"Ona mnie naśladuje!", czyli nowy typ osobowości: Lustro.

[xanaka]

Naśladować, to znaczy robić coś według podanego wzoru. Świadomie wykonywać coś tak samo lub robić tę samą rzecz, co inni. Naśladownictwo jest dobre w ramach pierwotnej socjalizacji. Gdy pojawia się później to już nic dobrego, to jest po prostu koszmar!

Ludzi, którzy próbują robić dokładnie to samo, co ich otoczenie nazywam Lustrami. Są Lustra i są postacie, które się w tych Lustrach odbijają. Czy nie masz czasami wrażenia, że Twoja najlepsza przyjaciółka staje się powoli i konsekwentnie taka, jak Ty? Nie masz odczucia, że ta sama bluzka czy ulubiony film albo wspólnie nielubiana potrawa to już nie czysty przypadek, pokrewieństwo dusz, a zwyczajne kopiowanie? A może sama jesteś… Lustrem?

Swego czasu poznałam pewną dziewczynę. Miła, sympatyczna. Zgadałyśmy się. Można by nawet nazywać nas przyjaciółkami. Otoczenie szybko zresztą uznało nas za parę nierozłącznych koleżanek. „Niech tak będzie.” - powiedziałam sobie.
Z czasem zauważyłam, że jest między nami wiele podobieństw. Ot tak, wynikało to ze wspólnych rozmów. Lubiłyśmy to samo, to samo sądziłyśmy o danych rzeczach, oglądałyśmy podobne filmy. Ze zdziwieniem stwierdziłam wkrótce, że ulubioną frazą mojego Lustra było „Ja też”. Tak naprawdę którego tematu bym nie poruszyła, wypowiadałam swoje zdanie i od razu wiedziałam, co sądzi ona. Ona po prostu zawsze sadziła „Ja też”.

Przypadkowo założone te same bluzki, gdy ona dokładnie wiedziała jaką kupiłam ja. Ten sam sposób wypowiadania słów, śmiania się, podobne reakcje na różne bodźce. Zdawało mi się, że dziewczyna naprawdę popada w obsesję. Zachowywała się tak, jakby bała się powiedzieć własne zdanie, osądzić coś samodzielnie, zakładając nową rzecz kolczyki czy spodnie patrzyła na mnie z miną nieszczęśliwego zwierzątka, czekającego na akceptację swojego właściciela.

Nie wiem czy wynika to z mocy mojego charakteru czy może słabości jej. Czasami zastanawiam się, czy w tym jest jakaś moja wina. Pochodzimy z innych domów i może wynika to z jej braku zahartowania, albo czegoś innego. Ale ona naprawdę stała się Lustrem. Moim Lustrem.

Uciążliwość bycia Odbiciem w takim Lustrze, to przede wszystkim zatracenie charakterystycznych cech własnych. Każdy z nas ma coś jedynego w swoim rodzaju: sposób gestykulacji, śmiech, ulubiony przecinek. Odbicie traci takie cechy, gdyż Lustro zabiera je i w ten sposób dana cecha nie jest już kojarzona z tą jedną osobą. Samo Lustro również traci, bo w co bogaty może być człowiek, który uzależnia się od jednej osoby? Który sam niczego nie próbuje, nie broni swoich racji, nie szuka nowego?

Jaki jest sposób na Lustra? Rozmawiać? O czym?
Przecież wiem co mi odpowie.

I wierzcie mi, że nie przesadzam i nie wynika to z mojego egozimu albo chęci zazanczenia siebie w gronie znajomych. Bo jeżeli ktoś trzyma kwiatka za łodyżkę, po czym chwyta go za główkę tylko dlatego, że ta druga osoba tak zrobiła, to to normalne nie jest!





Miło będzie mi poznać Wasze zdanie, drogie Wizażanki. Czy sądzicie, że jest ktoś taki wśród typów osobowości, jak Lustro? Czy spotkałyście kiedyś osobę o takim wzorze zachowania?
A może nie ma o czym rozmawiać? Może xanaka zwyczajnie pisze głupoty?
Piszcie.

