Jak aktorki płaczą?

[kremnasybir]

Czy są wśród Wizażanek aktorki?
Jakich metod używacie gdy musicie się rozpłakać w granej przez Was scenie?
Jak kontrolujecie czas i intensywność łzawienia? Czy podczas grania myślicie o mimice, by pasowała do Waszego płaczu, czy powstaje "sama"?
Czy zdarzyło Wam się płakać na scenie / planie z użyciem lakrymatorów, np. mentolu, gliceryny i jakie są Wasze wrażenia względem płaczu przy krojeniu cebuli?

[Naomi21]

Haha, aktorką nie jestem, ale swego czasu grałam amatorsko (mam nadzieję, że jeszcze kiedyś będę mogła do tego wrócić). Nauczyłam się płakać na zawołanie właściwie w ciągu pierwszych 30 minut warsztatu wg metody Meisnera "sen na jawie". Polecam

[Malparida]

Co za temat

Nie, nie umiem plakac na zawolanie. Czasem bym chciala...

[Limonka2738]

Napisane przez kremnasybir

Czy są wśród Wizażanek aktorki?
Jakich metod używacie gdy musicie się rozpłakać w granej przez Was scenie?
Jak kontrolujecie czas i intensywność łzawienia? Czy podczas grania myślicie o mimice, by pasowała do Waszego płaczu, czy powstaje "sama"?
Czy zdarzyło Wam się płakać na scenie / planie z użyciem lakrymatorów, np. mentolu, gliceryny i jakie są Wasze wrażenia względem płaczu przy krojeniu cebuli?

Nie jestem aktorką, ale po prostu patrzę w jeden punkt, myślę o czymś nieprzyjemnym i już.

Ale używam, żeby osiągnąć pewne sprawy, a nie w teatrze, więc śmiem twierdzić, że ludzie się nabierają.

[Hiyori]

Pewnie jakieś krople do oczu czy coś A część pewnie umie płakać na zawołanie. Ja umiem Wystarczy, że sobie przypomnę coś smutnego albo puszczę wzruszającą piosenkę, to się chyba nazywa nadwrażliwość, okropne i nie polecam.

[Limonka2738]

Napisane przez Hiyori

Pewnie jakieś krople do oczu czy coś A część pewnie umie płakać na zawołanie. Ja umiem Wystarczy, że sobie przypomnę coś smutnego albo puszczę wzruszającą piosenkę, to się chyba nazywa nadwrażliwość, okropne i nie polecam.

Nie zawsze. Ja na przykład prawie w ogóle nie płaczę. W sumie tylko na zawołanie, bo ani śmierć bliskich ani próby gwałtu i inne naprawdę smutne i traumatyczne doświadczenia życiowe nie wywołały u mnie łez.

Płaczę tylko czasem na PMS, bo tak, bo woda jest mokra...

Więc nie wiem, niektórzy po prostu umieją na zawołanie i już.

[daf502bc9430c04b8cbdbd94f51a8624bed02f84_61e0bd2ac4d4e]

Limonka, troche przerazajace jest to, co piszesz...

Ja umiem sie rozplakac na zawolanie, sprobowalam kiedys i wyszlo mi juz przy pierwszej probie, takze umiejetnosc mam, ale jej nie uzywam, nie wywoluje placzu na sile, zeby np. wziac kogos na litosc.

[Nightmare666]

Potrafię rozpłakać się na zawołanie, może to wywołać nawet wzruszająca reklama w tv Dlatego nie miałabym problemu nawet teraz popuścić trochę łez, spowodowane jest to moim życiem, tego, że nie jestem w nim do końca szczęśliwa i że tęsknię za momentami z przeszłości.

[groszek75]

Nie umiem plakac na zawolanie, musze byc naprawde smutna albo zla , tylko nigdy przy kims nie płaczę

Ze szzczęścia też potrafię mieć łzy w oczach i polecą

[kremnasybir]

Napisane przez Naomi21

Haha, aktorką nie jestem, ale swego czasu grałam amatorsko (mam nadzieję, że jeszcze kiedyś będę mogła do tego wrócić). Nauczyłam się płakać na zawołanie właściwie w ciągu pierwszych 30 minut warsztatu wg metody Meisnera "sen na jawie". Polecam

To były warsztaty odnośnie tej konkretnej metody czy ogólnie z aktorstwa?
"Sen na jawie" - nie znam. Próbuję odgadnąć po nazwie - czy chodzi o to, by na jawie aktorka "śniła", że przeżywa naprawdę to co przytrafia się jej scenicznej postaci?
Gdzie można coś znaleźć na ten temat?

Napisane przez Malparida

Co za temat Nie, nie umiem plakac na zawolanie. Czasem bym chciala...

W jakim celu?

