Mój chłopak nie chce pracować

[Agnom]

Napisane przez niepogodna

Teraz przestraszyłam, że z moimi ambicjami skończę jak twój wujek i nie mówię tego ironicznie.

Piszesz, że facet ma dużo niskobudżetowych pasji. A gdyby jedną z nich uczynił sposobem na życie? Wiem, że to ciężkie, sama próbuję i mam nadzieję, że jestem "w procesie". Jestem też w stanie zrozumieć osobę, która ma różne pasje, że woli pracować na pół etatu i mieć czas na to, co lubi najbardziej. Bo generalnie nie każdy ma taki mindset, że życie jest od A do Z, trzeba żyć tak i tak, pracować tu i tu, zarabiać tyle i tyle. Tylko że wiem, że takim osobom jest trudniej... To jest twoja decyzja, czy to zaakceptujesz, bo możecie się nie dogadać najzwyczajniej w świecie.

W sumie ten jego język to dla niego hobby więc postaram się z nim pogadać żeby robił jakieś tłumaczenia. Kiedyś musiałam przetłumaczyć 10 stronnicowy artykuł i tłumacz zażyczył sobie tysiąc złotych (mniemam, że za mniej niż 10 godzin pracy), ciekawi mnie tylko czy to takie proste. W końcu jest wielu filologów a mało kto tyle zarabia. Ale dzięki za pomysł, będę myśleć.

[Mahdab]

Ja bym od razu zerwała, bo lubię życie na jakimś poziomie (wycieczka zagraniczna raz na jakiś czas, lepsze ubranie czy wyjście na koncert, kino, restauracje to żaden luksus w dzisiejszych czasach).
Rób jak uważasz, dla mnie ten gość to jakiś nędzarz, co on je i jak żyje za takie pieniądze? O ile nie masz sama kokosów to związek z takim czlowiekiem to przepis na wieczna frustrację z powodu bylejakiego życia.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Agnom]

Napisane przez niepogodna

Gdyby pracodawcy dbali o pracowników, nie przeciążali ich psychicznie, mobbingiem

To prawda, TŻ był mobbignowany w każdej (!) pracy, w której był. Z wyjątkiem tej, gdzie był samozatrudniony, i tej u rodziny. Nawet nie chodzi tylko o mobbing expressis verbis, ale też warunki pracy stresujące: kiedyś TŻ pracował na kasie w Biedronce to było to tak zorganizowane, że drobne w kasie były tylko przez 2 dni w tygodniu. Przez resztę czasu musiał prosić się ludzi o drobne, co sprawiało, że notorycznie był obrażany, wyzywany przez sfrustrowanych klientów. Ja absolutnie to rozumiem, sama doświadczyłam mobbingu i rozumiem, że ktoś woli być biedny, mieć zainteresowania typu rower czy książki, zamiast wycieczek i restauracji, ale moja psychika działa w taki sposób, że i tak się nudze kiedy cały dzień siedze w domu. Nie lubię urlopów, nie lubię świąt, lubię być w pracy, rozmawiać z ludźmi, potrzebuję tego.

---------- Dopisano o 14:11 ---------- Poprzedni post napisano o 14:09 ----------

Napisane przez Mahdab

Ja bym od razu zerwała, bo lubię życie na jakimś poziomie (wycieczka zagraniczna raz na jakiś czas, lepsze ubranie czy wyjście na koncert, kino, restauracje to żaden luksus w dzisiejszych czasach).
Rób jak uważasz, dla mnie ten gość to jakiś nędzarz, co on je i jak żyje za takie pieniądze? O ile nie masz sama kokosów to związek z takim czlowiekiem to przepis na wieczna frustrację z powodu bylejakiego życia.

No wegetuje i tyle, boję się właśnie że frustracja będzie się powiększać.

[kici88]

Napisane przez niepogodna

Może z tego, że niektórzy ludzie chcą więcej, niż tylko zaiwaniać i widzą pewne niesprawiedliwości systemu, np. ewidentny brak work-life balance w większości firm? Gdyby pracodawcy dbali o pracowników, nie przeciążali ich psychicznie, mobbingiem, wszystkim na asap za słabą płacę, a Polska nie byłaby jednym z krajów taniej siły roboczej dla Zachodu, to pewnie takie "ulungi" pracowałyby na etat, bo nie czułyby się wyczerpane. Nie każdy jest rekinem biznesu i rekinem pracy w ogóle, ludzie mają czasem potrzeby większej ilości spokoju i mniejszej ilości bodźców.