[hula_hula]

Tak, poznałam. Moja pierwsza przyjaciółka, z którą juz nasze drogi się rozeszły naśladowała mnie w wielu rzeczach. W opiniach nt innych osób czy rzeczy, sposobu wypowiadania się, pisania. Mimo to nie rzucało się to w oczy tak, jak w opisywanym tu przypadku.
Druga moja teraźniejsza przyjaciółka też była moim Lustrem, ale ją z tego 'wyleczyłam', już w większej części. Podobały jej się te same ciuchy co mi, kiedy ona pierwsza wyrażała swoją opinię, a ja po niej - zupełnie różną, to zmieniała zdanie na to moje właśnie. Lubiła/nielubiła te samy osoby. Zawsze podzielała moje poglądy.
I jeszcze trochę jej z tego zostało, ale konsekwentnie to leczę. Jak? Po prostu rozmową. Mówię, że dziwnym trafem zawsze ma to samo zdanie co ja. Albo jeśli jej się coś podoba, a mi nie - też mówię. Teraz nie zmienia zdania już na moje, choć zdarza jej się dodać " no w sumie masz trochę racji, ale jest nawet fajny.. ".
Chyba mam pecha do Luster .

[201804200947]

I ja miałam taką "przyjaciółkę".
Teraz już się nie przyjaźnimy,ale dalej,kiedy widzę ją śmieję się ( i znajomi też,bo przecież widzą),że mam klona.
Włosy farbowane na ten sam odcień.
Ten sam styl ubierania-takei same buty,podobne torby,kurtki,t shirty itd.
Te same upięcia czy cięcia włosów-nawet makijaż.
Ten sam kierunek szkoły i te same marzenia,zainteresowania.
W tym momencie,na skutek pewnych rzeczy,nie darzymy siebie zbytnią sympatią ale przyznam,że denerwuje mnie to,że obok mieszka moja kopia.

Ostatnio też "wkopałam się" w podobną znajomość z pewną koleżanką.
Była miła,fajnie nam sie gadało aż pewnego razu zabrałam ją do pracy...
Od temtej pory jej zdanie brzmi również-"ja też"
Ona też kupi to samo,ona też chce to samo i tak samo,ona też jednak uwielbia te perfumy,piosenki,ona jednak tez zrobi to,tamto siamto.
Denerwuje mnie to strasznie -chociaż się z tego staram śmiać.

Na takie osoby niestety raczej nie ma sposobu.
Czasem słyszę dość drastyczne rady-ubierz sięw coś obciachowego.Kurcze,tylko przecież ta druga też się w to ubierze i przebierze,kiedy i ja się przebiore.
Zostaje nam to chyba po prostu zaakceptować i śmiać się...

[Moonlight]

to wcale nie jest nowy typ osobowości. odkąd pamiętam kopiowała mnie kuzynka. i wiem jak bardzo to potrafi być denerwujące. teraz już prawie nie mamy kontaktu ze sobą.

ja zawsze starałam się pytałać ją o zdanie w taki sposób żeby wypowiedziała sie pierwsza. wtedy musiała powiedzieć co naprawde myśli, a nie odpowiedzieć tylko "ja też". jeśli pod tym względem sie zgadzałyśmy - ok. jeśli miała inne zdanie - tym lepiej.

dla mnie to żałosne kopiować kogoś. jasne, można sie czymś czasem zainspirować ale bez przesady.

może postaraj sie tej koleżance zadawać pytania w stylu "co o tym myślisz?" a nie "mi się to podoba, a tobie?". a ubrania kupuj sobie zawsze wtedy kiedy ona już zrobi zakupy i jest bez kasy wtedy nie dokupi tego co masz Ty. ewentualnie wykupuj ostatnią sztuke w sklepie, wtedy też nie ma szans żeby skserowała. i chwal ją kiedy kupi coś "swojego". pokaż że to może Ci sie podobać ale wcale nie musisz mieć tego samego.

no nie wiem co mogę jeszcze poradzić. teraz staram sie nie zadawać z Lustrami. czasem któraś z koleżanek zainspiruje sie tym co mi przyszło do głowy, czasem ja kupię sweter w podobnym kolorze jak ma znajoma. ale to jest zdrowe. czasem nie da sie inaczej, nie da sie mieć wszystkiego totalnie różnego niż koleżanki.

ale kompletne kopie mnie przerażają chyba spróbowałabym sie odciąć... a jeśli to naprawde fajna osoba ale troche zagubiona... pewnie byłabym dla niej wredna gdy kolejny raz coś "odgapiła". może zaczełaby sie zastanawiać nad tym co robi... ale ja już nie mam cierpliwości do takich ludzi

[Vivienne]

Znam ten typ. Ciuchy w podobnym stylu, fryzura, zachowanie, wszystko... Na szczęście nie mam z tą osobą kontaktów. Teraz naśladuje kogo innego

[Hultaj]

Są już takie wątki.
http://www.wizaz.pl/forum/showthread...6laduje+wzorem

Można spróbować rozmawiać, ale zależy, jaki to typ klona - jak dla mnie lepiej dążyć do ograniczenia kontaktu, z doświadczenia wiem, że ciężko o tak dużą dawkę tolerancji, by umieć długo (to zazwyczaj nie są znajomości trwające tydzien czy miesiąc ) uchronić nerwy przez takimi, jak koleżanki, wystąpieniami.

