Boomersi, iksy, millenialsi, pokolenie z. ...

[Pusheen_]

Do którego pokolenia należycie Wy?

Boomersi to dla większości tutaj pokolenie naszych rodziców,

Pewnie znajdzie się tutaj trochę "iksow", czyli urodzonych w latach 1964 -1979,

Większość tutaj stanowią millenialsi, czy też pokolenie Y, których dotyczy przedział czasowy 1979 - 1995 .

No i "najnowsza", najbardziej świeża generacja, która dopiero "wchodzi na rynek",czyli pokolenie Z, urodzone po roku 1995.

Oczywiście jest to tylko jeden z podziałów, te granice są umowne, bo niektórzy twierdzą, że pokolenie Z dotyczy dopiero młodych ludzi, którzy urodzili się w latach dwutysiecznych, a roczniki z drugiej połowy lat 90. to wciąż millenialsi.

Generalnie to wątek powstał po to by zrobić takie rozeznanie kto jest kim , a tak na serio po to, żeby poznać Wasze zdanie na temat tych podziałów, pokoleniowych różnic, itd. Co wg Was wyróżnia dane pokolenia i za co je krytykujecie? Lubicie swoje własne pokolenie?

Załączam trochę obrazkow jako ściąge generation05.jpg6a61b74be4d8819b94e1835a6663e532.jpgGeneration-Z-1.jpg

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[kaledonia]

Napisane przez Pusheen_

Do którego pokolenia należycie Wy?

Boomersi to dla większości tutaj pokolenie naszych rodziców,

Pewnie znajdzie się tutaj trochę "iksow", czyli urodzonych w latach 1964 -1979,

Większość tutaj stanowią millenialsi, czy też pokolenie Y, których dotyczy przedział czasowy 1979 - 1995 .

No i "najnowsza", najbardziej świeża generacja, która dopiero "wchodzi na rynek",czyli pokolenie Z, urodzone po roku 1995.

Oczywiście jest to tylko jeden z podziałów, te granice są umowne, bo niektórzy twierdzą, że pokolenie Z dotyczy dopiero młodych ludzi, którzy urodzili się w latach dwutysiecznych, a roczniki z drugiej połowy lat 90. to wciąż millenialsi.

Generalnie to wątek powstał po to by zrobić takie rozeznanie kto jest kim , a tak na serio po to, żeby poznać Wasze zdanie na temat tych podziałów, pokoleniowych różnic, itd. Co wg Was wyróżnia dane pokolenia i za co je krytykujecie? Lubicie swoje własne pokolenie?

Załączam trochę obrazkow jako ściąge Załącznik 7767489Załącznik 7767490Załącznik 7767491

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ciekawe jak by te tabelki wyglądały w polskiej wersji

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Szczerze mówiąc bardzo w to wątpię, żeby podziały zachodnie miały sens w krajach dawniej należących do orbity wpływów ZSRR.
A atak na WTC na moje pokolenie to znaczenie miał raczej zerowe. Jeszcze jak ktoś był dorosły w czasie tego wydarzenia to nie wiem, może? W moim życiu uczennicy podstawówki zmieniło to nic. Tyle że kojarzę, że u mnie na wsi w sklepie soli zabrakło i pewnie była minuta ciszy w szkole. Nawet jeśli w życiu ówczesnych dorosłych znaczenie to miało, to bez sensu w takim razie wrzucać do jednego wora rocznik 1979 i 1995 i jeszcze wpisywać atak na WTC do opisu.

[2f6abb6d3878858271ffdb3efd65c95d1f4fde9b_623d0cb3af0b6]

należę do generacji X, co nie zmienia w moim życiu kompletnie nic.

jak przez mgłę pamiętam stan wojenny - ZOMO na ulicy Nowej Huty i piekące od gazu oczy, upadek muru berlińskiego oglądałam w tivi, podobnie atak na WTC - to akurat mnie ruszyło, bo byłam tam pół roku wcześniej. Pamiętam też upadek komuny i ogromne bezrobocie po 89 roku oraz hiperinflację (czasy, w których posiadanie miliona w portfelu było normalne - a ten milion to była dzisiejsza stówka).

[kaledonia]

Jestem Millenialsem/ Y, który pamięta atak na WTC, ale nie uważam tego jako aż tak ważne wydarzenie, że powinno znaleźć się w takim zestawieniu.
Bardziej PC i email niż tablet i smartfon.

[ZamyslonaRoztargniona]

Wg roczników przełom X\Y.
Po przejrzeniu tabelek stanowczo X. Urodziłam się "za komuny", pamiętam te czasy i jednak moje zycie wyglądało zupelnie inaczej niz osob urodzonych w latach 90.

[chimay]

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

Wg roczników przełom X\Y.
Po przejrzeniu tabelek stanowczo X. Urodziłam się "za komuny", pamiętam te czasy i jednak moje zycie wyglądało zupelnie inaczej niz osob urodzonych w latach 90.

