Wstydliwa samotność w życiu

[Lasagna_ze_szpinakiem]

Napisane przez bergtim

Cześć. Tak to chyba najlepsza metoda. Ale towarzystwo moje się rozeszło i rozmyło. Mało mam takich osób ale będe próbował. Może ktoś mnie zauważy. Pozdrawiam

Wysłane z mojego moto g31(w) przy użyciu Tapatalka

---------- Dopisano o 13:45 ---------- Poprzedni post napisano o 13:41 ----------

Oczywiście nie chodzi o ukrywanie z tego problemu bo mało kto o tym wie. Jak sama rozumiesz życie z tym jest specyficzne. Wszystko się kręci wokół jednego. Wiem że to ukształtowało mój charakter. I zabrało wiele życia.

Wysłane z mojego moto g31(w) przy użyciu Tapatalka

Widzisz a ja nigdy nie miałam takiego podejścia. Tzn nawet jeśli miałam gorszy dzien to był to tylko moment, słabsza chwila. Akceptuje te przypadłość, czasem mnie bawi, podobnie jak mojego męża. Spróbuj w ogóle odciąć się od myślenia, że jelita to cały Ty. WC znajdziesz aktualnie wszedzie, tym się nie martw. Początek z kimś będzie mega stresem i pewnie nasila się objawy, ale znow- kwestia psychiki i czasu, akceptacji Bądź dzielny, znajdziesz kogoś, bez obaw. Próbuj tylko na wiele sposobów.

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

[bergtim]

Napisane przez Lasagna_ze_szpinakiem

Widzisz a ja nigdy nie miałam takiego podejścia. Tzn nawet jeśli miałam gorszy dzien to był to tylko moment, słabsza chwila. Akceptuje te przypadłość, czasem mnie bawi, podobnie jak mojego męża. Spróbuj w ogóle odciąć się od myślenia, że jelita to cały Ty. WC znajdziesz aktualnie wszedzie, tym się nie martw. Początek z kimś będzie mega stresem i pewnie nasila się objawy, ale znow- kwestia psychiki i czasu, akceptacji Bądź dzielny, znajdziesz kogoś, bez obaw. Próbuj tylko na wiele sposobów.

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

Tak nauczyłem się z tym żyć. Ale piętno odbiło na mnie i dużo zabrało. Poprostu pewne rzeczy muszą być po mojemu. Bardzo mi miło, że odpisałaś Dziękuje za zrozumienie.

Wysłane z mojego moto g31(w) przy użyciu Tapatalka

[Magmag0194]

Napisane przez bergtim

Tak wiem. Czasem z kimś pogadam na szlaku też albo wspólnie przejdziemy. Ja podróżuje pociągiem. Trochę trudno mi też dopasować się do kogoś. Wiem coś kosztem czegoś. Blokuje mnie nocleg z kimś czy wspólna podróż autem. Będzie się to wydawać dziwne postronnym osobom ale moje dolegliwości z nadwrażliwym jelitem są uciążliwe i krzyżują wszystko.Jakość życia spada. Nauczyłem się z tym żyć ale musi być po mojemu. To lata różnych doświadczeń. Tak mam od dzieciństwa.Jedzenie na mieście też kontroluje. Oczywiście próbowałem wszystkiego aby to zwalczyć ale to schorzenie a w zasadzie choroba nieuleczalna. Są dużo gorsze choroby. Nie chciałbym aby to zabrzmiało jako użalanie czy wymówka.

Wysłane z mojego moto g31(w) przy użyciu Tapatalka

No to zostają chyba katywności na miejscu na początek. Rozumiem, że sprawa może być krępująca na początku w takich okolicznościach.
U mnie działa grupa biegaczy, rolkowa, rowerzystów, planszówki w barze co piątek. Może u Ciebie też? Warto się rozejrzeć.

[Sylia166]

Apki randkowe to jak sklep z zabawkami, kobiety faktycznie mają tam duże zainteresowanie i wybór (choć ten wybór nie zawsze jest super, wystarczy poczytać wątek o randkach ), dużo też panów nie potrafi zrobić odpowiednich zdjęć.
Ja zapewne odrzuciłabym mojego ex na apce, bo z wyglądu nie był w moim typie (na początku) My się poznaliśmy przypadkowo w pubie i polubiłam go, a potem poczułam coś więcej Na apce pewnie bym go olała Nie jest łatwo, ale też wolę poznawanie na żywo gdzieś tam przypadkowo niż siedzenie na portalach i apkach

[Piotrek95]

Napisane przez Sylia166

Ja zapewne odrzuciłabym mojego ex na apce, bo z wyglądu nie był w moim typie (na początku) My się poznaliśmy przypadkowo w pubie i polubiłam go, a potem poczułam coś więcej Na apce pewnie bym go olała

Grubo

[Sylia166]

