutek, daje mi więcej energii. Mówiąc krótko, po prostu się wkurz na tę osobę, że Cię tak potraktowała, a niech Ci nie będzie przykro.
Po drugie - po prostu tych uczuć nie hamuj, jak chcesz popłakać (najlepiej ze złości!) to płacz. Ewentualnie zastanów się, co Cię przy tej osobie trzymało, skoro widziałaś, jak traktuje ludzi.

[zlotniczanka]

mi w takich sytuacjach najwięcej daje danie sobie prawa do przeżycia danej sytuacji, do powiedzenia sobie: ta osoba Cię zawiodła, do przeżycia całej złości, rozczarowania. D wykrzyczenia sobie tego - wyobrażam sobie, że np mówię komuś, jak mnie skrzywdził, wrzeszczę na niego itp. emocje opadają, maleją, znikają. Później to się zwykle samo rozpływa.
Ja ogólnie jestem typem rozkminiacza-analizatora, zawsze sobie problemy jakoś układam w kierunku rozwiązania danej sytuacji. Czasami ta analiza trwa miesiącami, ale w końcu zwykle udaje mi się dojść do satysfakcjonującego poziomu.

[Lavendere]

Też mam z tym problem. Często analizuję wszystko na różne sposoby, staram się jakoś ogarnąć daną kuwetę, ale zazwyczaj to do niczego mnie nie prowadzi. W końcu nie siedzę w głowie tej drugiej osoby i nie wiem, co tak naprawdę sobie myślała. Złoszczenie też na mnie nie działa, bo wkurzam się, wyzywam i dalej rozkminiam z każdej strony.

Najlepiej chyba postarać się odciąć. Jeśli mam problem z tym, że inna osoba mnie skrzywdziła, to najlepiej mi jak się nie kontaktuję z tym kimś i staram się tą osobą nie interesować. Po jakimś czasie przestaję myśleć, zapominam na trochę i daje się żyć

Ogólnie to myślę, że ile osób, tyle sposobów. Na każdego działa coś innego i też zależy to od sytuacji.

[Narrenturm]

Napisane przez zlotniczanka

mi w takich sytuacjach najwięcej daje danie sobie prawa do przeżycia danej sytuacji, do powiedzenia sobie: ta osoba Cię zawiodła, do przeżycia całej złości, rozczarowania. D wykrzyczenia sobie tego - wyobrażam sobie, że np mówię komuś, jak mnie skrzywdził, wrzeszczę na niego itp. emocje opadają, maleją, znikają. Później to się zwykle samo rozpływa.
Ja ogólnie jestem typem rozkminiacza-analizatora, zawsze sobie problemy jakoś układam w kierunku rozwiązania danej sytuacji. Czasami ta analiza trwa miesiącami, ale w końcu zwykle udaje mi się dojść do satysfakcjonującego poziomu.

O, ja się pod tą metodą podpisuję, też (wypożyczając nazwę ) mogłabym się określić mianem "rozkminiacza-analizatora" i również metodą prób i błędów oraz frustracji wszelakich doszłam do wniosku, że dla mnie najlepsze jest po prostu dać sobie należyty czas na totalne przeżucie i strawienie problemu, bo odsuwanie go tylko niepotrzebnie przedłuża proces trawienia Może więc, po prostu, przeżyj to rozczarowanie, Autorko, w zgodzie z własnym emocjonalnym temperamentem, bez sugerowania się tą wzniosłą ale nie do końca chyba jednoznaczną ideą "przepracowywania problemów".

[201611290914]

Napisane przez Narrenturm

O, ja się pod tą metodą podpisuję, też (wypożyczając nazwę ) mogłabym się określić mianem "rozkminiacza-analizatora" i również metodą prób i błędów oraz frustracji wszelakich doszłam do wniosku, że dla mnie najlepsze jest po prostu dać sobie należyty czas na totalne przeżucie i strawienie problemu, bo odsuwanie go tylko niepotrzebnie przedłuża proces trawienia Może więc, po prostu, przeżyj to rozczarowanie, Autorko, w zgodzie z własnym emocjonalnym temperamentem, bez sugerowania się tą wzniosłą ale nie do końca chyba jednoznaczną ideą "przepracowywania problemów".