Dyskusja na ten temat była kiedyś w wątku o wspomnieniach z dzieciństwa. Zgadzam się z tym, bo jako urodzona w 82 miałam zupełnie inne wczesne dzieciństwo niż osoby o 10 lat młodsze. Będąc dzieckiem w latach 80 pamiętm te dość biedne czasy, gdzie zwłaszcza na prowincji brak łazienki w domu, brak telefonu, dwa programy w tv były raczej normą niż wyjątkiem. Jedną nogą było się jeszcze w świecie PRL-u, gdzie prezentem dla dzieci były nołnejmowe, dość przaśnie wyglądające maskotki z targu albo jakiegoś sklepu wielobranżowego a nie jakieś klocki Lego.

Dlatego w naszym kręgu kulturowym takim przełomowym wydarzeniem był wymieniony na jednej z tych grafik upadek muru berlińskiego/żelaznej kurtyny i wejście w kapitalizm, bo to przyniosło całkiem nową rzeczywistość.

Rozpowszechnienie się telefonów komórkowych i internetu to też jest bardzo ważny czas, a to było dopiero w okolicach 2000. Ja pierwszy raz weszłam w internet będąc już dorosłą osobą, a pierwszą komórkę miałam w wieku 23 lat. To jest całkiem inne doswiadczenie niż dorastanie z tymi wynalazkami.

[linaya]

Przełom X i Y.
Moje dzieciństwo przypadło na lata 80, a czasy nastoletnie - na lata 90.


Pamiętam PRL, kolejki w pustych sklepach, pewexy i towary "z zachodu", potem zmianę ustroju, czasy Solidarności, upadek żelaznej kurtyny i muru berlińskiego, pierestrojkę po upadku ZSRR, czasy transformacji i tzw. dzikiego kapitalizmu. Hiperinflację złotego i denominację. Pierwszego McDonalds'a w PL. Bazary, na których można było wszystko kupić i handlarzy z Rosji i krajów byłego ZSRR.



W świat nowoczesnych technologii (internet, telefonia komórkowa) weszłam jako osoba dorosła.

[Pusheen_]

Napisane przez chimay

Dyskusja na ten temat była kiedyś w wątku o wspomnieniach z dzieciństwa. Zgadzam się z tym, bo jako urodzona w 82 miałam zupełnie inne wczesne dzieciństwo niż osoby o 10 lat starsze. Będąc dzieckiem w latach 80 pamiętm te dość biedne czasy, gdzie zwłaszcza na prowincji brak łazienki w domu, brak telefonu, dwa programy w tv były raczej normą niż wyjątkiem. Jedną nogą było się jeszcze w świecie PRL-u, gdzie prezentem dla dzieci były nołnejmowe, dość przaśnie wyglądające maskotki z targu albo jakiegoś sklepu wielobranżowego a nie jakieś klocki Lego.

Dlatego w naszym kręgu kulturowym takim przełomowym wydarzeniem był wymieniony na jednej z tych grafik upadek muru berlińskiego/żelaznej kurtyny i wejście w kapitalizm, bo to przyniosło całkiem nową rzeczywistość.

Rozpowszechnienie się telefonów komórkowych i internetu to też jest bardzo ważny czas, a to było dopiero w okolicach 2000. Ja pierwszy raz weszłam w internet będąc już dorosłą osobą, a pierwszą komórkę miałam w wieku 23 lat. To jest całkiem inne doswiadczenie niż dorastanie z tymi wynalazkami.

W poprzednich postach pisano o tym, że trudno wymieniać jako taki przełomowy moment atak na WTC i pewnie jest to prawda - zwykle wymieniamy jako takie wydarzenia te, które zdarzają się blisko nas lub przynajmniej na tyle blisko, że wiadomo, że też będą na nas oddziaływać, więc atak na WTC prawie na pewno nie, Czarnobyl może tak/może nie, ale upadek Muru Berlinskiego juz z pewnością był przełomem dla większości. Czyli wydarzenia w najbliższym kręgu, więc niekoniecznie w kraju urodzenia, ale np. w krajach sąsiednich czy w ogóle w Europie, o których wiadomo że pociagną za sobą gospodarcze i społeczne skutki odczuwane przez większość. No i społeczne nastroje, wpływ jaki to pozostawia w świadomości ludzi - my w zasadzie nie wiemy (czy też nie do końca rozumiemy) jakie odczucia mają Amerykanie po ataku na WTC, tak samo jak oni mają raczej nikłą wiedzę na temat skutków różnych wydarzeń w Europie.

Co do lat 80. to uważam, że były strasznie... zgrzebne?

Ja urodziłam się w końcówce tamtej dekady mam wrażenie, że pewnego rodzaju marazm i melancholia, której jej towarzyszyły są też niejako częścią naszej zbiorowej tożsamości/tożsamości tego pokolenia , jeśli ma to jakiś sens, ale chyba wiesz o co mi chodzi - wydaje mi się to bardzo logiczne. Pokolenie urodzone w latach 90. jest już zupełnie inne i te różnice są dostrzegalne nawet na przełomowych rocznikach (89'/90').

I tak szczerze to mimo tego, że chociaż roczniki urodzone tak powiedzmy do tego 1995 być może nie różnią się od nas tak bardzo jeśli chodzi o mentalność, to młodsze (97' np.) są juz blisko drugiego bieguna.