Napisane przez Piotrek95

Grubo

Na aplikacjach głównie wybieramy po wyglądzie, a w realnym życiu różnie wychodzi, często bywało tak, że ktoś mi się na początku nie podobał, a zauroczył mnie sposób bycia, charakter i zaczęłam patrzeć inaczej na tę osobę, pewnie jakbym wkleiła zdjęcia wszystkich facetów którzy mi się podobali to większa część by powiedziała "ee jakiś przeciętniak"
Tak tylko dodam, że mojego ex poznałam podchodząc do niego i pytając czy ma ognia haha Tak się zaczęło, mimo że nam nie wyszło to z sentymentem wspominam

[skara]

Napisane przez Piotrek95

Grubo

Raczej normalnie. Na apce masz płaskie zdjęcie, często średniej jakości. Nie ma głosu, zapachu, poczucia humoru itd., a to głównie w tym się zakochujemy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Piotrek95]

Napisane przez Sylia166

Tak tylko dodam, że mojego ex poznałam podchodząc do niego i pytając czy ma ognia haha Tak się zaczęło, mimo że nam nie wyszło to z sentymentem wspominam

To jest classic. Sam tak poznałem masę osób, mimo że nie paliłem hahah. Taktyka robi zawodnika. Szczęścia Wam

[b7c523c48d685fff13c5db5a9d3e58ccf0b35a9f_65555d08413b4]

Napisane przez Piotrek95

Grubo

U mnie to samo, ba, jeden z moich ex był moim kumplem z paczki znajomych przez ok. 3 lata i nigdy nie zwracałam na niego uwagi (facet ze sporą nadwagą) Kiedyś przypadkiem spędziliśmy więcej czasu sam na sam i dopiero wtedy zaczął mi się podobać fizycznie

Sent from my FP4 using Tapatalk

[nvm0990]

Mowisz ze lubisz sport i duzo biegasz - ja bym poszla w tym kierunku.

Poszukaj jakiejs grupy biegaczy, czesto sa to bardzo poczatkujace grupy. U mnie np jest takich grup kilka i bardzo czesto po biegu organizowanie jest wyjscie na piwo.

Pracujesz z domu? Jezeli tak, to moze warto by chodzic czesciej do biura jak masz taka mozliwosc? U mnie po pracy dosc czesto ktos rzuca zeby wyjsc na drinka/jakies jedzenie - idzie sie wtedy wieksza grupa ale to moze by pomoglo Ci aby bardziej sie otworzyc i nawiazac nowe kontakty.

Wszystkie meetupy, spotkania pasjonatow gor etc - duzo jest takich wydarzen, warto poszukac czegos co Cie interesuje.

Aplikacje bym odpuscila, wydaje mi sie ze dosc ciezko tam sie przebic i trzeba dosc dobrze znac "strategie", np ciekawe zdjecia, opis, kiedy zaprosic na randke, etc - obawiam sie ze to moze u Ciebie troche kulec.

Ale! Uwaga. Ostanio kilka moich kolezanek bylo na eventach speed dating i wszystkie narzekaly ze albo nie bylo tam w ogole facetow, albo Ci ktorzy przyszli nie potrafili nawiazac zadnej konwersacji - moze warto by sporobowac

[chacaos]

To, co moim zdaniem może odstraszać:
1. Próba rozwijania znajomości z przypadkowymi kobietami, bo mieliście miłą pogawędkę w sklepie czy pociągu - mogą mieć partnerów lub nie być zainteresowane randkami z obcym typem, choćby był ciekawym rozmówcą. Wrzuć na luz i potraktuj takie sytuacje raczej jako okazję do napełnienia baterii społecznej i obycia się w kontaktach towarzyskich, a nie szansę na miłość.
2.

Napisane przez bergtim

Zawsze chciałem aby ktoś poznał mnie osobiście a nie w towarzystwie więc próbowałem gdzieś zaprosić w jakieś fajne ale neutralne miejsce.

Może źle interpretuję, ale dlaczego nie poznawać się na samym początku w towarzystwie? Jeśli nie jesteś jakimś charyzmatycznym adonisem, to parę grupowych spotkań więcej nim wylecisz z propozycją mogłoby zadziałać na Twoją korzyść. Piszesz, że ,,boli brak szansy aby ktoś poznał mniej bardziej'', ale to to kobieta w takiej sytuacji ma odebraną szansę, by poobserwować Cię w naturalnym środowisku i wtedy odpowiedzieć sobie na pytanie, czy jest jakieś romantyczne zainteresowanie czy nie. Może Twoja propozycja pada trochę za szybko, wydaje się nienaturalna czy wręcz desperacka, więc woli Cię spławić?
3.

Napisane przez bergtim

Mieszkam wciąż w domu rodzinnym.

Sorry, ale dla wielu kobiet to red flag. Zwłaszcza jeśli podbijasz do takich, które dawno wyleciały z gniazda.

