Czy stawiacie granice przyjaciołom?

[karawanna]

Napisane przez julkaaa123567

Odnośnie nazywania tego przyjaźnią to znamy się wiele lat i rozmawiamy na intymne tematy, dlatego tak to nazywam, ale być może żadna z tych relacji nie stoi na solidnych fundamentach.

Wysłane z mojego 2201117SY przy użyciu Tapatalka

I po wielu latach znajomości, nawet bardzo bliskie w przeszłości, potrafią się rozjechać, z różnych powodów.

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

[skara]

Ja ludzi nie strofuję, ale mówię na bieżąco co widzę. No i nie boję się wygaszać kontaktu jeśli coś mi nie pasuje przez dłuższy czas. Nie mówię, że zawsze do zera, czasami zwyczajnie ograniczam spotkania albo tematy rozmów. Nie boję się utraty znajomości, bo to też nie są przyjaźnie po grób, a zwykłe koleżeństwo, które najczęściej po jakimś czasie zmienia intensywność. Oczywiście musiałam się z tym pogodzić, ale już mi nie przeszkadza.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[pixelova]

Napisane przez julkaaa123567

Po prostu zawsze żyłam w przeświadczeniu że to ze mną jest coś nie tak, nie z innymi. Albo żeby się nie czepiać, bo każdy popełnia błędy, w tym ja, albo że ktoś może mieć trudny czas i dlatego zachowuje się jak się zachowuje, po prostu nie może inaczej w tym momencie i należy mu to wybaczyć. W sumie terapia tylko mnie w tym przekonaniu utwierdzila. Muszę znowu omówić ten temat.
Odnośnie nazywania tego przyjaźnią to znamy się wiele lat i rozmawiamy na intymne tematy, dlatego tak to nazywam, ale być może żadna z tych relacji nie stoi na solidnych fundamentach.

Wysłane z mojego 2201117SY przy użyciu Tapatalka

Z takim podejściem to ci policzków zabraknie do nadstawiania bo życie cię przemieli i wypluje.
Asertywność nie jest czymś złym, jest wspaniałym orężem, którego warto nauczyć się używać. Słyszałaś kiedyś stwierdzenie, że jeśli nie szanujesz siebie to inni też nie będą?
Twoi znajomi uważają, że nie muszą bo wszystko weźmiesz na klatę, pytanie w sumie po co.

Wysłane z mojego M2102J20SG przy użyciu Tapatalka

[Aelora]

Napisane przez julkaaa123567

Po prostu zawsze żyłam w przeświadczeniu że to ze mną jest coś nie tak, nie z innymi. Albo żeby się nie czepiać, bo każdy popełnia błędy, w tym ja, albo że ktoś może mieć trudny czas i dlatego zachowuje się jak się zachowuje, po prostu nie może inaczej w tym momencie i należy mu to wybaczyć. W sumie terapia tylko mnie w tym przekonaniu utwierdzila. Muszę znowu omówić ten temat.
Odnośnie nazywania tego przyjaźnią to znamy się wiele lat i rozmawiamy na intymne tematy, dlatego tak to nazywam, ale być może żadna z tych relacji nie stoi na solidnych fundamentach.

Wysłane z mojego 2201117SY przy użyciu Tapatalka

Są sprawy różnego kalibru i sama najlepiej wiesz czy dana osoba zachowywała się tak zawsze, czy niedawno zmieniła się i zaczęła postępować tak jak opisujesz. Spóźnianie czy zapomnienie o oddaniu rzeczy można jeszcze przełknąć i zwyczajnie zasygnalizować, że wolałoby się spotkać na czas lub odzyskać pożyczony przedmiot, bo może to po prostu kwestia roztargnienia drugiej osoby, bez złych intencji. Natomiast odwoływanie spotkań czy mówienie o sobie kosztem drugiej osoby świadczy już o ogólnym rozluźnieniu relacji i pewnym egoizmie drugiej strony.