Pokolenie urodzone już w latach dwutysięcznych to już w ogóle inna bajka i jakby nieznany ląd, który napawa mnie lekkim lękiem . Mam wrażenie, że oni są już w ogóle...No nie da się ich porównać do starszych pokoleń. Wierzę, że to jest przełomowa generacja.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Finlora]

Napisane przez chimay

Dyskusja na ten temat była kiedyś w wątku o wspomnieniach z dzieciństwa. Zgadzam się z tym, bo jako urodzona w 82 miałam zupełnie inne wczesne dzieciństwo niż osoby o 10 lat starsze. Będąc dzieckiem w latach 80 pamiętm te dość biedne czasy, gdzie zwłaszcza na prowincji brak łazienki w domu, brak telefonu, dwa programy w tv były raczej normą niż wyjątkiem. Jedną nogą było się jeszcze w świecie PRL-u, gdzie prezentem dla dzieci były nołnejmowe, dość przaśnie wyglądające maskotki z targu albo jakiegoś sklepu wielobranżowego a nie jakieś klocki Lego.

Dlatego w naszym kręgu kulturowym takim przełomowym wydarzeniem był wymieniony na jednej z tych grafik upadek muru berlińskiego/żelaznej kurtyny i wejście w kapitalizm, bo to przyniosło całkiem nową rzeczywistość.

Rozpowszechnienie się telefonów komórkowych i internetu to też jest bardzo ważny czas, a to było dopiero w okolicach 2000. Ja pierwszy raz weszłam w internet będąc już dorosłą osobą, a pierwszą komórkę miałam w wieku 23 lat. To jest całkiem inne doswiadczenie niż dorastanie z tymi wynalazkami.

Zgadzam się - rocznik 83.
W tv 2 programy, później chyba doszedł Polsat.
Pamiętam za dzieciaka, że w mieście był Pewex - sklep z lalkami Barbie, klockami Lego itd, o których większość dzieciaków mogło tylko pomarzyć - chodziło się tam często po szkole, żeby sobie chociaż popatrzeć.
Na święta super prezentem były pomarańcze i mandarynki plus jakieś słodycze.
Telefon stacjonarny miałam dopiero w wieku 15 lat, pierwszy komputer (bez internetu) chyba ok 22 lat, pierwszą komórkę w wieku 20 - dostałam od chłopaka, kiedy zmieniał telefon.
Pierwszy kontakt z internetem miałam w wieku 17 lat na praktykach w liceum, później były kafejki internetowe, swój miałam dopiero w wieku ok 25-26 lat.

[Pusheen_]

Co do dzieciństwa to choć na początku lat 90. byłam jeszcze dzieckiem, ktore ledwo poszło do przedszkola i na rynku już można było znaleźć trochę lepsze zabawki (ale tez bez przesady z tym wyborem), to i tak odczuwalam na tym polu braki i nie sądzę, żeby inaczej to wyglądało u moich rówieśników. Jasne, że były dzieci, które miały lepsze zabawki lub ciuchy, co było zauważalne na tle szarzyzny i bylejakosci u innych i w oczywisty sposób generowalo zazdrość. Myślę, że właśnie dlatego pokolenie urodzone w latach 70. i 80. tak bardzo rozpieszcza swoje dzieci - sami reperuja sobie tym własne braki z dzieciństwa, te puste półki i brak wyboru. Ich dzieci nie muszą wyczekiwac na jedną upragnioną lalke, za to mają takich lalek do wyboru chyba kilkadziesiąt w jednym sklepie. Nie mówiąc już o ciuchach, klockach czy grach edukacyjnych. Uważam, że nasze dzieciństwo było pod tym względem biedne i na pewno czuliśmy się/byliśmy pod tym względem po prostu zaniedbani od najmlodszych lat, oczywiście głównie z powodu takiego a nie innego systemu, ale też mentalnosci/świadomości rodziców. Co mnie najbardziej drażnilo w tamtych latach - takie wymuszone wychowywanie dzieci w duchu bycia "skromnym i miłym" dla wszystkich. Nie będę już dodawać, której płci to najbardziej miało dotyczyć.

Pierwszy kontakt z Internetem miałam chyba jako 13 - latka. Pamiętam to łapanie sygnału (uda się czy nie), lazenie z kolezankami do kafejek internetowych i zabawy na czatach. Do tego IRC (bardzo fajny) i Gadu Gadu. Oraz Grono.net, które uwielbiałam
A na przełomie liceum i studiów Nasza klasa, której z kolei nigdy nie lubiłam. Nie pamiętam kiedy miałam pierwszy telefon...Może dopiero w liceum?




Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[chimay]

Napisane przez Finlora

Pamiętam za dzieciaka, że w mieście był Pewex - sklep z lalkami Barbie, klockami Lego itd, o których większość dzieciaków mogło tylko pomarzyć - chodziło się tam często po szkole, żeby sobie chociaż popatrzeć.
Na święta super prezentem były pomarańcze i mandarynki plus jakieś słodycze.