[bergtim]

Napisane przez chacaos

To, co moim zdaniem może odstraszać:
1. Próba rozwijania znajomości z przypadkowymi kobietami, bo mieliście miłą pogawędkę w sklepie czy pociągu - mogą mieć partnerów lub nie być zainteresowane randkami z obcym typem, choćby był ciekawym rozmówcą. Wrzuć na luz i potraktuj takie sytuacje raczej jako okazję do napełnienia baterii społecznej i obycia się w kontaktach towarzyskich, a nie szansę na miłość.
2.

Może źle interpretuję, ale dlaczego nie poznawać się na samym początku w towarzystwie? Jeśli nie jesteś jakimś charyzmatycznym adonisem, to parę grupowych spotkań więcej nim wylecisz z propozycją mogłoby zadziałać na Twoją korzyść. Piszesz, że ,,boli brak szansy aby ktoś poznał mniej bardziej'', ale to to kobieta w takiej sytuacji ma odebraną szansę, by poobserwować Cię w naturalnym środowisku i wtedy odpowiedzieć sobie na pytanie, czy jest jakieś romantyczne zainteresowanie czy nie. Może Twoja propozycja pada trochę za szybko, wydaje się nienaturalna czy wręcz desperacka, więc woli Cię spławić?
3.

Sorry, ale dla wielu kobiet to red flag. Zwłaszcza jeśli podbijasz do takich, które dawno wyleciały z gniazda.

Dzięki za spostrzeżenia.

Wysłane z mojego moto g31(w) przy użyciu Tapatalka

[CwiercMotyla]

Napisane przez chacaos

Sorry, ale dla wielu kobiet to red flag. Zwłaszcza jeśli podbijasz do takich, które dawno wyleciały z gniazda.

Hmm, ciekawe, czy to też działa w drugą stronę (tzn. kiedy dziewczyna mieszka z rodzicami)? Jakoś wątpię

[HermiJona]

Napisane przez CwiercMotyla

Hmm, ciekawe, czy to też działa w drugą stronę (tzn. kiedy dziewczyna mieszka z rodzicami)? Jakoś wątpię

A ja myślę (i to jest wyłącznie moja opinia, nie obejmująca zapewne całej męskiej populacji, ale takie jednostki występują), że jednak w pewnym wieku jednak działa - są różne sytuacje życiowe i pomijam jeśli trzeba się zaopiekować rodzicami, ma się problemy zdrowotne, finansowe albo rodzice pomagają przy dziecku/dzieciach (samotna matka/ojciec) - w pewnym wieku jednak już mężczyzna wie, że potencjalnie rozwijając znajomość nie będzie musiał dzielić przestrzeni z rodzicami kobiety, z którą się spotyka czyt. więcej swobody itp. Świadczy to również o jakiejś jej zaradności, jeśli ma środki na utrzymanie siebie (pomijam toksyków, szukających darmowego źródła utrzymania, bo i takie przypadki się zdarzają). Ale jestem kobietą i mogę się mylić, a obserwację wnoszę ze spostrzeżeń mężczyzn w otoczeniu.

Natomiast faktycznie, u mężczyzny 25+, który nadal mieszka z rodzicami, natomiast Pani jest "na swoim" utrzymaniu (na swoje możliwości) informacja o mieszkaniu z rodzicami mogłaby być red flag - Autor wydaje się bardzo sympatyczną osobą i szczerze z chęcią sama również z nim bym porozmawiała...ale to samo mogę powiedzieć o moich eks - też nam się świetnie rozmawiało, nawet byliśmy w kilkuletnich związkach, jednak przywiązanie do domu rodzinnego prędzej czy później pokazuje różnice w podejściu do pewnych kwestii - pracy, finansów, samodzielności itp - nie chciałabym generalizować na Autora, jednak mając taką informację obecnie i po swoich doświadczeniach...raczej byśmy już dalej nie pogadali

[Sylia166]

Ja mieszkam sama więc bardziej imponuję mi facet, który również się w pełni usamodzielnił i wyfrunął z gniazdka, skoro ja się wyprowadziłam to czemu nie mam tego wymagać od potencjonalnego partnera, pomijam sytuacje opieki nad rodzicami czy odkładaniem na wkład własny itp. Każdy robi co uważa, ale nie ma co się dziwić, że ludzie mają różne opinie i spostrzeganie na ten temat, bo jednak mówimy tutaj o dorosłych ludziach przed 30stką.

[chacaos]

Napisane przez CwiercMotyla

Hmm, ciekawe, czy to też działa w drugą stronę (tzn. kiedy dziewczyna mieszka z rodzicami)? Jakoś wątpię

Nie znam bliżej żadnej kobiety mieszkającej na stałe z rodzicami, więc nie mam pojęcia. Na pewno nikt nie ma przez to zupełnie przekreślonych szans na związek, ale obstawiam, że nie jest to magnes na osoby będące w innej sytuacji ekonomicznej czy rodzinnej.

