Stracona przyjaciółka

[Dziewczynka77]

Cześć
Od jakiegoś czasu porządkuje swoje życie. W wyniku moim zaburzeń psychicznych i problemów rodzinnych zmarnowałam całą młodość.
Chodzę na terapie i ogarniam różne sprawy - w zasadzie każda sfera życia ucierpiała. Odbiłam od niektórych, a z niektórymi zadbałam o relacje.
Kilka lat temu w czasie kłopotów i potężniej klinicznej depresji wkurzyłam się zerwałam kontakt z koleżanką
z którą razem chodziliśmy do podstawówki i potem dalej się trzymaliśmy razem i się wspieraliśmy. Mnie coraz bardziej odbijało, ona uczyła się i rozwijała. Wyjechała do innego miasta, ale jak czułam się lepiej to czesto dzwoniliśmy i pisaliśmy do siebie. Zawsze dobrze się dogadywaliśmy, ale tak jak napisałam z moją psychiką było coraz gorzej. Ona zapraszała do siebie, a ja lęki i bardzo niskie poczucie wartośći, strach przed bliskościa,DDA - nie jechałam.
Niestety nie potrafiłam rozmawiać, a ona jako normalny człowiek nie wiedziała o co chodzi. Uważała, że olewam ją. Nawet nie wiedziała co przeszłam.
Obraziłam się za idiotyczną rzecz. Zobowiązałam się do czegoś i tego nie robiłam.
Kiedy spotkały mnie konsekwencje( ona grzecznie mi wytłumaczyła, że prosiła mnie o coś kilka razy a ja nie robiłam tego) zareagowałam impulsywnie i nagle napisałam jej że żegnam. No i czesć. W myślach oskarżałam ją, że nie miała dla mnie zrozumienia i jakby chciała i jej zależało to szukała by ze mną kontaktu. W sumie przeszłam nad tym obojętnie i to mnie dziwiło. Uznałam, że może i nie mam racji, ale trudno nie dogadywaliśmy się.
Potem życie i psychika moja się zupełnie rozwalała i uznałam, że nie bedę już normalnej osoby męczyć. Co jakiś czas ją wspominałam. Miałam ciężkie kilka lat mało z kim utrzymywałam kontakt.
Dzisiaj zdając sobie sprawę z wpływu moich zaburzeń łapie się za głowę. Jak wspominam co robiłam, mówiłam, myśłałam i co inni ze mną robili to mi słabo.
Z grubsza się ogarnęłam z tym, że jestem już po 30.
Minęło kilka lat... Dopiero niedawno dałam dojść moim myślą, że jej mogło być bardzo przykro i że brakuje mi jej Te myśli odsuwałam od siebie.Wypierałam.
Czy jest sens zaczepić ją na jakimś portalu społecznościowym i zapytać co słychać? Minęło kilka lat.Chciałabym z nią pogadać, ale to chyba będzie idiotyczne i żałosne.
Jak byście zareagowały? Nie chodzi mi o odzyskanie takich relacji jak kiedyś, ale możliwość sporadycznego kontaktu - obawiam się, że różnica poziomów jest ogromna.

[Ellen_Ripley]

Na czym polegało Wasze koleżeństwo - to wspieranie się itd.?

Ile minęło lat od tego czasu?

Mieszkacie w jednym mieście, czy ona wyjechała na stałe do innego, widujesz ją gdzieś z daleka, czy w ogóle i zero jakichś wspólnych znajomych?

O co chodzi z jakąś "różnicą poziomów"?

[Aelora]

Skoro zachowałaś się słabo i w reakcji na upomnienie ostentacyjnie zerwałaś kontakt, może najpierw napisz jej krótko, że słabo wyszło i przepraszasz, a jeśli ona zareaguje entuzjastycznie dopiero wtedy zacznij pytać, co u niej i odnawiać kontakt. Jeśli nagle ucięłaś kontakt przez jakąś pierdołę, a potem ni z gruchy ni z pietruchy odzywasz się z tekstem "hej, co tam?" jakby nic się nie stało, to nie zdziwię się jakby ona Cię olała.