[zffazoffana]

tak z tym jest racja .. Lustra ..
mam w klasie dziewczyne ktora zawsze kupuje za mna ciuchy co strasznie mnie denerwuje
przychodze w czyms nowym a ona nastepnego dnia to samo wrrr ostatnio przystopowala lekko bo kupila to samo ale w innym kolorze

a inna non stop zgapia opisy na gadu

czy ludzie nie potrafia sami czegos wymyslic albo miec wlasnego stylu

[szafaga]

mam ten sam problem. Moja współlokatorka kupuje te same rzeczy co ja. Kopiuje zwyczaje, nawet sposób żywienia. Na dłuższą metę to się robi coraz bardziej frustrujące...

[Mijanou]

Naśladowanie jest najszczerszą formą pochlebstwa. Póki mnie naśladują (lub starają się to robić) to znaczy, że ze mną OK

Jeśli ktoś chce zostać moim klonem: powodzenia. Ale to jest problem tej osoby a nie mój. Ja jestem sobą.

[muzeumolbrzymuf]

Lustro to żadne nowe odkrycie, a typowo darwinowski przykład jak osobniki dostosowują się do otoczenia żeby przetrwać. W podstawówce miałam przyjaciółkę, która starała się być wierną kopią mnie pod każdym względem. Natomiast w liceum zaprzyjaźniłam się z dziewczyną o silniejszym charakterze niż mój i mniej lub bardziej świadomie stawałam się nią. Wiele rzeczy robiłam w sposób niekontrolowany (np.naśladowanie gestykulacji). Osobiście, dla mnie nie ma w tym nic złego. Skoro stajemy się dla kogoś autorytetem to powód do dumy, a dla osoby będącej lustrzanym odbiciem może to być sposób na rozwój siebie.

[jeff]

mialam w zyciu pare luster, to wynik i charakteru, i samooceny. zazwyczaj lustro uwaza, ze obiekt jego zainteresowan jest fajny, towarzyski i silny. natomiast czesto zdarza sie w przyjazni, ze ktos dominuje, a ja dominowac lubie, zwlaszcza, kiedy ktos chce byc zdominowany. dla mnie to zwykla slabosc charakteru i brak osobowosci.

[muzeumolbrzymuf]

Napisane przez jeff

mialam w zyciu pare luster, to wynik i charakteru, i samooceny. zazwyczaj lustro uwaza, ze obiekt jego zainteresowan jest fajny, towarzyski i silny. natomiast czesto zdarza sie w przyjazni, ze ktos dominuje, a ja dominowac lubie, zwlaszcza, kiedy ktos chce byc zdominowany. dla mnie to zwykla slabosc charakteru i brak osobowosci.

Moim zdaniem to tak nie działa. Mówią: na każdą grubą rybę znajdzie się grubsza, która ją zje. To, że dla jednego jest się lustrem, nie wyklucza możliwości bycia lustrzanym odbiciem u kogoś innego. To, że ktoś ma charyzmę i charakter, który imponuje jakiejś grupie osób, nie oznacza że nie ma lepszych... Mam nadzieję, że udało mi się w miarę jasno wyjaśnić co mam na myśli

[KasiaLauraV]

Oj tak, też miałam podobnie. W podstawówce miałam przyjaciółkę, która na początku wcale mnie nie kopiowała, ale później, gdy już zaczęła - to była zwykła zazdrość. To było coś w stylu: "Masz piękną bluzkę! Ja też taką kupiłam, ale leży na mnie lepiej". I tak było ze wszystkim. Jak dobrze, że już się nie kumplujemy, szczególnie, gdy potem okazało się, jaka była wobec mnie fałszywa.
Teraz mam prawdziwą przyjaciółkę, co prawda daleko ode mnie, ale żadna się nie kopiuje, każda lubi co innego, a jeśli już wspólnie coś nas interesuje, to na pewno nie w ten toksyczny sposób

[Meell]