[Piotrek95]

Z mojego doświadczenia mogę powiedzieć, że jak skończyłeś studia i dalej mieszkasz z rodzicami, to Twoje szanse spadają prawie do zera, chocbyś miał urok Bonda i ciało Adonisa. Wynajmij kawalerkę albo chociaż pokój (maks 3 osoby w mieszkaniu i 1 toaleta).

[bergtim]

Napisane przez HermiJona

A ja myślę (i to jest wyłącznie moja opinia, nie obejmująca zapewne całej męskiej populacji, ale takie jednostki występują), że jednak w pewnym wieku jednak działa - są różne sytuacje życiowe i pomijam jeśli trzeba się zaopiekować rodzicami, ma się problemy zdrowotne, finansowe albo rodzice pomagają przy dziecku/dzieciach (samotna matka/ojciec) - w pewnym wieku jednak już mężczyzna wie, że potencjalnie rozwijając znajomość nie będzie musiał dzielić przestrzeni z rodzicami kobiety, z którą się spotyka czyt. więcej swobody itp. Świadczy to również o jakiejś jej zaradności, jeśli ma środki na utrzymanie siebie (pomijam toksyków, szukających darmowego źródła utrzymania, bo i takie przypadki się zdarzają). Ale jestem kobietą i mogę się mylić, a obserwację wnoszę ze spostrzeżeń mężczyzn w otoczeniu.

Natomiast faktycznie, u mężczyzny 25+, który nadal mieszka z rodzicami, natomiast Pani jest "na swoim" utrzymaniu (na swoje możliwości) informacja o mieszkaniu z rodzicami mogłaby być red flag - Autor wydaje się bardzo sympatyczną osobą i szczerze z chęcią sama również z nim bym porozmawiała...ale to samo mogę powiedzieć o moich eks - też nam się świetnie rozmawiało, nawet byliśmy w kilkuletnich związkach, jednak przywiązanie do domu rodzinnego prędzej czy później pokazuje różnice w podejściu do pewnych kwestii - pracy, finansów, samodzielności itp - nie chciałabym generalizować na Autora, jednak mając taką informację obecnie i po swoich doświadczeniach...raczej byśmy już dalej nie pogadali

Staram się myśleć poważnie o przyszłości. Mam też trochę skomplikowaną sytuację rodzinną odnośnie mieszkania bo mam 2 opcje na przyszłość ale każda ma swoje wady i zalety. Przyznam też że samemu ciężko planuje sie przyszłość. Koszty życia też są strasznie wysokie ostatnio. Nawet gdybym dostał kredyt bo na wkład uzbierałem to samemu raczej finansowo bym nie podołał z ratą. Wiem ze na mężczyznie spoczywa jakiś ciężar i odpowiedzialność. Ale zawsze można coś też w 2 wynająć. Ciężko mi się ustosunkować do takiej hipotetycznej sytuacji. Z drugiej strony czasem ludzie naprawdę mało mają i żyją. Ale tez nie można usprawiedliwiać wszystkiego i trzeba dążyć małymi krokami do przodu.

Wysłane z mojego moto g31(w) przy użyciu Tapatalka

[HermiJona]

Napisane przez bergtim

Staram się myśleć poważnie o przyszłości. Mam też trochę skomplikowaną sytuację rodzinną odnośnie mieszkania bo mam 2 opcje na przyszłość ale każda ma swoje wady i zalety. Przyznam też że samemu ciężko planuje sie przyszłość. Koszty życia też są strasznie wysokie ostatnio. Nawet gdybym dostał kredyt bo na wkład uzbierałem to samemu raczej finansowo bym nie podołał z ratą. Wiem ze na mężczyznie spoczywa jakiś ciężar i odpowiedzialność. Ale zawsze można coś też w 2 wynająć. Ciężko mi się ustosunkować do takiej hipotetycznej sytuacji. Z drugiej strony czasem ludzie naprawdę mało mają i żyją. Ale tez nie można usprawiedliwiać wszystkiego i trzeba dążyć małymi krokami do przodu.

Wysłane z mojego moto g31(w) przy użyciu Tapatalka

Podbijając do odpowiedzi wyżej i odpowiedzi Piotrka - nie mówmy o przyszłości, mówmy o tym co jest tu i teraz - czujesz się samotny, działasz ze swoimi pasjami, masz jakichś ludzi wokół i odłożone na wkład własny. Z treści wynika, że też pracujesz - patrząc na tu i teraz - a czy nie myślałeś, żeby, nawet tymczasowo, wynająć gdzieś pokój albo małą kawalerkę? Sam? Nie chodzi o to, żeby się utapiać w wielkich kosztach - czy mając obecną pensję, byłbyś w stanie się utrzymać? Takie usamodzielnienie się również mocno wpływa na samopoczucie i samoocenę - Twoją, w Twoich własnych oczach - i pomaga nieco ruszyć do przodu, nabrać nowych doświadczeń. Jeśli by się nie udało za pierwszym razem - mógłbyś wrócić do "rodzinnego" domu? Zawsze to też nowa perspektywa.