[skara]

Najpierw powinnaś ją przeprosić i wyjaśnić sprawę. Dopiero jeśli przyjmie przeprosiny to możesz pisać dalej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Aelora

Skoro zachowałaś się słabo i w reakcji na upomnienie ostentacyjnie zerwałaś kontakt, może najpierw napisz jej krótko, że słabo wyszło i przepraszasz, a jeśli ona zareaguje entuzjastycznie dopiero wtedy zacznij pytać, co u niej i odnawiać kontakt. Jeśli nagle ucięłaś kontakt przez jakąś pierdołę, a potem ni z gruchy ni z pietruchy odzywasz się z tekstem "hej, co tam?" jakby nic się nie stało, to nie zdziwię się jakby ona Cię olała.

Ja tylko dodam, że jakąkolwiek próbę wznowienia kontaktu podjęłabym jedynie, jeżeli koleżanka mieszka gdzieś blisko. Nie zawracałabym d... komuś, kto na stałe osiadł kilkaset km dalej i ma tam swoje życie.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez Dziewczynka77

Cześć
Od jakiegoś czasu porządkuje swoje życie. W wyniku moim zaburzeń psychicznych i problemów rodzinnych zmarnowałam całą młodość.
Chodzę na terapie i ogarniam różne sprawy - w zasadzie każda sfera życia ucierpiała. Odbiłam od niektórych, a z niektórymi zadbałam o relacje.
Kilka lat temu w czasie kłopotów i potężniej klinicznej depresji wkurzyłam się zerwałam kontakt z koleżanką
z którą razem chodziliśmy do podstawówki i potem dalej się trzymaliśmy razem i się wspieraliśmy. Mnie coraz bardziej odbijało, ona uczyła się i rozwijała. Wyjechała do innego miasta, ale jak czułam się lepiej to czesto dzwoniliśmy i pisaliśmy do siebie. Zawsze dobrze się dogadywaliśmy, ale tak jak napisałam z moją psychiką było coraz gorzej. Ona zapraszała do siebie, a ja lęki i bardzo niskie poczucie wartośći, strach przed bliskościa,DDA - nie jechałam.
Niestety nie potrafiłam rozmawiać, a ona jako normalny człowiek nie wiedziała o co chodzi. Uważała, że olewam ją. Nawet nie wiedziała co przeszłam.
Obraziłam się za idiotyczną rzecz. Zobowiązałam się do czegoś i tego nie robiłam.
Kiedy spotkały mnie konsekwencje( ona grzecznie mi wytłumaczyła, że prosiła mnie o coś kilka razy a ja nie robiłam tego) zareagowałam impulsywnie i nagle napisałam jej że żegnam. No i czesć. W myślach oskarżałam ją, że nie miała dla mnie zrozumienia i jakby chciała i jej zależało to szukała by ze mną kontaktu. W sumie przeszłam nad tym obojętnie i to mnie dziwiło. Uznałam, że może i nie mam racji, ale trudno nie dogadywaliśmy się.
Potem życie i psychika moja się zupełnie rozwalała i uznałam, że nie bedę już normalnej osoby męczyć. Co jakiś czas ją wspominałam. Miałam ciężkie kilka lat mało z kim utrzymywałam kontakt.
Dzisiaj zdając sobie sprawę z wpływu moich zaburzeń łapie się za głowę. Jak wspominam co robiłam, mówiłam, myśłałam i co inni ze mną robili to mi słabo.
Z grubsza się ogarnęłam z tym, że jestem już po 30.
Minęło kilka lat... Dopiero niedawno dałam dojść moim myślą, że jej mogło być bardzo przykro i że brakuje mi jej Te myśli odsuwałam od siebie.Wypierałam.
Czy jest sens zaczepić ją na jakimś portalu społecznościowym i zapytać co słychać? Minęło kilka lat.Chciałabym z nią pogadać, ale to chyba będzie idiotyczne i żałosne.
Jak byście zareagowały? Nie chodzi mi o odzyskanie takich relacji jak kiedyś, ale możliwość sporadycznego kontaktu - obawiam się, że różnica poziomów jest ogromna.