Myślałam, że jest jakiś szybki i skuteczny sposób na to

Poważnie to chyba faktycznie nie pozwoliłam sobie tego "przeżyć" . Jakoś wstyd mi było przed samą sobą.

[telka146]

No ja wlasnie chyba tez nie wiem jak to zrobic. Rzucił mnie facet ostatnio i najpierw był płacz, potem złość i ulga, zaczelam pisac z innymi, a wczoraj znowu zrobiło mi sie przykro - odesłał moje rzeczy w paczce. Bo juz NIC nas nie łączy.
Ide dzisiaj na randkę, nie wiem co bedzie. Troche sie pogubiłam.
Jak mam to przepracować? Dodam ze chodzę tez do psychologa, bo mam nerwice.

[201611290914]

Napisane przez telka146

No ja wlasnie chyba tez nie wiem jak to zrobic. Rzucił mnie facet ostatnio i najpierw był płacz, potem złość i ulga, zaczelam pisac z innymi, a wczoraj znowu zrobiło mi sie przykro - odesłał moje rzeczy w paczce. Bo juz NIC nas nie łączy.
Ide dzisiaj na randkę, nie wiem co bedzie. Troche sie pogubiłam.
Jak mam to przepracować? Dodam ze chodzę tez do psychologa, bo mam nerwice.

Oj to o wiele cięższy kaliber Tutaj to chyba tylko i wyłącznie czas pomoże. Dużo czasu. Każda "miłość" się w końcu ulatnia.

[Fleur_D]

Napisane przez zlotniczanka

mi w takich sytuacjach najwięcej daje danie sobie prawa do przeżycia danej sytuacji, do powiedzenia sobie: ta osoba Cię zawiodła, do przeżycia całej złości, rozczarowania. D wykrzyczenia sobie tego - wyobrażam sobie, że np mówię komuś, jak mnie skrzywdził, wrzeszczę na niego itp. emocje opadają, maleją, znikają. Później to się zwykle samo rozpływa.
Ja ogólnie jestem typem rozkminiacza-analizatora, zawsze sobie problemy jakoś układam w kierunku rozwiązania danej sytuacji. Czasami ta analiza trwa miesiącami, ale w końcu zwykle udaje mi się dojść do satysfakcjonującego poziomu.

Bardzo mądrze napisane.
Mój przykład sytuacji do przepracowania był zupełnie inny- po dość poważnym wypadku samochodowym (byłam tylko niewinną ofiarą) odczuwałam niepokój na samą myśl o prowadzeniu samochodu. Najpierw sobie wmawiałam, że zupełnie się nie boje i jeździłam tamtą trasą, żeby to podkreślić. Jednak dopiero przyznanie się przed sobą i danie sobie prawa do odczuwania strachu, przyniosło ulgę.

Napisane przez NaturalnaWodaMineralna

Oj to o wiele cięższy kaliber Tutaj to chyba tylko i wyłącznie czas pomoże. Dużo czasu. Każda "miłość" się w końcu ulatnia.

Poza tym cierpienie po rozstaniu ma różne fazy, a przejście z jednej w drugą nie jest płynne i nieodwracalne. To zupełnie normalne, że pewne rzeczy i sytuacje będą ci się z nim kojarzyć, czasami podejdziesz do nich spokojnie, a czasami będzie ci przykro. Przygotuj się na te emocje i ich nie blokuj, to będzie łatwiej. Choć nie polecam skupiać tylko na tym. A jeśli chodzi o nową miłość, to nie warto się na nią zamykać, ale też lepiej nie wchodzić za szybko w nowy związek, jeśli nie jesteś pewna, że to własnie to.

[telka146]

Napisane przez Fleur_D

Bardzo mądrze napisane.

