Straszny ból po rozstaniu z którym nie potrafię sobie poradzić

[kamil2555]

Cześć, z tej strony Kamil. Może to brzmi żałośnie... ale jak na 25-letniego chłopa, kompletnie nie potrafię sobie poradzić z bólem po rozstaniu i ogółem z moją związkową przeszłością. Dwa miesiące temu rozpadł się mój ostatni poważny związek. Największą załamkę miałem przez pierwszy miesiąc. Później było już tylko lepiej i myślałem, że najgorsze za mną. Zrobiłem rachunek sumienia i zaakceptowałem to co się stało. A teraz? Wszystko wróciło. Znów złapałem strasznego doła z którego nie potrafię się wygrzebać. Jest jeszcze gorzej niż było. Siedzę przed komputerem, piszę ten wątek i zastanawiam się ile to jeszcze potrwa. Starałem się zatracić w pracy, ale teraz gdy zrealizowałem już wszystkie cele - ból powrócił jeszcze mocniejszy. Do tego jeszcze ta straszna cisza i samotność... Czuję się jakbym stracił wszystkie powody do radości (mimo, że mam ich dookoła bardzo dużo). Rzeczy, które dotychczas robiłem z uśmiechem na twarzy, teraz są mi obojętne. Spotkania z innymi dziewczynami też nie pomagają. Wolę już z nikim się nie spotykać, niż wprowadzać depresyjną atmosferę. Na domiar złego, dzisiaj zacząłem rozkopywać w głowie wszystkie swoje poprzednie związki. Tematy, które już dawno były zamknięte, znów zaczynają mnie dołować.

Nie wiem czy to normalne, czy to już coś poważniejszego, ale jeśli możecie mi cokolwiek doradzić, to proszę, zróbcie to...

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

To co przezywasz jest zupełnie normalne jest to pewnego rodzaju ppprocees żałoby i to troche potrwa zanim poczujesz sie lepiej
Pamiętam twoj poprzedni wątek, podjoles dobra decyzje nie biczuj sie za to bylys o wiele bardziej nieszczęśliwy gdybys sie ugiol i zaręczył pod presją

[skara]

Moim zdaniem to normalne, 2 miesiące to niedługo. Mnie za pierwszym razem prawie 7 miesięcy trzymało, pierwsze kilka bardzo mocno, potem coraz mniej. Czas leczy rany, taka jest prawda.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ellen_Ripley]

Czas leczy rany. Banał, ale prawdziwy. I może czas nauczyć się nieco pobyć samemu, bo 25-latek i już kilka poważnych związków na koncie? Przemyśl, czy nie jesteś uzależniony od bycia z kimś a gdy to się kończy, to rozpacz życia. Uczucia uczuciami, ale nie sprowadzaj swojego życia i nie uzależniaj szczęścia od tego, czy akurat z kimś je dzielisz.

[rumiankaa]

Napisane przez kamil2555

Cześć, z tej strony Kamil. Może to brzmi żałośnie... ale jak na 25-letniego chłopa, kompletnie nie potrafię sobie poradzić z bólem po rozstaniu i ogółem z moją związkową przeszłością. Dwa miesiące temu rozpadł się mój ostatni poważny związek. Największą załamkę miałem przez pierwszy miesiąc. Później było już tylko lepiej i myślałem, że najgorsze za mną. Zrobiłem rachunek sumienia i zaakceptowałem to co się stało. A teraz? Wszystko wróciło. Znów złapałem strasznego doła z którego nie potrafię się wygrzebać. Jest jeszcze gorzej niż było. Siedzę przed komputerem, piszę ten wątek i zastanawiam się ile to jeszcze potrwa. Starałem się zatracić w pracy, ale teraz gdy zrealizowałem już wszystkie cele - ból powrócił jeszcze mocniejszy. Do tego jeszcze ta straszna cisza i samotność... Czuję się jakbym stracił wszystkie powody do radości (mimo, że mam ich dookoła bardzo dużo). Rzeczy, które dotychczas robiłem z uśmiechem na twarzy, teraz są mi obojętne. Spotkania z innymi dziewczynami też nie pomagają. Wolę już z nikim się nie spotykać, niż wprowadzać depresyjną atmosferę. Na domiar złego, dzisiaj zacząłem rozkopywać w głowie wszystkie swoje poprzednie związki. Tematy, które już dawno były zamknięte, znów zaczynają mnie dołować.