Trochę mi się rzuciła w oczy "hipotetyczna sytuacja, do której ciężko się ustosunkować" - szczerze, nie znam Autora, jednak tutaj pojawia się żółta lampka, czy Autor nie postrzega życia w rodzinnym domu i "skomplikowaną sytuację rodzinną odnośnie mieszkania bo mam 2 opcje na przyszłość" jako jedynej drogi jaką można obrać. Fajnie jest mieć opcję spadku na przyszłość, ale różnie się może ułożyć i jednak warto też wybiegać trochę "ponad dom rodzinny".

[bergtim]

Napisane przez HermiJona

Podbijając do odpowiedzi wyżej i odpowiedzi Piotrka - nie mówmy o przyszłości, mówmy o tym co jest tu i teraz - czujesz się samotny, działasz ze swoimi pasjami, masz jakichś ludzi wokół i odłożone na wkład własny. Z treści wynika, że też pracujesz - patrząc na tu i teraz - a czy nie myślałeś, żeby, nawet tymczasowo, wynająć gdzieś pokój albo małą kawalerkę? Sam? Nie chodzi o to, żeby się utapiać w wielkich kosztach - czy mając obecną pensję, byłbyś w stanie się utrzymać? Takie usamodzielnienie się również mocno wpływa na samopoczucie i samoocenę - Twoją, w Twoich własnych oczach - i pomaga nieco ruszyć do przodu, nabrać nowych doświadczeń. Jeśli by się nie udało za pierwszym razem - mógłbyś wrócić do "rodzinnego" domu? Zawsze to też nowa perspektywa.

Trochę mi się rzuciła w oczy "hipotetyczna sytuacja, do której ciężko się ustosunkować" - szczerze, nie znam Autora, jednak tutaj pojawia się żółta lampka, czy Autor nie postrzega życia w rodzinnym domu i "skomplikowaną sytuację rodzinną odnośnie mieszkania bo mam 2 opcje na przyszłość" jako jedynej drogi jaką można obrać. Fajnie jest mieć opcję spadku na przyszłość, ale różnie się może ułożyć i jednak warto też wybiegać trochę "ponad dom rodzinny".

Myślę nad różnymi drogami. Dostanę spadek pewien ale bliżej mi do kawalerki swojej. I tak mało zarabiam. I można ciągnąć tak dalej dlaczego itp. Wiem już jaka łatka została przypisana. Ale mój post był o czymś innym. O samotności.

Wysłane z mojego moto g31(w) przy użyciu Tapatalka

[Piotrek95]

Napisane przez bergtim

Myślę nad różnymi drogami. Dostanę spadek pewien ale bliżej mi do kawalerki swojej. I tak mało zarabiam. I można ciągnąć tak dalej dlaczego itp. Wiem już jaka łatka została przypisana. Ale mój post był o czymś innym. O samotności.

Wysłane z mojego moto g31(w) przy użyciu Tapatalka

To wszystko jest ze sobą powiązane. Nawet jak znajdziesz miłość życia, to jednak codzienność opiera się mocno na standardzie życia.

[skara]

Napisane przez bergtim

Myślę nad różnymi drogami. Dostanę spadek pewien ale bliżej mi do kawalerki swojej. I tak mało zarabiam. I można ciągnąć tak dalej dlaczego itp. Wiem już jaka łatka została przypisana. Ale mój post był o czymś innym. O samotności.

Wysłane z mojego moto g31(w) przy użyciu Tapatalka

Jako dorosła kobieta, która w Twoim wieku od dawna się sama utrzymywała, widzę nawet 2 czerwone flagi: mieszkanie z rodzicami i słabe zarobki. Jestem materialistką, nie chciałabym faceta w dużo słabszej sytuacji finansowej - oczywiście nie mam na myśli sytuacji losowych czy życiowych zakrętów, bo zdarzało mi się utrzymywać w 100% partnera. Nie wiem czy możesz to zmienić, ale to jednak potrafi zniechęcić.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[b7c523c48d685fff13c5db5a9d3e58ccf0b35a9f_65555d08413b4]

Jestem po 30 i wiem na pewno, że nie zwiazalabym się z gosciem, który nigdy nie mieszkał poza domem rodzinnym. Wiem, jakie są spięcia w związku, kiedy facet nie ogarnia podstawowych rzeczy w domu i nie wie jakiego co wymaga wysilku, trzeba brać na siebie dodatkowy etat managera takiego faceta, ustalać mu obowiązki i zadania bo on "nie wie". Można się dokładać do rachunków ile się chce ale nadal nie wiedzieć ile dokładnie kosztuje woda, jak często myć toaletę czy organizować posiłki. Tym bardziej jak slabo się zarabia i nie mam szans.na pomoc czy katering.
Byloby mi też wstyd po randce wejść z facetem.do domu rodziców na jakieś bardziej romantyczne chwile i minąć się rano z jego ojcem w kuchni