[julkaaa123567]

Napisane przez Aelora

Jeśli wiecznie odwołuje spotkania, to po prostu przestajesz się umawiać, Twój czas ma swoją wartość. Jeśli gada tylko o sobie, to też możesz ograniczyć kontakt, bo służysz za osobę do wyżalenia się, a nie przyjaciółkę. Można tłumaczyć komuś jakieś drobiazgi w stylu tego spóźniania się, ale jeśli dostrzegasz sprawy takiego kalibru jak opisane wyżej to rozmowa raczej nie pomoże i pomyśl jaki w ogóle stosunek ma do Ciebie ta osoba którą nazywasz przyjacielem. Opisujesz cały czas zachowania tej samej przyjaciółki? Skoro jest Ci z kimś tak bardzo nie po drodze, to dlaczego nazywasz tę znajomość przyjaźnią?

To dwie różne osoby.

Wysłane z mojego 2201117SY przy użyciu Tapatalka

[Limonka2738]

Napisane przez julkaaa123567

A takie bardziej skomplikowane kwestie? Ten przykład ze spóźnianiem jest akurat taki oczywisty. A np to że ktoś wiecznie odwołuje spotkania albo nie ma czasu się spotkać przez długi czas albo przez większość czasu usiłuje rozmawiać tylko na tematy które tylko jego interesują? Czy to też będzie ok jeśli powiem, że mi to nie pasuje ?

Ja bym takim relacjom dała umrzeć śmiercią naturalną po prostu, bo to już dla mnie nie jest przyjaźń tylko męczenie mi tyłka.

Napiszę z drugiej strony. Ludzie ogólnie mają jakieś wady, moją jest notoryczne spóźnianie się (na szczęście najwyraźniej mam inne zalety, bo znajomi i przyjaciele raczej nie uciekają ), to się raczej nie zmieni. Mam 30 lat i jeśli chcę być gdzieś na czas, to musze tam być dużo wcześniej. No i to działa jak idę na zabieg do szpitala czy muszę zdać maturę, ale nie jestem w stanie tej zasady stosować w całym życiu, bo nic innego bym nie zrobiła, tylko czekała.

I czasem ludzie komentują, no cóż. Rozumiem, że to im może przeszkadzać. Więc nie mam pretensji, jak zwrócą mi uwagę. Po prostu nasza znajomość pewnie się osłabi. I to nie z mojej złośliwości, czy dlatego, że poczułam się dotknięta. Po prostu szkoda czasu, jeśli ktoś ma mieć wiecznie problem do mnie, że się spóźniam i ma go to frustrować, a ja nie zmienię tego w sobie.

Nie wszystkie znajomości należy kontynuować (jak na przykład ktoś cię ewidentnie wykorzystuje) i nie wszystkie trzeba kontynuować (jeśli zwyczajnie jest wam nie po drodze z jakiegoś powodu), bo szkoda stresu.

Znajomość z kimś ma być wartością dodaną dla obu stron, a nie męczeniem się wzajemnie. I nie ma nic złego w szczerej rozmowie o oczekiwaniach, granicach itd. W każdej relacji to ważne.

[wiekanka]

Napisane przez Limonka2738

Ja bym takim relacjom dała umrzeć śmiercią naturalną po prostu, bo to już dla mnie nie jest przyjaźń tylko męczenie mi tyłka.

Napiszę z drugiej strony. Ludzie ogólnie mają jakieś wady, moją jest notoryczne spóźnianie się (na szczęście najwyraźniej mam inne zalety, bo znajomi i przyjaciele raczej nie uciekają ), to się raczej nie zmieni. Mam 30 lat i jeśli chcę być gdzieś na czas, to musze tam być dużo wcześniej. No i to działa jak idę na zabieg do szpitala czy muszę zdać maturę, ale nie jestem w stanie tej zasady stosować w całym życiu, bo nic innego bym nie zrobiła, tylko czekała.