To ja nawet nigdy nie widziałam Pewexu, bo na prowincji takich rzeczy zwyczajnie nie było i hasło "Pewex" chyba nigdy nie padło w domu czy szkole, to był po prostu inny świat. Jak po latach oglądałam stare filmy z lat 50, 60 czy 70, to miałam wrażenie, że wieś lat 80 z mojego dzieciństwa to ciągle była ta sama wieś, jak przedstawiona w tych starych filmach.
Taki widoczny przełom i zmiana poziomu życia przyszły dopiero jakoś pod koniec lat 90, a wtedy to już wchodziłam w dorosłość.

Dlatego pokoleniowo czuję się bliżej z urodzonymi w latach 70 niż z tymi z lat 90, bo nasze dzieciństwo przebiegało w podobnych warunkach.

[Mimiko]

Jestem millenialsem, urodziłam się w 1990 roku i nie miałam doświadczenia z oznakami prlu w postaci pustych półek czy braku zabawek. Jak miałam jakieś 6 lat to rodzice zabrali mnie do Centralu na spotkanie z Mikołajem i dostałam lalkę barbie. Jak tak pomyślę to u mnie było już takie konsumpcyjne dzieciństwo. Komputer był w domu pod koniec lat 90. a swój telefon komórkowy dostałam w gimnazjum. Atak na WTC pamiętam, ale byłam dzieckiem, więc nie miało to na mnie wpływu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Finlora]

Wszystko jeszcze zależało od zasobności portfela rodziców. Pamiętam, że np koleżanka w 3 albo 4 klasie podstawówki dostała komputer commodore i chodziłam do niej grać w gry, bo sama mogłam o tym tylko pomarzyć. Tak samo pamiętam, że bardzo chciałam dostać lalkę Barbie i pamiętam moje rozczarowanie, kiedy dostałam inną, tańszą.
Ja dzieciństwa nie wspominam zbyt dobrze.

[07f49d5297ed442eaa63bdc5e3365630f1fe1bde_620d9001ec3ce]

Napisane przez Mimiko

Jestem millenialsem, urodziłam się w 1990 roku i nie miałam doświadczenia z oznakami prlu w postaci pustych półek czy braku zabawek. Jak miałam jakieś 6 lat to rodzice zabrali mnie do Centralu na spotkanie z Mikołajem i dostałam lalkę barbie. Jak tak pomyślę to u mnie było już takie konsumpcyjne dzieciństwo. Komputer był w domu pod koniec lat 90. a swój telefon komórkowy dostałam w gimnazjum. Atak na WTC pamiętam, ale byłam dzieckiem, więc nie miało to na mnie wpływu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Jestem starsza o rok i mam prawie identyczne doświadczenia. Lalek barbie miałam kilka. Mój ojciec pracował wtedy w DE i przywoził mi różne fajne zabawki, ale w Polsce mama też mi kupowała. Komputer mieliśmy bodajże w 1998 r., wcześniej miałam Amigę 500. Miałam też pegasusa. Jestem jedynaczka i byłam dosyć rozpieszczona pod względem zabawek itp. Co roku nowy plecak do szkoły, nowy piórnik, wszystkie przybory, chodziłam na prywatne lekcje angielskiego od 1 klasy, niedługo potem również na francuski. Pierwszy telefon miałam jakoś w 5 lub 6 klasie - nokia 3210. Nie doświadczyłam żadnych braków, żyłam sobie jak pączek w maśle prawdę powiedziawszy.

Wysłane z mojego SM-G780G przy użyciu Tapatalka

[Pusheen_]

Napisane przez linaya

Przełom X i Y.
Moje dzieciństwo przypadło na lata 80, a czasy nastoletnie - na lata 90.


Pamiętam PRL, kolejki w pustych sklepach, pewexy i towary "z zachodu", potem zmianę ustroju, czasy Solidarności, upadek żelaznej kurtyny i muru berlińskiego, pierestrojkę po upadku ZSRR, czasy transformacji i tzw. dzikiego kapitalizmu. Hiperinflację złotego i denominację. Pierwszego McDonalds'a w PL. Bazary, na których można było wszystko kupić i handlarzy z Rosji i krajów byłego ZSRR.



W świat nowoczesnych technologii (internet, telefonia komórkowa) weszłam jako osoba dorosła.

Hahaha, ja pamiętam otwarcie pierwszego McDonalds w moim mieście i teeee...długasna kolejkę do niego.

I pewne zaskoczenie po latach, kiedy bywajac zagranicą nie spotykalam się już w McDonalds z takim widokiem jak u nas, czyli wiecznie zajetych miejsc. McDonaldsy w turystycznych rejonach w Turcji lub na Teneryfie pod wzgledem klienteli w niczym nie przypominały tych naszych - raczej wyglądały jak tanie jadłodajnie .

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Quisono]

Jeśli ktoś urodził się w 1977 roku to kim jest? Kimś na pograniczu czy iksem?

[Finlora]

Napisane przez linaya

Przełom X i Y.
Moje dzieciństwo przypadło na lata 80, a czasy nastoletnie - na lata 90.