Jestem generalnie pro-Zachodnia, pro-europejska i pro-postępowa, ale kultura pracy w naszym kraju, zwłaszcza w świecie korporacji (który dominuje) to dla mnie jakiś żart.

Osiem godzin pracy dziennie to jest zaiwanianie? Dobre sobie Nie mówiąc już o tym, że nie rozumiem podejścia z gatunku "mi się należy" - jak się nie chce jaśnie panu ciężko pracować, to trzeba było skończyć taki kierunek i zdobyć takie kwalifikacje i umiejętności, które by mu pozwalały zarabiać kokosy za kilka godzin pracy tygodniowo. No, ale żeby dojść do takiego punktu w życiu to jednak najpierw trzeba dać coś od siebie i się wysilić, a nie już na starcie piszczeć, że się nie lubi pracować i takim jest się wtedy nieszczęśliwym... Nie mówiąc już o tym, że kto ma utrzymywać takiego dorosłego, leniwego byczka, partnerka czy raczej mamusia?...

[Agnom]

Napisane przez niepogodna

Teraz przestraszyłam, że z moimi ambicjami skończę jak twój wujek i nie mówię tego ironicznie.

Co to znaczy? Też pracujesz na pół etatu / w ogóle? W sumie chciałabym poznać głębiej motywacje takiego życia, dla mnie byłoby to męczenie się.

[niepogodna]

Napisane przez Agnom

To prawda, TŻ był mobbignowany w każdej (!) pracy, w której był. Z wyjątkiem tej, gdzie był samozatrudniony, i tej u rodziny. Nawet nie chodzi tylko o mobbing expressis verbis, ale też warunki pracy stresujące: kiedyś TŻ pracował na kasie w Biedronce to było to tak zorganizowane, że drobne w kasie były tylko przez 2 dni w tygodniu. Przez resztę czasu musiał prosić się ludzi o drobne, co sprawiało, że notorycznie był obrażany, wyzywany przez sfrustrowanych klientów. Ja absolutnie to rozumiem, sama doświadczyłam mobbingu i rozumiem, że ktoś woli być biedny, mieć zainteresowania typu rower czy książki, zamiast wycieczek i restauracji, ale moja psychika działa w taki sposób, że i tak się nudze kiedy cały dzień siedze w domu. Nie lubię urlopów, nie lubię świąt, lubię być w pracy, rozmawiać z ludźmi, potrzebuję tego.

To przecież możesz zerwać i znaleźć kogoś, kto ma bardziej podobne nastawienie do życia. Ty nie musisz siedzieć w domu, a twój chłopak - o ile mu to sprawia radość - nie musi wychodzić często i może pracować 4h tygodniowo, póki odpowiada przede wszystkim za siebie.

[Cytokina]

Mi by 1300 ledwo na jedzenie wystarczyło - takie gotowane. Nie mówiąc o wynajmie, jakich ubraniach, lekach i przyjemnościach.


Od początku wiedziałaś jaki jest. On nie udawał, nie mydlił Ci oczu. Weszłaś w związek pewnie nie do końca zdając sobie sprawę z czym wiąże się taki minimalistyczny tryb życia.
To, że będziesz musiała dokładać do wszelkich dodatkowych przyjemności było do przewidzenia. Na początku być może myślałaś, że nie będzie Cię to uwierać. A uwiera.
Nie napisałaś czy macie jakieś wspólne plany, czy chcecie wspólnie żyć. Jeśli tak to niestety ale albo będziesz musiała żyć w najbardziej podstawowym wynajmie albo dopłacać do wspólnego życia - po prostu go utrzymywać. A skoro uwiera Cię płacenie w knajpach to czy dasz sobie psychicznie radę z pełnym utrzymywaniem chłopa?

Nie planujecie dzieci - ok, duży wydatek odpada. Jednak piszesz o wyjściach do knajp, wyjazdach - tu rozmijacie się zupełnie.