I czasem ludzie komentują, no cóż. Rozumiem, że to im może przeszkadzać. Więc nie mam pretensji, jak zwrócą mi uwagę. Po prostu nasza znajomość pewnie się osłabi. I to nie z mojej złośliwości, czy dlatego, że poczułam się dotknięta. Po prostu szkoda czasu, jeśli ktoś ma mieć wiecznie problem do mnie, że się spóźniam i ma go to frustrować, a ja nie zmienię tego w sobie.

Nie wszystkie znajomości należy kontynuować (jak na przykład ktoś cię ewidentnie wykorzystuje) i nie wszystkie trzeba kontynuować (jeśli zwyczajnie jest wam nie po drodze z jakiegoś powodu), bo szkoda stresu.

Znajomość z kimś ma być wartością dodaną dla obu stron, a nie męczeniem się wzajemnie. I nie ma nic złego w szczerej rozmowie o oczekiwaniach, granicach itd. W każdej relacji to ważne.

Gdybym miała taką przyjaciołkę i po rozmowie z nią zrozumiała, że ona tak ma, to umówiałabym się z nią na konkretną godzinę a przychodziła 15-20 min pózniej.

[irene adler]

To brzmi strasznie poważnie - stawianie granic. Zazwyczaj po prostu w humorystyczny sposób zwracam uwagę na zachowanie, które mi nie pasuje np. spóźnianie. Przekaz jest raczej jasny i bezpośredni, ale jednocześnie możemy sobie na ten temat pożartować i nie ma spiny. Jeżeli są to grube i powtarzalne kwestie, to może nie ma co kontynuować znajomości (np. gdy ktoś mówi tylko o interesujących go tematach) albo trzeba komuś dać trochę czasu i przestrzeni (np. brak czasu na spotkania). Moim zdaniem to raczej powinno wyjść w znajomosci naturalnie.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[julkaaa123567]

Napisane przez Limonka2738

Ja bym takim relacjom dała umrzeć śmiercią naturalną po prostu, bo to już dla mnie nie jest przyjaźń tylko męczenie mi tyłka.



Napiszę z drugiej strony. Ludzie ogólnie mają jakieś wady, moją jest notoryczne spóźnianie się (na szczęście najwyraźniej mam inne zalety, bo znajomi i przyjaciele raczej nie uciekają ), to się raczej nie zmieni. Mam 30 lat i jeśli chcę być gdzieś na czas, to musze tam być dużo wcześniej. No i to działa jak idę na zabieg do szpitala czy muszę zdać maturę, ale nie jestem w stanie tej zasady stosować w całym życiu, bo nic innego bym nie zrobiła, tylko czekała.



I czasem ludzie komentują, no cóż. Rozumiem, że to im może przeszkadzać. Więc nie mam pretensji, jak zwrócą mi uwagę. Po prostu nasza znajomość pewnie się osłabi. I to nie z mojej złośliwości, czy dlatego, że poczułam się dotknięta. Po prostu szkoda czasu, jeśli ktoś ma mieć wiecznie problem do mnie, że się spóźniam i ma go to frustrować, a ja nie zmienię tego w sobie.



Nie wszystkie znajomości należy kontynuować (jak na przykład ktoś cię ewidentnie wykorzystuje) i nie wszystkie trzeba kontynuować (jeśli zwyczajnie jest wam nie po drodze z jakiegoś powodu), bo szkoda stresu.



Znajomość z kimś ma być wartością dodaną dla obu stron, a nie męczeniem się wzajemnie. I nie ma nic złego w szczerej rozmowie o oczekiwaniach, granicach itd. W każdej relacji to ważne.

Myślę że istotne jest też to jak ta osoba zareaguje na zwrócenie uwagi. Mi nie chodzi o to, że np. to spóźnianie się miałoby być już powodem do zerwania znajomości. Jeśli ktoś mi powie sorry tak mam i nie umiem tego zmienić to ok, może byłabym w stanie to zaakceptować.

Wysłane z mojego 2201117SY przy użyciu Tapatalka

[Limonka2738]

Napisane przez wiekanka

Gdybym miała taką przyjaciołkę i po rozmowie z nią zrozumiała, że ona tak ma, to umówiałabym się z nią na konkretną godzinę a przychodziła 15-20 min pózniej.

