Bulimia?

[neurotyczkaa]

Hej. Dziewczyny piszę, bo sama już nie wiem czy to zaburzenia, czy brak silnej woli.
Od dłuższego czasu, odkąd pamiętam, jestem na diecie. Mam 174 cm wrostu i całe życie ważyłam 62-63 kg. Później doświadczyłam wilu stresowych sytuacji i schudłam do 54 kg. Nie było to celowe, nie odchudzałam się, po prostu z nerwów w ogóle nie jadłam.
Kiedy sytuacja ustabilizowała się zaczęłam normalnie jeść i wróciłam do starej wagi. Jednak złe nawyki żywieniowe zostały i zaczęłam tyć. Weszłam na wagę i zobaczyłam 72 kg. Zaczęłam się strasznie czuć sama ze sobą. Kilkadziesiąt razy dziennie przeglądałam się w lusterku. Gdy szłam ulicą miałam wrażenie, że każdy na mnie patrzy i myśli sobie : o jaka gruba idzie, jak się roztyła, a kiedyś taka szczupła była.
Zaczęłam się odchudzać, ale niebardzo wiedziałam jak się za to zabrać, bo nigdy tego nie robiłam. Na początku waga mi stała. Nie wiedziałam co robić, żeby mi spadła.
Zaczęłam biegać i starałam się zdrowo odżywiać. Jednak z czasem zaczęłam zauważać, że mogę to przyspieszyć mniejszymi racjami jedzenia. Potrafiłam zjeść na cały dzień jabłko lub serek wiejski albo w ogóle nic. Piłam mnóstwo wody, żeby schudnąć choć za pomocą usunięcia wody z organizmu.
Równocześnie zaczęłam brać leki odwadniające (leki dla nadciśnieniowców na receptę) i środki przeczyszczające. W tej chwili piję Senes jak zwykłą herbatę. Gdy nie mam go w domu czuję, że od razu przytyję.
Ważę się po 10 razy dziennie, rano, po posiłku, wieczorem. Patrzę ile mi wzrosła waga po jedzenie, gdy wzrośnie 300 gram np wiem, że nie zjadłam dużo, jeśli więcej to już mam wyrzuty sumienia. W tej chwili mam wyrzuty sumienia, gdy zjem cokolwiek nawet warzywo, mam wrażenie, że od razu od tego tyję. Traktuję jedzenie jak wroga. Nienawidzę uczucia głodu i czuję, że gdy jem jestem słaba, łamię swoje postanowienia.
Schudłam do 66 kg.
Ale..najgorsze są w tym te napady objadania. Pochłaniam wszystko co mam pod reką, wszystkie zakazane produkty : słodycze, fast foody, białe pieczywo, makaron ...wszystko...jem nawet, gdy już czuję, że jestem pełna, gdy boli mnie brzuch i jest mi niedobrze . Pochłaniając to jedzenie czuję się jakoś lepiej. Jednak gdy juz skoncze jesc czuję się okropnie, jak najgorsza osoba na swiecie, mam do siebie obrzydzenie, patrzę na siebie w lusterku i nie mogę zniesc tego widoku. W okresach głodowek czuje sie lepiej, ladniej, pewniej. Gdy tylko sie objem nie wychodze z domu, bo czuje, ze nie moge sie pokazac ludziom w takim stanie . Te napady trwaja coraz dluzej. Kiedys to byl jeden dzien, potem dwa, w tej chwili potrafie tak jesc tydzien. I tak 2 tyg temu wazylam 66 kg. Dzis wchodze na wage i waze 76...czy to mozliwe zebym w tak krotkim czasie przytyla 10 kg czy to te ogromne ilosci jedzenia zalegajace w moich jelitach i woda, ktora sie zbiera?
Dzisiaj z taka wagą czuje sie po prostu okropnie, mam dzis wesele kolezanki i wiem, ze to nie bedzie udana zabawa , bo bede ciagle myslala o swojej wadze, ze jestem najgrubsza, ze kazdy na mnie patrzy, ze ledwo wciskam sie w sukienke. Gdybym dzis wazyla 66 kg czulabym sie zupelnie inaczej. Jeszcze dzis tyle jedzenia na weselu....
Od jutra planuje znow przejsc na diete. ale znow zacznie sie to oczyszczanie, przeczyszczanie, glodowka i boje sie kolejnego napadu obzarstwa.....
I tak potrafie zrzucic po 6 kg w tydzien i tyle tez przytyc. Nie wiem czy to w ogole po mnie realnie widac czy tylko po wadze...nie potrafie tego ocenic patrzac w lustro...dla mnie waga jest jedynym miernikiem, wiec gdy pokazuje wiecej to znak dla mnie ze przytylam
Pomocy.

[carla483]

Przeszłam anoreksję i bulimię i czytając to co piszesz jestem przekonana, że masz bulimię.
Ile to już trwa?
Co do wagi, uważam, że to nierealne byś przytyła 10kg w 2tyg tym bardziej, że się przeczyszczasz.
Pewnie jest to kwestia odkładania się wody w organizmie lub zepsutej wagi.
Pierwsze co to zmień baterię.