Ale co w sytuacji choroby? Gdy nie będziesz mogła pracować i go utrzymywać? Albo gdy pojawią się niespodziewane wydatki? Głupie przeziębienie: leki p/gorączkowe, coś na gardło, coś na katar, antybiotyk, osłona to lekko zostawione 100 zł w aptece.

Przy takich zarobkach nie da się stworzyć poduszki finansowej na jakiś nagły wypadek.
Wszystko będzie na twoich barkach.
Zero poczucia bezpieczeństwa.

Wspomniałaś o wujku, który tak żył i został bezdomnym - no jest całkiem spore ryzyko, że tak to się skończy, gdy pojawi się jakiś niespodziewany czynnik, wydatek.

Zero prezentów poza kwiatkiem, który sam Ci zerwie. Zero zaproszeń. Nawet wyjazd w odwiedziny do rodziny to koszt paliwa/biletów.


Tu nie chodzi o to, że to płytkie rozstać się z chłopakiem z tego powodu, że mało zarabia i ma minimalistyczny styl życia. Wy się po prostu tymi stylami życia rozmijacie i sama czujesz, że Ci to przeszkadza skoro napisałaś ten post.
Związek powinno się tworzyć z osoba, która do nas pasuje.
Nie zmienisz go. Czy zmienisz siebie i swoje podejście? Jeśli tak to jakim kosztem - czy będziesz szczęśliwa żyjąc według jego pomysłu? Jeśli nie to pozostaje rozstać się w przyjaźni z powodu braku dopasowania charakterów.

[chwast]

Napisane przez kici88

Osiem godzin pracy dziennie to jest zaiwanianie? Dobre sobie Nie mówiąc już o tym, że nie rozumiem podejścia z gatunku "mi się należy" - jak się nie chce jaśnie panu ciężko pracować, to trzeba było skończyć taki kierunek i zdobyć takie kwalifikacje i umiejętności, które by mu pozwalały zarabiać kokosy za kilka godzin pracy tygodniowo. No, ale żeby dojść do takiego punktu w życiu to jednak najpierw trzeba dać coś od siebie i się wysilić, a nie już na starcie piszczeć, że się nie lubi pracować i takim jest się wtedy nieszczęśliwym... Nie mówiąc już o tym, że kto ma utrzymywać takiego dorosłego, leniwego byczka, partnerka czy raczej mamusia?...

No póki co to on się sam utrzymuje ze swoich pieniędzy, z tego wynika. Wiec trochę nietrafione.

Nikt chyba tez nie mówi czegokolwiek, ze się coś należy. Wdech wydech, ale tak - człowiekowi należy się godne życie (tj brak głodu, mieszkanie i czyste ubrania) nie tylko kiedy daje z siebie maxa, podnosi kwalifikacje i jest rekinem biznesu.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[niepogodna]

Napisane przez Agnom

Co to znaczy? Też pracujesz na pół etatu / w ogóle? W sumie chciałabym poznać głębiej motywacje takiego życia, dla mnie byłoby to męczenie się.

Nie, ja pracuję na pełen etat, ale najważniejsza jest dla mnie satysfakcja z pracy i spokojne środowisko. Nie zarabiam dużo, nie mam ambicji, żeby budować niesamowitą karierę, no chyba że przez przypadek się zbuduje, ale tylko poprzez to, że będę robiła to, co faktycznie sprawia mi przyjemność. Nie rozumiem idei pracy dla pracy, poza tą oczywistą - trzeba coś jeść i mieć na to życie, żeby właśnie nie zostać bezdomnym. To jest jedyna motywacja, która jest w stanie zmusić mnie do niesatysfakcjonującej pracy, ale kosztuje mnie to zdrowie psychiczne i konsekwencje są poważne, dlatego staram się odnaleźć w pracy przede wszystkim cel i sens.

No ale ja mam autyzm, może też inaczej na to patrzę. Nie jestem w stanie pracować gdziekolwiek, byleby hajs się zgadzał. Nie motywuje mnie to, że za pracę, której nie lubię, nie cenię i nie wydaje mi się przydatna pójdę na krewetki do restauracji czy wyjadę do Hiszpanii. Bo co mi po tej Hiszpanii, jak i tak będę nieszczęśliwa.