Ja mysle ze nawet jakbys napisala czy próbowała zacząć ta znajomosc od poczatku to nic by z tego nie bylo
Jesli zachowywalas sie "dziwnie" trudno jest zatrzec takie wspomnienia a w miedzyczasie ta isoba nie stala w miejscu nawiazala nowe znajomosci i raczej nie brakuje jej ciebie w jej poukladanym swiecie
Dalabym sobie na luz i poszukala niwych znajomych zamist odgrzewac stare kotlety za ktorymi niestety ciagnie sie smrodek twojej malo rozowej przeszłości

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[wlosomaniaczkaaa]

Z Twojego opisu wyłania się obraz bardzo nieciekawej przyjaciółki i ona ma taki obraz Ciebie. Dlatego obstawiam, że nie będzie chciała odnowić przyjaźni. Ja bym na pewno nie chciała.

[Dziewczynka77]

Napisane przez Ellen_Ripley

Na czym polegało Wasze koleżeństwo - to wspieranie się itd.?

Ile minęło lat od tego czasu?

Mieszkacie w jednym mieście, czy ona wyjechała na stałe do innego, widujesz ją gdzieś z daleka, czy w ogóle i zero jakichś wspólnych znajomych?

O co chodzi z jakąś "różnicą poziomów"?

4 lata. Wyjechała do innego miasta ( 300km), zero wspólnych znajomych. Pocieszaliśmy się i pożyczaliśmy sobie kase
Poziomów - kasa, rodzina, praca.

---------- Dopisano o 19:02 ---------- Poprzedni post napisano o 18:50 ----------

Napisane przez wlosomaniaczkaaa

Z Twojego opisu wyłania się obraz bardzo nieciekawej przyjaciółki i ona ma taki obraz Ciebie. Dlatego obstawiam, że nie będzie chciała odnowić przyjaźni. Ja bym na pewno nie chciała.

Jak ty to robisz, że wszystko wiesz? Znasz mnie i ją. Rewelacja

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Alegory]

Możesz podjąć próbę ratowania tej relacji - prosząc ją o rozmowę, czy też wysyłając krótkie wyjaśnienie przez social media.
Miej jednak na uwadze, że przez kilka lat dużo mogło się zmienić i ona także mogła stać się trochę inną osobą. Może, przez różne, życiowe doświadczenia, już nie będziecie miały wspólnych tematów? Dodatkowo, ona może nie chcieć odbudowywać tej relacji.

Może łatwiej będzie znaleźć bliską osobę w środowisku, którym się aktualnie otaczasz?

[Dziewczynka77]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;89724947]Treść usunięta[/QUOTE]

Jak nadal? Ona wiedziała tylko o mojej depresji. Problemów było znacznie więcej, ale ja jej tego nigdy nie mówiłam i nawet jeżeli się skontaktuje to nie powiem. Bo to bez znaczenia. Dla mnie to ma znaczenie, bo rozumiem co zrobiłam.
Nie wiem skąd bierzesz takie wnioski.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Dziewczynka77]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;89724965]Treść usunięta[/QUOTE]

Wiedziała o depresji. O niczym więcej. Nie zwierzałam się, bo moje problemy nie są czyimiś problemami.
Jeśli chodzi o drugie pytanie to polecam czytanie ze zrozumieniem.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Dziewczynka77]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;89724973]Treść usunięta[/QUOTE]

Wystarczyło przyznać, że nie zrozumiałaś tekstu i tyle. Nie musisz od razu manipulować . W realu też tak się komunikujesz?