Myślę, że nie zawsze to naśladowanie jest takie proste, jak o tym piszecie. Pewnie zdarzają się osoby, które rzeczywiście nie mają swojego zdania, gustu (tak się np. nauczyły od małego, że lepiej się wtopić w tło, oczekiwania innych). Ale ja np. miałam tendencję do bycia takim Lustrem, chociaż nie jeśli chodzi o sposób ubierania, ale już np. mówienia, gesty, upodobania i wiem, że wynikało to z poczucia niższości i przekonania, że jak będę taka, jak ktoś, to wtedy ludzie będą mnie kochać, akceptować. Nawet się nie zastanawiałam nad tym, co sama lubię, bo z góry zakładałam, że czyjeś upodobania będą lepsze, że one dadzą mi sympatię otoczenia. Osoby, które naśladowałam, to były moje przyjaciółki, choć w sumie nie wiem, czy najpierw się "zaprzyjaźniałam", czy zaczynałam od naśladowania.

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[Mileva_]

Dopiero teraz sobie uświadomiłam, że od końca liceum się z czymś takim nie spotkałam Wcześniej owszem. Może jacyś dojrzalsi ludzie czy silniejsze osobowości mnie otaczają, ale raczej każdy w otoczeniu jest sobą i nie ma problemu z zaakceptowaniem innych, którzy się odróżniają.

Siły charakteru bym tu raczej nie mieszała, prędzej podziw dla faktu, że ktoś jest popularny/lubiany/modny.

Czym innym jest stopniowe upodabnianie się do siebie długo przebywających ze sobą ludzi, to jest akurat naturalne.

[Papaya13]

Właśnie, ja w szkole podstawowej miałam szczęście mieć takie "lustro". Objawiało się to głównie naśladowaniem sposobu ubierania, fryzurami.
Co do upodobniania się do siebie przyjaciół to akurat racja, odkąd jestem z moim TŻ śmieję się tak jak on i "nabrałam" jego poczucia humoru

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[KasiaLauraV]

Napisane przez Papaya13

Właśnie, ja w szkole podstawowej miałam szczęście mieć takie "lustro". Objawiało się to głównie naśladowaniem sposobu ubierania, fryzurami.
Co do upodobniania się do siebie przyjaciół to akurat racja, odkąd jestem z moim TŻ śmieję się tak jak on i "nabrałam" jego poczucia humoru

Ooo właśnie! To akurat może być fajne, swojego mam od paru miesięcy, ale jak to napisałaś też "nabrałam" wielu jego cech i zachowań

[201701300929]

wiecie ja nigdy nie spotkalam lustra - i nie chodzi mi bynajmniej o lustro nasladujace mnie ale jakakolwiek dziewczyne, ktora bym znala... kilka bluszczy tak, ale do tego co opisujecie to daleka droga.. i nie wiem czy jednak lustra sa rzadkie i wy mialyscie jakiegos pecha czy moze to jednak nadinterpretowywanie rzeczywistosci - w koncu czesto przyjazni sie z ludzmi, ktorzy lubia podobne rzeczy albo maja podobny styl a odgapienie od kogos jakiejs fryzury czy bluzki to moze byc przypadek( w koncu w duzej mierze rzadzi tu moda a ilosc ciec i kolorow jest jednak ograniczona

[lwia paszcza]

Oj spotkałam się z tym. Niestety z tego co zauważyłam, jest to częsta przypadłość wsrod dziewczyn nadętych, którym zdaje się, że ich naśladownictwo zawsze im rundzie płazem. Np. w kwestii mody czy perfum, pytają co, skąd jak i małpują, przy czym często efekt końcowy często sprawia wrażenie jakby nie miały właśnie lustra w domu. Często są to osoby toksyczne, powierzchowne i zawistna, źle to ukrywają. Lepiej ich unikać !

[chwast]

Znałam lustra i obecnie rownież jedno znam. Dziewczyna blisko trzydziestki. Podpytuje o makijaż włosy itd po czym kupuje to samo lub podobne, ale nie umie tego wykorzystać. Np brwi maluje krzywo i jakby węglem.
Kupuje podobne ubrania.
Kiedy zamówi sie cos na internecie ona tez to robi po paru dniach.
Kiedy czyta sie jakas książkę ona tez ja czyta. I ma takie samo zdanie na jej temat.
Kiedy jest sie w jakims miejscu ona tez musi tam byc bo ty tam byłaś.
Naśladuje zAchowaniA, reakcje. Nie ma własnego zdania na Żaden temat. Nic jej nie interesuje. Zyje życiem innych. Bardzo lubi gdy dzieje sie u nich cos złego, niepokoją ja sukcesy innych. Zawistna. Nic nie mowi o sobie. NIC. ogolnie referat mozna by popełnić. W zyciu nie spotkałam takiej baby.