Pamiętam PRL, kolejki w pustych sklepach, pewexy i towary "z zachodu", potem zmianę ustroju, czasy Solidarności, upadek żelaznej kurtyny i muru berlińskiego, pierestrojkę po upadku ZSRR, czasy transformacji i tzw. dzikiego kapitalizmu. Hiperinflację złotego i denominację. Pierwszego McDonalds'a w PL. Bazary, na których można było wszystko kupić i handlarzy z Rosji i krajów byłego ZSRR.



W świat nowoczesnych technologii (internet, telefonia komórkowa) weszłam jako osoba dorosła.

Pod tym postem też mogę się podpisać.
A propos denominacji - aż mi się przypomniało jak dostawałam od chrzestnego 10 tysięcy i mogłam za to kupić 2 gałki lodów

---------- Dopisano o 17:58 ---------- Poprzedni post napisano o 17:52 ----------

I bazary - wszyscy kupowali tam ubrania, w sumie można powiedzieć, że to coś jak dzisiejsze sieciówki I wtedy to było super. Dzisiaj na taki bazar zaglądam najczęściej po majtki, bo mają fajne i tanie. I spodnie sobie rok temu kupiłam. Chociaż jak się powie komuś, że przymierzałaś spodnie gdzieś za jakąś zasłonką albo w samochodzie, to patrzą jak na debila

[Pusheen_]

[1=07f49d5297ed442eaa63bdc 5e3365630f1fe1bde_620d900 1ec3ce;89117245]Jestem starsza o rok i mam prawie identyczne doświadczenia. Lalek barbie miałam kilka. Mój ojciec pracował wtedy w DE i przywoził mi różne fajne zabawki, ale w Polsce mama też mi kupowała. Komputer mieliśmy bodajże w 1998 r., wcześniej miałam Amigę 500. Miałam też pegasusa. Jestem jedynaczka i byłam dosyć rozpieszczona pod względem zabawek itp. Co roku nowy plecak do szkoły, nowy piórnik, wszystkie przybory, chodziłam na prywatne lekcje angielskiego od 1 klasy, niedługo potem również na francuski. Pierwszy telefon miałam jakoś w 5 lub 6 klasie - nokia 3210. Nie doświadczyłam żadnych braków, żyłam sobie jak pączek w maśle prawdę powiedziawszy.

Wysłane z mojego SM-G780G przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]Wielu z Was miało takie dzieciństwo albo inaczej...

Po prostu urodziliscie się już w innych czasach.

Na którymś z kolei kierunku studiów uczyłam się z rocznikami przełomów (89'-91') i różnice były widoczne od razu...

Koleżanka, rocznik 89' miała czworo rodzeństwa, ciuchy z lumpeksu i już w liceum musiała dorabiać jakimiś dodatkowymi pracami. Już po samym wyglądzie sprawiała wrażenie biednej i nieważne co akurat miała na sobie (bo tak naprawdę nie chodzi o te ciuchy).
Nasi znajomi z roczników jak 91', którzy tak jak i ona też musieli z przymusu dzielić pokój z rodzeństwem, byli już jakby ulepieni z innej gliny...Inna mentalność, brak obciążen. Mój kuzyn urodzony w 91' też zawsze mówi, że "Urodził się w wolnej Polsce".


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[VivelaPologne]

Jestem z pokolenia Z i w dodatku urodziłam się już na samym początku lat '00, czyli trochę ewenement na Wizażu (przynajmniej na plotkowym) 😉

Gdy byłam dzieckiem to komputery były już powszechne, ale internet niekoniecznie. Ja po raz pierwszy zetknęłam się z nim w podstawówce i to też w jakiejś późniejszej klasie, na pewno nie w 1-3.

Pamiętam świat bez smartfonów (telefony komórkowe już były, ale na pewno nie każdy wtedy go miał) i mediów społecznościowych. Co do tych drugich to ja - na standardy moich znajomych - dość późno założyłam konto na Facebooku, miałam chyba 14 lat.

Szczerze mówiąc nie widzę aż takiej różnicy między doświadczeniami ludzi z mojego rocznika a ludźmi urodzonych w latach 90. jeśli chodzi o dzieciństwo. Sądzę, że dopiero osoby urodzone na przełomie 1989/1990 i wcześniej mają zdecydowanie różne wspomnienia od moich.

[kaledonia]

Napisane przez Finlora

Zgadzam się - rocznik 83.
W tv 2 programy, później chyba doszedł Polsat.
Pamiętam za dzieciaka, że w mieście był Pewex - sklep z lalkami Barbie, klockami Lego itd, o których większość dzieciaków mogło tylko pomarzyć - chodziło się tam często po szkole, żeby sobie chociaż popatrzeć.
Na święta super prezentem były pomarańcze i mandarynki plus jakieś słodycze.
Telefon stacjonarny miałam dopiero w wieku 15 lat, pierwszy komputer (bez internetu) chyba ok 22 lat, pierwszą komórkę w wieku 20 - dostałam od chłopaka, kiedy zmieniał telefon.
Pierwszy kontakt z internetem miałam w wieku 17 lat na praktykach w liceum, później były kafejki internetowe, swój miałam dopiero w wieku ok 25-26 lat.