Mój przykład sytuacji do przepracowania był zupełnie inny- po dość poważnym wypadku samochodowym (byłam tylko niewinną ofiarą) odczuwałam niepokój na samą myśl o prowadzeniu samochodu. Najpierw sobie wmawiałam, że zupełnie się nie boje i jeździłam tamtą trasą, żeby to podkreślić. Jednak dopiero przyznanie się przed sobą i danie sobie prawa do odczuwania strachu, przyniosło ulgę.









Poza tym cierpienie po rozstaniu ma różne fazy, a przejście z jednej w drugą nie jest płynne i nieodwracalne. To zupełnie normalne, że pewne rzeczy i sytuacje będą ci się z nim kojarzyć, czasami podejdziesz do nich spokojnie, a czasami będzie ci przykro. Przygotuj się na te emocje i ich nie blokuj, to będzie łatwiej. Choć nie polecam skupiać tylko na tym. A jeśli chodzi o nową miłość, to nie warto się na nią zamykać, ale też lepiej nie wchodzić za szybko w nowy związek, jeśli nie jesteś pewna, że to własnie to.

Dzieki!
Chyba troche blokuje emocje ale nie chce tez ciagle płakać. Pomaga siłownia i zajęcie sie innymi rzeczami.
Juz jest ok, moge żyć ale faktycznie nie mam parcia na zwiazek, chce teraz spotykać sie z facetami i wszystko wziąć powoli, bez napięcia i ustalania związków czy nie związków. To chyba najlepiej pokazuje w jakim jestem stanie, zawsze chciałam związku a teraz tak sie zrazilam ze biore na wstrzymanie.

Napisane przez NaturalnaWodaMineralna

Oj to o wiele cięższy kaliber Tutaj to chyba tylko i wyłącznie czas pomoże. Dużo czasu. Każda "miłość" się w końcu ulatnia.

No nie wiem, utrata przyjaciela jest bardzo bolesna. Teraz to przerabiałam wielokrotnie. Boli ale da sie przeżyć.

[kahoko hino]

przepracowania problemu najłatwiej nauczyć się na terapii u psychoterapeuty. Stąd wziął się termin

Problem to najczęsciej zatrzymane emocje (złosć, strach, smutek, poczucie winy, radosć). Podejrzewam, że Ty jestes na tę osobę zła, być może boisz się / smucisz się, że to Ty zawiniłas i szukasz w sobie błędu (to jest tylko przykład). Nie rozumiesz (nie znasz) przyczyny działań tej osoby, dlatego tkwisz w pytaniu 'dlaczego'. Spróbuj usiąsć i powiedzieć na głos, co czujesz - ja rozmawiam z moim kotem, mój narzeczony stawia na przeciwko siebie krzesło, a na nim doniczkę i mów 'do tej osoby', jakbys z nią rozmawiała. Na przykład 'zraniłas mnie, myslałam, że nasza relacja jest silniejsza. Poczułam się, jakbym nie była dla Ciebie nic warta'. Możesz spróbować zapisać te przemyslenia. Gdy dobijesz się do sednum sprawy (np. czuję się bezwartosciowa, boję się wejsć w kontakt z kims innym), zacznij afirmować - jestem wartosciową osobą i zasługuję na przyjaciół. Warto jednoczesnie zdać sobie sprawę, że w życiu nic nie trwa wiecznie - ludzie pojawiają się i odchodzą, w najlepszym możliwym czasie. Myslę, że jak odpuscisz, to znajdziesz jakąs inną osobę, która wypełni tę pustkę i potrzebę bliskosci.