Napisane przez Limonka2738

Nie jestem aktorką, ale po prostu patrzę w jeden punkt, myślę o czymś nieprzyjemnym i już.

W jakim celu patrzysz w jeden punkt? By łatwiej się skupić na tych nieprzyjemnych rzeczach?

Napisane przez Limonka2738

Ale używam, żeby osiągnąć pewne sprawy, a nie w teatrze, więc śmiem twierdzić, że ludzie się nabierają.

No, właśnie to jest dla mnie irytujące w niektórych kobietach, że potrafią perfidnie wykorzystywać płacz w życiu... Ale doceniam Twoją szczerość

Napisane przez Hiyori

Pewnie jakieś krople do oczu czy coś A część pewnie umie płakać na zawołanie. Ja umiem Wystarczy, że sobie przypomnę coś smutnego albo puszczę wzruszającą piosenkę, to się chyba nazywa nadwrażliwość, okropne i nie polecam.

Jakie piosenki tak na Ciebie działają?

Napisane przez Limonka2738

Nie zawsze. Ja na przykład prawie w ogóle nie płaczę. W sumie tylko na zawołanie, bo ani śmierć bliskich ani próby gwałtu i inne naprawdę smutne i traumatyczne doświadczenia życiowe nie wywołały u mnie łez.

Płaczę tylko czasem na PMS, bo tak, bo woda jest mokra...

To o czym w takim razie myślisz, gdy wywołujesz u siebie płacz?
Co to PMS?
[1=daf502bc9430c04b8cbdbd9 4f51a8624bed02f84_61e0bd2 ac4d4e;83633846]Limonka, troche przerazajace jest to, co piszesz...

Ja umiem sie rozplakac na zawolanie, sprobowalam kiedys i wyszlo mi juz przy pierwszej probie, takze umiejetnosc mam, ale jej nie uzywam, nie wywoluje placzu na sile, zeby np. wziac kogos na litosc.[/QUOTE]
Moim zdaniem też przerażające...
Tassarinian W jaki sposób to zrobiłaś? Doceniam, że nie wykorzystujesz tych umiejętności.

[Naomi21]

Napisane przez kremnasybir

To były warsztaty odnośnie tej konkretnej metody czy ogólnie z aktorstwa?
"Sen na jawie" - nie znam. Próbuję odgadnąć po nazwie - czy chodzi o to, by na jawie aktorka "śniła", że przeżywa naprawdę to co przytrafia się jej scenicznej postaci?
Gdzie można coś znaleźć na ten temat?

Wpisz w google "technika Meisnera" czy coś w tym stylu To był naprawdę znany teoretyk aktorstwa. Chodziłam na zajęcia, które uczyły tej konkretnie metody, natomiast cały kurs składał się z wielu zajęć. Tu chodziło głównie o to, żeby błyskawicznie przestawiać się na jakąś emocję dzięki wcześniej przećwiczonym wyobrażeniom, "snom".

[Limonka2738]

[1=daf502bc9430c04b8cbdbd9 4f51a8624bed02f84_61e0bd2 ac4d4e;83633846]Limonka, troche przerazajace jest to, co piszesz...

Ja umiem sie rozplakac na zawolanie, sprobowalam kiedys i wyszlo mi juz przy pierwszej probie, takze umiejetnosc mam, ale jej nie uzywam, nie wywoluje placzu na sile, zeby np. wziac kogos na litosc.[/QUOTE]


Lekko makabryczne, jako dziecko przerażałam rodzinę.



Po prostu przeżywam żałobę i stres w inny sposób. Ani lepszy ani gorszy. Są ludzie, którzy płaczą, bo są szczęśliwi, smutni, wzruszeni, wkurzeni... Niektórzy muszą się wygadać, inni potrzebują spokoju itd.

---------- Dopisano o 20:40 ---------- Poprzedni post napisano o 20:36 ----------

Napisane przez kremnasybir

W jakim celu patrzysz w jeden punkt? By łatwiej się skupić na tych nieprzyjemnych rzeczach?

No, właśnie to jest dla mnie irytujące w niektórych kobietach, że potrafią perfidnie wykorzystywać płacz w życiu... Ale doceniam Twoją szczerość

Jakoś tak oczy mi się męczą, pojawia się taki ucisk na mięśniu wokół gałki ocznej i mogę "wypchnąć" łzy jak przesunę skrzydełka nosa w dół.


Jakby się zbiera kiedy patrzę, a potem wypuszczam tym nosem...


Bardzo to trudno wytłumaczyć.


No mi nikt urody ani intelektu nie dał. Nie miałam też ładnej figury. Jakoś trzeba sobie radzić. Na swoją obronę powiem, że używam swojej smutnej minki też podczas zbiórek charytatywnych i zwykle biję rekordy wśród wolontariuszy.