Jedyne co w rodzinnym domu mieliśmy z Pewexu to telewizor z pilotem w kuchni. Nie wiem nawet gdzie u nas był Pewex, nie interesowało mnie to wtedy.
U mnie na osiedlu to były sklepy spożywcze Społem, które kojarzę jeszcze w latach 80tych z pustych haków na mięso, no i prywatna inicjatywa ( warzywniaki i budki bazarowe ).
Telefon komórkowy kupiłam sobie sama, nie mając jeszcze dowodu osobistego, na legitymację szkolną, za pieniądze z prezentów na 18tkę. Rodzice wściekli, bo nie było nas na to stać.
Telefon stacjonarny od połowy lat 90tych.
Kablówka na pewno była od początku lat 90tych, pamiętam sporo niemiecko i anglojęzycznych kanałów w telewizji, nie pamiętam początków Polsatu

Napisane przez Finlora

Wszystko jeszcze zależało od zasobności portfela rodziców. Pamiętam, że np koleżanka w 3 albo 4 klasie podstawówki dostała komputer commodore i chodziłam do niej grać w gry, bo sama mogłam o tym tylko pomarzyć. Tak samo pamiętam, że bardzo chciałam dostać lalkę Barbie i pamiętam moje rozczarowanie, kiedy dostałam inną, tańszą.
Ja dzieciństwa nie wspominam zbyt dobrze.

Commodore miałam z bratem, potem w wieku ok 12 czy 13 lat PC, od razu z internetem z kablówki.
Komputer kosztował kilka wypłat moich rodziców.

Napisane przez Finlora

Pod tym postem też mogę się podpisać.
A propos denominacji - aż mi się przypomniało jak dostawałam od chrzestnego 10 tysięcy i mogłam za to kupić 2 gałki lodów

---------- Dopisano o 17:58 ---------- Poprzedni post napisano o 17:52 ----------

I bazary - wszyscy kupowali tam ubrania, w sumie można powiedzieć, że to coś jak dzisiejsze sieciówki I wtedy to było super. Dzisiaj na taki bazar zaglądam najczęściej po majtki, bo mają fajne i tanie. I spodnie sobie rok temu kupiłam. Chociaż jak się powie komuś, że przymierzałaś spodnie gdzieś za jakąś zasłonką albo w samochodzie, to patrzą jak na debila

Tak było. Jeździliśmy na bazar pod Łódź, choć jakieś rynki też były z ubraniami.
Rocznik 1983

[chimay]

Napisane przez Pusheen_

Wielu z Was miało takie dzieciństwo albo inaczej...

Po prostu urodziliscie się już w innych czasach.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Jeśli brać jako kryterium przynależności do pokolenia doświadczenia, ktore ukształtowały nas jako dzieci i nastolatków, to w polskich warunkach millenialsi urodzeni w latach 1977/1981-1995 nie mogą nalezec do tego samego pokolenia. Między 1977 a 1995 leży przepaść.

Chyba że by brać pod uwagę doświadczenia z wczesnej młodości/dorosłości, to ja już czuję się bardziej millenialsem. Rzeczywiście to za czasów mojej wczesnej młodości pojawiły się typowe dla millenialsów zjawiska i mody: media społecznościowe, google, reality tv, playstation, moda na rurki, emu, asymetryczny przedziałek, kocie matki.

Ale są też elementy charakterystyczne dla millenialsów, które nie wiem, czy dotyczą naszej rzeczywistości. Na przykład girlboss. Ja musiałam guglać, jak pierwszy raz przeczytałam, że to coś typowego dla niby mojego pokolenia.

[Pusheen_]

Ja zazwyczaj używam prostego podziału - po prostu każda dekada to czas generacji, która urodziła się w tym przedziale 10 - ciu lat - każda z generacji odznacza się jakimiś specyficznymi cechami i trendami kulturowymi czy społecznymi, które na nie oddziałują i ją kształtują w określony sposób. Nie wspominając o różnych zdarzeniach na kartach historii jak właśnie upadek muru Berlińskiego czy atak na WTC, ale te są często zaskakujące i mają raczej charakter dziejowych, więc nie do końca można określić jak daleko sięgają - czy wpłynęły na zmiany świadomości u calej generacji czy tylko jej części, itd....To już jest trudniejsze do uchwycenia.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mimiko]

[1=07f49d5297ed442eaa63bdc 5e3365630f1fe1bde_620d900 1ec3ce;89117245]Jestem starsza o rok i mam prawie identyczne doświadczenia. Lalek barbie miałam kilka. Mój ojciec pracował wtedy w DE i przywoził mi różne fajne zabawki, ale w Polsce mama też mi kupowała. Komputer mieliśmy bodajże w 1998 r., wcześniej miałam Amigę 500. Miałam też pegasusa. Jestem jedynaczka i byłam dosyć rozpieszczona pod względem zabawek itp. Co roku nowy plecak do szkoły, nowy piórnik, wszystkie przybory, chodziłam na prywatne lekcje angielskiego od 1 klasy, niedługo potem również na francuski. Pierwszy telefon miałam jakoś w 5 lub 6 klasie - nokia 3210. Nie doświadczyłam żadnych braków, żyłam sobie jak pączek w maśle prawdę powiedziawszy.