[Agnom]

Napisane przez kici88

Osiem godzin pracy dziennie to jest zaiwanianie? Dobre sobie Nie mówiąc już o tym, że nie rozumiem podejścia z gatunku "mi się należy" - jak się nie chce jaśnie panu ciężko pracować, to trzeba było skończyć taki kierunek i zdobyć takie kwalifikacje i umiejętności, które by mu pozwalały zarabiać kokosy za kilka godzin pracy tygodniowo. No, ale żeby dojść do takiego punktu w życiu to jednak najpierw trzeba dać coś od siebie i się wysilić, a nie już na starcie piszczeć, że się nie lubi pracować i takim jest się wtedy nieszczęśliwym... Nie mówiąc już o tym, że kto ma utrzymywać takiego dorosłego, leniwego byczka, partnerka czy raczej mamusia?...

Akurat muszę obronić TŻ, że w ogóle nie jest roszczeniowy. Napisałam, że zabronił mi fundować sobie wyjść. W pewnym sensie nawet bezdomni nie koniecznie są roszczeniowi

[chwast]

Napisane przez niepogodna

Nie, ja pracuję na pełen etat, ale najważniejsza jest dla mnie satysfakcja z pracy i spokojne środowisko. Nie zarabiam dużo, nie mam ambicji, żeby budować niesamowitą karierę, no chyba że przez przypadek się zbuduje, ale tylko poprzez to, że będę robiła to, co faktycznie sprawia mi przyjemność. Nie rozumiem idei pracy dla pracy, poza tą oczywistą - trzeba coś jeść i mieć na to życie, żeby właśnie nie zostać bezdomnym. To jest jedyna motywacja, która jest w stanie zmusić mnie do niesatysfakcjonującej pracy, ale kosztuje mnie to zdrowie psychiczne i konsekwencje są poważne, dlatego staram się odnaleźć w pracy przede wszystkim cel i sens.

No ale ja mam autyzm, może też inaczej na to patrzę. Nie jestem w stanie pracować gdziekolwiek, byleby hajs się zgadzał. Nie motywuje mnie to, że za pracę, której nie lubię, nie cenię i nie wydaje mi się przydatna pójdę na krewetki do restauracji czy wyjadę do Hiszpanii. Bo co mi po tej Hiszpanii, jak i tak będę nieszczęśliwa.

Ja nie mam autyzmu, ale również tak na to patrzę.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[Agnom]

Napisane przez niepogodna

Nie, ja pracuję na pełen etat, ale najważniejsza jest dla mnie satysfakcja z pracy i spokojne środowisko. Nie zarabiam dużo, nie mam ambicji, żeby budować niesamowitą karierę, no chyba że przez przypadek się zbuduje, ale tylko poprzez to, że będę robiła to, co faktycznie sprawia mi przyjemność. Nie rozumiem idei pracy dla pracy, poza tą oczywistą - trzeba coś jeść i mieć na to życie, żeby właśnie nie zostać bezdomnym. To jest jedyna motywacja, która jest w stanie zmusić mnie do niesatysfakcjonującej pracy, ale kosztuje mnie to zdrowie psychiczne i konsekwencje są poważne, dlatego staram się odnaleźć w pracy przede wszystkim cel i sens.

No ale ja mam autyzm, może też inaczej na to patrzę. Nie jestem w stanie pracować gdziekolwiek, byleby hajs się zgadzał. Nie motywuje mnie to, że za pracę, której nie lubię, nie cenię i nie wydaje mi się przydatna pójdę na krewetki do restauracji czy wyjadę do Hiszpanii. Bo co mi po tej Hiszpanii, jak i tak będę nieszczęśliwa.

A to chyba większość ludzi tak ma. Te wszystkie panie w urzędach itp. nie wyglądają jakby chodziły tam z pasji.