Tak to mniej więcej wygląda u mnie Mam nadzieję, że jakos pomoże

[zlotniczanka]

Napisane przez kahoko hino

przepracowania problemu najłatwiej nauczyć się na terapii u psychoterapeuty. Stąd wziął się termin

Problem to najczęsciej zatrzymane emocje (złosć, strach, smutek, poczucie winy, radosć). Podejrzewam, że Ty jestes na tę osobę zła, być może boisz się / smucisz się, że to Ty zawiniłas i szukasz w sobie błędu (to jest tylko przykład). Nie rozumiesz (nie znasz) przyczyny działań tej osoby, dlatego tkwisz w pytaniu 'dlaczego'. Spróbuj usiąsć i powiedzieć na głos, co czujesz - ja rozmawiam z moim kotem, mój narzeczony stawia na przeciwko siebie krzesło, a na nim doniczkę i mów 'do tej osoby', jakbys z nią rozmawiała. Na przykład 'zraniłas mnie, myslałam, że nasza relacja jest silniejsza. Poczułam się, jakbym nie była dla Ciebie nic warta'. Możesz spróbować zapisać te przemyslenia. Gdy dobijesz się do sednum sprawy (np. czuję się bezwartosciowa, boję się wejsć w kontakt z kims innym), zacznij afirmować - jestem wartosciową osobą i zasługuję na przyjaciół. Warto jednoczesnie zdać sobie sprawę, że w życiu nic nie trwa wiecznie - ludzie pojawiają się i odchodzą, w najlepszym możliwym czasie. Myslę, że jak odpuscisz, to znajdziesz jakąs inną osobę, która wypełni tę pustkę i potrzebę bliskosci.

Tak to mniej więcej wygląda u mnie Mam nadzieję, że jakos pomoże

bardzo wartosciowa rada

btw- skąd to sednum? Jakieś lokalnego powiedzonko? Bo to powinno być sedno, słowo nie łacińskie, a polskie, oznaczające dno. Ubawiło mnie to

[kahoko hino]

Napisane przez zlotniczanka

bardzo wartosciowa rada

btw- skąd to sednum? Jakieś lokalnego powiedzonko? Bo to powinno być sedno, słowo nie łacińskie, a polskie, oznaczające dno. Ubawiło mnie to

o matulu, masz rację! u mnie w domu się 'żartobliwie' przekręcało słowa i wyrażenia, np. nie mówię 'zamieszaj zupę' tylko 'merdnij' (jak merdać ogonem = machać ogonem). czasem nie zdaję sobie z tego sprawy

[201611290914]

Napisane przez kahoko hino

przepracowania problemu najłatwiej nauczyć się na terapii u psychoterapeuty. Stąd wziął się termin

Problem to najczęsciej zatrzymane emocje (złosć, strach, smutek, poczucie winy, radosć). Podejrzewam, że Ty jestes na tę osobę zła, być może boisz się / smucisz się, że to Ty zawiniłas i szukasz w sobie błędu (to jest tylko przykład). Nie rozumiesz (nie znasz) przyczyny działań tej osoby, dlatego tkwisz w pytaniu 'dlaczego'. Spróbuj usiąsć i powiedzieć na głos, co czujesz - ja rozmawiam z moim kotem, mój narzeczony stawia na przeciwko siebie krzesło, a na nim doniczkę i mów 'do tej osoby', jakbys z nią rozmawiała. Na przykład 'zraniłas mnie, myslałam, że nasza relacja jest silniejsza. Poczułam się, jakbym nie była dla Ciebie nic warta'. Możesz spróbować zapisać te przemyslenia. Gdy dobijesz się do sednum sprawy (np. czuję się bezwartosciowa, boję się wejsć w kontakt z kims innym), zacznij afirmować - jestem wartosciową osobą i zasługuję na przyjaciół. Warto jednoczesnie zdać sobie sprawę, że w życiu nic nie trwa wiecznie - ludzie pojawiają się i odchodzą, w najlepszym możliwym czasie. Myslę, że jak odpuscisz, to znajdziesz jakąs inną osobę, która wypełni tę pustkę i potrzebę bliskosci.

Tak to mniej więcej wygląda u mnie Mam nadzieję, że jakos pomoże

Próbowałam kiedyś pisać list (którego nie wyślę), ale jakoś nie czułam tego, nie potrafiłam się w to zaangażować. Jednak spróbuje jeszcze raz skoro mówisz, że to może pomóc.
Obwiniam się też trochę, bo mam wrażenie, że nie doceniałam jej wtedy kiedy była tak jak powinnam, bo była i było ok.