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[wiekanka]

Autorko nie bierz do serca słowa tej rogatej. Ona zresztą jest tu znana ze swojego chamstwa i opryskliwości.
Ja kiedyś też opisałam na wizażu problem utraconej kuzynki, która jest przede wszystkim moją przyjaciółką. Dostałam podobne odpowiedzi i o ile się nie mylę, to nawet od dwóch takich rogatopodobnych, że jestem nielubiana (?).
Wtedy dotarło do mnie, ze one maja prawo w swojej złosliwości wypisywać co chcą, bo sama to prawo dałam pytając się o radę. A prawda jest we mnie i w mojej kuzynce. I wtedy zrozumiałam, ze to jest bez sensu i o tego typu porady nie znajdzie się tu odpowiedzi. Odezwałam sie do niej. I wiesz co? Jest świetnie.

Dlatego rób, jak Ci serce podpowiada a nie obcy ludzie.
Powodzenia.

[Dziewczynka77]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;89724976]Treść usunięta[/QUOTE]

Dzięki, zamierzam się odezwać. Wiem, że masz rację, ale po prostu waham się. Ona była pozytywna osobą więc myslę, że odpowiedz będzie pozytywna.
To co tu przeczytałam jest dla mnie wstrząsające. Nikt nawet nie zareagował na jej chamstwo. A mi piszą jaka jestem zła.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Dziewczynka77

4 lata. Wyjechała do innego miasta ( 300km), zero wspólnych znajomych. Pocieszaliśmy się i pożyczaliśmy sobie kase
Poziomów - kasa, rodzina, praca.
(...)

Dla mnie bez sensu próbować wznawiać kontakt z kimś, kto mieszka tak daleko. Nikomu się nie będzie chciało jeździć taki hektar dla spotkania przy kawie, a nocowanie kogoś to dodatkowy problem. Dałabym jej spokój. Poza tym, że się kiedyś znałyście, nie macie już ze sobą wiele wspólnego.

[wiekanka]

Napisane przez Ellen_Ripley

Dla mnie bez sensu próbować wznawiać kontakt z kimś, kto mieszka tak daleko. Nikomu się nie będzie chciało jeździć taki hektar dla spotkania przy kawie, a nocowanie kogoś to dodatkowy problem. Dałabym jej spokój. Poza tym, że się kiedyś znałyście, nie macie już ze sobą wiele wspólnego.

Oczywiście masz prawo wypowiedzieć swoje zdanie i logicznie rzecz biorąc może twoje przypuszczenia będą trafne. Ale niekoniecznie.
Każdy przypadek jest inny. Ja straciłam za pierwszym razem z moją kuzynką kontak na 20 lat i miałyśmy do siebie sporo żalu. Do tego wyjechałam 400 km dalej. Jednak, gdy odezwałam się i sobie parę rzeczy wyjasniłysmy, to było znów dobrze. Odwiedzałysmy się czasem i utrzymywałyśmy kontakt telefoniczny. Za drugim razem wyjechałam prawie 1000 km i znów ją straciłam tym razem na 13 latach. Ale postanowiłam drugi raz spróbować ją odzyskać. I udało się. Tyle mi ostatnio pomogła, jak nikt do tej pory. Tylko, ze my mamy oprócz dopasowanych charakterów i jakiejś silnej, niewytłumaczalnej więzi, jeszcze jedną rzecz wspólną. Rodzina.