[Mahdab]

Napisane przez Agnom

To prawda, TŻ był mobbignowany w każdej (!) pracy, w której był. Z wyjątkiem tej, gdzie był samozatrudniony, i tej u rodziny. Nawet nie chodzi tylko o mobbing expressis verbis, ale też warunki pracy stresujące: kiedyś TŻ pracował na kasie w Biedronce to było to tak zorganizowane, że drobne w kasie były tylko przez 2 dni w tygodniu. Przez resztę czasu musiał prosić się ludzi o drobne, co sprawiało, że notorycznie był obrażany, wyzywany przez sfrustrowanych klientów. Ja absolutnie to rozumiem, sama doświadczyłam mobbingu i rozumiem, że ktoś woli być biedny, mieć zainteresowania typu rower czy książki, zamiast wycieczek i restauracji, ale moja psychika działa w taki sposób, że i tak się nudze kiedy cały dzień siedze w domu. Nie lubię urlopów, nie lubię świąt, lubię być w pracy, rozmawiać z ludźmi, potrzebuję tego.

---------- Dopisano o 14:11 ---------- Poprzedni post napisano o 14:09 ----------


No wegetuje i tyle, boję się właśnie że frustracja będzie się powiększać.

No tak wygląda dorosle życie, dorosłemu chce Ci się tłumaczyć, że trzeba pracować?
Nie trzeba dać się mobbingować, można się przekwalifikować, można ostatecznie jechać za granice do pracy.

Moja koleżanka miała takiego lenia i kilka lat jej małżeństwa to była jakaś gehenna. Co to za związek, gdzie partner ani nigdzie nie zaprosi, ani prezentu nie kupi. W sumie to nic nie jest w stanie zapewnić drugiej osobie.
Chyba, że jest tak przewspaniały i przeprzystojny, przezabawny, że sama możesz pracować po 12h zeby was utrzymac, ale wtedy nie będziesz miała czasu korzystać z tego jego uroku.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Agnom]

Napisane przez Cytokina

Czy zmienisz siebie i swoje podejście? Jeśli tak to jakim kosztem - czy będziesz szczęśliwa żyjąc według jego pomysłu? Jeśli nie to pozostaje rozstać się w przyjaźni z powodu braku dopasowania charakterów.

Ja na pewno nie będę żyła tak jak on, to oczywiście odpada. Utrzymywanie jest niemożliwe nie tylko dlatego, że bym mu to ciągle wypominała (taki mam charakter i nie umiałabym po prostu przestać wypominać), ale też dlatego, że mnie na to nie stać. Mam zresztą podobny przykład pod okiem bo moja była przyjaciółka (skrajna toksyczka) utrzymywała swojego niepełnosprawnego męża. On mógłby pracować ale po prostu nie chciał, i tak żyli dobre pięć lat. Z czasem ona zaczęła nim gardzić, dziecko musiało na to patrzeć, tragedia. A dalej są razem

[pempek]

No ale to nie są tylko takie opcje, że albo masz mało płatną pracę, którą lubisz, albo zarabiasz kupę hajsu, ale robisz coś czego nie lubisz.
Wiele osób zarabia dobrze i lubi to co robi.

Gość skończył filologię, język jest jego hobby, dużo czyta - może spróbował by się wkręcić w tłumaczenia ksiązek.
Może kurs na tłumacza przysięgłego i robienie tłumaczeń.

Poza tym mógłby spróbować w jakiejś korpo, która potrzebuje ludzi z jego językiem, nawet jeśli od razu założy, że on może tylko na część etatu, to skoro przykładowo etat na takim stanowisku to jest 6000 netto, to za pół etatu będzie miał 3000 lub coś koło tego, a nie 1300.

[Agnom]

Napisane przez Mahdab

Nie trzeba dać się mobbingować, można się przekwalifikować, można ostatecznie jechać za granice do pracy.

W Polsce jest takie toksyczne środowisko pracy, że w firmach gdzie nie trzeba mieć specjalnych kwalifikacji, jest mnóstwo mobbingu. Nie wiem czy to takie proste "przestać być mobbingowany", mam szczęście że u mnie jest spokój.

[niepogodna]

Napisane przez pempek

No ale to nie są tylko takie opcje, że albo masz mało płatną pracę, którą lubisz, albo zarabiasz kupę hajsu, ale robisz coś czego nie lubisz.
Wiele osób zarabia dobrze i lubi to co robi.

Gość skończył filologię, język jest jego hobby, dużo czyta - może spróbował by się wkręcić w tłumaczenia ksiązek.
Może kurs na tłumacza przysięgłego i robienie tłumaczeń.