---------- Dopisano o 13:36 ---------- Poprzedni post napisano o 13:35 ----------

Napisane przez telka146

No nie wiem, utrata przyjaciela jest bardzo bolesna. Teraz to przerabiałam wielokrotnie. Boli ale da sie przeżyć.

Wielokrotnie? I jak sobie radziłaś?

[telka146]

Napisane przez NaturalnaWodaMineralna

[/COLOR]



Wielokrotnie? I jak sobie radziłaś?

Nijak chyba. Gadalam o tym z innymi przyjaciółmi i tyle. W sumie nie wiem czy juz "przepracowałam" te rozstania czy nie. Po prostu szlam do przodu. Czasem zaczynam sie zastanawiać czy nie zrobiłam sie tak nieczula przez miasto w ktorym mieszkam (londyn), tutaj ludzie sa bardzo samotni i egoistycznie podchodzą do życia. Jak cos sie psuje to wyrzuca sie to i kupuje nowe, to zaczyna tez przechodzić na ludzi- jak relacja sie psuje to zmieniasz człowieka na innego. Zawsze ty jestes w centrum uwagi.
Dlatego tyle tu rozstań i singli, ludziom nie chce sie inwestować w uczucia, hodują pancerz.

Ja chyba tez juz taki mam i to nawet dosc gruby, choć płace za to nerwica.

[shinypearl]

Bardzo dobre sposoby podajecie, klasyka terapii
Odnośnie listu - kluczowe jest też przeczytanie go sobie potem na głos, nawet jeśli głos się łamie, w gardle klucha, zaczynamy płakać, należy czytać dalej. Czasem można co parę miesięcy taki list napisać, bo niektóre sprawy wymagają lat, ale jednak ulga jest spora i powoli, powoli zaczyna puszczać.
Odnośnie wyobrażania sobie, że mówi się do tej osoby, to można też jej zdjęcie sobie postawić, o ile mamy.
No i też sport, w czasie wysiłku dobrze się myśli, też wyrażenie złości - np. na poduszce, krzyk na odludziu (to ostatnie póki co nie dla mnie ).

Ciekawy temat.

[xenon88]

Napisane przez shinypearl

Bardzo dobre sposoby podajecie, klasyka terapii
Odnośnie listu - kluczowe jest też przeczytanie go sobie potem na głos, nawet jeśli głos się łamie, w gardle klucha, zaczynamy płakać, należy czytać dalej. Czasem można co parę miesięcy taki list napisać, bo niektóre sprawy wymagają lat, ale jednak ulga jest spora i powoli, powoli zaczyna puszczać.
Odnośnie wyobrażania sobie, że mówi się do tej osoby, to można też jej zdjęcie sobie postawić, o ile mamy.
No i też sport, w czasie wysiłku dobrze się myśli, też wyrażenie złości - np. na poduszce, krzyk na odludziu (to ostatnie póki co nie dla mnie ).

Ciekawy temat.

Z poczuciem winy też można tak pracować? Jak poradzić sobie z wyrzutami sumienia? Jak sobie wybaczyć?

[zlotniczanka]

Napisane przez xenon88

Z poczuciem winy też można tak pracować? Jak poradzić sobie z wyrzutami sumienia? Jak sobie wybaczyć?

można, poczucie winy i wstyd to najczęściej dwie największe "dolegliwości" dda. Ogólnie najlepsza na nie, moim zdaniem, jest racjonalizacja, czyli popatrzenie na problem z nieco szerszej perspektywy.
Trzeba zadać sobie pytania: czy zrobiłam to świadomie? Czy gdybym znała konsekwencje, zrobiłabym inaczej? Czy wtedy miałam dość wiedzy, by postąpić inaczej? Czy moje działanie jest jednoznaczne złe(czy np są osoby, które w ogóle nie uważają tego za błąd, które by się nie przejęły)? Czy są sytuacje, kiedy moje zachowanie odebrano by jako normalne? I tak dalej, i tak dalej. Tu właśnie też trzeba dopuścić do głosu swoje uczucia, ale nie potępienia, a współczucia. Trzeba sobie trochę współczuć, zrozumieć, że jest się tylko człowiekiem, że przecież inni nas z tego powodu nie odrzucili, że my byśmy kogoś takiego akceptowali? Więc czemu siebie sami odrzucamy?
Ja ogólnie w takich sytuacjach staram się dojść do tego, że wiem, że źle zrobiłam, żałuję tego, ale niestety - czasu nie cofnę, nie naprawię już tego, więc czas wyciągnąć wnioski, postarać się tego nigdy nie powtórzyć. Są rzeczy, których bardzo żałuję, ale mam do siebie zaufanie, że świadomie nie powtórzę ich już.