No tak zwykle się ze znajomymi umawiam. "Umówmy się na 14, to będę o 14:15".

Albo mamy film w kinie na 20, to umawiamy się na 19:30, a ja mówię "ok, zapisuję 19:15 u siebie".

[evonla]

Napisane przez SteveS

To drugie to dla mnie nie przyjaźń. W przyjaźni chodzi o to, żeby szanować siebie nawzajem. Jeśli wiem, że mojej przyjaciółce coś nie odpowiada, to nie robię tego, bo mi wygodniej (np. się spóźniam stale), bo szanuję jej czas. Jesli ktoś się obraża jak powiem, ze słuchaj, nie lubię, jak się spóźniasz, czy mogłabyś tego nie robić? W przeciwnym razie następnym razem wyjdę po kwadransie i nie będę czekać, bo mam też inne sprawy - to sorry, ale albo nie jest przyjacielem, albo jest egoistą skupionym wyłącznie na sobie.

Prawdopodobnie masz rację, ale wiesz, że z reguły tak właśnie jest? Przynajmniej w moim przypadku i to raczej o grubsze sprawy chodzi niż o spóźnianie się.

Napisane przez julkaaa123567

A takie bardziej skomplikowane kwestie? Ten przykład ze spóźnianiem jest akurat taki oczywisty. A np to że ktoś wiecznie odwołuje spotkania albo nie ma czasu się spotkać przez długi czas albo przez większość czasu usiłuje rozmawiać tylko na tematy które tylko jego interesują? Czy to też będzie ok jeśli powiem, że mi to nie pasuje ?

Wysłane z mojego 2201117SY przy użyciu Tapatalka

Myślę, że tracisz czas. Przechodziłam przez to i nie warto się męczyć z kimś takim i tracić na nią swej energii.

[tinque]

Nie uznaję spóźniania się i zwracam na to uwagę. Inaczej wygląda gdy ktoś napisze czy zadzwoni chwilę wcześniej że się spóźnił, a inaczej gdy tego nie zakomunikuje. Jeśli ktoś by sie kilka razy spóźnił bez informacji, albo wygasiłabym kontakt, albo zaczęłabym przychodzić na spotkania później.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[TheSunTheMoonTheStars]

.

[wiekanka]

Przewrotnie mówiąc nie za bardzo masz, jak te granice postawić, bo ktoś już ci je chyba postawił.
Dlatego trochę tak kijowo, jakbyś coś teraz mówiła, że ci nie pasuje. Zrobiłabym tak, jak dziewczyny radzą, ochłodziłabym kontakt.

[Snowdrop_]

Napisane przez wiekanka

Przewrotnie mówiąc nie za bardzo masz, jak te granice postawić, bo ktoś już ci je chyba postawił.
Dlatego trochę tak kijowo, jakbyś coś teraz mówiła, że ci nie pasuje. Zrobiłabym tak, jak dziewczyny radzą, ochłodziłabym kontakt.

Dokładnie, ja tutaj widzę raczej mało uprzejme ale zdecydowane postawienie granic, ale nie przez autorkę... Jej zostały postawione granice.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[julkaaa123567]

E tam, ja uważam, że nigdy nie jest za późno. Wiadomo, że nie powiem komuś że 3 miesiące temu zrobił coś tam, ale mogę zacząć reagować na bieżąco jak coś się wydarzy. Przecież wszyscy się zmieniamy i nawet może być tak, że np w czasach studenckich czyjeś spóźnianie nam nie przeszkadza, bo mamy czas i nie jest to problemem, a gdy zaczynamy pracować, mamy więcej obowiązków, to już nie jesteśmy w stanie tego tolerować, bo nie mamy dużo wolnego czasu.
Z drugiej strony mam też taka refleksję, że to bez sensu ucinać kontakt, jeśli nam na kimś zależy i nie damy komuś nawet szansy na wytłumaczenie się czy zmianę zachowania.