Wysłane z mojego SM-G780G przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]Dokładnie tak było, z różnicą, że moi rodzice pracowali w Polsce, ale też mam takie uczucie, że jako dziecko niczego mi nie brakowało, łącznie z prywatnymi lekcjami języków.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

U mnie w domu telefon stacjonarny też był dopiero jak miałam 14 lat, internet też wtedy, ale mieszkałam na wsi. Komórka była wcześniej. Pamiętam, jak jeszcze nie było TVNu i jak zaczął raczkować.

---------- Dopisano o 20:00 ---------- Poprzedni post napisano o 19:55 ----------

Napisane przez Pusheen_

Wielu z Was miało takie dzieciństwo albo inaczej...

Po prostu urodziliscie się już w innych czasach.

Na którymś z kolei kierunku studiów uczyłam się z rocznikami przełomów (89'-91') i różnice były widoczne od razu...

Koleżanka, rocznik 89' miała czworo rodzeństwa, ciuchy z lumpeksu i już w liceum musiała dorabiać jakimiś dodatkowymi pracami. Już po samym wyglądzie sprawiała wrażenie biednej i nieważne co akurat miała na sobie (bo tak naprawdę nie chodzi o te ciuchy).
Nasi znajomi z roczników jak 91', którzy tak jak i ona też musieli z przymusu dzielić pokój z rodzeństwem, byli już jakby ulepieni z innej gliny...Inna mentalność, brak obciążen. Mój kuzyn urodzony w 91' też zawsze mówi, że "Urodził się w wolnej Polsce".


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

To przypadek.
Dwa lata to żadna różnica. Jestem 1991 wiele dzieci z mojego rocznika z podstawówki miało trójkę albo czwórkę rodzeństwa.

W zasadzie to nie widzę różnicy między sobą, a osobami z roczników kilka lat do przodu i kilka lat do tyłu. Dopiero sama końcówka lat 90. to trochę inni ludzie. Nie pamiętają przekraczania granicy z DE z paszportem.

[Paprotka_]

Ja widzę różnicę między mną - rocznik 1980, a moim kuzynem - rocznik 1987. On miał już zupełnie inne zabawki. Ja klocków lego nie miałam, bawiłam się nimi podczas odwiedzin u niego.

Pierwszy komputer miałam w 1995 roku, nie miał dysku twardego, działał tylko na DOSa i dyskietki: jak grałam w grę to w pewnym momencie pojawiał się napis "włóż dysk 2" Jakiś rok później tata dokupił dysk twardy i wjechał Windows 3.11 instalowany z 10 dyskietek. Internet - dopiero 2003 rok.

Stacjonarny telefon - połowa lat 90, komórkowy nie pamiętam, najpierw tata miał czarną dużą Motorolę z zielonym wyświetlaczem. Pegasusa nie miałam, grałam na nim u młodszego kuzynostwa, ja miałam taką czarną konsolę z dwoma joystickami, też podłączaną do TV. Do 1989 r.mielismy czarno-biały telewizor Neptun z 5 kanałami, dopiero na przełomie 1989/1990 pojawił się kolorowy. WTC to początek moich studiów. Pamiętam jak dziś jak po 2 tygodniach odcięcia od wiadomości,wróciłam do domu z wakacji i chciałam sobie po podróży odsapnąć przed TV, a tam na każdym kanale samolot wbijał się w wieżowiec.
Ostatnio wzdycham do lat 1985-1989, to chyba był najszczęśliwszy czas w moim życiu. Beztroski, z żyjącymi i zdrowymi bliskimi, jeszcze przed zawieruchą dojrzewania. Byłam jedynaczką, ale miałam wokół siebie tylu ludzi że nawet tego nie odczuwałam. Moja córka już nie ma tego szczęścia. Bardzo zmieniły się relacje międzyludzkie. Dziś już nie wyobrażam sobie wpaść do kogoś bez zapowiedzi, wtedy to był standard i oczywistość i każdy kitrał w szafce jakieś ciastka na takiwszelki wypadek.

[natalcia250]

Jestem rocznik 97', komputer był u nas w domu od kiedy pamiętam (choć nie mój, mam starszych braci). Swój własny komputer miałam od komunii, co do internetu to pamiętam jak przez mgłę, że najpierw był taki na godziny (?), ale byłam wtedy bardzo mała, tak z 6 lat, więc mogę coś zmyślać. Telefon też w sumie miałam od kiedy poszłam do podstawówki. Szczerze mówiąc nie wyobrażam sobie życia bez swobodnego dostępu do internetu, jakoś mi się to po prostu nie mieści w głowie, jeżeli szukam odpowiedzi na jakieś pytanie, czy nawet głupiego przepisu to od razu wstukuję to w Google, jakbym nie miała dostępu do technologii to czułabym się jak bez ręki

[Pusheen_]

Napisane przez Paprotka_

Ja widzę różnicę między mną - rocznik 1980, a moim kuzynem - rocznik 1987. On miał już zupełnie inne zabawki. Ja klocków lego nie miałam, bawiłam się nimi podczas odwiedzin u niego.