Sent from my FP4 using Tapatalk

[taalasaa]

Popracuj nad swoją wartością. Z tego co piszesz to paywni podchodzisz do życia i gdzieś tam stanąłeś bo jest Ci wygodnie i boisz się bić z rzeczywistością. Nic tak nie rozwija jak pokonywanie przeciwności i przeszkód w życiu. Do tego potrzeba jednak sporo wysiłku i zmiany sposobu myślenia i nie robienia z siebie ofiary. Odnoszę wrażenie, że jesteś osobą która uzależnia się od innych. To raczej nie przyciąga nikogo, a sam mechanizm buduje się dawno i narasta. Czasami trzeba podjąć trudne i bolesne decyzję, aby życie zaczęło się zmieniać. Drogowskazem w tym przypadku powinien być lęk i obawa. Po czasie wszystko się ułoży, a doświadczenie i siły jaka nabierzesz nikt Ci nie odejmie, a swoją wartość przestaniesz widzieć oczami innych. Żyjesz w marazmie i bez celu który cie rusza, za dużo myślisz i to cie ogranicza. Twoje interakcje z ludźmi wydają się nieautentyczne.
Świat jest pełen mi możliwości wystarczy sięgnąć ręką. Jednak aby uzyskać wiele trzeba co najmniej tyle samo wysiłku włożyć. Nie marnuj życia i nie użalaj się nad sobą. Nie jesteś pierwszym kto się musi ogarnąć czy wręcz odkryć.

[pseudofeministka]

Napisane przez bergtim

Cześć,
Jestem tutaj od niedawna. Różne podobne historie przewijają się przez forum ale myślę,że każda jest inna. Chciałem się po prostu wygadać.


Mam dwadzieścia osiem lat. I jestem bardzo samotny. Nigdy też nie byłem w związku. Nie mam charakteru introwertyka(wręcz przeciwnie chyba) ale od wczesnych lat miałem problem z nawiązaniem relacji z płcią przeciwną. Nosiłem też obawę że zostanę już sam i obawiam się że to wszystko się spełnia. Największym moim marzeniem od zawsze była kochająca partnerka i rodzina.

Kiedyś myślałem ,że miłość sama przyjdzie i wszystko samo się ułoży. Próbowałem wielokrotnie poznać kogoś przez internet ale kończyło to się niepowodzeniem, brakiem odzewu albo po kilku wiadomościach. Bardziej bolało odrzucenie w realu (a na tym się głównie skupiałem) gdy próbowałem kogoś zaprosić albo zagadać. Najbardziej boli brak szansy aby ktoś poznał mniej bardziej. Przeraża mnie ilość bezskutecznych prób jakie podjąłem w swoim życiu.


Chodzę od wielu lat do psychologa bo uważam że z problemami trzeba się mierzyć. Ale brakuje siły. Tak jak teraz. Starałem się z samotności wyciągnąć to co się da. Kiedyś aż tak to wszystko nie dokuczało ale z wiekiem widzę jak bardzo różnię się od znajomych w związkach, małżeństwach i z dziećmi. Brakuje bliskości i rozmów z drugą osobą. A bardzo lubię rozmawiać.Nie da się uciec od tego aby nie tęsknić za tym czego brakuje. Wtedy człowiek czuję ogromną pustkę. Okresy bierności przeplatały się z zaangażowaniem aby coś zmienić. Duże piętno odbił na moim charakterze i jakości życia nadwrażliwość jelit ale pogodziłem się z tym.



Mam zainteresowania. Od kilku lat podróżuję dużo sam, chodzę po górach. Czytam wiele książek na różne tematy dotyczące życia i emocji. Lubię też sport, dużo biegam. Myślałem że pasje przybliża mnie do nowych znajomości. Dobrze się znam na muzyce i tym co dzieje wokół mnie. Dbam o siebie o swoje zdrowie i ubiór akceptuję swój wygląd ale nie uważam się za przystojnego. Chodzę do kościoła aby się wyciszyć. Mieszkam wciąż w domu rodzinnym.



Bardzo się wstydzę tego jak wygląda moje życie, zerowego doświadczenia. W moim wieku to rzadko spotykane. Zastanawiam się jak mocno to mnie dyskwalifikuje, czy mam jakieś szanse na miłość i rodzinę. Chętnie pogadam z innymi w podobnych i nie tylko sytuacjach.