Nie wiem czy to normalne, czy to już coś poważniejszego, ale jeśli możecie mi cokolwiek doradzić, to proszę, zróbcie to...

2 miesiące to świeża sprawa. Nie szukaj tzw. "plastra" - osoby, która ma Cię pocieszyć po rozstaniu. Nic z tego nie będzie poza skrzywdzeniem dziewczyny, która (może) po cichu liczyła na coś więcej. Siedzisz, piszesz, myślisz. Właśnie, za dużo myślisz i analizujesz. Skoro Cię zabolało do żywego to znaczy, że byłeś mocno zaangażowany. Pozwól sobie na przeżywanie tego co czujesz. W naszej kulturze mamy mylne przekonanie, że kobietom wolno sobie popłakać a mężczyzna ma być silny. Łzy pojawiają się przy bezsilności. Pozwól sobie na to. Pozwól sobie oczyścić ranę żeby miała szansę się zabliźnić. W przeciwnym razie ciągle będzie się otwierać i o sobie przypominać. Nie musisz z uśmiechem na ustach wychodzić na miasto, do kina, ze znajomymi żeby pokazać jak to świetnie sobie radzisz sam. Taka pokazówka niczego nie dowiedzie tylko wpędzi Cię w gorsze kompleksy i poczucie winy. Daj sobie czas na łzy, na bezsilność, na samotny spacer. Daj sobie czas i szansę żeby emocje się wyciszyły. W końcu - daj sobie czas na rozwijanie swoich pasji, na które zawsze miałeś ochotę albo na granie na konsoli do rana (jeśli lubisz i możesz sobie na to pozwolić). Rób wszystko to co sprawia, że czujesz zastrzyk endorfin. Zabrzmi trywialnie ale nie samą pracą żyje człowiek. Metoda małych kroków - drobne przyjemności. Z czasem (jak emocje i hormony opadną) zaczniesz inaczej patrzeć na to rozstanie. Nie ważne czyja to była wina (chociaż wychodzę z założenia, że prawda i wina zawsze leży gdzieś po środku). Ważne co Ty z tym zrobisz.
Będzie dobrze, nie łam się.

[kamil2555]

Dziękuję Wam za wszystkie rady, postaram się do nich zastosować, chociaż wiem, że nie będzie to proste.

[13e04aff77a26badce511545edbe1fb21313cff4_62d888f2f2271]

Napisane przez kamil2555

Dziękuję Wam za wszystkie rady, postaram się do nich zastosować, chociaż wiem, że nie będzie to proste.

Gdybyś chciał się komuś wygadać, tak po prostu, bez oceniania to zapraszam do rozmowy

[milkatojaa]

To bardzo świeże myślę,że czas leczy rany.
Ja po pierwszym związku nie mogłam się pozbierać 2 lata płakałam,wpadłam w alkoholizm ciąg imprez,spotykałam się z byle kim byłe tylko zagłuszyć ból .
Od tego rozstania minęło 12 lat i to była moja największa miłość,nigdy nie miałam z nikim tak dobrze jak z nim.
Teraz on ma żonę szybko był już w związku z nową kobieta .
Życzę Ci powodzenia żebyś sobie wszystko ułożył

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[b2fe6714b5830305bf6711975b2534382174658d_6317d1201ff18]

Drogi autorze

W pełni Cię rozumiem. Mi dojście do siebie po rozstaniu zajęło około pół roku. Każdego ranka budziłam się i usypiałam z płaczem za byłym partnerem. Miewałam nawet myśli samobójcze. Gdy sobie to teraz przypominam to mi aż wstyd ze do takiego stanu się doprowadziłam.

W każdym bądź razie powiem Ci jedno, otóż pewnego pięknego ranka może za tydzień może za miesiąc, może za kilka miesięcy, obudzisz się radosny i gdy pomyślisz o swojej byłej to jedyne co przyjdzie Ci do głowy do pustka ( w pozytywnym tego słowa znaczeniu). Poprostu poczujesz ze nic już nie czujesz do tej osoby, wierz mi tak będzie.

I tak to prawda czas leczy rany, mówcie co chcecie. Tylko u każdego ten przedział czasowy jest inny. U jednego szybciej u drugiego wolniej. Ale naprawdę pewnego dnia wszytsko zniknie i nawet pomyślisz ze jak dobrze ze już z ta osoba nie jesteś. Wszystko stanie się jasne i klarowne 🙂