---------- Dopisano o 15:51 ---------- Poprzedni post napisano o 15:46 ----------

ogólnie nie jestem katoliczką, ale uważam, że katolicki porządek żalu za grzechy ma takie terapeutyczne działanie. Skoro popełniłam błąd, to go analizuję(rachunek sumienia), za niego żałuję (żal za grzechy), następnie staram się go naprawić (pokuta i to drugie, choć pojęcia pokuty nie rozumiałam nigdy, ale nie kompletnie odległa jest mi też koncepcja grzechu i grzeszności) a potem następuje rozgrzeszenie. O ile koncepcja pokuty moim zdaniem może być szkodliwa, o tyle założenie, że na końcu procesu następuje uzdrowienie i oczyszczenie - moim zdaniem skraca czas trwania poczucia winy.

[kahoko hino]

Napisane przez xenon88

Z poczuciem winy też można tak pracować? Jak poradzić sobie z wyrzutami sumienia? Jak sobie wybaczyć?

pewnie, ze wszystkim można pracować

z poczuciem winy mi się najlepiej pracuje afirmacjami Louise Hay. Mówię sobie 'zrobiłam najlepiej jak umiałam i mogłam w danej chwili'. Jak poszukasz jej nagrań, tam jest więcej różnych 'mądrosci'. Jesli jednak poczucie winy ciągnie się za Tobą, jest chorobliwe, to polecam wizytę u terapeuty.

[xenon88]

Dzięki dziewczyny za odpowiedzi.

Zlotniczanka, robię kilka z tych rzeczy, o których piszesz, ale większość jednak była mi obca. I masz rację z tym DDA - dużo obwiniania wynika z tego, ale akurat moje pytania odnoszą się do sytuacji, kiedy zawaliłam wiele rzeczy - rozczarowałam i zraziłam do siebie osobę, którą lubię i szanuję. Patrzę bardziej jej oczami na tę sytuację, nie wspieram siebie, nie jestem dobrym przyjacielem dla siebie.

kahoko hino - znam jedną książkę Louise Hay "Możesz uzdrowić swoje życie". Chyba jednak za mało z niej korzystam na co dzień, a przecież afirmacje to wielka moc. Nie mam problemu aż takiego z samoobwinianiem. Dużo błędów popełniam, niektóre wg mnie są niewybaczalne. Ale... z drugiej strony przynajmniej jedna osoba mi wybaczyła więc może wcale nie jest tak źle... Dzięki wielkie jeszcze raz. Musiałam się wygadać.

[CoCCooooooooO]

część z problemów z definicji trzeba pominąć i nie przejmować się nimi, a faktycznie te najbardziej istotne wymagają uwagi, np związane z życiem, zdrowiem czy mające istotny wpływ na nasze finanse.

[kahoko hino]

Napisane przez xenon88

kahoko hino - znam jedną książkę Louise Hay "Możesz uzdrowić swoje życie". Chyba jednak za mało z niej korzystam na co dzień, a przecież afirmacje to wielka moc. Nie mam problemu aż takiego z samoobwinianiem. Dużo błędów popełniam, niektóre wg mnie są niewybaczalne. Ale... z drugiej strony przynajmniej jedna osoba mi wybaczyła więc może wcale nie jest tak źle... Dzięki wielkie jeszcze raz. Musiałam się wygadać.