Pozdrawiam

Jak chodzisz do psychologa, to pewnie przerabiacie tam rozne tematy, wiec teg sie trzymaj. Ja bym nie nabijala sobie do glowy, ze masz zerowe doswiadczenie , bo co Ci to da? Ulozylo sie jak sie ulozylo i juz tego co bylo nie zmienisz. Najwazniejsze, ze jestes swiadomy problemow , tego co Cie ogranicza i w miare mozliwosci dzialaj. Jestes mlody, wiec mozesz jeszcze zmienic to co Ci nie odpowiada

Nie wiem jak jest w Twoim przypadku. Natomiast mnie zawsze odrzucalo w facetach, jezeli zbyt mocno nastawiali sie na zwiazek. Po prostu czuc w nich bylo desperacje. Wiec moze u Ciebie jest podobnie?

---------- Dopisano o 09:57 ---------- Poprzedni post napisano o 09:54 ----------

Napisane przez Piotrek95

Spokojnie jestem w stanie wymienić kilkanaście dziewczyn, które poznałem w takich miejscach. Zawsze było miło. Wystarczy się nie narzucać i mieć wyczucie) Pomijając oczywiście randomowych ludzi na komunikatorach - to nie działa.

A co do OP - jeśli faktycznie zagadywałeś i nie było chęci dalszego poznawania się, to robisz to po prostu źle. Z Twojego wpisu czuć sympatycznego gościa, który ma gigantyczne kompleksy. Sorry, bije od Ciebie niezbyt ciekawa energia, co bardzo przeszkadza w nawiązywaniu relacji. Nie bez powodu mówi się, że kluczem w sukcesach z kobietami jest pewność siebie. Musisz przepracować to, z czym się borykasz i dopiero potem próbować. Nie możesz wychodzić do ludzi z desperacką potrzebą bliskości, bo to nie jest mile widziane. Nikt nie chce czegoś takiego brać na siebie. Ludzie się tego boją.

Co do podkreslonego, zgadzam sie. Dopoki nie przerobimy w sobie wlasnych ograniczen, lekow etc. to niestety moze byc kiepsko z nawiazaniem glebszej relacji.

[Mihaul]

Napisane przez Piotrek95

To jest chyba najgłupsza rzecz, jaką przeczytałem w tym roku. Serio, kupiłeś to? Bo mi się wydaje, że albo powód był inny i to była wymówka, albo pisałeś z chorą psychicznie osobą

To jaki był wg Ciebie powód? rozmawiasz z kimś 3 dni, już jest ustalone spotkanie gdzie, o której wstępnie i nagle z rana tego dnia zapytanie o wzrost i odwrócenie sytuacji o 360 stopni i nagle nie pasuje ani dziś ani jutro, ani po jutrze, nie ma dalszego kontaktu i praktycznie spotkanie do tej pory po miesiącu się nie odbyło.
Widzisz tutaj coś innego, inny powód lub jakieś logiczne wytłumaczenie?
To tak jakby facet trenujący na siłce, nie spotkał się z kobietą która nie ma ogromnego biustu E ale przy tym ma być szczupła bo przecież on trenuje i nie może mieć "cycków" większych od niej więc płaska odpada..
Dla mnie to głupie, bo co jeśli facet będzie wysoki ale nie będzie flow i zero tematów do rozmów? rzuci mu się w ramiona?
Wymagania większe niż przy konfiguracji nowego auta w salonie za 100 tys
Stąd niech autor odpuści tematykę apek i randek internetowych bo nic dobrego z tego nie wychodzi.

[pseudofeministka]

Napisane przez Mihaul

To jaki był wg Ciebie powód? rozmawiasz z kimś 3 dni, już jest ustalone spotkanie gdzie, o której wstępnie i nagle z rana tego dnia zapytanie o wzrost i odwrócenie sytuacji o 360 stopni i nagle nie pasuje ani dziś ani jutro, ani po jutrze, nie ma dalszego kontaktu i praktycznie spotkanie do tej pory po miesiącu się nie odbyło.
Widzisz tutaj coś innego, inny powód lub jakieś logiczne wytłumaczenie?
To tak jakby facet trenujący na siłce, nie spotkał się z kobietą która nie ma ogromnego biustu E ale przy tym ma być szczupła bo przecież on trenuje i nie może mieć "cycków" większych od niej więc płaska odpada..
Dla mnie to głupie, bo co jeśli facet będzie wysoki ale nie będzie flow i zero tematów do rozmów? rzuci mu się w ramiona?
Wymagania większe niż przy konfiguracji nowego auta w salonie za 100 tys
Stąd niech autor odpuści tematykę apek i randek internetowych bo nic dobrego z tego nie wychodzi.

Niestety. Nie ma co zaklinac rzeczywistosci i dorabiac ideologii. Czy nam sie to podoba czy nie wyglad byl, jest i bedzie wazny, gdyby tak nie bylo to kosmetyczki, fryzjerki, dietetyczki i trenerzy personalni nie urosliby tak w sile.