Wysłane z mojego 2201117SY przy użyciu Tapatalka

---------- Dopisano o 16:51 ---------- Poprzedni post napisano o 16:39 ----------

Napisane przez TheSunTheMoonTheStars

Jeżeli ktoś ciągle nie ma czasu na spotkanie a jak już się umówi, to je odwołuje, to raczej Cię zbywa i nie jest przyjacielem. Gdyby bardzo zależało mi na tej osobie, pewnie spróbowałabym parę razy ją gdzieś zaprosić, ale zakładam, że już to robiłaś i ciągle słyszałaś odmowy. W takiej sytuacji darowałabym sobie tę znajomość i odpuściłabym pisanie i dzwonienie do tej osoby. Zostawiłabym ją w spokoju i przyjęłabym, że jej na naszej znajomości nie zależy.

Nawet gdyby nagle zaczęła pisać i dopytywać, czy coś jest nie tak, proponować spotkania itp., miałabym do tego dystans i nie rzucałabym się z entuzjazmem na jej propozycje. Generalnie byłabym zniechęcona.



A rozmawianie na tematy, które interesują tylko ją - miałam ostatnio taką sytuację. W sumie to po kilku latach zorientowałam się, że jedna moja przyjaciółka dzwoni do mnie tylko po to, żeby godzinami gadać o sobie. Już wcześniej to widziałam i trochę unikałam spotykania się z nią. Ale ostatnio potrzebowałam konkretnej pomocy i zadzwoniłam do niej, bo jest mi winna przysługę. Znowu godzinami gadała o sobie, a mój problem skwitowała stwierdzeniem, że muszę sobie poradzić sama, "bo w gruncie rzeczy każdy z nas jest sam na tym świecie" Miałam dość. Zadzwoniłam do znajomego, który pomógł mi bez mrugnięcia okiem i filozoficznego bredzenia, a kontakt z tą przyjaciółką skończyłam całkowicie.

U mnie akurat chodzi między innymi o tematy "bombelkowe". Przyjaciółka/koleżanka została mamą 1,5 roku temu. Najpierw trudno przechodziła ciążę, a teraz ma ciężko, bo trafiło jej się dosyć wymagające dziecko. Bywają dni, że 90% naszych rozmów to rozmowy o tym jak jej ciężko z dzieckiem. W pamięci telefonu mam więcej zdjęć dziecka niż własnych, choć o nie nie proszę. Staram się wspierać, bo ze względu na swoje doświadczenia rozumiem jak może być ciężko, że straciła swoje dotychczasowe życie itp. Ale szlak mnie trafia kiedy np. ja też chcę na jakiś temat się pożalić, chociaż wspomnieć, i żeby tylko wysłuchała, np ostatnio wyjechałam na planowany od miesięcy urlop w góry a przez wszystkie dni lało jak z cebra, chodzenie po górach było niebezpieczne i nie zrealizowaliśmy większości planów, a ona odpowiada na to "oj weź nie przesadzaj przynajmniej gdzieś pojechalaś" i zaczyna mówić o sobie, bo przecież moje problemy są niczym w porównaniu z jej problemami.

Wysłane z mojego 2201117SY przy użyciu Tapatalka

[Limonka2738]

Napisane przez julkaaa123567

i zaczyna mówić o sobie, bo przecież moje problemy są niczym w porównaniu z jej problemami.

Wiesz co, ja byłam z moimi najbliższymi przyjaciółkami na różnych etapach. Miałyśmy problemy w pracy i na studiach, rozstawałyśmy się z facetami, umierali nam bliscy itd.

I nie przypomnę sobie sytuacji, żeby przez półtora roku wszystko kręciło się głównie wokół jednej.

Jasne, czasem jedno spotkanie się kręci, bo właśnie rzuciła faceta, właśnie zmarł jej rodzic itd., to naturalne.