Autorko odzyskiwanie utraconej przyjazni nie jest łatwe. I ja ani nikt nie powie Ci, czy Ci się uda.
Ale nie jest niemożliwe.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez wiekanka

Oczywiście masz prawo wypowiedzieć swoje zdanie i logicznie rzecz biorąc może twoje przypuszczenia będą trafne. Ale niekoniecznie.
Każdy przypadek jest inny. Ja straciłam za pierwszym razem z moją kuzynką kontak na 20 lat i miałyśmy do siebie sporo żalu. Do tego wyjechałam 400 km dalej. Jednak, gdy odezwałam się i sobie parę rzeczy wyjasniłysmy, to było znów dobrze. Odwiedzałysmy się czasem i utrzymywałyśmy kontakt telefoniczny. Za drugim razem wyjechałam prawie 1000 km i znów ją straciłam tym razem na 13 latach. Ale postanowiłam drugi raz spróbować ją odzyskać. I udało się. Tyle mi ostatnio pomogła, jak nikt do tej pory. Tylko, ze my mamy oprócz dopasowanych charakterów i jakiejś silnej, niewytłumaczalnej więzi, jeszcze jedną rzecz wspólną. Rodzina.

Autorko odzyskiwanie utraconej przyjazni nie jest łatwe. I ja ani nikt nie powie Ci, czy Ci się uda.
Ale nie jest niemożliwe.

Po pierwsze piszesz o rodzinie. Kuzynka to jednak coś innego, niż jakaś tam "koleżanka". Po drugie Autorka ani razu nie użyła słowa przyjaźń. Po trzecie z opisu jasno wynika, że Autorka nie należy do osób na tyle mobilnych i chętnych, aby potem takie wycieczki odbywać.

[wiekanka]

Napisane przez Ellen_Ripley

Po pierwsze piszesz o rodzinie. Kuzynka to jednak coś innego, niż jakaś tam "koleżanka". Po drugie Autorka ani razu nie użyła słowa przyjaźń. Po trzecie z opisu jasno wynika, że Autorka nie należy do osób na tyle mobilnych i chętnych, aby potem takie wycieczki odbywać.

Bronisz swojego zdania, zeby ją zostawiła w spokoju. A ja taka radykalna nie jestem. Raczej odnoszę sie do jej własnych ocen i możliwości ( imobilnych też) A jak naprawdę jest, to ona sama wie najlepiej. Widomo, ze jak nie spróbuje, to się nie dowie, bez względu na wynik.
Tak samo uwazam, ze dobrym pomysłem na poczatek jest przyznanie się do błedu i przeproszenie. Musiałaby się bardziej otworzyć i wytłumaczyć skad byo jej to złe zachowanie. Potem doiero powinna paść propozycja wznowienia kolezeństwa z pozostawieniem jej decydyjności.

Wiesz moja kuzynka nie jest moją jedyną. Z pozostałymi 3 nigdy nie miałam takiej nici porozumienia. Dlatego wyciaganie na podium, ze ta moja kuzynka to przeciez rodzina, mało ma do rzeczy, gdy brakuje chęci kontynuowania znajomosci z obydwu stron.

ps. "Przyjaciółka" jest w tytule.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez wiekanka

Bronisz swojego zdania, zeby ją zostawiła w spokoju. A ja taka radykalna nie jestem. Raczej odnoszę sie do jej własnych ocen i możliwości ( imobilnych też) A jak naprawdę jest, to ona sama wie najlepiej. Widomo, ze jak nie spróbuje, to się nie dowie, bez względu na wynik.
Tak samo uwazam, ze dobrym pomysłem na poczatek jest przyznanie się do błedu i przeproszenie. Musiałaby się bardziej otworzyć i wytłumaczyć skad byo jej to złe zachowanie. Potem doiero powinna paść propozycja wznowienia kolezeństwa z pozostawieniem jej decydyjności.

Wiesz moja kuzynka nie jest moją jedyną. Z pozostałymi 3 nigdy nie miałam takiej nici porozumienia. Dlatego wyciaganie na podium, ze ta moja kuzynka to przeciez rodzina, mało ma do rzeczy, gdy brakuje chęci kontynuowania znajomosci z obydwu stron.

ps. "Przyjaciółka" jest w tytule.