Ogolnie uwazam, ze od dobrych kilku lat zyjemy w szalonych czasach, jezeli chodzi o wyglad i ludzie przesadzaja. ale fakt jest taki, ze zawsze wieksza uwage przyciagnie osoba atrakcyjna i tyle. Dlatego niezaleznie od wszystkiego , trzeba zaakceptowac siebie, bo na szczescie w zyciu nie chodzi tylko o wyglad, ale tez trzeba miec swiadomosc, ze nie kazdemu bedzie sie odpowiadalo.

[alicjaross]

Napisane przez Mihaul

To jaki był wg Ciebie powód? rozmawiasz z kimś 3 dni, już jest ustalone spotkanie gdzie, o której wstępnie i nagle z rana tego dnia zapytanie o wzrost i odwrócenie sytuacji o 360 stopni i nagle nie pasuje ani dziś ani jutro, ani po jutrze, nie ma dalszego kontaktu i praktycznie spotkanie do tej pory po miesiącu się nie odbyło.
Widzisz tutaj coś innego, inny powód lub jakieś logiczne wytłumaczenie?
To tak jakby facet trenujący na siłce, nie spotkał się z kobietą która nie ma ogromnego biustu E ale przy tym ma być szczupła bo przecież on trenuje i nie może mieć "cycków" większych od niej więc płaska odpada..
Dla mnie to głupie, bo co jeśli facet będzie wysoki ale nie będzie flow i zero tematów do rozmów? rzuci mu się w ramiona?
Wymagania większe niż przy konfiguracji nowego auta w salonie za 100 tys
Stąd niech autor odpuści tematykę apek i randek internetowych bo nic dobrego z tego nie wychodzi.

też kiedyś zrezygnowałam spotkania, gdy się okazało, ze facet ma 165 a ja mam 168


Autorze, możesz być osobą z gatunku, które za bardzo chcą związku. Tak bardzo chcesz kogos poznać, że wyczuwa się desperację. Ja nigdy nie umówiłam się z jakimś randomem co do mnie zagadał w sklepie czy na ulicy, bo jawili mi się jako desperaci lub uznawałam, ze ktoś sobie ćwiczy podryw. Masz jakąś dobrą koleżankę czy kuzynkę? Może ona coś Ci powie, bo jeśli tak każda poznana dziewczyna Cię odrzuca, to wybacz, ale coś jest nie tak i sądzę, że problem leży w Tobie

[Mihaul]

Napisane przez pseudofeministka

Niestety. Nie ma co zaklinac rzeczywistosci i dorabiac ideologii. Czy nam sie to podoba czy nie wyglad byl, jest i bedzie wazny, gdyby tak nie bylo to kosmetyczki, fryzjerki, dietetyczki i trenerzy personalni nie urosliby tak w sile.

Ogolnie uwazam, ze od dobrych kilku lat zyjemy w szalonych czasach, jezeli chodzi o wyglad i ludzie przesadzaja. ale fakt jest taki, ze zawsze wieksza uwage przyciagnie osoba atrakcyjna i tyle. Dlatego niezaleznie od wszystkiego , trzeba zaakceptowac siebie, bo na szczescie w zyciu nie chodzi tylko o wyglad, ale tez trzeba miec swiadomosc, ze nie kazdemu bedzie sie odpowiadalo.

Tak tylko pytanie co by było gdybym miał 190 cm, przychodzę na spotkanie i się okazuje np że nie pracuje, jestem na zasiłku z pośredniaka 800 zł, mieszkam z rodzicami, nie mam prawka, samochodu itd, nigdzie nie podróżuje

Świetny kandydat na faceta? No ale za to wysoki
Czyli też by podziękowała, z tą różnicą że tutaj chociaż by się umówiła bo centymetry jej się zgadzały i to nie te o których często myślimy: D
No ale taki czasy, czasy Tinderów, instagramów, tik-toków, człowiek jest traktowany przedmiotowo.

[Camillie32]

Napisane przez Mihaul

Tak tylko pytanie co by było gdybym miał 190 cm, przychodzę na spotkanie i się okazuje np że nie pracuje, jestem na zasiłku z pośredniaka 800 zł, mieszkam z rodzicami, nie mam prawka, samochodu itd, nigdzie nie podróżuje

Świetny kandydat na faceta? No ale za to wysoki
Czyli też by podziękowała, z tą różnicą że tutaj chociaż by się umówiła bo centymetry jej się zgadzały i to nie te o których często myślimy: D
No ale taki czasy, czasy Tinderów, instagramów, tik-toków, człowiek jest traktowany przedmiotowo.

Ale dlaczego odbierasz komuś prawo do preferencji związanych z wyglądem? Ktoś inny skreśli właśnie wysokiego bo za wysoki, więc to po prostu zależy od indywidualnych preferencji. Ja również nie umówiłabym się z kimś znacząco niższym ode mnie, bo dla mnie to po prostu nieatrakcyjne - tak samo jak otyłość, lenistwo, brak perspektyw itp. Daj żyć, przecież to naturalne, że partnera dobieramy również na podstawie wyglądu.