Poza tym mógłby spróbować w jakiejś korpo, która potrzebuje ludzi z jego językiem, nawet jeśli od razu założy, że on może tylko na część etatu, to skoro przykładowo etat na takim stanowisku to jest 6000 netto, to za pół etatu będzie miał 3000 lub coś koło tego, a nie 1300.

No ja już sugerowałam to korpo. Generalnie korpo na 8 godzin jest dla niektórych nie do zniesienia, ale 4 dziennie jeszcze ewentualnie można wytrzymać. Problem z korpo, w którym są potrzebne osoby po filologii (czyli zazwyczaj w outsorcingu) jest taki, że tam jest zero rozwoju. Zero umiejętności, które mają sens w CV, jeśli chcesz się wyrwać z korpo świata. Ale prawda, za pół etatu można dostać te 3 tysiące za niszowy język, a to zawsze o połowę więcej, niż 1300.

Co do bycia tłumaczem, no to od razu rozwieję wątpliwości: wkręcić się w tłumaczenie książek jest super trudno, to rynek z mocną konkurencją (zresztą jak całe tłumaczenia), poza tym nie gwarantuje regularnych dochodów. Raczej praca w stylu zlecenia-głód-zlecenia. Potrzebne jest coś jeszcze.
A co do bycia tłumaczem przysięgłym. Nie każdy chciałby tłumaczyć 100 stron aktu legislacyjnego, zapewniam. To też trzeba lubić. Kolejna sprawa - dostać się na taki kurs. Kolejna sprawa - koszt egzaminu. Kolejna sprawa - konkurencja. Ciężki zawód, opłacalny, ale dla pasjonatów. Jak cię to nie jara, to nic z tego mieć nie będziesz, bo zabraknie ci samozaparcia. No chyba że facet jest pasjonatem, to można szepnąć słówko na ten temat.

[Agnom]

Napisane przez pempek

Gość skończył filologię, język jest jego hobby, dużo czyta - może spróbował by się wkręcić w tłumaczenia ksiązek.

On nawet przetłumaczył jedną książkę, ale zarobił niewiele więcej niż teraz. Jedna autorka chciała wydać swój romans na rynku zagranicznym, ale nie miała za bardzo kasy (o ile się orientuję, to takie tłumaczenie kosztuje dziesiątki tysięcy), TŻ zrobił to z nudów za półdarmo, ale to oznacza że jednak są takie oferty. W sumie ciekawe czy gdyby podniósł stawkę to mógłby znaleźć coś sensownego.

[Marcin89]

Pokolenie 19-30 doprawdy mało wie o mobbingu. Wszystko trzeba odnosić do własnych możliwości.

[Ellen_Ripley]

Skoro uparcie chcesz z nim być, to o czym jest ten wątek? Facet jest jaki jest. Wiesz w co wchodzisz. Co jeszcze?

[niepogodna]

Napisane przez Agnom

On nawet przetłumaczył jedną książkę, ale zarobił niewiele więcej niż teraz. Jedna autorka chciała wydać swój romans na rynku zagranicznym, ale nie miała za bardzo kasy (o ile się orientuję, to takie tłumaczenie kosztuje dziesiątki tysięcy), TŻ zrobił to z nudów za półdarmo, ale to oznacza że jednak są takie oferty. W sumie ciekawe czy gdyby podniósł stawkę to mógłby znaleźć coś sensownego.

No to już inna sprawa, generalnie jest odpowiedź, że skoro byłby w stanie się w to wkręcić, ma jakieś znajomości, to dlaczego nie?

---------- Dopisano o 14:38 ---------- Poprzedni post napisano o 14:37 ----------

Napisane przez Marcin89

Pokolenie 19-30 doprawdy mało wie o mobbingu. Wszystko trzeba odnosić do własnych możliwości.

A jaki był mobbing wcześniej? Ja niestety jako pokolenie 19-30 wiem bardzo dużo o mobbingu, moi znajomi również.

[Marcin89]

Napisane przez Agnom

On nawet przetłumaczył jedną książkę, ale zarobił niewiele więcej niż teraz. Jedna autorka chciała wydać swój romans na rynku zagranicznym, ale nie miała za bardzo kasy (o ile się orientuję, to takie tłumaczenie kosztuje dziesiątki tysięcy), TŻ zrobił to z nudów za półdarmo, ale to oznacza że jednak są takie oferty. W sumie ciekawe czy gdyby podniósł stawkę to mógłby znaleźć coś sensownego.