---------- Dopisano o 20:42 ---------- Poprzedni post napisano o 20:40 ----------

Napisane przez kremnasybir

To o czym w takim razie myślisz, gdy wywołujesz u siebie płacz?
Co to PMS?

W sumie nie wiem. Wyobrażam sobie, że jestem smutna. Jakbym była w jakimś filmie czy coś i miała to zagrać, wmawiam sobie, że jestem smutna i jestem. Ale nie myślę o żadnym konkretnym zdarzeniu czy "dzieci w Afryce głodują" itd.



Zespół napięcia przedmiesiączkowego.

[Liliom]

Ja od dziecka byłam "najtwardsza" i nigdy nie plakałam na rzewnych filmach itp podczas gdy siostra z mamą były dosłownie jak fontanny. I zawsze mi to wytykały, że się nie wzruszam. A to nie prawda, bo mnie bardzo wiele rzeczy wzrusza, tylko potrafię się hamować.

I też potrafię popłakać się na zawołanie, ale przy ludziach tego nie robię. Nawet teraz, sekunda i już. A wyobraziłam sobie że jestem bohaterką jakiejś telenoweli i mój narzeczony Armando nie żyje haha

Podczas PMS jest gorzej się kontrolować, bo wtedy nawet jak zobaczę cukierka to się wzruszam.

[groszek75]

W filmie jakby zagrala i miala zaplakac, wystarczylo mi puścić filmik chwilowy jak cierpi pies, to juz koniec, to juz jak na zawołanie, bo wlasnie obejrzalam filmik jak w Rosji przed mundialem truja psy bezdomne na ulicy i jednego psa jak zobaczylam, te jego oczy, cierpienie w bólu, ostatnie tchnienie, to juz jak to pisze to ryczę...

[chwast]

No aktorki raczej nie puszczają sobie filmików przez scena...

Podobno to proste, mamy w rodzinie aktorkę, ale w zasadzie nigdy mnie to nie interesowało pewnie jakies zajęcia i techniki, to dość rozbudowany zawód (np aktor teatralny nie klan)

[kremnasybir]

Napisane przez Liliom

Podczas PMS jest gorzej się kontrolować, bo wtedy nawet jak zobaczę cukierka to się wzruszam.

Czyli trzeba tak organizować dni zdjęciowe, by aktorki płakały podczas PMS xD

Napisane przez chwast

Podobno to proste, mamy w rodzinie aktorkę, ale w zasadzie nigdy mnie to nie interesowało pewnie jakies zajęcia i techniki, to dość rozbudowany zawód (np aktor teatralny nie klan)

No, właśnie - podobno...
Zapytasz jej?

[kremnasybir]

Jakie są wasze ulubione sceny filmowe tego typu?

[natalia_t]

Mój siostrzeniec ma to opanowane do perfekcji. Zapytam go w czym tkwi sekret, jak nauczy się mówić.


To co piszecie o smutnych filmikach, reklamach, piosenkach itp. to nie jest płacz na zawołanie, jaki stosują aktorki na scenie/przed kamerą.

[Liliom]

Napisane przez natalia_t

To co piszecie o smutnych filmikach, reklamach, piosenkach itp. to nie jest płacz na zawołanie, jaki stosują aktorki na scenie/przed kamerą.

Mi to jak mówiłam nie potrzeba filmu, piosenek itp. Bo myślę, że może chodzić tu o wcielenie się w graną rolę, mi to przychodzi dosyć łatwo, bo potrafię jakoś zacząć odczuwać np. taki żal jak postać ze scenariusza. I jak sekundę zajmuje mi to "wcielenie się" tak też wyjście z tej roli również zajmuje sekundę. Aktorką nie jestem, ale w szkole zawsze grałam w przedstawieniach.

[Kosmitkazmarsa]

Grywalam kiedys amatorsko i mi wystarczalo pomyslec o przykrych doswiadczeniach z odpowiednia intensywnoscia zeby sie rozplakac

[kremnasybir]

Napisane przez Liliom

Mi to jak mówiłam nie potrzeba filmu, piosenek itp. Bo myślę, że może chodzić tu o wcielenie się w graną rolę, mi to przychodzi dosyć łatwo, bo potrafię jakoś zacząć odczuwać np. taki żal jak postać ze scenariusza. I jak sekundę zajmuje mi to "wcielenie się" tak też wyjście z tej roli również zajmuje sekundę. Aktorką nie jestem, ale w szkole zawsze grałam w przedstawieniach.

No właśnie, myślę, że u prawdziwych aktorek to wygląda właśnie tak.
Ale jak to uzyskać? Jak skupić się na tyle i wyłączyć, by móc "wejść" w emocje swojej postaci?

[kremnasybir]

Podobno jest metoda, że jak przyjmie się "smutną" pozę, to mżna się rozpłakać.