Ale to nie jest dobra przyjaźń, nawet jeśli kiedyś była. Wiesz, dzieci w Afryce głodują, ludziom w Ukrainie bomby spadają na głowy, więc co ona narzeka. Tak so sobie możemy się przeganiać i nikt nie będzie miał prawa czuć się źle, bo zawsze ktoś ma gorzej.

Jeśli wcześniej byłyście blisko, to bym jeszcze spróbowała porozmawiać, że mi to nie pasuje, bo zawsze warto, ale nie liczyłabym na zrozumienie i zmiany.

[Krystal_26]

Niektóre znajomości po prostu z czasem wygasają, bo ludziom się zmienia sytuacja życiowa. Czasem lepiej odpuścić i pozwolić jej wygasnąć śmiercią naturalną, a ten czas poświęcić na rozwijanie nowych znajomości i hobby. Na pewno nie jest normalne, jak przyjaciółka mówi tylko o sobie, tylko ona ci się może żalić, a tobą się nie interesuje.

Tak samo bym odpuściła kogoś, kto notorycznie odwołuje spotkania albo się spóźnia i nie próbuje tego zmienić, nie poczuwa się do odpowiedzialności, żeby powiedzieć "przeprasza, że musiałaś czekać". Ja już nie toleruję takich zachowan, ja się spieszę a potem czekam bez sensu stercząc sama w centrum po 20-30 minut, "bo ktoś tak już ma i nie umie tego zmienić". Nie zawsze się nawet da czekać na taką jedną "księżniczkę", bo nie zawsze masz tyle czasu - możesz mieć rajd rowerowy większą grupą, bilety do teatru, na koncert, na pociąg i trzeba wyjść punktualnie Z doświadczenia widzę, że lepiej od razu to uciąć, bo potem z taką osobą są tylko coraz większe problemy

[chacaos]

Napisane przez Limonka2738

Wiesz co, ja byłam z moimi najbliższymi przyjaciółkami na różnych etapach. Miałyśmy problemy w pracy i na studiach, rozstawałyśmy się z facetami, umierali nam bliscy itd.



I nie przypomnę sobie sytuacji, żeby przez półtora roku wszystko kręciło się głównie wokół jednej.



Jasne, czasem jedno spotkanie się kręci, bo właśnie rzuciła faceta, właśnie zmarł jej rodzic itd., to naturalne.

No dokładnie. Jakbym musiała słuchać godzianami o czyimś bąblu, którego sam sobie dobrowolnie zrobił, a potem usłyszała ,,czego narzekasz'' gdy opowiadam o spieprzonym urlopie, to bym chyba wstała i wyszła. Po co w ogóle się przyjaźnić z nieempatycznymi nudziarami? Czasem drogi się rozchodzą i tyle, trzeba zaakceptować rzeczywistość taką jaka jest teraz, a nie reanimować trupa, bo kiedyś było inaczej.

[julkaaa123567]

Bo myślałam sobie, że wymyślam, że wszyscy mają jakieś wady, że jak znajdę nową koleżankę (o co i tak po 30stce jest trudno, wychodzę do ludzi, chodzę na różne zajęcia grupowe, ale i tak nikogo nie poznaje, bo jestem nieśmiała) to przecież też nie będzie ideałem i będzie miała jakieś wady, że to ze mną jest coś nie tak, bo mi coś wiecznie nie pasuje i to ja powinnam się zmienić.

Wysłane z mojego 2201117SY przy użyciu Tapatalka

[Krystal_26]

Jasne, nikt nie jest ideałem, ale powinien cię też traktować z szacunkiem, liczyć się z twoimi potrzebami i też umieć cię wysłuchać.

[Limonka2738]

Napisane przez julkaaa123567

Bo myślałam sobie, że wymyślam, że wszyscy mają jakieś wady, że jak znajdę nową koleżankę (o co i tak po 30stce jest trudno, wychodzę do ludzi, chodzę na różne zajęcia grupowe, ale i tak nikogo nie poznaje, bo jestem nieśmiała) to przecież też nie będzie ideałem i będzie miała jakieś wady, że to ze mną jest coś nie tak, bo mi coś wiecznie nie pasuje i to ja powinnam się zmienić.