Zależy od języka. Tłumacze literatury beletrystycznej raczej kokosów nie zarabiają, podobnie literatury humanistycznej.

---------- Dopisano o 15:41 ---------- Poprzedni post napisano o 15:38 ----------

Napisane przez niepogodna

No to już inna sprawa, generalnie jest odpowiedź, że skoro byłby w stanie się w to wkręcić, ma jakieś znajomości, to dlaczego nie?

---------- Dopisano o 14:38 ---------- Poprzedni post napisano o 14:37 ----------



A jaki był mobbing wcześniej? Ja niestety jako pokolenie 19-30 wiem bardzo dużo o mobbingu, moi znajomi również.

Mobbing typowo ekonomiczny związany z rynkiem pracodawcy (w Polsce pomiędzy 1989 a 2013 rokiem). W latach 90tych ludzie bez wielkich kwalifikacji cieszyli się z jakiejkolwiek pracy. Porównaj sobie choćby zarobki nauczycieli, pielęgniarek, ekspedientek 15 lat temu a teraz i ich siłę nabywczą.

Mobbing obecnie również się zdarza, ale przestrzeń na takie zachowania jest 95 procent mniejsza niż jeszcze 10-15 lat temu.

[0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99]

Napisane przez Agnom

On nawet przetłumaczył jedną książkę, ale zarobił niewiele więcej niż teraz. Jedna autorka chciała wydać swój romans na rynku zagranicznym, ale nie miała za bardzo kasy (o ile się orientuję, to takie tłumaczenie kosztuje dziesiątki tysięcy), TŻ zrobił to z nudów za półdarmo, ale to oznacza że jednak są takie oferty. W sumie ciekawe czy gdyby podniósł stawkę to mógłby znaleźć coś sensownego.

wyraźnie widać, że on takie życie po prostu lubi. to co opisujesz nie wygląda na lenia, który tylko czeka na kim będzie mógł pasożytować (w nawiązaniu do tych wszystkich, którzy od takich go właśnie wyzywają).

[Agnom]

Napisane przez Marcin89

Zależy od języka. Tłumacze literatury bleketrystycznej raczej kokosów nie zarabiają, podobnie literatury humanistycznej.

Nie muszą być kokosy, ważne żeby chociaż 3k zarobił. Ja sama zarabiam o wiele mniej niż 3k.

---------- Dopisano o 14:45 ---------- Poprzedni post napisano o 14:43 ----------

Napisane przez Marcin89

Mobbing typowo ekonomiczny związany z rynkiem pracodawcy (w Polsce pomiędzy 1989 a 2013 rokiem). W latach 90tych ludzie bez wielkich kwalifikacji cieszyli się z jakiejkolwiek pracy. Porównaj sobie choćby zarobki nauczycieli, pielęgniarek, ekspedientek 15 lat temu a teraz i ich siłę nabywczą.

Mobbing obecnie również się zdarza, ale przestrzeń na takie zachowania jest 95 procent mniejsza niż jeszcze 10-15 lat temu.

No w tamtych czasach bywało, że ludzie byli nawet gwałceni w pracy a i tak nie odchodzili. To są tragiczne sytuacje, ale wątpię też że mobbing spadł o 95%. Moje doświadczenie, podobnie doświadczenia mojej rodziny, tego nie potwierdzają.

[Marcin89]

Napisane przez Agnom

Nie muszą być kokosy, ważne żeby chociaż 3k zarobił. Ja sama zarabiam o wiele mniej niż 3k.

---------- Dopisano o 14:45 ---------- Poprzedni post napisano o 14:43 ----------


No w tamtych czasach bywało, że ludzie byli nawet gwałceni w pracy a i tak nie odchodzili. To są tragiczne sytuacje, ale wątpię też że mobbing spadł o 95%. Moje doświadczenie, podobnie doświadczenia mojej rodziny, tego nie potwierdzają.

Pewnie zmieniła się forma. Dawniej były problemy z terminową zapłatą, obcięciem stawki z 5 złotych do 4, dostaniem umowy o pracę. Teraz inaczej to wygląda.