Wysłano przez tapatalk

[kiciakasia]

Ja miałam nawet kilka takich przypadków, co jest o tyle dziwne, że jestem przekonana, że nie jestem fajnym obiektem do naśladowania, a nawet że jeśli kogoś naśladować, to na pewno nie mnie.

[Wilczaa]

U mnie dość dziwna sytuacja, bo naśladuję mnie kobieta która jest starsza ode mnie o ok 20 / 30 lat? hmm... bardzo dziwna kobieta. Podpatruję różne rzeczy, kosmetyczne, do domu, czy nawet zachowania i potrafi je odwzorować w 100% nie rozumiem takich osób i czasami są bardzo uciążliwe

[lwia paszcza]

Napisane przez Wilczaa

U mnie dość dziwna sytuacja, bo naśladuję mnie kobieta która jest starsza ode mnie o ok 20 / 30 lat? hmm... bardzo dziwna kobieta. Podpatruję różne rzeczy, kosmetyczne, do domu, czy nawet zachowania i potrafi je odwzorować w 100% nie rozumiem takich osób i czasami są bardzo uciążliwe

Może ta kobieta się odmładza

[Wilczaa]

Napisane przez lwia paszcza

Może ta kobieta się odmładza

Nie wiem po prostu nie mam zielonego pojęcia co kieruje tą osobą, ale to jest jakaś masakra. Najlepsza sytuacja była jak kupiła sobie bluzkę z dużym dekoltem,a na dodatek bardzo obcisłą, a dodam że ta kobieta nie należy do najszczuplejszych. Ja nie mam nic przeciwko takim osobą jak sobie podpatrzą jedną dwie rzeczy, ale nie wszystko rżną jak idzie

[Liliii1987]

Poprostu jak czytam te posty to już wiem że nie zwarjowalam. Mam 31 lat moje ksero 8 lat starsza. Nasi mężowie to bracia. Nie mam jak się odciąć. Do niedawna poprostu irytowalao mnie to że ma taki sam kolor ścian identyczny obrus w salonie czy praktycznie takie same ubrania a jak kie to łudząco podobne. Ale kiedy rok temu urodziłam córkę (obydwie miałyśmy po 2 synów tylko że ja w podstawówce a ona prawie dorosli) nie minęło ytrzy miesiące ona też w ciąży 🙄 podobno WPADKA ale tylko ja wiem ze nie. I okazało się że na moje nieszczęście też córka. Nie wiarygodne poprostu myślałam że może jak urodzi syna to w końcu może zrozumie że tak się nie da wszystkiego tak samo a tu masz! Poprostu teraz się dopiero zacznie. Ma już ten sam wózek musiała być ta sama firma i wogole. Wiem że to będzie teraz dramat. I może to dla kogoś wyda sie głupie ale z tym się kie da normalnie żyć. To jest chore. I żadna rozmowa nie pomoze ona się normalnie wypiera i udaje że nie wie o co chodzi. To jest tak irytujące że ja już metki córce z każdego ubrania odcinam bo sprawdza pi kryjomu jak myśli że nie widzę. Boję się że córka będzie przechodziła ten koszmar co ja. Masakra.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Naśladownictwo to najwyższa forma pochlebstwa.

[2f6abb6d3878858271ffdb3efd65c95d1f4fde9b_623d0cb3af0b6]

To ja jestem takim lustrem mojej przyjaciółki. Nie chodzi o ubranie tylko prowadzenie domu. Ona jest typową panią domu, a zanim coś kupi ze sprzętów domowych robi z tego doktorat. Cenię jej spryt i często pytam o poradę.
Kupiłam takie samo jak ona
- kombajn kuchenny Candy trio - płyta, piekarnik i zmywarka w jednym
- blender z lidla
- rzutnik
- noże i sztućce
- garnki
- szybkowar

i wiele innych drobniejszych rzeczy.

Jej to schlebia, a ja się cieszę z dobrze służących mi sprzętów domowych.

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

[1=2f6abb6d3878858271ffdb3 efd65c95d1f4fde9b_623d0cb 3af0b6;83473531]a zanim coś kupi ze sprzętów domowych robi z tego doktorat. [/QUOTE]

Lol, tak bardzo ja
Cytuję, bo spodobało mi się to określenie.