No nikt nie jest ideałem, ale trzeba się jeszcze dobrać.

Moim zdaniem lepiej nie mieć żadnej koleżanki niż mieć taką, z którą znajomość nic ci pozytywnego nie daje.

Każda relacja to wymiana - ja ci daję A, a ty mi dajesz B. W jedną stronę to po prostu nie ma sensu.

(Jakkolwiek to nieromantycznie brzmi, to wiecie, o co mi chodzi. )

[chacaos]

Napisane przez julkaaa123567

Bo myślałam sobie, że wymyślam, że wszyscy mają jakieś wady, że jak znajdę nową koleżankę (o co i tak po 30stce jest trudno, wychodzę do ludzi, chodzę na różne zajęcia grupowe, ale i tak nikogo nie poznaje, bo jestem nieśmiała) to przecież też nie będzie ideałem i będzie miała jakieś wady, że to ze mną jest coś nie tak, bo mi coś wiecznie nie pasuje i to ja powinnam się zmienić.

Wysłane z mojego 2201117SY przy użyciu Tapatalka

Dobra, tylko można przyjaźnić się z kimś, to ma wadę typu: za głośno mówi, za bardzo matkuje, dodaje rodzynki do sernika, za bardzo się odpala w jakichś tematach albo czasem palnie coś głupiego. I wszystko to może irytować, ale nie wpływa na to, że ogólnie tę osobę lubisz i że wnosi więcej pozytywnych rzeczy do Twojego życia. Ja bym wolała siedzieć/wyjść gdzieś sama niż żeby mi ktoś narzekał na dzieciaka ileś godzin, a w zamian nie potrafił przez kilka minut pogłaskać mnie po głowie gdy to ja mam problem. A potem jeszcze spam zdjęciami tegoż dzieciaka. Albo przygadaj raz a dobrze i daj koleżance szansę, żeby się ocknęła ze swojego odpieluszkowego zapalenia mózgu (ale to tylko jeśli faktycznie kiedyś taka nie była), albo rozluźnij tę znajomość zamiast się frustrować i absorbować jej negatywną energię.

[TheSunTheMoonTheStars]

.

[julkaaa123567]

Terapeutka wciąż twierdzi, że mnie łatwo urazić i że przypisuje ludziom złe intencje.

I że nic w tym dziwnego, że osoba która jest zmęczona wychowywaniem dziecka nie widzi problemu w mojej nieudanej pogodzie.

Wysłane z mojego 2201117SY przy użyciu Tapatalka

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[pixelova]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;89611561]Treść usunięta[/QUOTE]Noo. Pewnie sama niedawno urodziła i mleko w głowie szumi.

Autorko, koleżanka może być nawet astronautą, jeśli masz problem to przyjaciółka o tym słucha bo to jest dla ciebie ważne.

Wysłane z mojego M2102J20SG przy użyciu Tapatalka

[TheSunTheMoonTheStars]

.

[evonla]

Napisane przez julkaaa123567

Bo myślałam sobie, że wymyślam, że wszyscy mają jakieś wady, że jak znajdę nową koleżankę (o co i tak po 30stce jest trudno, wychodzę do ludzi, chodzę na różne zajęcia grupowe, ale i tak nikogo nie poznaje, bo jestem nieśmiała) to przecież też nie będzie ideałem i będzie miała jakieś wady, że to ze mną jest coś nie tak, bo mi coś wiecznie nie pasuje i to ja powinnam się zmienić.

Wysłane z mojego 2201117SY przy użyciu Tapatalka

Zaakceptuj i naucz się być szczęśliwa sama ze sobą, a wówczas nie będziesz desperacko trzymać się wygasających relacji. Po co Ci rozmowa, spotkania z kimś, kogo nawet nie obchodzi Twoje życie i Twoje sprawy? Chyba, że jesteś samarytanką i lubisz słuchać w kółko o czyiś problemach i narzekaniu.. to wtedy tak, nie zrywaj tych znajomości, dalej w to brnij.