[pixelova]

Napisane przez Marcin89

Zależy od języka. Tłumacze literatury beletrystycznej raczej kokosów nie zarabiają, podobnie literatury humanistycznej.

---------- Dopisano o 15:41 ---------- Poprzedni post napisano o 15:38 ----------



Mobbing typowo ekonomiczny związany z rynkiem pracodawcy (w Polsce pomiędzy 1989 a 2013 rokiem). W latach 90tych ludzie bez wielkich kwalifikacji cieszyli się z jakiejkolwiek pracy. Porównaj sobie choćby zarobki nauczycieli, pielęgniarek, ekspedientek 15 lat temu a teraz i ich siłę nabywczą.

Mobbing obecnie również się zdarza, ale przestrzeń na takie zachowania jest 95 procent mniejsza niż jeszcze 10-15 lat temu.

Tak, tylko kiedyś bułka kosztowała 20 gr, weź to pod uwagę.

[Marcin89]

Napisane przez niepogodna

No ja już sugerowałam to korpo. Generalnie korpo na 8 godzin jest dla niektórych nie do zniesienia, ale 4 dziennie jeszcze ewentualnie można wytrzymać. Problem z korpo, w którym są potrzebne osoby po filologii (czyli zazwyczaj w outsorcingu) jest taki, że tam jest zero rozwoju. Zero umiejętności, które mają sens w CV, jeśli chcesz się wyrwać z korpo świata. Ale prawda, za pół etatu można dostać te 3 tysiące za niszowy język, a to zawsze o połowę więcej, niż 1300.

Co do bycia tłumaczem, no to od razu rozwieję wątpliwości: wkręcić się w tłumaczenie książek jest super trudno, to rynek z mocną konkurencją (zresztą jak całe tłumaczenia), poza tym nie gwarantuje regularnych dochodów. Raczej praca w stylu zlecenia-głód-zlecenia. Potrzebne jest coś jeszcze.
A co do bycia tłumaczem przysięgłym. Nie każdy chciałby tłumaczyć 100 stron aktu legislacyjnego, zapewniam. To też trzeba lubić. Kolejna sprawa - dostać się na taki kurs. Kolejna sprawa - koszt egzaminu. Kolejna sprawa - konkurencja. Ciężki zawód, opłacalny, ale dla pasjonatów. Jak cię to nie jara, to nic z tego mieć nie będziesz, bo zabraknie ci samozaparcia. No chyba że facet jest pasjonatem, to można szepnąć słówko na ten temat.

Prawda. Tłumaczenia to bardzo wyspecjalizowana branża: prawnicze, naukowe, literackie itd. Nie wyobrażam sobie by absolwent filologii na poziomie licencjatu był w stanie dobrze przetłumaczyć artykuł naukowy np. z chemii czy prawa. Do tłumaczenia dobrej literatury biorą raczej fachowców.

[Marcin89]

Napisane przez pixelova

Tak, tylko kiedyś bułka kosztowała 20 gr, weź to pod uwagę.

I tak różnica w pozycji pracownika obecnie a 10-20 lat temu jest kolosalna i nie oszukujmy się. Wiele rzeczy typu zagraniczne wczasy w ogóle nie było dostępnych dla osób z niskimi zarobkami, teraz są.

Przykłąd: 1999 zarobki przeciętne w okolicy 900-1000 zł a wczasy na Malcie/Krecie w okolicy 1500-2000. Obecnie zarobki w okolicy 3000 a cena wczasów 2300-2500

[bceb01c221ea3319abad6ab25f068feed7228d52_657f8c47e3c47]

Czyli Autorko sama reprezentujesz niski poziom zarobków i możliwości zawodowych, ale masz wdrukowany schemat, że facet musi dużo zarabiać, żeby ci zapewniać bezpieczeństwo i fundować rozrywki. Trafił ci się inny, więc będziesz mu truła, żeby nagle stał się taki jaki ty chcesz. Wzajemne męczenie tyłka, które do niczego nie doprowadzi. Może on to szybciej ogarnie i rozstaniecie się z jego inicjatywy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[kici88]

A tak swoją drogą - on w ogóle ma jakieś oszczędności, czy wszystko co zarobi, to po prostu przejada?