Afirmacje rządzą mi bardzo pomogły - słuchałam ich NON STOP. w dzień, w drodze do pracy, jak gotowałam obiad, nawet w nocy, przez sen

Błędy... ja chcę uważać, że zawsze podejmuję najlepsze decyzje, jakie mogę. Co z tego, że dzis podjęłabym inną? Wtedy to było maksimum moich możliwosci. I akceptuję siebie taką, jaką jestem - również z wadami. Pokochaj siebie, wybacz sobie, a życie będzie dla Ciebie przyjemnoscią

[201611290914]

Napisane przez kahoko hino

Afirmacje rządzą mi bardzo pomogły - słuchałam ich NON STOP. w dzień, w drodze do pracy, jak gotowałam obiad, nawet w nocy, przez sen

Błędy... ja chcę uważać, że zawsze podejmuję najlepsze decyzje, jakie mogę. Co z tego, że dzis podjęłabym inną? Wtedy to było maksimum moich możliwosci. I akceptuję siebie taką, jaką jestem - również z wadami. Pokochaj siebie, wybacz sobie, a życie będzie dla Ciebie przyjemnoscią

Ostatnio czytałam o czymś podobnym, że nie ma czegoś takiego jak dobro i zło, a więc nie ma złych ludzi, bo każdy człowiek cokolwiek złego by nie zrobił i jakkolwiek byłoby to postrzegane przez innych, robi też coś dobrego, bo dobrego dla siebie w danym momencie i z jego punktu widzenia.

Takie afirmacje, które słuchałaś to np. o te? https://www.youtube.com/watch?v=eVnp3NgCl7A

Kurde, jestem pod Waszym wrażeniem, że tyle dobrego dla siebie robicie w kwestiach duchowo-rozwojowych, ale faktycznie robicie Ja czytam, czytam, i jakoś nie korzystam z tego co wyczytam.

Ok, czyli podsumowując:
- napisze list i go przeczytam na głos
- porozmawiam ze zdjęciem tej osoby
- pozwolę sobie na przeżycie wszystkich emocji

[kahoko hino]

Napisane przez NaturalnaWodaMineralna

Ostatnio czytałam o czymś podobnym, że nie ma czegoś takiego jak dobro i zło, a więc nie ma złych ludzi, bo każdy człowiek cokolwiek złego by nie zrobił i jakkolwiek byłoby to postrzegane przez innych, robi też coś dobrego, bo dobrego dla siebie w danym momencie i z jego punktu widzenia.

Takie afirmacje, które słuchałaś to np. o te? https://www.youtube.com/watch?v=eVnp3NgCl7A

Kurde, jestem pod Waszym wrażeniem, że tyle dobrego dla siebie robicie w kwestiach duchowo-rozwojowych, ale faktycznie robicie Ja czytam, czytam, i jakoś nie korzystam z tego co wyczytam.

Ok, czyli podsumowując:
- napisze list i go przeczytam na głos
- porozmawiam ze zdjęciem tej osoby
- pozwolę sobie na przeżycie wszystkich emocji

bo z czytaniem niestety to jest tak, że bardzo niewiele zapamiętujemy dlatego słuchanie nagranych wersji jest skuteczniejsze. polecam też stick-notes'y porozwieszane po domu w różnych miejscach z wartościowymi cytatami.

wiesz, dziś robię. od niecałego roku robię, dokładnie od początku marca 2014. Wcześniej to była masakra ale zdecydowałam, że to moje życie i chcę być szczęśliwa, zadowolona, żyć komfortowo - i tak zrobiłam szukam sama, nie, że codziennie, ale raz na jakiś czas cytatów, książek, myśli, wykładów. Wieszam w pokoju. Raz nawet nagrałam samą siebie swoje afirmacje dyktafonem w laptopie! dziwnie się tego słuchało...

wyślę Ci na privie link do tych afirmacji, których ja słuchałam. Jak mnie ktoś oświeci, czy można tu wklejać, to wkleję dla wszystkich

[zlotniczanka]