Pierwszy komputer miałam w 1995 roku, nie miał dysku twardego, działał tylko na DOSa i dyskietki: jak grałam w grę to w pewnym momencie pojawiał się napis "włóż dysk 2" Jakiś rok później tata dokupił dysk twardy i wjechał Windows 3.11 instalowany z 10 dyskietek. Internet - dopiero 2003 rok.

Stacjonarny telefon - połowa lat 90, komórkowy nie pamiętam, najpierw tata miał czarną dużą Motorolę z zielonym wyświetlaczem. Pegasusa nie miałam, grałam na nim u młodszego kuzynostwa, ja miałam taką czarną konsolę z dwoma joystickami, też podłączaną do TV. Do 1989 r.mielismy czarno-biały telewizor Neptun z 5 kanałami, dopiero na przełomie 1989/1990 pojawił się kolorowy. WTC to początek moich studiów. Pamiętam jak dziś jak po 2 tygodniach odcięcia od wiadomości,wróciłam do domu z wakacji i chciałam sobie po podróży odsapnąć przed TV, a tam na każdym kanale samolot wbijał się w wieżowiec.
Ostatnio wzdycham do lat 1985-1989, to chyba był najszczęśliwszy czas w moim życiu. Beztroski, z żyjącymi i zdrowymi bliskimi, jeszcze przed zawieruchą dojrzewania. Byłam jedynaczką, ale miałam wokół siebie tylu ludzi że nawet tego nie odczuwałam. Moja córka już nie ma tego szczęścia. Bardzo zmieniły się relacje międzyludzkie. Dziś już nie wyobrażam sobie wpaść do kogoś bez zapowiedzi, wtedy to był standard i oczywistość i każdy kitrał w szafce jakieś ciastka na takiwszelki wypadek.

Ja z podobnego rocznika co Twój kuzyn i...też nie miałam klocków lego.

Raczej bawiłam się nimi u innych.
No ale te klocki to chyba kropla w oceanie...

Co do mediów to z dzieciństwa jeszcze a potem czasów nastoletnich pamiętam
jeszcze oglądanie Polsatu, RTL7, a tam "Świat wg Bundych" albo telenowele typu: "Paola","Paloma", "Fiorella", "Rosalinda".

I po latach muszę stwierdzić, że chyba przesiaknelam tymi telenowelami - potrafię być "drama queen", co jest uważane za negatywne, ale ja nie widzę tego tak źle - naprawdę sądzę, że te telenowele rozbudzily we mnie zainteresowanie kulturą tych krajów.


yfek9kqTURBXy81MmQ4ZTI4MjhmMTFmN2E3MjIwOGVlOWU5ZWE1YjdhMy5qcGVnkpUCzQPAAMLDlQIAzQPAwsOBoTAB.jpghqdefault.jpgthalia-rosalinda-telenowela-meksykanska-serial-meksykanski-meksyk.jpgkadr-z-telenoweli-paulina.jpg

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[kaledonia]

Napisane przez natalcia250

Jestem rocznik 97', komputer był u nas w domu od kiedy pamiętam (choć nie mój, mam starszych braci). Swój własny komputer miałam od komunii, co do internetu to pamiętam jak przez mgłę, że najpierw był taki na godziny (?), ale byłam wtedy bardzo mała, tak z 6 lat, więc mogę coś zmyślać. Telefon też w sumie miałam od kiedy poszłam do podstawówki. Szczerze mówiąc nie wyobrażam sobie życia bez swobodnego dostępu do internetu, jakoś mi się to po prostu nie mieści w głowie, jeżeli szukam odpowiedzi na jakieś pytanie, czy nawet głupiego przepisu to od razu wstukuję to w Google, jakbym nie miała dostępu do technologii to czułabym się jak bez ręki

Boomersi ( np moi rodzice ) nie szukali nowości w kuchni, oni mieli stare książki kucharskie lub uczyli się przepisów na pamięć, tak jak mama gotowała i tyle.
Millenialsi jak zaczynali gotować to już był internet.
Tak samo z makijażem. To forum powstało przecież ponad 20 lat temu

[chimay]

Napisane przez kaledonia

Boomersi ( np moi rodzice ) nie szukali nowości w kuchni, oni mieli stare książki kucharskie lub uczyli się przepisów na pamięć, tak jak mama gotowała i tyle.
Millenialsi jak zaczynali gotować to już był internet.
Tak samo z makijażem. To forum powstało przecież ponad 20 lat temu

Albo jeszcze przepisy z gazet. To z nich pochodziły ewentualne nowości kulinarne. To zresztą pamiętam dobrze, kiedy w czasach nastoletnich przedinternetowych brałam się za kucharzenie. W domu było pudełko z gazetami, powycinane przepisy i z nich się korzystało.

Za to nie mam pojęcia, jakim cudem podczas mojej pierwszej samodzielnej wyprawy do stolicy byłam w stanie poruszać się komunikacją miejską. Chyba było rozpytywanie wcześniej wśród znajomych, którzy bywali w W-wie i podali mi nazwy przystanków i numery autobusów.