Stwierdzenie, że nie ma co zawracać sobie i komuś głowy po 4 latach i w stosunku do osoby, która wyprowadziła się setki km dalej, to żaden radykalizm. Autorka zamiast nawiązać nowe znajomości, zadbać o nie, woli iść w odgrzewanie kotleta z koleżeństwa (nieważne, co jest w tytule, potem już jednak cały czas nazywa tą dziewczynę koleżanką a na pierwszym miejscu jeżeli chodzi o "wspieranie się" wymieniła pocieszanie się i pożyczanie sobie pieniędzy... czyli na dłuższą metę bardzo dołujące koleżeństwo). Nie bronię swojego zdania, bo nie muszę go bronić. Nie piszę bowiem nic kontrowersyjnego, czy dziwnego.

Uważam, że Autorka powinna zadbać o swoje życie, siebie, a nie liczyć po cichu, że dawna koleżanka jej w tym pomoże. Bo sorry, ale nie wierzę, że ktoś, kto sam o sobie pisze tak nisko, nie liczy jednak na jakieś benefity z kolegowania się z kimś, kto coś osiągnął, poszedł w życiu do przodu.

[Limonka2738]

Napisane przez Dziewczynka77

4 lata. Wyjechała do innego miasta ( 300km), zero wspólnych znajomych. Pocieszaliśmy się i pożyczaliśmy sobie kase

300km? Darowałabym sobie.

Gdyby mieszkała w tym samym mieście i była sznsa na relację - mogłąbyś spróbować, może akurat. (Chociaż to się rzadko udaje, no ale czasem się udaje.)

Ale jeśli mieszka daleko to i tak z tej relacji wiele nie będzie. Zawieranie znajomości na odległość to w 99% strata czasu. Nawet dobrą, solidną przyjaźń ciężko utrzymać, więc jest szansa, że i tak kontakt by wam się urwał nawet bez żadnej spiny.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Limonka2738

300km? Darowałabym sobie.

Gdyby mieszkała w tym samym mieście i była sznsa na relację - mogłąbyś spróbować, może akurat. (Chociaż to się rzadko udaje, no ale czasem się udaje.)

Ale jeśli mieszka daleko to i tak z tej relacji wiele nie będzie. Zawieranie znajomości na odległość to w 99% strata czasu. Nawet dobrą, solidną przyjaźń ciężko utrzymać, więc jest szansa, że i tak kontakt by wam się urwał nawet bez żadnej spiny.

Do-kła-dnie. Szczerze, to na miejscu tej ex koleżanki od razu miałabym skojarzenie, że tamta odzywa się, bo czegoś chce. Bo przecież nie po to, aby umówić się na kawę 4 godziny drogi dalej.

[wiekanka]

Autorko, przykro mi niezmiernie, ze juz zostalas podsumowana, iż rzekomo coś od niej chcesz. I nadziwić się nie mogę, że jakaś Ellen wie lepiej, jak twoja dawna przyjaciółka ustawila się świetnie w życiu.

Rób, jak uważasz. Jak Ci zalezy, to ja nie widzę przeszkód, zeby spróbowac.

[skara]

Napisane przez Ellen_Ripley

Do-kła-dnie. Szczerze, to na miejscu tej ex koleżanki od razu miałabym skojarzenie, że tamta odzywa się, bo czegoś chce. Bo przecież nie po to, aby umówić się na kawę 4 godziny drogi dalej.

A ja myślę, że niekoniecznie. Jeśli przyjmie przeprosiny to niewykluczone, że mogą odnowić kontakt, chociażby telefoniczny. Co może być jakimś sposobem wzajemnego wsparcia czy nawet rozrywki, nawet jeśli nie będą się widywać. Ja utrzymuję kontakty na odległość z różnymi koleżankami, nie widzimy się latami, a jednak jakaś bliskość jest i fajnie czasami usłyszeć czyjś głos.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Ellen_Ripley]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;89725203]Treść usunięta[/QUOTE]

Ach, to stąd kojarzę ten nick...