Napisane przez kahoko hino

bo z czytaniem niestety to jest tak, że bardzo niewiele zapamiętujemy dlatego słuchanie nagranych wersji jest skuteczniejsze. polecam też stick-notes'y porozwieszane po domu w różnych miejscach z wartościowymi cytatami.

wiesz, dziś robię. od niecałego roku robię, dokładnie od początku marca 2014. Wcześniej to była masakra ale zdecydowałam, że to moje życie i chcę być szczęśliwa, zadowolona, żyć komfortowo - i tak zrobiłam szukam sama, nie, że codziennie, ale raz na jakiś czas cytatów, książek, myśli, wykładów. Wieszam w pokoju. Raz nawet nagrałam samą siebie swoje afirmacje dyktafonem w laptopie! dziwnie się tego słuchało...

wyślę Ci na privie link do tych afirmacji, których ja słuchałam. Jak mnie ktoś oświeci, czy można tu wklejać, to wkleję dla wszystkich

wklejaj, możesz

[telka146]

Moze ja tez powinnam napisac list i porozmawiać ze zdjęciem?
Moze jakos bym to przepracowała a nie tak zamiatać wszystko pod dywan. Bo kiedys dywan okaże sie za mały i tyle bedzie.

[201605090949]

Wg mnie to przesada latać ze wszystkim na psychoterapię.

[kahoko hino]

Napisane przez zlotniczanka

wklejaj, możesz

w takim razie zasysajcie

https://drive.google.com/open?id=0B5...R2s&authuser=0

Napisane przez telka146

Moze ja tez powinnam napisac list i porozmawiać ze zdjęciem?
Moze jakos bym to przepracowała a nie tak zamiatać wszystko pod dywan. Bo kiedys dywan okaże sie za mały i tyle bedzie.

zamiatanie pod dywan jest metodą krótkodystansową ale rozumiem, że na daną chwilę nie miałaś w sobie siły przepracować problemu. Jeśli znajdujesz w sobie taką potrzebę, chęć i energię, to do dzieła! działaj, pracuj, bądź coraz radośniejszym i szczęśliwym człowiekiem

Napisane przez ZaleszczotekKsiazkowy

Wg mnie to przesada latać ze wszystkim na psychoterapię.

ja zawsze mówię, że do dentysty chodzę co 3 miesiące, choćby na zdjęcie kamienia, a nie dopiero na leczenie kanałowe z innymi lekarzami mam podobnie. terapię uważam za 'leczenie duszy' (czy jakkolwiek inaczej ładnie by to nazwać) i uważam, że raz na jakiś czas uporządkowanie spraw w głowie przy pomocy specjalisty, jakim jest terapeuta, na pewno nie zaszkodzi

[201611290914]

Napisane przez kahoko hino

w takim razie zasysajcie

https://drive.google.com/open?id=0B5...R2s&authuser=0

Dziękujemy trochę przerażające się w pierwszych momentach wydaje

[zlotniczanka]

Napisane przez kahoko hino

w takim razie zasysajcie

https://drive.google.com/open?id=0B5...R2s&authuser=0



zamiatanie pod dywan jest metodą krótkodystansową ale rozumiem, że na daną chwilę nie miałaś w sobie siły przepracować problemu. Jeśli znajdujesz w sobie taką potrzebę, chęć i energię, to do dzieła! działaj, pracuj, bądź coraz radośniejszym i szczęśliwym człowiekiem



ja zawsze mówię, że do dentysty chodzę co 3 miesiące, choćby na zdjęcie kamienia, a nie dopiero na leczenie kanałowe z innymi lekarzami mam podobnie. terapię uważam za 'leczenie duszy' (czy jakkolwiek inaczej ładnie by to nazwać) i uważam, że raz na jakiś czas uporządkowanie spraw w głowie przy pomocy specjalisty, jakim jest terapeuta, na pewno nie zaszkodzi

a napisałabyś coś więcej o swoich własnych odczuciach? Działa, zauważasz jakieś rezultaty? Ja byłam podjarana afirmacjami w liceum, potem mi przeszło. Jestem ciekawa, czy na dłuższą metę zauważasz ich działanie?